Vindiciae secundum libertatem ecclesiae Gallicanae, et regii status GalloFrancorum. Sub Henrico 4. Rege Francorum & Nauarrae. ... L.S. A.R. Ludovicus Servin advocatus regius

511쪽

admonuit, si Zabarellus & alij multi docti viri, tam Itali,quam Galli Papam Ecclesiae legibus & canonit,' siibiectu dixErui,S E

clesiam audire debere iuxta c. legimus I. dist. . nemo adhuc s. q.3 .c.memor 2 6-q. I. c.ad perpetuam et s. q. 1. Sc c. sinat quidam 3 o. q. I.&secundu constitutionem Leonis Papae 3 7. q. I. Nos ex antiquis canonibus

adierimus no modo Callinim Papam Episcopis Galliae in c. nullus alterius q. 9 et .& in C .nullus primas 9. q. a. sed & Carles inti & alios multos Pontifices prohibuisse, ne quis

alterius terminos usurparet, nec alterius puroecianum iudicare,aut excomunicare prae

sumeretr& ideo statuerunt neminem nisi sui Iudicis sententia teneri, & damnari posse. Quod si quis dixerit Pontificum legibus pontificem selutum esse, vos an id verum sit videritis. Id iudicare facile est ex prosessio-nHRO. Pontificis quam ex libro sto. Pontificum Ytio Carnotensis recitat, quae his Ve bis concepta est, profiteor diligentius & vi- tractus omnia decreta canonica omnium praedeces rum nostrorum Apostolicorum Pontificum, quae vel Synodaliter statuertit, di confirmata sunt ,cofirmare indiminu-

512쪽

ta seruare Et cum legum istarusti & canonsiratio ex antiquis uniuersalibus & generat,bus conciliis Niceno & Constantinopolit no I. petita sit, ut nominatim Celestinus dbcit,cum Episcopi ad Ecclesias quae sunt e tra suam dioecesim suosque limites accedore no debeant,ne Ecclesias colandant: sicut ordinatio,ita etiam iudicium, & aliarum re- tum dispositio illis prohibetur: & adserere possumus clim ad Romanu Pontificem v teri iure Ecclesiasticarum dignitatum & s cerdotiorum ac beneficiorum in Franciae partibus collatio,& ordinatio illa qua vulgo prouisionem vocant non pertineret, sed omnes Episcopi a prouincialibus, imo etia letropolitani, ipsi per se sitarum prouinciarum capita a propriis Synodis cligerentur: etsi postea Metropolitani a Romanis pontiscibymissi per palliu,vel per bullas,quassignaturas dicunt, confirmationem acceperint, uti post Synodum Calchedonensem Ponticae Asiae & Thraciae Metropolitani &alij etiam aliqui quorum in Concilio metio fit Constantinopolitano patriarchae subiectisuertit, ut ab eo ordinarentur: no ideo penes Romanos potifices potestas suit excommu-

513쪽

Gog nicandorum Franciae Regum: sed ipsi,& e irum domestici. & ij quos ossiciales appella mus ex iure antiquo prisca libertatem con- seruarunt. At aduersarij nostri aliquot intesdictorum & sulminum pontificiorum in reges exempla proserunt, Agapeti paparcon tra Clotarium regem ob caesium illius iussi Galterium Yuetoiij Dominum, Zachariae contra Childericum, Niςolai contra Lotharium Ludovici ph filium. Aiunt & ph, lippum I. excommunicatum a legato Pontificis, & bis idem fulmen em istum aduersus Philippum Augustum. Post a Bonifacio 8. contra PhilippumPulchrum.Tum a Iulio a. contra Ludovicii XII. Nos respondemus interdictum illud quod Agapeti esse dicitur aduersus Clotharium, qui Rex Suessonumerat si uti a quibusdam profertur pro vero habendum est anno DXXXVI,nullam Ro. Pontifici in aegem Francorum potestatem tribucre. Tunc enim Childebertus in Fracia regnabat, & Rex Parisiorum vocabatur,ubi semina & prima regni sedes erat,in quam XII1I. post annis Clotharius ascendit. Et quavis in imperu Ro. stationibus bonus ille Potifex Agapetus in spiritualibus ea habue-

514쪽

rit authoritatem , ut cum Iustinianum In peratorem Romanorum Eutychianae haereseos doctrina imbutum obstinatum vid deret, ita exclamauerit, ego ad Iustinianum Imp. Christianissimum venire desideraui, sed Diocletianum inueni : tamen nihil in Imp. statuit, ut ipsius subditos ab obedientiasibtraheret:imo ad eum legatus a Theodato Ostrogothorum gege Roma missus fuerat

ut Amalasviathar uxoris necem eXcusaret.Et forte Clotarium monuit,ut cum in Gualterium seuerior fuisset numen diuinum pia caret,uti postea Gregorius I. Reges&Principes Francorum,& alios sui ossici j admonuit. Quod si alia mente secerit, nimirum ut iuris dicendi in Clotharium authoritatem sibi quaerere ,& eius subditos ab obedientia illi

debita auerteret eius decretu pro nullo habendum est. Cum enim Petrus Clementem

in Romana Ecclesia Episcopum designauit, haec illi dixi ut ex ipsius Clementis Epistola ad Iacobum fratre Domini c0ilegimus,

Non te iudicem aut cognitor eram secularium negotiorum hodie voluit ordinari Christus, ne praefocatus praesentium hominum curis

non posscs verbo Dei vacue. Quod & ab a-

515쪽

liis Pontificibus confirmatum est , & ab rugathone idem dictum qui paulo post Aga

petum in Ecclesia Ro. Pontificatum gessit. Nam in sexta Synodo in prima actione ab eius ore prolata sunt haec verba, Vae mihi si negligens sucro.Quis rogo susticit ad latam curam spiritualem & caei. Quod igitur alut,ueloth Principatum Regibus eXemptum suisse, non tam vi Pontificii fulminis quapropria Clotharij superstitione factum essi Nec tame Regh huius tituli Yueloth principibus concessi ea vis fuit , ut de sciete ma cula sobole Galteri Iuetoiij ad cxtraneos transierit. Siquidem Rotho magensis Senatus iudicio pridem Regi Francorum tanquam superiori Domino itis custodiae nobi lis adiudicatum est, quale illud erat quod Dionysium Syracusanum olim sibi in pupillorum bona vendicasse refert Aristoteles in et .de re familiari ,donec illi in legitimam aetatem peruenissent. Iura itaque Regia, & m xime itis uniuersi domini; Agapeti interdicto tolli non potuisse certum est Tunc autem in Galliis Francorum Reges di eorum subditi etiam in spiritualibus Pontificiorum inter ictorum & eXcommunicationum

516쪽

. a. .

tionii fulmini stibiecti no erant. Quis enita ignorat Charibertum Parisiorum Regem aD. Germano Parisiensi Episcopo excommulcatum quoniam Ingobergam uxorem dimiserat. Nec vero bonus ille Episcopus Parisienses ad abitetendam obedientiam Regi illi debitam commouit. Nec obest Regi nostro quod a Zacharia in Chil dericum factu

dicitur. Falsus enim est c. ille alius Is q. s.qui a Gratiano recitatur ex Gelash Papae

ad Anastasium Imp. scriptis. Nam pra e quam quod eliis inscriptio falsa emiuia Gelasius 1. Aser Imp. Anastasio anno 92. Ecclesiae Ro. praesuit & ita . ante illud Agapeti interdictum & CQ anth Zachariam annis : a gacharia factum excommunicatio dici non debet , imo ut recte glosator in illum Gratiani canonerti adnotatiit in verbum deposuit Zacharias deponentibus consensit, & nudum coni Llium praebuit, cum ab eo suppresso Childerici nomine petitum fuisset,quis Regio titula dignior an qui ignauus dicebatur,aut qui

res omnes regni administrabat. At Regem Francorum excommunicari a Ito. Pontifice

517쪽

ci νθ fiiij a Gregorio IIlI. Papa id obtinuissent ut patrem diu sub custodia seruatum a factiosis depositum excommunicaret, cum ipte id facturus iii Galliam veniret,velletque Epistopos omnes alios qui Principi adsistebant excommunicare t testis estNithardus Caroli Magni ex filia nepos , illi audacter responderunt, si excommunicaturus ad ueniret illum excommunicatum abiturum, cum aliter se haberet antiquorum canonum authoritas,ut notauit author libri qui inscriptus est Vita Ludovici pij. Quod vero de Lothario Ludovici Ph filio historici proserunt cum a Nicolao Papa excommunicatu sitisse ob dimissam uxore,&matrimonium cum VVald rada contractum nobis etiam obesse non potest. Nam Lotharius Rex Fracorum non fuit .Praeterea isthaec Nicolai in-

tesdictio no omnibus probata est praesertim Gallosrancis Episcopis. Etenim clim anno DCCCLXII Synodus Metensis in qua γderant missi Nicolai Romani Pontificis suisset congregata,& Rex se una propter quod arguebatur consilio & authoritate Episcoporum se fecisse testatus esset,illique non im

518쪽

ficiantes quaseam assertiones rationum verisimilium quibus gestae rei qualitatem in nire nitebantur opposuissent, easque literis comprehensas Legati Apostolici suggessissent per Guntharium Agrippinae Coloniae& Theolgata dum Treuerensem Galliae Bebgiete Archiepiscopos Apostolicae sedis Pontifici perserendas transia isissent,is quide collocato Romanae sedisEpiscoporu Concit lo& Metensem anathematisauit Synodum, &ad se missos Episcopos deposuit, & communione priuauit. Quod a se factum iusse &canonice dicebat: sed iniuste ut illi scripserunt.Haec enim suere ab illis dicta , Nicolao Ponti sci Gantharus atque Theutgaudus patres Episcopi or fratres coepiscopi nostri ad te nos

direxerunt : nos euocati ad tuam praesentiam

deductisumus nihil aduersitatis suspicantes, iique obseratis ostiis facia more latrocinadi conspiratione ex clericis es laicis turba collicta se

permixta nos violenter inter tantos opprimere

sudisti longa scilicet intercapedine a nostris, luteis, clericis separatos, atque e Synodo,

o ne eanonico examine nulli accusante,nusio

testificante, nullique disputationis diseretione Hrimente, vel authoritate se probatione con -

519쪽

vincete absque misi orisconfessione absentibis aliis Metropolitanis es dioecesanis coepiseopisse confratribus nostras extra omnia consensum

tuo solus arsitrio , yrannico furore no et damnare potuisti , subito tibi quadam uaritateor improvise porrecta lectoris o Mium assumes, assistente lateri tuo Ana uasito olim presbytem

ambitus damnato se deposito atq*e anathema tisato cuius sicelerato magiDrio tuus precipita 1 tu oro Ergo tuam prauam sententiam a zelo rectitudinis alienam iniustam & irrationabilem c nonicisi legibus contrariam nequaquam recipimus,lmo cum omni cstri fraterno quasi nefas, atque maledictum frustra prolatum contemnimus, atque abiicimus,libique anathematis & religionis sacratcontemptorum fautori & communicatori

reuera communicare nolumus,contenti ic fi

lius Ecclesiae communione & fraterna societate quam tu arroganter te superexaltans despicis, teque ab eo clationis tumore indignum facies segregas. Quod autem de Phi lippo i .ab Ytione Carnotest discim' eu a te, gato Pontificis excommunicatum suisse, id in Concilio factum fuit, non a solo Pontisice,vel ab eius legato, Et negotium tandem

520쪽

Is Episcoporum consilio in Francia termin tum. De philippo vero Augusto duo prose

runtur eXempla, unum excommunicationis

in concilio Clatomotano praesente Vrbano II. Papa & omnibus Galliae Episcopis cel brato ob dimissam ab eo Is ambergam VXorem Regis Daniae filiam. Sed Rex non tam fulminis istius metu,quam propriae conscie-tiae testimonio, & crebris viri ph admon, tionibus,qui erat Isambergae Reginae aduo

catus,eam reduXit. Nec vero quamuis a co-

citu patribus sacris interdictus suisset,illi ne-.que alij subditi ab eius Imperio defecerunt:

ita ut integra remanserit quaestio, an Reges excommunicari possent. Alterum exempluex iis quae diximus de Philippi huius Augii

sti appellatione ab Innocentio III. ad Comcilium vobis manifestum est. Nam cum Franciae Barones viderent Papam illum Iim nocentium Regis Angliae partes defendendas sitscepisse,ipsius minas haud metuendas xegi dixerunt: & si Rex Angliae sese po- tifici submiserat, id a Francorum Rege fieri non debere.Itaque ipse Normaniam quam possidebat Partum Franciae & Senatus au ithoritate conseruauit.Multis vero Regibus,