De effectu baptismi juridico

11쪽

DISSERT. JURID. INAUG.

nostram sententiam B. Stryhius in interus. controvers. Furi infor. cap. a. I a. ubi in specie adducit clietum Apostoli r. Timon o v r. a. quicunque sub jugo sunt servi, suos dominos

omni honore dignos ducumo, ne nomen Dei doctrina bioth metur. 2ui vero Meles habent dominos, ne eos contemnant,

sed potius inserviant, quod Meles sint aedilecti. Pie quidem faciunt domini, sunt verba B. Stryhii loci cis. si servum baptiZatum non amplius ut servum , sed juxta monitum Apostoli ut fratrem habeant; quod si tamen id omittant, nullam legis poenam incurrunt. I. XI.

De modo manumittendi apud Germanos quondam u- stato multa refert Lelim annus in chron. Spirens t. a. c. ao &

let. H ictenus Leti mannUS de modo manumittendi in e clesia apud priscos Germanos. De baptismo autem, quod &ille ad hosce modos relatus fuerit, Lelim annus nihil injicit. S. XII.

12쪽

DE EFFECTU BAPTISMI IURID.

I. XII. Equidem apud Henricum Giesebertum in Fusiniano hammonico I l. tit. s. de libertis. 6. I. num. 16. sequentia invenio:

quinque modos, vel species, inquit, quibus sit si per redem-rionem a propinquis, ta per tesamentum, u) per baptismum. - per nuptias, by per adscriptionem liberae familiae sagnoscunt Sm. LL. ant. δεί. Lotam. D. iur. di . a. th. II. Hic baptismus inter modos manumittendi apud Suecos refertur. Uerum, cum citatus ab ipso Loccenti liber ad manus non sit; mihi etiam non constat, an ille manumittendi modus apud Suecos in usu sit. Ego ad minimum de ea re valde dubito, praesertim cum Joh. o. Stiemhoch de jur. Geon. is Gothor. vetuso l. a. c. g. modos manumittendi reliquos quidem enumeret, manumissionis per baptismum vero mentionem non injiciat.

6. XIII. Transeo ad cognationem spiritualem, quae praecipue in

iure canonico & a Canonistis, quos vocant, pro effectu baptismi iuridico venditatur, ita ut matrimonium impediati Triplicem vero olim fecerunt cognationem spiritualem, paternitatem scilicet, compaternitatem is fraternitatem. Idam contrahi voluerunt inter baptiZantein & baptigatum, item inter baptizatum & patrium. sam inter patrem & matrem baptigati ex una parte & baptiZantem atque patrinum ex altera. Hanc inter baptigatum & filios naturales baptiZantis atque patrinorum, v. Ziegler. ad Locril. instit. Dr. canon. l. a. 1it. U. b. . verb. spiritualis cognatio es.

Compatemitas illa spiritualis, quae & certo respectu

commaternitas vocari potest, juxta veteres canones ulterius dividitur in directam, quae inter naturales parentes baptietati & inter baptizantem, nec non patrinum Contrahitur, de qua modo in β. praeced. diximus, & in indisectam, quae extenditur ad uxorem compatris, etiamsi commater non fuisset, ante tamen a Patrino in conjugio sit cognita, ex ra-. B a - tione,

13쪽

DISSERT JURID. INAUG.

tione, quod maritus & uxor essiciantur una caro & per consequens ad patris spiritualis uxorem prius ita cognitam trans fundatur cognatio spiritualis, v. Linch. ad tit. deerat. de cognat. spirit. q. a. Casum huc pertinentem exhibet e. 4. X. de cognat. Oisit. Martinus Bertham duxit uxorem, Tebergam ILbi copulavit Lotharius, qui Berthae is Martini stium de sacro fonte suscepit. tithario vero S Beriha sublatis de medio Mamrinus cum Teberga praefata contraxit. Nos autem consuli. t. duximus respondendum, quod cum secundum verbum Domini vir mulier esciantur per connubium una caro , liquidum est, Tebergam non posse matrimonialiter copulari Martino, qui vel potiust quia Lotharius J compater ellus fuerat, cum quo una caro Teberga nositur extitisse. f. XV. Quod filios iisve duorum compatrum attinet, dubium olim fuit, utrum inter eos matrimonium subsistere possit 8 adfirmativa tamen certo modo obtinuit. Ita enim Alexander IIL in e r. X. de cognat. spirit. utrum autem sibi, vel siliae, ante vel post compaternitatem geniti, posist ad invicem copulari, camones secundum diversorum locorum consuetudines comtrarii inveniuntur. Et licet primus canon exinde essitus natos post compatrenitatem ad invicem copulari prohibeat I alter immen canon posterius eritus primum videtur corrigere e per

quem statuitur, ut sive ante, flve post compaternitatem geniti sunt, simul possint conjungi, excepta illa persona duntaxat, per quam ad compaternitatem venitur. Unde nobis videtur, ut fecundum posteriorem canonem debeat observarae nisi consuetudo ecclesiae, quae sandalum generet, aliter se habere

noscatur.

. XVI. ENElus baptismi iuridicus, uti jam supra g. XIII. innuimus, hic est, quod illae personae, inter quas cognatio spiritualis hoc modo Contracta est, non possint inter se matrimonium inire, & si de secto illud inierint, iterum separari debeant, v. c. cf. X. de cognat. spiritual. mandamus, quatenus

14쪽

DE EFFECTU BAPTISMI IURID.

s consti erit H. mulierem praedicti viri tum de saera fonte i

vasse, antequam eam despondasset uxorem, vos inter eos divortium appellatione postposita celebretis. Ita enim in c. r. de cognat spirit. in f nedum inter baptizatum stillam, qui eum Dyoepit de baptismo , ae inter eundem baptizatumususcipientis silios uxorem ante susceptionem carnaliter cognIIam ab eo dem i imo etiam inter suscipientem patremque baptizatiis matrem cognationem spiritualem in baptismo contrahi jure constat: quae cognatio is contrahendum matrimonium impedit dirimit post contractum. Et eadem, quae de suscipiente sunt dicta, fiunt etiam de baptizante censenda. Plures textus huc pertinentes invenies apud Corvinum juri canom. c. a. tis. V., n6. XVII Quid si ipse pater filium suum resacro fonte susceperi

quaeritur, annon eo ipio ab uxore sua separandus sit 8 Ratio dubitandi pro adfirmativa est, quia pater filium proprium de sacro fonte suscipiens, simul fit cognatus spiritualis uxoris suae, cognati autem non possunt vivere in matrimonio, quam adfirmativam quoque amplectitur Papa Deusdedit per

antiphrasin forte sic dictus in e ea . 3o. qu. l. v. wissenbach. contraire jur. canon. g. s. E contrario autem Nicolaus Papa negativam & recte quidem tuetur in c. s. caus Jo. qu. L. quae etiam obtinuit in c. a. X de cognat spirit. ubi Papa Alexam

der lil. svir, inquit, vel mulierscienter, vel ignoranter, silium suum defacro fonte susceperit, an propter hoeseparari debeante

Consuli. t. t. respondemus, quod quamvis generaliter fit institutum, ut debeant separari, quidam tamen humanius sentientes aliter saluerunt. Ideoque nobis videtur, quod sive ex ignorantia , sive ex malitia id fecerint, non sunt ab invisem separandi, nee alter alteri debitum debet subtrahere, nisi ad continentiam servandam possint inducie quia, s ex ignorantia id factum est, eos ignorantia excusare videtur: si ex malitia, eis sua fraus non debet patrocinari, vel dolus. X li X. Ceterum cum in concit o Tridentino de reformationes a matri

15쪽

matrimonii ageretur, etiam de cognatione spirituali ex batismo proveniente simul actum fuit. Rem ipsam verbis etri Suavis Polani, vel, quod nomen verum est, Pauli Sarpit Veneti, in hisor. concia. Trident. l. r. p. 6 4. referre lubet. Circa abusus matrimonii, inquit ille , plerique Praesules id consideratum volebant, casus matrimonia impedia entes, & contracta rescindentes, tot esse, & tam frequentes, ut rara occurrant alicui ex istis defectibus non obnoxia. Et quod plurimum refert, quosdam ex ignorantia aut juris, aut facti, aut etiam oblivione contrahere, in iisque post cognita veritate innumerabiles perturbationes &lcrupulos, litesque ac controversias de prolis legitimatione S dotibus etiam nasci. Proserebatur nominatim, uti maximus abusus, impedimentum cognationis in haptismo contraste, quod nonnullis in locis invitabantur viri ad viginti,

aut triginta, compatres, totidem que muliereS, Commatres, quos inter omnes ex constitutione ecclesiastica spiritualis cognatio contrahitur: cumque saepenumero inter se non noisent, post accidebat, ut matrimonio conjungerentur. Multis videbatur, hoc impedimentum Omnio tollendum,

non quod a principio non esset justis de causis institutum, sed quod sublata penitus institutionis causa effectum quoque celsare aequum esset. Nam eo tempore, quo ii, qui infantes ad baptismum sistebant, eosque de sacro fonte suscipiebant, simul fideiutares erant, apud ecclesiam de ipsorum fide futura, adeoque ad eos instituendos obligati;

consentaneum fuisse, ut ad eos, cum licebat per aetatem, catechizandos saepe & familiariter cum perlona baptizata, parentibus ejus, aliisque etiam sponsoribus versarentur Inde natam inter ipsos cognationem quandam, quae non im merito in reverentia habita, & conjunctionem conjugalem prohibebat, perinde sicut ceterae omnes, quibus reverentia debetur, cognationes. Verum secutis temporibus pomquam usus, quidquid erat solidi, abolevisset, & susceptor baptizatum vix unquam cerneret, neque vel minima de eius

16쪽

DE EFFECTU BAPTISMI IURID. xy

ejus institutione cura tangeretur, cessante reverentiae causa cognationi huic nihil loci esse relictum. I. XIX. Sed vero hisce non attentis cognatio illa spiritualis Rimpedimentum matrimonii exinde profluens a Patribus Tria dentinis penitus sublatum non suit, sed quadantenus saltem restrictum. Ita enim habetur in cincia. Tridentis. sus. XXIV. de reformatione matrimonii c. a. Unus tantum e vir, sive mulieri vel adsuetumum unus6una baptizatum de baptismo suscia piant: inter quos & baptizatum ipsum, S illius patrem &matrem, nec non inter haptirantem & baptizatum, baptia Eatique patrem ac matrem tantum Dixit lis coenatio conIr hatur. Parochus eum, vel eos, quos electos ad hoc cognoverit, tantum ad suscipiendum baptismum admittata in libro nomiana eorum scribens doceat, quam cognationem contraxerint. Si qui alii baptizatum tetigerint, nulla inde so cognatio DL .ritualis, non obstantibus constitutionibus contra decernentibus. Esquoque cognatio, quae ex confirmatione com ahitur, consimmantem con malum, illiusque μιν em matrem , ac tenentem non egredimur. Tollitur ergo fraternitas illa, quae inter baptizatum & filios naturales baptizantis atque patri norum intercedebat olim, v. supra b. XlII. nec non indirectaeom paternitas, quae ad umrem compatris extendebatur, quamvis haec commater non fuisset, XIV. cons Deue Iii erotem. Jur. can. tis. II. qu. g.

g. XX. Iuxta dispostionem Concilii Tridentini itaque cognatio spiritualis ex baptismo orta adhuc in casibus recensitis pro impedimento matrimonii habetur apud eos, qui religioni Romano Catholicae sunt addita, prout DD. ejusdem Religionis passim testantur. De Polonia in specie Conoris descri . regni Polon para a. epist. s. p. v . ita i 'PlannDunb Sr Belbe personen, melle init tinander έu Sedaltern gestanteni

17쪽

Evangelici hanc cognationem spiritualem pro mero invento humano, multis absurditatibus linvoluto & conscientiis gravi merito reputant, V. Gerhard. de conjug. num. 36 . seqq. Ziegler. ad Lancollot. l. a. tit. H. I I. verb. spiritualis cognatio est. Linch. ad decret. tis. de cognat. Dirit. f. s. Brun-nem jur eccles i. a. c. IA N. ibi e prohibitio legalis in I asi. C. de nupt. cognatio spiritualis adhuc apud nos non obtinet, sed neglecta illa solent nuptiae concedi. Miserum scilicet argu

mentum est: ex generatione Oritur cognatio, ergo etiam

ex regeneratione, quae fit Per baptismum. A generatione physica ad generationem spiritualem non valet consequentia. Et talia tamen non cohaerentia argumenta etiam in aliis quaestionibus interdum adhibent DD. Ita notum est, quod partus decimo mense post mortem patris natus pro legitimo adhuc habeatur. Si quaeris rationem p nonnulli dicunt, id honori decretogi tribuendum e e, ut tanto numero nasca. mur, quanto renascimur, V. Gothosted. ad μυ s.

q. XXII. Lutherus in libello vom et cliten teben mentem suam hac de re ita aperit: Sage mir, inquit, illa nitis grosser,

rum ita observari ex Loccenti S opis Dr. Juec. Disteri. 3 qu. ra. adducit Dietherrus in adit. od Besolae thesaur. prare voci

g. XXIII. Coenatio illa spiritualis intuitu baptizati & ejus, qui ipsum

18쪽

DE EFFECTU BAPTISMI IURID. I

ipsum de sacro fonte suscepit, etiam in jure Romano & quidem in I. a1 C. denupt. fundata est, ubi Imp. Justinianusi ea videlicet, inquit, persiona omnimodo ad nuptias venire prohibenda , quam aliquis, siue alumna fit, sive non, a sacrosancto suscepit baptismater cum nihil afud se inducere potest paternam affectionem sis ni nuptiarum prohibitionem, quam hujusmodi nexus, per quem Deo mediante animae eorum copula

tae sunt. Putat hinc Brunnem annus in Comm. ad L L asi. dispensationem adhuc peti debere, & ad minimum hoc tuistius esse, nisi contrarium de consuetudine receptum fuerit. De tutiori nunc quidem non erimus solliciti, nam superflua quilibet adhibere potest; quaestio saltem est de justo. . Quemadmodum vero ipsum Brunnemannum in jure recteFames intuitu quaestionis de iusto aliam opinionem fovisse jam ante g. XX l. propriis ipsius verbis adductis ostendimus: ita nos Iustii ni legem , quae in Codice extat, ex eodem erroneo fundamento pron isse existimamus, ex quo canones & capitula epistolarum decretalium in jure canonico originem suam habuerunt. Baptismus enim, sit venia verbo. tempore Iustiniani iamdum maxime invaluerat. Quis vero praesumeret, ejus indolis leges ab Evangelicis receptas fuisse & quisnam non facta receptione dispensationem petendam esse existimaret ξ cons Linch ad d. Dc de cognat. spirit. f. sin med.

q. XXIV.

De Presbytero non baptizato in iure canonico disponitur, quod ille ordinis characterem, uti vocant, non recipiat, ac proinde b ptizari & iterum Consecrari debeat, vid. c. I. X. de presbi. non baptizat. Hoc ita, si deinde certo constas, eum non esse bapti Eatum. Sed quid, si saltem --hiteturi in hoc casu Innocentius III. in c. s. X d. t. hunc in modum disponit: nos, inquit, circa latorem praesentium inhoe dubitabili ea , quod tutius es, sequentes, magis Gquatenus ipsum persti Hos ordines usque ad sacerdotium proin movere procuro, is permistas, eum in sacerdotio miniurare,

C quis

19쪽

is DISSERT JURID. INAUG.

quia non intelligitur iteratum, quodamHigitin esse factum: nec male desacramento se itur, cum iEud non relgionis conIemtu sed articulus necessisatis excludit.

6. XXV. Alius casus est, F ab omnibus creditum fuerit, presbi ram baptizatum e se, s demum post mortem edim constiterit,

eum baptizatum non fuisse. De hoc casu Innocentius Ill. in c. a. X. d. t. ad Episcopum Cremonensem: Apostolismns dem consulere decrevisti, Inquisit. t. taliter respondemus a Presbyterum, quem fine unda baptisnatu extremum diem clau

sisse significasti, quia is sancte mairas recisse Me s Christi

nominu consessione perseveraverit, ab originali peccato solutum caelestu patriae graium esse adeptum, asser imas Incunctanter. Lege super octavo libro Augustini de civitate Dei, ubi inter c tera legitur: Baptismus invisebiliter ministratur, quem non comemtus religinis, sed terminas necessitatis extadit. Librum etiam B. Ambrosii de obitu Valentiniani, idem asserentis, re volve. Sopitis ergo quaestionibus Doctorum Patrum sententias teneas, in ecclesia tua Iuges preces hostimque Deo ossarri jubeas pro presbterio memormo, quod ultimum ex nota Pomtificiorum doeirina proficiscitur.

l. XXVI.

Quaerituri an patrini in actu baptismi esse queor, pui nondum Diu baptizati Z Negat Barbosam tract de osse. Spotes. Parochi part. a. e. II. num. ap. attendat quoque, inquit,

parochus, an patrini designati, & qui hoc onus suscepturi accesserunt, admitti possint, hoc est, an sint baptigati. Si rationem adsertionis quaeris, hanc reddit Barbosa, quia aIias, si non haptietatus teneat, invalide facit, hoc est, nulla inde contrahitur cognatio, quia sicut bd carnaIem Cognationem inter aliquos desideratur processio utriu que ab eodem stipite secundum carnalem propagationem, ita ad spiritualem exigitur processio utriusque ab eodem stipite, nempe Christo, secundum spiritu lem regenerationem mediante visibili sacramento baptismi.

Ita Diuitjrso by Cooste

20쪽

DE EFFECTU BAPTISMI IURID.

Ita quoque in c. rea. de consecrat. dis. 4. in baptismate, vel in chrismate non potest alium suscipere in Aistam, ouι non est i e baptizati , vel con motus. Quamvis veraula ratio, quam ex Barbosa modo adduximus, non sit genuina. sed figmentum cognationis spiritualis jam supra a nobis reiectum pro laudamento habeat; existimo tamen, nec apud nos admissum iri talem, qui ipse nondum baptigatus est. Patrini enim sunt sponsores, qui in eventum sese obligant, quod infantes de sacro sonte susceptos in doctrina christiana instituere velint, parentibus e vita immaturius eis vocatis. vid. CarpZov. juri pr. Co R. L a. def. an. num. I. talis vero sponsor esse nequit, qui coetui christianorum perhaptismum ipse nondum est adscriptus. In ordinat. Meles Ducat. Magribuet. de A. lus. cap. s. q. 7. Praeterea adhuc requiritur , ut patrinus SS coena jamdum usus fuerit: Tanim

Pergo ad alia. Quaeritur: utrum is, qui ante baptismum susceptum mortum. in eodem loco iisdemque solemnitaliabus sit sepeliendus, in quo is quibus adhibitis alii jamdum baptizati sepeliri flent ἰ Pontificii negini & hinc eos in peculiari aliquo in coemeteriis angulo absque cantionibus & riti-hus christianis sepeliunt, vid. Strycli Is modern.Τ de religios s. ro. unde jam in Concilio Bracarensi I. cau. Is statutum, catechumenis Me redemime baptismi defunctis ure oblationis sanctae commemorationem, nec pollendi o ficium impendi debere. Schilterus irint. jam canon. I. a. tit. a. A. In hoc ex fine externo baptismi deducere vult, quem in adquisitione juris civitatis in ecclesia christiana & adunitione baptizati ad reliquum corpus ecclesiae consistere dicit; & ergo, qui ante baptismum decedit, ex ipsius hypothesi pleno jure Christian rum non fruitur. Verumenim vero genuina ratio sine d hio haec est, quod Pontificii parvulos eiusmodi vel absiluinte condemnandos esse credant, vel alii eos nec beatos, nec C a damnais