De rerum dispositione apud Antiphontem et Andocidem, oratores atticos, commentatio

91쪽

6 quomodo athenienses '. 3 2l-23. ἐκ του ἐναντίου. 3. De Argivorum o Stulati S. a Quanti momenti Atheniensibus Corinthus sit βλ. 2I 26. δυναTOV.b Sibi ipsae repugnant rationes Argivorum' . 3 27.

δίκαιον.

4. De duobus alterum eligendum est, aut contra Lacedaemonios socii Argivis bellum gerere aut una Cum Boeotiis pacem sacere. Vos, Athenienses, deterius Sequi consuevistis. 9 28. Q Quomodo cum Rege Persarum egerint Athenien Se -

H cum Syracusanis ob cum Argivis 3 l. raoαδεθΠατα. παλιλλογία ἐνθυμUiατώδης τελευτή. 8 32. IV. Sunt qui statim pacem fieri postulent. Nos legati

reprehendimur quibus cum Lacedaemoniis de quadraginta diebus ad pacem delib0randam convenerit β. 333. a morum ratione non probo. 3 34. δόξα σου λεγοντος.

by on e nostra auctoritate solum agendum erat, Sed oonsiderandum tiam, quid vestri moribu Sion Veniret.

35. ἔθος.

80 g 22 καὶ Κονωνι τὴν ναυμαχίαν παρεσκευασαν. VeriSimili SEmperii conjectura . la ναυαρχίαν pro ναυμαχίαν, nisi forte erisimilius ναυκλατίαν. s. Phot Lex. 21 l. αυκρατία υνδοκίδης υμβουλευTικω. 8 g 26 ιὴ βοηθουντων μεν ουν μων Ουδε λογος πολείπεται μκ ου ἀδικειν Ἀργείους καὶ ποιειν ποῖον αν τι δουλωνται δικαίως. Stulter. p. 40 ιθ υκ ἀδικειν, καὶ ποιειν ' ργχά DN, faciliore mutatione alter: ἀδικειν, και Ἀργείους, nimirum quia ex objecto υργείους subjectum αντους ad ποιειν intelligi non possit. A. consimilis loquendi consuetudo 34 αυτ δε υτ λαθεῖν υτε ἐξαπατῆσαι δειν, ἀλλα πολυ si ἄλλον παινεῖν ri ρίγειν, ει πεμφθέντες κτλ.82 καὶ μετα ιεν πάντ09ν τῶν συμμάχων τὴν ειρηνην ποιου-uίνοις υκ ἐωσιν αῶς υ δε πιστευε ιν ακεδαιμονίοις. Fort. leg.

83 g 33 αυτοκράτορας γὰρ πεμρθῆναι εις Λακεδαίμονα διὰ ταυτην, ἔνα κτλ. Reis h. et Turice pro ταυτην Scr. ταυρο. Recte, nisi quod sorte iterae is significant, post ταυ alteram vocem χλαὰς latere.

92쪽

V. a Quidam se nescire dicunt quid sibi velit ista pax,

si civitati naves et inoenia reddantur, privati homineSSui poSSessionibus in extero solo sitis fraudentur. 3 36. by Majores nostri quum naves et moenia aedificaSSent. tum opibus quoque et divitii creSeere coeperunt. 37-39. παράδειγμα.

I. συντομος ἀνάμνησις. init. II. προς φιλιαν 8 40-4l. III. προαιρεσις. 4 extr. De or. IV, quae est in Alcibiade 'ε. Haec oratio habita esse perhibetur l. XCI, 2 a. a. Chr.

n. i5. s. Becker Ando hi d. p. 3. annot 30 et rueg. ap. Clinton. Fast Heli. p. 79. 3 quum in eo S Set populuS, ut de Alcibiade Nicia Andocide decerneret', qui eorum testularum Suffragiis ostracismo damnaretur. προοιμιον l-9. I. Ingratu Sane rempublicam attingendi labor. Quamvis multi existimationem meam alumnii oppugnarint, vestro judicio, Athenienses, et sententii liberatus semper discessi. Nunc de eo agitur, utrum ego, an Alcibiades a Nicias in exsilium abiturus sit 3 -2.

II. Lex do ostraeis in reprehenditur β. 3 3 6. κακολογια quaedam. s. Spenget Co inmeritar ad naxim. p. 126. III. y Oro ut benigne me audiatis 3 7. Quod de odio meo in populum et rerum no Vandarum studio Sermo est, jam diu innocentia mea X o8 Iterum ac saepius bibliopolis nostratibus mandavi, ut Meieri Commentationes Andocideas mihi pararent. Quamquam, id quod vehementer dolendum est, hanc operam rus Ira impendi. 85 ri ν εἴ τις διὰ τουτο μεθίσταται τι πολιτης ἐστὶν, ουτος vir πελθω ενθένδε παυσεται, αλ κτλ. Reish conj. πολίτης κακος. Censor donensis p. Schiller ad luiter. p. 145 πολίτvς, Emperius . t 3 πονηρος l. πονζρ ὁ πολίτης. Fort. leg. - - ἐστὶν α βουλος, Ουδ' - - s. Antiph. I, 23 Neque vero υτος ferri poteSt.

93쪽

plus semel apparuit, quod ii, qui me accuSarunt, causa semper ceciderunt. 38 υ προ ευνοιαν.

Des dote quam duplicem in socero quin Vivo tum mortuo exegit L l3 - 15. R Quomodo se gesserit in Agatharchum, Pictorem, Ci-Vem ingenuum 3 l6-l9. ' Quomodo Tauream, antichoragum Suham, tractaverit.

' Α nullo plus quam ab Alcibiade ei vitati metuendum et cavendum est 3 24. II. De Alcibiade Olympiae Commor ante. x Quid in Diomedem fecerit, quum ipse victoriam jure injuria reportare decreverit g 25 28. Quomodo a Sa quae in pompa ferri oleant, ipse ad Suum Sum arripuerit 3 29. R De reliqua ejus ad Olympiam commoratione. 8 30

πρῖς τουτο μεν ουδὲν ἀντεοεῖν credideris, in προκαταλήφει SSe rationem. Id. γενεαλογία. f. nax. 25, 27. 4 34. IV. Comparatio cum Alcibiade. Ego quater criminationes sustinui et absolutus discessi. Ille numquam in jus vocari e passus est f35-38. αυξησις ταπείνωσις. f. naxim. 28, 9.

86 40 τουτον δε κολάσαντες τους ασελγεστ εσους νομιμυτέρους ποιήσετε. Sauppius: malim, inquit - ἀσελγεστάτους.' Potius emendandum est ἀσελγεις τερους.

94쪽

I. ἀνάμνησις. l. II. ευ διαθεσθαι. 3 42.

Restat, ut ad eam, quam tertiam nobi Propo SuimUS. de qua di SputaremuS, commentatiotii no Strae Partem OniamuS, tran Sitionem in qua non Parva cernitur rerum

disponendarum vis. Qua de re Cornificius ad Herenn. IV, 26, 35, transitio, inquit Vocis tur quae quum ostendit breviter, quid dictum Sit, pro Ponit item brevi quid sequatur'. Rem ipsam naXimene S, Ut Solet, pertractat et explanat, nomine non aPpellat ut p. 22 l. 24 sqq. ἐαν με μακρον το ιερος καὶ βουλωμεθα μνηsioνευεσθαι, συντομαὶ ς παλιλλογήσομεν ἐατ δε μετριον καὶ μνημονευηται, αυτ το μερος ορι- σύ si ενοι πάλιν τερον προθησομεθα, p. 222 Sqq

ἐπὶ τῆ τελευτj et o v εεoov χ παλιλλογίαν ῆ ρισ ιον ἐπιθεὶς πάλιν τερον τι ἄν παρχῖ προτίθει. Illi ορισ-st 1 i. e. conelia Siotii Parti alicujus nomen quoque Anaximenes indidit περας, ut p. 222 l τὸν προτροπὴν περατι ρισαι. De tran Sitione dicit p. 227 23 sqq. γ παλιλλογήσαντες συντοι θ τὰ προειρηι εν ῆ περα-

τι O si ερος τελευταῖον ρισύιιενοι, πάλιν α διεπρα- ξατ, ὁ ἡ φ sι Dν ἐγκωsuαζόμενος νῆ πρου ἔμενοι κτλ.Altera quἴ clam transitio ab Anaxime ne significatur P. 223, 30 sqq. tεr o τὰ προοδεει ιιάλιστα μὲν καστα των προειρημενων καθ' εν καστον προτιθε1ιενον ἐπισεικνυειν Haec transitio est, quum sine ulla recapitulatione vel con-CluSione tran Situs Sola propositione efficitur. H9ec transitionum genera duo duplici in ratione sunt. Aut ea enim praemuniunt quibus inter orationis partes tran Situr majores quae Sunt προοδεειον, ἀπαγγελία βεβαίωσις, προκαταληψις, ἐπίλογος, aut ea, quibus inter minoreS, quae sunt in prooemio προθεσις, ἐπὶ το προσεχειν, cet. in βεβαιο0σει singulo πίστεις, et.

95쪽

Hae autem transitiones quibu apud Antiphontem et Andocidem exprimantur loquendi formi S Videamus. Prius illud transitionis genus triplicem in modum verbi e nunciatur tribusque loquendi quasi formuli comprehenditur Aoprimum quidem uuin Vocibia μεν ουν indieatur παλιλ- λογία vel ρισμος, tum voce δε ignificatur προθεσις. Hae locution ab Xordio ad narrationem ruti Si tu paratur p. Antiph. I, 3 αυτ si εν υν si εχρι ΟυTON πεοὶ

κτλ. - βεβαιωσει ad ἐπίλογον Antiph. IV. , 9 c

8 Ap. Antiph. r. V statim post prooemii πρόθεσιν ἶ 9 sequitur narratio per δέ particula in indicat g 20 ἐγο δε τον μεν πλουν κτλ. In VI, 0 brevis recapitulatio προθέσεους narrationem praemunit αρξομαι δε ἐντευθεν. Similiter ap. Andoc. I, 10 ταυρο υριῶ διδάξω 'μ μ ἐν γὰρ ἐκκλγησία κτλ. init narr.). s. b.4 27 φέρε δὴ, ω ἄνδρες, ιετὰ ταυτα τί ἐγένετο 88 Eodem loquendi modo sιεν υν - . sed non ea dein viet signiscatione aditu ad βεβαίοισιν pales actus est ap. Atili ph. III,

ἀπιστων κτλ. d. IV, β 2 οἶμαι μεν ουν - - ἐρει ὁ - . Ando Q. III, εἰ μεν ουν μηδεπωποτε - - που δε πολλάκις - . OP IV in Alcib. g 0 περὶ μεν ουν μοιχείας - - δε περὶ τὴν πολιν ειργασται --. In his enim omnibus voces μεν ουν non παλιλλογίαν iudicant Sed argumenti tantum prae inunitioneni. CL annot. 2.

96쪽

89 Hujus loci ratio, si nec uratius explicatur, Sic sere comparatae St. ἐν Ουν in v. οἶμαι si ἐν Dν ουδ ἀμφισβητησειν κτλ. Mi denuo in V. εκοντα si ἐν Ουν ου ἐπικαλου resumitur, δέ in v. ἐμοὶδ ου ἐλάσσω utrique ι ἐν Ουν es pondet, δέ in v. κοντα δέ soli μεν υν in V. κονr sit οἶν κτλ. Unde apparet, inter prius illud μἐν ουν et hoc posterius δέ totam quandam orationi partem προκαταληφιν interjectam esse. Eodem modo Ando I, 11 exti'. - 115. Πρωτα ι ἐν ουν ταυτα εἰ ut θῆ λέγω - - interjectum S argumentum ἐκ του εἰκοτος - - ἐπειδὴ δ' ἐλεγε γῆ βουλῆ - . Consimilis locus est Antiph. VI, t exl r. q. καθεστήκει ι ἐν η χορηγία ουτου. - προὐτον μἐν DP ἀποδείξω lii si εριαρτυρηται μἐν ουν, πιυανδρες g 63. - - ἐξ αὐτῶν ὁ τουτων χρη σκοπεῖν, ubi inter μἐν et μἐν ουν prius illud intercedi oesiluin provocatio, inter utrumque ι ἐνο interjacet προθεσις et μαρτυρια , opibus ii αυτ ω δἐ κτλ. προ- θεσις resumitur. Quare υν in priore illo μἐν ουν respondet vocisi ἐν in καθεστηκε μ ἐν γ χοργηγία ουτω. Similiter ουν particula vocis ἐν respondet p. Antiph. IV, α, 2 Νενοπισται ι ἐν ρθῶς - - ὁGTις υν ODTων πο ου Gεου κτλ. d. V, 37 ε μ ἐν γαρ ἐκ του εἰκOTO - - - ῆς μἐν ουν λ θείας κτλ. d. l. i. g 1-33 ὁ μἐν γα δουλος, os σως ουτοι - ως μἐν Ουν μετα χρηστῆς ἐλπίδος κτλ. VI, 2 3 καὶ τοῖς si ἐν νομους - - - ὁ μἐν ουν ἀγῶν ἐμοὶ μέγιστος - - γ γουμαι μέντοι γε κτλ. VI, 12 πρωτον ι ἐν - - ἐγω μἐνουν - - κατεστησα δέ. υν igitur particulam addere poterat rueger

Gr. r. I, 9, 3o, 3 iis particulis, quas subinde praeter δέ et μέντοι voci ἐν respondere docet

97쪽

90 Similiter similibusque particulis usus Antiph V, 9 ουτωσι

9 I De quo loco s. annot 89. 92 Hi duo ciet Andoc. I. 0 8 in eadem ratione Sunt, qua OSmon Stravimu esse, de qui hus annot 89 diximus. Ceterum multis in locis invenitur haec loquendi forma μ εν οἶν - δε non in transitionis ratione posita, sed ita usurpata, ut quanda in argumenti praemunitionem significet. s. annot 88. Hi loci apud Antiphontem sunt r. I,

98쪽

Tertius prius illud transitionis genus verbis nunciandi modus qui in tetra logiis sere Antiphoniis invenitur, in eo est, ut παλιλλογίαν indicet participium aut genitivo absoluto, ut junt, o Si tum aut ad subjectum nunciationis vel objectum relatum, προθεσιν autem primarium enunciationi membrum. Hoc modo transitus fit a βεβαιωσει ad ἐπίλογον ap. Antiph. II, , 9 ἐλεγχομενος V πο ε

99쪽

Altera illa transitio quaedam, quἴ παλιλλογια Caret in partibus orationi majoribu non Saepe SUI Patur. Quae transitio quum ita saepis Sitne in Stituitur, ut particula gesseratur, tum in ἀντιλογιαι frequenti S Sima e St. A prooemio ad βεβαίωσ ιν transitum tacit Antiphon l. β, 5 εστιδα iv ἀπεικὼς, ὰς υτοι φασιν, ἀλλ' εἰκὼς κτλ. Id. II ri4. III, , 3. V. I, 2. M l. - A narratione ad Oo καταληφιν Antiph. I, 2 l. s. ndo Q. V, 34 35. - narratione ad βεβαιωσιν Andoc. II l7. - βεβαιωσει ad επιλ oro Antiph. IV, α, . nilo c. I, 40. II, 24. cf. IV 4 l. In reliqua oratione Antiph. I, 28. I, β, 6 7 8;

Hae sere sunt in Antiphontis et Andocidis orationibus transitionum ornrie. Ea quibu ceterum tranSitus parantur, non Certi quibuSilam quasi formularum legibus astringuntur. Quamquam quater apud Antiphontem ab exordio ad βεβαιωσιν transitu particula γάρ in Signis St, or. II. a Loo γὰρ κακουργους εἰκὼς κτλ. II, I, 24ιτε γὰρ κτλ. V. 75extr. ποὶ μεν Ia κτλ. VI, 34 ντοι γαρ τῆ μιεν πρωτ' ημεοακτλ. s. praeterea Andoc. l l 0. cii autem quae dicta sunt, apparet, Antiphontem Andocide in transitionibus esse rendis longe diligentiorem suique Similiorem es Se Apud Antiphontem orationum parte aliae ex aliis aptae sunt et quasi Sua Sponte inter Se connectuntur. Apud Andocidem prima et tertia orationes paulo diligentius in partes partiumque membra di Spo Sitae reperiuntur contra ea quum secunda non ita apte et articulate composita est, tum praecipue quarta illa, quae est in Alcibiadem oratio itae partibus conglutinata esse videtur ut non tam oratio in partibus quam parte in oratione appareant et cer

nantur.