장음표시 사용
31쪽
39 simpurasti obvium, in dactylis usurpatur verbum bn- ferre II Tl 5 conluta IV l l tibi e latus Metri vis
porro effecit, ut in heiad poeta adhiberet verbum convenire VIII 35, 3, contra in dactyl synonymum concurrere . p.
29, 5; IV 35, Ι 74, 3. Neque aliter iudicamus de Synonymis: interire in hend. VII 38, 0 perire in dactyl. I 8 7 V 4, 6, separure V 70, is in hend. - disiungere II 5, 3 in dactyl , pr interire I 3, 2 in hend. - tranStre V 65, 6 in pent . pernegure IV l, 5 in chol et V 60, 3 inhend. --βι itur IX 99, 3 in dactyl. Metro adductus Martialis verba vapulure X 62 9 perseverure ΙΙΙ 8, 5 computare V 70, 7 versibus Phalaeciis immisit, contra similia lacerdre
dactylicis. Non minus versuum auctoritati subacta erant verba
Synonyma postullire V l9 4 in hend. et poscere VII in dactylica parte hend. imperure X 40, 2 in hend. - iubere V 64 5 et et loc in dactylis Verba Eoridri et se iactare
iam in Ciri carmine et apud Vergilium, apud incertum auctorem, qui ad erennium scripsit, et Ciceronem synonyma Sunt in . Martialis, una metrum exigeret, prius verbum verS lyr inSeruit
es X 92, 2 XII 36, il), dactylis autem alterum cs. l. p. l, ).
Verbum v ere Martialis demum temporibus eodem SenSU Surpatum Videtur esse quo invidere, cum praeter eius epigrammata
illud soli aditus ann. XIII 42 et Statius Silv I 2, 50;Τheb. XI 2, i receperint'). Martiali valde placebat hoc verbum in dactylis VII 28, 9 I 23, 5 X 2, 0, cum
auxilium ferret formis dactylis refragantibus verbi Viddre,
Restat ut nonnulla addamus participiorum Synonyma: SenSu congruunt partic praes aestuans et fervens illud
legitur in hol. ΙΙΙ 20 I9; III 82,I0, hoc in dactyl. X 58 3.3 Cir. v. 208 cf. kiitseli, alius iiiii Vergil, Aus Vergit Frithgeit, 2. Teii LeipZ. ii Berlin 1906 p. 41 sqq. . Verg. aen. VI 878, ecl. V 73. Atiet adier. 4, 2 Magnifice se iactat atqi e ostentat. Cic. Orat. 2, 52: intolerantius se iactare.' Draeger, Annale des Tacitus, 1887 adn. a XIII 42: Livere stati invidere si ei Tacitus παξ ειρημένον ιd sinde sic nur nochbei Martia uni Statius. Sed livor, invidia iam aetate superiore exstat. CL Cic. ad sam XI 10 vid. m. I 15 1.
Porro in usu sunt pro mortuus contra brtu in aeui. ΙΙΙ32, 2 partic dies unetus IV 73, 5 VII 57, 5 in), pro inquinatus IV 4, 6 in hend. partie oblitus V 93 9. IV De deminutivis metrorum vi versibus immissis.
J4. Antequani materiae ipsi operam damus liceat praesari deminutivorum usum non poetarum proprium 8Se, imm0 vero sermonem cotidianum et libris prosae orationi Scriptorum, qui sermonem vulgarem et familiarem in deliciis habent, deminutivis esse refertos ). Vix igitur mirum quod oratiussormis deminutive setis magis in satiris quam in carminIbus, Vergilius magis in eclogis quam in Aeneidos libris, Catullus magis in brevibus arminibus, quae ipse vocat nuga aut neptias cf. p. 37. quam in doctis usi sunt'. Sed ut iam antiquioribus linguae Latinae temporibus interdum vox deminutiva sensu deminutionis carebat', ita etiam in posteriore latinitate saepius deminutivum verbum implex oppreSsisse videtur, cum formae linguarum Romanicarum aliter intellegi non possint β) Ῥoetae autem, imprimi cantores, qui dicuntur Euphorionis, sormis deminutivis interdum libenter utebantur quoad ipsorum et metri legibus convenirent'. Martialis quoque, qui neotericos studiose imitatur, quod hoc cotidianae
consuetudinis genus tantopere adamavit, non St, cur StupeamuS, praesertim cum non ignoremus, in eius epigrammati m XIme illius imitationem praevaluisse, quem in deminutivis arceSSendis et novandis sertilissimum esse omnes consentiunt '. In Martialis carminibus haec Meminutiva ae versuum contrariis rhythmis fluxisse credo:
32쪽
15. Substantiva. ii In rhythmis dactylicis. In
altero hemistichio pent II 46, 4 Martialis contra sensiim scripsit arcula pro area, ut dactylos eniceret. Recte Stephani' etiam deminutivum anellidriδlus XII 58, i metri causa usurpatum esse pro sorma simplici iudicat. Eadem de causa, sortasse etiam ad fingendam responsionem, quam in deliciis habet Martialis poeta satiricus ), ancillam lecticario amantem deminutive vocat lecticdmolam pro lecticarium in pentametro distichi commemorati. Porro ne illud quidem redargui potest, quod censet idem Stephani', semel dicta illa dndrsolum V 49, 0 et selidrios V 70 3 metri necessitate Martiali extorta esse, cum formae panariis et Sellariis a principio versus Phalaeei plane fuerint absonae. Contra a Stephanio dissentiens putaverim in deminutivo sestertiolum quoque vim metri dactylici non plane negandam esse Ι 8, 53). In una illa Voce, quam hic adnectamus, lapis, poeta, ni Si Syn0ΠJunim quoddam usurpare malebat, coactus erat pro dativo et ablativo
pluralis lapidibus in dactylis deminutivum exhibere t illus, Si V Sensu postulabatur sive non es. VIII 4, 6; Ι 2 9;
b Deminutiva iamborum vel troelia eorum gratia formata. Certo vis versuum lyricorum cognoscitur ex deminutivo thermillae VI 2, I, quod extra Martialis epigranimata nusquam inveniri Stephani testis est β). Arcessivit poeta deminutivam formam pro sint plici thermae, quam quant en SUS vetabat clara Claudii trusci balnea, quae propter magnitudinem et pulchritudinem Statius quoque aequalis Silvarum, carmine moliti Lycelebravit, deminutivo significari '). Neque dubito, qui non modo sensus, sed etiam ratio Vers hend. et chol. Martiali persuaserit, ut deminutivum ouutulus exhiberet X 74, 3;
' ibid.' Friedlaeuster, si ii diligesebie lite I p. 98.
l6. De adiectivorum deminutivis A prosae orationis seriptoribus Liv. i Plin. ) nummus ex auro constans vocatur aureusμ'. Sed cum Ormae aureos et aureis dactylis obstarent, Martialis arcessivit deminutivum aureolus IX l: aureolis io 9, 4 1 4, 3 aureolos. Suffixum deminutivum -lo- , ut auxilium ferebat adiectivis aureus, ligneus, aliis', ita angustias adiectivorum in terminationem idus quoque cadentium, quorum tirpes productae sunt, de medio sustulit. Neque immerito dicere nobis videmur Catullum hoc in usu ceteros omnes aliquanto Superavisse'. aene miramur, quod Martialis non plus duobus locis metri causa deminutiva adiectivorum recepit. Nam brridulus' scripsit, quamquam
sensui forma simplex satisfacit X 98, 9 horrιdulos), contrahis, ridi X 92 6 et brridis X 62 8 in chol. Item pro an-cido metro iubente runci diuo ΙΙ 34, T in dactylica parte hend. Magis 80ni et responsionis gratia quam metri IV 20, deminutivum putidulli pro putida in fine pentametri positum
esse mihi videtur. V. De verborum S metro commutato. Quoniam supra diximus de periphrasibus verborum deque Synonymi8, nunc exponemus, qua arte et ratione Martialis l. verbis compositis metrum fugientibus auxilium tulerit praefixis demptis, 2 verbis simplicibus formis frequentative fictis auxilio venerit. 17. De simplici verbi forma loco compositae exhibita Τ). Verba simplicia a iambis ordientia non raro praefixis quantitatem adipiscuntur, quae in rhythmis dactyl.
tolerari non potest. Quam ob rem poetae nonnunquam refugiunt ad ornia simplices. Recte enim, etiamsi e nonnullis comoediarum lautinarum exemplis cottidianam quoque coni XXXVII 11, N. H. 37 6.
33쪽
suetudinem et e Vergilii locis quibusdam seritioinem ritualem λ)usui simplicium pro compositis interdum savisse concludere possumus, Draeger'): Das Versbedurmisμ, inquit wir nundie kla lachen Diehter erantast haben in dieser Richiungi re iteraugehen μ. Certe in compluribus verbis vis et auctoritas metri agnoscendae sunt δ). In Martialis epigrammatis, quamquam non multa, tamen non ingrata huius usus exempla investigaVimuS, quorum gravissima haec esse puto: Praefixum con cum), quod apud verba gelare, Sacrare, tegere prosodiam versibus lyr accommodatam effecit, es.
i egdriS. Faenius elesphorus prata teneto li4, 2, non obtinet. Simili modo Martialis in vers. yr composita collocavit p-
Neque ad alteram particulam transeamus, priusquam attulerimus implex cupere pro incohativo praefixo cum amplificato concupiscere positum, quorum usus item metricis rationibus
subactus est. Legimus enim in chol. X 74, 2 concupiscam et X 3 8 concupiscat, contra in dactyl. cupium X 67, 2 et cupiui ΙΙ 18, 3 et 2 l, in secunda parte hend. concupiscit et concupiscunt ΙΙ 8 6 et , in priori cupiunt X 35 2 et . Quodsi nune respicimus hunc usum, qualis sit in prosaicorum scriptorum libris, non miramur scriptores qui proxime accedunt ad poetarum sermonem, dico acitum M et Livium, quem praecipue in libris primae decadis imitatum esse dictionem poeticum β)scimus, hoc dicendi genus tam libenter ascivisse i).' Norden, Comm. p. 186. Draeger l. c. y Vetustissimum exemplum e bum tiseri pro intueri positi videtur esse Draeger l. c.). f. Catuli. 66 89. Vide Baehrensi notam ad hunc locum adscriptam. Norden, Comm. p. 220, 236, 366. - Draegeres p. 117. - Stacey, Archi XI p. 509. ' Κuehuast, Haupipuulite de Liviau. Syntax , erit 1872, p. 332.
l8. Frequentativorum vel intensivorum usum omnibus linguae Latinae temporibus viguisse nemo ignorat ). Postquam in aurea latinitate intensiva aliquo modo e consuetudine vulgari repulsa sunt, posterioribus saeculis eorum usus revixit, immo grammatica arte ut ita dicam comparativa docemur tum permulta simplicia intensivis omnino oppressa esse, cum e linguis Romanicis solum frequentativa enucleari possint ). Poetas sermone cottidiano adiutos nihil impedivit, quominus ad difficultates metricas reiciendas sormas intensivas vel frequentativas sensu verborum nativorum admitterent.
Martialis adhibuit euntdre VIII 3, 2 et XII, 5 pro canere, e tdre l. p. ll, 6 pro clipere. Suffixi ito ope Romani finxerunt frequentativum dormitdre, quod Martialis in dactylis pro nativo usurpavit: ΙΙΙ 59 ll brmitdntem pro dormientem. Contra in chol. X 62 ll brmidni in dim. 49, 36 dismιes, in fine hend. I 06, 10 dormiendum y occurrunt. Lyricorum rhythmorum gratia Martialis in usum vocasse videtur intensiva dctitur et clumitur l7, 1 hend. Cogit me Titus clitare causas. - 52 8 hend. Hoc si terque quaterque Idmitdris, X 5, 8 chol. Idmitetque). Etiamsi non
negamus ensum Verbi formae frequentativae savisse, neglegendum non est Martialem in rebus metricis sane elegantem frequentativa commodiora in iambis et trochaeis praetulisse periphrasibus molestioribus, quarum pe Sensum intensivum in dactylis effecit 79, 1 Semper agis causas ... 95, Qt o clamas semper . . . Accedit, quod in epigr. X , simplex forma et intensiva promiscue ex Stant. Hac quoque in re Livius ad summam requentiam progressus est imitatione poetarum impulsus ).
cf. Cat. 5, 6 Noae est perpetua una dormienda. Κ uelinast, Livian Synta p. 343.
34쪽
VI. De metonymia metri causa in usum Vocula. l9. Metonymiae usum, quem studiis mythologicis poetarum
doctorum aliquanto amplificatum esse putaverim, poetis non ingratum fuisse conSentaneum St. Magna pars Vocum metonymice adhibitarum exemplis Graecorum debetur i). Neque tamen raro cognoscimus metOnymias non tam ex ingenio vel arte poetarum ipsorum ad Sermoni Ornatum, quam ex ipsa versuum necessitate ad
rhythmos idoneos fingendos emanavisse. Sed convertamus nos ad rem ipsam ) Metri gratia Martialis versibus immiscuit metonymia baS Pro sorma victoriae scripsit V l, 7 palmae per metonymiam saepius in Ciceronis operibus obviam . Contra
nominat victoria ΙΙΙ 8, 1 in V. pede ex. ε). Pro plurali nuptiae haec sorma II 65, 8 in chol. forma nuptιus I 10 1 in chol , Ι 8, 3 in hend. exstat, ponitur vox taecla
IV l3, 2 pro plurali tesserae legitur ebur XII l, 6') Formis
incommodis vocis pecunia auxilium seri vocabulum e metonymice dictum aere pro pectata V 27 6 ). Insolenter paulum mihi videtur esse adhibitum neutrum pluralis sinde rapro accusativo auctoritatem ΙX 47, 7 in V. pede ex Inversibus epigr. XI 20 imperatori Augusto tribuendis v. )nominativus mentula legitur metonymice pro vocabulo molesto castitas h) Longe plurima remedia exstant in Voce piιrpura.
nobilis gladiator habetur. ad Att. 4, 15 me diutius pendeas, palmam Icoene, p. 53 CL Martialis laurus et victricem laurum VII 6, 10;
R Icoene, ibidem Norden, Comm. p. 285 C Cat. 64, 30 et 33o. Statius novavit formam nupti s Schamberger, p. 269.' Marquardi Privati eben II p. 24.7 Contra pecunia in hex XI 0, 7. s. Baehrensii notam ad Cat.
10, 8 adscriptam. Pro accusativo pecuniam bis usurpatur accusatiVus
Ablativo purpuris, qui in hend. Ull7, i et V 6, 14, in chol.
30 l invenitur, auxilio venerunt Voces mureae i): ΙΙΙ48, 5 murιce et ostrum XI 38, 3 ostro ). Etiam nomina propria usurpavit Martialis Scribens pro ablativo purpura: Sindone ΙΙ 16, 3, pro accusativo dii piiram Pyris ΙΙ 29, 3. Iam progressi sumus ad metonymiae figuras Dominum propriorum ope formatas. Ad exempla commemorata addamus nomen Diana, cuius genetivus Dιdnae metonymice positus est pro sorma a dactylis absona venationis l. p. 12, 1 Vide Friedlaenderi notam). Pro ablativo opere vel operibus Mentoris Martialis Ull. 5arcessivit metonymia quadam, quam etiam in nostra lingua adhibemus, accusativum Domini Mentora δ).
VII. De nominum propriorum Su ).
20. Haud scio an nullus poeta Romanus tantam copiam nominum propriorum usurpaverit quantam Martialis. Neque, cur res ita Se habeat, latet, cum Martialis poeta satiricus non tam vitia ipsa quam personas quasdam malis facinoribus indulgentes sive nominibus veris, quod rarissimum est, sive sciis prostituerit'. Metrum in nominibus fictis nullas parabat difficultates, cum id quod recte observavit Friedlaender, poeta non idem nomen in eodem genere Stultitiae et vitiorum ubique exhiberet, Sed aptius nomen eligeret, prout Versuum ratio eum impulit'). Sed etiam in nominibus
personarum verarum adhibendis poetam remedia sormarum molestarunt non defecerunt.' editara, Arch. XIV . 88.
η Κoene, P. 3. R Respicias terminationem Graecam Mentora pro Mentorem)l Friedlaeniter in praes edit. p. 21-23. . Gie8e, De personis a Martiale commemoratis, GrnhisWaldiae 1872.
si Non raro fit, ut a Martiale nomine quodam persona fiet castigetur, qu Catullii personam eram nominaVerat. s. Baehrens, Comm. Cat. p. 133. ' cs praes Friodhaenderi in edit. p. 21. Similis est in hac re Horatii ratio, qui in carminibus nomina musarum ni Vem romiscue a sine discrimine usurpavit, prout nomen quoddam Optime in metrum quadrabat s. quae testin adnotavit ad . II 4, 1.
35쪽
1 Poeta, cuius carmina tractamus, in epigrammatis rhythm. lyr. maxime in vers. halaeciis, ipse se vocavit cognomine
grammatis dactyl. cognomen metri causa cessit praenomini
2 Saepissime commutatio nominis gentilis et cognominis fit. Nam cum in nominibus gentiliciis, quae semper sere us- fixi ius ope formata esse satis constat i), terminationem persaepe antecederet syllaba producta', casus obliqui metrum dactylicum valde fugiebant. Poetis auxilio venerunt cognomina, quae in universum multo aptiora erant quam praenomina, cum in his non tanta esset varietas et frequentia, ut perSonae, quibus idem erat praenomen, disiungi possent. GravissimaeXempla enumeramus haec: Cum casus gentiliciorum dactylis resisterent, Martialis scripsit
pro Tiιliab, quae sorma hol commoda erat Vil 5 Cicerone III 38, 3 et V 69 2, pro Horati cognominis ope Flacco II 07, 4 et XII 4, l. tiam pro nominativo Sulliistitis in dactyl. XIVl9l, cognouie Crispiis positum est. Odem modo in Vers.lyr nomen gentile Canius Ιχl 9 III 20, ΙΙΙ 64, 6 in bol. , Ι 69, 2 in hend. in dactylico autem se inione cognomen Rufus II 84 4 III 4 2 II l00 l adhibetur. Sed in dactyl. vocativus quoque Can VII 69, t. ccusativus gentilis Caesium hend. VII 97, i placebat; sed pro Caesi in dactyl. adhibuit poeta cognomen Subin IX 60, 5.
Cognonien etiam gentili Ovidius remedium tulit. Nam sola larma vidi dactylis satis laciebat δ). Pro ceteris casibus gentilis usurpantur sormae cognominis Nasones pro Ovidios
cuiusdam Quintus Ovidius: vidi I - 1 VII 44, 1.
ΙΙΙ 38,10', Nasonem pro Ovidium V l0,l0; ΙΙ 44, 6. Contra
nominis Vergilius omnes casus valde conveniebant dactylis praeter genet et Vocat Vergili. Quam ob rem cognomen ad
185 l. 3 Restat ut nonnulla adiimgamus de accusativo Castora 70, 3 ). pud Graecos ' enim et Romanos saepius formae plurali inius vocis vel nominis duplex quasi sensus inest. Plurali parentes significamus patrem et matrem, plurali Cereres Cererem ipsum et roserpinam C. . . Q 585), plurali Castores dioscuros ) Itaque rectissime Romani templum dioscurorum vocabant templum Castorum μβ). Si quis quaesiverit, quare permotus Martialis in epigr. 70, 3 singularem vicinum Castora versibus inseruerit, non salso respondebimus
In eodem versu cognomen et nomen gentile: Ndsones Vergilmsque Martialis Ovidium poetam cognomine vocans nihil aliud secit atque Ovidius ipse, qui semper nomine Naso se appellavit. Praeter ceteros locos legimus ablativum ex ont. Ι 8, 1 A tibi dilecto missam Ndsone salutem Accipe, accusativum ibidem II, 4: Haec me dabnem seribere verba latet' dativum tristo 4, 86: Si ιodo Nasbni barbara terra Sua 8t, nominatiVum et genetivum in versibus illis trist. ΙΙΙ 3 73-76, quos Ovidius in tumuli marmore insculpendos sibi destinavit: Hic ego, qui iaceo, tenerorum luSO amorum, Ingenio perii us poeta meo. At tibi, qui transis, ne sit grave, qui8qui a Sti, Dicere Nasbm molliter 88a cubent.' Nomen Dioscuri nusquam in Martialis epigrammatis occurrit, contra in deliciis habet poeta ethnicum licbnes. Sic dioscuros Vocat I 36, 2 Qualia Ledaei fata Lucisnes habent, es Hor. c. I 12, 25 puero8que Ledae IX3 Il piosque hebnas l. p. 26 5 8idu . . . Laconum, cf.ΗOr. c. IV 8, 31 clarum Tyndaridae sidus . an Rοyen, De Vocabulis patronymicis et ethnicis p. 57. R Neuera p. 592. - Wackernaget, um homer Dual. - . . XXIII 1877, p. 302 W. Latinorum Castores et Pollucest cum Homerico Aiαντεμ comparat . Foerster, Archaolog. Jahrb. 1906M I. y Serv. ad Verg. Georg. III 89 Aut certe ideo Pollucem pro Castore posuit, quia ambo licenter et Polluces et Castores vocantur, nam et ludiet templum et stellae Castorum nominantur mecher Topographie der Stad Rom p. 235. Gordan Topographie I, 2 p. 292. MissoWa, Religionu. ultus de Romer . 216. 4.
36쪽
Martialem poetam dactylicum non solum resormidasse accuSativum pluralis Castores et Custiiras, sed etiam accusativum singularis Latinum Castorem evitare voluisse i).
VIII. De vocabulis Graecis metri gratia pro Latinis
usurpatiS. Denique ad finem totius huius de lexico Martialis partis nos
convertentes demonstrabimus poetam hunc non raro vocabula linguae Graecae arripuisse, cum synonymae Voces Latinae persaepe metro refragarentur. 2L Revera ut in artibus, ita in usu vocabulorum quoque Graecia bello subacta victores superavit. Brevissim enim tempore lingua Graeca sermonem et virorum doctorum et consuetudinem vulgarem invasit. Sed cum permulta propria linguae Graecae ita in linguam Latinam traducta esse haud ignoremus'), qui est qui miretur, quod poetae, apud quos imitatio Graecorum permultum Valeret, usui Vocum gentis finitimae praeter ceteros indulgebant. Porro minime mirum quod Martialis graecissans Statium aequalem tanto superaVit, cum Sermo cotidianus, a quo Martialis prope distabat, vocibus Graecanicis magis saveret et pluribus vocabulis inquinatus esset quam elatius dicendi genus epicum δ). Neque tamen usus Vocabulorum Graecorum tam late patuisset, nisi lingua Graeca metro dactylico, cui natura savebat, tantopere Se commendavi SSet.
22. Imitatio Catulli his exemplis probatur: ro voce et ibicillum scripsit Nartialis ut Catullus serbum Graecum
' Poeta persaepe commodis formae adductos terminationes Graecas declinationi Latinae anteposuisse in vulgus notum est, atque accusativus III declinationis ipse frequentissime pro forma Latina collocabatur: s.
rhetora. - II 16 5 Machdonas V l l istulaus. Neu D p. 443 sqq. Snieliotta, De Vocum Graecarum apud poetas Latin dactylico . . . usu, Vratisi. 1903. Bednara, Archi XIV p. 354. elget, De Claudiani et Corippi sermone epico. diss Vratisi. 1908, p. 83 sqq. O. eise, Die gri ech. Orterrim Latein LeipZi 1882. Stephani, p. 6 Schamberger, P. 237.
Moechus et moecha ponuntur in dactyl. pro Synonymi concubinus, obncubina, adultera. In dactyl. legimus moecho ΙΙΙ
ebne ubinos XI 49 4 hend.). Nominativus adultera autem V 7, 5 et I 2, in dactylis legitur ). Metro non exigente collocavit poeta ablativum barathro Ι 87, 4 in fine pent.)et ΙΙΙ8l,l
in fine ex . pro Latino Voragine. Ceterorum exemplorum haec memoria sunt digna Praeter vocem balneum etiam pluralis forma thermae a Martiale recepta est. Ex his duobus vocabulis poeta, prout metro postulabatur, aptius elegit. Collocavit igitur pluralem dine duodecies in dactylis ipsis et bis in parte dactylica hend. Sed pro forma balneis es. VI 34, i in hend. bdine ΙΙΙ 20 l6;I 33, Ι Ι 75 5 in chol. adhibuit formam thermis II
In dactylis, ut iam diximus, plerumque pluralis balne in
usu est in hend. et chol singularis forma commodior erat:
invidus et emit his Martialis in dactylis usurpavit adiectivum Graecum elotypus I 2, 13, quod in deliciis est aeneae latinitatis ). - Vox sapientia, cum genetivus a dactylis abhorrreret,
cessit Graeco diphia: Ι 111 1 et VII 4 9'. ioco ablativix Bednara, Archi XIV p. 586. η Bednara, Archiv XIV p. 586. minus saepe adhibitum est SynOnymum meretriae I 34, 3. Contra saepius pudenter, ut ita dicam, usurpata est o amica, quam Romani inde a Naevii temporibus ut Graeci λαις exhibebant: s. Ι 82, 3 IX Vide vers. 33 XIV 9 I; XIV 156 I amicae I 34 5 IV 29 5 amicam. - Baehrens, Comm. Cat. p. 544 mey, Archi I p. 226. y Iuvenalis in satira ΙΙ , pro sorma baintaim usurpaVit deminutivum ulneolum. - Stephani, p. l. Gaebel-Welse, ur Latinisterunggriecti. Orter, Archi VII p. 346. Ritschi, opusc. I p. 23. Neve D p. 824 Lindsay, P. 199. - Κaulen Handbuch gur Vulgata, Maing 1870, p. 131. Stephani, p. 23. Cf. quae Friedlaender adnotavit ad 1 111. i. s. rg. 299 Afranii Ribbeck, Comicorum Romanorum fragmenta , Lips. 1873, p. 202): Sophiam vocant me Grai, vos Sapientiam. Cic. De os . I 43, 153 . . . illa
37쪽
triennio Martialis arcessivit ablativum vocis Graecae trieteride, quae apud Martialem et Statium primos in versibus invenitur:
triaeterica iam in Ovid. rem. 593. Vox tessera in epigrammatis Martialis significat aut aleam figura ex omnibus lateribus quadrata' aut nummos quosdam, qui dabantur ad dapes adipiscendas δ). Sed quantopere nominativus singularis tessera neque alia sorma in Martialis epigrammatis invenitur dactylis favet, tantopere repugnat pluralis sorma tesserae. Duorum remediorum, quae Martialis petivit, alterum supra attulimus ). Alterius remedii notitiam debemus effingio nostro, qui rectissime ori mehrerer esilirhung inquit,
yeZwungen Persen onnte, in anderes mori afur eubrauehen osuit igitur Martialis VII 78, 9-10 Graecum nomismata pro molesta forma tesserae .
8apientia, quam σοφίαν Graeci vocant. . . Seneca epist. 89 7: Sapientia est, quam Graeci σοφίαν vocant. Hoc verbo Romani quoque utebantur,
sicut philosophia nunc quoque utuntur. Quod et togatae tibi antiquae probabunt et inscriptus Dossenni monumento titulus. Ribbeck l. c. p. 221. - CL Fabul. Atellanae incerti nominis reliqu seg. II: Hospes, resiste et sophiam Dossenni lege inibbeck l. c. p. 274). Stephani, p. 26. Schamberger, P. 245. , arquardi, rivallebe II p. 24, affert Gelli locum I 20 κυβος enim est gura eae omni latere quadrata, quale gunt, inquit M. Varro, tesserae Friedlaenderi adnotati mem ad I 66, 15 sactam. R FHedlaender adn. ad I II, 1 marquardi I p. 826. . cf. P. T. Lessing Zerstreut Anmerkunge liber das Epigrammundisinigede Vornelimsten pigrammatisten, III Martiat. 6 Εditio Instit bibliograph. V p. 17M.
L De vi et collocatione comparativi in catulli hendecasyllabis i). Iam oel minus de hac re aliquid adnotavit ). Tamen
putaverim cautum esse debere, qui comparativum metri causa usurpatum esse ait, cum non raro veri comparativi sensus sormae insit. Dubito igitur, num comparativus venustiorum
3, 2 e sola hendecasyllabi ratione expediendus sit δ), ac video etiam Friedrichum hac in re non aliter iudicasse, quio Dies Komparative inquit, sin nicht yana silete dem Positiv, si stehen aue nichi ediglic de Verses essen ).
Contra a Friedricho dissentiens concedo oelimino metro essectam esse sormam comparativi in carmine , I 0 O quantum est hominum edtibrum, cum comparativi sequentes: Quid me laetius est beatiusve positivum agitent. Alii loci ita explicandi sunt, ut comparativi idem valeant quod nimis vel paululum cum positivo. s. 5, 2 rumoresque Senum everiorum et l2, 3 tollis lintea neglegentiorum. Hos quoque comparatiVOS recte inteppretatus est Baehrensius β), atque interpretationem
prioris loci si mare potuit Martialis illo VIII 3, 17 Scribentista graves nimiumque meri. In collocandis autem comparativis se praetermittimus iterum adiectiva, quorum terminationem antecedunt syllabae creticum ei scientes ebriosus 27, 4, inquinatus 33, 3, aus catus 45, 26)' - poeta Veronensis multo constantiorem Sepraestitit quam poeta Hispanus. Posuit enim in medio end. unum comparativum 23 l2 , contra reliquos Omne novem
cs. p. 12 sqq. Ηexam. v. silberne rosa, Archi X p. 504-505. R Baehrens, Omm Cat. p. 82. Friedricli, Comm. Cat. 9 40. k Comm. Cat. p. 9 et 128. ' s. adnot. in p. 11 huius opusculi adscriptam.
38쪽
II. ii iiii an de comparativi collocatione quaestionibus nostris edocti suntiis, mihi operae pretium videtur esse uberius etiam de aliarum formarum collocatione agere secutus vestigia eorum, qui ante me a re tetigerunt i). l. me substantivis II declin et in tio vel si et in ta exeuntibus. Recte Stephani adnotavit' Martiali et aequalibus et posterioribus correpta paulatim littera finali vocum ΙΙΙ. declinationis in tio et si eadentium, nullam iam suisse dispscultatem in his vocabulis adhibendis, quin etiam poetas nominativis cenatio II 59, l), pensis III 30, 3 aliis persaepe quintum hexametri pedem effeci 88e, contra casus obliquos libenter posuisse in fine vers. Phalaecit. Idem recte quidem iudicat plurimas voces in sui fixum tas exeuntes omnibus poetis dactyl. metri causa repudianda esse, sed non addite saepius Martialem illarum casus maxime in ne hend. col
locavisse es rapaestatis VII 2, i XII 53 7 1nocacitate I l, 19 II 4l 17 hospitalitate IV 64, 28 liberalitate VIII 38 2.
2. De vocativis I et II declinationis. Tria genera sunt distingenda: a Vocativi, qui formam habent
a Formae Vocativi huius generis praecipue collocantur α aut in altero pentametri hemistichio ante iambicam conclusionem δ),ν aut in V. pede exametri ante nem trisyllabum.
Friedlaeniter adnot. in p. 30 prae edit et adnot. ad I 6, 2. Wolfi, De Clausulis Ciceronianis, Lips. 901 cap. VI, De Verborum collocatione a Cicerone clausularum gratia mutata). ingerie, Martials Ovidstudien Innsbruch 18TT p. I adn. ).' p. 38-39. cs. XI 104, T-l8 . . . dabat hoc Cornelia Graecho. Iulia ompeio, Porcia, Brute, tibi. Apparet Ocativum ante iamb. conclus metri causa loco dativi incommodi positum esse. Bednaia, Arch. XIV p. 568.
Εxstant tales vocativi in libro
in vocativis prioris generis. Huius molli vocativi leguntur:
39쪽
α aut in V. pede ex ., qui secundum leges metricas Semper dactylus esse debet, ' aut in principio alterius hemistichii pent. cum altera pars pent meris dactylis constare debeati).
Martialis vocativos et vi inino pede in priue ali. in princ heX et cet. Oc. libro
3. De collocatione infinitivorum idem valere quod de vocativis consentaneum est. a Infinitivi praesentis: α Infinitivi deesse, esse ederet, esse, ferre,ssare, ere, ire nolle, posse, scire, stare velle inveniuntur
es. I 67 Liber homo es nimium, dici mihi, Ceryle, semper: In te quis dicit, Ceryle, liber homo es 2II 8 Pexatus pulchre rides mea, GTle, trita: Sunt hae trita quidem, Zoile, sed mea sunt.
in ante iamb. in V. pede in prine. in princ. est cloe. libro
py In sinitivi generis . - occurrunt in libro
40쪽
60r Infinitivi qui formam habent O reperiuntur
libro ante iamb.eODel. Dent in V. pede
lbῖ Iam ad infinitivos in dactylum cadentes nos convertente colligemus infinitivos morum infinitivorum leguntur
ε Infinitivi praesentis quibus forma est leguntur in libro in V pede heX.
13 ih Ιn sinitivi persecti temporis: α Infinitivi formae creticae quater ante conclus iamb. pentametri,' Infinitivi Tormae trochaicae quinquies ante iamb. conclus pentametri et bis ceteris locis,