장음표시 사용
151쪽
tero, mihi ipsi prospiciam, ostendamque, si vixero stime magis pliorum iductiis erro bus, quam ex animi sentemtia non rςcte. sensi sit. Quod de Antodio nostro Panor, mira Wsseris mihi in e ramicissimum, id quidem jamdii, dumi perspectum est milia. 2 eust enim temper ab eo amari, & ego illum ut virum nostrae aetatis dodictissimum semper observavi, quem verbis meis salutes oro A V le, & me ama. Romae die XVIII. Novembris.
Electarunt me mirum in modum litterae in quas pridem a te accepi summa cum gravi Mi u late &l verborum, & sententiarum seriptas; Id vero mihi iocundissi naum fuit, quod quo
trit. V tidie magis perspicio Emoremiin me Iuum. quem ego tanti facio, ut illum omnium principantium benivolentiae judicem eta praeserenaeum. Disputas; sestrendam , contemnendamque esse stultitiam nonnullorum, quorum Opera maxime consuamur' in .detraheno,i ct
recte quidem sentis . . Sel. Principum non Ium feren da, sed declinanda est , quum sint per nidiosior.&,ma tori damno coniunctatamiNihil est .stuli ma* mihi crede, perversius, quae omne orectum judiciuas adimit, & ubi potestati coniuncta est, in omne facinus erumpit. Sed ego ceteris millior meo: merito iudieari possium qui parum providens fui in deligendo homine; qui stulto rum vocibus magiς; quam meri testimonio moriret et Rumor, & murorum verba , qui videbantur sapere s
152쪽
me impulerunt, ut eorum voluntatem praeserrem optinioni meae. Gaudeo tamen mea conscientia, & recte fecisse magna consolatio est. Fero apud doctos ingenii, re laboris satis egregium proemium , quum suis laudibus ornant opus nostrum. Si rudes, atque ignari illiberales sunt, haudquaquam mirum videri debet. Non est enim cuiusque recte sapere , nec virtus, aut scientia sequitur domicilia potentiorum. Tibi quid sperandum sit videaedoctus exemplo meo. Pessima res est ingratitudo, re omnium vitiorum altrix, neque ulla in eo virtus esse potest, in quo id vitium regnet. Itaque si vixero, utemur palinodia, quum tempus erit. Vale, & mo, ut facis, ama. Romae III. Kal. Μartias.
Non stripsi ad te posteaquam relicta Romana
Curia in patriam redii, propterea quod & id temporum conditio prohibebat, & nihil interim acciderat in rebus meis, quod postularet ossicium litterarum. Nunc vero mutatis in melius rebus quum liberior adsit te litteris provo- eandi facultas memor necessitudinis nostrae, tuaeque
pristinae in me benivolentiae apprehendi occasionem , quae se obtulit ad te scribendi. Scripsi Serenissimo RG gi Aragonum epistolam, in qua laudo summam eius inconstituenda Italiae pace sapientiam, atque exhortor ad capescendam mari timam expeditionem contra Teu' virum Fidei nostrae hostem perniciosissimum. Hanc epυ
153쪽
Ioa B RTHOL OMAE 1 FAC It stolam nam eius exemplar ad te mitto communices velim cum viro praestantissimo Ioanne Panormita , re si vobis videbitur digna j quae Regi detur legenda, c pia temporis opportunitare, quae maxime in rebus omnibus observanda est , eam suae Serenitati meo nomine tradas, & quo animo illam accipiat, ac legat, quidve de illa sentiat, ad me perseribas, & simul addas iudicium tuum , quod facio plurimi, quum sciam illud ab optimo animo, & ex veritate proiecturum. Vale, requid agas, quid scribas, quid speres de futuris me facias certiorem. Erunt mihi tuae litterae, prout nostra amicitia postulat, admodum gratae. Commenda moRegiae Μajestati. Floreatiae die secundo Μartii.
POGGIO SAL. DICIT. Ratissima mihi fuit epistola tua, ii qua 'nmum commemoratio illa amieitiae nostrae valde me delectavit. Ego enim tuum in me amorem non modo maximi faelo, sed& omnibus notum esse percupio. Qua pro mer non dolere non possum me tamdiu tuarum litter rum fructu amoris tui erga me testium privatum esse. Simul laetor nunc pacis beneficio eam nobis facultatem redditam esse, ut stitieet mutuis litteris inter nos uti possimus, quam nobis bel Ium eripuerat. Tu vero magis a me desiderari scito litteras tuak, quo longius a nobis nunc abes. Nam quam adhue Romae eras , ubdebar mihi tecum una esse propter frequenem , ag Pt
154쪽
pe quotidianos de te nuntios . Let udo vero , ac pro consilium tuum , qui in patriam is quam in portum, te reaeperis, ubi senectutem tuam, & reliqaam aetaxem quiete ; ac placide' agas , stratulorque se licitati
tuae , qui inter 'tuos tam honestum, tam utilem p cum sis consecutus. Accepi simul cum litteris tuis epustolam, quam Regi selibis. Sed exemplar ejus , suod a te' mitti simul se ibis, non adeepi. quod obliviones, factum puto . Et quoniam tu bas exemplar 'ligeremus Antonius', re ego, ah tequam epistola teddere sis, etsi epistolam tuam talam esse non dubitamus, quae posset doctissimis viris probari, illam solvimus, ac legimus. Deinde ex se ibi pulcherrimis litteris curavimus . M eoim visum est Antonio gloriae tuae eupidi is mo, ut illam Rex si legere ipse vellet. Itaque exscript fim-m tu Iacobi Curuli in membranis ad Regem detuli mus una cum Μatthaeo Μalserito , quia Rex forte eo die aucupatum testat in proximas paludes , qui ut agnovit
quid ad se asser remus , confestim', ut eam recitate. , ivisit. Legi ac pronune avi eam ire masnct dolis se Inorum vitosum mea voee a capite ad e,lehin anta Regis attentione, ut flee ocii s unquani a rhe recutante dimoverit, nec ab aucupibus, qui apparere negeio quas aves clamitabant . quamvis eiusmodi re prae
mirabatur inter audiendum , qualitu mimi aliqud do animadvertere, locos, quos ad gloriam optimos eX- cogitasti, & tuam illam tum rerum , tum verborum admirabilem copiam variis exornationibus quasi luminibus distinctam . Postquam finem recitandi feci , laudavit eam mirum in modum , ac deserri in Bibliothecam iussit, tibique gratias pro ea re agi. Omnes quoque , qui adfuere, iplam mirifice laudaverunt. Nos quoque ipsi nonnihil adjecimus. Ut autem sententiam nostram
155쪽
, I B ARTHOLOM AEI FAcit, paucis agnoscas, sive in commendanda pace Italica, ta.ve in exhortando Rege in eκ peditionem adversus Teucros suscipiendam nihil omnino a te praetermissumi putamus. Quod scire cupis, quid sperem his de rebus; ego quidem Regem omnia facturum puto, quae possit adversus hunc Christiani generis perniciosissimum hi, stem, & prospere cessura omnia, si ceteri Principes , ae Reges Christiani in id consentiant potissimum nunc, quum Pontifex novus paratissimo animo in id bellum esse perhibeatur. Unum tamen vereor, ne sero apparatus fiant, quoniam non nisi seri esse possunt. Quod autem scire expetis de rebus meis, scito decimum lu brum rerum a Rege gestarum mihi nunc in manu esse, qui iber omni continebit, quae usque in hanc diem ab eo facta vel per Duces suos administrata sunt, qui decimus liber huic operi modum imponit . Si suseipi tur bellum hoc contra Teucros, in aliud volumen se orsum: conseretur, ne modum magnitudo voluminis ex. sedat. A Rege vero mecum perliberaliter agi stilo Ab Antonio nostro tui amantissimo salve, cui velim aliquid scribas . Sed vide, net nomen ejus obliviscare. Nam pro Antonio Ioannem nominasti, quod librarii errore faectum scimus , cuius animus fortasse apud amicam erat . vale ex Neapoli die XIIII. Aprilis I ss. Ian. motio Manetio, ac Franco Sacchetto viris clarussimis me commendat. ἰ
156쪽
mr Agnam pluribus de causis Voluptatem per- ta cepi ex tuis suavissimis litteris , quibus rein id tu spondes ad eam epistolam, quam una cum
v n litteris. Regiis ad te dςssiparam. Gratum mihi ruit , quamquam nes mqdo id du
bitaram , tiam erga me pristinam benivolentiam recognoscere. Inciderat enim tempus, ut intermissione litterarum etiam amicorum conjunctio remission videre. tur. Nunc reintegrata priori beni volentia, quae tamen nunquam intermissa fuit , gaudeo datam esse, nobis facultatem muItis invicem litteris colim uendi. Gratissimum vero est di vobis placuisse epistolam meam , ct a tanto Rege laudatam, quod mihi summu honori aesse puto. Est benim, ut scis, apud Cicerongm nostrum, eam veram existimari laudem, quae a ἰaudatis proficiscitur viris. Recte autem, & amita fecisti, qui exscribi epistolam, curaveris, & elui legendae onuis susQeperis. Scio. enim eloquentiorem multo illam exi tuo G visam, quam si alter legisset, de qua, tibi gratias lago, quas postium. Nam tua pronuntiatio rem erit ues .parvami reddidit: audientibus ampliorem, Antonio: --stro Panormitae , & item Matthaeo Μalserito viris praest*ntissimis verbis meis salutem dicito. . Diligo eos xum propter norum virtutem , ct egregiam doetrinam, turn Pr 'er i eorum aergara σα bem volent iam .stgula- Scriberem ad te plμribus , & item dilittor ν ad Panormitam darem ., nisi cras rua essem prosinum 4
157쪽
ubi paucos dies in visitandis meis praediolis commorabor. Sum enim deditior senectutis gratia rei rusticae, Juam antea. Quum rediero, uberiores litteras ad voscribam . Haec paucis distavi, ne viderer tardior, in , respondendo, quam nostra amicitia requirat. Vale, &me, ut soles, ama.. I C .
ET initi as meas, Reverendi ssime Pater, Domi.
nationi tuae a Legato Senensi redditas, &congratulationem meam tibi gratam extitisse laetor, teque existimare magnae mihi uol ptati fui sse dignitatis tuae ascensonem . Ego enim nullum meum in te offerum sine magna reprehensione videor mihi posse praeterire. Tanta est enim tui erga me amoris magnitudo, ut quamvis maxima, tibi optare,& amplitudini tuae servire. debeam. Habere te multos existimo, qui dignitati tuae faveant; quique te in amplissimo statu cupiant. Sed certe non coqc dam, ut eorum quisquam tibi aut vehemς ius . an et us, aut honoris tui cupidior sit. De quo plura ad te scribere vereor, ne dubitare videat animum in te meum Dominationi tuae non fatis exploratum esse. Pol .lieitationes tuas mihi gratissimas fui ste scito, praeseristim quod eas ab optimo animo profectas scio ac pro hia Dominationi tuae Mati-iὸago. Ubi opus tueri,& opesta tua libenter λ utar, & quid agi velim perscri-ham. Expectamus Regem brevi ex Apulia Beneventum D s iam
158쪽
H: EAp aas Teos x ' κ/ xl Io Ixm profectum. Ego ad i urbem fredii, quamulae de teraraemor in nonnulla adhaei suspicio: si e i i Libram querido Uiris Isioribus scripsi , Regri dedicavi; i ac tradidr; in quo opere, sui , aliquando videbis, si non quantum virtutum uarum magnitudo postularet, ad quantum ingeniihmei parvitas poetiuo, quantumque res ipsal pasicarest, tibi a irae tributum segnosces. Si quid vero esti, quod a me agi Dominatio tua cupiat, iube. Na pa aer: Reverendalsiane ς re Domine mi praecipue'. Ex
XV I γδ una: i VPRAENEAS CARDINALIS SENENSIS BARTHOLOMAEO FACIO GENU ENSI S. P. D.
JOςphdissimae. Derunx nobis litterae tuae, quibus
amicitiam inter nos Neapoli contractam ex tuo latere assirmas inconcussam , solidamque permanere. Idem tibi persuadeas volumus ex nostra parte fieri. Neque enim nos sumus, qui more adolescentulorum nunc amemus, nunc odio habeamus. Non sumus in contrahenda benevolentia faciles . At M.que, postquam contraeta est, illam leviter dissolvimus. Di Ieximus te , postquam novimus quanti esses, neque decepti sumus in eo , quod de te iudicium secimus. Itaque par esset amorem erga te nostrum, dum vixeorimus, duraturum , quando & tua virtus te minime a
relictura est. Quod scribis in eo, quem de Viris Ilia. Πνibus aevi n seri composuisti, libro datum nob s esse lo. Cum, non meritis nostris, sed tuae caritati adscribi.
159쪽
Eo BA ΣΗΦ Lios EI F eramus .fEd i vi hoqiquidern fatet ri b milli tatem nostram . Non tam inviti supra metitum i laudamur, quam:viri Peramur . . Ixa enimi natura comparatum est , ut nulli laus onerosa videatur. NOS eum librum , quum volum
ris, cupidae videbimus : lagemusque. Nunc, quod tibi aliud i scribamus, , nihil se . offert. Cupimus Antonium Panormitiam , & Matthaeum Maliaritum Iurisconsultum egregium, & ii. quando Candi iam oratorem prae stabialem offenderis, nostro nomine salvos dicas. Carissimum quoque fuerit, si quando Μajestati Regiae nos commendaveris , quam prae ceteris nostri saeculi Potestatubus & veneramur, & colimus . Ex Urbe Roma die xxv. Martii I 57. x- -