장음표시 사용
541쪽
unctio cliri sitialis cuni illis verbis ab confirmante prolatis: et Signo te signo Crucis . et consirmo ite chrismale salutis, in nomine Patris , et Filii, et Spiritus Sancti, 3 an ritus uterque simul sint im- ius sacramenti maleria et forma, in quo sententiarum discrimine necesse est utramque materiam et formam ud hibere, ne Sacramentum nullitatis periculo exponatur. Solum autem Episcopum esse ordinarium huius sacramenti ministrum, Tridentina Synodus desinivit sess. Vil de Cons. can. 3liis verbis: et Si quis dixerit sanctae Confirmationis ordinarium ministrum non esse solum Episcopum, sed quemvis Simplicem Sacerdotem, anathema sit. a Verum extra0rdinarius minister esse potest simplex Sacerdos, cui gravissima, honestaque de causa, Romanus Pontifex specialem facultatem delegaverit. 4 Legitur aliquando , ut inquit Eugenius IV in Concilio Florentino, per apostolicae Sed is dispensationem ex rationebili et urgenti admodum causa simplicem Sacerdotem chrismate per Episcopum consecto, hoc sacramentum Confirmationis ministrasse. Hac de re tale pertractat Benedictus XIV de Synodo dioec. l. 13, cap. 45. Cf. Instructionem S. Congr. de Propaganda Fide diei 24 Mariti 1774, qua declaratur e simplici
Sacerdoti administranti, extraordinaria facultate, Confirmati0nis sacramentum, non licere usum rOchelti, mitrae, baculi pastoralis, annuli, vel crucis pectoralis. 3Non nisi baptizati confirmari valide possunt. 0-lim quidem insantibus post collatum baptismum
Confirmationis sacramentum administrabatur , quae consuetudo adhuc viget apud graecos. Sed latini a multis saeculis seorsum a baptismo con-
542쪽
firmationem conserunt; et neminem septennio minorem sacro chrismate liniunt, nisi sorte tam gravi morbo laboret, ut ex eo moriturus praevideatur.
0uod autem patri nos spectat in hoc sacramento adhibendos, in primis observandum est, ut non plures sed unus tantum adhibeatur , nec seminis mares , nec maribus seminae, sed suo quisque sexui illud ossicium praestari debet. Praeterea nisi necessitas cogat, non eumdem, sed diversum esse oportet Confirmationis patrinum a patrino baptismi, et demum a patrini munere arcentur ii omnes, qui ab eo praestando munere in baptismo arcendos esse superius animadvertimus. Progrediamnunc ad Eucharistiae Sacramentum.
Sacramentum Corporis et Sanguinis Christi sub speciebus panis et vini ad spiritualem animae resectionem institutum Eucharistia seu Gratiarum actio apud christianos appellari consuevit, quod ipse Christus in eius institutione gratias Deo Patri egit, semperque a fidelibus agendae sunt pro tanta divinae beneficentiae largitate: quippe Deus, ut verbis Augustini utamur, Tract. 48 in Ioannem: e Cum sit omnipotens plus dare non potuit, cum sit sapientissimus, plus dare nescivit, cum sit ditissimus plus dare non habuit. 3 Itaque caeteris sacramentis longe praestat , Eucharistia, non solum enim commune illud habet eum reliquis Sacramentis, quod sit rei sacrae signum et invisibilis gratias visibilis sorma : verum etiam illud
excellens et singulare in eo est, quod ipsum g tiarum omnium lantem et largitorem Iesum Christum contineat: unde panis Angelorum, panis τι- tae, Corpus Domini et Sacramentum per antono-
543쪽
masiam vocata est. Item reliqua sacramenta in actionibus transeuntibus sita sunt, hoc autem sacramentum in re permanenti, adeo ut Christus in ea permaneat, donec species corrumpantur. Ex quo consequitur latriae cultum externum atque internum, qui vero Deo debetur, huic sacramento cum veneratione exhibendum esse. Et hinc merito Tridentina Synodus sess. XIII, can. 6 desinivit: c Si quis dixerit in sancto Eucharistiae Sacramento Unigenitum Dei Filium non esse cultu latriae etiam externo adorandum, vel non publice ut adoretur, populo proponendum, et eius adoratores esse idololatras, anathema Sit. Solus Sacerdos a Christo Domino institutus est minister Eucharistiae consecrandae, eaque, dum Missa peragitur, consecranda est; atque adeo ipsa mei non Sacramenti modo, sed etiam Sacrificii rationem habet. Tamquam Sacramentum coelestis et spiritualis animarum cibus est, et beatae immortalitatis semen; tamquam sacrificium Corpus et Sanguis Christi per Sacerd0tem Deo osseruntur atque immolantur. Panis autem e tritico consectus Sive agymus, sive sermentatus, et Vinum exovi te apta ad Sacramentum materia,sunt. Sed quisque Sacerdosi tenetur Ecclesiae Suae consuetudinem observare , scilicet Latinus in a ZTmo , Graecus in sermentato consecrare. Exploratum est sermam, qua panis consecratur, eam eSSe e Hoc est Corpus meum , s et qua vinum con Secratur, eam pariter esse: et Hic est calia Sunguinis mei. i, Caelera verba, quae in consecratione calicis sa-cienda Sacerdos proseri, utrum ad Sacramenti validitatem pertineant, Theologis disputandum, relinquimuS.
544쪽
Baptizati omnes capaces sunt Eucharistiae suscipiendae. 0lim dabatur insantibus post Baptismum et Confirmationem, nunc autem in Ecclesia Latina pueris non amplius administratur. Αti si- deles rationis compotes ad percipiendum saepius in vita hoc Sacramentum divino praecepto ad Stringuntur. Cum . vero pietate refrigescente ab hac coelesti mensa fideles diutius abstinerent, Lateranense Concilium praecepit, ut omnes utriusque sexus sideles, saltem semel in anno paschali scilicet tempore, ad sacrum Eucharistiae Sacramentum accederent, quod Decretum Tridentina Srnodus confirmavit. Haec autem communio paschalis in propria parochia suscipienda est, et in ea parochia ubi quisque commoratur, si in propria percipere ob absentiam nequeat. Hinc Regulares quamquam ex summorum Pontificum privilegiis possunt in suis Ecclesiis, die Paschatis excepto, Eucharistiam distribuere, fideles tamen in eisdem Regularium Ecclesiis communione refecti, Ecclesiae praecepto, non iaciunt satis, ac omnino debent paschalem in propria Ecclesia parochiali
Verum ex praecepto raclesiae, quo fideles iubentur ad hoc augustissimum Sacramentum accedere,, cave inseras, omnibus ad illud accedentibus a Paroehis administrari oportere. Sunt enim quidam cibi eucharistici participatione prorsus indigni, , ab . eaque excludendi, cum ipse Christus
Apostolis praeceperit: e Nolite sanctum dare canibus. 3 Canum i autem nomine catholica Ecclesia semper intellexit publieos et notorios peccatores, videlicet haereticos, schismaticos , excommunieatos, interdielos, manifeste infames, meretrides ,
545쪽
concubinarios, foeneratores , magos , sortilegos , . blasphemos, aliosque huius generis homines, quorum notoria et publica est iniquilas, imota vero poenitentia. His itaque omnibus deneganda est Eucharistia sive eam publice, sive in occulto petant. At longe alia res est, si de occultis peccatoribus sermo instituatur. Si enim occultus peccator coram aliis si delibus ad hoc Sacramentum percipiendum se osserat, illum repellere non licebit, ne publica assiciatur infamia, qua certe afficeretur, si publice eidem Eucharistia denegaretur. Verum, si Occultus peccator Eucharistiam in occulto petat, tunc neganda ei foret Dominici corporis participatio, excepto tamen casu , quo Sacerdos ex Sacramentali consessione occulti peccatoris statum cognovisset. t Praeterea cum summa reverentia huic augustissimo Sacramento debeatur, a sacra menSa Br-
centur a mentes, et phrenetici, nisi lucida habeant intervalla , necnon semilatui et stolidi , energument, epileptici aliique aegroti, de quibus dubitari prudenter possit, an sint sui compotes, et an quid agant intelligant, vel si vomitionis aliudve indignitatis periculum adesse censeatur. Quemadmodum administrandae Communionis paschalis, ita etiam ordinarius viatiei ministerest Parochus iliaque in VI. de Privilegiis sic statuitur: cim insit, qui Clericis aut laicis Sacramentum Unctionis extremae vel Eucharistiae ministrare, non rata super his parochialis Presbyteri licentia speciali, praesumpserint, exc-- municillumis ineurrant sententiam ipso sacto per Sedem Apostolicam dumtaxat absolvendi. Religio. sis tamen illis, quibus est ab Apostolica Sede con-
546쪽
539cessum, ut familiaribus suis domesticis, aut pauperibus in hospitalibus suis degentibus Sacramenta possint e lesiastica ministrare, nullum ex prae missis volumus quoad hoc praeiudicium generari. ν Progredimur ad Sacramentum Poenitentiae. Christus abundans in misericordia , Sacramentum Poenitentiae, quod esset altera post , naufragium tabula, instituit, in quo scilicet sideles contriti, consilentes et satisfacere volentes a peccatis post Baptismum commissis ministerio Sacerdotum absolverentur. Sane potestatem dimittendi precata
Christus Apostolis suis secit illis verbisto. XX, 22-23:ε Aecipite Spiritum Sanctum, quorum remiseritis
peccata , remittuntur eis, et quorum retinueritis, retenta sunt. 1 Ex quibus verbis tria potissimum consequuntur: 1' scilicet, nullum esse peccatum, cuius dimittendi potestate Ecclesia donata non sit; eam etenim potestatem sine ulla exceptione Christus demandavit. 2' Sacerdotes, dum ea utuntur potestate, non nudum exercere ministerium , quo a Deo remissa esse peccata declarent, sed verum exercere actum iudicialem , quo mandata
sibi potestate a peccatis absolvunt; vera enim potestas remittendi pecuata illis verbis continetur.3 ' Solis Apostolis eorumquo in Sacerdotio successoribus eamdem potestatem competere . ipsos quippe solos Ubristus allocutus est, dum Spiritum Sanctum et potestatem remittendi peecata communicavit.
Quamquam vero potestas ligandi et solvendi a
pereatis sacerdotio adhaereat, eam tamen potestatem valide non exercent Sacerdotes, nisi etiam potestate iurisdietionis aucti sint. In sacro enim tribunali iudicis ossicio languntur ei sententiam
547쪽
540serunt. Cum autem natura et ratio iudicii exposcat, ut sententia in Subditos tantum seratust, manifestum est nullius momenti esse absolutionem ab eo prolatam, qui in poenitentem neque ordinariam neque delegatam iurisdictionem habeat. Porro iurisdictionem ordinariam in orbem universum tenet Romanus Pontifex, Episcopi et locorum Ordinarii in suis dioecesibus et territoriis, Poenitentiarii in Cathedralibus , Parochi in suis parochiis, Praelati autem regulares in suos Beligiosos. Delegatam iurisdictionem ii habent, qui non iure proprio, sed ex concessione Pontificis
aut Episcopi vel alterius Praelati quasi episcopali
iurisdictione pollentis, excipiendarum consessionum vicariam potestatem acceperunt. Ordinariam inter et delegatam potestatem praecipua discrimina haec sunt; et in primis delegata iurisdictio non exspirat morte delegantis, sed perpetua censetur, nisi aliter fuerit ab ipso delegante constitutum. Integrum quippe est deleganti eam potestatem tem pore, loco, peraonis et qualitate peccatorum circumseribere. Ordinaria vero potestas durat quamdiu quis permanet in ossicio, cuius ratione eam obtinet. Deinde potestas delegata extra territorium delegantis explicari nequit, ordinaria autem ubique locorum valide explicari potest in suos subditos ; atque hinc fit, ut Parochus parochia nos suos extra parochiae et dioecesis sines a peccatis valide absolvat. Porro, sive ordinaria, sive delegata sit potestas, non confestim ad omnia peccata extenditur, cum, docente Tridentino sess. XIV, cap. 7 de Poenit. , S. Pontifex atque Episciipi aliqua graviora crimina iure excipiant, Sibique reservent, quae inse-
548쪽
riores Sacerdotes nequeunt sine speciali facultate dimittere. Huiusmodi enim dissicultato absolutionis peccata videntur cohiberi; et deinde in gravioribus morbis peritiores medicos oportet adhibere. Cum itaque reservationum scopus sit halus animarum, idem Concilium Tridentinum, ne quis hac occasione pereat, antiquae Ecclesiae praxi inhaerens declaravit, atque constituit, ut in articulo
mortis quilibet Sacerdos quemlibet poenitentem
a quibusvis peccatis et censuris absolvere possit. In expendendo autem h0c decreto non est concors Canon istarum sententia. Sunt enim, qui dicto decreto omnibus Sacerdotibus, quicumque illi sint, sive degradati, sive excommunicati, sive schismatici vel haeretici, eam facultatem absolvendi in articulo mortis, alio Sacerdote deliciente, datam esse arbitrantur; alii contra sentiunt .cum Fagnano in cap. NON EST VOBIS, de Sponsalibus et Matrimonio , cum Pontas, Verbo ABSOLUTIO, aliisque gravioribus Doctoribus, quos consulere lector poterit. Satis de Sacramento Poenitentiae. Pauca modo de Sacramento Extremae Unctionis dicam. Sacramentum Extremae Unctionis ab ipso Christo Matth. X, 8 insinuatum, Iacobus cap. V, VV. catholicae suae Epistolae fidelibus commendavit ac promulgavit, ita scribens: e Infirmatur quis in vobis' inducat PresbTteros Ecclesiae, et orent super eum, ungentes eum oleo in nomine Domini, et 0ratio fidei salvabit infirmum, et alleviabit eum Dominus: et si in peccatis sit, remittentur ei. v Ex quibus Iacobi verbis in primis noscimus , quinam sint huius Sacramenti subiectum, se ilicet infirmigraviter et periculose decumbentes: hine ad mortem damnati, ad praelium praecincti, aliique ob
549쪽
aliam ab infirmitate causam morti proximi ungendi non sunt. Praeterea ex eodem Iacobi textu constat Extremae Unctionis materiam esse oleum; olei autem nomine venit oleum proprie dictum quod ex olivis exprimitur: quod tamen solemni et peculiari benedictione consecrandum est. An autem ista olei benedictio ad Sacramenti naturam pertineat, dissentiunt Theologi. In ea sententiarum diversitate concilium Mediolanense anno 1579 sapientissimo iussit e ut si Parochus per errorem aliud oleum, quam quod infirmorum est, unquam adhibuerit, etiamsi chrismatis et cathecu
menorum sit, erratum emendet; et oleum Sscrum,
quod proprie infirmorum est, adhibeat et Sacramenti formam iteret . a Formam sacrae Unctionis in precibus ad Deum susis sitam esse Iacobus lo- eo citato indicavit, dum super infirmos orandum edixit. Haec autem forma, qua Ecclesia latina utitur, a Tridentinis Patribus recitata est sess. XIV de Extrema Unctione cap. 1. Demum ex praesuto Iacobi textu compertum est solos Presbyteros esse Extremae Unctionis ministros. Sed non quilibet Sacerdos Extremae Unctionis ordinarius ministerest, sed tantum Parochus, et caeteri, quibus cura
animarum iure proprio competit; et hinc in clement. 1, de Privilegiis, superius relata, tamquam magni criminis rei, excommunicantur religiosi, qui Clericis aut lateis sine speciali Parochi licentia Extremam Unctionem ministraverint. Paucade 0rdine, post ea quae lib. 2 Inst. Can. cap. I, 3 4 et integro cap. IX diximus, exponenda Super
Desinitum est a Tridentino sess. XXIII, cap. 3: c Cum Scripturae testimonio, apostolica tradi
550쪽
tione et Patrum unanimi consensu perspicuum sit, per sacram 0rdinationem , quae verbis et signis exterioribus perficitur, gratiam conserri, dubitare nemo debet 0rdinem esse vere et proprie unum ex septem sanctae Ecclesiae Sacramentis. 3 Hinc
omnes Theologi inserunt, fide divina tenendum
saltem 0rdinationem sacerdoti .m esse verum et proprium Sacramentum, ad veritatem enim praedictae desinitionis universalis, necesse est, ut ea ad minimum complectatur Ordinem praestantissimum, quale est Sacerdotium. Inter eosdem etiam communiter convenit, veram Sacramenti rationem
participare Episcopatum et Diaconatum, quin imo de Episcopatu, etiamsi ab aliquibus non censeatur
ordo diversus a Sacerdotio, cuius tamen , iuxta omnes est extensio, persectio et complementum,
id esse pariter de fide affirmat Petrus Solo, aut Saltem non posse, sine periculo et gravis erroris nota hoc tempore negari asserunt Medina et Vasqueg. 3 Hactenus Benedictus XIV de Syn. Dioec. lib. 8, cap. 9. Vide quae diximus in nostris Inst. Canonicis l. II, cit. c. 1, ῆ 4. Sacra 0rdinatio pluribus caeremoniis perficitur. Praecipuae in 0rdinatione Sacerdotum sunt, eis
manus imponere, preces super eos sundere , divinum Spiritum invocare, illorum manus oleo cathecum enorum inungere, ipsis alemum calicem et patenam cum sacris symbolis coosecrandis tradere. Diaconi quoque per manuum impositionem , recitationem precum ei evangeliorum traditionem ordinantur. Subdiaconi demum , caeterique Clerici per traditionem instrumentorum, quae Sunt
cuiusque 0rdinis propria, et per preces, quas Episcopus instrumenta porrigendo recital, 0rdini-