De rerum dispositione apud Antiphontem et Andocidem, oratores atticos, commentatio

61쪽

α Malefidii delatus sum κακ0υργος ἐνδεδει διιενος), non, quemadmodum oportebat, homicidii accusatus Males eum me non e S Se accusatores ipsi testati sunt λβ. 9.f Perhibent caedem maleficium esse id quod ego vel maXime Concedo Sed leges de his rebus latas consuderunt, y. item aere mihi aestimarant. Ll0.

loco concludi OSSit, eum, qui caedem commiSerit, cuin alio facinore non conjunctam, in κακοί Dγων numero non fui S Se reserendum, praesertim uti ui addat orator: δ οὐδεὶς πω ποτ επαθε των ἐν τῆ γῆ ταί rri. Sic se res habere videtur. ACCUSator, qu im per pago geri CO, Ut κακου oros, diem dixi S Set, tamen apud judices in ipsa apud judices oratione de caede tantum verba facieti ut in podis litem per Se culti Sest. Causabatur enim, O 7ΓOκTείνειν ριίγα κακοί orpti l lo esse. Quare arbitrari licet, in libello accusatorio dictum esse, ideo ab II elointerfectum esse Herodem, ut interfectum rebus Suis Spoliaret. Quae ait Sa κακουDyni μαζος Si cecidi S Set accuSator, at spe erat, denuo go- νου accusari OS se reum quo acto id tantum ab accus uiore conteudi oportere, ab Helo inter se et uni esse ei Odem. Hoc modo igitur duas de una causa secerant accusationes. Cf. ἶ 6 85. Nec eis kius p. 706, nee se ignei p. 200 rem recte interpretatus videtur esse 1 l φασὶ δε α το τε αποκTείνειν μίγα κακουρὶ λύρια ιναι καὶ ἐγυ ὁμολογυῆ ιόγιστον γε Vo αυ h. l. non idonea videtur lilio vero legendum fortas Se est: φασὶ δε αυτ o T TO αποκζείνειν Ti. ., cui respondet καὶ ἐγυ κτλ. In iis, quae proxime antecedutit, ad Ver- Sariorum contention PS ad Suam rem converterat orator in his ea, quae dixerunt illi, ita ad Sua in lite in transfert, ut cum ii S, quae PS e probat et conlirmat, ea comparet. Contra ea in 16 verbis λων δ' o vera Oppositio Xprimitur. ἐνταυθοῖ πεποιήκασι τὴν κοῖσιν ἐν τῆ ἀγουα. G. A. Hirschi-gius in Philol. IX, 34 dele, inquit - ἐν τῆ ἀγοo quod gloSS. est του ἐνταυθί. V At videndum est, ne ἐν τῆ roo epexegesis si di vocis ἐνταυθοῖ Similiter momen tum praepo Sitione AEO uti et Um

62쪽

6 In foro sub dio clo me jud cari oportebat, juratique

a Ceu Satore contra me agere debuerunt. li Q 2.s Tostibus non juratis fidem haberi volunt δ' Di 2 ex tr. η a Mansurum sui S Se negant nisi παymyri in jus vocatus issem. Milii metrahere voluerunt id, quod omnibus Graecis commune est in ' l3.

pro epexegesi praecedenti adverbii ponitur p. Antiph. VI, 31 τι προς τουτοες. Atid Oc. I, 2 τι δε ἐπὶ τουτοις. d. l. l. δικαίως καT τε τους νόμους του γ μετερους καὶ Ους υρκους κτλ.Id. III, 27 κελευουσι γαρ ημῶς κοὐν μετα σφῶν καὶ μεταμορινθίων πολεμιεῖν. Haec loquendi consuetudo jam inde ab Homero posteris propagata est. s. . . Aut in De usu epexege Si in Ona carm. Upsal. 858 p. 15 sq. s. etiam Sc haeser. Appar Deitio Sili. II, P. 47 ad p. 46. v. 23.l8 g l 1πειτα κελευεις τους δικαστας ἀνωμότοις πιστευσαντας

σαι αυτοῖς, aut Servata Particula γε, καὶ ι γε κέχρησαι αυτ οις.

Deinde verbi participium, luale ποιχήσας aut διαπραξάριενος, alicubi excidisse videtur, j. quo infinitivus γενέσθαι ruptum esset. P. R. M ueller in Philol. IX, 55 'am ei clites ten corrigit D in au volito γε pshir ἰγε. ' nuppius a p. Turico. 'fort. ἐει γε. In eandem emendationem incidit . . Hirsebig. Philolog. IX, 35 praeterquam quod dubitat, utrum γε abjiciendinia an retinendum Sit Sed se mutationes omnes mori idoneam sententium aeddere videntur Primum ex v επειτα reliquaque Sententia apparet post Oc. νόμιων Signum interrogandi ; poni debere. Idem desiderari quivis uelle videt in 27 κατθον συγχωρου πω οντων λόγω. παρεχόμενος υιεν που μιαρτυρας νυς ου εξεβην ἐκ του πλοίουν et Andoc. I, 139. rue g. r. r. I, 9, 21, 2. Tum ex v. καὶ εἰ γε χρῆναι αυτοῖς sic ea, iis Scripsit Antiphon, elicias fortasse, si scribi oportere conjeceris ως is ἐχρην αυτοις. De ως et καὶ inter se commutari solitis es Bast. Commentat Palaeograph. p 78I I iteras si post ἐχρῆν verisi inite is D ex Ἀλ in αυγοῖς Orta Sesse. Vox λέγων ab interprete addita .l9 3 σὐ δε o τοῖς αλλοις Ελλησι κοινόν ἐστιν ἰδία ζητεις ἐμε μονον ἀποστερειν. Re te, ut mihi persuasum si, Betili et Turice.

63쪽

randum videtur, quod quum et Behli et Turice hoc loco si scripserint, in simili loco Lys. VIII Q με μονον pro ἐρι μονον retinent. 20 ὁ γα χρονος καὶ ἐριπειρία τὰ μὴ καλως χοντα ἐκδιδάσκει τους ἀνθρωπους. Reis . in Ind. S. v. ἐκδιδάσκειν Vnum ἐκ in hac compositione idem atque Latinum de valet, de docet cons. 14l, 24 VI, J. Locum male intellexisse videtur vir ingenio Si SSimus.

Ac τὰ μὴ καλως χοντα eadem intelliguntur SSe, quae ea, quae Supra inStant in v. περι os αυτων, i. e. τὰ ἁμαρτήματα. Hoc fere dicit orator Leges Atticae et antiquis si inae Sunt et eaedem Semper

de iis deni delictis id quod optimas eas esse signiscat jam dudum

enim cognita in illis sunt et notata omnia quaecunque Olent SSe, peccata et delicta. Nam de his non nisi dies et plurimus rerum ii Sus homines docent. 2 gQ ἐπειτα δε οὐχ ως πιστευων τυ πραγματι ἀναμ ιGDiTζ- τως ἔν τον ἀγωνα περ τοι πραγ/ματος ἐποιησω, ἀλλὰ ἀμφισβητησιν καὶ λογον 'εΠπο ους καὶ τοῖς τοτε δικασται ἀπισTήσων. petZ- ne ad h. l. p. 10: .ludices, de quibus loquitur, Sunt ii, qui tum Sedebunt, quum reus in hac a pagoge ab Solutu denuo per γραφὴν φονου fuerit accusatus. To τε enim ad suturum quoque templi referunt. Verum aliquid absoni habent verba καὶ τοις τοτε δικασταις ἀπιστησων, quandoquidem neque cum praegressi haec arcte junctae S Se identur, neque cum sequentibus.' Neque vero S in hac enunciatione, quod supplendo addere opus sit, et omnia bene inter Se cohaerent. Ex contrario inter se re Spondent ora ως πιστευων τω πραγματι et os καὶ τοῖς τοτε δικασταῖς ἀπισTrisων. Non autem TOTE de futuro tempore accipiendum est. Hoc sere dicit orationis scri :;tor: non ita crimen mihi intendisti, ut unam quandam certamque in Stit Uere actionem Stenderesque te tua ipsum causa considere, sed dubitationem et praetextum tibi reservasti ostendistique te vel iis, quorum

tum erat rem decernere, judicibus dissidere velut vel iis di im-surus 3 2 τε de ea lite dicitur, quae tum in eo erat, ut dijudicaretur, non de ea, quae aliquando Sub judice erat sutura.

64쪽

Captum narratur ' μαοτυρι 3 20. II. Navem propter tempestate ad litu Mothymna' tam appellere eoaeti sunt. 1taρrυρια δ 3 2I-22. Ill Viri potant. Potus Herode abit neque unquam redit,

neque reperiri pote St. ιαρτυρια. 3 23 24. Antequam ad eam, quae in Ae oratione est, βεβαι09- σιν veniamus, de narrandi ratione aliquid dicendum videtur. Tria narrationum genera es Se dicit Ana Ximenes p. 220 7 - 22 23 l. 8-ll, unum, quiana 3 quae nηΓΓ3Pe PUS est ejusmodi Sitit ut Xordio admi Sceri possint alterum quia m. quia Plura Sint A. Upe narrando adumbrari reor te at qu3m quae uno qua Si tenore X poni utile sit alia aliis loci narrentur tertium si post exordium immutabili continuatione Xpositionem rerum a CiamuS. In hac oratione. liue est de aede Herodis, quamquam narratio in tres parte dividitur quarum Sua quamque equiantur te Stimonia tamen non nisi ad illimum illud narrationum e-

uti ab Anaxime ne commemoratum referri poteSt. Nam

quominus in altero illo genere Ponatur impediunt ea, quae Ana Xime ne hujus generi propria es Se dicit p. 220, 0 ora ν δ λίαν σιν αἱ πραξεις roλλαὶ καὶ μὴ IP09ρι tοι, πα-

cipiat sequi debet. Ceterum de tertio illo genere praeei-

oportere dicit aut τον Ἀρουδην deleri. Ssen Serunt ob re eu et MadiZner, qui haec verba unci inclusit. Turice et ueller ita rem expedire sibi visi sunt, si post αυτον virgulam ponerent. Onmia integra videbuntur, si sic scripsisse putabitur Antiphon: - - φασὶ αι Toναποθανειν τον φυάδvν. s. αυτο sιάρτηται in ἐμέο πατρί. Andoc. III, 28 ἐγω ι ἐν ουν ἐκειν δεδοικα ἁλιστα, o 'AθMναῖοι,

65쪽

dam quum in Antiphontea VI cf.4 34 - 40 invenitur tum

in Andocidis ea quae de V terii inseribitur oratione. Sed ad lationem, de qua mentio est, re Vert Imu P. POStαπαγγελιαν equitur

ll. Ex βασάνο quid collectum sit. 9 29 il. A. Quid di X0rint testes unus liber obstinulem sedavit a

me Oecli Sum S Se hominem, alter servus olim me testimonio suo condemnavit g 29 - 30. - Ucto Tνοια.

junetivi modi est. s. Eurip. Iph Aul. 384 εἶ εγο δίκην δέ σων κακῶν, ὁ μὴ σφαλείς;

66쪽

B. Ipsa βάσανος servi qualis suerit 4 3l 41 δ Sservus quid dixerit

a Spe deceptum eum ad me teStimonio suo condemnandum ab illis coactum esse verisimiΙρη est f3l 32.b spe rustratus me absolvit 4 33 6 nihilo tamen minus eum illi necarunt 7 434 35 Iμαοτυρια . Quid ex servi testimonio colligi possit a' non necari debuisse servum f posteriori quam priori testimonio majorem fidem esse habendam 4 36 37

rem mihi fuisse ad Herodem interficiendum 4 39 H quid vere dixerit qua re coactus hoc dixerit 4 40 4 l. 3 Αlterius libori hominis testimonium. me Semper liberavit. 3 42. si Probabilia mecum a iunia adversus ' f. 3 43- 44 - ἐνθ ibi ista

o αν το πλεῖστον μέρος τῆς βασάνουV Maet Zia . . Savpp. ἐν τουτωnia vult. Non recte. Si τουτω legeriinus, otiosa sere erit tota haece nunciatio αλλως τε καν κτλ. ADTOῖς i. q. soli S. 2 g 34 διαπειο αθεντα δ' αυτον τὰ φευδῆ λέγειν, στερον δεταληθῆ λέγοντα ουδέτερα ωφελ σαν. οὐδέτερ, i. e. ιτε το διαπειραθῆναι τα φευδῆ λέγειν ουτε στερον ταλα θῆ λέγειν, quae subjecta latent in praegressis participiis. Similiter g 93 ob δε ξυνειδοτι τουτοαυτο - το ξυνειδόναι πρωτον πολί/μιον εστιν. - ουτοι δε θανατον τῶ ιη τῆ γῆν δωρεὰν ἀπέδοσαν, ἀπαγορευοντων των φίλουν ων ἐριῶν μὴ no κτείνειν To ανδρα πρὶν νἐγῶ λθ ιμι. Sine dubio ἄν post πριν cum Optativo conjunctum

vel invito rei teribae hi ad Xen Hellen. II, 3, 48 expungendum est. Cis Lud. Diti dors ad . l. et ad en Anab . , , 7 od Berol. 1847ὶ.

Guil. in dors in Steph. Thes VI, p. a 601. .

67쪽

ci Ingeniau Servo dignior est cui fides habeatur δ' g49 50. H testimonia mirique et i Ceu Satori it reo lariter a stipulatitur in f l.

29 46 τον ἐνρὶ τί ν ἀπέκτειναν καὶ δι ετ εἰναντ α τον μὴ εἰσελθεῖν εις ρια - - Harpocrat. S. v. διετείναντο ' αντι του διὰ συν-Tονου σπουδῆς ἀπηρνοσαντο. V pertu in St, hane interpretationem in hunc locum non congruere. Conjiciat aliqui forta S Se pro πνὶ νη- σαντο scribi oportere cires ραντο. Atque hic ipse verborum ordo διετειναντο αυτον μὴ ιςελθεῖν Suadet, ut αυσῖν pro objecto verbi διετειναντο habeas. Sententia haec fere est indicem ne earunt et in eo enisi sunt, ut ne ad vos veniret, i. e. eumque prohibuerunt ad

uo venire.

30 μεν γα δουλος δυο λογυ ελεγε τοτε μεν εφη μεειογασθαι τὼ εργον, τοτ δε υκ φ . Recte, ut opinor, eis h. Ostτοτε μέν excidisse putat particulam γαρ. Idem observari oportere vidit petetner g 79 γερων μεν ἀρ - , uterque vir doctu γαρ desiderat IV, , T δ, 6. II, , . ubi cs ea, quae in annot criti di Xit Mastigia er Solet enim Antiphon post propo Si tam aliquam Sententiam eati Sam Saepe ejus, quod propo Suit, per γαρ particulam uiserre. Quod ubi vis apud Antiph. exemplis probari potest. r. post δεινῶς ὁ καὶ ἀπορως ἐχει ριοι περὶ του πραγματος in et γὰρ τυχ η κτλ.

et ad II, , , annot 90. Nemo facile audaei te assentiatur Hii selligit Philolog. IX, 37 haec omnia ili τε sopota Sαρνος ην delenda censentis Illud dicere voluisse videtur 'ntiphon, aestimonia mirique

68쪽

0 παλιλλογία. 3 52.

III Lit seras a me Lycino Seripta in nave reperta OSSe,

perhibent. 3 53 56.

ab Incredibile est a me litera Scripta eSSe, qui non OPUS orat scribi I 53-54. - εἰκος). H lit serte et testimonia inter o dis reparat. - 54 - 56.

Sponte, ut Munt Sti P an timore 3 an pecuniae colligendae causa 3 57-59. V. Defenditur Lycinus 3 60 - 63. τεκμηριον. μαρτυρια.

VI. δ' Ab accusatoribus iterum a saeptu inculcatum Si hΟ-minem reperiri non posse. 3 4 - 73. λ Ego qui facinus non admiSi dicere nequeo, UOabierit vir Saepe non repseriuntur nec inter et oreSneo interfecti, saepe Sero β. 3 60 - 67. - θος

et accusatori et reo pariter astipulari. Sive ex unius hominis, i. e. servi, duobus inter se discrepantibus testimoniis res judicetur, Sive quid unus et alter in universum dixerint, spectetur, illud cerni. Servi enim primum ineganti S, OS autem jentis, testimonia alterum alteri pariter et dissidere et convenire. Tum vero siquidem ingenuus tomo semper negaverit, ab ipso interfectum esse virum, servus autem affirmaverit, utrumque testem alterum alteri puriter et astipulari et repugnare. Si igitur aliter a reo et accusatore stent testium indicia, moris S Se, ut alter ab Solvatur, alter ait Sa cadat. - Hinc apparet, servi mentionem liuic argumentationi abesse non potuisse Hirsebigius quod praeterea l. l. de του ἀνδρου ro in To ετέρου ἀνθρωπου mutando loquitur il 42 πειτα ὁ ὁ τερος ανθρωπος Ti. perperam verba sucit. II. l enim ὁ ανθρωπος servus intelligitur, in ὁ τε- eo ανθρ097ro ingentati S. Quod in ii S, tu sequuntur, idem vir doctus ante To φευγοντος Xcidi S Se putat pra positionem προς, probabiliter disputat. 32 Inde verisimile est τὰς προκαταλ φεις ας π Tων ἐναντιων ειρχημένας incipere. 33 g 66 ἐν τουτω - αναιτιο ειμι, ου ἐὰν μιν ἐξευρω Tos τροπω φαννὶς ἐστιν γ ἀ πολωλεν ἀνί ρ, i εἰ κτλ. Particulam μα post ἄν collo a tam recte defendere videtur Mae ignei p. 230 sq. Quod vero uncis includit delerique vult verba γ απολωλεν, non On-

69쪽

Simile quid Ephialtae accidit, et puero cuidam domini sui interfectori, et Sosiae uni e Helle notamiis. 68 V0. - παραδείγματα. -- Quare disserendum judicium, dum aperta Sit res git 73.

Hi eo patris defensio ita exacta videtur esse ad artem et praecepta, Ut quam Vi Sit par totiu orationis tamen, Si Per Se Con Sideretur, in se ipsa tota et integra

quaedam Sit inque partes PS di Spo Sita. Quae quamquam X na Ximeni Praeceptis ἐξετασις non diserte dici potest, Det ασει tamen non dissimilis est. l. προοίμιον. 3 4 - 75. προθεσις προ ευνοιαν ἐπὶ τ προσεχειν. naX. p. 230 I9 sqq. 2. βεβαιωσις εξετασις ἐκ δυνατου καὶ δικαιου Ea, quae Sunt narrationis, confirmationi admixta sunt 3 76 78 3. 3. πίλογος ἀνάμν/ησις ευ κακά ς διαθειναι προαί

siderate agit, quae verba si retinentur, non inde Propter v αφανης ἐστιν esset ejusdem vocabuli iterationem, quivis facile perspicit Aliud enim est, hominem non apparere, aliud eum interiisse. 34 76 υτ γαρ ἐκλιπεῖν τλγν πολιν ευροπως ἐχεν αυTH ' ανα γαρ ην τα ἐνέχυρα α ιχ ετ αυτ ου, τε παῖδες και τὰ χρημ ατα Maeignei p. 235 de v. α ιχετο DTOD: Sati enim multa erant pignora, quae ibi - αὐτo Mytilenis tenebantur.' Imo vero Satis enim multa pignora eum αὐτου si in tenebunt εἰ χετο). Nam ἔχεσθαί τινος, aliquid firme tenere, usitatissimum apud Atti eos Plat Pliaed.

a et hero retentum esse ei sitianum illud ειχετε. Contra ea in ed. Betili. εἴχετο legitur. 35 τουτο μεν τα εἰς τους κινδυνον ῆκοντα OLT δε εις τα ἐξω των κινδυνων Bel her po Steriorem praepo Sitionem εις, ut male repetitam, Seclusit eumque equitur εet Zner Turice et Car. Mueller retinent ις. Ac possit sot Sitan haec vox retineri, quam sic explicari oportet, ut τουτ δε εἰς τα pro ουτ δε α ις τα positum dicatur s. rueg. Gr. r. I, 58, 3. l.

70쪽

δ quod si non ita suisset, hoc pro argumento in me uterentur g 84. τεκμήριον ἐνθυμημtατωδης τελευτη, ut saepe in ii S, quae SVPra Sunt. ἐπιλογος. 8 85-96. I. legibia non reu riu culpae Sum, cujus mei Stiaccusarunt. 3 85δ' 86.5 Ex lege cauSa agenda, ex uSi quaestio institiisenda 7.

6 Quare quum non rite ait Sa in Stituta Sit, go nunc liberari Hebeo, alio clempore, Si oportet, accusationi

Turi c. legi in avult κατὰ μέντοι τουτους το δίκαιον, quae Dum vera emendatio sit, vehementer dubito. Locus paulo difficilior hanc sero explicandi rationem requirere videtur: I ἰξίουν ι ἐν γαρ ἔγωγε περὶ τῶν τοιουτων, os ανδρες, ιναι τὴν δίκην κατὰ τους νομους,2 κατα ριεν τοι το δίκαιον ους πλειστάκις ἰελεγχε σθα τοσουτω γα Oιεινον ἄν ἐγιγνωσκετο. Appatet, hanc sententiam in duas abire parteS. Harum utraque in iis, quε sequuntur, bellus explicatur hoc modo:

2 ἀνάγκη δ τῆς δίκκὶς νικάσθαι παρὰ το ἀληθἐς αυτου τε του ἀληθους, ἀλλως τε καὶ ἐὰν μὴ ' ὁ τιμιωρησων.

II:Ρ quum sit sententiarum Serie inter Seque nexus in promptu est suspicio, ab Antiphonte Sic Scriptum Sse: - - ι ι ἐν γαρ πολλοὶ ἀγῶνες - - φονου δίκη καὶ ρεχ ορθως - - - - ἀνάγκη ρι ἐν γαρ, ἐὰν κτλ. Ceterum eorum, quae or. VII 3 sqq. ex hoc loco repetiit orator, ratio non ita comparata St, ut eorum, quae . . leguntur. Illa enim VI, 3 ad id tantum referri pos Surit, in quo rin Strntur, δεῖν ειναι τὴν δίκην κατὰ Ους οριους.