Fragmenta comicorum Graecorum

522쪽

EPIMETRUM L

onstat hane leuem a scenicis Graecorum poetis religiose

observatam esse, ut quae duo. primaria dramaticae poesios Eenera sunt, comoedia et tragoedia, suis quaeque. Inclusa teneretur limitibus, neu quisquam poetarum qui in comico genere elaboraret, tragoediis, nec qui in tragico, comoediisseribendis operam navaret. Plato Polit. III p. 395 a

τραγωδέαν ποιουντες. Cuius rei quae eausae et rationes fuerint explicare nunc dissero, illud tantum hoc loco actu-.

Tus, ut graves aliquot I. A. Fabricii aliorumque doctorum

hominum errores notem ex elus quam dixi legis ignoratione Profectos. Edita haec sunt primum in libello scholasticor Comment. misceli. Fase. I. anno MDCCCXXII. Sequentibus iamen temporibus hanc legem pussian migratam esse Ρhilostrati Lemnil et Nicolai Damasceni exempla docent, quorum utrumque eomoediis non minusquam tragoediis inclaruisse testatur Suidas .vol. II p. 623M IIi p. 610. Sed eadem de Callimacho scribentivol. II p. 223 aegre adducor ut fidelia habeam.

523쪽

Ordiamur ab Aristia Phliasio, Pratinae nobilissimi satyrorum scriptoris filio. De hoc Valchenarius Epist. ad uo evexum p. XXI haec scribit: et Aristiam Comicum fuisse ante F Q bricium ostenderat Th. Gatakerus, A. M. P. cap. V p. 452 D. iEnimvero ut superstites fabularum titulos ab antiquae comoediae indole satis alienos omittam, contrarium docet Pausanias lib. II I 3, qui eum, Aristiam a sauhicarum fabularum praestantia ita commendet, uni ut cedere eum dicat Aeschylo quo iure comicis poetis accenseatur, lacile perspicitur. Eandem ob causam comicorum indici eximendi sunt Achaeus Pratinas et Pytho Catanensis, quorum quem primo loco nominavi, Hartesii demum festinatio in Fabricianos indices retitulit. SatFricum eoIorem manifesto ostendunc quae 'ex' Αrentiae CFcIope Orpheo et' Κηρσὶν ) attulerunt Suidas voI. I p. 303 in. de cuius loco disputavit V. D. apiid D e mannum ad Aristotel. A. Poet. p. 10I, Ροlliix IX s et Athenaeus XV p 686 a. Atalantae unus quod sciam memoriam servavis Pollux VII 3I, cuius verba ex optimo' eod. Falekenb ita

aeestituenda sunt: αρπιδονας ὁ, τα ν,ήματα ειον μόδοτος, 'Αριστίας δῖ ἐν 'Arαλανrη Ωρπεδον/ην τε - Κutin. λυσον) ἱστου, τραγικώτερον. Vulgo editur Κριτίας M ἐν αλαντη, unde factum est ut Atalanten Critiae fabuIis adnumerarint. In tanta igitur testimoniorum luce, quibus tragicum poetam fuisse Aristiam efficitur, quid hausae fuisse dicamus, ut idem ab aliis haberetur poeta comicus 3 Gala-

) Totimo τω 'Αριστία Σατυροι καὶ τευ πατρὶ Πρατίνα, εἰσὶ πεποιημιενοι πλγὶν ουν δίπυλου OOκvεώτατα. Eandem laudem Achaei Satyris tribuit Menedemus apud Diogen. Laert. II 132. Nescio quid C. Friebello acciderit Satyrogr. p. 61 scribenti a Τοupio scribendum videtur ἐν τοις ΑρηGiν', atque probavit id Meine ius. γ . '

524쪽

.lbug o tverbis eodeni iure Ibycum comicis; poetis :adnume res. In eiusmodi rebus minuS aceuratnsi est alicior Aesianuae,

Accedimus ad Carcinum, quem qui comicis poeus

accensuerunt, nihil, opinor,''qho aliquam Sententiae suae spe- Ciem conciliarent, habuerunt nisi. eorruptum ' ut mini quidem videtur; locum i Diogenis' Laertii. Sed) res paull4 hIlius 'reia petenda est. Suidas igitur vol. II p. 245 'duos 'deinceps eommemorat Carcinos, 'utrumque poetam tragicum, alterum Agrigentinum, Atheniensem alterum. - Agrigentinus quo' tempore vixerit, non docuit; Atheniensem autem, quem )ΤIIeodectae vel Xenoclis filium fuisse dicit 'florinisse tradit 'Olympiade centesima; anto regnum Philippi Macedonis, κατα τενεκατ-Gia jνui Ouμπιαδω, προ Taiς του Φιλίππου βασιλείας-υHΜακεδονος: Ab his tertium distinguit' Carcinum. quem simpliciter vocat ποMὶτὴν ' De Agrigentino fides esto penes Suidam; ' certe nusquam 'praeterea, commemoratur De duobus reliquis sic statuendum, ut is quem Atiloum poetam vocat non diversus fuisse existimetur ab eo quem cum ipsum' tum filios eius, atque in his maxime Philoclem postam tragisum, multis modis vexarunt poetae comici, Pher

erates, Aristophanes, Plato. IIuno Thorreii 3 Θωρουκίου filium, fuisse tradit Scholiasta Aristoph. Vesp. 1500. Sed de hoc postea videbimus. Eundem propter eximiam sceni-- Horum parum memor fuit Friebellus l. l. r. 60.

525쪽

naeum, saliatio rum periclam simul eum Thespido Prathia et Phrynicho eommemorat Athenaeus I p. 22 ar ψασὶ di καὶ 'τι. φὶ αρχαῖοι ποιηταὶ θέσπις Πρατίνας Καρκινος. Ita Benileius pro Κρατινος Φρένιχος ορχησταὶ ἐκαλοηντο διατι μη μμ ον. τα ἐαυτων δραματα αναφέρειν εἰς οολὶσιντου. a ορου, ἀλλὰ καὶ εξιο των ιδίων ποιηματων διδασκειντο βουλομενους ορχεισθαι. Sed de tragoediis eius, quae maluis intercidisse videntur , nihil compertum habeo nisi quae fauetissime loeatus est Aristophanes Nub. 1263 et im,

ειν το δραμα γαλῆν τλὶς εσπέρως απειγξαι. NM , Scholiastar διαβαHM M αυτον. ως νωθρον mρὶ ταρκέμματα ' , δραμα δἐ moi iaε τους Μωρ. δια τουτο καὶειπεν απαγξαι. quod perineptum Scholiastae eommentum est. Ab hoc igitur Carcino, antiquae poeta tragoediae et saltatore laudatissimo, probe distinguendus est alterlue a Sulda commemoratus, Theodectae vel Xenoclis filius. Postremum St. verum est, vix dubitari potest quin nepoa fuerit Caretes antiquioris, sin prius, eerte non intelligendus est Theodectes ille Phaselites. Sed Xenoclis eum filiivnsuisse testatur etiam Harpoerat. s. v. Kώρκίνος p. 106t περὶ του. τῆς τραγωδίας ποιητου του Σενοκλέους υἱου -σιας pallσίν. Atque hunc ego Carcinum non diversum esse s Uleor ab eo, . quem apud Dionustum Syraeusauum versatum esse auctor est Poboritus Mendaeus apud Diogenem Laert.

περὶ Λιονυσιον, ἐκπτωσεως συριφωναι αυτον

Aeschinem Soeraucum τῆ τυραννιν καὶ Βους τῆς Λίωνος εἰς

' Ita enim vulgatum νοθον πιρὶ τα κλεμματα corrigin- dum esse iam supra monui p. 108, ubi pro OXei Ioelerae

526쪽

Συρακουσας καθόδου, μναι συν ovέ κα νον τον κωμωδοποι . qui ipse locus in causa fuit, ut Carolnus Comicis poetis aditumeraretur. Sed eorrigendum Καρκίνοντον τραγωδ-οιον , de quorum voeabulorum s uenu pe mutatione infra dieam. Nec temporum rationes obstant.

gaevam vitam duxisse vel e sabularum quas docuisse. sertur numero eolligitur. Egregie autem confirmat rationem n

stitam Diodorus Sio. V o p. 331. Καρκῖνος μἐν γὰρ .. τῶν

Idem voluit Th. Bergvius comment. p. 428.

527쪽

quod Syracusis 4emnm' Cea Ealium sacrorum' solennitates ebia gnosceret, quae' quum' inii Siciliae eomniuhia 'essent, ab Agrigentinis profecto non minus sancte colebantur' quam u racusanis, Praesertim quum Agrigentini singulari Prose

Pinae tutela prae . ceteris Siciliae civitatibus gauderent 3 Crri C. O. Muelleri Hist. Civii. Graec. I p. 21 . Certissimum igitur

est, quem Diodorus - eommemorat Carcinum non diversum esse ab . eo, cuius apud Dionysium commorationem tangit Polycritus.' ' Atque huie ego, non superiori illi, adscribere dum puto quidquid uspiam fragmentorum Carcini per Vet ἰrum scriptorum monumenta, dispersum latet. Fabulas , EI Suidas tribuit centum et sexaginta, de quibus nominatim affert Achillem et Semelen, utramque ex Athenaeo, qui Achillem commemorat V p. 189 de ἀρσενισκους τους αυλωνας - πάντες οἱ καταλογάδην συγγραφεις, οἷ δἐ ποιηταὶ λὶ λυκως. Ναρκινος Βαδ ειαν εις αυλ υνα περιδρομον στρατον.

528쪽

. - . a I.

α' ι' O , μὴ.Fρωντα τον θεατὴν ἐλανθανεν ἐπὶ δῖ τῆς σκηνῆς ἐξεπεσε, δυσχεραναντων τουτο τῶν θει τῶῖν. Thye s en commemorat A. P. XVI I, de variis agnitionis signia

disserens, quorum alia esse acquisita alia nativae τουτωντα ι ἐν συμφυτα, οἷον λῶ χην ἡν Οουσι γηγερεις, ἡ ἀστέρορες οῖονς ἐ'. τὴν Θυέστη Καρκινος. De quibus genitura a

notis vide Lobeckium Aglaoph. p. IlΑ . Thyestae eoniunx

quum suerit Aerope, fortasse eandem hanc fabulam in animo habuit, Plutarchus de glor. Athen. p. g 9 e. ταυτα vDetorias. de hostibus dicit) η πους ἐορτα ι, AGὶ υπῖρ το των ει. τοῖς - Ουκ ἐπὶ ταῖς Λιπυλου νίκως Oκλέους ουδῖ . ε . oόνος 'Aερόπη ευ μεθει β) η ' δετορε' Gryδαμας. quamquam nillil impedit quominus et Th y e si enet A er o p e n Carcinus scripsisse existimetur. . Prorsus. autem improbandus est Valesius ad Harpocii p. Φ3 in Plutarchii laeo Alopae nomen restituentis, quamquam huius sabulam tractasse Careinum docet Aristoteles Eiti. Nicom. VII τ, veniam dandam ') Ita Porsonus ad Ileeub. 535 eorrexit editum συνῆν.

529쪽

esse dicens si quis immodicis doloribus postquam din restiterii tandem vincaturr ώσπερ ὁ Θεοδέκτου Φιλοκτήτης aegro os πεπληγμένος ἡ Ο Καρκῶνου εν τῆ Κερκτων. Cercyonis dolores quam causam habuerint in fabula Carcini exponit Aspasius: ειπουσης τῆς 'Aλοπης τον αυτὴν μοιχευ- σαντα, ουκέτι ὁ Κερκυων υπο τῆς λυπης εφερε το ἀλλα καὶ το ζῆν απιλεγετο. Nisi haec suopte ingenio finxit Aspasius. Medeam et Oedipum commemorat Aristoteles

in libris de arte rhetorica, illam II 23r ἐν τη Καρκίνου

δεια οἱ μῖν κατηγορουσιν οτι τους παιδας ἀπεκτεινεν, Ov

pnm autem III 15: 'Iοκάστη ἡ Καρκίνου εν τω Οἰδίποδι αεὶ υπισχνεῖται πυνθανομένου του ζητουντος. καὶ ὁμων ὁ Σοφοκλέους. Tereum Careini habemus apud Si haeum Serm. CIII 3 καρκίνου Τηρευς' - 'Aσκειν μῖν ἀρετὴν ευτυχειν δ' αιτειν λους' ' εχων γὰρ ἄμφω ταυτα, ριακάριος θ' ἄμακεκλημενος ζῆν κἀγαθος δυνήσεται. Orestem a Carcino scriptum fuisse colligo ex his Photit Lex. p. 132 20: ὁ καρκίνος 'Oρεστην υπο 'Hλίου Suidas 'Iλιου ἀναγκαζομενον ομολογησαι οτι ἐμητροκτονύσεν, ἐποίησε δι ' αἰνιγμάτων ἀποκρινομενον. quo loco pro Hλίου eorrigendum videtur 'Ἀπόλλωνος. ' . Quod autemper aenigmata Lati caedem Orestes Carcini confessus esse Mettur, spectat hoc sine dubio ad illum novae tragoediae ii Nominum ' ἰλιος si 'Anoλλων frequentem esse in libriis Permutationem hodie neminem fugit. V. doctam Gais-Drdii adnotationem ad Hesiodi Theog. 09 et Tolli- tachium ad Taetetae scholia in Lrcophr. 208. '

530쪽

morem, quo poetae in declarandis sententii. non simplis est plano dicendi genere, sed obscuris verborum ambagibus uto hantur. Quod quale sit optime docent exempla ex Ionia Theodectae Agallionis aliorumque tragicorum fabulis ab Athianaeo X p. 45I d - p. 455 s euriose collecta. Hoe tortuoso artificiosae orationis genero Carcinum inprimis delectatum esse, vel proverbialia illa dietio douere potest qua Καρκiνου ποιηματα dicebantur carmina quibusdam verborum involueris obseurata. Ita Photiua l. l. Λαρκλου nοιηματα r Μενα δρος μυδηρακλει, αἰνιγματώδη. Αo nescio an id ipsum

in Carcini poesi notare voluerit Stratonicus, qui ασαντος τινος et ρετα τiνος τὼ μελος, ειπόντος δ' οτι καρκίνου, Πο

λυ γε μαλλον, ἡ ' ἀνθρωστον Athen. VIII p. 351 f. in

supra p. 286. In iis tamen quae ad nostram aetatem per venere fragmentis, paucis illis quidem et, si illum Diodori Iocum exeipias, exigui ambitus, satis simplex deprehendituror itonis uoluae et Aruripidei sermonis, ad euius listationem sese eomposuisse videtur, simillimus. Sed revertor ad I hulas Carcini, inter quas qui Κυπριον receperunt corrupto HesrcIlii loco confisi sunt, qui in eodlee recte ita leo vl- detur: λιγνυς, Gnοδος, καρκῶνος υπο δ/ Α πρίων μαριλη. Plutum qui Garulat sabulis adnumerat Voasina de Poet. Graee. p. 49, Carellium confudit eum Cratino, id quod librariis euam accidit in Athenaei I p. 22 aet XIII p. 566 e. Μοngitorius adeo nova poetam nostrumheavit fabula, quae scripta fuerit in senes qui puellas' uxores ducunt. Μagnificum sane tragoediae argumentum et Ceeroplo cothurno dignissimum i Sed in explieanda Carein H. . e. lustrumentum fabrile, quo sensu a nonnullis καρκινος scribi annotavit Her ianus disi. μι -

라틴어 텍스트