De Saxonici Speculi origine ex juris communis libro Suevico Speculo perperam nominari solito

201쪽

- 195

Caput 28 u verbis: ins semer stat schependen stat' ad capitis 28 verba da et stater der iliter amen e man. rude sinoebit ite alsam 'Ubicunque judicum asseSSOres, scabini vulgo n0minati, constituli sint, de quavis re coram judice gesta eorum vel sententia vel dicto Opus esse nec alium quenquam ad dicendam sententiam admitti p0sse. Hat et schepenen tu da.

her is ouch in plichtich. dies hepenen stulis aber, nichi ne hut die sol des ogesten richtesdin wardet unde suchen κα her ouhasti is ' ). Sententiam si salsam tulerint, ad superi0rem judicem ea de re

querelam deserendum esse Manus truncatione puniri, quos scientes salsam diXisse sententiam apparue- signaculis vel laici vel ecclesiastici cujusdam judicis, ut plenam sacerent fidem, communitu esse Op0rtebat. Cons. V. c. Beauman Oir,

ch. XXXV, g. 18.1 Scriptus est hic locus ut emendetur suppressa avarici libri

sententia: In Wellier stat schephenderi sint die vin vi teli eben uber in egeliche ache. - unde niem an ander s. ' Adversus novam hanc consuetudinem, quae solis jurec0nsultis deserebat sententiae dicendae lacultatem Saxonicus scriptor tuetur antiquum carolin-gicae aetatis morem, eXli a Germaniam quoque hinc inde v. c. apud Normann0s; locque pari de a Norm. T. I. servatum, ut judex quotiescunque ex re sibi videretur, diciis assessorum sententiis, coronam quoque consultaret. Id iudicant verba: scabinus ubi assess0ris

munere tangitur, ibi ipse etiam judicium suscipiat silier is ouch ingplichii cli ); assess0ris autem munus non sustinentes nihil secius ubi domicilium habent, superiorem judicem in causis dijudicandis, ubi opus est, adjuvent sedi s0 de h0gesten rightes in Warden '), eumque ipsi judicium suscepturi adeant sedi s0 des h0gesieri riclites ing

202쪽

rit, ita ut pecunia poenae n0mine solvenda redimere liceat in legit

talem Orporis. Cupiit 28 lit. b. ssessoris digni lutem a patro heredituri tun quum jure transmitti in silium, cui

n0ndum majori facto vices suasvgnatisrum aut gnatis deficientibus cognatoruin cuidam interim gerendas committere concedatur, ita tamen ut nemo substituatur, qui non inter hominum prudentissimos referri mereatur repulso autem minus discreto alium eligendum esse, nec tantum Valere hereditariam quasi existimationem, ut inconsulti qu0que h0mines judiciaria sede potiantur. Separata judicum assessoribus scamna assignari, quibus insideant sententius dicentes reprehendere autem sententias ab aliis dictus volentibus surgere de sedibus m0ris esse .L )Defuncto judicis assessori nullo superstite sibi silio proximiorema gnatum succedere in officio.

caput 287. Adn0l alio ad sequentis capitis partem pri0rem, ex

Art. 125. Siter ipsi tu echte nympi unitiarene die her et u echte 1 Tertia hic apparet manus, quae explicandae subjeciae adnotali0nis causa repetiit argumentum capitis 117 supra p. 100 relatum. 2 Cons jus munio saX. art. 33. Scabinorum dignitas neque excarolingistis instituli 0nibus, neque unquam p0stea e c0mmuni patria consuetudine vere hereditaria fuit, licet perpluribus in municipiis n0nsacile defuncti scabini 0n0 in alium quam pr0ximiorem ejus heredem

trans serri consuevit. Sax0nici laque speculi 0mmentalor, quum consuetudinem loco ex avarici libri imitatione orto consentaneam rustra suis temporibus quaesisset, sententiam conatus est interpretari de nere suscipiendi dabinorum muneris, allegans eam in rem jus romanum

c. 27 de decuri0nibus): Privilegi militiae paternae se n0n vindicet Ii. e. Xcusell, quem assuetus curiae nexus adstringit.

203쪽

errore hic inserta, qua monetur filios susceptos ex matrimonio non justo, bona fide tamen contracto,

pro legitimis habend0s esse.

Caput 288 lit. a. Septem

leslium dictis c0nvincendum

esse, qui illegitime natus esse

dicatur. CL exceptio proposita capite 287.

Caput 288 lit. b. Tertiae cujusdam manus subnotatio ad capitis 28 verba: duo erbent dioerre hinιV, hausta ex capite 26. In divisionibus inter liberos sa-ciendis natu majorem partes sacere, eligere minorem.

t Verbum han gemale' hoc loco intelligendum est de praediis avitis, quarum ratione sigillorum iustrumentis idem facientium usus alicui concedeblitur.

204쪽

destincti delictis teneatur probandum esse, vel ipsum a loscii socium suisse, vel e eo locupletiorum osse, vel res in justu a defuncto ccupata eum

bationibus autem pro causa divorsitate diversis uten dum esse

De illicito monore aut aleae lusu nullam in heredes actionem dari sed leneri eos ex fideiussi0nibus a defuncto interpositis.

Caput 290. Si quis alteri

insidiatus fuerit, eum ille, Sp0liis abstinens vulneraverit, tum si laesus p0st annum e Vulnere accepto obierit, otiumst vulnus n0n homicidii causa datum, nec membrum aliquod ruptum fuerit, lumen homici da instar males ac lorem desuncti heredibus condemnandum osse, 0do intra annum accepti vulneris eam ob rem

lis vel ab ipso vulnerat m0la sit, vel a suturis ejus heredibus, ut illatam propinquo suo

injuriam vindicarent. Reum autem absolvendum esse, Si septem testium dictis proba-

-Die richtere sol syHic richtores in alien luden ordet ne sol hora inden noch scelden

classe eit sine ei ben ne uni mordet durore nichi se ne haben ac ut under in duum me tene ecluget reus V Siser den anderen rehi unde yme nichi ne nympi oderen unde oder stet an dol- stach unde an lemnisse. Sinenerben ne ha her nichiciu ant-wordene ob her stirbi nach der artrale tene ne habe ror

ber tarph. 1 -Vnil da man diu in vi seu si e habet alse relit is l. SaXonicus scriptor haec suppressit Verba, quae tamen sola iudicant, cur n0lis ad caput de probationibus hic locus insertus appareat.

205쪽

- 199 Verit, cum desunci do illula injuria sibi transactum esse ). Caput 291. Inilum a libero

h 0mine mancipii causam probari n0n posse, nisi res c0ram

judice gesta suerit.

caput 292. Mancipio se dare volenti contradici posse a propin quis tam cognatis quani agnalis. Semel autem interpositam propin qu0rum pr0leslationem impedire non modo eam, quae intendebatur, sed omnem omnino dediti0nem in

causam servilem ).

caput 293. Servilem originem adversus eum qui liberialem suam defendat proban-Ari. 127. Swer sech riSeget uni ene sagit da hersin eissen. so ad her agit. duc her si chim gegeben habe. des ut lene reo tinschuldichwerden i ne si ror gerichte

t Saxonicus scriptor aliquantulum dissiciliorem propositam speciem non intelligens, omissis quae probati0nis quaesii0nem spectant, mulavit sensum hujus loci Verbis enim: uni e stiri, et nacti dem a re ex errore substituens: 0 her stiri, et nach dei larigate , docet ob injurias destincto illatas, nisi impubes decesserit , ob her lirbet nach de larigate ), ejus heredibus actionem n0n dari coeptam Ver a defuncto acti0nem si Velint, prosequi eos posse. Bavaricus autem scriptor significaverat, ob injurias, exceptis h0micidiis vel membrorum mulitati0nibus, Veniam tacite reo concessam videri, si nec laesus intra annum coram judice conquestus fuerit, nec suturi jus heredes, quibus X antiquo more Taciti Germ. c. l): suscipere cinimicitias propinqui necesse erat e nomine intra annuum illud tempus actionem intenderint. Dissicultas loci, in qua lapsus est saxonicus scriptor, e eo polissimum venit, qu0d miraretur nondum aperta hereditate actionem heredibus tribui, licet diligentius c0nsiderantem fugere non debuisset, heredes majoribus nostris nuncupatos esse quoscunque propinquiores cognatos, a suturae hereditatis eventu, nec omnimodo laesi mortem ut passam ab eo injurium ulciscerentur expectandum illis fuisse.

2 Cons suae libri art. 12 sub finem.

206쪽

mini, adhibitis duobus conserviS, aut hisce descientibus, duobus c0gnulis n0n ultra septimum gradum re propinquis. C0ntra p0ssidentem ut 0servi 0minium probari debere jurejurando cl0ris, secum ii rantibus se agnalis Servi vel

Oblinere reum adversus vindicantem, si secum jurantibus se propinquis, qu0rum tres 3gnul0s res cogitat0s p 0rteat esse, jurejurando SSerat, exul liberum vel n0n actoris, sed ecclesiae cujusdam S Se .

hau ne aber die erre en ait sinen od unde sine indere obse nach me oret die her nach dei sub seu ann 'l Id est liberos m0riis temp0re sub ejus p 0lestale c0nslitulos si p0st initam servilem conditi0nem suscepti sint non ut latinus interpres: prolem, si eum secuta fuerit tum et eum quam post d0- nationem genuerat.' Sententia luXit e perperam intellecto avarici libri capite 292: Vnde Wil uch sicli in rie e igen eben. aguel sprechen sine mage Wol eidi Von valer nil voti in Iler undat se si inest, id e re dent so magis sicli ni emeris ei gengebon. ' Vocem enim ni emer , quae significat omnino nunquam

i. e. nec nunc nec postea unquam, saX0nicus script0 antiquae dicti0ni, imperitus ex restentiori sensu Xplicavit sibi nunquam iterum . unde in errorem incidit, sermonem esse de inita jam servili condici0ne et Ocem Versprechent , quae idem Valet ac deinceps vide redent interpretandam esse, non de prolestalione interponenda adversus ineundam

servitutem, sed de resciss0rio judici qu libertas servo restitueretur.

207쪽

vindicando servo possidentis

Caput 295. Servi 0minium adversus eum, cujus in servilium transfuga se dederit,

si possess0r in iis vocatus non venerit actionem Su Sceptui US, probare actorem posse jure jurando suo, una secum VI In libus du0bus transfugae vel pr0pinquis vel c0nservi S. Domino sus est, coram judice alapam infligere illi, qui servilium

suum detrectasse convictus erit; nec ideo succenseat judex suo enim jure hoc dominus lacit.

Caput 296. Reum, ubiculi que in jus vocatus fuerit, patri sit more defendi, nec cogi posse ut coram alio quam d0

micilii sui judice judiciarium

certamen su lineal. Ad capitis 295 verba: Mnde sol de de richter nivi Ornen.wan ea is sin recht. V Qui actori c0ndemnetur sempermulctam qu0que judici solvendam

incurrere.

Caput 297. Adversus in rem actionem coram ordinariolantum rei litigi0sa judice de sensi0nem suscipiendum esse. Siser die seu ere has n

mi merem rechte Orthustenden lene derri dari ei. VArt. 128. Siser evnemo heri en ech untsaget unde eynem anderen sic auseget. unde ne cum sin erre nichinore deme her sic ausesset. da er in rorestu au rechie.

208쪽

Ad capitis 296 verba: ,Erini gelic man sol antu inrten nach sineroeburi . VBegem qu0que statuere debere ex jure personarum, non e jure loci, in quo controversia coram eo

disceptetur ). Transposito ordine capitibus 296 et 297 respondet: art. 27 verbis: Upphe sine die legere iter-yel oder bute gemini orierichie. upphe en at ouc die richteres in gemedde ob her rei Iou et man ha sin re hi or

uph dei art da her et eborenis. Sprichi men o uch in istenan da ne arph her nichi rore anticorden wen in deme tande duia innen gelegen is Derison ing

na de mannes rechte rean des

landes ' ).1 Incertam Codices lecti0nem exilibent. Transposita voce Wan cum lassbergiano exemplo legendum est: De Liviii sol ouch iviriliten an nach de mannes relite e sol iv riliten nach de landes retile in dem lande ercis non ut nunc seni ut iliten nach de mannes reclite' et nivi iliten an nach de landes reli te. 3 In juris Germaniae communis libro praeteriri quaestio non poterat, quemadmodum probationes defensionesque suscipiendae essent, ubi aliquis extra domicilii sui jurisdictionem vel agere vellet, vel reus fieret, quum ea de re quam maxime locorum consuetudines inter se

209쪽

Caput 298. Auct0rem pro buli0nis causa in lilem vocare furti manifesti re non licere. Illi vero apud quem furtum nec manifestum conceptum sit terquadraginta oclium inducias concedendas esse ad judicio Sisiendum auctorem, quo litem suscipiente ipse surti criminis abs0lvendus it. caput 299. Ad capitis 29S

verba: de sol ei in taloeben ': Si dies ad suscipiendum judi

clarium certamen datus sit, interim mandetur adversariis ut pacem inter se teneant. De si acta pace si conqueratur, ea de re non n0vam judiciariam pugnam spondendam, sed Ad verba: ,Iowel man has

qu0d exceptis municipiis, per totam SaXoniam similiter observaretur. Itaque capitum 29 et 297 argvimenta aut omnino rejicienda suissent, aut ibi dictu, sicut sactum est, reserri debebant ad supremam regis uris dictionem, quae per Saxoniam quoque extendebatur licet regiam juris dictionem in juris c0mmunis libro tantum spectant quae sub capitis 297 finem leguntur. Mutatus igitur rerum tractatarum ordo in saxonico libro non ortuitus est, sed convenit mutato hujus libri consilio. 1 Alterum hic habes exemplum ut supra p. 133 et 134 in n0la l0ci tantopere a primo saXonico scriptore c0rrupti art. 122), ut saX0nici libri recognitor iterum comparato bavarico libro eum male missum, eamque ob causam, licet mutata sede supplementi causa denuo inserendum esse crediderit.

210쪽

aliis ex probati inibus, ut supra dicti in est, in pacis violatorem

statuendum DSSe.

Caput 300. Testes non ad- millend0s esse, qui a judice non voculi testimoniis dicen dis su obtrudunt, dum ulli sidedigniores haberi p0SSint. Caput 301. Ad capitis 298

Verba: vinde in man sin dis big

Non malefacere qui dispersa vicini pec0ra, usque ad alterum diem custodienda, domum abigeat. Pro iure autem haberi, qui pecus abactum intra custodiam suam habere negaverit. Nec praestiti ossicii ulla merces Xigatur.

cedens caput conlinuatur. Nec malesacere, bonae fidei possess0rem aut servum, qui ad dominum perlinere tandum credens alienam segetem elat Monitum autem, alienum esse fundum, ructus nuch rechte liniri aber die re debrechere geranget in der rer schen ad me richtet tiber enenach redes rechte V Τ).

Art. 132. t e man ne missedui nichi ob her sinis eburis re mi sinem indi Ut unde des

deste hercia nichi ii sache unde nichene fruch da ab neme' ). Sicer eynis anderen annis riphe cor non it so ad herreenit da i lant in si odersinis heri en deme her tenet herne misseisi nichi deste hercia 1 Errat saxonicus scriptor ad caput de pace servanda remittens, quum avarici libri allegali potius ad caput 266 reserenda suisset. 2 Melius in avarico libro: er sol ouch deheinen nul da abenemen , quod sensu supra Xposito, minimeque de Ductuum perceptione intelligendum est. Cur enim quis v. c. non mulgeat Vicini accam custodiae causa in stabulum suum pro una tantum nocte, ut dictum est, receptam γ