장음표시 사용
31쪽
que ad Hico retulisse videtur. Praestare mihi videturalia mutatio certe non violentior et melius, ni fallor,
jectura. Nam quum Iulianus ea, quae ad cultum spectant deorum, ideo mutationibus obnoxia esse nolit, quod ipsi dii aeterni sint, exspectamus adjectivum ad σια additum, quo Becuratius designetur haec divinae naturae proprietaS. Hinc Suspicio mihi nata est,
Θεια ειυαι σοι. Otam exSeripSi Sententiam, quia aequalis ejus constructio conjecturam desiderare videtur. Nam quum in altera parte ulianus Dionysio exprobret, eum e Vana serocia Xcusationem petere pristinae ignaviae, mirum profecto esset, si in priori simpliciter dixisset, putare eum se liberari a facinorum Perpetratot uni odio, neque addidiSSet, qua potissimum re ille id effici posse putaret. Quare quum o G cum
υογαζεις conjunctum admodum languidum sit, nihil puto, obstabit conjecturae, qua et τούτω Scribendum SSe existimo. τουτω quid Sit e praecedentibus patet.
εωαν ἁπολειπων ού ειδου HeSlerus e codicis Constantini Lascaris manu exarati auctoritate πολιπόν scripsit idque ad Jamblichum refert, quippe qui ὁ γα ον appelletur. Mihi non persuasit. Vix enim credo, Julianum participium ad epitheton potius, quod pronomini additum est, quam ad ipsum pronomen rettuliSSO, neque commemorat omnino amblichi discessum, sibi ab eo discedendum fuisse queritur. In utraque lectione inest particula veri conjuncta enim utraque ita scri
Quam multiplex sit scripturae depravatio, patebit ex iis, quae hactenus disputavimus. Nondum tamen licet consistere. Nam quum in his certae quaedam leges inveniri potuerint, e quibus et depravati pendeat et emendatio, alii sunt errores permulti, qui ad communia principia revocari non possunt, nisi ad illud, quod omnium maxime est commune, negligentiam. Magna eorum pars e compendiis scripturae obiter inspectis et perperam intellectis originem duxit. Qui corruptissimi mihi visi sunt loci, jam sequantur emendati.
λάς. Nemo, ne ditissimus quidem, integra nationes p0SSidet, nedum natione πολυτελεις meau quid articu-
32쪽
Petavi interpretatio qui ad hoc ipsum accommodate scriptus olim fuerit' probari non potest, quum, Si talia cogitasset Julianus, dicendum ei suiSSel προς το nove προς- λο inno neque facile quis dixerit, quinam sint illi libri olim, ut inter arma legerentur, Compositi. Lalet vitium in codd. Nam quum ulianus paulo post libr0s rerum gestarum imaginem iis exhibere dicat, quibus rem videre non contigerit, facili QSt con jectura, eum illos Scriptores ceteri antep0SutSSe, qui rebuS, qua narrant, ipsi interfuerint. Haec conjectura
rate sententiae sibi respondent, praesertim quum vix dubitari possit, quin Iulianus diis homines oppoSuerit. Probabilis igitur est, ni fallor, conjectura mea: πάντων
erraverunt librarii assentior enim elavio et sten-bachio, quorum ille p. 23 Α. τ in ιοπι mutavit, hic p. 11 D. pro λε ιστω scribendum judicavit. Or. VIII p. 24 D. χρηστου dri 6 Pet. ει τι γί-
λυέλοις ειπεῖ )ιελ σει. Vitiosa lectio Petavit peperiι conjecturam μελησε. OdeStu est Iulianus, mala secum Sallustio consilia iniisse negat num bona inierit. ipse non audet dicere, sed alii judicandum relinquit.
Eodem modo in longioris vocabuli locum brevius sunsecerim in fragm. p. 298 C. Nam quae ibi leguntur ἀλλe πως κης γ &6άσκειυ, etsi admittant explicationem, sed duram illam et impeditam, vix dubito
quin ita mutanda sint: λω οπως κης ν εω διωσκειν. In sequentibus pro χει Scribe χεις.
33쪽
Ad . . . Atheniens. p. 27 C. σπερ υ παρατοῖς Περσαις Sqq. PetaViu conjecit se, rectius putoo Scribemus. Eadem haec Ocula perperam in G
ruptam SS Sive maneam, recte judicavit eylerus num jure locum inextricabilem vocaverit, dubito Vix enim dubitari potest, quin Imperator, eXtern etiam deorum cultui omni modo prospiciens, Alexandrini quum propter Georgii caedem iratus fuerit, tum propter preces statim DS patratam caedent impuri manibu institutas cf. r. II. p. 70 D. 71 Λ ταυτα τοι καὶ μι-
τον επι των χειμ λ mi ). Hoc Si tenemuS, probabile videbitur, duabus vocibus transpositis, duabus leniter immutatis, Iulianum scripsisse ειτα si αισχύ
terea mihi sunt verba καὶ φυλάττει Etiamsi enim largiar Iulianum, optimorum Scriptorum Xenapin Secutum, aetivo pro medio uti potuisse os eindor ad Plat Gorgiam . 38 , repugnat id ejus consuetudini. cf. Or II. p. 91 D. ὁ παχεῖν τι τοιolla Op ιυς ς λά- ας Rarior ista negligentia requentius videtur uSur-
pata esse ab infima Graecitati Scriptoribus'), et redolet particula και ScholiaSten, quam Saepe a Grammatici pro miγουν OSitam SSO, docuit, ut alios taceam, Bastius in Addendi ad commentat palaeograph. in Schaeseri Gregorio Corinthio editam p. 93. ' . Lo χύνεται OStro loco aptiSSime per φυλάττει explicari potuit. Ep. XXIII. p. 390 . o Id τ κα ' tauro μα
πασι quodammodo explicari posSit, probabilius tamen mihi videtur, librarium ita ScripSiSSe propter anteceden πασε, Obi πάνυ Scribendum esse. Est enim elegans hujus oci cum negatione conjunctio, eleg3ntior etiam si τι accedat. s. 'orville ad Charit p. 477. Salis id probare videntur duo exempla e u angit
Diligenter sere semper a Scholiarii particularum quarundam discrimina observantur. Ubi Verbum Verbo ita explicant, ut altorum cum alter permutari posSit aut ipSam tantummodo vocem adScribunt, aut 'o Vel χαι interpretamento praefigunt ubi plura verba ita explicant, ut eadem aut paucioribus verbi in margine repetantur aut sustus circum- Scribantur, τουτεστιν eXplicationi praemittunt ubi supplent nonnulla, quae faciliorem reddant ellipticam Scriptorum dictionem, ὁ λονοτι addunt. Inveniuntur tamen, quod nemo mirabitur, loci, qui hi praecepti repugnent. Ita boυν Ubi τουτεστιν eX- spectaveris, Philostr. ScholiaSte USurpavit. p. 566. BoiSS. ια
bet ubi communis usus bo- deSiderare videtur.
34쪽
quod obiter adnotabo, litterarum consuSi mendi causa exstitit in scriptore uliano inimicissimo, quod nondum correctum SSe valde miror. ac Tollius in insignitabus itinerari Italici Trajeci. 1696. p. 22. carmen edidit Gregorii N iungeni de episcopis Laudat Gregorius apostolo et miratur, simplices homines libro potuisse componere intellectu dissicillimos. Sergit ita:
Tolli conjecturam ως πάντα πληpri . . recte
tanquam audaciorem improbat . eander de hei-lige Chrysostomus. Ol. L p. 114 not.), neque tamen satisfacit, quam ipSe prop0Suit, explicatio, quum 3rticulae μευ vim et significationem negligat. Mihi Tollius sententiam rectiSSime perSpexiSse videtur, Sed ab stinendum ei erat a tam gravi mutatione eaque pror-Su SuperVacanea, quum in promptu Sit, una litterula mutata, ita Scribere
viderent critici verba, quas eduntur, intelligi non poSSe, alias alii vias ingressi sunt. IVM teribachii conamina recte reprehendit eγlerus p. 289. , ΗeFleri non minori jure ego vitupero. Nam quod ad ιναι et Φῶ- π αι ex antecedentibus msσίβεια Suppleri vult fieri non potest non ὁραται enim ευόεβεια, neque S Julianus βασταζουτωυ pro substantivo haberi voluisset, hoc quidem loco articulum omittere potuisset. Mihi nihil praecedentibus Supplendum Videtur, ειναι et dycto dicit reserenda sunt ad Sequentia: ερεῖά τε και σια, cetera absolute sunt interposita. Sed mendum in iis latet. Pro βα-αζουτω enim si verbum scribitur Iuliano usitatissimum βαύιζόντων, perspicua Sunt omnia. Additamentum minime neceSSarium SSe non nego, Sed facilius utique tolerari potest integra sententia addita, quam si exineyleri ratione ulianus ad αυτ τουτο in eadem sententia ala ετ αλλο τι pueriliter paene ad didisset.
dent, ita ut Corinthii propter divitiarum magnitudinem sumptuum etiam magnitudinem facilius tolerare posse dicantur. Hoc si tenemus, illud απερ, quod et interpretibus raudi sui et editoribus, serri nequit, quum
careat Verbo, ex quo pendeat. Nisi omnia me saliunt. lenissima mutatione pronomen περ in particulam αταρ mutandum St, rariorem quidem illam apud solutae orationis scriptores, Sed quae inveniatur apud noStrum. Or. III. p. 129 D. ταρ dii και μα- Ita usque
35쪽
ad υο παι omnia rectissime procedunt. Sed in exta tremis verbis summa inest dissicultaS, quae quomodo expedienda sit, pro certo non Seio Tortasse Omnia
tea negligenter omissa SSent, in margine Scripta tumere inde in textum irrepserunt, ita ut alterum, o - ται nihil sit nisi prioris in margine repetitio. Hoc si
praecedentibus epistolas, quas dederat ad Iamblichum et quas ille ad ipsum perscripserat. Primam se Scripsisse dicit p. 417 . , respondit amblichus ibid. B.), alteram a se Seriptam commemorat 17 C. Sed deperdita illa est in itinere aliam igitur certiori nuntio iradidit 41 7 C). Rescripsit amblichus ib. D. , quare laetus illico novam ad amicum misit epistolam. QuideSi igitur, cur queratur quodammodo de amblichi inscribendis epistolis tarditate Dixerit ortasse aliquis Iamblichum ad ultimam hanc epistolam non reSeri psisse. Sed accepit Julianus illam epistolam qua Jam blichus amicum nihil scripsisse queritur. Quale igitur est meritum quod dicit: το τ ηυ τ'6η γεγραφως, Siquidem ταυτη ad hanc ipsam tantummodo reserri
potest epistolam Neque intelligitur quomodo, dum Scribit, persecto tempore uti potuerit. Nihil omnino
do amblicho queri volebat dulianus, Stendere debebat, se plure ScripSiSSe quam accepiSSe epistolas id quod optime essicere poterat numero epiStolarum addito. Praeterea illud as ει ut ιαυ ἀλλη probat usanum uni epiStolae plures opposuiSSe mi di etiam numeri
notationem poScere videtur. Quae quum omnia pronomen ταυτη Sia Spectum reddant, equidem Julianum scripsisse credo ἐξ κεινου τριτην ἴση πρὸς σε Sqq.
Scripsit Iulianus post Sopatri adventum epistolam p. 418 . et tres deincep alia omneSque, quantum conjicere licet, l)ι o seu oις 41 7 C. aut aliis, negligentioribus tradidit cursoribus 418 B ); ipse enim Sopater non videtur Statim rediiSSe. Ita factum est, ut nulla ad amblichum perveniret, et negligentiae
hic innocentem accuSaret amicum. Ep. L p. 434 B. αυτ ει μου -- ttu 'cipia των πιφαυωυ εω 6εμ αενα. Anteceden κα ' κα--η 'ημερα de Continuata, non de persecta actione cogitandum esse probat GGμενα igitur in &6υικυαmutaVerim. ΕΡ. III. I. 437 Λ τε Iini HL- ζειν in εστιν αυζοις καὶ γραφειυ ια κα καὶ ἀλλον Ῥίους σφετερ ερο αεκλήρους κω το παντα ἐαυτοῖς προσυεριεω Male me habet articulus uni Infinitivo additus, quum ceteri Omnes comite careant. Neque tamen prorsus delendus est rectissime enim Se habet, si leniter mutatus ad πάντα reseratur, ita καὶ τα παυτα ίαυτοῖς προσνε αειν.
Ad ultimum me vertam comiptionis genuS. Saepe criticos verborum transpositione non ad sanandos Scriptore usos, Sed abusos esse ad corrumpendo egre-
36쪽
- 40 gio docuit Godolaudus Hermannus in commentatione de emendationibus per transpositionem opusce voLIII p. 98 sqq), facilis igitur est concluSio, caute aniiii auxilium vocandam SSe. Facilior Si recin poetis, si perspecta habemus metra, dissicilior in solutae orationis scriptoribus. Sed si in illis versamur, qui liberae Graeciae temporibus et forenti ipsa lingua scri- pSerunt, elegantiae leges aliquatenu Sequi licet, quum, quod elegantiae prorsus adverSatur, ingenio eti3m e rum repugnet. diserioris aevi scriptores ubi delabimur, deficit nos hoc adiumentum, quum illi aut parum curent ustam verborum collocationem, aut, Si curant, non communia Sequantur elegantiae et pulchritudinis praecepta, Sed Sua. Sum Stum si observare studemus, tantam interdum deprehendimus inconstantiam ut non liceat alterum locum X alter emendare, quum neSciamus, uter pro norma habendus sit. Quare si paucissima tantum' u generi exempla attulero, gratiam me initurum Spero, quod nonnulla certe proposuerim, non in vituperationem incurSurum, quod non longe plura Una vocula sedem mutavit in ep. XXXVII.
ἡNunc vero, quoniam turpe videtur ad eum, qui caetero docet, ea uti oratione, qua indoct0 lenire ac
piendum esse vidit eylerus, in celeris caecutivit Quis enim seret interpretis explicationem l quis credeto ut 9 ει hoc uno Deo tranSitiVe Surpatum esse quum alibi semper intransitiVe ponatur, et ιη ἰωτας
indoctos' significare, non addito Infinitivo, quo num quam caret Omnia haec incommoda evaneScunt, Si una Vocula καί quo posita est loco, deletur et ante
τους αλλους collocatur nemo enim negabit, ita rectissime procedere rationem: επε δε αισχιον ἡγουμιαι
μοειν Paulo graViu erratum esse videtur in p. ad S. P. Q. Atheniens. p. 280Λ. nam, quae ibi leguntur:
cile explicaverit. Commemorat Iulianu pecuniam a Florentio barbaris numeratam idem ut saceret Constantium sibi suasiSse addit. De sententia non poteStdulbitari ut insit ea in Juliani verbis, una Voce trδnS- posita et addito articulo, ita scribendum videtur πί
Integra quattuor Verborum Series transponenda est, Si recte ideo, in p. XXXVI p. 411 C. ditiones haec habent: πολ λη τις ili παυυ καὶ 'bεγαλη βιβλιο-
gata lectio ita tantummodo defendi potest, ut totum
Sententiam ita λάχιστα - Γαλιλαίων, uncini circumScriptam, a ceteri SegungamuS neque tamen Probabilis videtur haec ratio. ut enim e praecedentibus aliquid repetendum St, quo αυτοῖς reseratur, aut sequentibus demum lucem accipit pronomen Neutrum Verisimile est, praesertim quum rariSSimae Sint apud Julianum contortae ejusmodi sententiae. Mihi Iulianus Pro Singulari, quo est, oppositi0num amore ita 4.
37쪽
Videtur scripsisse πολλη τις τὶ πάνυ καὶ ιεγάλη βι
Simili transp0siti0n opiis est in Misopog. p. 344 C. Nor-rat dulianus se Antiochiae, quum templum ingrederetur, Plausu et clamoribus civium exceptum OSSe. Quem morem, theatris aptiorem acriter se vituperaSSe, et hoc l0co ostendit et alibi cs. 0γler. p. 482. In hac j0culari oratione ipse sibi moderationem vitio VertenS,
ipsa Iuliani verba inde ab c asserantur, sine dubiodntecedentia cietis diu OUτ λεγων ad ea reserenda Sunt. Quod Si Statuimus, verba το ποιούμενον Ire αυτωυ extra rationi neXum OSita, dirimunt, quae debent conjungi. Hinc lecta, OS επαινεις, ni salior, collocanda sunt. Olim unius cod. auctoritatem Secu- tu αλλωυ recipiendum duxi et cetera ita mutavi
quum ipsa Iuliani verba sequantur, n0n dubito, quin altera illa ratio praeserenda sit. Permira unita cod. lectio ansam praebet emendandi in p. IX p. 377 D.
εντετ ηκε πO Oς. Haec editionum lectio quomodo defendi possit, non video. Nam quod quidam cenSuit, esine l. i. 196 r 9ια cune QSSe venatiCOS. nemo
persuaderi sibi patietur, quum hic usus, communi contrarius, exemplis nitatur nullis. Facilis est conjectura, Julianum equos tantummodo commemoraSS et VeS, librarium aliquem, quum, quae Singula proposuerat Scriptor, una notione comprehendere luderet, in margine ScripsisSe ἄλλοι ρίωυ ρωσιν, idque p0Stea intextum irrepsisse Mihi quoque olim placuit. Sed longe certiorem emendandi rationem bonus ille cod.Α. Stendit. Hic enim haec exhibet ἄλλοι ἄλλωυ ἐπ-π- ἄλλοι λ υ ρυεων ἄλλοι lycaea ερωσιν, quibus, si ἄλλων, ubi serri non poteSt, deleatur, Onatur, ubi necessarium videtur, facillimo haec effici pos- Sunt ἄλλοι iaυ ιππωυ ἄλλοι φορυεωυ ἄλλοι , ἄλλων ριωλ ερωσιν, Λιοὶ G Sqq. Theodori Dolineri, Plutarchearum quaestionum editoris,' non mea Si conjecturn. DUOrum Verborum, quorum Similis est significatio, tranSpositionem, quam frequentissimam dicit Hermanitu l. l. p. 104. , deprehendi in p. ad . . . Atheniens. p. 281 D. 82 ., qui locu duabus eget emendationibus. Nam quum e codd. haec edita S-
Oλως προςεχοντα Petavita adeo de eorum salute de- Speravit, ut ne interpretationem quidem addere Onaretur. Audacior sui Spanhemius, sed parum eliciter lacunam a decessore relictam explevit. Ego certe non ideo, quomodo ἄγειν α που πεπιευοὶπα explicari POS- Sit per illum quidem a quo regeretur sidentem. r- Lips. 1840. 8.
38쪽
modo memore Simus, permutari haud raro in codd. Iitteras α et ει. Scribendum St τω μὴυ αγαυ, J--- πιστεέοντα τω χοῦ Ἀέd' ίλως προσεχo luci Uno vitio sublato, restat illud, de quo Supra monui Participia enim βλεπω et καταυοτ σας ita permutanda Sunt, ut alterum in alterius loco ponatur. Arguit id praepositi προς, quae eum βλεπει SaepiSSime conjungitur, cum κατανοεῖ numquam. Finem facio scribendo, non quin plura etiam SuperSint emendanda, sed memor illius Hoc unum peto DD. ut Si sorte unam vel alteram ex his emendationibus occupatam invenerint ab aliis inscitiae repetitionem tribuant non fraudi QOties enim in philologorum commentariis laudatus est Julianus et emendatus, ut numquam certu eSS POS- sis, te omnia collegisse.
Natus ego sum, Joannes Horhel, Berotini a. d. XVI. m. Sept. a. h. s. m. fidei addictu evangelicae. Parente venero Superstites, patrem Ioannem, Med. D. et Prosessorem in hac niverSitate ubi Ord. matrem Mnam e gente Schleiden. Septem annorum puer inter gymnasii riderici Gulielmi discipulos receptus per decem deinceps annos, auspiciis meritissimi viri Aug. pillekii, cujus nuperam mortem nondum eluXimus, ad altiora me praeparavi. Maturitatis testimonio instructus a XXXVIII almam hanc academiam adii et a rect magn. A. Bocisio civibus academicis adscriptus nomen dedi apud ordinis philosophorum decanum . Speci. v. d. Hagen Ex illo inde tempore per biennium Boc ii, Betaeri Lachmanni Zumptii Ritteri, Rankii, de Savigii scholis et seminarii philologici exercitationibus
39쪽
intersui. . XL ipsiam me contuli et a Godolaedo Hermania in societatem Graecam receptu per annum scholas frequentavi philologicas ei manni Nauplii. Beckeri. Societatis Latinae Socium aupliu me creavit. Redux Berotinum inde ab initio aestivi studiorum curriculi Trendeteriburgii scholis philosophicis operam dedi.
t Distinouendum est inter mythologiam et mytho-yrophiam. 2 Recte judicavit os Scalicter philologos plerumque
non emersere ,Nisi habeant animum non pedian. ticum. 3 Periculosum est Ruhnhenii consilium, sequioris aeri scriptores, quatenus imitentur veteres, ex his emendandos SSe.4 Veteris ecclesiae scriptores non ad dogmata con-
'manda, sed ad sidem consirmandam legendi sunt. 5 Praecepta neminem Vsiciunt critieum. 6 Historia philologiae non sejunctenda est a studiis philologicis.