Fragmenta comicorum Graecorum

531쪽

512 vv POETIs eoMIeORUM NUMERO EXIMENBIs. historia lexperiri voluisse videntur: erudita; inuid in: erroribus eumulandis esses possit. - Ex quo genere. es 'etiam . illud Meursii. commentum, scolion Carcini laudari opinantis . ab Athenaeo lib.. XV p. 695 a. Nimirum idem illi quod Ges-nero ad Stobaeum Serm. IXIx 3I. acciderate E eancro fecit Poetam, quam μετ μ.ρτωσιν, in Daleeanapio quoque notavit Veschenarius. Non . minus ingeniose exeogitatum est quod narrat idem ille Μοngitorius, Agrigentinum poetam. sabulae componendae intentum serpentis Metu ο ubuisse; quod commentum ex quo sonte manaverit docet, quem supra adscripst, Aristotelis lacus ex Eillicis Nicomacheis.

. lueeriarum . fabularum fragmenta praeter Diodorum et Lysiam l. l.. unus . quod sciam servavit. Stobams, quae, ne quid omittam quod ad Carcinum pertineat, hoc loco adscribam. FIorii. Sermo XXIX 31r

In his δίκαιον us. 2 scripsit Porsonus pro ἰδιον. Vs. 3 Monte κτῆμα delevit Gaissordius. Serm. XCIII Se Λεινον ἐσθ' ὁ πλουτος καὶ φιλοφυχον κακον. Reete Gesnerus ut in Euripidis versu Phoen. 600.

εἰσορῶ, δειλον ὁ πλουτος καὶ φιλοχρMχον κ κον, quem Carcinus imitatus est. Ρraeterea malim δε ν γ' ὁ πλου-αος, nisi, ut Euripideus ille, i trochaicus versus est ab initio uno pede truncatus. Denique Serm. XCIII 11 r ',

532쪽

Potius secundo-versu ἔχεις.

Quandoquidem autem semeI de Carrinis dicere coeptimus, etiam de filiis Carcini superiorIs pavea adsieere Ilaebit, In quorum numero nominibusque perhibendis mira deprehenditur opinionum inconstantia. Schol. Aristoph. Nub. 1263r λαρκίνου παῖδες Σενοκλῆς Σενοτιιμος καὶ - καὶ Ουτοι μῖν χορευται, Σενοκλῆς di τραγωδίας ποιητης. Idem ad Pae. 8: ἐν τω ἀντιγράφω παροξυτονον ευρον τO ρ-

δες δῖ Καρκίνου τρεῖς, aενοκλῆς Σενοτιμα πναρχος. τραγικοὶ δἐ ουτοι χορευταί. Idem ad Ran. 86r υἱις Καρκίνου Σενοκλῆς, κοπι δεῖται ιυς ἄξεστος ἐν τῆ ποιησει καὶ ἀλληγορικος. ἀδελφοὶ di αυτου Σενοκλειτος καὶ Σενότιμος. Ita

quimur, quattuor filios Carcinus habuit, id quod etiam Sch Vesp. 1l93 tradit, ubi quum medius, ὁ μέσατος - ' , Carcini Mira dubitatIo. Apud AreadInm p. 65 16 καρκῖνος

scribentem nonnihil turbatum esse docet Herodianns de dict. solit. p. 20 8, et καρκίνος eancer et Καρκίνος nom. propr. eidem accentui gubiectum esse praeci Plens. Fuerunt qui Καρκινος compararent eum Κρατῖνος Καλλινος Aασινος Hesych. et similibus ; sed haec longe alia lege reguntur. - Fuisse qui hoc pronomsne proprio haberent ex scho liasta intelligitur: o μεσατοςJ ου τον τραγικον λέγει

Hist. erit. Colli. graee. 33

533쪽

filius ab Aristophano in scenam productus esset . SetiOII testiaec annotavit: ακριβαῖς ὁῖ εοικε λέγειν. τέσσαρες μἐν Js; εἰσιν, αλν οὶ τρεις χορευταί, Σενοκλῆς . δὸ ποιητης. κατα λάγει, αυτους σαφως Φερεκρά ὶς. των τραυν ουν ρωσος. Pherecratis Iocum, sed vitiosissime scriptum servavit Scholiasta ad eiusdem sabulae us. 1500, ubi quum i alius . item Carcini filius prodeat, Philocleoni interroganti, : . . . τον- τὶ ην το προσερπον; οξις ἡ φαλαγξ; . Bdelycleo respondet:

se. κι0μωδεῖ) τον qui.OUάα immo Σενοκλέα). καὶ τὼ να- λάγγιον ροκοον καὶ . συνεπραμφιενον. δῆλον ὁ8 ἐκ των ρεκρ-ους 'Aγρiων καὶ Καρκίνος μέν τις ην 5 . Θωρυκων υἱος. . ησαν di αυτ VJ βρεις τινες μικροί, κομῆταρτοτε καὶ νυν εἰσι μικροὶ καὶ κομῆται. φιλαρχο4τοτε παῖδες si σαν υντες νυν φιλαρχικώτεροι. ματον Λι Ου τρεῖς τε ε κεῖνοί εἰσιν οἱ τετταρες. . Et ad πιννοτηρης et περὶ Ξενοκλέους ὁ λόγος. πιν τηρης δῖoυκ αλλως, ἀλοῦκ' επεὶ καρκiνιον τῶ εστι add. πιννη συννομον καὶ ἀεὶ ταυτ/ὶ προσοεχομενον Ieg. στροσεχομενον, Σοφοκλεῆς 'Αριτ ιαρ ω O πιννοτήργὶς τουδε μάντεως χορου. Ubi pro scribendum videtur χορός. Videmus igitui ab aliis illorum interpretum tres, ab aliis autem quattuor Carcini filios perhiberi. Atque idem plane Pherecratem inter et Aristophanem dissensus est. Apud hunc enim tres in scenam prodeunt Carcinidae, Xenocles poeta tragicus et

Μεσατον. Hinc arripuit imperitus auctor epistoIarum Euripidearum Epist. 5, ubi 'Aγάθων καὶ Μεσατος coniungruitur. Cis. Bentleii Phalar. p. 62.

534쪽

dno Goreutae. Pherecrates autem disertim quattuor eomm morat, sed ita commemorat, ut aliorum qui ternarium numerum probarent sententiam refellere videatur. Ita enim fere corruptissimum fragmentum, in quo alia temere repe ita alia cum scholiastae verbis confusa sunt, emendandum videtur r -τινες ιεικροὶ κομῆται καὶ φιλαρχικοὶ τοτε, παιδες, οντες Φ νυν δέ Κ εἰσὶ καὶ φιλαρχικωτεροι. B. αώ.α αα Λι Ου τρεις εκεινοί γ' εἰσὶν αλλα τετταρες. Cetera, quae uncis Inclusi, non Pherecratis sed scholiastae verba esse guspicor. Videntur autem ea ante δῆλον etc. ponenda et in hunc fere modum supplenda esse: καὶ Καρκίνος μἐν τραγωδίας ποιητὴς ην, θωρυκίου υἱOς' ησαν Mαυτω παιδες τετταρες. Thorycii nomen aliunde mihi quiadem non cognitum est: at Thoucionem habemus apud Aristophanem et ueniochum. V. supra p. qui autem factum sit ut ne Pherecratis quidem aetate de numero filio Tum Carcini constaret, eius rei varias causas comminisci licet. Ad nomina filiorum ut veniamus, in Philocle et Xenotimo consentiunt omnes. Datis autem, quem et ipsum tragicum fuisse perhibent, quum ceteri unum Xenoclem tragoediis

scribendis operam dedisse affirment, fortasse non diversus

fuit a Xenocle, cui id nomen opprobrii causa iccirco inditum videri potest, quod eius poesi haud obscura Datismi Schol. Aristoph. Pac. 290) vestigia impressa fuerint. Quae

si vera est coniectura, nonnisi de tertio quartoque restat dubitatio, cuius nomen inter Ληlιοτιι ος Ξόναρrος et Σενο- κλειτος 1luctuare vidimus, in quo dissensu componendo vix operae . pretium fuerit diutius laborare. Ob8curavit antem ceterorum memoriam Philocles, poeta haud iliaquam ignobilis, quam is a comicis poetis acerrime vexatus. Sed de hoc alio loco dieam. quum autem duo huius nominis poetas tra-33 φ

535쪽

BE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS.

gicos fuisse memoriae proditum sit non inepte alterum - horum eius, qui Carcini maloris filius fuit, nepotem fuisse .eoniicias. Ita igitur ars tragica in Carcini familia per quat-4uor aetates viguit. Praeter Philoclem unus praeterea Xe- nolimus commemoratur, ab Isocrate Trapeg. g 52, ubi habemus Σενοτιμον τον Καρκίνου. Sed probabile est hune non Carcini poetae, sed Carcini imperatoris filium fuisse, qui sub initiis belli Poloponnesii Auleniensium classi praefectus suit. Eadem IIarpocrationis est sententia p. 106 6: εστι δἐ Καρκίνος) κει δνοαα κυριον , ου μνημονευει 'IGOκρ-ὶς ραπεςιτικῆ0. ει η αν Ουτος ὁ 'Ἀθηναίουν στρατηγὼς ὁ πεμφθεις περιπλευσαι Πελοπόννησον. Cui coniecturae egregie favet, quod Carcini imperatoris pater itidem Xenolimus perhibetur a Thucydide II 23: ἐστρατηγει di Καρκίνος ὁ Σενοτίμου. Itaque in utraque familia et Carcini et Xenotimi nomen Dequentabatur, qui consensus indicio est utriusque Carcini familias consanguinitatis vinculo fuisse coniunctas. Stemma igitur hoc serme fuerit: Xenotimus

Carcinus imper. Thorrcius leCarcinus trag. I

Xenotimus Xenocles trag. I Xenotimus chor. Xenarchus chori

536쪽

IIIs scriptis eandem quaestionem attigisse video Do-hraeum, cuius haec est ad I huerdidis locum annotatior e Nescio an hic ipse sit Carcinus poeta, quem ridet Aristophanes r nam is habuit filium Xeno limum, - adeo ni forsan ipsius pater suerit Xetiolimus, non Xenocles. quae mira laborant omnium rerum perturbatione. Profecto dolendum est I. Scholesieldium in edendis Dobraei adversariis adeo nullo usum esse iudicio, ut ne ea quidem quae vir lngeniosissimus Iudibunda manu in chartam coniecerat et quae nunquam ipse publici iuris facturus erat, supprimenda putaverit.

Sequitur Chaeremo, quem comicum poeiam perhibent Suidas Eudocia et Interpres a nonymus ad Aristot. Rhet. III p. 69 b. a Fabricio indicatus. Tragicus contra disert dicitur Theophrasto apud Athenaeum XIII p. 562 e et ipsi Athenaeo eum aliis locis, tum lib. II p. 43 c. XIII p. 608a et XV p. 6 9 L. Idque verissimum esse, praeter sabularum titulos aperte docet orationis color in plerisque Dagmeniis tragico poeta dignissimus. Nec Centaurum eo mo tae Esse titulum, quae II eerenti fuit sententia Comment. de sontibuκ Stobaei p. 148, praeter Aristotelem docet fragmentum ab Athenaeo XIII p. 608 o servatumr

De quo loco dixerunt IIemgterhusius ad Lucian. vol. I p. 3o et Hermannus ad Aristot. Λ. Ρ. p. 98, quo auctore via 3 ad-pserat Matro parodus, ipso fatente in operis inlito apud Athenaeum IV p. 134 d:

537쪽

didi πάμπικτα et vf. 2 αλογχων seripsi pro ἀλαων. Vs. Imalim ἔνθεν ροτ' αυτων et vf. 3 θηρωμενοι. Sed Pro 'ἀi.όγχων sortasse scribere praestat ἄλογχον. Ita haec similis Iocutio esset Aeschyleae Prom. 880: οἴστρου δ' αρδις χρίει ἄπυρος de insaniae stimulo, ubi απυρος primitivam suam potestatem retinet, nec verti debuit ardentissimus; nam quum ἄρδις ferream cuspidem significet ignis vi duratam, poeta figurae audaciam mitigaturus addit ἄπυρος, ut in Chaeremonis loco florum acies vocatur ἄλογχος. Sed haec ἐν παροδω. Unde igitur fluxisse putabimus anonymi

interpretis aliorumque opinionem qua Chaeremonem comicis adnumerandum esse censuerunt Nimirum Chaeremonis dr mala, nunquam fortasse in Scenis commissa cla. Hermann. ad Arist. de A. Ρ. p. 9 3, in summo dictionis splendore et poeticarum imaginum suavitate passim tamen in numerorum et orationis eonsormatione habuerunt, quo ad comoediae sumilitudinem accedere viderentur. Memorabile eius rei exemplum praebet Athenaeus XIII p. 562 s e Tραυμ ατici, ubi in

postremis versibus notatu dignissimus est usus anapaestorum, quos habemus etiam in versu incertae fabulae apud

Athenaeum II p. 35 d, quamquam is quidem e saurico dr male desumptus videri potest, quae suspicio non cadit in I eum e Tραυματμι petitum, cuius fabulae integer titulus fuit 'Odvσσευς τραυματίας. Sic enim appellatur Aristoteli l. I., ubi vide Tyr hiltum et Hermannum p. 148. Aliam tamen Chaeremonis apud Athenaeum XIII p. 608 e , an recte Tyrribilius ad eandem fabulam rettulerit, haud proeerto affirmaverim, quandoquidem hi Chaeremonis fabulis etiam 'Oδυσσεα θερσιτοκτονον fuisse constat ex Siobaeo Eandem eorrectionem easdem ob causas Chaeremonis loco postea adhibuit Lobeckius Aglaoph. p. 839.

538쪽

mΕeloos Phys. p. I . Consulto omasi . Versum .n, Stobaeo Floril. LXMX 31 laudatum ri βεβαιοτατην-τ,ὴν φιλίαν προς τους γονεις,, . 'Aul Philemonis videtur, cuius nomen passim eum Chaerermone mulatur. Idem de alio trimetro dictum esto apud

Stobaeum LXVIII 22:

γυναῖκα θαπτειν κρειττον ἐστιν si λα his. . Haec olim scripsi de Chaeremone, neque est quod poeniteat. Sed de numerorum negligentia et anapaestorum usu, quem in huius poetae earminibus deprehendi dixi, nunc aliam mihi . sententiam sequendam esse video. Quod quo melius intelligatur, totum Athenael locum adscribam. Is igitur lib. XIII p. 562 allatis aliquot ex Alexidis Apocoptomenoversibus, quibus de amoris vi et natura agitur, ita pergit r.Θεοφραστος εν τω Ἐρωτικω Σαιρ isιονα φλ. M TOν τραγικῖν λεγειν ως τον οἶνον των τοῖς τροποις κεραννυσθαι Ουτως καὶ τον ' φωτα . ος μετριωζων μέν στιν ευχαρις, ἐπιτεινομενος δε καὶ διαταραττιον χαλεπώτατος. διοπερ ὁ ποιητης ουτος ου κακως αὐτου τας δυναμεις διαιρον φησι. et sidus ια γαρ τοξα αυτὰν εντείνεσθαι χαρίτων, τα μῖν επ' ευαίωνι τα δ' ἐπι συγχυσει βω- τας. ὁ δ' αυτὰς Ουτος ποιητὴς και περὶ των ἐρώντων ἐντευ ἐπιγραφομνιο Tραυματία φησιν Ουτως 'Tiς ουχὶ φησει τους ἐρωντας ζῆν μονους; . , εἰ δεῖ γε πρῶτον στρατευτικωτατους . - . , . εινω, πονεῖν τε δυναμενους τοῖς σωμασιν μαλιρτα, Πεοσεδρευειν τ' αρiστους τω ποθω,

. ' - Verissime Grotius Excerptis p. 849 Chaeremonis ve sum ita restituit: των χρωμενων γαρ τοις τροποις κε- ρὰννυται. . Ita enim plane eum exhibet Aristoteles Probi. III I6. .

539쪽

ἐν τοις αποροις βλέποντας, αθλιωτάτους. quibus deinceps Theophili Aristophontis aliorumque Comic Tum subiicit. Obversatur mihi haec scribenti quidquid fragmentorum de Chaeremonis earminibus apud veteres scriptores servatum est. Eorum prope nullum est quin Poeticae dictionis luminibus et numerorum elegantia egregie commendetur, quarum virtutum in illis quos adgerIpsi trime- s

tris nullum plane vestigium: versus ad comicorum numerorum facilitatem eompositi, orationis color simplex et nativus.

Quid multa non Chaeremonis, sed comici poetae illi versus isunt, et quidem, ut suspicor, Alexidis, cuius I αυρεατίας laudatur a Stobaeo, de quo supra admonui p. Φ03. Μagnum

autem huic coniecturae praesidium in eo paratum est, quod totus ille Athenaei locus mirifice perturbatus est. Quis enim nescit ne illa quidem verba, didi α γὰρ τοξα αὐτονεντείνεσθm esu. non Chaeremonis esse, sed Euripidis in Iphig. Aul. bis 3 quam rem qui mira virorum doctorum eommenta genuisse verissime dixit IIermannus, ne ipse quidem eam ingressus esse videtur viam quae probari possit. Quis enim credat affirmanii, illud επαρις ex Μedeae us. 630sumptum esse, et Athenaeum, quoniam id neminem latere Posse putaret, Euripidem significasse his verbis ὁ ποιητὰὶς ουτος Ferrem tamen, si modo ita etiam ea quam de trimetris Chaeremonis movi dubitatio tolleretur. Itaque multo, ut equidem opinor, verisimilius est, Athenaeum Theophrasti Ioeum, in quo Chaeremonis et Euripidis versus ioeo, si forte, distineti etiarenter, negligentius exseripsisse, totamque

illam Theophrasti eclogam reliquis tam perseriptis Postlimi- nil Ioeo adleelsse. quam doctissimi delpnosophistae la e serpendis scriptorum Ioela levitatem illustri exemplo ad idiansieralis fragmenta deelarabo. Iia igitur verbis,' ὁ δ' αὐ-

540쪽

dit. Denique ne illud quidem omittendum e st, nequaquam Probabile videri, Athenaeum Chaeremonis fabulam, quae Οδυσσευς τραυματίας inscripta esset, omissa potiore inciris Parte Tραυματίαν appellasse. Quod autem ad alterum Chaeremonis locum attinet, in quo negligentiores numeros OIim deprehendisse mihi videbar, infelicem Groiit conleeturam tum sequutus eram. Recte librorum lectionem revoca te Dindorfius: Σωρήμων ὁ τραγωδος παρασκευα ιν φησὶτον Οἰνον τοις χρυ=μενοις γέλωτα, σοφίαν, ευμαθειαν, βουλέαν. Apertum est non verba, sed sententiam Chaeremonis Athenaeum reddidisse. Quod supra dicebam, frequentes esse librariorum errores in permutandis vocabulis τραγωδοποιὰς et κιοριευδοποιος,

exemplis confirmatum reperies a Benileio Resp. ad Bo3I. p. 63 et Casaubono de Poesi Sat. I 6 p. 1 8. quibus alia quaedam addere iuvat eum nostro consilio aretissime eon-luneta. De Philo ele, ut hine ordiar, Scholiastes Aristoph. Av. 282 haec seripsit: ἔστι δἐ Φιλοκλῆς κωμωδίας κ&ὶ Φιλοπείθους υἱος Αἰσχυλου αδεῖ.φῆς. Similia habet Suidas III p. 601 et ex Suida Eudocta p. Φ2 , unde laetum est ut Meursius Philoelem inter comicos poetas reciperet. At Κusterus τραγ δίας ποιητὴς legendum esse vidit, improbante, ut videtur, Butimanno in Museo Anuqu. Stud.

vol. II p. 380. Sed verissime Eusterus, ut docent quae se quuntur apud Scholiastene γεγονασι δἐ Φιλοκλεις δυο τραγωδι ν ποιηταί. Athenaeus tamen lib. II p. 66 b Phil elem ita commemorat, ut nisi de comico poeta non molari posse videatur: καὶ γαρ έλλοκλῆς υ ἐγκέφαλον φησιν' Ουδ' αν ἐγκέφαλον εσθων λίποι. και 'Αριστοφανης' an λίσως αν ἐγκεφαλου θρίω δυο. quae ita rettulli Eustathi

라틴어 텍스트