De antiqua Ecclesiae disciplina dissertationes historicae. Autore Ludovico Ellies Du Pin, sacrae facultatis theologiae Parisiensis doctore

141쪽

D DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA

trus de arca, causam in infriori tribunali judi tam ad superiorem trans fra ui L em excutiat , des at in suo tribunali , ita ut quamdiu durat appellati , extentia infrioris judicis non is t executioni demandari. At nilii suntle est in eo privilegio , quod Romano Po tifici concedit Synodus Sardicensis, nec nina datur ei potestas caula iudicandae, ad se trahendae, sed tantum decernendi, ut illa

novo retractetur a Provincia citacaue non magis in provocatio a Sunodis Provinciae ad Romanum Pontificem, quam a Senatibus supremis provocatio ad Regem, sed nullam in posteriori provocationcm esse fatentur omnes , idem dicendum de priori. Obiiciunt nonnulla Canontun istorum verba quibus videturandicari Romanum Pontificem judicem fuisse causae jam judicatae in Synodo Provinciali irini enim datur Pontifici potestas dandi judices, cognitores. Secundo datur eidem potestas infirmandi aut confirmandi prioris judicij. Tertio delatio ad sedem eius suspensivum habet effectum, vetaturque ne quis in locum depositi ordinetur. Quarto determinanda dicitur in judicio Episcopi Roma

ni causa his verbis, nisi causa fu rit in Iudicio miscopi Romani δε-rerminata. Denique ipsum hic verbum appellacionis occurrit an .

. si appellaverit qui dejectus cst. Relpondeo ad singula. Ad primum respondent quidam per judice .cognitores non significari judices qui prius judicium retractent 1, definiant, sed cognitores qui inquirant utrum renovari debeat judicium, ego vero existimo per judice .cognitores hic intelligi eos qui prius judicium retractent cum Episcopis r vinciae, sed patet tum ex codem Canone sim exa judices illos. fuisse finitimos in Provincia, non Romae judicasse Ad secundum dico jam satis explicatum csse quomodo Romanus Episcopus judicium in Provincia latum infirmeti confirmetri infirmat non illud dissolvendo, sed aliud judicium, novum examen indicendo confirmae vero, seu potius non infirmat, cum novum

judicium non indicit. Ad tertium dico delationem causa ad Romanum Episcopum non omnino suspendere prius iudicium , manet enim semper depositus Episcopus, Wpro deposito tabcturquamvis Romanus Pontifex nondum causam eius examinarita.

Verum ex Gaudenti Episcopi sententia quae a Concilio probata fuit, nullus interim in cius locum ordinabatur, ne si quis ordin tu fassi ri, postea causa ejus retractanda decerneretur, inde .um ulcus oris ceur, cum piscopus modo ordinatus loco cedem

142쪽

nollet. Ad quartauri dico, perspicuum esse ex ipsis Canonibus, nuhil aliud in Concilio Romani Episcopi determinari, aut inquiri, quam utrum causa sit retractanda in Provincia nocte, itaque haec verba Canonis septimi, donec causa 9us fuerit in judicio Romani 'scopi determinata. non significant causam a Romano Episcopo audicandam, sed tantum ab eo determinandum utrum locus sit novo examinii iudicio. Eodem modo verbum istud Canonis sep- ,s appellaverit, non debet stricte sumi pro vera& proprie dicta ahpellatione, sed generatim pro omni confugio ad superiorem, de optime, ad mentem Sardacensium Patrum Graecus Inte pres reddidit, ac veluti appestans confugeritiorro perperam Zonaras

Baletamon, atque cum iis nonnulli nutaverunt, hisce Canonibus duplicem retractationem eiusdem caula concedi, sic loquitur Babetamon in interpretatione Canonis septimi secundum Dionysium quinti secundum ipsum et Praesens, inquit, Canon dicit quo quisa Proet incialibus Episcopis condemnatus fuerit, se ad Papam appestaverit, IIemicinis Episcopis mandabu, ut de appetiatione cognosant, s hoc justum esse putaverit, ors is quoque abiis sndemnatus fuerit, O secundo ad Papam accesserit, ct ei visum es ea quae prius judicata sunt

rursus examinari, ne cogarur is qui condemnavit Romam venire sed in

Promiscia- jussu Papae veniant Presbyteri ex ejus latere , sive a Uus Ecclesia r. Ubi vides Balgamonem existimasse a Concilio Sardicens concessam esse Romano Pontifici potestatem retractationis bis concedendae, si ita illi visum fuerit. Venim si quis Canones accuratius examinet, is millo negotio perspiciet unius tantum retractationis concedenda potestatem dari Romano Pontifici, de eadem mentionem fieri Can i q. s. Unum praeter haec examinandum superest, utrum vi Sardicensum anonum, novum judicium csset eisdem Provinciae Episcopis adiunctis nitimis committendum Causa dubitandi haec est, quod Synodus finitimorum tantum diserte meminerit non Episcoporum Provinciae Verumtamen verisimile est mentem ejus fuisse ut priores judices cum finitimis sederent id enim satis indicant verba

ista, ut renoveru rudicium, Concilium, examen Deinde vero . ubi non est provocatio sed tantum revisio S retractatio causae semper idem

remanet judex, nec ci judicandi potestas aufertur, sed novum mandatur,xamen. 3. Si non interesse debuissent secundo judicio priores judices, cur Synodus judicasset renovandum est in Provincia judicium, non autem Romae 3 4. Dici non potest eos a judicio se-

143쪽

it, D ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA

cundo exclusos, cum naturales sint, legitim judices Deinde necesse erat cos interesse, ut judicii prioris rationem reddercnt, di cerentque quibus rationibus moti Episcopum deposuissent, pomro sit 'gari non potest os interfuisse, negari quoque non potest eos judices fuisse, nam Episcopi in Conciliis licet partes suas&judicia tucantur, semper ut judices sederunt, donec rei esse convincerentur, 3c ceterorum omnium consensu damnarentur. De

mum, hanc Sardicensis Synodi mentem fuisse, de sic a Romana Ecclesia acceptam ejus sanctionem fuisse fidem facit vetus a nonis septimi inscripti , in veteri codice Ecclesiae Romanae re-rracranda causa appellaλtis in Provincialis nodo Provincialis Synodus hic haud dubie est , Synodus Provincia qua ante judicarat. His

omnibus illud mihi videtur adjiciendum, quod quidem non est

Omnino leve Synodum ita loqui, ut videatur magnae loco gratiae

habere id quod Episcopis damnatis concedit, ut possint impetrarca Romano Pontifice Legatos qui posteriori judicio adsint, S aut ritate sua, prioris illius iudicii vim imminuant, si ver apud alios uam apua priores judices causa retractata sit, nihil opus es e vi-lim fuisset, autoritate istorum legatorum, quia novi iudices prius illud judicium ab aliis latum miniine curassent. Nec est quod videatur iniquum, ut enuo iudices collocentur qui jam sententiam tulerant, nam im diximus, novum instituitur judicium vel quia

prius non fuit rite factum, vel quia ab istis judicibus causa non

est satis examinata, quare nihil vetat ad illos eamdem causam remitti , ut cin amplius examinent, S in judicando legitimaninimam observent, sicut haud iniquum uno aequissimum, ut causae quae a supremis Senatibus sunt judicatae, iisdem iterum examinandae, iudicandae remittantur, c videmus saepe eos ipso judices re maturius expen diversam prorsus a priori sententiam

serre

Ex dictis huc usque patet, Hincmarum in Epistola ad Joan

nem octavum quae nomine Caroli Calvi scripta est cap. undetimo, tam recte sensum Canonum Sardicensium assecutum esse, ut nihil ad eos exponendos aptius dici possit En C;us verba Cuyus, inquit,. fruere Synodi s Nicaenae Constitutionem Sardicenses Canones non convellunt, qui cum Pontisicis Romani Vicario, vel arbitrio causam inis copi in Provinciali Synodo udicati, etiam Episcoporum arbitrio, velJudicio qui eum judicaverunt, cam Episcopis qui in I utim propinqua Provincia sunt,projiunt terminari, quatenussive in mutandasentensia, jνxta

144쪽

DIssERTATIONES HISTORICAE. Dissga T. II. iis

j eta Canores N caenos commune sit placitum.

Porro mones isti Sardicenses niinquam in Oriente S ser in Occidente recepti sinat. De Oriente jam constat illo ipso tempore quo condebantur, Orientales Episcopos contrarium prorsus statuisse Deinceps autem tum in Concilio Constantinopolitano, tum in Chalcedonenti, tum in Trullano nullam hujus revisionis mcntionem fecerunt, justeruntque causas omnes Synodi Provincialis, aut ad summum Patriarchalis ludicio finiri. In Occidente porro post hanc Synodum adversus disciplinam in ca sancitam reclamarunt Africani, reclamarunt S Galli, ut dicemus infra, in nei pii quia in Itali illos in authoritatem admiserunt, isti quippe in Epistola Concilii Italia ad Theodosium agontes de depositione Maximi Constantinopolitani Episcopi, quem iniust ab Orientalibuς

dejectum esse arbitrabantur, quique ad Occidentales confugerat, .cis causam suam exposuerat, in hoc, inquam, casu, nec sequuntur, nec allegant Canones Sardicenses, nec ex corum privscripto juben judicium renovari , nihilque aliud contendunt, nisi ut Synodus cxcvmeitica indicetur, in qua simul cum Orientalibus cognoscant de depositione Maximi, non, noui unt, praeroga iviam ob s vindicamus cx.imimi, si consiorrium o λ arbitrii, quod si Canones Sardicenses, alicujus authoritatis est duxi illant, illos isto opportunissimo in loco non praetermis Abiat Post haec Innocentius I in Ep st ad Clerum Constantinopolitanum, Nicaenos Canones

solos vigere testis est, S in Epist ad Theophilum Alexandrinum

alios quippe GaI.ones, Inobili, Romana non admitrit ιαι L. Postea

tamen Zogimus, Bonifacius S Coelestinus Canones Sardicenses, plerumque sub nomine Nicaenorum quaqua cisum in Occidente promulgare conati sunt , illorumque obtentu appellationes ad suam sedem trali re conati sunt causatum ad se per appellationem devolutarum Romae judicandi facultaten sibi arrogarunt, renitentibus tamen Episcopis Idem deinceps fecerunt,icoptamus, Vl-gibus, Pelagius II S Gregorius magnus, qui nonnullos quoque advelsarios .icii sunt, sed de his dicemus insta. Adversus haec quae huc usque de Canonum Sardicensium scia su autor: tale diximus, nihil ferme obiicit Christianus Lupus, quod non fuerit a nobis abundo refutatum, nonnulla tamen hiC

145쪽

ii DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA

proprie nec devolutivum, nec suspensivum dari cilectum: non dev lutivum, quia judicium non devolvitur ad Romanum Pontificem nec proprie suspensivum, quia Episcopus depositus semper pro deposito habetur , donec in secundo judicio restituatur. Addit idem Lupus dari Romano Pontifici potestatem retractandi ludicii, vel in urbe Roma, vel in partibus per Legatos, primum est omnino falsum, fuse enim ostendimus nullam aliam potestatem illi dari quam decernendi retractationcm iudicii in partibus. Secundum ex parte falsum est, nec enim solis Legatis committitur judicium, sed tantum permittitur Romano Pontifici ut Legatum aut Legatos mittat, qui cum Episcopis Provinciae finitimis judicet, coeteras eiusdem Lupi in uenellium marcam expostulationes hic pro Gre nihil attinet, nam in iis ille nihil omnino probat, sed sua sensa esse totidem putat axiomata, de quibus dubitare nefas est, quaeque nulla probatione indigent,i quidquid cum is non convenit erroneum esse autumat non alia de causa, nisi quia cum opini nibus suis non congruunt. Perlege totum ejus librum, intelliges id ita se habere; nam ubique adversariorum argumenta errores esse clamat, nec aliter id probat quam quia cum sententia sua non cohaerent. Quid facias homini qui non aliter de veritate quam in praejudicatis opinionibus suis statuit, iubeas hunc miserum esse li-

Denter.

Ut autem probet Sardicensis Concilii Canones in autoritatem admissos etiam ab Orientalibus fuisse paulo plus laborat, sed non magis promovet Adducit i. Concilii Hierosolymitani sub Macario sententiam, in qua Concilii Sardicensis acta comprobata sunt, at scriptor bonae fidei advertere debuistet in illo Concilio probatos minime fuisse Canones Sardicenses, cujus nullam notitiam habuerunt Orientales, sed tantsim Athanasii restitutionem, S ea quae habentur in Epist. Synodica cui subscripserunt Oricntales. Idem dicendum ad id quod subjungit Lupus, hanc Synodum probari a

Basilio Epiphanao, Socrate, Sozomeno, Theodorito S aliis Graecis, nam ab istis probantur tantum acta ejus de restitutione Athanasi; non autem Canones quorum ut dixi nulla erat in Oriente notitia. ,

Ita etiam Chalcedonensis Synodus in prosphonetico ad Marcianum, per constituta Sardicensis judicii Orientalibus directa nihil aliud intelligit quam Epistolam Synodicam de restitutione Athanasii, quae sola per totum orbem vulgata est. Unum superest quod fortasse gravius videatur argumentum,

146쪽

DIssERTATIONES HISTORICAE. Diss. II. iis

eosdem, inquit Lupus, Canomiiaudat orsecundum t os Dannis Chrysostomiappi metionis exequ tu Innocentius .i orique per omZem Orientem v gu F OZitur Pariditis. Respondes Innocentium Canonum Sardicensium non meministe,

nec secundum eos appellationem Chrysostomi suscipere, quinimo ille in Epist ad Theophilum apud Palladium pag. 4. solos Nicaenos Canones admitti a Romana Ecclesia testis est , Tu ιρι ur, inquit, si iudicio consi is, eue ad Synodum , quae fcundum Christum cog fur, is ibi expositis criminiit onthussub tes bus Nicaeni Concilii Canonibus alios enim Canones Romana non admittit Eccosia, irrefragabilem

scuritarem habitis. Nec est quod dicat Lupus, nomine Nicaenorum Canonum hic intelligi Sardicenses, nec enim Innocentius dicit se Theophilum, ad Synodum vocare, vi Canonis alicujus , sed tantum ait in Synodo ad quam ipsum vocat, fore ut iudicium feratur ex legibus Synodi Nicaenae, quas solas,inquit, admitti Romana Ecclesia, quod idcirc dicit quia secundum Antiocheni Concilii Ca-nonen damnatus fuerat a Theophilo Chrysostomus. Hanc cius esse mentem perspicue declarant haec verba Epist eiusdem ad Clerum Constantmopolitanum, Canonibus porro , inquit , obsequendum esse scribimus qui Niceae sunt Decreti, quos solos confiteri decet Ecclesiam Catholicam uxta eos judicare ,si in his a quopiam proferuntur a Nicaenis Canonibus dissonantes O haeret cos autores ferentes Cloquitur de Antiocheni Concilii Canonibus in V a Catholicis Episcopis

VPiciuntur, quapropter non solum dicemus istos sequendos non esse, verum etiam, cum haereticis , orichismaticis dogmatibus condemnandum quemadmodum antea in Sard censi Concilio ab Episcopis qui nos praece scrunt fictam. Vides hic Innocentium Sardicenses Canones a Nicaenis distinguere, S: horum tantum autoritate niti, quamvis Sardicensitum Patriim faetiam in exemplum adducat , ut probet solos

Nicaenos Canones sequi oportere.

Quod ad Palladium spectat, is dicit equidem Canonem Anti

clienum in Sardicensi Concilio , a Romanis Italis , Illyriis , O Macedonibus atque Graecis abrogatum esse. At non dicit id factum per Canones Sardicenses, sed quando, inquit, Liberius aut ullus Constant sPrincipatu Athanasum in communionem admisit Marcellum Galatam.

propter quos, hic Cano fictus fuerat cinde porro colligi non potest Canones Sardi censes in Oriente fuisse receptos. Objicit denique idem Christianus Lupus Canones istos in Coi cilio Trullano Canone secundo inter eos, qui ab Ecclesia probantur

147쪽

n DE ANTIQUA ECCLEsIAE DISCIPLINA

numerari, itemque Ioanne Scholastico Patriaircha Constantinopolitano in collectione quae nomen Theodoriti praefert in manus criptis Codicibus Bibliotheca regia insertos fuisse, de ab ipso Photio in Nomocanone comprehensos. Respondeo inde minime colligi post Canones Sardi censes in Oriente viguisse, nam in Concilio Trullano laudantur j omnes Canones qui ab Episcopis ortliodoxis erant conditi licet nonon necessent in usu praesertim in Oriente. Id de Sardicensibus dicendum csse constat, ex Synodi Cli alcedonentis Decreto de supremo Synodi Dioeces eos iudicio quod ab istia Synodo Trullana confirmatum est. Collectiones Canonum Joarinis 5 Photii ad uium utriusque privatum confecta sunt, non autem ut authentica isent de publica instrumenta, sicut Codex Canonum Ecclcitae universae, in quo Canones Sardicenses non reperiuntur unde ipse Photius quicos Nomocanoni inseruit, contestatus est eos doni in Oriente non recipi. Nihil caecrgo quod probet Sardi censes Canones in Oriente viguisse , videamus nunc quae disciplina post Sardiccnsem Synodum, tum in Oriente, tum in Occidente viguerit.

Quaen im disciplina post Sardis ensem Synodi incita

fuerit. ADvertimus jam supra Orientales Episcopos, in Synodis Antiochena S Constantinopolitana statuisse ut Provincialiti Synodorum judicia in majori aut Dioeces ana Sunod retractentur, modo id ipsi judices peterent ad compescendam damnati pervica-Clam , non tamen integrum propterea fuisse damnato, a Synodi

Provinciae judicio ad Synodum Diccccseos provocare nisi illi ipsi a quibus judicatus crat, id postularent in Concilio vero Chalcedonensi, cuius Episcopi studiosissimi fuerunt urium Patriarchalium praesertim Constantinopolitanae Ecclesiae extollendorum nova in judiciis Ecclassiasticis distinctio inducta est. Distinuunt nim inter Episcopum S Metropolitanum, jubentque ut prima de crimine Episcopi cognitio instituatur in Synodo Provinciae, ctropolitani vero causa fiatim ad Exarchum Dioeces eos deferatur, quod idcirco factum este crediderim, quia Metropolitani in Synodis i

148쪽

DIssERTATIONES HISTORICAE. DisspRT. II. Irr

vinciae magia autoritate pollebant, dc dissicile erat eo ibi itidicari: verba Concilii haec iunt Canone nono. Si Clericus cum proprio , vel etiam alio Episcopo negotium aut Arem aleat, a Provinciae Synodo u- dicetur is autem cum ipsius Provinciae Metropolitano Episcopus vel Ckricus controversiam habeat, Diarcesis Exarchum adeat, . Imperialis urbis Constantinopolis thronum .apud eum litiget. Item Canone I. Si quis autem furia siciatur a proprio Metropolitano , apud Exarchum Biae sis , vel Consi intinopolitanam sedem litiget, cui prius dictum Porro gravis hic dissicultas exoritur, cxio quod videatur Synodus Constantinopolitano Episcopo judicium tribuere omni Lim omnino Metropolitanorum qui erant in Oriente; idque magis mirima videtur, quod haec ci praerogativa tribuitur, antequam Asana Ponticam oecesi ei subjicerentur, quod non est factum nisi actio ne ultima Concilii. Hanc dissiculiatem facile expedit Petrus de Marca, scribens hanc praerogativam concessam esse sed Constanti- . opolitanae. Ego vero vix crediderim mentem fuiste Concilii, ut Patriarchatus Antiocheniis Alexandrini Metropolitani, ad judicium Constantinopolitani Episcopi traherentur. Sicut crso a iuris . dictione Constantinopolitani Episcopi sine dubio cximendi sunt Occidentales Metropolitani, ita tiam eximendi videntur ii, qui Patriarcluc Antiocheno, Alexandrino subjacebant ita ut ista sanctio ad Metropolitanos tantum Asianae S Ponticae Dicecos os pertineat, quas Dioecesses Constantinopolitano Praenuli subjicere jam tum in mente habebant Synodi Chalcedonensis Patres. Porro Metropolita-yos Dioecescos Orientis S AEgypti ad Constantisiopolitanam sedent deferri non potuisse, constat cx Justiniani Novellis 23. cap. 22. Novellaci; . in quibus sancit ut uniuscujusque D oecos eos Patriarchae Metropolitanorum causas suae Dioeces os ludicent. Addit praeterea Justinianus, ut in causis Episcoporum sit provocatio a Synodo Provinciae ad Patriarcham qua de re Concilium Chalcedonense nihil statuerat refertur liae Imperatoris Constitutio a Photio in Nomo canone it 9 Episcopi ejus tam Synodi inter se acrionem habentes ad Metropolitanum suum , alios Synodi Episcopos litigant, nisi utraqu/pari uicalis in at, i orum Patriarcha causam cog Noscit , ac tilli contraditandi illis ν. ab illo tuu ror , poti sericu adser

fui Episcopum suum actionem movcre velit, idem eo cum aut m contra Mer opositanum interpezii itastituisti res mi id,

149쪽

iiD DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA

g of to is quidem Episcopus Iudicavit, Metropositanus rem xam nato is v. ro ctropolitanus, P anha corris io.Et ibidem ex Constitui. 29. Nemoprima vice apud Patriarcham se, Epycopum suumCtiricum acci frios si ero se pecIum Hlum habeat ad Metropontaλum,oe pisca Metropolita usiolus sve cum Synodosua Episcopi aut Cisrici calfamyudicet C finita. tiae

non acquiescatur 9us ditionis Patriarrha cogniat, Niesque judicat scrinde ac si initio judicasset, insistatur, a Patriarcham Liamque judiciis non provocatur. Haec, alia huiusmodi quae in Novellis occurrunt, ostendunt causas Episcoporum apud Graecos post Synodum Chalcedonensem, primum a Metropolitano cum Episcopis Provinciae judicatas fuiste, ac deinde, si sententia ab iis latae non acquies ceretur, eas ad Exarchum, seu Patriarcham , Synodumque Dice- cestos fuisse delatas unde nulla dabatur alia provocatio, sed supremum erat istud judicium Causas autem Metropolitanorum Episcoporum immediate ad Patriarcham Synodumque Dioccc os fuisse delatas, ibique suae provocatione ulla definitas. Hanc disciplinam Graeci deinceps receperunt, ut colligitur ex Photio in Nomocatione tit non iupra citato , tum ex gonara Baletamone in Commentariis ad hos mones. In Occidente vero Sardicensis Concilii Canones hinc, inde sunt ventilati, nec statim , nec sine multa disticultate recepti sunt, licet

Pontifices Romani, quoniam corum intcrerat illos in autoritatem admitti, multum laboraverint ut eos promulgarent.

Videri potest illuc pertinere Gratiam ediebam, ad preces Synodi

Romanae latum, ad compescendam potissimum Ursicini factionem: preces Concilii hae sunt. Q. esumus inmentiam vestram , ne rursa in plurimis causis videamur OGrosi, ut Iubcre pietas vcstra dignetur, quicumque vel 9us, vel nosti Iudicio , qui Cathotici sumus fuerit condemnatus atque expulsius voluerit Ecclesiam retinere , vel vocitus a Sacerdotali judicio per contum. ciam non adisse, si ab Lustribus miris praefectis Praetorio Italiae vestrae siet e micario accitin ad urbem veniat, aut

si in longinquioribus partibus ut isod emerserit quaestio ad Metropolitani per locorum Iudicia deducatur examen, eIs irae Metropotitanus est, Romam necessario , vel ad eos quos Romanus Epidis opus judices dederit, contendere sine dicitione Iubeatur certe si me Metropolitan , et ucsuscumque alterius Sacerdotis sesccta gratia, vel inquietus fuerit, vel ad Romanum pisivum , et ad Concitium certe quindecim Episcoporum nitimorum ei Leaiprovocare has preces Gratianus rescripto suo B-

150쪽

DIssERTATIONES HISTORICAE. DissERT II. ii

maVit. Volumus autem, inquit, ut quicunta que judicio Damasi, quod id cum Concilio quinque vel Isti m habuerit Epi coporum , vel eorum qui Catholidi sunt jadicio me consito condemnatus fuerit si sus voluerit

Ecclesiam retinere ut qui evocatus ad Sacerdot.ile judicium percontumaciam non sisset, aut Liata stribus viris praestat Praetorio Galgiae atque Italiae, sue a Proconsiutibus vel Vicariis autoritate adhibita , ad piso- sale judicium, ut ad urbem Romam μι prsecutione proveniat, aut si in longinquioribus partibus lusus frocitas talis emerserit, omnis ejus causae dia o , ad Metropolitae in eadem Provincia piscopi , deducatur examen , e i ipse Metropolitanus es , Romam necessario, vel ad eos quos Romanus Episcopus judices dederit sine dilationeis tendat

. uodsi vel Metropolitani pisivi, vel cujuscumque iniquitas est sus

chis , aut patia, ad Romanum Episcopum, vel ad Concilium quindecim nitimorum pscoporum accersitum, liceat provocare, modo ne post examen habitum, quod desinitum fuerit, integretur.

Lex illa nonnulla tribuit Romano Pontifici, quae Sardicensis Synodus ipsi non tribuerat , ac nonnulla ctiam ipsi non tribuit, quae Sardicensis Synodus ipsi tribuerat: nam Sardicensis Synodus non tribuit Romano Pontifici, ut causas Epis oporum Gallia atque Italiae, necnon Metropolitanorum, qui in longinquioribus Provinciis degunt possit a se evocare quod lex ista ipsi tribuit. At Synodus Sardicensis Romano Pontifici potestatem facit decernendi novi sudiaci in causis judicatis, a M tropolitano, Synodo Provinciae, etiam in longinquis locisci lex vero ista vetat ne in Provinciis longe LRoma dissitis provocetur ad Romanum Pontificem, S causa de novo integretur, post judicium Metropolitani de Synodi Provinciae. D inde cadem lex potestatem facit ei cui suspecta est gratia, vel iniquitas Metropolitani, aut Episcoporum Provinciae immediate ad Pontificem Romanum, aut ad Synodum finitimorum provocandi, istud autem non permittit Sardicensis Synodus. Porro ex ista Gratiani nunquam fuit promulgata, nec usu recepta; sed aut vetus Synodi Niciaenae, aut recens a Sardicensi Synodo constitutum ius obtinuit. Hic autem fere consentientes nobiscum ii bcinus adversarios, atque imprimis Christianum Lupum, qui can. s. duo circa legem hanc observatri alterum est , legem quae definit Episcopos esse judicandos a Romano Pontifice cum Concilio quinque vel septem Episcoporum, si intelligondam de suburbi-Cariis tantum Episcopi alterum, id quod de Metropolitis in illaizῖ sancitur, non esse intelligendum de Episcopis Orientis , sed