장음표시 사용
151쪽
Sunt nonnulla,qua quamuis habeant prater itum imperfectum, mδ ραν ticipio praesentis, futuri temporis in Dur,ac germes, destituuntur, visis,
reor: me cor non caret praesenti,ut Phocas putaui nam Ouidius li. ID MOMM.Artes medentum dixis, Stat-Σ. Syl. I. Cum iam egomet cantus, ct verba medentia saeuus consero.
1isdem participiis,ctgerundiis taret verbum substantivum.et quae ex eqeomponuntur praeter Absum,ct practum,quae praesens, absens babent: na Totens nomen est. Ite Vol Neso, Malo,exceptis,s olo, Mo,qua voles, οlens tantum balent.Praeterea verba impersonalia, prater Poenitet, quod habet participium poenitens. yueton.in Vite c. I J. Non multo pori paenitesora. Libes,pudes, siqua alia sunt,nomina potius, s participia cesenda sunta Poenitet,pudet, piget gerudia habent, participia, siue participialia in Dus, qua potius a verbis paeniteo,siue poeniteor, pudeor, pigeor deducuntur, quae priscis fuerunt usitata,ct participium Poeneth a Tomiteosiue Poenitetar deductum fuisse arbitror νt enim Graeci vicunt ιμαμ λ κιν M π ita prisci Porniset Tomites dicebant, Paenitet me facti, O Paeniteor factisve defacto, utraq; enim constructio in participio apparet. Idem in Clau. c. r.e. a. Sub exitu vitae signa queda nec obscura Paenitentis de matrimomo Agrippin deque Neronis adoptione dederat. Fruor putassit Phocas c reme participiis, Fruens nondu le,s Fruendus stequens eII apud Ciceron. F turas dixit Ide Tusc.3. Fruittis,dixit Vlpianus. Fructus aiunt ciceronem di xisse in Hartensio,sed apud Priscianum ii. I o. Per fiuctus en, non Fructus, De quibus in praeteritis verborum deponentium copiosiM. Participia futuri in rus ne deducat Urones a supinis prima coiugationis, quain,itum,aut, ctum, eunt,non enim soniturus, verbi causa,fecturus, picturus asonitum sectu, ictum,dicimus,sed sonaturus,secaturusficaturus, ta quad supinis sonatumsecatum, ricatumVirgilius Domiturus dixit: sed de his in praeteritis, supinis primi ordinis. Reor caret hoc participio,ite Faris,vel sare. Orior, morior,oriturus,moriturus bent, nascor nasciturus apud Porsu LatronE.Uide haec suo loco Apartu erutum, pastumst ansum a mado is solitu, satum, scitium ,fastum non facile hoc participium inuenies: pariturus Uitatu est a paritu. Sititurus no tam mihi videtur durum, quam Statuturus,quo Cicero est Uussi. . ad Att.Tum Lucullus de omnium collegaru sententia restodit,religionis iudices P5tifices fuisse, legis Senatu se,ct collegas libos de religione statuisse in Senatu de lege statuturos. Idem Restituturu 2.Verridixit, O tendit se Tribimitia potestate restituturum. .aurus negat Phocas esse in usu, quo tame Columella lib. 3. cap. a bis usus est. Caret oe verba personalia prater Licet, quod Liciturum habet, quo us idem ad eundem li. 2.Quod nihilo magis ei licituram esset plebeio Remplerdere,qua similib. eius me ciui
152쪽
ret uiuos,tanquam puditurum esset extinctos. salust se etiam paeniturumd, est,ut notat Quin. h.9.c. I. Luctu a Iugeo non eti in usu neq; sorbitu,auisorptum 4 sorbeo posternu supina a sorbo is tertiae coietationis est.Sapitu,nelsapitum media toga nusequa en.coposita ex uerbis Mico,uadoscando linquo,cerno supina no habEt, quib.arceo adiungi potest,nam arcitum discitd inuenies, enuo .cesso iungo, etiamsupinis deficiunt. Inchoatiua, o Meditativa verba isdem caret. Tere Heaut. - nos esurituros satis, dixit, Sed de his omnib. suo locofusius. Quonia Commium,et deponnium uerborum declinatio maxim8 Infiniti moia solet irressi. Ggotium exhibere, una, atq; alteris exemplum pommun
Infiniti modiis Praesens,&impers.commune,Complecti. Persectum,& plusq.commune complexum,am,um,esse, Vel suissαFuturum activum, complexurum,am,um, esse.
Futurum passivum,Complexum iri, vel complectendum esse. Gerundia. Complectendi complectendo,complectendum. PSupina. Complexum,complexu. Q. Participium activum pt sentis temporis- r Ouὶ , Complectens. Futuri,Complexurus. Participium praeteriti commune. Complexus,a,um. Futuri passivum. Complectendas, umis , Declinatio uerbi Deponentis. Infiniti modi. Praesens,&imperia.Proficisci.Perf& plusq. Prosectum, am,um, esse, uel fuisse. tu. Prosecturum,am um, esse. Gerundia. Proficiscend proficiscendo. proficiscedum. Supinum. Profectum. nParticipium presentis Prosiciscens. Futuri.Prosecturus, um. Praeteriti, Prosectus, Rum.
DRaepositio est pars orationis, quae coeteris partibus aut separata , - aut coniuncta sere praeponitriti Separata,vi Non sum apud mo
153쪽
prae iracundia. Coniuncta, ut Praestat millies mori, quam Deum, vel leuitane offendere.
Accusativo seruiunt. Ad,apud, ante,aduersus, Vel aduersum, cis, citra, circiter, circa, cir-- cum, contra, erga, extra, intra, inter, insta, tu ta, ob,penes,per, i pone, post, praeser, prope, propter, secundum,secus, supra, trans, versus, Vltra, Vsque. Ablativo gaudent. Α, ab, abs, absq; , cum, coram, clam,de, ex, prae, pro, procul, palam,' sine, tenus, quarum Vltima fere genitivum amat, cum vocabulo multitudinis adhaeret,ut Cumarum tenus, Vmbrorum tenus: alioquin ablarivum, Ut pectore tenus, ore tenus. Musatiuuiri, vel ablativum pro varia significatione postulant. In sub, super. t. i l
Apiud oratores accusatiuu habet, apud poetas etiam ablativum. IPraepositiones quae tantum coniunctae praeeonuntur, sunt. IAm,con,di, dis, re, se , Ut ambigo, confero, dinumero, disputo Irepeto, seiungo.
Trapositiones sere nap utur, viae ct no ἴ traxerunt; Tenus,o Ver sus ponponutur. Cu illis Mecu, cum, Secum, obf u,vobiscu,cur po Heriore loco ponatur, docet cicero in Oratore. Sunt cratis, qus interim postponuntur,ut Inter.Cicer.de Amicit. Q ,si quos inter societas aut est,aut fuit e Getaeda aliquasso interpo tur ut, IIct ibide. Quibus in ipsis ineIn causa cur diligantur:quara usum optimis autorib. legeris notabisI ereres praepositiones coniuctas Loquelares,s, loquelis videlicet adureunt, solent appellare, quae vero casibus semissit causales;illas etia quida per copositione, bo p appositione vocant. Am yrspositio loquelaris per, militeram scribenda est. F flus, Amnis proprie dicitus a ciscunando, quonia ex Graeca praepositione sua sp tum, quae est significat circum,ct nare fluere. Id Am.prppositio loque
laris significat circum. Priscianus lib. I. Anceps, inquit, pro amceps , tuerim praepositis furiqsequetibus in A, mutat,m, ut anfractus, ancisus, an quiro;uocali uero sequete intercipit,b,ut ambitus,ambesus,ambutius, ambages:'cille. Eoia modo Diomedes,et Donatus Am pim,scripserut,ut exsubiecto exemplo connat, nimiru Amplector. Apud Priscos suet etiac ualis, seruiebatq; accusativo, ut apud Grscos ἔμM,Vn sublata posteriores1llaba dicta est,cum circum significat.Cato in Originibus oratorum, Am te irium vide Macrobium lio. I. Sat. capit. I . Varro sib. s. de lingua Latina, ubi de verbis primigeni s, ct declinatis, hoc est, quae ab alijs oriuntur,agit, prspou es vocat Praucitata. Principia, inquit, erot pauca, qua inde na ta
154쪽
ta fioni inni erabisa: a quibus eiusdem principiis antepositis prat eritis paucis immanis verborum accedit numerus,quod praverbiis additis, at he commutatis aliud, atque aliud fit,ut en m csit, atque Recisset,sic Accissit, o Abscissit: item incessit, o Excessit, sic Succisit, o Decuset, o Concessit,ct Preresst. Ous haec decem foltim praueibia essent, o c. cicero in Topicis Praepositiones νοcat Praepositio inquit, I 2 priuat verbhm ea ui, quum haberet, se IN praepstum non Disset, ut dignitas, indignitas, sta tera, quae bic desecrantur, inuenies in constructione. De Adverbio. Adverbium est pars orationis quae vocibus addita,earum signis
cationem explanat,ac definit: Vt Raro loquitur, bene Petitus, veli menter iratus, parum diligenter. Adverbiorum. uaria sunt genera,& significationes. Optandi,ut utinam, o si. Vocandi, ut b, heus, elio. Interrogandi, ut cur,quare, quid,ita,quamobrem. Respondendi affrmate, ut eriam, ita maxime, quidni 2 Con firmandi, ut profecto,san e, certe. Negandi, ut non, nequaquam, ininime haud, haudquaquam. Dubitandi ut forsan,sorsitan, fortassis, fortast. Hortandi, ut eia age, agedum,agite. Prohibendi, ut Ne. Demostrandi,ut en ecce. rEligendi, ut potius,imo. Comparandi m magis, minus, sortius.
Congregandi, ut simul,una,pariter. . Separandi,ut seorsum, separatim. . '
Intendendi ut acriter, studiose,uehementer. Remittendi, ut sesniter, remisse, oscitanter. is, ut hodie, cras, perendiriheti, nudius; rti
Temporis Loci, ut hic huc hac.hOIsiam. Nuineri,ut semel, bis,ter, saepe,cen ties, millies. Ordinis, ut primum, deinde,Postrem Euentus, ut sorte, fortuito. Similitudinis ut sorte, sertuito. Similitudinis, ut sicut, sicuti,ut,utia Diuersitatis,ut aliter,sec .
155쪽
Qualitatis,ut prudenter, perite, eleganter Quantitatis, Ut parum, multum,satis, nimium, uerbia non solum turbis sed etiam participij s,nominibus sibi ipsis adminiculantur:quia tamen uobis potissimum adhaerent, Adverbia a Graj-maticis dicta sunt. Quidam,νt Varro. t .de Analog.docet. Adurebium,pa tem orationis adminiculandi appellarunt. Iurandi adverbia hercle, meheme Mercula,mehercule,bercules meherculas,mediusfidius, ecasso mecastor, po aedepol, ct siqua sunt generis eiusdem, quibus homini Chriniano non Ibcet uti, conctulte praetermisimus, ne pueri, antequam Latine sciant , per Herculem, pollucem, alia que deorum portenta iurare assuescant. Diom des aestimandi adverbia addidit, ut tuli, caro. Addunt alii alia, faciadem di,ut solum,tantum.Explanandi, ut nimirum. Rei non plane peracta, vis reorme. De interiectione. Interiectio est pars orationis, quae varios animi affectus indicat. Interiectionum variae sunt sermae;& significationes.
Laudantis,& aliquando exultantis, ut euge. Exultantis, S interdum insultantis, ut uan. Laetantis,ut euax. hii m .
Dolentis,&ingemiscentis,ut ah, heu, hei. O . - . Suspirantis,ut ahah. ii Alaria I Lugentis, ut hoi, hei. Eiulantis, ut Oh oh oh oh. 1. i nIte Ad intrantis, ut papae, o,Vah. . AAdmirantis,& interdum ironiae,Vt hui . . ,
Irridentis.ut o,o praeclarum cultodem Ouium, ut aiunt,lupum . . Exclamantis, ut pro, b. . ih ' '- . 1 Silentium indicentis, ut st. .ui mii a Timentis,ut hei. b t: γ' ris
Deprehendentis aliquid ex improuiso, ut at at. Praesagientis maluim, miserantis, uel minantis,ut Vae. Reij cientis cum faridio,ut apage,apages s. Stomachantis, silue inrignantis,ut malum. Execrantis, ut nefas in fandum.
Multae sunt interiectiones, quae varios exprimunt affectus,ut,ὸa s,ab,bui, euge quara significationes optimus magister usus, assiduaq; lectio te docebit, Malum, nefas infandum, quamuis nomina sint interuu tamen interiectionis
156쪽
partes agunt.Probus hanc orationis partem adhuc modum desinit. Interi ctiones sunt, quae abs in animi uario motu designant. Interetim enim gam dium , interdum dolorem mentis ostendunt. Diumedes, Interiectio en pars orationis allectum mentis significans uoce incondita . Eodem modo Donatus in priore libello de Octo pari.Prisci lib. 14. ait interriectiones abscondita uoce,ideri sui idem explicat in non plane expressa pronuntiari. Idem Donatis in po teriore Edit. Interiectio inquit,est pars orationis interiecta alijs pari, bus orationis ad εχ primendos animi assectM. Particulum, uoce incondita, putat quidam a recentioribus fuisse ex gitatam, cum ea ueteres, ut modo Ostendimus usi fuerint:ne , o rudis inconditas accipienda est, quae scrib, tur,sed quae pronuntiatur lugentis enim,aut exultantis,aut exclamantis v cci confusae, perturbatae sunt: cripta uero apertae, o plaηα.qus etiam,cuab ijs pronuntiantur, qui assectibus, ρι rturbationibuH uacui sunt, aperta videntur. Interiectionis meminit Quintilib. I .cap.q. . De Coniunctione. Coniunctio est pars orationis annectens, ordinansq; sententiam. Coniunctionum species, siue significationes variae sunt.
Copulativae, Vt,ac atque,&, quae, dcc. Disiunctivae, ut uel, ue, siue, seu, aut, ne. Aduersaliuae. ut etsi, tametsi, quanquam, quamuis, A c. Colle stivae, siue, illativae, siue rationales, ut ergo, igitur, quare, quo circa, quapropter, itaque,&c. Causales, ut namque, siquidem,quia, quoniam, enim, etenim, quod, propterea quod Sc. Expletivae, ut quidem, equidem, S c.
Coniunctiones partim sunt praepositivae, partim subiunctivae, partim media .PRaepositivae, sue principes sunt, quae in oratione praeeunt, ut
aut, ac,atque,at,ast, uel, nec, neque, nisi, seu, siue,&c.s Subiunctivae, siue subditae, quae subeunt, ut quae, urine, quide,
s Communes, siue mediae, quae& praeeunt,& subeunt, ut ergo, igi tur, itaque equides n.δ c.
Mirum en quantu Gramatici in Coniunctione inter se dissentianis .ct Diomedes, Donatus aint quinque esse Cornuctionu species, quas aut significationes vocat, Copulatimas, Disiunctivas, Expletiums,causales, attonales, Triscianusii. I sexdecim, Causales eniam in qu inque formas, polloniu imi
157쪽
tatus dinribuit Continuatiuas, subcontinuatiuas cte. addiditetia Approbamas, praesumptisas, ct alias eiusdem generis,quas.ne tibi sim fastidio libenter praetermitto. Recitiores etia Discretiuas, SQVsiuas excogitarui. Praeterea estim,auariis,diuersis formis adscribuntur,al enim Nec, eq; copulativas,alij disiunctinas vocant. Quanquam . quamuis, tametsi, quidam Adure satiuas appellant, quas Plinius,ut ait Diomedes, Illativas uocat: ipseM, ro Diomedes suanquam, Q Μauis, Rationalcs ,sue Ratiocinatiuas nominat; Sst,tametsi, Causales. Potius im), quae supra adverbia eligendi appellatia. mus, docet ide Relativas ad aliquid,sue coparativas d Plinio dici. Itaq; alii aduerbuι nominant alii inter coniunctiones numerant,no diuersa sed eadeβ-gnificatione:nam eadem vox diuersa significatione, adverbium, ct comactio esse potest,ut diare, Quamobrem, quae adverbia sunt interrogandi,cu in . terrogationi, coniunctι0nes uero,cum conclusioni seruiunt. Quae cum ita sint,
ne de formis.*ιe vocabulis Coniunc u simi soliciti,qui Prones docet, quando ipsi etia Grypui de ipsis tat opere inter se dis tet. Satis enim est Coniunctionem communi vocabulo nominare interdum etiam Particulam. Doceantur potius pueri, quae praeeant,quae subeant, nam transmutatione committitur jῖloecismus,autore et intiliano lib. 3. cap. F. νt, aevoque ego, Enim hoc
uoluit, gutem non habuit: Definitio Coniunctionis, qua usi sumus, Palaemonis est, ut refert Diomedes. Copulativam appellat siellius lib. I o.ca. 29. Connexiuam, Atque inquit sarticula a Grammaticis quidem coniunctio esse dicitur connexiva, plerucque sane coniungit uerba, connectit. Sed inter .du alias quasdam potestates habet non satis notas,nisi in ueteru liter ara tractatione,atq; cura exercitis. Nam ct pro adverbio ualet,cu dicimus, Aliter ego feci, atque tu ignificat enim aliter,qu. tu oec. 2uidam malunt copulates appellare,nos non admodum reformidamus haec vacabula,cum eis Prinbus,alijI veteres viantur. Disiunctivae quamuissensum disiungant, uorba tamen coniunguet, qua ratione coniunctionis nomen non amittunt. ynniaci Ciceronis aetate Coniunctionem appellarunt partem orationis Iungendi. ride Varronem lib. I .de Metalo. Cicero in Oratore Coniunctionem vocat. Euod ad ordinem attinet. Principes, Subditas,qus sunt, subeut appellauimus, quas Diomedes Principales,subsequentes, Medias vocat; su enim Nigidius apud Gellium lib. 19.cap. i vocales di tribuit. Sed haec hactenus. De Accidentibus, sine Attributis partium
SVnt quaedam, quae partes orationis comitantur, ut Numerus, Casus. Genus, Declinatio, Modus, Tempus, Persona , Figura, Species; quae Accidentia, siue Attributa Partium vocantur. Numeri nominum,pronominu,verborii, S participiorum sunt
158쪽
auo, singularis,ut Musa, Ego, Amo, Amans .Plur.Vt Musi, Nos, Amamus, Amantes.
Casus Nominum, Participiorum, & nonnullorum Pronominum sunt. sex Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusatims, Vocativus, Ablativus. Nome, Pronomen, Participium tria habent genera pr cipua, M Msculinum, siue Virile, cui ptaeponi rur pronomo Hic,ut hic dominus, meus, doctus: Farmininum, siue Muliebre, cui praeponitur pronome
Haec, ut haec ancilla, mea, docta: Neutrum, cui praeponitur pronomet Hoc, ut hoc mancipium, meum, doctium. Ex his tribus generibus nascuntur duo alia, Commune duorum,& Commune trium. Commune duorum est, cui praeponuntur Pro nomina Hic,& Uaec, Vt hic,& har parens . Commune trium , siue
Omne, cui praeponuntur pronomina Hic, Haec, Hoc, ut hic, & haec,& hoc prudens, nostras, aman S. Decii nationes, siue Formae nominum sunt quinque. Prima, cuius genitivus terminatur ae, diphthogo, ut Musa Musae.
Secunda, cuius genitivus terminatur litera i, ut dominus, domini. Tertia, cuius genitivus terminatur syllaba is, ut sermo, sermonis . Quarta, cuius genitivus termina yllaba us, ut sensus sensus. diei. Quinta, cuius genitivus terminatur literis e,& i, separatis, ut dies, Pronomina meus,tuus, suus,noster, vester, ad primam, & se damnominum declinationem spectant: Nostras, vestras ad tertiam: cael rapeculiares habent sormas. Participia quae in Ans,&Ens exeunt, ad tertiam declinationem pertinent, VeAmans, docens.&c. Reliqua ad primam, & secundam,
ut Amaturus, Mum: amandus, amanda, amandum,&c.
Declinationes, siue Coniugationes verborum sunt quatuor. Prima, cuius secunda persona praesentis Indicativi exit in As, mi
Amo, amas, amare. Secunda in Es, longum, Ut Doceo, doces, docere. Tettia in Is, breue & infinitum in Ere, ut Lego, legis,legere. Quarta in Is, longum,&infinitum in Ire, ut Audio, audis, audire. . Modi verborum triti, ac communes sunt quinque, Indicativus, i Imperativus, Optativus, Coniunctivus, Infinitus. Tempora verborum sunt quinque praesens, siue Instans . Praeteri tum imperfectum, Praeteritum perfectum. Preteritum plusquam per fectum Futurum.
159쪽
pronomina tertiae sunt personae, praeter Ipse, ipsa, ipsum,quod euiu'uis est personae: item prouocabulum Qui, quae, quod.i Perlon et verborum sunt tres, prima vi Amo, secunda, ut amas, ter
Nomina, & participia sexceptis vocativi sin incertae sunt personae, si cui & verba infinita; eam enim induunt personam, cuius est verbi, cui adhaerent: ut Ego M.Tullius defendi Rempublicam adolescens, non deseram senex. Cupio te audire. Vocandi casus, quoniam secundis personis tantum adhaerent, se .lum sunt secundae personae. Figurae Nominum, Pronominum, Verborum, Participiorum, Pretpositionum, Ad uerbiorum, Coniunct ionum duae sunt.
Simplex, Vt prudens,is, amo, amans, abs, prudenter, enim. Composita, ut imprudens, idem, adamo iadamans, absque, imprudenter, etenim. Species Nominum, Pronominum, Verborum, Adverbiorii, sunt duς. Primitiua,Vt pater, tu, caleo,clam. Derivativa, Vt Paternus, tuus, um, calesco clanculum.
Partium orationis accidetiasue attributa, me affectus,sue affectiones, siue, ut Diomedes vocat,obseruationesan hunc locu reiecimus ine in singulis partibus eadem non sine causa repeterptur. Quid enim attinet eandem crambem. Quot accidunt Nomini, Pronomini,Verbo, c.toties repetere t Euem
obsecro fructum perci Et trones,si in numerato habeant,quae attributa quibus partibus accidant Nonne multo satius est id temporis in nominib.xerbis i declinandis consumere e
Quintdi. I c. .nu eru solet appellare fingaturAct plurale: idgadverbiis singulariter, Pluralelis utitur L 8.c. 6. si illas non Dia pluresε sita etiam pluralitia numerum dicit li. 2.c.i6. li s.c. 21. Caesare in libris de An logia dicitur Appellatio multitudinis id gnificatio multitudinis.vide GALli. 1 9.c. 8.νbietia inuenies numeru multitudinis, figura multitia inis in eadε re. Eodem capite appellat Gellius nurae singulum,singula .vano solet dicere verba,vocabula singularia multitudinis. 2 . de Analo. Meprehed ut Anxlogias, g, alia vocabula singularia sint solis,ut eicer:alia multitudinissolo, ut scala. Ibid4 Iniistia postulat siqua sunt singularia oportere balere multitudines. i. Omnes enim numeri a duob. sursum uersus multitialais sunt. Sic N, ridius loqui ccinsueuit apud Gellium ii. 13.e. I ε .casu multitudisis recto.
160쪽
tur aulatissanus,oe eius aequales,que Gramatici sequuntur lege eunde lib. I
ca.q. .6.7. db.6.ca. IS. yminatiuum Cicero in Orat. vano in libris de nalog.Nigidius apud Gellium ii. t 3. c. I Rectum casum vocant. Varro et casum nominandi a.de malo. Ambiguum,inqui νerbum nominandi,an patri' esset casus,ut oins, auis.Genitium patrium casum idem appellat:Datiuum,dandi, ccusativumAccusandirocatiuum,uocandi blati minextum casum,iae 3. sexto casu,qui sproprius Latinis.P. 2 gidius, earum interrogandi appellat genitivum apud Gellium lib. r3.e. et .vbi Gellius siem terpretatur, sum interrogandi eum dicit,quem nuc nos genitiuum dicimus. Apollinaris Sulpitius apud eundemii. 2o.c. s. Mei,inquit, easus interrogari est,quem genitiuum Grammatici vocant. Quidam recentiares enitivum casum gignens,ablatiuum auferens solent dicere, quas appellationes nondum apud classicos legi. Donatus a. it.ait quosdam septimum casum adderes-mile ablativo sed sine pransitione A,vel Ab.Prisciano Es.non placet haec spinio:eodem,inquit ille,pacto prismus accusativos in duos casus distribuere. Aliorum cum praepositione,alterum qui eadem careat.Quintilianus lib. I .c. putat ablativum, quem nunc in Irumenti vocant,septimum esse castim.Sunt qui octauum easum addant,vi It clamor coelo,pro in coelum. Sed haec nimis multa. Illud nobis pene exciderat, Nominatiuum ipsum a Quintiliano Positionem, primam positio'em dici,reliquos vero casus obliquoia e e. 6Δi. Varro saepenumero casus in rectos,o obliquos diuidit. Idem l .de gnato.Docet cur a c u recto declinati sint obliqui; ut nimirum is, qui de altero dice. re disinguere posse cum vocare cum dare cum accusaret, .
stulatilianus li. I .ea. Ggenus masculivum,ae semininum uocat, o PD. lib. I o.ca. 68. Neque est ijs genus masculinum,foemininumue, c.Varro Virile,Muliebre I .de nato. Utrum virile,muliebre,an neutrum sit,ut Doctus, a,um.Neutrum vocarit omnes,non eu etiam Neutralo.Quinti. s. I . . . Commune duobus voca quodPhocas,Diomedes, Donatus sepe Commune dicut pliciter. Ibidem, Fabius Commune omnibus, quod ijdem Grammatici, Omne requenter nominant.Itaque dicitur nomen commine duobus, siue duoru, me duumgenerum,siue communisgeneris. Et commune trium, aut omnium generum,aut omnis generis. Nomen masculinum definit Diomedes, cui praeponitur praenomen Hic: Femininum Hser eutrum Hoc:quam definiendi rationem a M. Varrone lib. 2. nato.mutuanr est.Ea,inquit Pilia dicimus,
non qπae utrum significant, sed quibus prae mur Hic,aut Hi: O sic Muliebria,in quibus dicere possumus Hec,aut Hae.Praeter haec sunt alia genera, quae Epicya siue Promiscua uocantur,in quib. ut inquit Fabius li. i. cap. sexus uterq; peraturum apparet: uno enim genere, articuloq; utruq; sexum