장음표시 사용
11쪽
7 γαρ υτ ιβάλλει, ut legimus apud Diogenem Laertium. Ex quo duo eorrigas verba quae non intellego ἔν ἀλληλοι e. Ieribendum videlicet e ἀλληλον μεταβαλλο ιμων Seil. ων ἶππωνθ. Iam vero omnis hae de quattuor equorum dissolutione atque in unum conformatione expositio υπερβάλλει quidem πασαν ιοπίαν, consentit vero, si quis deos substitueris cum Stoicis Dio
έδει τηὶν προνοιαν. Simul autem his verbis indicat Plutarchus quomodo ollens ipsi Stoici hac absurditate de deos comburentis studuerint eam sugere Atque adem de ausa Diu quoque cum Stoieis non sibi constat. Verbis enim, quae supra exscripsi, deum nobis proponit deos conflagrantem Antea IJ Ihvomni vilium ita variaverat ut ipse creator quattuor equos in unum solveret:
Quibus verbis persectam conlia grationem deseribi sponte intellegitur Triumphat senim aetherius equus solus relictus reliquorumque vires in se complex iis Seque iam deus restat. seque homo, qui eum intueri possit. Se ipse contemplatur unc vor interpretatione egsent verba quae huie doseriptioni addidit scriptor satis temorabiliam Iro di ι' ιλον καὶ γαγρον, χαροντα Φῆ νίκη et οπον τε , πλεῖστον καrαλαβεὶν καὶ Dείζονα χοιροις δεηγῆναι όr ὐ rόν ω; ite καὶ sui De. Non sextat enini diligentiae testimonium luculentius, qua Dio cosmologiam Stoicorum reddere studuerit, qui is a subtilioribus quiddm philosophi sermonis proprietatibus abhorruit. tonoe pnim non id mest atque χωρα. Xam ill l0cum solido expletum signi licat, haec vacuum ex parte Oecupatum cum κενον
12쪽
άκω I rior μενον Iam vero negabant Stoici in mundo creato inesse inane inlinitum vero circum sines mundi More, ita ut alterum ab altero discretum sit. Tantummodo in conflagratione extra mundi sines exspatiari ignem. De qua re videas Pseudophilonis de aeternit ite libellum i ἴ μοι δοκot misti on τυνικοὶ
ἔμελλε tu εσγαι μή ἀπορη τον δεξομένον χωριον τυ --χροσιν Dionis igitur equus si postquam reliquos consumpsit, maximum Ocum toπον occupat maioris spatii χωμις cupidus aperti mihi videtur ad hanc doctrinae partem scriptor respicere. Etiam in sequentibus de conflagratione disputavit Dio sed non eis verbis quae apud Emperium
Non debebat Emperius verba iτως usque ad iis ἐμοις, quae inepte interpolata esse iam Casau- bonus vidit, sine liel in textum recipere. Sed initium quoque mendosum est Xam quid Ohierit Dio unusquisque videt in hac fabulae parte, qua ad unius ignis regnum perventum St. vereri Magos animalis nomen deo illi sive substantiae imponere. Sed hanc sententiam nemo graece ita reddet i -- nrovom ἐν Drην πονομαζειν του ζωσε τισιν Vestigium Veri SerVavit Meermannianus eodex, non stire rue αντῖν qu0 Εmperi placuit sed εἰνα γὼ αὐτὴν pergens Puto enim rostituentium effodi' motu ται ταντην ἐπονομάζειν α ἀπό τον Hos νυσιν, i. e. hanc substantiam dubitant ab animali nominare. unc enim a gubernatoris anima non disseri. Nunc vero priusquam cum Dione ad palingenesiam mundi nos vertamus redeundum est ad 47 51 ubi do ei mundi creati satis disputatur quae licet terrae funesta sint, universum non concutiant. Certis enim temporibus ex ore primi qui servidi exoriuntur spiritus Indo insolitus ealor surgit etiam in altero tertioque equo i. e. in aere et aqua uuarti autem et comburuntur crines, omne deletur ornamentum. Iterum aliis temporibus modum excedit Neptunus mutuique sudore inundat vicinum equum terram Patet hic imendia et diluvia doceri legitimo tempore redeuntia, quibus terra n0 diruitur sed silvis, rugibus animantibus orbatur. Atque ne Graeci quidem omnis evanuit huius rei memoria. Testes sunt incendii Phaethon, diluvii Deucalion. sed prrant Grapci raro haec accid0ro existimantes et contra voluntatem creatoris. Immo saepe eveniunt imperante deo muniti rectore ).
es rini, Hyp. IlI. I 24 citatum a Diel ioci. e. p. 460, ubi es iis Chresippo reserentem Didymum. f. s. Phil. ilo ast mundi p. 258. M. Bomaya.
13쪽
9Iam vero in egregia elleri de Stoicorum doctrina disputation etiam de terrestribus ruinis accurate exponitur, sed commemorantur tantummodo diluvia ). Ex cuius viri silentio, cui quantum debeat stiam hoc de Dion opusculum grato animo profiteor, o certe concludi potest non videri a Stoicis incendia terrestria praeter universalem concremationem doceri. Accedit quod a genus eum Dionis 48 apte comparavit Platonem, qui in Timaeo 223 sqq. Dione explicatius narraverat et diluvia et incendia alternantibus temporibus a dis institui ut purgaretur terra. Idem iam ad Phaethontem provocaverat. Tamen negaverim Dionem, quem videmus totam sabulam Stoicis debere, hanc unam de incendiis do trinam de suo addidisse ex Platone. Sed Platone utebantur Stoici. Stoicis Dio. Nam etiam diluvia in Platone leguntur, quae nemo contendet aliunde in Borystheniticam orationem migrasse, quam ex Stoicis. Et animadvertendum est ad verbum sere congruere cum Timaeo Pseudo-Philone de astornitate mundi libelli sinem, ubi hodie constare videtur pugnari contra Theophrastum armis Stoicis . Mundum non semper isdem viribus instructum vigere, quibus omerat modo natus, consentiens est opinio et Stoicorum et picureorum. Testantur hoc Diogenis aeriit' verba καὶ εἴ τι ἐπιδεκτικον ἐσι ι rite ἐπὶ τ χεψον, αβολῆς, γαρ ro ἐσrι καὶ ο οσως αρα ἐξαροχμονται re καὶ putarout αι. Quae axeas de diluviis incondiisque dicta esse credas ex quibus proclive quidem erat causam repetere. cur mundus pedetemptim in peiora abeat. Sed non videntur Stoici hunc conclusionem admisisse. Diogenis verba hoc tantum docent longinquo ignis aquaeque dominio paullatim mundum depravari. Atque u huius quulem doctrinae tectum quidem sed cerium deest apud Dionem vestigium. Dicit enim in mundi descriptione post conllagrationem iterum condendi 58ὶ:
tallor dis Philosophie iter Griocte III. I Q 56 adn. 3. e. p. 23 Dissontiunt Horae litimonior allece 24 ubi universale exitiuui et a diluvio ut a constagratione repetitur Senseaa, Mare 26. de mundi onflagrati mo, a quaosti II, 27 do torrae diluvio disputat, taeero videtur inrendia terrestria nisi tu. 28 3 dubitabimus do quonam ineundi genere agatur .aqua et ignis terronis dominantur ex his ortus et ex his intorii is est. rgo quando aut placuere ros novae mundo aio in nos mare emittitur desupor ut servor ignisque eum aliud genua exitii placuit . idem liminos omnes videntur diluvii pistro Noe mirum os alios aliter do his rebus cogitasso. Tamen in narrationem, qua in Timaeo exstat, primitus a Stoici remptam suisse per se erigimile es Nam ne omne genu humanum his particularibus ruinis deleretur Stoicis quoquo curandum erat, siquidem in initio tantum euiusquo mundi periodi a vis os terrae ex qua sponte er-ntur homine limoquo quasi matri ubere alantia se . do hae prima generation Dionem in or XII, 3 R. Ita ius relinqui stabant Remina quaedam futurorum hominum, ex quibus denuo onso Dietur foeteta humana Aequabili igitur ration dispertionda orat hae ruina inter duo elementa, ut urent igni aquosis latebris reliquias illa humani seminis se abdere possint emacentibu undis montium serventii raeumine uuar secundum
δ. δαει Ooe rei e moristiore η δεινι ι η θαλα radi Causa autem huius partieularia octi si ex moribus poterat et ex ratione physio repoti Phygieu eas videtur, quem a Philo sequitur. Seneca ex morum depravatione diluvium nasci videtur. . talios ut omno x integro animal generetur deturque torri homo inacius seelerum si molioribu a pietis natus .
14쪽
Mundus autem pronos in annos degenerans hominis similis est, cuius vita in infantiam iuventutenimaturam aetatem senectuti m dividitur Insantem vero mundum in propatulo est gratissimam fuisse adversariis cavillandi Chrysippi causam. Nec desuere, qui uterentur oceasione oblata. Conseras velim ea quae Critolaum secutus auctor libelli de aeternitate mundi dicat: oπεὶ αειον, no πῶν τό
Ceterum animadvertas quam a 'te assurgat eloquentia seriptoris in hac extrema fabulae parte, tui tandem sepositis Chrusippi voluminibus proprio spiritu fertur ut sponte nobis proli memoria oriatur, qui eundem genitalem diem muniti simplicius celebravit et pulchrius. Nobis vero nonduin licet Chrysippum dimittere. Redeundum enim si unde d0flexit disputatio, ud palingenesia initium g 543. Actum erat de luattuor equis omnes in suam substantiam verterat primus. X une domum piget Dionem equestris illius comparati0nis, quem iam supra vidimus inde a serbis o μωe Malueeti nugis egentibus purum abs0lutamque proponere uhstantiam sive ignem primarium sive mentem divinam, qualis fuerit eo tenil ore quo nondum mundum creaverat. Notabo autem primum ridicillum err0rem vulgatae lectionis quem sonsit quidem Emperius tamen recepit in editionem suam. Ita enim hic legimus.
Nescire me lateor quid sit dolium ubique susum. Iteni non assequor, cur Emperio Dio hoc loco videatur pavillatus esse Acredit quod tam alisurda sententia ne tradita quid om est. In Me manniano enim αὐτον γε πέλω legitur on dicam contigisse ibi ut Dionem restituerem sed puto simile quid ab eo scriptum fuisse eius quod proponam αντο Πεφωκώe. Quod ut credam primum structura me movet plano aequabilis quam tali mutatione ueramur. Videas enim quam accurato sibi respondoant
15쪽
- ουδενὼ - λειφθέντoe - ἀλλἀ - ανοτνproe Deinde res ipsa talem sententiam requirit, quae interstes laudes summo numini adtributas apte inseratur. Atque cum secundo quarto sexto colo numinis immensai;he steratur propagatio primo et quinto eius puritas. vllogismo sere mathematico concludi potest, eliatuu 1 tertio colo agi de menti simplicitate. Igitur uioe 1φυκ- , ipse . . purus actus ' bene mihi is videbatur opponio ,πανιαχη κόχυμένοe Addo πλω puram esse mentem o tantum temporis momento. Post mundi enim creationem numen divinum in vilissimas quoque se insinuans formas pristina incoritate se ipse exuit. i. i Sequitur palin genesia, de cuius initio iam dixi menti purae per omnes universi partes estusae in desiderium nasci pristina gubernationis. Idem sequentia accuratius exponunt: τροπα δὴ λαβών ij ἐννιοχ σεω ἔκείνη - αρχῆ καὶ uox occi νον τε των νωιῶν ν ων κιιι λέον καὶ σελ νη καὶ τῶν ἄλλων ἄωρων ἄπάντων τε ἄπλῶ λωι κα vi των ωρ σνν
Vides mentem parturientem sed nondum parientem. Ipsum partum haec verba describunit bii): ἀστροφα δἐ λον os ἄτακτον Ddi sit παραν ἀστροπήν. os αν χειμερω ἐλαυ-uένων βιαιοι ερον πολλάκι νῶν νε ιῶν διῆξεν, λλά καθαρον καὶ ἀμιγη παντὰ inor ει v. ετ βαλε ad erati τῆ o sει. νησθεὶ M in ροδίτη καὶ γενέσ/ω ἐπώννε καὶ ἀνῆκιναντο - πολ μ ον-ωroe ποσβεω εἰ disci πνρωδη τρέπετω aveo ἐπιον. Insunt in hae doscriptionis parte disticultates quas non mihi videor plane removisse. Constat enim ex onsentientibus de hac re testimoniis ' ita procedere palingenesiam, ut primum aether mens)in aerem, deinde aer in aquam mutetur ex qua etera nascantur. Conseras . g. Diogenem Laertium frίνεσύναι δ ro κοσδιον, ταν ἐκ ut o ii Damoerens oc εἰ Proον, licto παχ με, αδεουσν ἀν ποτελεσθῶ γῆ. o di με toti εμι ξαερωγῆ καὶ ἄντ' ἐπὶ πλέον λεar Ii ni ρ πονεν mi' εδεα καr sam ἐκδεοντων ostia τε καν , - ιἀἄλλα rs, tum locum exseripsi ut videas primum esse com0gonia quasi actum mentis in aerem eonversionem nihilque praecedere. Praemissa autem videtur a Dione et mutatio aliqua, uius natura accuratius non describitur μει ἔβαλε , et mitigatio ἐπ-vini. Noli tamen credere hoc a Dione novatum esse contra Stoicos. Immo Dio quoque inde a verbo Dreia puede prima illa ignis in aerem mutatione disputat ita autem, ut ter eam nobis repraesentis vel tres unius actionis partes proponat quae verbis tantum segregari possunt cum re ipsa artissime inter soboliaereant mens enim in aerem transiens et mutatur et mitigatur et in aerem vertitur. Negari autem nequit sententiam apertiorem futuram fuisse, si scripsisset Dio νησθεὶς γαρ non νησδει M. Ita sequentia nuntiata suspensa secisset a priore. Noluerim autem mutare hanc voculam, quae magis sortasse placuit Dioni, uius in hac orationis parte sermo et solutus et elatus redolet quodaminodo nostrorum ecclesiasticorum dictionem opimam et abundantem. Duo praeterea adnotabo, non explicabo. Primum hoc es Miriim ortasse non est mentem dum agit fulgere igni enim est. Tamen latet fortasse sub his verbis frustulum Stoicae doctrinae cuius me fugit notitia. Deinde omnia quae de
16쪽
2 mente parturiente dicta sunt, oristo tempore sormavit Dio, ipm primae actionis priores duas pardis. Inde a tertia deinceps praesenti utitur ut creantem deseribat mentem. Ex aethere aer, ex aere aqua gignitur gecundum Stoic , aqua autem quasi semen est omnium rerum. At si omnis ignis in aerem hiit, unde caelum formabitur Iterum s. Philo quomodo occurrerent Stoici huic dubitationi tradidit: ἐπειδή α αἴτιον κινη υ; ἐστι et πνρ κίνησι di
nnoDίπεται. Et ne hoc quidem inventum neglexit Dio, cum magnam ignis partem dicat extinguere mentem non omnem igitur et transire in aerem servidum. cur tam molesto usus sit lemnasmo, ut diceret πνρωδη νγ ἐπων, non video causam ; glossema mihi videtur πνοο ἐπων ex antecedentibus ἐπ-Dι καὶ νηκεν αὐτον ictum. Sequitur aeris in aquam transitus, quem ut more solito mythologica veste ornaret, haec excogitavit: μιχθεὶ di or χρα καὶ υεταλαβων τον τελειοτάtos λσχυες ἀναπαροσάμενο ἁνίησι τὴν
Stupebis ad novam hanc me inter Iovem si Iunonem matrimonii interpretationρm. Nam sollemnis quidem si et apud philosophos et apud poetas allegoricus huius sabulae usus pque inepta in Homericis allegoriis eo Ἀῶtio ad caeli verno tempore hilaritatem refertur Aer enim quem diu hiemps contristaverat. 0re quippe mixtus cum aethere serena luce persunditur Apis aulam duorum et Θmentorum coniunctionem comparari deorum matrimonio quis negabit Hoc autρm loco de unius substantias vicissitudinibus disseritur quae sibi ipsa semen inferre cogitur a Dione. Sed legentes, qui tulere equulnterrestrem serent etiam hoc matrimonium quod, etsi contra sanam cogitandi rationem pugnat, eo paulum excusatur, quod semen igneum cum Stoicis surum reliquerat scriptor. Hoc igitur putabimus secundum Diono divino matrimonio significari aetheri reliquias aeri sese immergentis. Neque iam mirabere ex tali concubitu insolita quoque gigni Sequuntur enim nova miracula: Non ingravescit uxor sed universum in humidum vertitur semen. In hoc autem iterum mens regnauut omnia videmus universi sata superare et irotio, ικον. Haec enim Dio postquam dixit omne univ0rsi semen in hoc matrimonio a mente emitti D37ὶ
τῆν λην - τὶν, των ἐξ ς μεσιν, is ἄππεννῶν ri. neque puto hanc sententiam Reishio Obscuram fuisse sed media verba quae sunt a καθάπερ - reo et oi se non intellexisse fatetur. Sed haec
17쪽
l3 quoque quid sibi velint, eum non sugiet, qui definitionum de quibus Dio antea g 29 disputaverat memor est. Stoicos enim constat et ivitati s stem ἐξ νθρώπων - θεων et animalio νον mundum comparasse. Atqui dixerat Dio absurdum videri mundum simul civitatem et animal dicere Prioris autem definitionis tum defensionem susceperat 303, alteram mundus - animal in dubio reliquerat. Quod cur sederit nunc adparet. Nihil enim certi da altera poterat constituere, priusquam varia mundi
sata explicasset. Explicatius autem mox de his desinitionibus quaerendum erit Nunc hoc dim, creato mundo universum esse civitatem, diruto animal. Audias Plutarchum ) καὶ μὴν σταν ἐκπτρωσις ἔν ται δἰ ολον cii, καὶ ζωον bαι τὰν κοσμον νησίν σβενννμιον δ' ανγις καὶ παχννώμενον εἰς doa καὶ γῆν καὶ, σωματοειδα τρωεσθαι. o tantum disserunt et Dio et Diogenes, quod hic universum quale est onflagrationis tempore, ille ques est humiditatis statu . e. initium palingenesiae animali omparat, sine dubio ne illius sanctitatem deminuere rideatur. Sed de re ipsa consentiunt valere mundi cum animali comparationem ante την διακόωσιν. Nunc vides quomodo Dionis ora et I ohaereant. Supra dixerat o re rei et , πολιν τε καὶ ζωον ν αὐώμαι Ταδίως πομόνω τις πιλα 3.7ν. i. e. negaverat simul civitatem et animal esse mundum. Nunc verbis ot ιιόλιμα - τροπον addit. quo tempore mundus non quidem ei vitas, sed animal sit. Nimirum in eius statu quem modo descripsit γονή corporis, mens animi partes suscepit non igitur inepta est illa comparatio. Sed in tradita huius sententiae forma leviora sunt quae displicem Primum unimadvertas vecta τοτε - τροπον parentheseos loco addita esse. boo enim subiectum est, de quo dicitur ποιῆσαι - πλάττει. Deinde cur unum esse semen hoc loco moneat non video. Agitur etiam in priore de unius substantia vieissitudinibus. Tum quod reo, scribo, quod ad Ose ια reserendum est sponte hoc se commendat. Denique si niens dicitur circumvolans in semine, quam stoice hoc dictum sit testis est Diogenes qui . . eadem omparatione utebatur σπερ ἐν τῆ rori iamrωμα. i. e. ea eminis singulorum animantium pars, quae ereat et agit. ρ quid sibi volunt coniuncta cum particulari semine verba r nucio καὶ δημιον ero DP Apta forent de universi semine dicta, de quo statim soquitur ori monor καὶ πλάττει confidenter removeas verba, quae ut totius enuntiati sensum comprehenderent, margini olim adscripta suerant. Quam ob rem totam sententiam ita constituam: reo ὁ ποιμα τὴν λην-νσίαν IH σπέρμα τον παντος, ἐν 3ot τω διαγων, καIάπερ ἐν roνη νενιια τὰ πλάττον καὶ δημιοDeroi Pl τοτε ei μάλισε προσεοικως, τῶν Η, σνμά-
ζέ - , καθ ο ν t χης και σωμαroe. συνεστάναι λθοιτ' re si carro reonro Di τὰ λοιπά id Ἀαδίως πλάτrε καἰ vno λείαν καὶ μαλακην αὐτώ περιχέαις την ναίαν καὶ ἄσαν εἴκονσα ενπεσως i. v. mens, quo tempore omnem substantiam in humidum universi semen venit, ipsa hoc emen percurrens
ut spiritus qui in singulorum animantium seminibus agit tum aliorum animalium constructioni simillima. iiii iure nunc dicitur mens si e mundus composita esse ex corpore et anima), iam cetera sine difficultate format levi mollique substantia vestita et quae undique facile cedat Novissima vertia de aqua dicta esse patet qua ad creandum aptissima videbatur. Illi igitur in palingenesi gravissimae partes tributae sunt Aether et aer ἁπλῶς mutantur. x aqua nascitur mundus in quo vivimus Ita Diogenes l. Iovem diei substantiam in aquam venere, ut materia utatur ad creandum apta: νεργῶν αὐτή
18쪽
Ad sin0m perduxi mythi Dione enarrationem et ioniicerem nisi restaret iis locus I 29-3Iὶ ubi de mundi definitionibus dissorens primum Stoicis totum se dedit scriptor. Totum Exscribo ex inperio hunc locum qui auxilium expectat et emendatur et interpretis. Quod verba ἔναιτίον - πολαβ ἐν uianis circumscripsi, Reishi debetur, quem probat Emperius, sed in edition non secutiis est.
Λtque in initio auctor priorem aliquam de mundo respicit disputati0uem, qua urbi sive civiuuieum similρm esse dixisse videtur: quod nunc non quidem salsum ess contendit sed ne absolute οὐκ αὐτι De dictum esse credamus monet. Verba autem ἰ ο κ αι κρDe των εἰρημένων ὐ κόntioriano φαινο μένων rioti Emperii Sunt dubii num ἐμει geo, pro in s νων scribendum sit codicumloctio vulgata videtur 8Se ανεικepe roῖν ἐμερον ζωον ιἀν κοσμον uno ναινο ιδεων x πολ ν Meermanni-Rnus νεικρυ τῶν μερῶν τῶν κοσμον :tot αινοι νων nota, praebet. Atque sensui certe satisfecit Emperius cuius τῶν εἰρ ειόνων probarem, si araecedere eontinua irgumentatio. Anteoedit automlopida de Hierusone narratio qui leviter proludentem Dionem interruperat. Ἀωedit quod origo vitii obscurior est quae optim perspicietur. 8 Dionem seripsisse putabimus . , οὐκ αντι o ηυων όν ωοομον ἄπο ιαινομένων rόDν. Simul et propaginem vitii intellegimus et multo praestare vulgatae lectioni Meernuinnianum. In hoc enim ex leviore ἐμῶν in νειριῶν corruptela τωὐ μερῶν exstitit i. e. mansit torum urbs Adsumpta stquenti desinitione mundus in animal duo in vulgaui a bantur ορισμοί timeo, ζωον et one, tuos denique addita particula seiungebant. Sed uti vidcanalis num ea superiori Oxpositionis partit ad iii iam huΡ verba adnexuit 1io. apertis verbis ivitatem si v urbem Psse mundum dixerit. Non dixit neque potuit dicere orator quido urbe non de mundo contionaturus prodierat a Bor, Sthenitas. D urbe enim dicturus Phoeylidis, ursus pronuntiaverat 1 li de urbo se dicturum esse Di promisit ut ut via ac ratione procederet primum quid sit urbs tuaesiit illain igitur delinivit ouilis no καὶ τῆν πόδε φασὶν εἶναι
vero quaeritur quid ii ea urbe iudicandum Sit citius rectore ratione prae liti sint desecti ei quos regunt. Nimirum haec quoqii iirbis nomine digna est. Nam eam in t rris frustra quaeres euius omnes partes rationales sint. at civitatis exeinplum deorum tantum interis commercitim praebet. Os alito miro huinanae sortis condioione contenti rimiis si inter corrupta omnia linum mi tui. Orriiptae urbi exeinplum invenerimus. Vides in hae austora liumani divinique oppositione locum non usse eius civitatis quae humana se divina ad maiori . systematis initatem coniurigit. Iaine scriptor futuri providus quam huius civi-
19쪽
tatis mentionem quasi sunt in mini sevit ut esset, ad quae postea respicere posset. Nam ubi dixit deorum communionem unicam veram esse civitatem, O 23: ων α δ ταντην καθωριῶ ενδαίμονα πολιτείαν ara καὶ πολιν χρι καλεIν- ν θεῶν πω ἀλλ λον κοινωνίαν , verba adnexuit ire t κωσε μπαν ro πικον περιλάβ' ιe, νγρωπων σου, θεοῖς αριθμονυμον, ω παIM GDν ἀνορασι
inserta cogitari ita ut rationis partes divina suscipere videantur homines vero insantium instar ab illis curari. Quam sententiam huic demonstrationi parum aptam esse ipse Dio tecte fatetur verbis quibus prooemio linem imposuit πω τι τοιουτον ἄρμων τω λόγω. Hoc autem lucratus est, ut cum Hierosonis monitu Dioni de divina urbe dicendum sit de delinitione iam praeinonuisse videatur et de hae paris storidae dietioni minus apta brevis esse possit. Variae Stoicorum mundi definitiones apud Eusebium' i cs. Diel 364,l sqq. enumeratae sunt
Inter has Dions duas sibi elegisse trita inter se opposuisse supra demonstratum est ut ei vitatem ad creatum animal ad agriinrem sive renascentem mundum adhiberet. Quae distineti obversabatur quidem animo Dionis, cum verbis quae nunc tractamus insequentis sabulae quasi undamenta lageret, sed nondum eam explicare licuit Vides autem nunc, quam nocessaria sit Reishi parenthesis, qua liberaturat, additamentis primaria Dionis sententia euius hoc consilium est ut quomodo civitas sit mundus discamus. Hoc enim dieit: Quod dixi mundum esse civitatem non ita intellegatis ut absolute ἄνει. κεν - ὁπλῶς, mox κὐρί- hane desinitionem valere putetis, sed hodiernam mundi consormationi in iure comparant eum urbe et propter multitudinem rerum, quae διακo- σεως tempore in ea nascuntur et pereunt, et propter administrationis urtutes. Recte autem primo loco de varietate viventium monot, nam eo potissimum hae mundi condiei a posteriore disseri quod nunc mens dispertita est in innumerannimalia tum vero sese ocipiet in supremi de unitatem. Venio ad parenthesim multis turbatam neque felicibus virorum doctorum conatibus quae una exesepta liternia mihi videtur sana esse Mitto Emperii aliorum tentamina Traditum est: ἐνανιμι rc ρῶν nηρχε tοντο τω λόγοι τῶν περὶ rite πόλεωe, ῶσπερ ν εῖπον. σι υ ἀνθρωπων ρίσαι ro Scribas eum seldeno oωαντι neglectis ceteris huius viri coniecturis, et sensum habes optimum, obeoo autem ne te offendat es or. XII. 38. xplicat Dio cur nos vetuerit absolute dictam hane dolinitionem intellegere. t uius admonitionis gravissima quidem ausa ea est quod non semper valet haec definitio Sed hanc causam quam ho argumentatioriis tempore audientes non possunt intellegere nunc non respicit. Aliam adsert contrariam eam esse ei urbis interpretationi quam certis verbis supra posuerat πλῆθoe
autem dixerat eam esse ἀνθρωπα ν no os otion ιωκονων P. Videlicet, si urbs hominibus constat.
urbem non licet nominare et elementorum et deorum et li0minum coniunctionem. Verba igitur τῶ πιστη novo,e et, μή dii iii πολιω ita differunt ut illa de priore illa urbis psinitione dici a sint, at cautem intorprsteris: quod dixi de urbe et humana et divina) - do utraque enim callide antea dixerat. De reli tua parentheseos parte nune nemo dubitabit. Subnascitur oratori de alti ra mundi desinitione dicenti scordati alterius, de qua nunc explicatius dicere se non licet In transcursu tamen ne hanc
20쪽
lli quidem πλῶ intellegendam esse monet. Absonum enim esse simul urbem et animal mundum dicer .
Quae verba quid sibi velint supra p. 3 expositum est. Atque haec omnia mihi quidem luce videntur iam non carere. Restat autem magna periodisnpra exscriptae pars, quae nondum expedita est, verba quae j νῖν διακοσμῆσι explicationis ausa ascriptore addita sunt explicatu dissicillima. Quorum initium quidem sanum est. Loquitur enim Dio de
eo mundi tempore, quo universum dispositum est atque dispertitum in varias plantarum animantium et morialium et immortalium nec non aeris terrae aquas ignis sormas. Iam vero in Meermanniano sequuntur
τῆ πελει προσεικαζουσι rL, e quibus Curiis 1i mperius preiosissima coniectura sanasse videtur. cum v rsan scripserit; quod si verum est, διεπόμενον claudet enuntiatum ab ὁπηνίκα pendens Dieam autem primum d initio sententiae modo propositae. tque dubium non est sensu cassum esse quod traditur P υδὸν stor opem ferre multi studuerunt. Emperius primum vulgatae lectionit ν οὐδενὶ ζειον patrocinatus hunc Dionis sensum esse opinatus est in tanta rerum multitudine in nulla sui parte universum deterius est quam in reliquis. Sed etsi conrederemus posse ita sanum loqui, contra Sini eos pugnantem facit Dionem Emiterius, quoniam in vilissimis admirati sunt inesse deum ). Brevis ero de Pilugehi Geoliique eoniecturis, quorum ille ἐν Οὐδενὶ 1 tro mut)xoe, ἀζυ ἐν α πασὶίμοίων καὶ hic ἐν δενὶ ἐτιον πεσοκος, ἐν ἴπασι ει ι ome καὶ scripsit. Nam quo iure universum inesse dicatii in partibus universi non intelleg0. Subtilius excogitatum est, quod postea mperius )proposuit νου sero, , quod ita interpretatiir universum subiectum esse mentis dominationi. Sed non decebat Stoicum inter universum et deum distinguere, cui utramque idem esse debet
Ordior equidem ab eo, quo non me fugit augeri disticultatem, Verba sut o - τον τοι et dia nouε, o n0n 08se dicta 8se de eadem re διεπουενον enim uitu P8 universum. Rui oe autem
P πασι τοντοι diei nequit nisi de ea universi parto, quae per omnes diffusa est, i. e. de mente sive spiritu. Flagitatur igitur ad a. ρὐκο substantivum, quo mens significetur, quod excidisse eo molostius est quia magna est varietas locutionum quibus Stoici notaverunt illud, quod L p κε ιν απασι Fuisso nim potest deus spiritus tenor aether ignis rector mens alia. Sed plura exciderunt, quam una vocula nam οὐδἐν Irro, quod aut suspicionem non movebit indicat deum non solum dictum fuisse inesse in omnibus rebus sed aliam quoque huic oppositam virtutem de eo antea praedicatam fuisse. οὐδἐν Irro enim lainon ' significat es or. 30,17 . Porro deest transitus qui fieri debet a partitione universi ad deseribenda dei ossicia Dei autem ea est principalis actio, qua discreta in varias naturas contineat eontinendoque moderetur. Denique cum ιδ αν subiectum sit, non potest eiusdem enuntiati
subieetum esse id substantivum qi iocii in coniunctum est 1ωνκoe. Deesse igitur videtur initium relati xionuntiati, euius linis verba sunt i di, - ολοις. Quibus omnibus perpensis temptavi Dooς, πινωται δ σννεχομενον εο - ινενμcer na νεα θελν μἐν ν κα δεδιον ἁ udi, ἰrro, πνωνκδ liarem νι οι et καὶ ιε σνχῆ και 1Ῥώιιε διεπομενον. i. e. e tempure quo universum dispρrtitum quidem est in millias formas sed tiam ad unitis numinis unitat ni redaetum quippe spiritu oercitum, per quein omnia vigent etsi divinum et aeternum tamen omnibus his rebus natura insitum)et una vi atque anima administratum.