장음표시 사용
11쪽
improbus homo et dem agogiis sit); Aristophon Ageniensis, cum altero Cotyttensi minime confundendus si a); Andocides et Phaeax si 3 ;Autocles, orator solertissimus 344; Iphicrates
non imperatoriis tantum, verum et oratoriis ar
tibus insignis sig); Callistratus qui Demostheni
12쪽
eloquentiae studium injecit 0M; Cephisodotus, nemini dicendi laude inserior si ) : hi praecesse
runt vel attigerunt aetatem Lysiae quem Prope Rudeas Oratorem persectum dicere i 8). Post Lysiam floruerunt Isocrates , cujus domus patuit quasi quaedam ossicina dicendi is); Leodamas Acharnen
13쪽
cus Atheniensis et u ; Isaeus, Demosthenis magister pra stantissimisque philosophis usus familiaris . si me αδ): Eubulus Anaphlystius, orator et demagogiis 24). Hoc tempus virorum incitatissimi ingenii proventu Commendatur memoriae r ideo Eloquentiae adolescentiam fuisse haud immerito dixeriS. Eamdem ad summum provectam fastigium videmus, ubi tempus illud attigimus, quo Athenae et Macedonia mirando conflixere duello. II incstabant . qui patriae libertatisque patrocinium
χαὶ De quo contemptim Quinctil. XII, io : O Quis erit hic Atticus p Sit Lysias: hunc enim amplectuntur amatores istius nominis modum. Non igitur jam usque ad Coccum et Λndoci
26ὶ Cic., Brut. lX: 4 Plane quidem perloctum, et cui nihil admodum desit, Demosthenem facile dixeris. Νihil acute invo-niri potuit in eis causis quas scripsit, nihil, ut ita dicam, subdole, nihil versute, quod ille non Viderit; nihil subtiliter dici, nihil presse, nihil enucleate, quo sileri possit aliquid limatius: nihil contra grande, nihil incitatum, nihil ornatum vel verbo. rum gravitate, Vel sententiarum, quo quidquam esset elatius. . Cf. Orat. VII; Dionys. Halic. De admiranda vi dicendi in Demosthene; u estormann, l. l. P. I O3-II 3. α ὶ De IIvperide vide Plutarch. X Orat. T. t X, p. 3 23 8, cd. R isk.; Photius, Bibl. Cod. CCLXVI; Suidas v. Υπερ tale, Ruhnven. p. LXIX-LXXl; Mestermann, l. l. p. Ir9- 23.
14쪽
ία8ὶ Obesitatem , quae Polyeuctu ni dicentcni impediret Phocion ridet, apud Plutarch. in Phoc. IX: Πολυευκτου δὲ
lveucti des Demosthone et Phocione judicium apud eumdem reportas, in Demosth. X : ὁ δὲ αυτὸς *iλόσορος nimirum
15쪽
quasi legitimum teneri vides Κρω6υλου cognomen , huic ab A schine inditum per ludibrium. 3 i) Rulin h. p. LXX lx. Moeroclem citat Λristo t. Rhet. III,
16쪽
et Demochares 33); quibus sese velut grega
ile quodam cive loqueretiar cui se comparabat, dicebat eum ἐμιτρί- τοκω πωγὶρευεσθαι, h. e. , malum esse tertiam Partem reddentibus usuris; se tantum decimam; significans illum in summo gradu esse improbum, se autem de minime malis unum videri debere. Vitio ad haec laborare Salmas. existimat Aristotelis verba :Ουὀὲv εξη π ηροτερ N avolt, -- ovOμασας et ἁ Tωv aritetnou, ubi legendum censet, adiuncta negandi particula : τωv Ουκ ἐπιεtκωv. Λbsurdum enim esset, Si quem e civibus Probum nominasset, ita se cum illo conserre, ut diceret eum quidem ad ἐπlτρα usque scenus, h. e. , ad extremum nequitiae fastigium esse improbum quum ipse ἐπιδεκάτω foenore tautum malus esset.
Quum igitur aliquem e minime probis appellaSSet, non se im- prohiOrem eo videri debere dixit, utpote qui improbissimus esset in ultimo gradu, ipse autem ad eum improbitatis exces-
Sum non Pervenisset. Namque, h. l. de summo improbo viro dicitur cum esse επιτρiτοὶ faenore improbum , quia inter rasuras tunc temporis επιτρtetou sfenus summum tenebat locum ; ut minima erat quae dicebatur ἐπιδεκτας τοκως, i. e. docimam Partem reaedens; atque mediocriter improbus dicebatur 't
32 Hunc Cotyttensem Aristophontem cum nitem AZeniensi confudit Ulpianus, in Dem. t e Cor. P. 53O, quocum Co Phalum contendissu uter aetatem egisset honestius, docet Rulin h. p. xl.I. Rem fisso narrant rhetores: SVrianus, Schol. in Hermogen. De Statibus: ου μοvov δὲ εκ λειπουτος, sibi et paulo post,
17쪽
rios addiderant Callisthene S 34), Democra-
Nunc venio ad locum Suidae quein citat nuhn h. p. XLI: Κεφαλος, λοηvαῖος, νήτωρ και ρη λαγωγὸς, ος πρωτος πρout α καὶ επιλοτους συvτεθεικε ' ΙεIove-ἐπὶ τῆς αvαρέας. Κε αλος δὲ ολκεσχε θυγατέρα estv Oιηv. Quam lectionem nou Sanam EX IIS. Par. , primum intulisse ΚitSterum monet Spongei. ΣυvαIoast τε - λvυiv, P. Io S, diserteque tradit reliquos libros inclius habere: γε Iovε οα προ τῆς αγαρχίας Οε'. Quod si vera esset prior lectio , PrcasPmiorum et epilogorum tractatio non primis Rhetorices temporibus, sed quum multum esset et in foro ct in schola VCrSata , Nou utite triginta viros, erat reponenda. Rusdem Suidae in VOC. ἔαα, αισθέσθαi, υιοχθηρός, auctoritate fretus addit Spengel alia quibus elucet Κii steri lectionem salsam esse, atque Antiphontem Oratorem, ante Anarchiae tempus ad supplicium datum, prooemia et epilogos scripsisSe. Haec si probabilia habentur, ut ego censeo, scribendus Suidae locus: IέIove της αvαρχιας Οε', id quod socii Uestermann., G
schichte der Berodsamkeit in Gri hcnland und Rom., Tom. I, 9 68, P. I 41, not. I 4. 33ὶ Ruhith. ad P. Rutil. Lupum. P. 7-9, accuratiSSime versatur in illustranda Democharis historia. Orationum fragmenta habet P. Rut . Lup., p. 7 ct 66. Historicus quoque insignis suit; Cic. Brut. LXXXIII et u Demochares et
uorationes scripsit aliquot; et earum rerum historiam, quae ii orant Athenis ipsius aetate gostae, non tam historico, quamn Oratorio gonere perscripsit. M Fragmentum superest apud Λthen.
18쪽
34) Unus ex iis quos sibi dedendos postulavit Alexandor, Plutarch. in Dem. XXIII. Hunc maligno dente carpunt Anti phanes et I imocles, apud Athen. VIII, p. 338, F: Λvτιραγης
19쪽
XIIchus 37ὶ et Hegesander, Himeraeus 38), Aristonicus, Clitomachus. Inde, oppositis sub Signis, praeeunte
36ὶ l e Ephialte et Damone pauca admodum reperi. Da monem sibi cum demagogis tradi postulavit Alexander; Plutarch. in Dem. XXΙΙΙ, ubi narratur idem de Ephialte, quocum Hyperides Persicae pecuniae participasse visus est; Phot. Bibl. Cod. CCLXVI. Quod ad Demonem adtinet, Demostheni consobrinum, auctor fuit decreti quo summus illo Orator revocatus est in patriam; Plutarch. ibid. XXVII :γάγεταi ὀὲ, etοv μἐυ Πυθεα,
tiphanes. CL Athon. VIII, p. 343, F. 3 ὶ De Timarcho, praeter orationem trichinis adversus eum, cf. Dem. de sals. Leg. 9 286, P. 433. 38ὶ Demetrii Phalerei frater fuit; Athen. XII, p. 54a, Ε :