장음표시 사용
81쪽
avitis habeas, illustrissimum cardinalem Baronium Annali undecimo qui ab anno l0754squi annum 1085 Vitam et res gestas Gregorii Fl copiose liuideliter persequitur. Ex quo cliam notitias ad hanc Ovu-plirianam commentation m ailexuimus.
Divinitus autem accidisse reor, dum seclari turmatim initiis pontificis nomen et decus oppresxumeunt consciis et eongestis in eum immensis calumniarum struiei litis partim novis partim antiquis alii contra ex Ortliodoxis existerent qui perditis conatibus sese opponerent et magnanimi mutisi eis glori: m a nebulis tenebrionum vindicarent; quorum pro optimo pontifice studium nos itidem imitari misimus. Porro ad reliquos Gregorii VIl criminatores necessit his diebus lilin posthumus ita eLeri, qui in Controversia de sum in Dontifice quast si sibi Amperaro non potuit quominus ipse etiam virulenti sui styli et calami spicula in liuii poniti cena vibraret. Sed qualia ut trivialia sic et obtusa quippo ex Bennonis et Sigei, 'rii pharetris deprompta quorania alie iura lus, alter juralissi iuus Gregorii hostis sui nisi eum Wilae erus nennonem virum doetum nominat. Qui doctus ille euius totus commentarius nil aliud est quam inscitia et mania erius stylus est unus quidam perennis harbarismus et soloecismus Nimirum iudicio Rectariorum doctus est, quisquis projectu palumnias in papam undit, licet id faciat insulsissime et inscitissime ut secit ille Beniam cui tantum ingenii non suppetebat ut apte et astute calumniari OSSet. iisdem sari me sunt reliqui Wilackeriani testos ut conciliabulum Brixi ense, Aventinus et olerici apud Lamberium et Nauclerum qui cum scortationi o Simoniae suae aliisque sceleribus a Gregorio fibula inini poni aegre ferrent, conviciis in eum di bacchari institerunt ut plerumque steri assolet eum quis alicui illud quod effictim deperit, eripere leniat. Illud concoquere nequit itaeverus, quod papa uenricum absolutionem ali exeonui unicatione suppliciter postulanto in depositis ad papa palatium imperatoriis insignibus, nudis pedibus cum omnia gelu rigoseerent nonnisi post iridui spatium admisit et exaudivit. duae hine Luciferiana superbia erat, Miseratur diae erus Hiecine ri bonus 3 Diabolum cerι ipsum hae in re malilia e superbia icit Minime vero o Calvinista Pertinax morbus acrem desiderabat medicinam; et piaculum schismati tanto cum dispendio imperii commissum, durior I a expiandum fuit, et versatilis ac inconstans lenrici animus explorandus num serio de melior frugo cogitaret. Nudis pedibus et deposito omni corporis cultu, vestibusque ad luctum et ilia rorem idoneis, pamitentiam agere ossensique gra: iam et amicitiam postulare in ecclesiastico foro perquam usitatum suil est cum et in civili. Audi, Calvinista quid ipse Henricus non in unum sed plurimos Saxoniae principes egerit, cum ingratiam Henrici recipi vellent nec mea hie adhibebo verba, sed i iii heran Fabrieli lib., Originum Saxonicarum : Ianiιies ibi tute patens suit, quam Spircvsam nominant, in qua rex in solio suo, cur purpu-ruque vigens soleni niter assedit quem eaercitus ad spectaculum dispositu circumstetit relleio per medium 3patio, quo proetereuntes Saronum duces atque antistites omnibus conspicui essent. Incedebant habitu Iugubri
erens Oιho Gotingensis Bararia ersu I. Itignus lictor Stizonis . Uerna tinnus patruus ejus Saroniae como, Fridericus Saroni e palatinus. Dilericus eoives Catelliburgi. Iberιus Turingiae conlisea item , udisserua. Stato. Beringarius Lerno e ulli quinque iv Sigridus, sed eoru in cognomenι erpressa non uni. Os h minum enerosorum, ingratuorum nobilium aqua seqrrebantur agmina. In conspectum regis renientes, ad ejus pedes sordiduι propoliuntur: qui eos jacere tam diu passus est, donee ipsorum miseria animum atque xv Itum suum eaplerisset.
Η-Lullieranus Tabricius de IIenrico qui contra fidem datam omnes istos sibi supplices principes con-j ei in vincula et a se mullio disjunctos in varias provincias sedulo custodiendos ablegavit Me sorte unquam evasissent, si piarico omnia, animii sententia si iecessissent uitaero, quis durior fuerit in supplices, Ienricus an Gregorius uic, enricum post kidui, qualem qualem submissionem nec cerae L pernendam, si seria aut si tum seria fuit, si conflatis suisset absolvit. At Ilenricus tot principes qui ultro so dedidi iant, eo solirari Consilio ne Christiarnus sanguis amplius ellunderetur eontra pacta conventa in arcerem eoni pegit et indigne prorsus habuit et nisi motus ni ajoris mali obstitisset noe dedisset prie- Hirtim Burchardum ualbersiainnsem praesulem, quem pessimis modis oderat. Sed nune misso Milacuero, Oiniphrium audiainus.
Comitia quibus Gregorius papa VII renuntiatus
est, et, quae circa electionem constituerit descriptum, quam vir maxime memorabilis et Romanae Ecclesiae pernecessarius fuerit, non alienum ab institutis nostro erit pauca quaedam repetere qu: de eo in Leonis Fera renuntiatione dixi, et alia postmodum addere quibus quisnam vir ille antinponi ficatum fuerit, e qua ecasione tot lantaque mei noratu digna contra imperatorein letiri eum lVpro liberiale eccl-,ia te sisserit, in levigatur. Gregorius igitur VI l, Hildebrandus ante a vocatus, sui natione Tuscus, patria Manensis et nobili genere ortus, ex ea scilicet familia quine postea ab eo
Hildebrandina, sive de Pililiano cujus oppidi princeps aliquando uti appellata est. Patrem ipse babuit nomine Bonitium, virum strenuum. Adolescens aliae indolis laetus, ad imperatoris euriam. ubi valde profecit, se eontulit. Inde invidia ob virtutem conliaeta cessi mullorum sit rori se in religionem rectu .lens Momisticam enim ullam in eoe-
82쪽
nobio Cluniacensi viris sanctissimis per ea tempora resertissimo, sub odilone abbate professus
Sunt qui dicant l9T , eum infimo ac pene sor-d illo ineo natum, labrique lignarii filium fuisse, a Nque adhue puerum ad aulam imperialem prosectum in Caesaris Chiinradi et ejus filii Henrici III curia
adolevisse. De quo comminiseitur nescio quis sabulator inconcinnas labella sci quod cum lius esset saliri lignarii, ex sarmentis ordine compositis imscium ipsum has littera ordine conseruisse, quubus astans homo litteratus legerit, ex ea compositione Mandularum Dominabor a mari usque ad
mare vel, ut alii dicunt, spiritu propheti eo magis
ductus quam instruetiis, monstraverit se laturum dominum a mari iisque ad mare inde conjectans vir ille litteratus divinum aliquid in puero, suasit patri ut eum litteris traderet traditus, ita pros cit ut in cancellariam imperatoris pervenerit: sl 98ὶ ubi somnio admonitus imperator de eodem tum seriniario suo quod ornua videretur habere qui-biis filium ejus contereret, hominem in vincula conjecisse, sed ab imperatrice Iagilete vinculis liberatum Cluniacens monasterium petiisse, indeque prosecisse primum in subdiaconum, deinde in cardinalem, novissime in regorium papam it. Sed ego levissimum hominem ridendum dico. Salis
amen constat eum ex aula imperiali ad coenobium Cluniacense prosectum: in quo, cum vir evasisset, rebus gerendis maxime idoneus, atque admodum Sagax et prudens ab omnibus existimaretur Romam ab eodem abbate suo missus est, ut monasterii et congregationis Cluniacensis negotia apud apostolicam sedem percuraret. Diu autem in monasterio ejusdem congregati aut sanctorum Laurentii et Stephani extra muros Urbis laudabiliter vitam transegit Benedicto 199 IX Rom. pontifice,
quo tempore maxima familiaritate usus est Ioannis Graiiani S. . . cardinalis, et archipresbyteri S. Ioannis ante portam Latinam, qui post 'a manus pontifex, tribus schismalicis abdicantibus,
lactus, 200 Gregorius VI appellatus est. Hie il-clebrandum jam monachum, propter ejus suavissin os mores prudentiam, atque admirabilem doctri nam maxime diligebat. Eo autem in concilio 20l Sutri congregato ex auctoritate enrie imperatoris ill pontificatu privato, ejus non immemor amicitiae et beneficioriun ipsum secutus est usque adsitum Cluuiaeense monasterium, quod ab Impei atorellenrico vitandi schismatis causa, relegatus fuerat,
ubi non longe post Gregorius ipse animi dolore conligit vero ut anno prior eo nobi Clu- post abbatem dignita est,
A moreretur. Quare statim ab abbate, ei monachorum consensu magistratus ille Hildebrando demandalus est. 202 Quo tempore runonem Romanum mutificem electum Cluniaeo vel perii suntium iransire eontigit r quem elam eonventum, Zelo hon ris Dei plenus iidelirandus onstantissime de ipsa
novitate redarguit, inconveniens omnino esse dicens. et contra sanctorii in Patrum instituta, a manu laica
maximum Christiani orbis pontificem ad lotius Eeclesiae regimen vicinam illi verum, si suis consiliis acquiescere vellet, se utrumque pollicetur esseclu-rum, et quod Imperatoris indignatio m propterea non incurreret, quodque liberias ecclesiastica in i gitima lusiaque pontificis ordinatione illaesa conservataque maneret. Cuius monitis vir pius, et sarminetus humiliter parens, purpuream vestem statim et alia Pontificalia indumenta deposuit peregrinique habitu suscepto, secum ipsum iidebrandum monachum, qui salubre consilium sibi dederat, comitem assumpsit, et coeptum iter Romam versus eum legatis Romanis, et aliis comitibus episcopis arripuit Romae honori licentissimo susceptus, altero post adventum suum die, congregatis in basilica S. Petri cardinalibiis, clero, senatu, populoque Romano, eos his verbis ab Hildebrando iiistructus ablocutus est Fratres, et amici in christo mihi charissimi, legatione restra cognita, ad imperatorem prosectis sum,
ut voluntatem et propositum suum requirerem : non,
ut ab eo Romanus pontifex eligerer 205h: quem scios nihil juris in hujusmodi electione haberes sed eam
ad eos libere pertinere live autem non ob aliam cau-εam veni, quam ut apostolorum limina visitarem. ι quoniam late apostolie sedes, jam diu pastore ra- earit eam amplius sie manere non erpedit ovapro
ple vos omnes hortor, et moneo, ut nulια interposita
mora, idoneum vobis quamprimum eligatis pasιorem et episeopum Statim autem Hildebrandi consilio abonanibus episcopis cardinalibus, casti Tisque nobilibus ei respoli sum est in unum, et non alium v lumus, atque in Romanum pontificem eliuimus. Tuneque archidiaconus . . . more majorum clamavit rarvnonem episcopum B. Petrus elegiι. Di inique omnis clerus et populus hoc νῖum conclamaret, statim ab oninibus rapius in Pontificali solio collocatus est consecratus est autem Pontifex
ab episcopis cardinalibus, et diademate S. . . redimitus Roma in basilica S. Petri in Vaticano, astantibus clero et populo die Dominica prima Quadragesinue pridie idus Februarii, anno Dominil 059. eoque X appellatus est. Soli autem inapi stolica sede annos . mensi'si, dies tu.
Consecratus igitur pontifex ipsum nil debrandum molia clium, cujus sano consisso haec omnia saetalisl 97 lia Baron. ann. 075. num l6. ita De hoe somnio nil aronius sabulam resipit ut recte judieat Ontiphrius.
2 ' Lo rotaron. anno l0I'. 20 i lii juris habet imperator in electione
83쪽
s ierant, subdiaconum cardinalem custodem altaris De his se Simoniacos suisse conlassi sint et episeo- S. Petri apostoli S. R. . oeconomum, alque abba patibus, quos emerant, abdicaverint. t. in monasterii S. Pauli extra muros urbis via Celebrata synodo, et ecclesiastieis negotiis Ostiens creavit cujus postea consiliis, et aucio eum providentia ordinatis, ad Urbem reversus est. ritate in omnibus totum sere pontificatus sui tempus Tunc a papa 207ὶ Stephano X post solemne sacra- transegit. Ab eo enim admonitus, beatus pontifex, mentum, de quo in ejus ita mentionem secimus, inter alia multa, quae feeit svnodum quoque cete ei ab omnibus episeopis et eardinalibus praestitu in .hiavit, in qua pleraque contra uxoratos Sacerdotes, ei Simoniacos episcopos decreta statuta Sunt. Eo vero mortuo, ii delirandus subdiaeonus a fleto, senatu, populoque Romano legatus, ad imperaliarem missu est, ut novum ab ipso pontificem
postularet: a quo eum Mi Gebebardus episcopus Alchfialensis electus, Victorque i appellatus e Set, eum Dinam consecrandum adduxit apud de non eligendo Romano pontilice, si se mori eou-ligisset, donec Hildebrandus, qui tunc ad imperatorem super hoc negotio mittebatiir, rediisset, ap stolicae sedis legatus ad imperatorem, et ejus silium adolescentem 1lenricum IV missus est. Cum autem audita Stephani in morte rediisset.
Benedicto', qui post eum apostolicam sedem invaserat, ejus auctoritate abrogais, 208 Nicolaus liquem etiam plurimum, ut et apud Leonem X tu B P0nxifex maximus renuntiatus est qui beneficii omnibus valuit, erat enim vir rerum gerendarum meinor, enim Ponti se Romaniis esset uli. . i:-:---- de plum reserebat, PSum 1 Si metum. S. R. E. peritia valde clarus cui etiam maximam religionem, --: . . : MAAG-- - -- --ε- vi equi observantiam adjunxerat
Post obitum Victoris II dignus Romano poni isseatu adhuc subdiaconus existimatus est. Verum eum ei Stephanus papa lx 205 prietatus, Romanus pontifex creatus esset, apud eum quoque in maxima auctoritate fuit a quo Simoniae labe Italiam et Galliam pervagante. 206 apostolica sedis legatus missus est in Gallias eum quibusdam episcopis, ut synodo, quam contra praelatos Simoniacos Lugduni congregare jusserat, apostolica vice. Sideret. In qua synodo maxime iidebrandi virtus enituit et archidiaconum creavit. Apud Nicolaum ipsum lania gratia, et auctoritate valuit, ut nihil eo inconsulto
unquam pontifex decreverit. Quo mortuo, ecclesiasticae libertatis anxius, mani pontisicis electionem, ex manu imperatoruni eripere iam aspirans, maximus auctor fuit ut in electione Romani pontisicis Ecclesia Romana libertati in suam jam diu in electione suorum pontificum amissam reeuperare inceperit Cadolo enim Parmensi episcopo, qui ab imperatore electus suerat.
abrogato. 209 Anselmum episcopuin Lucensem Romae liberis cardinalium stivag is eligi procura- religio Residentibus enim omnibus archiepi Pi , c ii eius iue jam eleeu et eonsecrati paries quam episcopis, abbatibus in conciliola archiepiscopus quidam vir Iliteratus et eloquens, quod episcopatum
emisset accusatus est. Qui omnibus accusatoribus suis profusa largitione corruptis, in synodum alia dier Versus magna cum audacia dixit: Ubinam sunt
accusatores mei Surgant in publicum contra me: modo prodeant. Cunctis autem incentibus, Hild brandus surgens, et se ad illum convertens credis, inquit, archiepiscope, Spiritum sanctum ejusdem esse eum Patre Filioque substantiae, e diri nitati, Cui si credere respondenii, dixit Dic: Gloria Patri, et Filio e Spiritui saneto. Cumque archiepiscopus versiculum inchoasset, Gloria et Patri et Filio expedite dicebat sed Spiriιua sancti vocem nulla ra- tutatus est. Et ipsius tandem opera essectiina est, ut 2l0 Cadolus ipse, qui armata manu bis Romam venerat, sedem B. Petri occupaturus his armis auxilio dueis Gotelaidi repressus sit, atque Urbe fugatusci et demum in concilio Maiituae, beam causam congregato pontificatus ei ex synodi sententia abrogatus fuerit, ordinatione Alexandri upapae approbata, tanquam quae legitimis ussragiis facta suisset Alexandro vero II patrimonium B. Petri in Campania, quod Nortina lini Oeeupaverant. accito duce Gotelaido, eum eiusdem, et Maihildiseumilissae exercitibus, sugalis Nor annis, recupe
2li Alexandro demum Laterani vita iuncto. lione proferre unquam potuit. Cumque frequenter indie obitus eius eum esse in sacris litteris eruditisi e peteret ei nihil proficeret, cognoscens se divino ju- licio eonvicuim ad legati pedes se projiciens, err avni situm per ordinem consessus est cum vero Oilinium iudicio statim episeopali munere mullatus osset, Gloria Patri, e Filio e Spirisui saneto libera voee, et expedita decantavit. Quod laetum reliquos praelatos Simoniacos adeo perterruit, ut xvi et in Romana Ecclesia, tot pontificum superiorum 'myore, omni virtutum genere celeberrimus, omnium eardinalium, et cleri, populique Romani sussragiis ingenti gaudio, et uiuuia concordique omnium voluntate pol. tifex maximus reminitatus est, nullo imperatoris consensu aut
s212 Hae non fuit vera causa schisvialis. Se lolistinatio Henrici, qui initio electionein repori iratam habui .
84쪽
Postea gravissimum exortum est Oceasione accepta quod absque imperatoris consensu per electionem tantum eleri nolitani constitutus fuerit. Ipse autem, qui multo tempore ad libertatem ecclesiasticam
obtinendam, jam inde a Gregorii papae I abrogatione privatus laboraverat, jam ad pontilicatum Promotus, a coepto desistere indignum ducens, tam ob hane rem quam pro Simonia exstirpanda, et clericoriim incontinentia reprimenda, plurimum d Sudahat. Denique, non solum imperatorem pro ejusmodi rebus ad synodalia responsa crebro vocavit : sed etiam editis decretis, clericorum a subdiaconatu ad episcopatum connubia, in toto orbe
Romano prohibuit formaque gregis laetus, quoa
verbo docuit exemplo demonstravit ae sortis per Omnia athleta murum se pro domo Domini ponere
Igitur anno Domini 1075, mortuo papa Alexandrocli, eoque in Lateranensi Basilica honorifice sepulto, eodem ejus obitus et sepultum die, videlicet x Kal. Maii dum adhuc esse in ejus obsequiis is exsequus Hildebrandus archidiaconus oecii patus, repente laetus est in ipsa ecclesia maximus cleri et populi Romani concursus elamantium et dicentium Hildebrandum arehidiaconum S. Petrus elegit. Quod audiens ipse Mehidiaconus, quam maxime timuit: multa veritus erat enim vir prudentissimus quae in hujusmodi tumultuariis electionibus incommoda evenire solent. Ad pulpitum igitur, quod erat in mediae mi Lateranensi, currens, populum ipsum alloqui et sedare volebat et, ut ab hac desisterent novi- alque adhortari quippe, quae contra, qui jubent ne ante diem tertium ab obitu
pastoris novus pontifex eligeretur et contra consuetudinem, quae per ea tempora usurpabatur inconsulto videlicet inperatore, in novi Romanimn liscis electione, emat quod eum prae limul iii, et populi larentis celeritate sacere non posset suadente maxime 2 i5 litigone Blaneo Tridentino tituli
S. Clementis ardinale, archipresbytero S. . ., qui ubi omnium vota in eumdem nil debranuum directa esse cognovit ab incepto destitit, ut archidiaconi electionen impediret, et pontificatum II manum, quem maxime ambierat, peteret vi raptus,
atque ad Titulum S. uiri ad ineula, qui dieitur
Eudoxiae, deductus ibidem ipso die, ex monacho et S. Romalve Ecclesiae archidiacono, a cardinalibus, i m. senatu, Populo lite Romano, in papae Alexandri locum summo omnium consensu Romanus pontifex.eontra illius temporis consuetudinem, imperatore inconsulio nullaque ejus, aut Germaniae episeoporum et principum interposita aut exspectata auctoritate, reminitatus est. Sedit autem in apostolica Henrico tWAugusto annosa, et dies tres. Qua ratione
2 i5 Qui postea a Gregorio ad seliis malicos
2li Ut nulliini violentum perpetuum : sic nil
simulatum diuturnii in duocirca paulo FuS depu-
1 autem litori creatus, ei quantis vir tunc in Romanariclesia existimationis fuerit, subjicere placet, ex
ejus rei uis forma, ita in libro Registri eius
Regnante Domino nostro Iesu Christo Ili Iiquaeide in Registro. Tune Hugo Candidus presbyter cardinalis tituli Sancti Clementis, cum Taeter sententiam eius Gregorius ipse a cardinalibus papa renuntiatus esset, deposita simultate et amicitia ad tempus 2 is simu lata, quod esset S. R. Ε archipresbyter, vice omnium cardinalium ejus creationem honoi ilico elogio, ito ei gratificaretur, his verbis more majorum se il: Nobilissimi, inquit, ei res, nemini vestrum dubium unquam suiι, quin iidebrandus nostrae Ecclesiae archidiaconus, vir prudentissimus, et spectatae inter omnes fidei, et probitatis, eam jam inde a Leonis X
tempore mirum in modum avis virtutibus erornarerit, laboribus urerit, studio, et industria tutatus sit, atque a multis periculis eripuerit. Puamobrem eum Paι res neminem eo aptiorem judicarerin ud urbis nostrae, et Romanae ecclesia regimen obeundum, ego ipsum omnium episeoporum, presbulerorum, et diaconorum S. . . cardinalium nomine, omnibus electioni consentiensibus, nobis, vobisque episcopum Romanum, e animarum nostrarum pastorem pronuntio.
Quo laeto, statim arreptus, et more majorum veste purpurea indulus, Pontilicatique diademate redimiius, invitus, et reluctans in apostolica sede magnifice, summo eum gaudio et Ptitia sui collocatus quippe, qui eum unum lanium 8Sc eredebant, qui rem ecclesiasticam restituere, atque Romanam eclesiam diu servam, in pristinam
libertatem ex iniustratoris manu eruere, et vindicare auderet, e posset. lectus autem non alius Onii sex more majorum abbati Cassinensi et archiepiscopo Ravennati scripsit epistolas 2 i5 , quibus eos de electionis suae forma et modo certi
Eleelus igitur Hildebrandus archidiaeoniis in
Romanum pontifidem, empus Opportunum Pirisseratus est, quo ecclesiasticam libertat ni iam Romanae Ecclesiae quam aliarum, pro qua tantoperei, privatus laboraverat, iam pontifex maximus renuntiatus, asserere posset, Omniaque in pristinam vendicare libertatem. Verum maxime apud semetipsu in Contristari et aestuare coepit, alque considerare in quo gravia sellismatis ei aliarum calamitaliun perii uia si pontificatum sonae assumptum relinei e Vellet se, et Romanali Ecclesiani conjecisset:
quippe qui absque imperatoris e Germaniae principutii consensu, nomanus pontifex contra eonSue ludinem creatus esset. Recor ahatur enim malorum.
Seditionum, et schismatis, quae in creatione Alexau- 2l5 noeliai nuphrius has epistolas. Nos omisi
85쪽
dri II por imperatorem et adolum L Cadaloum bisacta suerant. Timebat imperatorem potentissimum, juvenem, audacem maxime serocem enrie uinci V. quem haut passurum, ut imperii illi, jura deperueret ari itral atur. iis oba praetore hominem, quom invisum se 217 multis Gerinaniarii incipibus, et magni nominis episcopis se esse cognoscebat. S.Ppe enim Sub prie lecessoribus suis ad imperatoris aulam legatus missus, maximam Epi Scoporum contraxerat inimicitiam, Porumque in se Odia concita verat, qui nimis asper durus, et ecclesiastici rigoris valde tenax esse credercturci atque eo magis contristabatur, quo. si octaSio in pristinam libertatem reducendi eclesiam hoc tempore Sublata esset, nequaquam amplius postea tein pus sic opportunum venire posse arbitrabatur. Nam tunc imperator adulescens erat, et nondum plane in imperio constr-matus maximis quoque bellorum urbinibus in Saxonia vexabatur quae, ut ad alia animum in- tunderct, eum maxime prohibebant 2l83. Plures enim primi ordinis viri Saxones ab eo defecerant, rebelliones iii aximas moliti sibi vero nec alii naum nec vires defuturas existimabat ad lueesonini perlicienda. Et quidem opti in noverat quantam rem moliretur, quam dissicilem, arduam, et periculosam. D ssicile quoque in posterum ore existimabat, ut Romanus pontifex quispiam esSel, qui haec tentare auderet, idque superiorum suorum exemplo. Cum enim multoties Stephano IX, Nicola II et Alexandro II persuasisset ut lue molirentur, nunquam hae ipsa tentare ausi sint, imperatoris omnia pos ffidentis potentiam veriti. Si enim se in Romanum Pontificem confirmari non contigisset, de Ecclesiastica liberiale, ad quam lolis viribus anhelabat,
actum esse arbitrabatur nam se unum tant neg ii idotistii in osso Putabat.
Ne ictu aliquando controversia aliqua oriri posset, quod minus legitimis su stragiis electus et consecratus ponti sexisset, et hane ob causam de pontificatu cum imperatore, quem gravi lor a 'Surtim esse non ignorabat, quod eo iliconsulto, contra consuetuditi in majorunique suorum pii xii gia 2l9ὶ imperatoribus ab apost lica sede concessa, ipse R0manus pontifex renutiliatiis esset, aliquando contenderet et ut ab omnibus tegium ejusdem ordinatio halier po s l. nec in dubium aliquando vertenda : nam, si id evonisset, nihil corum, quae cogitaverat perlicere potuisset nulla unquain ra-t one adduci potuit, ut consecrari vellet et coronari, donec imperatoris, it principum super electione sua exquireret voluntates 220ὶ Primum igitur stati in post electionem suam Praesidi C:esareo in Italia de sua creatione scripsit. Eadem ratione imperatori Henrico IV, tum in Germania agenti per lega- 2lsi Sod jura non jura. 12l7 Sed Simoniacis et concubinariis. i2l8 Vide ui uilonem de Lollo Saxonico.
s2l9 Nulla exsiani huius generis rixit glaci ei
quae exstare id tur si e lilia iiivi.
los suos causam it ni odum electionis de se per violentiam Romanorum facta renuntiavit, SSeren S.
et si electus esset, quia populi iurentis voluntati
resistere non potuisset, Se lam n nunquam conS
erari voluisso, nee ullo it c pontificatus administrationem se unquam accepturum, nisi prius ipsius. Germani aeque episcoporum et principum adesset consensus. Atque ob eam causam, quam primum a populo post electionem suaui, liber dimissus suit, statim Albanum extra Urbem concessisse, ne contra rnorem ab eodem populo consecrationis munus aecipere coger lur. Litteris autem suis ab imperatore aeceptis, epi-Εeoporumque conventu congregato, diligenter Gregorii VI electio examinata uti Mi). Cum vero imperator eam legitimam esse, omniumque iam cleri quam populi Romani liberis su stragiis faciam suisse cognovisset, lam ipse quam caeleri principes
alam esse voluerunt, eique eonSenserunt. Fuere
autem in illo conventu multi Germaniae praelati, episcopi et abbates, qui gravi scrupulo commoti .Pamdem et elionem oppugnaban qui ipsius Iludchrandi mores res gestas, in siexibiluin constantiam, serventissim uui divini honoris zelum, et tenaee in propositi sui voluntatem per multos retro annos.
quibus in aula imperiali versatus, tam privatus quam in publicis . . E. legationibus fuerat. optime noverant Timebant enim ne vir vehementis ingenii, et aeris erga Ddum sidet, sirietius eos pro negligentiis suis quandoque d seuteret, rationemque ab eis de gregibus sibi commissis aretiorem ex Iu
Ili communi consilio Caesarem adorti, ipsi Hildobrandum maxime cavendum esse suggerebant Persuadereque ei eonabantur, ut nulla ratione hoinianis sibi iiisensissimi suturi in tam summa ei maxima potestate electioni asseriti ret, eamque tanquam injussu suo faciam, irritam esse, decerneret. Futurum enim vaticii labaritur, quod nisi impetum homitiis pnarvsenire maturar i ut ab ipso Romanum imperium maximam esset acturam DSSuIuin
ipseque imperator, multis calamitatibus et inconi modis ab eo involveretur atque hoc malum, non in alium postremo gravius quam in ipsum Caesarem redundaturum. Id quoque pro certo assirmabaii l. quod postea usuvenit, ipsum nihil magis curaturuin. qdam ut episcoporum abbatumque collationes ex imperatoris manibus et potestate eriperei imp riumque ipsum omnino pessundaret. His auditis, rex paulisper commotus, a latere suo Eberhardum comitem ire jussit, qui Romanos proceres conveniens causam ab eis scis eitaretur, quare privis consuetudinem majorum, rege saltem non consulto, Romanae celesiae pontificem elegissent.
22l Rex et principes approbant electionem Gregorii Vide Epist. Henrici lib. , epist. 9.llaron. 075.
86쪽
ipsumque, si non idonee satisfaceret, ab accepta illicii dignitate abdicare praeciperet. Is veniens Romam, benigne a papa Gregorio susceptus est: eumque ille mandato regis exposuisset, eadein, quae regi scripserat, respondit se Deo este, liniaο-ris hujus apicem nunquam per ambitionem asse-etasse, sed eleeium se a IIomanis et violenter sibi impositam fuisse ecclesiastici regiminis necessitatem. cogi tamen nullo modo potuisse, ut ordinari sopei mitteret, donee in electionem suam tam regem quam principes Teutonici regni consensisse certa legatione cognosceret. IIae ratione distulisse adhue ordinationem suain, et sine dubio dilaturum, donec sibi regis voluntatem cerius inde veniens iiiiiiiiiis aperiret. Hoe ubi est regi renuntiatum, divina volun-lale res humanas ita disponente, cum imperiuni Romanum a sacerdotali potestate minuennum esset,
et ad nihiluin sere redigendum, ipse Iibenter Itane satisfactionem suscepit iisdemque episcopis, qui vera praulicare videbantur, suturaque, uti terita
tognosceliant, minime aequiescendum duxit Gregorium asserens esse virum sanctum, et tanto sacerdotio dignissimum , atque nunquam beneficii ab se accepti obliturum statimque ut consecraretur, Laetissimo suffragio rescripsit, et Gregorium episcopum Vercellensem talici regni cancellarium ad Urbem transmisit, qui imperatoris auctoritate
electionem ipsarn alam faceret, e ejus consecrationi intereSset.
Gregorius igitur praeter spem quod tantopere
desideralia assecuius, ut in ejus electione impera oris esset consensus nihil disserendum ratus, in proximo Pentecostes sesto presbyterum se ordinari
serit; et natali die apostolorum Petri et Pauli in
Romanum ponti licem coiisecratus. Suae coronali
ni insignia suscepit. Coufirmatus igitur in Romana sede quasi nulla amplius Lesitatio in animis minum obrepero posset de legi linia ejus realione quippe, quod a eardinalibus, clero, senatu, populoque Romano, consenSu, ei voluntate imperatoris, ct principum accedente, ain clectus, et consecratiis erat, atque tune pro legi liino, vem, et imIulii lato pontifice liabebatur raton longe post ejus consecrationeni, quod diu ante animo coiiceperat, exsecutioni
mandare disponit. Nam non solum imperatorem 222 selectione Romani pontilicis, quod et Adrianufi lii aliquando secerat, sed et oinui 225 autoritale, qua reliquo praelatos, episcopos scilieet, et abbalos
constituebat, primus omitium Roniaiioru in ponti li- milli Privare tentavi ici et Si pus esset euin non obtemperantem excommunicare, atque imperio deponere recipientesque ab eo relaturas, similiter gladio anathematis percutere. Sed, quoniam haec
s225 Nulla id auetoritate legitima faciebat. 22ι Damn vult haec apitula suisse conseri plaei e lita in synodo l076. 225 Haec omnia decreta ex jure divino dedu- euutur, partim directe, partim in dimete. Nec quid-
magni ponderis erant, et haud ita facile successura sibi sperabat, statuit rem paulatim et . Sensim incipere, totumque sere annum sui pontili calus, in eiusmodi consiliis, usque ait mediam Quadragesimam tempus congregandde synodi a suis predecessoribiis
p esca pluin consumpsit. Anno igitur Domini l0Ti,inii adhuc primus erat
sui Dntificatus, Stato tenipore ii ac ratione princ pia recupefandae eclesiastici liberialis jecit in media enim uita diagesiuia noniae in basilica Lateraneiisi. quae Constantiniana appellatur ptimo synodum neralem nullorum episcoporum abbatum, et alio tum Praelatorum congregavit in qua, circa xxx edidit capitula 224 , seu anones, quos dictatus appellavit quorum major Pars antea parum in usu fuerat, et a iteminei decessorum S irum unquam attentatara verum ad sirniissimum Ecclesiae statum jaciendum, et ad Omnia tentanda, quae animo agitabat, idonea. Ex quibus illud intelligebatur quae tum Romani pontificis auctoritas fuerit inter quae haec p cipue capitula suere. Omittimus breris alis ausa. Vide infra in one. Rom. anni 1076.
Quibus 225 decretis gradum sibi fecit, et Iam,
ad ea nania, in animo conceperat, peragenda quibus actis, et saetis iundamentis in synodo, lentandi, quod dispositerat, gratia, benigne primum. et humaniter Henricum regem per litteras Suas deprecatus est, ii subjectionem sanciae Roman. Ceclesiae non abnuet et, tanquam bonus et catholiciis princeps, atque se eidem Melasne devotum filium exhiberet: tollatusque est ut a Simoniae lueres i. id est, ab episcopaluum et abbatiarum venditiori . sive merealia, quas largitione correptus conserebat. onni ino se imperaret et a reliquis vitiis, de quibus apud sedem apostolicatu, tam sub praedecessore suo Alex nitro papa tquam se pontifice renuntiato, insania lus ei accusatus fuerat. Se conlineret; alioqui se usurum in ipsum ci delinquentes censuris ecclesiasticis. Qia: Omnia, ut accuratius intelligantur et undoio malorum et schismatii in trigo inchoaverit cognoscatur, Ortim in Imrii li Dia: ludinem res
ratia ejusque primordia paulo altius repetam. tuin consile ludo, a tempotibus 226 Caroli Magni inperatoris, prii num ex auctolitate Romanip ni ilicis' triani Pinii odiicia, ut alicujus urbis, vel
abbatiae episcopo, aul abbato, ni tuis, Statim clerus, vel monachi in imi in congre ali legatos ad impi Palorem, qui lune erat dirigerent, ait item desun-
citis lai pedum pontificale et annulum deserentes, eum pro novo antistite deligendo, nomine sui cullegii interpellabant uui statim senali suo con- litam novi sanxit pontifex, sed quae apud multos in
226 Non est ita. Decepit ni lirium Sigeberius.
litem e regie consulat Bar. Om. lx, an christi II1. num 10 ei Seqq.
87쪽
gregato ex ipsius plerumque sententia, unum Vel , papae t saecula. ii temporum iraelii, Longobardi ex ipsis collegiis, vel ex amicis, et capellanis, a lerisque domesticis et familiaribus suis, iuxta loel dignitatem, ut ei libitum erat, pro arbitrio a se ol elum, annulo et virga pastorali prae lati defuncti ad se transmissis donabat eumque de illo sacerdotio diplomate suo imperiali ut tum dicebatur Investitum, hoe est illa dignitate donatum, in epigeopum vel abbatem eunsecrari mandabat absque alia eleri et
monaehorum lectione Iloe autem per Galliam, se maniam, et Italiam, quae tunc Latinus orbis censebatur, usurpari mos Erat. Cuius exemplo caeteri quoque reges, ut Hispaniae, Francorum, ungariae, et eiusmodi imitati sunt. lianc autem consuetudinem eum omnes ut dixi.
sub juniore Iustino Augusto in Italia ex Pannoniis ingressi, eius primum potiorem partem, deindo
paulatim sere omnem praeter unam tantum Romam
quam in ejus gentis potestatem. Pona acriter Ro-inariis pontificibus imperatorum Orientalium auxilio. et praesidio sultis defendentibus, utiquam venisse constat obtinuere G ei porro, imperatoris praesidiis vel pulsis, vel caesis, eum Ravenna, et Exarchatu, qua sola in imperatoris Constantinopolitani ditione provineia supererat, aptis, Roma quoque sub rege istulpho Longobardi inhiarent, ni ultas Romanis qui deditionem sacere suas Pontificum recusabant calamitates, et incommodo in luterrantia Verebantur enim Romani pontifices Longobardorum Lativi orbis Melesiae, tum saepe et diu in multi si sertialem et barbariem simulque ne urbem Romam suorum pontificum lectionibus servavit Romana Ee Sua ditionis, eam negligentibus Graecis imperatoriclesia et presertim in Joannis XIII, Gregorii V. bus, saeiam, et vjus tanquam domini erant sibi Silvestri, Clementis Damasi Vietoris Nicolaiqueri Iet Leonis I Romanorum pontificum lectionibus qui omnes ut supra vidimus imperatorum Oili nigri et III uenrici quoquo ill et IV sententia Romani pontifices sine cleri Romani su vagiis lecti, et ab eisdem imperatoribus per annulum ei virgam eriperent. Quo tempore cui imperii Romani majestas in Oriente omnia sibi harbaris vindicantibus. obsolesceret, ac sensim laberetur imperatoresque Constantinopolitani in haeresim lapsi orthodoxam stilem, atholicamque Romanam riclesiam quae eis assentire nolebat, super imaginum depositione. γdo papatu Romano investis fuerant. Hanc rem ante pugnarent nunquam enim adduci potuerunt Ii quadringentus annos tradit Guillelmus Tyrius ii mani pontifices, ui impiis abolendarum imaginumbro , cap. 11 De bello sacro, ita 227 : Henricus deerotis subseriberent, imo eas contra imperatorum
Teutonicus rea e idem Romanorum imperator a orientalium furorem is enitas susceperant Romana Gregorio papa VII passus suerat quaestionem, e con Ecclesia ob eas ausas orientalibus destituta auxi-irorersiam non modicam super annulo desunctorum ris, quibus usque ad ea tempora in tuenda contra episeoporum e baeulo Inesererat enim consuetudo, ' Longobardos sua litteria te usa suerat, ab eisdem ad praesertim de imperio, quod decedentibus ecetesiarum Franeorum potentiam et virilitem tum maximo inpra Ialis annulus et virga pastoralis ad D. imperat rem dirigebantur unde postmodum num de amiliaribus e cupellanis auis in restitum ad celesiam raeantem dirigebat ut ibi pastoris furisseretur olficio. non exspeetota eleri eleeιione sevo pcpa Gregorius
contra omnem fieri honestatem eonsideruns, et jura in eo saeto conculeari ecclesiastica Perpendens semel, Se- evndo, e terιio eumdem imperatorem commonuit, νι tam detestabili desistere praesumptione : quem praeceptis salutaribus ommonitum eum eroeare non
posset, inevi anathematis innodarit, quod saetum nimis imperator indigne ulit ete. Haec autem omnia ut accuratius intelligi queant quia sunt Romana iuni primum Ecclesia donavit. cognitu non indigna nunc brevissime ab origine Risiuiso Longobardorum, o Pippino Francorum repetam, breVique Sermone percurram, quae duobus regibus vita sunciis Carolus Francis, ei Desiderius
libris supra scripsi. Longobardis presuere. Quorum ille obsequii erga Post ustiniani imperatoris tempora Gothosque Romanam Ecclesiam, hic vero Oilii haeredes lae-
Oecidente florentes respiceiv, et se convertere coepit, atque ab eis auxilia contra Longobaritorum sit- perbiam postulare. Primus enim lephanus . eum ab Aistulta Longobardorum rege opprimeretur, a Pippino Franc rum rege, et Caroli postea imperatoris, patre auxilia contra Longobaritos impetravit. Qui in Italiam veniens urbem Romam sedemqtie apostolicam egregie tu latus est Aistulsum ita acie victiim et pacis conilitiones accipere coactii in diu, dum vixit in ossicio continuit, et exarebatum Ravennae quem Palil ante Aistulsus de Gramis vi abstulerat, eis Italia, qua per LX xvi annos potiti fuerant, ab Hiis
cilcibus elisario, et Narse, bello viii annorum Postrem exaelos, Vigilius qui tune pontifex no- manus erat caelerique qui post eum fuerant, Silm-
mi Pontifices, Roma et ea Italia pars quae a Longobardis occupari non potuit, diu siil imperii Conrunt. Desiderius Adriano papa adeo Romanos vexare et oppugnare coepit ut pontifex qui longe impar Longobardorum viribus erat, orientalibus alisiliis destitutus, coactus sit exemplo Stephani II Carolum Magnum Pippini silium Francorum regem. Saxonico bello tune implicitum, in Italiam Ecclesiae Stantinopolitani pol tale e prolectione suorunt, Romana auxilio evocare. Qui, pontisci obtemperans.
Scilicet usque ad Leonis conomachi ei Gregori in Italiam ingenti eum exercitu Alpibus Superasis. 227 Tradidit qui item o Tyrius sed non approbavit, imo expresso improbavit, et Pro detestabili cim sue itidine habuit.
88쪽
venit. Ubi Desiderio acie vicis atque paulo post capto Longobardorum regnum in Francorum justranstulit. Qui, ut se gratum Romanae Ecclesiae exhiberet, cujus tuendae causa opulentissimum regnum oblinuerat tres ex regno Longobardico paries fecit: quarum unam, ipsius scilicet regni Longobardici sedem Ticinum et omnia, quae Longobardi in Italia
antiquitus aequisierant sibi retinuit alteram vero, quae ea comprehendebat, quae paulo ante Longobardi in talia orientalibus ademerant Romanorum imperatoribus id est ex archaium. Umbriae et Piceni partem Romanae Ecclesiae eonfirmavit, vel de novo largitus est. Tertiam porro, qua ea Italiae pariueontinetur, quae Siciliam Versus, in qua Benevenimn erat respicit, et hodie regni Neapolitani nomine appellatur duci Beneventano, qui unus ex regio Longobardorum sanguine supererat et imperatori Constantinopolitano eum Sicilis insula dimisit. Quibus ita dispositis, primus omnium principum Romanam quam maxime et dignitate, et profana di-lione maximisque opibus auxit Ecclesiam. Tot igitur laniorumque beneficiorum non immo mo papa Adrianus sub quo tam magnisse de Romana Ecclesia Carolus bene meritus fuerat, synodum l55 episcoporum, abbatum, aliorumque plurium praelatorum anno salutis 785 228 Laiora ni in basilica S. Salvatoris quae constantiniana vocatur, congregavit in qua ex totius synodi consensu. dedit eicius et potestatem pontificem eligendi ei
ordinandi apostolicam sedem, cum eo tempore
liberis Romani cleri, et populi suffragiis Romanum
pontificem creari mos esset Insuper episcopos, a ehiepiscopos et abbates omnium provinciarum ei subditarum ab eo investituram accipere definivit, eorum quibus priverant, sacerdotiorum cita ut nisi a rege laudarentur, et investirentur, episcopus Habbas, a nemine consecrari posset et omnes, quieontra hoe decretum egissent, anathemate notavit, otbona ejus proscripsit cujus rei memini Anastasius bibliothecarius in historia ecclesiastiea 229 quem locum Gratianus canonum colloetor 65 distinetione
imperatoribus autem qui Carolo Magno succe seruiit ad eam ignaviam delapsis ut non solum
stra Nihil de hae synodo hoc anno celebrata
in legitimis et genuinis ecclesiasti eis monumentis occurrit Totum hoc commentum refellit Bar. anno TT4.1229 Graiianus in errorem inductus est a Sige-berio cui iis verba verbatiin exseripsit Sigberius
hane sicutiam synodum refert ad annum 75 cur Onuphrius ad annum 785 in Vita Adriani nil hae de re habet Anastasius. Nec in eius historia reclesiastica quam legi manuscriptam vel vestigium vel volam de privilegio pontificis Romani eligendi per Adrianum primum Carolo Magno concesso, reperire
250 Recte et legitime fecit Adrianus. 25l Leo non fuit papa, sed antipapa. Quod mirum
ab Onuptiri non fuisse animadversum. Fictilium Leoni privilegium solide refelli Baron anno Chrisii 964 et Gratiani haliticinationem d. 65. ap. 25
eiusmodi privilegium tueri nollent, sed nec ulla imperii jura curarent, eam oecasionem nactus 250 Adrianus papa ill sub imperator Carolo tertio anno salutis in illud quidem quod sub prioribu Apontificibus sensim exoleverat, congregata Inodo. Omnino antiquavit et abrogavit, instituens ut in papae electione imperator se non intromitteret.
Privilegium Adriani primi imperatori ab Adriano illereptum, 25l Leo papa Ulli Othoni primo imp
ratori de Romana Melesia optime nierito, cum eante tyrannorum Berengarii t Adalberti ni anil χἀ erutam in liberialem, quant amiserat, vindicasset, anno Doinini 962 in syno.lo Laloratii congregata.
exemplo ejusdem Adriani primi, qui illud regi Carolo
concesserat, restituit, renovavit ei de novo conlir- maxit, ut patet ex eadem disti notion aptrit Gratianum.
Porro autem contra hoc Leonis VIII decretun nullus deinceps Romanorum pontificii in reclamavit vel aperte contradix 252), usque ad Gregorium Vll. Hic primus suit, qui imperatorum Simonia ossensuv. in contrarium editis deeretis, haec duo Adriani prinii et Leonis Vlli, privilegia niuino abrogavit tinduxit. Satis autem constat Ioarinem XIll qui Leoni VIII immediate successit Gregorium V et Sylvestrum II apostolicae sedi sola initieratorii ni auctoritate impositos uisso, nullis eleri vel populi Romani sussi agiis expetitis. Caeteri vero Romani pontifices, qui inter Ioannem XII et 1lvestrum Ilsuerunt, etsi eos electos fuisse ab imperatoribus non legatur, sed a clero, Senatu, populoque Romano. id accidit, quod electionis tempore naperatores urbe absentes, adeo maximis in Germania ei alibi bellis impliciti essent, ut de novo pontifice Romanae sedi
providere non possent illud uiuien constat, dum imperatores, tres Othones loquor, in Urbe vel prope. aut certe in ualia suerunt, ct Romanam sorte seclesiam pastore vacare lum olitigi Asri,' o no uulsum inuin pontificem dedisse. Si vero tempore novae electionis, eos ab Italia procul esse con gisset, eor-lum est tum Romanos pontisces a clero, setia tu populoque Romanis electos non absque imperatorum consensu mi Seeratos sitisse Fuerunt alitem
Benedici duo I et XIl, Bonifacius Vi apostoluae sedis invasor qui etiam exactus suil, et Dat,ues 252 Quid opus erat contradicere cum ti tralmque privilegitim sitietitium Nulli imperatori regi vel principiatis eligendi pontificem Romanum compeii l. Primus qui hoe jus sibi tyrannice arrogavit suilThe oricus rex Arianus Quem Deus in luvitarufacti, mox e medio sustulit. Vide Baron. lomo Vll. anuo 526 num. 22 et seqq. Quem postea secutus eSt Iustinianus, et alii orientales inperatores, qui sallem confirmandi pontificis jus sibi vendieabant nec sine nummorum exactione, quod non semel deie- statur et amarissime dentorat Gregorius praesertim Superi psal poenit. Vide Bar toni VIII anno 520. num 5 et sensi. Pecuniam pro confirmatione pendendam remisit Constantinus Pogonatus anno Christi 68l retento tamen consiriliationis jure ql: olamen paulo post tempe anno 684 penitus se abdicavit. Vide Bar. dicto anno. De concessione qua dam a Nicolao i saeia ueni leo infra dicemus.
89쪽
XIV XV, 255ὶ XVI. Quorum novissi inus iiij ii-Α Victorem II, suo arbitrio Romanos Pontiliem desidam seribunt, quod sine imperatoris Othonis III
consensu electus et consecratus esset, me fugatus. sacerdotio mulinius est Greonii V subrogato.
Huic igitur privilegio a Leone Vlli usque ad
Gregorii imoli, a m iuine linqua in Papa recta lua tu in CSl, quan litam non Oinnino ueri negligentia imperatorum observatum. Verum Othone III imp
ralore sub Silvestruri circa annum Domini I 0i 0
mortuo, qui ei successit Ilenricus li, vir sanctissimus, ac inter divos relatiis clumst eum Cunradus II
ejusmodi privilegium curare visi non sunt. Nampo, Sylvestrum Meuiuiuui, qui sub Ihitrici secundi tinperio obiit, Romani omnes ponti lices usque ad
Clenientem n sine imperatorii in auctoritate renun-
suavit. Quomodo autem, et qua ratione, ab loetione Clementis II usque ad Gregorii VII pontifica-Εeclesia in hujusmodi electioniblis se causarum initia, me Gregorium upapam commoverint ad libertatem ecclesiastica, inpoliti liciis comitiis asserendam, inlis Supra explicaid: nunc factui exponam. Gregotius VII jam inde a Gregorii l depositione 258 male ait versus imperatores aniniatus, poni si, subtus usam ecasionem pro teriti tu Lai qua inip tali iis auctor tale creandi Pontilla tua Rotuanum spoliaret. Cui rei maximum ilicendium obtulit comitissa Maihil dis, quo jure quodam contra imperatore u ipsum procedere Diciat. tiati sunt. An autem corii in con Sen Sum, antequani mutui luis enim illusi iis illa, it tota Italia delibra- consecrarentur, requisierint, etsi mihi verisi utile sit, nunquam tamen iuveni. 25I Hoc autem accidisso credendum, tum propter Henrici l eximiam sanctitatem, qui liberatu voluerit esse Roniani pontilicis electionem, cujus in superiori libro ui vetus etiam doeumentum retulit, tum etiam propter Cun-radidi occupationes, quibus et maxiniis liellis, dum vixit, detentus est, longe ab Lrbe absens Neque etiam unquam contigisse legitur, ut unus ex his dii bus imperatorib is Romae, vel in talia vacantissessis tempore silerit. Nam sorte trium thonum PraedecesSorum Suoriun exemplo Romanum pontifici dedissent. Caeterit: cum ob eorum 255 negligentiam in imperii jure Diendo privilegium tissima seinina Bouisaci uiaximi per Ila'. .am principis lilia et haeres imperatoris lentici I vim timens, 259 Longoliare ita Tusciae, Liguriae aliquot urbes iure haeredita fio ad se riri. nentes regorio pap:e et S. R. Ε douavit. 23' Hine odii inior
imperatorem et pontificem sonat .iarium primo exortum cum imperator donation m illam in imperii erius Mathil:lis beneficia iiiii erat praejudicium ν-prollare latilla ratione voluiskiun imo ea omnia occupare, tanquaui ad se ila obita taeniaret. Tunc enitia pontifex oppotu unitatim actus, quod impera. arsibi jura indicaret Ecclesiae, postea eum PI OIlin. unicavit, alia demuli accedente, quae periculosi, maerat, causa Henricus erit in IV imperator eum nriit Leonis VII sorte obsolevisset mei vel novem iis ei ivaximis bellorum occupationibus implici M. Smanis pontificibus sine ortim lectione a claro, Senatu Impuloque Romano creatis, occasione maxinii inter tres poni ilices schismatis accepta, Cun radi lifilius 250 llenricus Ili in Italiam venit, imperiique hoc privilegium magnifice vindicavit ut supra in Clementis v ita domi et, juxta privilegia Adriani le Leonis Vlli formam abrogalis tribus pontilicibus, Benedicio VlII, Sylvestro illis Joanne XX Gregorio quoque V privato, novum pontificem Romati sodi dedit Suid egerum Saxonem capellanum suum, episeopum tunc Bambergensem, quem Clementem ilappellavit cardinalesque, clerum, ac senatum P0-pulumque Romanum sacramento adegit in verba sua jurare cogens se Romanum ponti licem nisi suo ingenii pecunia vi titiligeret, episcopalus et abba uas, plerum ille his tell) qui plus ei Osseretant. largiebatur, personarum conditionis nulla habita ratione. Quod laetumia resis Simoniacae labe in sugere non poterat. De hac igitur re, et aliis mi iliis eriminibus apti it sedem apostolieam tam sub Alexa iudro II itam sub Gregorio VII accusatus saepe a Gregorio Vll admonitus est et ei iter reprehen Sus. usum cum sibi reet almonenti obtemperare nolle pontifex cognovisset, eum litteris minarum plenis urgere coepit Antinum papae suapte natura contrat inperatorem commotum excitabant aliquot Germaniae et Saxoniae principes, en rico rebelles, quo-jussu creatum non Suscepturos. Qui, uui vixit, hoe Duum et Nortia annorii in praesidiis comitissae quoquo 257 pri estantissim uni imperii jus mordicus retinuit, et Clementem II, Damasiim It Leonem IX et 1255 Iste Ioannes iii anti papa. 254 S.II uiricus id si rod sibi non debebatur noluit itidem sit, temere arrogare. Eadem melis suisse videtur Conrado Salico. 255 Non fuit ulla negligentia. Obsecro en vix quisquam Adriani et Leonis privilegia contra Gregorium Vlt et alios protulit praetor Sigeliertum et Wal ramum in rapiat de investituris apud Illyr.ecitat. P9t. qui atramus scripsit hunc tractatum suun anno Christi m. lim. 256 idem jusmonriso sitit. innit Theodorico regi Golliorum, hoc mi nullum. Loe nar anno l0s6.1257 Praestantissimi auri fuisset, nisi injuria fuisset. Aucior aput obiae pro lorico nisi i dis ii
Mathilitis auxilii Dolus, multa contra imperatorem. eum primum potuit, 2 laxa usus est. jure scivit Saliena allioli is non obiecit ire ullum argumentum pro si ora lorario inde duxit. Noc -iholici qui ouuies solii sinat uir uiu objectiones sol
uni hane ui . quam allingillat.
258 Non male, nisi qua male jus alienum sibi
259 Lot: Bar. anno 1077. num. 2 et seqq. 2li hil ire non fuit irima ausa dissidii, sed Ni monia, et scelera lenrici, et alieni tiris ivrannica
90쪽
Igitur anno Domini l075 rebus, non verbis amplius transigendum esse ratus, legatos suos ad imperatorem misit ipsi mandans ut secunda seria se- mmdae hebdomadae in dii adragesima anni proximil076 Romam ad synodum veniret, de criminibus quae ei objecta suerant, ausam dicturus e alioqui sciret se at s lii omni mora polom die anathemale notatum iri. Quae legatio alleomenrieum permovit, ut, rejectis statim gravi enm eontumelia legatis, duo tum primum agitaret unum . ut iam Gregorium capore vel interseere saceret aliud , ut nisi rinsmodi res successisset ipsum pontificari privaret. Quare occulis per militios suos egit ut nocte Natalis Domini, dum papa missam elehraret a 2 ιδ Conei praeselati rhis filio satellite suo, ipse capstretur quo etiam laetum est. Verum a populo Romano Contio proscripto liberatus impium conati ini imperatoris elusiuta gar ubi insidiis non proeossorant ad vim eo versus. 2Iι congregato Ormatiae in proxima D mini ea Septuagesimaeras episeoporum abbatumque multoriani. ii os Gregorius variis ex inninnieati nibus ante icti, vexaverat conventu occasione aerepta quod etsi absque consensu suo, solis tamen Romanis faventibus , apostolicam sedi m consedisset eum Papatu privarunt. Cujus pr.vationis sormula ejusmoli suisse dieitur tui ergo et introilus uita antis perjuriis es initiatus e Feclesia Dei
tam strari tempestate errabitsionem noritatum tuarum periclitatur et ritam per eonrersationem tuam tam multiplici infamia dehonestasti, Obedientiam. quam tibi nullam promisimus, ne de ea tero vitamineaturos esse renuntiamus e quia nemo nostrum, vi tu publice declamabas, tibi hactenus sui episcopus. tu quoque nulli nostrum amodo eris apostolieus. Cui
deerelo non solum Germania et Galliae multi episeopi sed et Italiae plerique ponventu Papiae imper toris jussu habito subseripsero. Quo ad regorium papam Laterani in concilio quadragesimali ab se coaelo tam hostili deerelo perlato ponti D statim nullas interponendas esse
moras ratus ex omnium episcoporum et abbatum, qui in synotio aderant, sententia imperatorem et omnes ejus lautores et adhaerentes, gravissimo anathemate notatum imperio privavit, Omnesque sui
dilos ab omni ei praestito iuramento absolvit. Cujus rei occasione, eum universi sere Germaniae saeculares principes ab eo defecissent 247ὶ alium
imperatorem creare constituerunt nisi Caesar enricus ante anni tempus excommunicatione a ponit- sice solveretur quem per nuntios suos clam depre- tali fuerunt ne ea imperatorem exsolveret Caesar
2 i5 Sed ideo, ut vexatio dare intellectum. itis Consenserat Henri A. sed ut erat variabilis.
tonsensum postea in dissensum vertii.
2ιη imo ei episcopi . qui decreto conciliabuli
tot minis eoaelus in Italiam superatis Alpibus. gidissinio Uni tempore venit, et cum Gregorio papa quem Canusii invenerat post multas preces, maximamque praeteritorum poenitentiam ostensam , pacem qui biisitan dii ris conditioniblis . praeter Italiae principum voluntatem Deil. alqile ab eo se anathemate solvi procuravit. Sicque principum Germaniae vim , ei inflexibile contra eum propositum regit. Hoc saetiim est vina lenit. Febri in in . pontificatus Gregorii Vll anno quarto salu Ii vero I 077. Creterum Caesar ingenti metu liberatus lialie
rumque principum promissis incitatus. rcgorio poniisse denuo rebellis, et manifestus hostis 248
laetus, ipsum clam capere Canusio Romam redeui lem tentavit. Quod ubi alienatum ab se Caesaris anis mum papa ognovit, statim in Germaniam ad imperatoris hostes Saxones , ei alios principes legatos misit, qui regis emeritatem, scelera et Periuria r serrent hortarentiirque eos ut novum ipsi regem, Henrico abrogato, crearent, quem ipse postea imperatorem inungeret Germaniae principes, papae legatione alid ita, illico conventu in orchelm congregato . nodulium Suevorum ducem in Romanorum regem elegere, hac conditione, ut sacerdotiorum investituras dimitteret, et, ne velut liaereditario iure filios suos successores declararet. Quod ubi Henritus imperator audivit, vehementi indignatione inflammaius . in Germaniam ingenti cxercitu compa rato regressus, bellum rebellibus principibus in- et xii quod vario eventu prope in triennium protra metum St.
Anno vero l080 249ὶ Pontineatiis Gregorii VII.
Pontifex Lalerant concilio multorum episcoporum et abbatum in Quadragesima congregato nenrico rem bellia Germanicis implicit , cum ipsum nulla
ratione ex hostium Germanorum manu evasurum
sibi persuaderi posset, quod diu ante agitaverat, aliquotquo decretis ante sensim praenotaverat tune
primum 250 aperte evomuit Constitutionem illam enim tunc primum edidit, qua imperatorem non s lum auctoritate instituendi Romanum pontificem 25 3, quam treeentis prope annis antei deceSS
res sui habuerant, sed et omnibus etiam caeterorum sacerdotiorum investituris privare conatus est, Omnemque episeoporum et abbatum instituendorum rationem ad electionis capitulorum et monach rum formam reduxit. Cujus decreti exemplum s
quens est: Patrum sanetorum statuta sequentes Dete. Εditum exata infra in eoncilio Romano. Simoniaeos vero appellat, quotqtio a manu laica alicujus beneficii investituram acciperent. Hoe vero
248 Imo ei subdolus insidiator Baron. 1077,
269 Vide Baron. anno 1080. 250ὶ Sehismatieum hae e locutio decet, non callio