Emendationes Julianeae [microform] Dissertatio...quam...defendet Joannes Horkel..

11쪽

Saepe jam mirati sunt viri docti philologos veterum

scriptorum tam iniquos interdum judices exstitiSSe, ut illos, qui neque rerum gravitate neque dicendi arte Se commendarent et, Si non insimo, mediocri certe loco habendi esse viderentur, Summa arte emendatOSot doctissimis commentarii instructos ederent, aliOS, his longe praestantiores, ita negligerent, ut vi cum fructu nudum cum voluptate legi possent. Querelam saepe jam auditam de usiano dicturus meo mihi ure repetere Videor.

Scio diversas admodum de libris, quos ille nobis reliquit, latas SSe Sententias, Sed aliae, ut mihi quidem videtur, nimiae sunt in laudando, aliae in vituperando, quare, Si tuto ire velimus, media quaedam via ingredienda erit. Non nego multa in iis inesse, quae digna sint vituperatione. Saepe juStam rerum et verborum dispositionem ita ille neglexit ut vagam ejus vitam in ipsis scriptis expressam deprehendere tibi videaris, saepe legenti in mentem veniunt, quae ipse de se dixit Imperator, ' πάυτ α ρόα πεισι tot

12쪽

minutissimamini rerum expositione huli in conjungen dis vocibus similiter ad aures cadentibus, mire sibi placet in sententiis cita connectendiS ut plerumque verba vertiis respondeant sed ut illa vitia. ita priori loco posuimus saepe in alacrioris et servidioris inge ni h0minibus deprehenduntur ita haec, quae proprie ad stilum spectant omnibus paenes illius temporis scriptoribus communia sunt, illa matura haec excusantur consuetudine ). Quae etiamsi ita so habere a tear, legari tamen non Diest, ingeni0si ubique viri, ostigia citi illis libris inveniri ipsumque Iulianum. praesertim neque doctrinam assectat singularem neque praecipuam nandum dicendi artem, ea saepout dicendi simplicitate et elegantia qua proXim ne cedat ad praestantissimos Graecae linguae auctoreSAccedit aliud. Nam etiamsi ipso illos minime probet qui non tam quid dictum Sit iurent, quam quo dictum sit permille nobis puto licentiam, ut eadem erga ipsum utamur judicandi clementia, quam Omnes omnino experii sunt principes, qui litteris operam dederunt eaque eo libentiu utemur, qu mugis non tam Julianus rhetor quam Julianu 3p0Stata et imperator, cujus imaginem Scripta illa reserunt, legentes assicit. Nam quum sincero ludi ad Summa quaeque tende-' Confirmat haec acerrimus uliani adversarius, 3Tillus Λlexandrinus. Hic enim in negligentiorem librorum dispositionem acriter ut solet invehitur cf. tra Jul. l. II. P. S. E. Spatili. dicendi genu vel invitii laudat es prooem. . . .

I in

re et optima viam ingressus est non aliorum ex m-plo monstratam, Sed quam ipse ibi elegit. Praema tura morte abruptus inchoavit multa, perfecit paucissima, ita ut dissicissimum sit perspectu non Olum quid ipse interdum secutus Sit, sed etiam qua ratione alios ad eundem finem perducere studuerit. Quare quum ad res geStas tantummodo respiciente quaestionem de hominis plane singularis indole et moribus Solvere

nullo modo poSSimus, aliorum autem narrationibus aut

nulla in talibus aut exigua admodum sidus habenda sit, iis, qui certiores de his eri cupiunt, ad ipsa ejus

Scripta coniugiendum St. Jam Si cogitamus Julianum non solum in Bygantini imperii historia locum habere Sed praeterea ad eccleSiae pariter et philosophia lit-Storiam spectare, mirum profecto videbitur eos, qui his studiis operam dederunt, aut raro ipso sontes adiisse et accurate pervestigaSse, aut de emendandis

iis tam securos suiSSe, ut nunc etiam areamu Juliani editione quae vel mediocri exspectationi satisfaciat.

Sed si est scriptor in quo appareat Verum SSevelus illud dictum, habere sua sata libellos, Iulianus is est. Qui omnium optime de eo meruit, DionSsius Petavius, operam ei navavit utilissimam illo tempore quo excuSare se debebat, quod in tali Scriptore ver- Saretur. y Nox quum philosophica studia et historica' Iuliani Imp. opera Parisii 1630. 4'. praes. p. I. . Iuliani imp impietate ac perfidia quam rebus ceteris notiori opera indigna esse Christiani quae legant existimabit aliquiS, nec nostrum de illis consilium probabit. Quod iisdem paene Verbis Secul et quod excedit praeterlapso Argensius usu AES in

13쪽

qui in perventum esset ad illam de praestantia cujusta vis homini recto aestimanda Sententiam, une non

patitur ad unius persecti hominis imaginem vel ad unius temporis rationes varia dijudicari ingenia sed

illum praestantissimum esse docet, qui tempori suo locoque, quo POSitu erat Vere 3 tiSsecerit, nullus paene fructus in Julianum inde redundavit. Neque deerant peculiaria quaedam incitamento quae ad novam ejus oditionem curandam impellere poterant viro doctOS. sed ad irritum ceciderunt Omnia Proximo enim Seculoquum apud Francogallos luterius Julianum a Chri

stianorum opprobrii liberare conatus esset, laudatores quidem invenit et imitatores ad scriptorem denuo recensendum neminem commovit, neque Gibbonus meliori fortuna Sus St, cujus in praeclaro illo libro Julianus non ultimum tenet locum. Mirum id est, quum sciamus finglos Sub finem Sec. XVII. minus conside rato unius viri de Phalaride dicto adeo commotos esse, ut scriptoris quem ille laudaverat, non solum avidissime quaererentur Xempla, Sed nova etiam prodireto dilio. Apud nostrales duobus maxime temporibus

praes noti libri desens dia paganisme par tempereur Iulion, id vereor ne vanae assectationi tribuendum sit. In trium orationum editione Flexiensi I614 S'. Potavius diserto monuit ea n Iuliano Christiano Scriptas esse, idque in ipso libri titulo posuit. Laudatus illo a laudato viro. s. PoeSies diverses Epit. X. Et Julien passa pota uia monstro OdieuX.

Juliani memoria instaurata est Quum ante hos centum annos ridericu magnuS. OruSSOrum reX, avitum conscendisse solium et mox probasset in Se quadrare, qua de Theodosio Augusto cecinit usonius'): Bellandi sandique potens Augustus honorem Bis meret ut geminet litulos, qui praelia musis

Τempora et Geticuit moderatur Ap0lline Martem.

sudis 110nnullis Christianae religioni certe non propugnator haberetur, exstitere, qui in riderico ullanum revixiSSe clamitarent. Adeo invaluit hoc comparandi studium ut vel in scholis nonnullis publice de ea re a discipulis oratione haberentur id quod probant programmata, quae dicuntur, illorum annorum. Academias eliam invasisSe Videtur. Joanne certe Matthias Gesnerus in encyclopaedicis, quas Gottingae habuit, scholis de hoc seculi Ore Suam sibi pro serendam esse cenSuit Sententiam. Adscribam verba viri egregii quamvis comparationis illius neque

c de ipso Juliano minus cogitate judicaSSe videatur. hΝon enim, inquit, magnus sui philosophus Julianus

e Saepe miratu Sum quum ii compararent rideri

Quand es oeuvre insilues de r. Templo valent paria, e libratres de Londre furent tonitus de voi que quantite de personiae de sun et de lautro sex cherchaten ius lettres de Phalaris, e qui en roduisit uno nouvelle edition. 0ta Si Bentiri et Boylei hinc Data discordia.' Epigr. I. v. 5. I. M. Gesneri primae lineae sagogus in eruditionem univerSalem. Accedunt nunc praelectiones ipsae per L . Nicias. aipS. I 774. Om. II p. 91. g. M.

14쪽

norem haberent eo nomine. Nempe homines quidam impii et irreligiosi qui Spiritu sorte esSe Olebant, ut haberent complicem Stultitiae et prosanitatis Suae, Vocarunt eum ulianum quod Significare debet contemptorem religionis, quales ipsi erant et quos nunc, more Suo depexo probe dat Fuit Sane maxima injuria. Nam iste erat homo StupiduS, Si verum dici debet et absurdus Contra ridericus est judicii acutissimi et maximi, et toto coelo disserunt, hic Sapientia et acumine iste Stultitia et stupore. Inutiles esse ejuSmodi comparatione nemo negabit Sed qui reputaverit quantam interdum tales seculi opiniones

in virorum doctorum Studia vim exercuerint, mirabitur ill0s annos Iuliano nihil profuisse. Neque Augusti Neandri liber quo abjecto partium Studio, egregie

oStendit, Omnia, quae usian opprobri verti Solent ita comparata eSSe, ut, dummodo aliquid humanae infirmitati condonemus, ic illius Iempori rationibus facile et explicari OSSint et Xcusari, neque QSSe, UI obumbrari is satiamur lucidam inlioquin rimaginem, probatus ille nobilissimis quibusque ingeniiS, O Oro natus est eventu, quo dignissimus videbatur. Ad eandem inim quaestionum denuo tractandam cincitavitqu0Silam, ad ipSum Scriptorem denuo edendum neminem, id quod eo majori jure mirabimur, quo magiSille Niebutiri satisfecit, quum notum ii, quanta hic apud multos in regendis studiis philologicis auctoritate valuerit. Uebei den aiser hilianus und Sein Zeilalter Lyg. 1Sil.

Dixerit fortasse aliquis me rem nimi exaggeraSSeneque frustra et prioribus et n0Stro Secul in Juliano operam posuisse Spanhemium, Sthenbachium Heu-Singerum, eγlerum, alioS Non nego id ita esse, sed adversa quaedam fortuna omnibus his conatibus obfuit Paucis id persequi perae pretium videtur. it tu Spanhemio quidem tot et tam varias iri docti sententias tulerunt, ut longum 'it Singula recenSere. Quod nuper quidam contendit, eum reipublicae negotiis ita satisfecisse, ut vi credibile videatur eum unquam philologicis studii vacasse. in veterum libris

edendis ita versatum SSo, ut eum nunquam e MuSeiumbra volasse putaveris, id vereor ne speciosius disputatum si quam veriuS Nondum prorSus solutum erat illa aetate, quod arctiu Olim inter artem reipublica regendae et antiquitati Studia interceSSerat vinculum in edendi autem antiquis Scriptoribus duplici plerumque ratione Si sunt philologi , illustrabant et explicabant quae impedita, emendabant quae corrupta erant. Doctrinae apparatu SubSecivi etiam horis colligi potest, tritica ars hoc Sibi poscit, ut toti liabitumus in illo Scriptore, quem emendare conamur. Talis familiaritas ut recte contrahatur continuo puS S tempore, non S igitur cur miremur panhemium variis distractum negotiis in arte criticu parum elicem suiSSe, rectili ingentem viri doctrinam admirabimur. maec ita sese habere usiani editio' satis superque dem0nstrat, explicat doctiSSimo textui non multum profuit, nam quae bona uulit e V0SSiani codicibuS 0mpen-

15쪽

Savit ea mira quadain negligentia, qua, quae recliSSinio Pelaxiu correxerat, tamen in mendo cubare passus est. De Argensio nihil dicam, nam is ne adspiravi quidem ad criticam laudem, ad Titenbachium transeo. pistolam hic edidit criticam de ullatio alia isque nonnullis serioris aevi scriptoribus ad D. Ruhn-kenium perscriptam, quae quanto plauSu Xcepta Sit, vel illud probat quod repetita editione a G. H. Schae sero digna est habita. ' Permulta egregie emendaviLSed id ipsum si quid video, obfuit ejus operae quod ad Rubitaenium epistolam dedit. Nam quum criticorum doctissimo commendare Se vellet, nimium quod

dum studium in colligendi exemplis pOSuit, moimam partem Supervacaneis. Quo colligendi studio nisi aliquantulum ab emendandi proposito abductum eum eSSe Statuamus, vix credibile videtur illum, qui tot menda selicissime emendaverit, etiamsi significet ipso

Se reticuisse nonnulla data Occasione non multo plura et graviora correcturum suiSSe in tam corrupto Scriptore. In obServationibuS, quibus primam Iuliani rationem illustravit, raro uniu Orationi sine tranSgreS-SuS St. HeuSingerus intra unius libelli sine constitit idque ejus, qui omnium minime corruptus videtur iisdem se sinibus artesius continuit ReisLii observationes, quamam in illo libro mens sit, qui vitam continet et querelas viri melior sorte digni lucem

non viderunt, Si pauca excipias, quas Sttenbachius suis in primam orationem commentarii inseruit. Aliorum librorum infelici sorte deterritu et natura proclivus ad anxietatem retinuit ea in scriniis suis donec post ipsius mortem in Suhmianam bibliothe cam immigrarent. Dolendum id est, magna enim in hoc quidem Scriptore ab eo XSpectaveriS, non Oluui propter eximiam, qua Valeb3t, Graecae linguae c0gnitionem, sed etiam quod ei SatiSSimus erat in Scriptorum illius seculi lectione. Omnium denique optime de usiano mereri poterat Heγlerus, cui PariSini Suppetebant codices,' sed occuSione Optima minus recte USUS St. Nam quum non criticum solium sed doctum etiam interpretem agere vellet, eatenu quidem recte

usus est doctrina, quod diligenter non ipsas solum epistolas paulatim e bibliothecarum latebris protractas sed ea etiam collegit, quae viri docti aliis locis data

an arrepta occasione de Iuliano Onuerant, Sed vituperandu est, quod tantopere ei indulsit ut adnotationibus, quarum exigua est utilitaS, parvum epiStolarum corpuSonuStum reddiderit, et nimio ostentandae doctrinae studio obcaecatus, non critici Solum negotio parum interdum satisfecerit, sed in ridiculos etiam errore inciderit. Quae quum ita SeSe habeant, neminem dubitaturum SSe confido, quin hodie quoque criticis studiis in Juliano campus apertus Sit latissimus, neque ab hac parte excuSatione egebit novus emendandi conatuS. Scio equidem totum hoc c0mmentationum genus, quod

16쪽

in mendandis verbis vel Satur legentibit non magnatuasserre voluptatem, sed ab utilitate habet commendationem eamque in Iuliano e majorem, quo certiu ecodicum, qua nunc habemus, collationibu perspicitur, nisi novi inveniantur, nunquam fore ut conjecturi plane Supei Sedere OSSimus. Ad summum critices sinum hac una ratione non perveniri concedo, Sed Spero ore ut codicum subsidiis instructus ad justam aliquando hi u scriptoris et emendationem accedam et editionem. Quod dum fiat, rogo viro docto ut benigne hoc emendationum Specimen accipiant. In disponendis singulis ducem Sequar Virum Ummum, cujus disciplina frui mihi contigit modos redum

Hermannum. Hic in praelatione ad Trinummi Plautina editionem ) Quattuor, inquit, Omnino Sunt corruptionis in antiqui Scriptoribu genera, lacunae, interpolationeS depravati Scripturae, Ordini denique Verborum et VerSuum turbatio.' Quae quam vere diSputata Sint et per Se pulet et ex ipso Juliano perspici poteSt, quamViS, quae ita Statuuntur, genera non ubique commode S ungi 0SSint, quum librariorum negligentia uni Saepe loco plura et varia uiuera inllixisse

Et lacunae quidem haud rarae sunt in Iuliani tabriS, eaeque magnam partem ita comparatae ut vix novis codicibus nedum a conjecturi medela exspectari possit. Nolo repetere illa querelu, qua Saepe udivimus de Christianorum, luale primi erant ecclesiae Seculis, nimio religioni Studio, quo tot antiquita-

ti m0numenta, ingenii humani decora nobis eripuerunt, Sed quum non vanae illae sint, nemo mirabitur UOS Stum καταρατου Ιουλιαυου ita audit apud eos)praecipuo quodam odio persecuto eSSe. Immo melior illo lato usus est, quam quod exSpectare par erat quamvis enim non dubitem quin nonnulla ejus Scripta interciderint, pervenit tamen ad nostram aetatem parSuorum haud exigua. Sed quae non integra deleve runt Christiani, ex iis convicia certe, quibus interdum in impios Galilaeos invehitur imperator, eaque, quae proxime cum hi conjuncta erant, reSecuerunt. Talium

lacunarum Suspici non Sententiarum Solum conjunctione movetur, Sed codicum etiam auctoritate confirmatur.' De sarciendis iis nemo cogitabit quum ne illud quidem divinari possit, quot omnino Verba X-ciderint. Paulo melius res se habet ubi in ipsis codicibus lacunae conSpiciuntur. Nam etiamsi ne hae quidem ita semper expleri possint, ut Omnis dubitati Supervacanea videatur et inutiliS, interdum tamen, PraeSertim si dicendi usum observamus usiani proprium, id certe invenire licet quod aut est verum aut ad Verum proxime accedit. Exstat tali locus in Orat. II. p. 4B. ), ubi haec leguntur: βασιλει ὁ πολλοι pisi εἰσι, ἀγῶνες . . . ἀνεγράφη Γ Jιανοῖς τοις περ του Piῆνου πολεALωυ. Quae equuntur, Stendunt usanum Singula nonnulla recenSere, quae confirment Sententiam initio 10sitam, Constantium multis bellis brevi

17쪽

tempore profligatis StiperasSu veterum Graecorum virtutem. Desideratur igitur particula, quae in lacunae loco posita Sequentia cum antecedentibus ita conjungat, ut pateat addi generali Sententiae documenta. Qualis illa suerit divinari, ni fallor, poteSi, nam quum lacunae spatium' majus Si quam quod una vocula commode expleri possit dulianus autem SaepiSSime OmpOSita utatur particula και γάρ es. p. 24 B. 443 C. 453 . vix dubito quin ita scribendum Sit 'ασι

Ludit interdum ulianus in Opponendi aut On-jungendis vocibus, quarum diverSiSSima et plane contraria est Significatio. Saepius et in gravioribus etiam corruptelis ad hanc consuetuditiem redeundum nobis erit, nunc proderit nobi in emendunda orat. VII.

matio priori loco de iis cogitandum esse demonStral

' In minorum lucunarum mensura I riore editione n0n omni carere videntur auctoritale.

qui, quum virili in aetate, cogitandi arte et exerci latione puero non Superant. Haec Certa Sunt de voce quae supplenda sit dubitari potest finiat Iulianus di minutivas vocum formas, quae uti olim imminuendis inserviverant notionibus, ita serior aevo hanc paulatim amisero significationem donec eo perVentum St, ut GraecI, quasi nunc Si lingua ingentem contineat talium formarum sarraginem misere plerumque depraVatarum. In promptu igitur est priori quoque loco παι ,αρεα Scribere, niSi sorte repetitae vocis sonus auribus minus gratu alteram magis commendet formam παεδια et ipsam Iuliano usitatam filius etiam ejusdem orationis locus una voce addita sanari potest. p. 216 D. haec est codd. lectio φανερου Tl6η γενοβιενθυ

Sequens πρός sacile excidere potuit. Major lacuna elegantem deformat ad Athenienses epistolam. l. 283. . . haec exhibet Petavius και

γειτου Λιοι πόλιν, multo ille Spanhemio cautior, qui nullum prorSu lacunae Signum posuit Verisimilo mihi est Iulianum ita scripsisSe και γράφει τις Nwa AiOυ

λιν. De libello nonymo cogitandum SSe constat ut ti)ιάτιον Scriptum suiSSe censeam movet me ipse Julianus, qui paulo OS τοὶ το γραμμάτιον ζυγγρά- ' αντα Commemorat, OVet Osimus, accuratissimus harum rerum enarrator et qui saepissime ipSum Ju-

18쪽

lianium Sequatur. Iic enim lib. III. . . ubi eadem narrat, hac quidem voce hi utitur ) πε tars autem illud esse verbum quod maxime hoc loco desideretur non ιαὐ ιπτει vel διασπειρει, quae e ZOSim 3SSumenda aliquis censuerit, hoc probare videtur, quod apud dulianum sequitur προς τους Ιετουλάντας Si accurate Petavius lacunae magnitudinem expreSSit, quinque nostrae voces spatium bene explere videntur. Minor et minoris m0menti lacuna est in p. LXIII. p. 453. . . Dixit Julianus de patriis legibus ad ipsos deos reserendis omnique cura observandis pergit ita

sseti κυοι. Ita edidit Spanhemius adnotat Heylerus p. 476. in ceteris libris hiulco legi o o γαρ έσαὶ Quid Parisin codd. exhibeant non dicit, sed quum priores editores parvae lacunae Signum P0Suerint, Odicum Videntur auctoritatem Seculi esse. Sanatio est facillima quum pSe Verborum nexu Voculam deeSSe Stendat, cujus quum in aliorum scriptorum tum in Juliani codd. frequentissima est omissio. Legendum St p

Simplici hactenus perfungi nobis licuit conjectura duplici opus est, ubi codd. lacunarum Signa non prae Seuerunt, nam et deesse aliquid et quid desit c0njiciendum est. Latentiores hae lacunae magnam partem alterius vocabuli, ubi similia duo conjuncta Sunt,

omissioni originem debent. Qua invenisse mihi videor exempla haec Sunt. Or. VII. p. 290. C. Τίς γαρ ε τοί it πα&6όναι

πλασία. υτ non habet in praecedentibus quo roser3tur, neque placet προε)ιε νος Sine aecuSatiVO Osi tum alio enim hujus orationis loco p. 305 C. Ceu Salivia ex iiS, quae proxime praecedunt, facillime suppleri potest. Utrique non solum opprobri OccurrimuS sed conjunctionem etiam verboriam lucramur, qualem amat Julianus, si ita scribimuS εγω τοι πολλὰ πολλάκις Sqq Ep. XXXVIII. l. 415 D. Vii εγάλους καρπους των πονων πού σειν φασίν. Iusam haec asserunt eorum piae antea dicta Sunt, quare ante καρπους particula γαρ inSerenda Videtur. Or. I. p. 194 . Miratur Julianus bestias sinibus se continere a natura constitutiS, homines longe majoribus dotibus instructos nihilominu contento non eSSe. Quae sequuntur Verba: ε μευ o A JGν η φυσις ωο -

Non intelligitur enim neque unde pendeant, quae inde

conjungendum sit, neque cur ad σύ. hατα additus sit articulus ad γοχάς non sit additus. Hinc suspicio mihi nata est excidisso aliquid et ita scripsisse Iulia

19쪽

CaeSS. p. 314 . in omnibus quod sciam editio

haec explicari quodammodo posse, sed impedita admodum est et cumulata dictio qualem in Iuliano et in illo praecipue libro, qui omnium elegantissime ScriptuSeSt, vix et ne vix quidem ferri posSe largientur nobis qui norunt ejus quaesitiorem interdum elegantiam. Accedit quod facillimum est remedium et lenissimum,

nam si ita scribimuS: τουτω συνεισερχεται Προβος ς

ε 3doso Marr Sqq. facilius multo et concinnius procedit oratio. Tales omissiones ut explicari OSSunt et XCU-sari, ita aliae quomodo ortae sint non facile dixeris. In Or. III. p. 119 haec habent editiones καὶ τινα

ζειν. Quin desit aliquid nulla est dubitatio verisimile mihi videtur ita scriptum fuisse: Ελλάως παινον ης

χην tol j γενεσχαι γιγνο tι Ου. Miror apertiSSimam corruptelam criticos effugere potuisse: nam et ipsa Sententia postulat ut Scribamus mi καὶ qa άρχηχ' in d; νυ γ εος α γιγνο)Ἀνου, et ullaneam ita nanciscimur verborum collocationem.

Formula την ἀρχην tam usitata est nostro, ut valde mirer panhemium in Or. VIII p. 240 . non solum perperam eam intellexisse, sed verissimam etiam Pe-tavi interpretationem depravasse. - Similiter ex uniuS syllabae omissione laborat Or. II p. 6 B. οἱ M U

ενικων Ἀαχοβισοι. Comparat ulianus Graecos, qui ante Trojam pugnaverant, cum Constantii copiis, illos primo statim impetu de moenibus dejectos. SSe haS ne rupto quidem muro cessisse. Apertum hinc eSt negationem x eo loco, quo nunc posita est, ferri non POSSe et ad Verbum νεωσα detrudendam eSSe. Sed non opus est tranSpOSitione, dummodo pro ου Scribamus cnoM. Sequens δι fraudi sui librariis filiis etiam duobus locis in negandi particula vitium latere censuerim, altero loco augenda, altero minuenda videtur. Nam in Or. I. p. 191 B, ubi nunc legitur: Uκ υδ ει τι Πυ αγόρας ἔφη Sqq. aptiuS, ni fallor, haec verba arctius conjungemus cum antecedentibus et negandi particulae una syllaba addita ScribemuS ουκουν 'ad Sqq. in Or. VII. p. 10 . quum libri habeant Uκ

tur e recentiori pronuntiandi ratione. - De singulis litteris omissis, quum non tam lacunae Sint, quam scribendi errores, postea dicetur. Transeo ad interpolationes. Duplex earum eSt genuS alterum et quidem gravissimum ibi conspicitur, ubi aut integri libri suppositicii aut integrae certe Senientiae rasiorum scripti. interpositae sunt alte-

20쪽

mim nihil est nisi scholia et glossemata o margine in ipsa scriptoris verba illata, alterum plerumque Onsilio lebetur, alterum negligentiae. Et illa quidem quaeStio, num Omnia, quae in usaneorum librorum corpore leguntur, ab ipso Juliano prosecla Sint nociae gra is est neque ad liquidum perducta, quamvis dononnullis recte judicasse videantur clavius et UeS-lerus. Sed quum paucis abSolvi nequeat praestabit alia

occasione accuratiu eam pertractare quam nova dis quisitione emendationum ordinem interrumpere Pan

nos usiano ita assutos, ut interpolatoris consilium Ap pareat, non inveni Sed Semel certo genuinis Iuliani verbis interposita nonnulli videntur, ne lue interpo landi consilio tribuenda, neque tamen Pro Cro X-plicandi et interpretandi conatu habenda. Disserit dualianus in fragmento, quod dicitur de rebus ad Deorum cultuna spectantibus Occasione data de simulacris etiam Deorum disputat eaque neque per Se deo eSSe Ontendit neque vero nihil nisi lapides et ligna. Ianuubi exponit sententiam, p. 294 B quae in codd. le

χατα num genuina Sint vehementer dubito. Potavitenui sententia, ChriStianorum haec esse Objecta refellendi causa ab imperatore allata, gravibus, Si quid

video, obnoxia est dubitationibus. Primum nimia convitiorum cumulatio male me habet. Scio in Misopogone Similia Occurrere, Sed ibi, quum quae Seria Sunt jocosis ita intermixta sint, ut Iulianus ipse se talibus convitiis petat, minorem ea habent OssenSionem, prae- Sertim quum rationis forma, qua ibi utitur, vividiores sibi colores poscat. Aliter Se habet res in nostro bro. Nam tota haec epistola ad Sacerdotem quendam est ei Scripta, ita tamen, ut non tam privato unius USui, quam communi omnium Sacerdotum notitiae destinata esse videatur est, ut ita dixerim, edictum quasi quoddam praetorium circa sacra. Ab Orationis ornatu, quo in aliis etiam edictis utitur, non erat cur in hac epistola abStineret, neque cur diversas Christianorum Sententia plane negligeret, sed edatior e moderat utendum erat disputandi genere. Sensit id ipse nam quae paulo post p. 294 D leguntur, quantum distant ab his, quae supra XScripSimuS. CC dunt alia. Nam ubi aliorum asser Sententias, Sempersere verbum φασι aut Simile quid addit neque in telligitur, quomodo prop0Sitis tam gravibus convitiis

pergere potuerit φοριυντες - MnVitiorum nulla ratione habita multo denique verisimilius mihi videtur,

ad impugnanda illa scripta esse. Dixerit ori Se siquis, quae p. 295 C leguntur o γα mlh ευ ο ιδίζοντες τοιαμα Sqq. ad OStrum Spectare locum, Sed non

est id ita Nam quum ibi προυοίας divinae et templi Judaeorum diruti mentio fiat, dubitari n0n potest, cluin