Vindiciae secundum libertatem ecclesiae Gallicanae, et regii status GalloFrancorum. Sub Henrico 4. Rege Francorum & Nauarrae. ... L.S. A.R. Ludovicus Servin advocatus regius

521쪽

Is& Anglis etia profuit Regis istius constantia licet ab initio se Ducatu Normanis & aliis bonis spoliatos conquererentur Nam cum anno MCCXVI, ut testis est Mathaeus WVestmonasteniensis, Rex illorum Ioannes sese vastallum Papae professus suisset, & Angliae Baronibus id non placeret, Pontifex

Innocentius cos quos prius excommunicauerat ingenere, iterato excommunis is nominatimo in specie. Haec sunt Historici verba. Barones autem unquiton arcito constituti, postquam cognouerunt quod dominum Papam pro subiectisne Regni, se vasa amo Regis inclinati validuhaberentpersecutorem,quem prius habuerant . defensorem Ludovicumprimogenitum Philippi Aegis Francorum sibi electum diatim expecta-rui cui obsides cum chartis es aliis obligationageneribus de fidelitate se ligantia transmissis solennibus legationibus destinarunt, se is aduetum maturauit. Et interim applicuit Gnati l .gatus missus a Domino Papa Innor. III. qui transiensper Regnum Francorum nil pumexparte Domini Papae omnibus modis dissuasi at ne filium suum Ludovicum in succursum communicatorum transemitteret,ne Ecclesia δα Patrimonis suopriuaretur. Ruod cum im

522쪽

gbae patrimonium Petri vel E. Romanae numquam fuisse,nec esse,necfore. Etenim Ioannem qui id fassus fuerat nunquam verum Regem

fuisse. Et si seuerat aliquando foris fecisse Regni;

per necem thuri. Nultam vero Regem, taprincipem posse dare Regnum sevum sue asse ιBaronum suorum, qui Regnum tenentur defendere. Et apa hunc errorem tueri allicius noua dominationis fibidine cotumacite r decreuerat , exemplum omnibus Regisusperniciosum dat rum. in quod verbum omnes circumstantes Franciae magnates quasi uno ore clamare

perant , quod pro isto articulo starent usque ad morte ne videlicet Rex vel Princeps per impetum propriae voluntatis posset Regnum dare, mel tributarium facere, de nobiles Regni effcerenturherui.Haec acta apud Lugdun ii ab Historico Anglo recitatur.Ex quibus videtis quid Reges nostri,& quid Franciae Barones vere mares animi, & hoc titulo que lex S lica masculis dabat dignissimi, de excommunicationibus Ito. pontificum senserint, quas tum maxime contempserunt, cum pereas Regum iura minui videbant. No obsuit

autem Regi Philippo Pulcro sulmen Boni-

523쪽

igsacij VIII. cui & Barones & Iudices Regij restiterunt, & Rex ipse respondit in

in temporalibus nemini subesse, aliquarumpraebendarum seEcclesiarum vacantium colgatione adsie iure Regio pertinere percipere fructus

earum,contra omnes possessores utilite elueri: secus autem credentes fatuos reputare ac dementes.Sic aduersariorum nostrorum liq-reses ridendae sunt,& ut acriter & vehemen-

er Bonifacit illius ab AustriacisFrancorum

hostibus corrupti audacia ac temeritaS co-

pressa est,ex iis quae a nobis dicta sent idem de similibus sulminibus iudicandum , quod

de illis excommunicationibus maiores nostri iudicarunt. Quae vero nobis obibciuntur de Iulio II. qui. Ludovicum XII. Francorum Regem quamuis patriae parentem & Ecclesiae desenserem excommunicauit, videte Gallo franci quae suerit huius interdicti causa: qubd pius ille hex & Chri stianissimus qui Catholicam A.& R.religi nem profitebatur Loncilium desiderasset ad reformandum clerum,& ut pax in uniueris Christiano orbe firmo pietatis praesidio stabiliri posset, eo nomine ab Italis quibusdaIuth U.pontificis adsentatoribus cnon enim

omnes

524쪽

si', omnes: illius partes fouerunt isthisinaticus habitus es : & Regi quoque Nauarrae quod

in sanctum illum Regem arma capere no-Iuisset sacris interdixit quo titulo hodie Rex Hispaniae Regnii Nauarricum a Ferdinando abavo suo occupatum iniuste possidet ac detinet. Videant Regum ac principum cor stiarij,num huius pontificis tyrannis, vel aliorum si qui posthac idem facere volent tolerari debeat. Certe Rex iste sanctus Ludovicus XII id pati non potuit & a Iulu Papae censuris Pisani Cocitu bullis absolutus suit,

quae inter Senatus acta anno MDXII perscripta sunt cum citationibus contra Iulium authoritate Concilij facti.& suspensione a Papatu Et ni mors Regem praeuenisse ut in nummus Regiis hanc inscriptionem cudi

iusserat PERDAM BABYLONA,

fastum & inselentiam Eo virtute repressisset& Apostolicae sedis dignitatem in purum splendorem ac legitimam dignitatem restituisset.Quodhodie fieri oportet vi cu Christianis bene agatur. Nec enim pium est ab uno pontifice totum orbem pendere.Et Hispani ipsi qui se Apostolicae homanae sedis obseruantissimos dicunt, sciunt quid in eoru Tl t

525쪽

et O Regem Paulus 4. Papa statuere voluerit quod Columnensem familiam in suam clierelam recepisset. Dederat namque in eum sententiam qua Regno Neapolitano cum priuatum declarabat,que suiliet pronunciata si ut contra Mansire tum Siciliae Regem aliquis Francorum Princeps, aut qui tunc in Italia erat sortem militum excratum aliquot mensibus continere potuissent. Et cum aliquando regum Francorum & Hispaniae legati de pace inter principes egerunt in colloquiis ad Samarobrinense castrum &ad Montem Pessulanum habitis, hoc argumentum ab utrisque ut infirmum reiectu & posmhabitu sui & circiter annii MDXXXVIII, in libellis Carolo V. Imp. porrectis Hispani

hoc argumento non usi sunt cum de Medio- Ianensis Ducatus dominio ageretur , sed coquo Romanos usos fuisse testatur Laetatius, ut ius quod in alienis Regnis armis sibi quarserant coseruarent, Omnibus inquit populis qui florerent imperio &Romanis quoque ipsis, qui totius orbis potiretur si iusti velintes e,hoc est si aliena restituant ad casas esse redeundum & in necessitate ac miseriis iacendum. Hi sapientes Hispani qui ista

526쪽

proserebant excommunicationis titulo Re gna defendeda cessierunt alio modo quaesita. Equidem hoc colore quod vel per arma, vel per fraudem comparauerant tueri opo tere iudicarunt , sed non coram principibus Viris aut rerum experientia doctis, verum coram infirmis & leuibus corum mentibus, qui vel superstitione, vel terrore dirorum & tetrorum Pontificis Rom. fulminum tangidi concuti possunt. Seio ab aduersariis nostris hodie obiici aliquot Imperatores tam cinientis quam Occidentis ae Romanis Pontificibus ex communicatos fuisse. At Orientales Principes haec interdicta conlepserui ut Anastasius uormisdae sulmina In Occidc- te vero ea quae a Pontificibus in Imperat res usurpatuist authoritas cadente Imperii

Orientalis maiestate: ideo Episcopo Romano qua sita est quod is eos vocasset & corona Imperiali ipsis imposita illos quastaliquo beneficio sibi devinctos habuit. Sed inter eos nihilominus plurimi fuere qui a selo

Deo in se collatum Imperium dixerunt, Vemagnus ille Imp. Henricus IIII. qui licet

a Ro. Pontifice excommunicatus suerit, habuit tamcn Imperialis dignitatis desenseres

527쪽

qui & Romae & Basileae de eligendo ipsius

authoritate Pontifice deliberarunt,& in primo Basiliens concilio Honorium Pontifice creaverunt. Haec de Imperatoribus satis,inter quos si nonnulli sese sto. Pontificibus sui, iecerunt ut alios ab Imperio deturbarent,&in summa fortuna Romani Potifices id pronunciarunt aequius quod erat validius quid agedum sit Germani viderint. At reges Fra-

corii nec a Papa Eo. nec ab eius legatis, nec institutitur, nec approbatur, nec consecram

tu nec recipiuntur, nec fidem illis vel iuramentum obedientis exhibent. Legatos quidem ad nouos Pontifices mittunt qui eoruelectioni gratulentur, velut Rex Hugo ad Ioannem Papam legatos misit, ut de rebus

quae in Ecclesia Gallicana gerebantur pro unitatis & pacis Ecclesiasticae bono coli

querentur Idem etiam citis successores ali quando secertit, non ut iudicium a Pontifice in eos daretur,sed ut siue de aliena dis pro utilitate & defensione regni bonis Ecclesiasticis,sive alia de re qus sumi Pontificis exigeret cosiliu incallia tractaretur,id illo scie, te & consensiam praebente bono publico pe- 'ragi posset. Wru id potifici sto.iuris lictione

528쪽

in reges non tribuit. Non sunt igitul verenda Ao. pontificum fulmina qualia fuere bruta illa Bonifach VIII. R Iulij II .Nec cre datis Gallosraci) reges nostros eo quod per bullas Alexandri IIII. Gregorij 8. 9. Io. & II. Clementis q. Vrbani V. & Benedicti

Ia. reges nostros ab excommunicationibus

Rom. Pontificis exempti fuerunt ante illis subiectos sitisse. Siquidem bullae istae ius antiquum declararunt, sed nihil dederunt, ut reges nostri & eorum Advocati ac proc iratores protestati sunt cum eas receperunt. Et eXcommunicationes regum a pontificibus

faetir , vel domesticorum aut ossicialium Eegiorum multis Senatusconsultis tam Parisiis quam Tolosae latis a iudicibus Catholicis irritae declaratae sunt. Reges vero eoru quae faciunt soli Deo rationem debent reddere. Quod si Papa Iulius aliquam habere poterat in reges potestatem sentetia illeg tima regem Francorum Ludovicum XII,& Ioannem Nauarricum schismaticos declarauit.Nulli auditi testes,non citati rei, nointerrogati, non compositi nec commissi testes,non tria edicta proposita,non Conciliuhabitum, non vocati rei ut sententiam audi

529쪽

rent,& quod in vilissimum hominem haere

seos accusatum fieret in regum istortum CX-celletissimorum causa factum non suit. Mi sus tantum a Iulio Auditor Capra, qui Re gi Nauarrico & Reginari proposuit eis in mbedientia erga Catholicam A. & R Ec'Hesiana permanendum Coste. At illi responsum et cos in vera fide perpetuo masisse, &adlluc perseuerare velle. Quid melius dici poterat: Certe si Xystus V. quamuis iudex

Francoru Ρtincipiim esse non posset cum in Henricum Borbonium Nauarrae regem, qui nuc in Fracia regnat Anathematis fulmeiecit,eum per legatos monuisset,& non tam

praecipiti stylo eum confodiendum iudicasset,ut adclersus inauditu secit , rectius & prodigimate Ro.Pontificis aduertisset. Sed is seisi licem constituit cum non esset, eumque condemnatiit qui cremodicium no contraxerat. Quod si lisc carisa cora aequis iudicibus aliquado tractetur, plura pro rege isto Christianissimo S sacroiancto proponetur, postquam ex veterum Cocilium regulis ii iuste spoliatus in 'integrum restitutus fuerit. Sufficiet vero si nunc pro eo. Niceni Conci iij canonem proserannis,qui recitatur ab au-

530쪽

tore c5monitorij sancti de unitatecoleritatida inter Henricum mi. Imp. & Grego ritum VI I. Papam , & qui lectus est a VVe-zelino Mogutinae Ecesesiae Episcopo rogatu Chilonradi Episeopi Traiectensis, ut rebus sim aliquis expoliatus,aut a sede propria

vi aut terrore pullus noli possit accusari, Vocari iudicari,aut damnari,antequam Omnia sibi ablata ex integro restituantur,&cum

omni priuilegio suo ius proprium res Orme tur ,α ipse pacisch diu suis fruatur honoribus propriς sed i regulariter restitutus.Quod

in decretis Pontificum scriptum dea Niceno constitutum Concilio, ut nemo Pontificum prorsum si aliquem sitis expoliatum rebus CXCommunicare aut iudicare. Et si haec in Episcopis locum habent, eadem ratione in Regum & principum causis obseruanda striat: maxime in causa Regis nostri, quae non a Romano pontifice Roms,vel extra regia si,

sed in Galliae partibus in Concilio libero

agitanda tractanda & iudicada est, cum nec incognita causa danari quisqua nec absolui debeat.Quis enim approbaret quod in epist.2 27. D. Bernardi ab Innocentio II. Papa

petitum legimus, 'bi est sic rogat, Copulsus