De compositorum a dis (di) incipientium apud priscos scriptores vi et usu

5쪽

RIT OBTINENDOS

IENAE

7쪽

ς l. Fabulas Plautinas perlegentem fugere me non potuit, verba a de et di incipientia inter se saepissime esse commutata. Qua in re etsi concedendum est permultos locos mera librariorum neglegentia corruptos acillime corrigi posse, tamen non desunt ubi magis dubites sive propter librorum testimonium sive propter sententiam. Velut er. un. 315 Bombinus diducunt cibum habot deducunt adii codices; laut. Μil. l. 74 dinumerem , denumerem CD Epid. 468 dim erantur cui videtur, denumerentur B; en 264 devortituri, divortitur reliqui. Quod cum ita sit, non inutile esse existimavi priscorum scriptorum locos congerere et quid de singulis

statuendum sit exponere. roficiscar a Veterum grammaticorum testimoniis, ex quibus gravissima quaeque o Onam.

Ρriscianus Gr. l. III p. 56 haec habet Fraepositiones sunt

quae numquam apponuntur, ut di, dis re, Se am con haec enim se semper in compositione inveniuntur quas, quamvis cum per se poni non possunt separatae in conteaetu orationis ideoque partes orationis dici vera ratione non Osrent, tamen

quia vim et ioni cantiam habent praepositionum et in ipsaco ositione Semper praepositivae sunt, ideo praepositionibus connumeraverunt ' - Idem III, 56 Et di quidem et dis eandemsioni cationem habent, quomodo ab e ses sunt autem Se ara uvae ut divido diduco distraho, discurro, quod apud Graecos διά praepositio facit et sciendum quod tunc dis prae onitur, quando sequitur c vel f velis velis vela vesci loco consonantis, ut discumbo, discutio disero, di do, infundo; in quibus scini convertitur euphoniae causa displiceo, disputo, disperdo dis-1 Cf. r. l. III 298 29.

8쪽

sicio dissero distraho, disturbo distorqueo disiectus, disiunyo. aliis vero quibuscumgue consonantibus sequentibus di praeponitur dimitto, diruo, diduco, dissero, diluo et ubique pro uc tur di eaecepto dirimo et disertus. - Velius Longus Or. LIII 64: At in praepositione de minimum est observationis, quantum ad orthostraphiam, non quod ad sioni casionem pertinet plena enim in compositionibus ponitur ut deducere . . . nam si quando e in litteram transit, ab alia praepositione orioinem ducit cum enim dicimus dimovit, ut es dimovit obstantes propinquos, et tua terris didit fama, iam non est a de praepositione sed dis, et unitatem quandam complectitur vocis .... quatenus incidimus in mentionem praepositionis dis, adnotabimus et illam plenam praescribi ceteris, nisi his partibus orationis quae incipiunt a littera , ut dimovit, aut , ut dinoscit, aut L ut diluit, aut ,

ut inbucinat, aut o ut dioerit, aut si a d littera incipit ut inditus quomodo emilius tua terris didit fama' aut in litteram transire, si se hac eadem sequens vo incipiat ut di fodit Cassiodorius Gr. l. VH p. 163 Dis praepositio 3 sequente litteram a non amittit ut disspicio sequentibus vero b d y Lm, , mamittit ut ibusinat, diducit, disserit, dilacerat, dimovet, dinoscit diripit interdum s littera sequente r in eandem si teram mutatur, ut disrumpo9; sequente fisostra consuetudine in eandem muta litteram ut di fundo. Idom r. l. V p. 205:disspicio verbum .... per u .... S Scribendum est, non per unum, quoniam eae praepositione et verbo constat esse compositum quemadmodum et conspicio, aspicio, despicio ac per hoc per duo a disspici scribi debet et ita dividi, dis et spicio nonnulli vero dispicio per unum s scribendum putant, quod praepositio interdum litteram perdat, ut est diduco, divido, diiudico. sed melius est per dum scribi disspicio. - Donatus r. l. IV p. 366 quae praepositiones sunt, quae dictionibus serviunt et separari non po8Sunt Di, dis re se, am, con. uomodo Dicimus enim diduco distraho. s. Sergius expi in Don prior. Anecd. Helv. 4. 158 sunt aliae se prae ositiones, suae

9쪽

n-quam geormantur ab iliis partibus orationis neque separari ponunt, ut di, dis re, se am con Charisius Or. l. I p. 198:

Dis pro valde. Plautus in Bacchidibus . Caper r. l. VU97 Demitte est deorsum mitte, dimiitte, απόλυσον tabsolve a mitu non dicas. Albinus Gr. l. VII, 360 Ii quidem et dis separativae

sunt, et eandem ioni cationem habent, quae modo se et abs, ut divido distraho, et dis componitur, quando equitur , , ,s t et i loco consonantis, sin f mutata euphoniae causa, in aliis consonantibus di praeponitur et ubique di producitur praeter dirimo, disertus. - Gramm lat. VI. 626 sunt se bae quae inprimis sonum Ionoum demonstrant, et breves sunt, ut disertus, affremptus, Deaeit. Has sunt tostimonia grammaticorum Veterum, quibus,

quantum tribuendum sit, in singulis orbis tractandis facile

apparebit. In universum ex locis priscorum scriptorum infra tractandis hoc constare videtur: Dis praeponitur verbis incipientibus 1 per c discedere, disceptator, discerniculum, discerpere, dissertare 39, discessio, disconducit, discordabilis, discordare, discors, discorditas, discordia, discrepare, discrimen, discruciari, discumbere, discupere, discutere 2 pers dispalescere, dispandere, dispar, dis arare, dispensare, dispendium, dispensator, dispercutere, dis emere, disperdere, disperire, dispertire, displicere, disponere, inspudet, ais uiserare, disputare: 3 post distabescere, distaedet, distendere, disterere, instinere, distorquere, distrahere, distractis, distribuere, distruncare, distum bure 4)perh: dishi cere: )peris sequente Vocali: disserere, dissentire, dissensio, dissionare, dissionator, dissimilis, dissimulare, dissipare, dissociare, dissolvere, dissuadere 6 per sequente s littera i): discidium, discindere, inscribere, dispicere, dispoliare, instinouere, distrivere 7 goquenteri, ubi assimilatio est adfatio , di erre, a ficilis, dissi uas, dimidere, difflare, diffluere, di rivere, in undere, di unditare. Contra di1 Distandere est dis et scindere M. eratare et ea tare.

10쪽

AE forma his in verbis xstat inducere, diductiu8, ἀψnoScere,dioressi, di bi dilapidare, dilatare, dilidere, dilissere, insistens, induissens, visissenter, insistentia, dilibuere, dilucide diluculum, diludere λ), diruere, dimissiouus, dimidius, dimidia, dimidium, diminuere, dimittere, innumerare diripere, diruere, viversorius 89, diversus, diverticurum 39, divertere 39, diveaare, divaricare, dividia, dividere, dividius, dividuus, divortium. Hoc consonantis sequente lex dari non potest disiunoere et diiuvere, disiudicare et iniudicare leginius. Similito fluctuant videre disclidi9, imovere aismota9, dirumpere disrumpere, irrumpere9. Syllabam is semper brovem esse constat item constat in semper longam esse disertus, dirimo confirmare legem

saciis apparebit. Do nonnullis vocabulis dubitari potost, ut de illo dierectus quemadmodum origo sit explicanda. FestusPauli dierectum, inquit, dicebant per antiphrasin, volentes sioniflcare malum diem, quari sit a dies et rectus p. 69), de quo non habeo quod amplius agam. Nonius dierecti, inquit, dicti crucidaei, quasi ad diem erecti p. 49, Salmasius ad Graecum διαρρηκτος confugit, alii quasi sub dio erectos esse dierectos statuebant. Rostius ex irio et erio ducebat, quasi dierisso, dierect cf. Opuso Plaut.), alii alia commenti sunt. Ipse nil de hacro adfirmare audeo. s. euleshi Journ o Phil. 1882, p. 104. - Diminuere. Nonnullis locis verbum diminuendi per duom scriptum invenimus Men. 30 et Ad. 571). Hanc scripturam reiciendam esse puto propter testimoniorum penuriam. Dimovere, dimittere nusquam per duo m scriptae inveniuntur. Diribere, dirimere occis et habere emereὰ nata. Diserrus eodem modo explicandum est. Neque nim a disserendo

duco hanc voce, cum Georgesto aliisque et vetustis strecentibus grammaticis, verum cum otii i), Buggio 'Meyem ' a dis et artus CL ars, ners. Idem videtur usus