장음표시 사용
211쪽
, motu, robore extraordinario, voracitate prorsus stim
penda sunt praediti, aut alios denique exercent actus, quos mirari potius mortales caeteri viva in imitari pos. ,,liint. Etenim homo rudis, ut de priori prius dicamus, illiteratus variis linguis loqui aut futura praedicereri aequit, nec Deo tamen attribui possunt haec eadem de Mquibus diximus, quia Dcus nec incntitur, ite eblasphe.,,mias loquitur ; ergo onmino ad intelligentem alt- , , quam Virtutem a Deci homine tu. distinctam videtur ,,recurrendum. o Et f. ia pag. 7S. pergit: Nec est eo Drtini in hoc negotio ridicul , ut mollisiime dicam ad- ,,mii tenda exceptio, qui a Melancholica de vitiata coin plexione ejusmodi es eius prodire autumant; con- ra quos recte disputat Fernelius lib. a. de abditis re-Hr Um causis eap 36. cum ne quidem explicari ali t perti. Dpi a quoqua in possit, qua ratione Melancholia copian. ,,da quidem illa vehementer a nobis omnibus deside- , a an da peregrinorum idiomatum peritos reddat. SD, ne per febrem humores exsiccantem forte melius quis ,, expeditiusque eloqtiatur, quae ante didicit, quam po , tuisset semis ; sed per eand cm vel bilem atram autri JUemcunque humorem alium incogniti alicujus idi Minatis promptum stabilemque durante morbo usum conferre alicui poste credat Judaus Apella. Meum, , eerte hic rusticum cst ingeni rin, neque tantarum adeo
,,subtilitatiim capax. Idem ibid. g. 12. pergit: Quin ,, lino si arreptilii ejusmodi homines corpora aliqua qualitate morbosa ad lo leniluni peregrino idio mate, Vel maxime excitarentur, non aliter certe hoc fieret, quam interventu motus Organorum ad es, orruandam
,, Voceur articulatam a natura ipsa factorum. At quid tunc dicendum de iis, qui non modo immota Iingua,nlud ore etiam proisis elauso percgrinis serniocinan. , itur linguis, quos id co ventri loquos appellatos Galenus
in eX positione vocum Hippocratis, verbo
ri γοθοι docet. Ergo hi 5 quidem responsiorubus ar-
212쪽
gumentum propositum non enervatur : Enervari'
autem posset ab homine obstinato, si dicat, animam'.
quandam separatam, quae linguarum VarIarum perIlIam adhue in corpore delitescens habuerit,effectus ejus-ι modi causam esse: neque obstabit, quod Petrerius cap A 2. libri de Magia,eum nonnullis aliis contendit animas , damnatas nunquam in haec superiora redire. Illud enim. ipsum probari ex lumine rationis itidem non potest multo minus cum Medicis quibusdam ad reminiicentiam Platonicam jam toties a viris doctissimis relu tatam hoc loco est recurrendum Hactenus C. Marinlini. Imo & exempla allegata partim valde dubia sunt, Partim ex alieno auditu, partim ex ignorantia adstaut1-Nm , partim ex aliis erroribus. Cons. quoque P. Zacchism lib. 4. Tit. I. qu. s. n. I6. imo una vel altera Vox Drte fortuito prorumpens posset admitti, neutiquam Nero concinna Oratio. Et si forte hoe fiat, a Diaholo ieri statuunt Psellas, Hercules Saxonia Itb I. cap. II. fol.98.Θlvaticiis l. all. PIaterus Prax. Fr. l. lib. I. cap. 3. Pag.
Ioz. D. Ludov. Sobtineritius Disp. de Mania pag ,
Inio hane esse eommunem ttam Theologorum quam Medicorum opinionem ex Petr. Garc. apud fontecham refert C. Mita qu. 27. n. 3 . Et signum a Diabolo obse itiexplicant BalduinusCas. Conse. L. 3. cap. 3. Aderus Part.
3. enarrat. 6. pag. sqli ct pag 333. ex Mahfaria Binmnger. Cent. s. obs. 32. Gisb. Hoditus de Energum. pag. IOJI. T rreus lib. de Daemon. cap. II. ex A b. Tostato in Matthaeum cap. S. qu. u , Exemplo esse potest miles apud Thom. Bartholin. Vol. 2 Adt. Hala. obf. 8. pag. u. imo horrendum sed memorabile est exemplum, quod ex M. Tobiae Selleri Daemonomani a Witteb. I6os edita
resert M. Chrisopb. Ginger in Daemon ologia, ober et
neue ὁ vom Seu'I, Aug. Vindel. I68 I. In art. o. seq. de duodeeenni virgine Leobergae in Silesia a DaemO- ne obsessa. vid. pluribus liber ipse. Certum est,inquit, Primerosius de Error. viil g. lib. 2. cap. 2g. pag. I93. PQ vegrina lingua, quam quis nunquam didicerit,loqui, aut
213쪽
fritura praedicere, tu minem posse, sine ope aut divina, ut Apostoli ct Prophetae, aut Daemonum ut reliqui Coni euridem pag. seq. I92. Magis tamen placet sen
DIciatoris ad instar summi Magnus SI L
rites scripserat lib. I. H. A. cap. 1 I. ἀκύνητον οε το α θροεχει μονειτων ἐπντων τουτο το μιριον, h. e. interprete The doro Gaza: Auνes homini tantum immobiles. Et ne quisquam de rei veritate dubitet , satim paulo post ideminet adstruit, inquiens: αλλα μονον αν
οὐ ους ερ κns7. - τοὶ δ' ἄδα κινει παντα, i. e. Verum homo unus aurem non movet, Ce tera suas auriculas omnia movent. Haec eadem
latine reddidit doctissimus Plinius male enim eum saepio
214쪽
saepius inique nasutuli vellicant, quippe qui nunquam scripta ejus inspexerunt) lib. II. cap. 37.
dicens: Aures homini tantum immobiles. Hinc noviter etiam Leonh. Coqueus in noti. ad D. Augustin. de civ. Dei lib. I q. cap. 24. allegat Casau-honum ad Athenaei lib. I O. ita continentantem: DFud nempe movere aures vero plane communi hominum natura contrarium est, quibus η πολυποικι λ του οεου σοφώι aures dedit moveri se aspon- re ne sitas. Et jam olim το πρεπον observasse imgeniosissimuin Ρoetarum Oνidium credendum est, quando Midae aures non humanas esse scribit, quia mobiles. Merentur elegantissimi versus ex Metam. II. 4, 29. seqq. apponi - Nec Delius aures Humanam stolidas patitur retinere figuram;
Sed trahit in spatium, villisque albentibus ii pleis Instabilesque illas facit, & dat posse moveri:
Cetera sunt hominis: partem damnatur in unam Induiturque aures lente gradientis aselli. g. 2. Et ne desint rationum momenta, Compilator quidam problematum A sotelis si Dis placet, nec enim in ipsa sectione problematum 3 2. quae de auribus agit, quidquam inveni. nec alibi, Edit. Amstelod. I 6 sol. m. 27. ita inquit: auaritur quare omne animalmovet aures,praeter hominem Z Respondeturper Arsotelem, quod quidam musculus es circa mandibulam in homine, qui prohibet morum in auribus. Sed animalia illo earent, ergo aures suas movent. Cons Casp. Bauchinus Institi
215쪽
P. I. cap. Iq. pag. I 78. ait: Auriculae in bestiis plerisque sunt mobiles, nempe ut ad strepitiun quemvis quaqua versum convertantur & de lono alias incerto nuncium certiorem captent; quin etiam probabile est, quod auriculae humanae a natura mobiles
existunt, quia scilicet musculos appensos habent; verum quod diuturno fascium usu,quibus infantum capita colligari solent, haec facultas iis adimitur. g. 3. Ejusdem ferme subtilitatis est ratio Georgii Vallae Placentini l. de physic. quae s. lit. C. 7. b.
scribentis : suid est, quod homo non micet auriasus P suoniam motabiles partes nactus non ent, ut extra corpulentam nervosamque materiam habeat. unde fit motus 3 ob hoc prorsus movere micareque non potest.
g. 4. Aliter Aristotelem interpretatur Lud Vipes ad D. Augustini XIV. de C. D. 24. quando dieit: Illud intelligendum esse, suapte sponte non
agitari, ut in canibus, equis S asinis vidennis. g. s. Volcherus Coiterus de auditus -- instrumento c. I. in sini m. st. Animadvertendum etiam, quod in hominibus parum vel nihil moveantur, ratio e II, quod etiam si mobiles versatilesque essent, cum parvae sunt, parum vel nihil nos juviscent. Cons. Omnino M. Schelhammer. de auditu P. I. c. i. g. 7. pag. t .seqq. f. 6. Aliam rationem comminiscitur B, Rechermannus S . 80 . l. s.c.al. p.m. 377. inqui ens: Soli homini natura dedit aures immobiles, quia oportebat eum non Iantum sonos ac voees inis
216쪽
articulatas percipere, sed etiam inprimis sermonem, literis ac bsia bis suis formatum, ad quam literarum acollabarum in auribin expressionem opus erat quiete, Armitudine s consantia, atque adeo accuratissima quadam hujus fensus intentione. Rectius Thom. Missis de anima brutor. P. I. cap. Iq. pag.
178. ait: Auriculae in bestiis plerisque sunt mobiles, nempe ut ad strepitum quemvis quaqua versum
6. 7. Sed quid respondebitur ad contrarium. cujus quam plurima prostant exempla sutut Lim denius med. ph ol. e. N. f. 7. f m. sar. dicat: Certe rarisunt, qui auriculas manifesto movent) ceu ex fide auctorum aliquot jam allegabo. Auin m bilitati sunt verba Lindenii l. a. in quibusdam adtesatur proverbium nostras: niath in pn Dd.
eia conscientiae re omni culpa libere dicunt in munerum aucupes N habentes venalia cuncta nque alios quovis asu Reip. autpriPatae cuju iam obnoxios. Sicuti vero hoc videtur esse signum bonae cons estiae; ita in contrarium aures demittere est confusionis di pudoris. Sic IIorat. Sat. q. lib, 9. 2 O. Demitto auriculas uι iniquae meniis asellus. Cum gravius dorso subiit onuου - coris .Omnino ad h.l. Tom'nt. pag. 97. seq.&The. Od. Marcii. f. 96. a. lui plura habent huc facientia. f. g. Antea autem, quam exempla in theatrum
adducam auctoritate spostea experientia & ratione utendum est. Instar omnium sit mihi B. Augu- sinus L XIV. de C. D. c. a4. loquens: Sunt enim
217쪽
qui s aures moveant, vel singulas, vel ambas simul. Quem locum etia1n allegat Cael. Rhodigi-
od Martilius ad Horat. d. l. ait: Hoc figurate cinum quidem a sermocinatore nostro S Galeno. sed & vera interdum motio auricularum. Etenim ut ait D. Augustinus c. 34. lib. q. non convenit eum nostris allegatis) de Civit. Dei . Sunt qui ct aures moveant, vel singulas vel ambas simul Sed jam ad exempla. f. 9. emplum I. Issgang. Ostermeyer vulgo CappellMeyer Theol. D. Lutheri Praeceptor A. C. I S 3I . obiit, cui canenti aures movebantur miraculo quo lain. Ni fallor legitur ap. Job. Wol m
g. I o. H. Muretum 'summet miraculos plane modo aure uas asimorum instar pro lubitu movere potuisse certum erit, sunt verba nubeνrides eris. Teter. c. U. pag. m. ψεῖ. Cons omnino C. H mannum com. ad Galeni V. P. XI
s. I I. III. Tales aures etiam vidit Anatomic Tum, qui unquam fuerunt, princeps, sita Vesalium honorat Himerosius i. q. de error. Uul. e. 24. de hum. cory fabr. I. a. c. i. p. m. 'S. Patavii in Iepidi ingenii jurium Doctore non minus egregie erudito, quam jucunde saceto, Claudio Symionio Forojuliensi. Ex eodem repetit Cardanus de vari rex. I S. c.qo. ap. D. Schenck.αι. obff
218쪽
natus i. o. . meae mir. c. a. p. Lo. item Z inge-νus I. a.
g. I 3. U. Date champius annoti. ad II XI. e. 37. Plinis lit. te inquit: quibusdam mobiles scit. aures visae sunt: Mibi quidem adolescens, qui saures re capitis cutem Promte moveret. Ap. DB. Scheniatum l. a. Ex Dalechampio quoque idem confirmare videtur Iob. Jonstonas Thaumat. Hasi X. c. 7. art. 7. p. m. a 'I.
hum.fabr. LI. c. 22. ait: Se duos noVisse, qui aure quando volunt, movere possunt. Itidem ap. Ph. Schench. obserν. l. a.
6. is. VIII) Aurelianensis Dux stultum quemdam habuit, qui poterat omnes, vel centum, habitu& facie repra sentare. Ille ipsas aures aeque movebat atque ipsas palpebras. Cf. Molphius de obf
g. I 6. IX. Intellexi scribit idem Molphius ibid. a Doctore Antonio Schnebe ero Mediis eo macopiensi, fuisse quemdam magnifici eu-jusdam Poloni filium, quipostea in Italia diem su-
219쪽
um obiit: qui natura, non usu aures moveri .
f. ry. X.ὶ D. Aureolus Castrensis Presbyter proinprietatem non maerereundam po et, aures enim ad libitum movet, cujus rei sese resis oculatus saepe fui, inquit P. Borestus Cent. a. obf IL . Ι 8. XI). Vidus Vidivi I. IV. de tuend. Valet. membratim. cap. I. f m. l7 . refert: Homines qui aures moveant se raros admodum vidisse. Idem de Anatome L7. c. S. f. ω.JU. ait '. Manent immobiles aures plerisque hominibus Galen. IX. V. P. ra.) quod breres sint idcirco nudam valentes ex motu utilitatem asserre. Moventur bellata quod sint longiores er circumacta metu ad audiendum
accommodantur'. Vidimus tamen nonnudos homines, qui aures moνerent.
g. Ι9. XII.) Athenaeus l.X. in principio ex ithammo in Busiride Herculem descripsit κινει-Eατα, aurem utramque movet ; ap. Leonb. Coqueum, in noti. ad Augusin. de C. D. l. a. p. m. I. & C. Hosamann. Com. ad G de V. P. XVI. n. luo. Idem allegat Theod. Marcilius Comm. in Horat.Sat. l.9.2O. l. 9 s. a. inquiens: Notat & in Hercule Epicharmus. Nam de corbitante illo agens, ait: δε τως ματι mi Ereloe, i.e. nasoque runcat, auriculasque Commovet.
boni ad Athen. LXV. L. Coqueum l. a.) Sacerdotem fuisse quemdam aures molitantem. Accepimus autem inquio a viris fide dignis, visas manifeste aures moveri Viro cuidam eruditi mo, cum per Allobrogum fines transiens, vivi comburi periculum sibi a Magi-
220쪽
M sr.itu imminere intesiexisset, quod icercturnefandi criminis reus Tholos et in Italiam fugere. Hunc tamen fuisse Muretum supra 9.io. vcili C. Hos mann. com. ad Gal. V. P. l. d. blem Eustathius ad Iliad. XI. ait: ανθρώπου μονου ιοιον iuri κυγῶν ταωτα, ει ηα τὰ τουν τῆ υς-ου γε νους οἰνηρ ἰ ἰς χορη- es θάτερον τοῖν ατίοιν ὐποκινων. i. e. Hominis solius proprium aures non moVere; quanquam hujus suculi Sacerdos quidam narratur alterutram auricularum solitus motare. Theod. Marcilius i all. 6. 2 I. XIV. dr. Laurent. l. XI. his. anat. c. ra.scribit: Se in quibusdam observasse aures moveriap. L. Coqueum l. a. Idem asserit Reulae Columbus de re anatom. lib. s. cap. IO.pag. 228. Verba Vid. inc
g. aa. XV. talpardus l. 2. Mat. corp. hum.c.2. refert: Se Romae vidisse Hispalensem quemdam, cui nomen erat Mansigito, qui aurem moveret, citante eodem Coqueo ibid.
g. 23. XVI. Thom. Partholino, Viro diligentissimo A. R. l. I. c. st. p. m. III. Semel vidisse con
g. et . XVII. Iustiniano similes fuisse oportet,
quem mobilibus auribus depingit Procopius ait Idem CL. Th. Bartholis. l. cit. g. as. XVIII. Vidi ego etiam unum atque a terum, sunt verba acutissimi Germanorum Medici C. Homann. com. ad Galen. l. XVI. de V. It n. Hlo. Exemplum quoque ex Getas citat Boi c. M. M.