장음표시 사용
151쪽
153쪽
. . . quia in abundans est oratio in exordio;
dunranodo exordium illud nihil abruptum habeat, tum in argumentis de re quae agitur, tum in dictione. Μulti quidem philosophi dicunt haec secundum magistros Artium in rebus atque in oratione fieri. Quam ob causam ego illos incusabam; utpote qui magis magisque cogitans Perpenderem qua clam esse peculiares rationes per quas nonnulli fiunt eloquentiae maxime peri
ti , atque id quod multo majus est per
dogmata nostra fieri in oratione, sicque id eos attigisse ad quod obtinendum sibi considerunt, neque Prosecto naviculam suam perfregisse; Sed Summum in modum invalidiores quam ut vocem altius intenderent, CeS-Verunt; nequaquam, Per JOVem, ratiotii reddendae obnoxii. Itaque prius his dixi orationes in lucem edendas eSse accurate effictas ad id quod pulcrum eSt natura, non per artem. Nilne vero audenter assevero multiplici artificio atque
155쪽
diligentia commendabiles fore; etsi minime habent eximiam illam sublimitatem
quae fulgorem suum e Sophitarum Pro Ceptis non mutuatur. Nos enim clare significare decet nulla innata virtute rhetores adjuvari ut, famulante Arte, possint eloquentia uti; neque, ArS quum a sit, deficienteque exercitatione,jucunda dicta unquam suisse. Quod si orando
quidam audientibus dolorem movent, experientiae argumentum in omnibus rebus inest, eosque in gregem rhetoricorum annumeratos fuisse longo artium usu arbitrabuntur omnes; paucis vero quibusdam visum est quempiam eloquentia Valere Per noStras legeS, quae Videntur absurdae; quia neque magiam medicis, vel incantamenta musicis atque geometris, Deque alia hujusmodi omnibus artificibus tradunt; id quod sibi
tribuunt sophistae quorum pridem Copias admiratus Sum; Praecipue, quum turbulenta tempestate non distorqueantur, atque mediis in Euripis stent firmi.
157쪽
Dicimus autem, quibuslibet hominibus vel discipulis nostris magis opus eSSe meditatione quam illis omnibus praeceptis quae quicumque Artes aliunde edocti absolverunt, ut jam monuimus. HOC Primum erit, Orare quum perpenderimus quomodo singula reapse valde Conveniant quaestioni. Nam penes Philosophos esse orationem de rebus Communibus aliquis merito dixerit: quod quidem conceditur nemini eorum qui Rhetoricae incumbunt; mirorque quod Callippus doceat in primo rhetorica libro, oratori qui adhortationibus usus fuerit in promptu futurum eMe accusare per easdem rationes. Τragice quodam modo tradit, ut uno Verho reni aperiam, tales etiam amphibolias eligere Patronum , articulisque curam impondere multum ProdeSSe, atque illos qui jam dictis alia insuper addunt conjunctiones disponere, ita ut sibi respondeant; sicut diximus id solemne. esse apud nostrum Sophistam, et apud eos qui condiderunt pom
158쪽
159쪽
mata in quibus uccurrit nihil utile nihil sapienter excogitatum. Quin immo ne illa quidem discrimina per Sophisticas Artes hi constituerunt. Τales igitur sunt Artes quas compositas reliquerunt Veteres. Commentationes vero suas accuratius scripserunt recentiores; amplificantes Artes. quas tamen non omnino absolutas reliquerunt: permulta enim alii acceperunt jam excogitata, quartumque invenerunt genus, etsi judiciale quoque edocebant ἔ Praeter quam quod politica
delicta attigerunt, ut qui animadvertissent neminem unquam haec tractaSSe, Priu Squam vigerent rhetoricae exercitationes. Artes autem quibusdam eas edoctis alia praebuerunt quam doctrina exornari: inde etiamnunc emcitur ut viri eruditi prae reliquis omnibus recte eloquantur, temere dicere fugiant, atque indecorum admodum esse videatur, si rem
Cephenides adducere citissime ad persectionem sciat, huic illum solum