장음표시 사용
341쪽
ritis in responso proiepublIca Saulliani. nu
sit. 'R. numer. 4. libr. 7. iterum Go et adin. consitor . Insae causa , numer. Ac consit. et S. Ia eausa ilia'νω marum , numer. 2 o. &erensi l. 8 .m defuν ' με fati e nn m. I. ΑΓ gid. B., s. in practic. crimin. titui. de re med. ex sola elementia principis pro dentibuη num. a. Papin. 81. Barbae. eon sit. 40. Clemen. risimum Deum. lib. l. & in consit. 33. Cleactamniretentem Deum, eodem lib. Ripa in .ex facto . numer. ι . de vulga vi. Tiraque l. intractat. de cessante causa Iimit. l. numer. I . Ad quam receptam sen intentiam reducendus est Nauarrus in eapit. si quando de rescriptit in s. exceptione qui loquitiar. qnanilo eausa nai mauere principem metabili ν, quem contra communem
sequitur C tiare. libr. I. capit. τρου numer. s.
verse . passeas, & similiter est reducendus
Ioann. Gutierr. in dicto capit. I s. canonie. uaesti n. nume. 1 t. qui loqvrtur, quando ea sa artus me stere Printipem non Iearte , d Menoe h. casta 2 3. numer. 28. qui solum dixit: vel ros
νecibus nan concessissit,uelsaltem in On- Araget . Ex quibus haec est veri si iiDa concluasio quodem siro caus... etiam impulsi s , fusi iure vel Dis fundatur,vet quq neta, liter , Ieamn leuiteν . aut d/sertisis possit m/uere Fνincipem ad coeedmilam , vel negocm grariam eam νeddat Iabreptitiam; alias erram cauissas impulsuas inferiores, quae ite Et non lanis dantur in iure, vel stylo, possunt tam e minus.
vel magi, Pt incipem mouere, refert Couarr. lib. i. variarum. capit. χo. Μenoch. casu Io 2. Melchior Mieres. quaest. I. per totam, Ioann. Cutierr.lib. 2. canonie. quaest. capit. I . per
totum: ergo impossibile est , qu bd resolutio Moli irae lustineatur , de certissimum erit, quod praedictae causae sunt Principi reserent dae, ut si euitas Regia concessa ad alienanda, vel eentibus subiνci eda bona maiorat , sub reptilia non sit. Ultimo hecessarium est, non sollim quδd praecedant sequentia formalia ad eoneedenis dam Regiam saeuitatem, sed quod se:
quantur omnia , quae vicenda erunt in capite sequenti.
cedere debent, atque seque da stant ad expeditionem facultatum Regi λrum , quae conceduntur ad census constituendos super bonis
maioratus δc earum executionem. Caput
342쪽
tis taeresi langeae n. 22. maxime si Princeps'.
teatur tot se facultati ut quia causa narrata ver ibi fuit, 3 uia prebanda est. mer. 2 .s au pradicta probentur per partis eonfesto.
Nee aria adeoncessionem Regia faenisatis a
D ere indum censum ex bonis, et super bonis maioratus, neces iariam esse Regiam licentii meertum est, ut diximus in capite praeeedenti; sed quia in eo tant lim egimus de potestate conecdendi Regias facultates in praesenti agε dum est de requisitis, quae
formaliter praeeedere debent ad earum concessionem,&sequenda sunt ad veram expediticine mai Et primo pro regula, quae clauis est totius
maleria, prinotandum erit,qu6d solus actua lis maioratus possessor poterit ex iusta causa petere similes saeuitates ad bona elusdem maioratias alienanda vel hypothecis, aut censibus subiicienda: quia eum ipse solus sit verus dominus rerum ipsius maioratus,vt prosequitur latε Molina libr. i. de Hispan .primog. capi . 9.per toturn, Sc de eiusdem pia iudicio principaliter in alieitationibus agatur ipse in ius interponere poterit supplicatione ad obtinendas praedictas saeuitates; & ita constituit pro regula Molina libr. q. de Hispan .primog. Cap. . n princ. versic. Catera ν, dicens, quod solus actualis maioratus possetar tanquam verus dominus.& de cuius praeiudicio principaliter agitur,admittendus est adpetendas sis
2 Γ x quo intelligitur resolutio Molinae libr.
d. de Hispan. primog.cap. .n. 39.dicentis pluries vidisse quod tertia persona etia extranea, in directe, atque tacite petit similes saeuitates ad bona maioratus alienanda,isu obliganda. ut Molina loquatur . ec intelligendus sit, Cuando tertia illa persona tacite id saeit , ne si maiorditus possessor Lenitates impetraret, ex clausula institutionis eius a maiora tu priuaretur, ut quia maioratus institutor possessorepetentem similes saeuitates nomInIt Im in . eius sueeessione priuaret. Ex qdo praesupponit ipse Molina. quod si poena illa, & clauiuia priuationis duficeret, solus possessor a ualis
maioratus,& non alius extraneus poterit petere similes facultates; nec de hae resolutione dubitandum esse credo. . 3 Imo amplianda esse existimo. ut nee uxor legitima possetaris maioratus etiam ex iustissima eausa id in iudicio petere possit; quia liis eὸt leges secissent maritum S uxorε laetos diis uinae,& humanae domus,vulgata. l. aduersuti C.de crimine expilatae haeredit aris, non inde inferri potest, quod ea i ritalis coniunctio
respectu bonorum maintains, quorum solus maritus dominus est, ullam societatem induis eat , sed quod adhuc etiam uxor reputetur persona extranea. quia clim praedicta maior . tus bona a primo institutore in actualem posse rem delata sint,& in posteros deserantur l. s. g. de interdictis .l. cohaeredib.ε. c.m sitae de vulgari. v num ex familia. f. si de Falcidia, delegat. r. cum vu: satis, linique perpetua, In diuidua atque exprimaeua eorum natura proinhibita alienari, nulla intereoniuges respectaeorum bonorum contrahitur societas,& conis sequenter uxor , quM aliis socia existima tur, persona Otanino extranea propeled i
Neque mirum sit, si cirea dispositionem bonorum maioratus extranea deberet considerari, elim & nulla caeterorum bonorum n, ariti
haberet saeuitatem dispohendi, non solu du- talium, sed neq; quod magis est, quae si torum
constante matrimonio: quia licet secundum unam ex duabus communibus opinionibus snae medietatis, uxor uera domina lit, administratio tamen eidem denegatui, di quali sub nebula detinetur, atque libera marito sne dolo & Daude disponendi conceditur. l. s. titulos lib. s.nouae Recopi l.& prosequit ut Burgos de Pax iunior in quaesto. num . . di per totam. N quaest.6. num. I . ergo a sortiori respecta bonorum maioratus nulla virtute eoniunctionis maritalis considerari potest intereoniuges societas. qua licet uxori petere faculta istes ad bona maioratus alienanda , seu obliganda.
1 Et in uxore duplici ratione haee resolutio procedit; quia cum uxor sine lieentia mariti non possit quid quam it die taliter petere. l. s. Taur ibi. Ni estar en ius i. satiendo, ni defendiend. si, la diiba licentia de sinarido, imo .ctus sit nullus ibi. rsi enuuieret f.. ιν sarrocuraῶν, quen/nvatalo que ΓίUeνe, neque similiter possit sine lieentia sui mariti cotrahers.dicta l. s.merito ex alio capite, qua quod sit
343쪽
sit extrinei saeuitites petere non poterit, se ille et liquam uxor sine licensa sui mariti. Ad quarum leguria Regni veram intelligentiam noulter eonsidero , qu bd quamuis similes n. cultates a Rege uxori eas sine licentia mariti petenti conteis x, sint supplendo praedictam licent iam, ut quia Princeps dicat, Non obstate
de etia licentiae mariti, nulliu erunt momε.
t Dia Ilaemia minii pt sentis, vel absentis, si eur non potes a iudice suppleri, nisi praece
dema iustissimi causa, & oius ea ulm plenis, ima eognitione. 7. Sc 9. Tauri; ita neque a Principe etiali, certa latentia, atquE proprio motu . neque de plenitudi 'e pinest , squia cum lege Frequirentes licentiam Rautoritates, mar tὸ in omnibus actibus uxorum fundentur in iure diuino, de naturali ψ vriathres lai Tiraqueu de legibus connubialibus ex principio;&idebex eo tractu in ulteris sine licentia mariti no nascatur; neq; etiam obliga . iis naturalis . est iuri reaturali aduersetur, ut re
eertum est, qudd Princeps non potest tollere, no ae supplere praedictam licentiam,& auto iaritatem ι quia qi iam uis Princeps non subsit ιsiatiust seu legibus subditorum, neque demules a coaeti Da. l. Prine eps legibus .ss. de legitia
dilecti ira tamen solio Ius t Cn est. l. digna vox C. eod. thu . ita post D. Thomam, A alios, reis soluit Ferr tus in cap. l. de conili tutionib. numer. . N Φ3. dc 31. vique ad Ancli arran. ibi. Du. s. Ab xea .m m. 6 . N 396. vique ad 2 19. vii de ii itat lita, leu leges ratione naturali nitutur, Primipem oblig nt, ex Bald. in capit. l . s. v tin a. f. qui se , dum dari possunt ; qiiratus naturati eli potetius quam prii cipatus; cuius
autoritas mariti est de solemnitate formali, Tir aquol. in legibus connubia Ibus gloss. 8.
numer . 72. ua, alijs: ergo uxor praeterquam
quod periona ex trama exili in nut, tanquam x cu non pote it sine lice uti a mariti petere dietas lucultates; ire e Prive eps ex certa sciencia eam Iidentiam uxori supplere. Quod ex eo sortiscatur, quia quamuis saat cretur, Principe in uxori polle supplere dictai: eentiam ἰ intelliget et ut respectu bonorum ipsius uxoti,,ut quia line licentia maliti per
initteret eam contrahere contra de citiones
legum Regni. 3.& tequentes, non tamen iaestacere poterit te spectu bonorum altatius ut mariti, dc maxime rei petath bonorum maiora tu,; ciuia tunc cli et cmnceo re uxori plurima contra luris nori solum potitaui, sed natu caiis relinentiam; concederet ei, ira uxorI con.
trahere sine licent a marῖt 8t simul permitteret, quod alterius bona alienaret, quod Omnino prohibetur, ut in D. dicendum erit: ergo ex omnibus sit pradictis eonstat veritas primi praesuppost huius nostrae materiae , scilicet. qu6d solus actualis maioratus poss.ssor, flenon alius extraneus poterit petere similes sa
cultates.' Seeundo non solum requiritiir , quod ad
instantiam solitis actualis possessoris maiiora. tus saeuitati sint eoncedendae; sed si s , sam possessor absens sit, vel in carceribta det linea tur, &ex aliciua iusta causa deuenite di beat Ualienati em seu obligitio,& uxor, fitque eredito renues consanguinei, facultates impetrauerint . necessarium erit. qtiod ante earum expeditionem actualis possi fior citctiir , ut cum eius citatione cause proposite interpretationis satu Italum examinenti r , di litustae visae sint terminatis, ac dec lis facilitates expediantur. Quae resolui o, praeterqtiam qti diustissima est ex eo suadetur, quia cum Hispanis primogenia, &niaximὸ Ducatus , s it Marchionatus; qi3ς ad instar Regni regula natur, de sui natu fastini perpe . a Molina lib. i. cap. . per totum; & ita indiuidba, ut primogenito tantum pertineant, Molina dicto libr. i. cap. i I. iureque sanguinis o primo institutore,
Ela non hς reditatio ab ultimo possessore in posterox deserantur, Molina dicto lib. t. capit. 8.vel si siit Egreditaria, habeant qualitat ex iuris sanguinis proprias, ut non dividar tur. ne due
alienetur, vi edo dixi late in l. Tatiri gloss.1. per totam, Scinde sit receptis, imum , quod maioratus possessor nulla ex causa, etiam ingratitudinis ad Lersus praedecessorem comis.
sa possit a maiora id priuari, Molina dicto lib.
I. c. 9 per totum; at denique ex peculiari natara eius successioni resultet Iepalis pr hibitio, At rei iste nita alienandi, seu oh ligandi bona maiora tui subiecta. ex eodem Molina diei.
lin. i. capit. 6.& libr. q. per tot una, merito none numiente vero ev a ct tali maioratus possessore de cuius praeiudicio principaliter agitur. neque citato, de re qui illo etiam de pio nitudine potestatis,qua nunquam v c I raro religiosissimi Reges Hispaniae utuntur, praediciae fatultatis ad maioratus extingitendo , seu Chliva e dos concedi non poterunt , uti et Oluit ipse Nolina lib. I. cap. 8. num. 3 I.& libr. l. capit. s. n i 9.Miere, de nὶalolatu. q. p. in prati L. D. c ψ.vsque ad finem. si Maxime, quando sacilitates Regiae conci s x suerunt ac debita maioratus soluensa , di
344쪽
soluere debIctor, decessornm, Molina lib.
capi P. io per tot uni,&ego dixi in l. 6. Taurigl..ss. 9.num. t .vLlue ad finem; merito iacul. tates Regie ad alienanda, seu obliganda bona maioratus sine citatione actualis possessoris. cuius peio et paliter interest maioratum conseruari, expediti non possunt.' s i mo es non solii in pol testor actu 1lis citan in adus est, ut eius consensus ad expeditionum sicutiatum Regiarum accedat, sed simul successores habituales, quae propinquam, &eonsiderabilem spem concedendi habent, cuandi sunt,& sine eorum citatione , etiam accedete consensu polsessoris, saeuitates expediri noci possunt,cum de ipsorum pia iudicio considerabili etiam agerct, vi post Bart.in l .namiti Dimis. IS. de adoption. & post alios resoluit Nooina lib. i.de 1 lispanorum primogen. cap.
sidet commis. 2. par.ari. qanu me.ῖ . Mieres de maiora tu q. par.in princi p. num. 'o .cum enim maioratus possessor alienando.donando, consentiendo, seu alio quocunque modo dispoinneiulo non possit successoribus praeiudicare, ut late prosequitur Molina libr. I.de Ilispanis
pris no gen . sere per totum , non sufficeret actualis possessoris citatio, nec consensus expressus eiusdem ad iustificandam expeditio. nem faetultatem ad alienandum, seu obligan. dum, nisi consensus successorum simul ptae
Citandi tamen non sunt omnes, qui habiabitualem habent spem succedendi, no tollim propinquam, sed remotam , sed hi tantum, qui propinquam, & considerabilem tenen r. veluti filius nepos , & frater possessoris , vipi, si Iass. aduertit Peregrin .de fidei commis.
q. Por .ar icul. 3.rium. 3. Quod quidem constat e x Borr. doctrina in l. Gallus. Et quid si tantum .nnmer. Iq. ff.de liberis & posthumis, quem ibi serὶ omnes sequuntur dicentes non esse necelsariam citationem agnatorum, nisi quindo pater impetrans saeuitatem non ha- het filios quod post Abbatem in cap. per venerabilem, qui filii sint legitimi. nume. 29. --quitur Mieres de maioratu. q.part. quaest. enumer. so. v brpost Gregor. Lopez in I. 3. tit.
I. part .6. insio T. ve Ib. M gerer,col. q. circa finem. resoluit non sufficere eo sensum actualis pollessoris ad impetrationem licentiae ad alienanda bona maioratus,n, si citetur hi, qui j
prppendunt ius succedendi. Ex quibus euidenter constat , quod cum ad coe essionem, e expeditionem facultatum ad alienandum, eu obligandum si necessaria
iustiis ima,& publiea causa, eius iustissimae,&publice causae cognitione praecedere dc bere
tisi est,atque eonsequat eidmfles quoruni interest , ei tandos esse ; quia si non potest aliter de causaeognosci,nee in gratia in tertii prae Iudicium a Principe impetrati, nisi prae idente eorum citatione cognitio etiam causae prscedere debet: ut ea citatio quidquI operetur, ex Molina lib. .c. . n. 23.
x Tettio,ad iustitiam suplicationis, atq; expeditionis Regiarum saeu Italum ad alienada seu obliganda bona maioratus concessarum. necessarium est, quod bona libera deficiant. ex quibus necessitas alienationis, seu obligationis sueeurri possit,& quod euidenter conistet. praedicta bona libera non extitisse; textis est in I. pater filium in princip. ff. delegat. 2. per quem text.& per alia iure id resoluit late Molina libr. . de Hispan.primogen. capit. num. s.& cap. 7. per totuim,vbi verum id existimat,etiamsi in facultatibus omissast e lauri sula illa vulgaris, ut non nisi defieientibus libetis bonis alienatio, seu obligatio sal; quia 'cum ex natura successionis maioratus, atque honorum eius, quae alienati non possunti alie
natio,seu obligatio non fiasiti iudeficientibus liberis bonis , necessarium non est, quod in saeuitatibus ad alienandum, seu obligandum ileius clausulae fiat mentio ; quod enim tacita
de iure in est, si exprimatur,nihil operatur. I. 3.cu vulgatis .ff. delegar. i. quod prosequitue Peregrin.in tract.de ii dei commisiartieul. o. num. 22.& 28. & inde allegans venditionem. sen obligationem eorum bonorum fieri potuisse; quia bona libera non extabant, probata debet non extitisse tempore concessionis facilitatum, seu alienationis bonorum,ot successor maioratus habebit fundatam intentionem in prohibitione te gali. v t ex ea absque alia probatione possit bona alienata vendicare , d nec euidenter probetur libera ncn extitisse. Ita resoluit Gabriel cosit. I i 8.colum. 3.quem
reserens sequitur Peregrinan dicto titui. o.
l3 Imo 8c non solsim debet probari bona libera non extivisse, sed simul,quod redditus maioratus ad prouidendam necessitatem, cuius occasione bona vc di seu obligati praetεditur, non sufficiunt. quia si redditus suincerent, sacultas concedenda non erit, ut resoluit M
lina libr. .de Hispanor.primogen.capit. 3. nu
i Quarib nece sarium est, quod causa, quae
narratur in supplicatione ad iusti scanda conia cessionem Regiae sacultatis, certa& vera omnino sit, ne causetur vitium subreptioni ; ex quo regulariter nulla est, ut tradunt omnes in I.demonstratio salsa. F. de condit. 8e demon insuat. c in l. sin. C. de salsa causa adiecta legatoti in
345쪽
8e in capit. eum cellante de appellatione eum
vulgatis, probat eleganter Bald .in l. sin. de hi 'redib.instituend. dicens,quod deffectus causae finalit remouet voluntatem ab actu. Imolain l. ex sidio in princi p. numer. i s. de vulgari, Paris. consit. 69.numer. 3. libr. . Ec iterum Bald in l. seruis. C. de Episcop.&elerie. dices quod si eonsensus P, incipis, vel alterius praestatur ad persectionem alicuius actus,in tantum valet actus in quantum expressa causa subest, Afflict.in cap. v. moribus, ii de seu do fuerit controuersia inter dominum, Et agis natum . numer. 2.& 3. dicens, quod ubi eausa assensus est falsa, consensus non interuenit; Ac facit notan d; doctrina Abbatis in capit .supe elit etiς de rescriptis notabilib. quam ibi sequuttir Doctores,& Veroius .facit text. in I. itasLde te bus eorum, melior text. de iure in l. magis puto. f. sin. versic. Pr. ηile. ff. eodem. usin. C. si aduersu, venditionem, Alexand .consit. 2 7. num. 7. Sc s.lib.7.& hoc est vulgare iuris praeceptum, ut aduertunt plures, quos re Lert decisio Pede mont. 172.numer. 7. 3c 8.
Sed qnia materia Laee tu breptionis & obreptionis coisse ab scribetibus ti aditur, deest v..tilissima ad eognosce dum, quando iacultates Regis iuste peri, atque cocedι possint adue ted si est, lycausa, cuius otnissi a vitiat gratiams, , vel est filialis, aut in pullitia. Finalis cst quae λ prima fuit in intentione concedenti gratiam, quam Scribentes vocant primam in intentione, Scultimam in executione a utre solii unt Bart.in l. ambitiosa.num. 19sLde decretis ab ordine paciendis,3c deducitur ex D. I homa.
quaest. 16. art. 6.ad secundum, dc quaestion. Ioaart. l. ad se eundum, atque post Ariliotele in aduertit Molina lib. i .de primore n. cap. .nu. 1 3. Ex quo dixit D.Thom. quaest. l. articul. 2. N post euini Naua r. in cap .inter verba. II. q.
nium caularum. Impulsu a vero non est pro . pri causa indiuidua, de certa, sed motivus inacertus t& vatiabilis; quae magis, vel minus
potuit mouehe concedentem ad concedendam gratiam: ecdicitur impuli tua, quia impellit, Sc compellit, ut post D. rhom. de Rodul-
ό Vnde in omissione earum causarum duas regulas firmes constitu crunt Doctores supra. Prima quod omissio causae finali vitiat fratiam, dc Regiam saeuitatem, quaa, in distinctEprobauerunc omnes, ut conli t ex Couarru,
musae impulsivae non regulariter vitiat gra ti de qua egit latissime Gutierr. dicio cap. 1 .num. 2I .cum aliis usque ad sinem.Sed hς emultipliciter limitatur, euius limitationes n. 5 reseram, sed ex his, quae ad nostram materiam adaptant tiri propponam. Et primo omnis eausa etiam impulsi Iua. quae , iure decisum est, ut exprimatur, si non exprimitur in supplicatione, eius cimi ssio vi inhiat, gratiam, glossaeli communiter recepta in Gement. I. ver b. VH alie i, de prubendis, quam plures sequuntur dicent ei communem quos supra retulimus in fine capitis praece oentis. 3Et ratio est, quia eo ea sus potἰῖis diceretve eausa impuli tua, quae in iure suu datur. sin, lis. qu m impulsiva, ut Regibus concedentibus sit ultimus finis fac re tuli iii m :& inde Principes derivent ni a Deo,voeeturque dii te
ex l. .in fine tit. i. p. 2.l. . 6.& 7. eodem tit. M partita.
Sed lieet verum sit , quoci omis io eati saeimpulsigae, quae in iure sun datur, viti et graistiam , ut quia si exprimenda ex dicta gloss.
non tamen ex ea insertur, quod cptere omnes nausae, quae in iure non sundantur, ex prin .endae non sunt, cum aliae multoties exprimi deinbeant, ut aduertunt Couarrub.dicto capit. roa Menoch. de albitrarieasu 2ol. Mit res de maia loratu. quaest. s. per totam Gutierr. dicto capi s. per totum, reserente plures, quae, licti iure decisum non sit, quoὸ reserantur, proponi, ae reserti debent, neque glossa contrari improbat quia subdit haec ver b.ὲ:Nιn exi iaιὸ
non probat. quoi lolumi ψlud reseratur, qu5da iure de ei lum est ut exprimendum sit , sed . solum iubet exprimi , qimd aiiure decisum quod exprimatur tergo mali a d c a glossa de
duxerunt Doctores propositionem comi ruinnem praecedentem a quomodocunque totatur sit , cauta , quae in iure sun datur, ex. primi debet , ut eius omissio non vitiee gratiam.
Similiter etiam causa quae son datur in sty
lo. se ut ea qoae in iure sun datur, ex ptimenda est ut eius omissio licin viti et gratiae concessionem; ut post allegationem Lapi 89.& alios plures telo luimus in fine capitis prεcetientis. Ex quo nunc in eius sententiae confirmatio. nem addendum est, ouod licet aliquando . lor beneficii de iure in supplicatione ex ptimendus non est; ciuia tamen de stylcie viii exprimi debet , ii non ex Friviatur, erit gratia
346쪽
subreptilia .Ita Rotai 9.dere scriptis in nouis, natalibus restituendis. l. sed si hae s. patro, si
c,osne et ius in praefactione ad regulam Chan- ibi, Non id actum videtar,ff.deici ius voe: ibum . celiariae de exprimendo valore 1 quod inter- elegas text. ini.& si litibus s. C. si contra iii . Pretatur Gutre r. d.c. i s. n. 74. vel utilitatem publicam. ibi, Mendax pietat νTertio ex supradictis, de quia non sollim attular, i, careat penit im tet aris. l. iii quis c usa, quae in iure nindat tir . est exprimenda, obria serit,ibi. Veritatem ιn νecιbus ab e. datis
Iesei ut Doctores alia , ut sit pra diximus,quae ' mn adiecit .si. de salsis. l. r. C. de diuers. osite. mi; s, vel minus mouer- possunt coe edete,in de apparitor . lib. I i. ibi; Per obreptionem. In quibus diuersis verbis fuerunt locuti, ut quia quibus, quae propriὸ loquuntur de causa imis alii dieant, causam impulsiva esse exprimenda, pulsiva, obreptio viliat concessionem . nulla quad.3 potuit mouere Principem notabiliter, li bita conlideratione an magis, vel minus poalii quando non leuiter, illi, quado non con- tristet causa Principem mouere. Ex quo in te I ceta: ilet, vel saltem disti ei litis e cinces, isset; ligitur communis lententia dicentium, quod o ij demum, quando non concessisset, vel sal - missio etiam causae impulsivae vitiat grati ,
tem aegre illa condonasset. ut ex Nauarro, Co vet intelligatur Obreptione.
'arrqbia, Menoclito. Maseardo, de aliis, supra Venit etiam intelligenda alia non minus edinotauimus in fine capitis praecedentis. cypta dicentium,quod non susticit qualitates , 7 . Ego tamen noli iter eonsiderabam , quod inuiniscas & occultas Principi eo diu se re gehaec innia de causa impulit ua procedunt ita ne rice exprimere, ut gratia liberetur ab obre- subreptione, in qua regulariter eius impulsi ptione, sed quod in specie & explieite limeuae causae omissio non vi tat gratiam ; non ta- exprimendae, bc quod alias gratia erit obreptimen procedere possint in obreptione; quod ii ex incerta, consula, δἰ obseura supplieitio patet, quia licet subreptio & obreptio aequi- ne. Ita videntur relo luere oldrald.consit. 8 i.
Parentur, simque termini pronii scui. ex Meet num. s. Bald .consili. 39. colum. i. in fine, lib. i. nochio dicto casu rol. num. Io. usque ad ri. Ancharran. consili. 16. e lum .fin. Rodericussori ius tamen vitiat concelsionem obreptio, Suare Eallegatione Ir. dc in sortioribus termiqitani subreptio, quia obreptio praesupponit nis dixit Aytnon. alios reserens consit. 6 8. minarrationem fallitatis; subreptio vero sola in mer. 6. 7. dc 8. quod si non e primantur omniat taciturnitatem veritatis, ideo narrando quis explicita, δέ deiiciat unum, etiam modicum, falsum, mentitur formaliter tacendo vero ve- vitiabitur gratia, Decius in cap. 2.de confirmaritatem, ficte, de limulat ementitur: ergo mas tio utili, vel inutili, pro quo pondero texi .iunsis di linquit sillum die edo, quam veritatem cta glossiin cap. dilectus. i. de rescriptis, de ethtacendo; N rdeb sortius obreptio, quὶm sub . bonus text.in l. sin.ad sin. C.de dotis. ptomi Dreptio gratia vitiabit. Ex quo grauissimi Do. sione, Sc post Alexand. Craue t. de alios resol
et2 res differentiam constituerunt, quantum uit Menoch. dicto casu 2 q. numer. 9. dicens, ad annullandum gratiam inter obreptionem, quod obreptio committitur per confusiain. S subreptione. Ita constat ex Abbate in eap. atque perplexam veritatis narrationem, quam εἰ in dilecta .n .i3. de reseriptis: Nesse c6muni . dicit communem sententiam Berci. in capit ter recepta eam differetia testator Veroius in super literis lectus. .num. I .in sine,& lectura capit. super literis lectura t. numer. I .in fine, γ,nume r. I.dere scriptis,quem ipse Menoch. N lectura r. num. i. eodem tit. Bald. cons. 131. refert. dc sequitur, Roman. consit .s 26.consit. col. 2.lib. a.Geminia n. consili. i 28. in s n. Ale- 38. cum alijs per Thomam Grammaticum. Axand .consit. Io.in fine lib. i. Ruyn .eonsi. 18. decis. 9. num. 8.&decis.66.num .i9. v bipeenum 8. lib. i. Neque dissentiunt Socio. Senior glossiam in cap. dilectus illius de rescripti, . te consit. 26 .col. r. lib. 2. dccosi l. s .col. 4. lib. y. soluunt nec citarium esse, quod sat notabiles. Bhun .conlit. I .num. I 4. Crauet. consit. Ir. n. N ecialis expressio causae, x quod non sus. 18.3c consit. 68.n timer. 3. dc consit. 79. oumer. ficit generalis vi gratia liberetur ab obreptio 2. qui tenuerunt maiorem esse vitium obrep- ne; εἰ in materiam facultatum Regiarii idemtionis,quam subreptionis. Ex quo, lieri omis probat Mieres de maioratu. quaest. I. mim. 1.so causae impulsiiuae tacendo, ilicet per sub prope finem, ubi numer. S. ponderat. & dicit reptionem,non viti et regulariter gratiam, nar singularem gloss. in authenti c. quibus natur. ratio vero salsa eausae impulsiuqeam vitiabit, effician turlegiti iri. 3. si igitur licem ia, ad pio ad quod ego nouiter podeici text. in cap .eum bandum , quod in impetranda legit inlatione nostri, nulli. 6. de rescriptis, ibi: Eo quod perfit filiorum necessarium est, quod Ptincipi spe.
ρμueu eminet eνi Mettionem fuerunt impe cialiter dicatur, patrem non posielὲon est E corrata cap.super literi, eoden, tit. ibi. suis la trahere matrimonium cum matre illi us filii,
347쪽
dispensatῖo esset subreptilii ἰ vel obreptilii
qi. od1ntea dixit Tellus Ferdinand. in I. ia. Tauri. mim. 8.& quod non sufficiat generalis expressio Principi saeta, sed quod sit iacienda specialis N indiuidua,resoluunt Goz ad in .e6
Ninnumer. 22. post diraquei I. Mieres,&alios, resoluit , qu bd praedictae resolutiones intelligantur non solum in beneficiis , sed in aliis quibuscunque priuilegiis , seu saeuitatibuS,
.s Ex quo ego defendi in Regia Pincias
Cha cellaria, quod pater, qui petit facultatem ad instituendum maioratum in uno ex filiis, seu deseendentibus ex omnibus bonis . non potuit virtute eius facultatis eum instituerern unica tantum filia, quam utroque tempore, di impetrationis fac uuatis habebat , quia cum vni ea filia non posset meliorari, neque in legitima grauari, debui I p Ier exprimere tepore impetrationis, quod eam x ni um habebat, ut haec causa, quae vel erat s natis, vel impulsu in iure fundata, vel so iam notabiliter moue re poterat Regem omi ex rn supplicatione nosollim efficeret gratiam subreptilia tacendo, sed obreptiliam narrando, qu bd habebat ph1- res filios. in qua disceptatione nescio quo sim damento)condemnatus sui, cuius utriusque partis fundamenta ad Iongum videnda erunt in peculiari meo responso ex his , quae arsenuente Deo , breuiter Regno tradenda
Tertiti non solum facultaru Regiitu debet' esse vera narrativa, sed tandans se in eisdem facultatibus Regiis veritatem contentoruni in supplicationibus euidenter probare debet,
ne sumatur occasio pro cauta, ut aduertit Anton. Natta consit. 3 2. col. 4.&consi. IT 2. n. r. decis. Pede mont. III. numer. 6.& quod sun-
. dans se in literis Regiae licentiae teneatur probare vera suisse contenta in precibias Principi porrectis. resoluit Alexand. conii l. 78. num.
2 . lib. I. Zava rela, Pan Drmitan . Corneus, &alis, de quibus per Senatum Pede mont .deeis.
enim, qu bd quando negatur narrativa supplicationis, incumbit onus probandi veritatem in ea contentorum impetranti licentiam: imbdo esse vera narrata tem p re impetrationis, ex Panorm it. in capit. quia circal notabile s. per Illum text. de consanguinit. & assinit . quem conmiendat Rodulph. de rescrip t. in to mo
eonstitutionum . numero. ic. 8e n-aedictant propositionem, scilicet, quod narrata in suprplicatione debeant probari , veram dicunt
2o. Quod a sortiori procedit in supplicationi
hus Regiariam saeuitatum, quod ad alienu .da, seu obliganda bona maioratii, qtriuini i: ripetrantur, qui actim alienationi, se i obligationi ius resistat sundans se in verita e si: olicationis, quae iuris habet resilientia n, t a ri e H denter probare debet, ex omni bis et lietis. &ex liis, qliae late resoluit Mal alist. de .probat. r. pari. conesus. 8 6. & S87. cuti, alii; seqtientibus,3c melilis , atque latius conclus.
t Et in impetratione si euitatis ad vendedi,
seu obliganda bima maioratiis, vi ex ei rufia pretio debita eiusdem maioratus soluantur.
qiiod pr cisse prsbandum sit debita ex utere, atque deberi, non ficta, atque illanulata, pio
bat gloss. verti. titui. tenus in l. magis Dulci, vertie. Ne tamen titui. F. de rebus eorum , ocresoluunt Felin. in rubr. de probat. num tr. 9.Belo n. in consit. I s. num. 2. decis. Peciem l . . t 172. num. 7. Et in venditi ne rerum Ecclesie 't ex pretio debita soluantur, quod narrativa debet elii denter probati, ut debita vera lint, atque debeantur, resoluit Paul. consit. q. coώlum. t. lib. I. Dec. consal. I 42. nul Icr. . Pedeis mont . dicta decis. 17 r. nitin. in vina itioiane rerum seu dalium ad soldienda d bita , aduertit Curi. Senior. consi. 49. col. 4. Decius cons. 6 o. col. 2. dc conii l. i 62. n. q. Ρc demoni.
Imo 8c non solum probandum erit. de itieon tenta in lupplicatione extare, Itq ' di beri, sed oportet, quod alienatio, seti oblis 'tio
bonorum maiora tu , cum eorum debet tortini verissima quantitate commensuretur. Ita Decius consit. 88. num . . Gratus consi. I. nu. 41. de cis .Pede monet. I 72. numer. 3. Peregrin. ἡ e fidei commis. 2. pari. art. 3 . numer. 26. v bire soluit, non solam debere conflare de necessitate soluendi debita. sed nu Ad extra necessitatem nihil operetur suoplieatio, aut faculta Atis concessio. Et hae e omnia i sortiori proe edunt. quari. do Princeps in eo cessione fatu tur, quod quia sibi narrata iusta visa suerunt, licentiam concedit vel quando propter eam supplicationis causam pree es admittit; quia tunc si applicationem cos cedere non videtur, neque t arratii 1 approbare, nisi sun dans se in narrativa proba uerit euidenter veritatem in ea contem orsi,
imo potius intelligitur in eo casu Principem
348쪽
voluisse . sia iente ea illa, feeius probati en eg&ra supplicationem, ut late probat Mieres
enim iacultates Regiae restringendae potius sint, quam ampliandae, ut resoluit ipse ille res
lib. . quael . t. limitat. l. num. Io dc quaest. II. nu M. s . Molina libr. i . cap. to. num. 77. mirum
non est, ii ad causam finalem verissimam , &legitim mi probatam, atque diligenter expeditam reli ringendε lint, ut deficiente causa, veletus legiti tuae causae plena probatione in totuirritentur.
4 Quae quidem verissima resolutio sine dubio procedit , etiamsi supplicans multoties
consteatur narrativa me si e veram, qui, cum supra diximus, alienationi. seu obligationi bonorum maioratus ius resistat , non obstante assertione, seu re petita consessione .suplic tis de veritate contentorum in narrativa veri Iaseotaim probanda eli, aliter quam per supplicanti, consessionem, ex illi, quae tradi nuSrribentes in l. qui testamentu. C. de probat. S in l. clim quis descendens. f. Titis, delegat.
Et hine sumpsit origine resolutio Bart. In I. si sorte . de Cailrens. peculio, perquam manes dixerunt, quod in alienatione, seu obligatione bonorum . quae de sui natura prohibe n. tur alie nari. ad probationem iustissimae eausae alienationis non sufficit consessio, seu narratiua alienationis, sed eli necessaria euidentissi a probatio. Ita decit. Pede mont. 72. num. I. ubi numer. Σ.id aduertit in alienatione rerum Ecclesiae,& lat E prosequitur eam resolution εMieres in tract. maioratus. q. pari. quaest. 1ε. se τὸ per totam Sc qui st.22. numer. 7. de 2. pzqiixit. 2. num e .lo.& st.&in eonsessione patris afferentis bona alienasse ad solutionem dobitorum, Ant. Natta. consit. 3 2.nu. I. Crotus cons. 29. n. 2. Bel. cons. 6. n. 2. Fel in .in rubris de probat. n. s.
iat id ipso min effectu rescitnunt plures notabiles viri die entes , in simili ea tu non esse standum assertioni narrantis, donee euiden
ter causa dc narrativa in totum probetur, Alexand .le Decius in I. si donatione. C. de colla intionibus; iterum De e conii l. ro. 8ζ cons. 2 2 Corras .in l. Dater a fratre. , . quaestum. n. II. ff. de eon dict. indebit. Piel. in l. I. de hon. main
' ter. s. p. n. 2I.Μieres de maiorat. q.P. q. q. semper totam.
Q uario vidi non semel dubitari, an praeditcta omnia formalia de eon se hsu actualἰs pon
so ris de citatione successorum in maiora tu, quorum interest conseruari, de existent tabonorum liberorum .de velitate, atque probitione o irratiuae supplicationum suppleantur atque remissae enseantur, quando Princeps in Laeultatibus Regijs usus fuit clausulis illis. proprio motu, ex certa scientia, atque de pie. nitudine potestatis: ex quibus , quamuis ins plieationibus , seu concessionibus aliqua formalia deseunt, quae Praecedere require. baturii Principe eoncedente actum esse videtur, ut supplerentur, quasi vellet, qudd eontra
similes facultates nihil obiici potuisset. Et iahae dubitatione videtur dicendum; quod praedicta clausulae id importare debeant, ut nihil
contra supplieationem subreptiliam, vel eon. ' cessionem factam, n praecedentibns requisitic formalibus supra relatis, successores in mitora i u ob ij tere possint; qui a certu in e st, quddpraedictae elausulae id, quod ex se nullum es ἰvalidum efficiunt, pertext. in cap. I. ubi Scribentes de transactionib.&in cap. i. v bigio ver b. Consν-- , eodem titui. Bart. Felin. Decius, dc alij, quos refert Molina libr. 2 de Hispan. primog. cap. 7. num. 8. de similiter notissimum est, qu5d ex adiectione earum clauissularum videtur Princeps velle , quod actus valeat, etiamsi ex eo tertio praeiudicium inserati ir, ex resolutione Alexandr. Alciati, Cur inti; iunioris,& aliorum, quos refert Molina e cto lib. 2.eap. 7. numer. I 6. Ex quibus vulgus in aduertenter existimat, nihil contra smille saeuitates Regias, in quibus praedictis i ausulis Principes ut utitur,obiiciendum esse. Sed mihi veritatem eontra vulgi opinionem amanti, non obstantibus praedictis cibisiectionibus , contrarium omnino existimo tenendum tam in foro extetiori , quam interiori, stitieet quod praedicta re qui sta sormalia de consensu, aut citatione possessoris
maioratus,& succetarum eius per adiectionem earum clausularum non suppleantur,necque veritatem atque probationem narratiuae ullo modo suppleri posse. quod ex sequentibus apertissimum est. Prim d quantum ad actualem possessorem, qui verri & irrevoeabiliter dominus est reru maioratus, ut late resoluit Molin. lib. i.de Hispan primo g. ea. I9. peetotum, certum est,quod Princeps sine i ossis, ima causa, ct simul eius causae plenissima cogis nitione, vel eius expresso consensu, non poetcst tollere dominium tertio irre locabilite equa situm, etiamsi de plenitudine potestatis. qua nunquam religiosissimi Reges ut tur, ex certa scientia, atque pi op 'o motu id esἀ-ecie veliti v t resoluit latὸ Nolina libr. r. do Hispano
349쪽
s 77. de ita etiam de plenitudine potestatis sine iustissin a causa , non potest frinceps
extingliere mal rarus. neque mutare vocationes. seu quid aliud lacere in praeiudicium dossessoris eius nee, nii od magis est, successorum. ex Molina dicto lib. . cap. 8. numer . SI. erg resne diu actualis posse solis. maioratus, cui eli irretio ea bile ius quaesitum , praedictaecla lata iiihil operabuntur. Quoad vero successores. qui ccinsidera hi - 4em , licet habituale spem succedendi habent. eum. viso 'radicium t st. formaliter sit necesiarium qii id citentur, Ac simul quod eum ipso . rori. citatione ea usae supolicationis diligentere Io scantur, atque expeditis terminentur.
ut ita facilitates iuste pris,int expediri, merito citationes ipsorum, causae cognitio, cae re raq; formaria soppleri nullo modo poteres, tam exeo,nuhil orinceps domini u non solum actualis possessori . sed neque habituale sue eessorusne iussissima eausa tollere ni potest, ut Molina. Ae omnes sit pri relati resoluunt , quam quislorae dicta successorum citatio, quae roris anilis est. tolli, aut suppleri nori valet, Clem et t. pastorali . . ve uni de re indicata. cap. esi molim de dolo & eontumacia: est enim ei ratio de iure naturali,& ideo , principe tolli, aut suppleri non potest . ex Baldo in l. ex e
Rursus ex vetis eatione, atque probati a te narrativae i 1 ipsum suadetur: quia si narrata in supplicatione vera non siint, impossibile est, quod intelligatur, Principem volo isti eo. et a veritatem ipsam etiam de plenitudine potestatis qui det uana cone edere, imo potii s cred rq diim est, falsam narrativam veram eniceiare noluisse, neque sal state in ullam confirmasse , etiamsi irret dictis clausulis de plenitudine pote natis, ex certa scientia. atq; propriam niti vias sit quia ex eisdem sal fitas narrati ni non supplatur, neque quidquam confr- matur, ut re lolii unt Abbas Sc Felin. in capite iris ei dilectos de s le ii, strument. Himo t. singulari i t. di alii . quos reserens. sequitur Mirre, de maiora tu . p rt. quaest.2.nu nier . . Im 5 5c non solam praedictae clausulae nihil operantur contra saἰ sitatem supplicaticirii ini neque contra errorem cocedentis ut resoluit Ioseplius si ascar d. conci l .7Q. s. 23.
Est enim veritas uirtui omnibus exelli εtior. de qua dixit Aopiistinus in spis o 'a ο. bra
pa: iter dicitur , quod vetatas O .nia vin cit , vetitatique omnia cedunt, Dald occinis sit. ι I. numer . l . libr. I. Scita Dald in t cactat. descismaticis colum. I. de c risii l. 'que .c Ium.
Πυ m. i. φνrtas en ν ess Irilsima , σ murus inexpVηab ira, Zc plurima ue veritatis excel-Ientia scriptit Roland . confit 78. n. l. volum. 8c cons. . n. Iῖ. dcccnt. Is . n. 41. eod. lib. Paris. cons. 9. n. 9. lib. r. ergo contra vetitatem ipsam. 8c pro Llsitate eontentorum in narrativa
nihil emeere poterunt elausulae ex certa sci εtia, proprio motu, atque de plenitudine pote iss tit, quominus velitas ipsa proba da non sit, R Allitas supplicationem , atque cocessione, ta quam subreptilia nullam officiat: nee enim virtute earum clausularum credendu est, principem voluisse contra error ε, imo de veritatε supplicationem eonfirmare. Et ut nihil omnino obstare possint praediatiae clausulae.1duertendum est ad cognition εearum potentiae, quod Rex semper, A: ubiq; rescribit , de gratiani facit se eundum aequitatem , di iustitiam , ut latε pro regulaeonstituit Iacob. Menoch. lyar. 1. de prae sumpti. praesum pl. 9. ex principio, etiam-s ut itur praedictis clausulis, ex certa scien ca, atque de plenitudine potestatis . vi ibi
post plures ditertii num. Is dc ι8. de consequenter nunquam ex eisdem clausulis intellis itur praeiudicium tertio inserte voluisse, ut post plures resoluit iple Menoch. s. presum p. 9. n. 26. 27. 3c 28. Brun. I sole in suis quaestio. nibus. qui st.2o. num. I 8. dc t 9. Ioan . Gutierr. ineonii l. Canonie. i I. nu. 16. 8c I 8. Melchior Mieres in tractat. maioratus A. pari. quaest. I. in princ. n. 9. prope sin. ubi refert leges Partita
maxime si praeiu dicium maximum iit, ut in restitu tone maioratus , vel in alienatione, seu obligatione licinorum Ipsius contingit, quo ea su maximu praeiudieiii, non lotu actuali possessori e citra diceti, sed si pulsuccessoribus itiit: sinit uirrogatur; dcindone sequatur,decre-X uer ung
350쪽
u mini omnes nὶhil esse e re in tertii praeiudici a m clausulat praedictas a Principe in concessioni laus a siectis. Ita post plures aduertit Menoe i. licta pr et sumpl. 9. n.ι8. Sc 28 .ad sinem, Μ itina liri. 1. de Hilpino .pria rig. . . n. 23. vi clue ad n. s. Ioan .c; utier.in d. cons. est nonico. . n. ergo nihil contra veritatem obstabiliat praedictae clausulae. Secundo aduertendum est, quod pridictε clausula praesupponunt, Principem suisse plene in sor tum de facto,atque de eiusdem sacti circunstantiis: Sc inde si constaret, nullam praecessisse narrati uete suppalcationis probationem, atq; veritatis cognitionε, nulla erit concessio,ncici obstatibus praedictis elausulis, exliis. quae resoluit Molina lib. 2. c. 7. n. 9. tunc enim princeps confirmat actum nullsi, etiam e v certa scientia, quando integrε videt atque intelligit quid eonfirmet per veram narrati ulcognitionem, Mieres de maioratu . . para. q. Σ. num .i 2. imo & non solum pr x dictae clausulae praesupponunt,principe plene suisse in sormatum de facto, atq: de faeti circunstantiis; sed quod praecessit legitima cognitio eiusaruin narrativa contentarum, ut aduertit Molina libr. 2. cap. 7.num. 26.&libro I. cap. .mIm. 2.
ubi numer. i , quod qui praedictae clausulae praeseippo num pri cessisse integram
causarum narratiuae cognitionem, debet etiapraecedere citatici eorum, quorum interest, ctim certum sit, quΛd cognitio citatione praeis suppona'. idem etiam resoluit Brun. Sole q.
17. be i q. qui loquuntur in specie praedictarum
T. rtio in confirmationem praecedentium, & ad cognitionem praedictarum clausula ru, aduertendum cst. quod quamuis 'rineeps per clausulas praesumatur habere scientiam eoru. que eons ' in in iure, non tamen praesumi in turea ni habuisse eorum . que consistunt in saeto stille et conte torum in narrativa supplica.ticinis imi pcirilis orae sumitur ea ignorare; Aeideo quae facti sunt, nee sub eisilem clausulis continentur,neq; a Principe suopleri,aut submoueri videntur, ut aduertit Molina d. lib. . c. I. n. i D&inde refultat. quod qui se furiis, tiri facultatibus Regiis etia accedentibuς praedictis clausulis. tenebitur probare veritate c6 tentorum in narrativae, dc qubd alias e Iausultprx dictae nullius erunt in menti. Ita Ioseph.
alii a Quarto conside an dum est . an sibi tale
Regiae expediantur contra absentem non ei.
Litum: quia eo casu a sortiori procederent omnia stipta dicti, ut n'fi e6eu sient; hus atq; price dentibus. clausulae praedictae nihil efficiat. Ita bene aduertit grun. a Sole d. q. 2C. nu. I 8.& 19. Quint A a sortiori pro dederent omnia supra dicta, si contra clausulas supra relatas non obstet unica tantum obiectio ex praecedentibus, sed plurimae simul, quia plures obiectioncs praedictarum clausularum potestatem destruerent, ut aduertit Molina dat b.1. de H Dpan. primogen .cap. 7.n. 27. Ex quibus omniabus apert costar. quod etiams in concessio isne, vel expediti ne praedictarum Regiarum facultatum clausuli ex eerta scientia, proprio motu, atque de plenitudine potestatis ad ij ciatur,adhuc nihil obstabunt, quominus veritas narr. tiuae supplicationis probanda sit, ut quiali eξt Princeps non praesumatur ignorare quae sunt iuris ignoret tamen quae sunt facti, ut sapri diximus. Alia etiam quae ex industria omittimus,solent esse necessaria adpetitionem,&conceia sollem facultatis Regiae, quae petitur, & conceditur ad constitisendum censum super hoc
nis maioratus; sed qui id ipsie illim E possunt
omnia bre ui compendio cGprehendi, ad cog nitionem eorum accedamus, qui post expeditionem Regiarum facultatum in earum exeiae utione, Sc maxime in conuersione pretii census in eam caiisam, cuius occasione facultates fuerunt concessae, necessaria sunt. De quo itieapite sequenti agendum est.
pretio census, qui super bonis maioratus creatur ex facultate Regia, in eam causam, propter quam