장음표시 사용
131쪽
tis multum attulerint, nihil miror, quum sciam mea m
rationὐ- - eausa ea amox,s magniFullo in me tui. Nam , ut ait Guarinus clarissimus praeceptor meus, &st,albutie ites infantuli di sati plerumque parentibus videntur suis propter delectatronem, quam ex ipsis percipiunς. Commentariolos meos quum eXornavero, &ex divero c restat enim scribendum ultimum bellum do. mui tuae, imo meae calamitosam mittam ad te pueri mei manui Sed quori dam hominum negIigentia, a quibus notitiam rerum eo bello gestarum requisivi, eos nondum perficere valui. Sed nuper confeci, atque edidi dialogum quemdam de vitae felicitate , ut paulo ante ad te scripsi , ct eum huic amplissimo Regi in. scripsi, quem optimo Miro, ac tui amantissimo Gisulso ad te afferendum dabo. Ipse enim ad te redire constituit brevi. Alia vero mea, quae petis, imo flagitas, quum Primum puer potuerit, transcribentur, & mittentur ad . Q d scire cupis, rem meam constabilivi cum inelyeto Rege.. Accepi jam salarii partem , & domui conduxi. Spero Dei ope rem melius, & felicius mihi in dies successuram . . SI efiecero unum, quod spero, Perpetuum mihi apud Μaiestatem suam domicilium pacatum sere non dubito, dc quidem cum dignitate, & emolumento non exigua. omnibus autem de rebus, ut eve
Berint, te continuo certiorem faciam. Nihil vero esse stilo, quod vehementius cupiam, quam tuum ad Urbem reditum, ut propiores simus, & crebrioribus litteris inter nos, ut amicitia nostra postulat, agamus. Tbeodorum, ac Μanfredum bene vadere gaudeo , quos a me salvos esse
132쪽
Uum iamdiu cogitarem aliquid ad te scribere,
quo tecum amicitiam constituerem, oblata
est mihi opportunitas . Iacobus enim Curius homo disertissimus, ct mihi coniunctissimus modo a te rediens nuntiavit mihi cupere te, ut aliquid ad te scribam, vel si id malim, te prius ad me scripturum. Credo ob eam causam, quod multa, ut est hominis consuetudo in extollendis amicis, in laudem meam dixerit. In quo etsi scio eunta modum excessisse, tamen non indignor. Quo enim doctiorem me putabis, eo magis me diliges scio. Ego, Poggi optime, atque humanissime, etsi facilius mihi esse duco respondere, quam ad scribendum provocare quemquam, tamen quoniam meum esse officium puto a me prius ad te litteras dari, nolui expediare litteras tuas, etsi nonnihil vereor, ne expectationi, quam tibi de me concitaverint Iacobi verba, non satis respondeam. Diligebam te antea tum propter multas alias Vir- putes tuas, tum vero propter summam, & exquisitam ςloquentiam tuam , quae quidem tantam praeseserrfacilitatem, atque elegantiam, ut tu in ea re videare omnibus aetatis nostrae hominibus anteire . Nihil enim ratione tua clarius, nihil tersius, nihil lenius, quod
ex plerisque orationibus, atque epistolis tuis, & ex Peregrinatione illa Indica a te nuper edita facile imelcatur, tum ex Summi, atque Sanctissimi Pontificis no-
133쪽
stri egregio de te iudicio, a quo in summi honoris, &dignitatis gradum evectus. es. Sed conspecta humanitate tua, qua me in amiciriὰm tuam suscipere haud dedignatus es, amare te coepi. Factum et, o, ut quum antea cuperem Romam videre, nunc vehementius id cupiam tui videndr, & cognoscendi causa. Neque enim adeo delectarent monumenta illa rerum antiquarum
quamvis digna spectatu sint, quam tu ipse, in quo est tanta antiquitatis notitia. Sed non sinunt in praesentia res huius inclyti, re excellentissimi Regis, quae mihi
in manu sunt, nec meae voluntati morem geram, quod
fiet, ubi negotium ab Ivero, si mihi vita contigerit . Volo enim propter amicitiam tuam, & per te Pontifici Μaximo notus, . earusque fieri, quod mihi pinua deo tua opera me facile , qua es' humanitate ,
impetraturum. Interea vero mutuis litteris crebm una
licebit esse si voles, daboque operam, ut propediem videas Dialogum meum, quem huic Regi dicavi, atque inscripsi, quod ut faciam hortatus est me ipse Iacobus, qui praeter quam quod ad te scribam , te ait expectare aliquod opus meum. Antonius de Μi reeo Cubicularius Pontificis c ad Dominum illum missurus sum ejus vi. dendi tibi copiam faciet, Sic enim ad se feribam. Μitatam vero tibi Invectivas quatuor, quas nuper comm sui in Laurentium Vallam hominem arrogantem, ribique cognitum, qui ob id Romam venerat, ut a Pontifice mordinem tuum referretur, sed accepturam, quan .lmo
audio, pro meritis suis. Videbis praeter animi : vitina quam sit indoctus . Innumerabiles enim errores collegi ab eo commi sios in quodam historiarum libro, quem Re/gi detulit iam super menses decem, quum tamen plures praetermiserim, quod ut agerem me impuleranu ineptialeius, qui in omnes doctos homines, nec minus in moris tuos, quam in vivos morbo quodam animi per illasti D
134쪽
si me invehitur e Sed hominis mores nosti. Scientiam propediem nosces. Paediam vero Cyri, quam te latinam i effecisse, α Xenophonse eloquentissimo: scriptore dignam ex Iacoba cognovi, mirum in modum videre Perrapto iuuam si alii Principi dieare fortasse in animo haberes, tuae humam talis erit, nos quoque tanti fructus non eramxx iacet e. i Nam quam praeclara res sit , eX Cice ironis v bis i in ictu ram facis, qui scribit, ut scis, se illa tota ςgendo eontrivisse. Sed hoc iactenus. Tirim ,--μsit,ffμ dligas . . est. l. '
vel potius in admiratione quadam, quod mi. hi nihil tu scriberes , reddidit mihi litteras a te Iacobus noster, quae quo expectatiores me. runt, eo gratiores, & iocundiores extiterunt. Sunt enim tum sententiarum gravitate, tum verborum ornatu , & dignitate perquam luculentae . Attulisti Praeterea muItas non leves causas tui erga me amoris quae utinam tam in me convenirent , quam illae a te humani ssime . & amicissime commemoratae , & peroscriptae sunt. Aliquanto . . & ingenii tui proficisci. . cognoscerem. Sed quis ego sum. aut quae est in me facultas, ut mea tihi amicitia tantopere eκ petenda suerit, quum in te alia, & ea quidem ill Rria sint, quibus a me non diligendus modo, sed etiam amandus sis, morum scilicet suavitas, mansuetudo anu
135쪽
l ' BARTHOLOMAEI FACII mi, generositas, liberalitas, amor in litteratos, vel lititerarum amatores, quibus non solum ornamento, & decori es, sed etiam te utilem praebes, opitularis, quibus potes. Μihi vero est adeo gratus tuus in moamor, ut nihil habeam, quod praeserendum putem. Quin etiam si a te amando vincar, victoriam tuam non
moleste feram , quamquam is sim, qui numquam pati pintui , ut quisquam me hac in parte superaret. Quod umro certare mecum litteris non recusas, scito te mihi
nihil iocundius praestare posse, quam si erebro ad me
scripseris, ut postquam te videre non possum, tuas faltem litteras saepe videam, & erit tibi haec concertatio non inutilis. Μultum enim confert, ut scis, utilitatis concertatio , frequensque scribendi usus. Quin etiam si me viceris, gaudebo, & patriae nostrae congratulabor, quod talem adolescentem mox in clarissimum virum evasurum sortita sit. Sed haec hactenus. Scripseram tibi de Cornuto, quoniam audieram ex Iacobo nostro tui studiosissimo te illum habere. Ipse enim est ratus illum
Cornutum, quem tu scribis , esse barbarum quemdam Cornutum elegantem. Et sane mirabar illum penes te esse, & me id nescire, praesertim quum diligentissime non perquisierim modo, sed indagaverim,& pervestigaverim,
quum Genuae eram, num ullus in tota urbe esset, &nullum esse comperi Itaque tibi pro tua tam benefica, & mihi gratificandi cupida voluntate, si id nostra
patitur amicitia, gratias ago, nec verum est, quod itulum barbarum ad me mitti velim . Eiuscemodi enim barbariem semper odivi, & abhorrui, & barbaris hominibus tractandam reliqui. Uererer, ut illam attingerem ne contagione ejus fierem barbarus. Cum Iacobo vero homine cultissimo scito me ita coniuncte , atque amari. ter, ut cum fratre, vivere, a quo velim scias te adeo diligi, ut neminem omnium suorum a se tibi in am
re praesertim Praeserri putem. Vale. I V.
136쪽
HIERONYMUS GUARINUS UTI SUO FRATRIAΜANTISSIMO BARTHOLO EO FACIO.
SCripsi ad ιη superioribus diebus, quum Episcopus
Mutinensis hic esset, in tuarum responsionem a , quas ad me Ferrariam dederas . Sed quum nihil ad ea rescribas, quae propter tuarum responsionem inscripseram, cogito te minime litteras ipsas ac cepisse. Ideo ne illae in aliorum cognixio m per. veniant , gratissimum mihi feceris admodum, si exquisititi, ac pervestigatis omnibus illis banchis illas reperies, ac plures, quas ad Episcopum dederam, quibus perleetis vel Veneris dona marito, vel . De tua 'meis in rebus diligentia tibi plurimas habeo gratias, & si quando eveniet occasio, tibi reseram. Nihil enim, si unus ex ipsis fratribus tuis, vel si ipse eodem ventre, quia
ego, genitus sores, amplius .... ,& commodum valuisses. Tuo pro arbitrio utitor, ubi . . . . pares ossicio tuo
vices reddidero. Id accidet duabus dς causis . . . & quod altius tibi viget ingenium, prudentia : .... Accepi litteras, quibus scripsit ad kalendas Iulias redditum esse sibi ci. pusculum tuum l cum litteris i ob ipsius delatoris ne. scio an diligentiam, an ignaviami appellem=j Ipsius parriter haec lausula, cst: Libellum ipsum, magna eX partetzanscurrit summa. cum voluptate ob ipsius auctoris aiscundiam, & copiam disputationis. Dissemin*bo eum a. Magister Hieronymus Castellus illum habere ardet. Ille autem Hieronymus Castellus phy sicus est vir graece .
137쪽
8ε B R. 2κοι σM a RI SAR I I& latine eruditissimus. Te oro, mi Faci, ut saepius ad me scribas, quoniam singularem ex litteris tuis laeti. tiam accipio cum & egregiam eruditionem, tum singularem in me benevolentiam nuntiantibus. Vale, & me
tuae, quas mihi nudius tertius Angelus a te reddidie , & eo maiorem , quod diu in earum expectatione fui. Vehementer enim sei oupiebam ubi esse , quid ageres. Nam ut scias litte ae illae , quas scri bis te misisse colliga tas eunt Irtteris ad Episcopum Mutinensem , ad me nota pervenerunt, nec stire porui, in cujus manus pervene rint . Tu reminisce , cui illas commiseris, & cui eas eredi umeris . . Ubi sta intelleκi ex litteris tum, Sed quissu rerum tuarum statui scire non-potui, nisi quantum seritas te esse apud Reverendum Patrem Viceeancel. larium Pontificis . Credo enim te apud eum Secretarii tenere pocum. Id tamem seiam Iibens per litteras tuas, dc an Iocus Iiste optatis ruis respondeat. Gaudeo vertame satisfeci me volu tat, tuae in his e quae mihi: manda veras. Sed scito omnem gratiarum actionem. ituamu pud me supervacaneam esse . Em enim. P- paterΦnis io me bene fietis illis quidem maximis, & immor. talibus, proque tua in me pietate mihi perspecta, re
138쪽
eognita tantum tibi debere me sentio, quantum ipsi persolvere nullis ossiciis possem. Sed hoc haetenus. Quod Dialogus meus de vitae felicitate patri tuo optimo, ac gravissimo vir*-P Miun, or albus. ductissimia yiris probari spero. Sed miror nimis Roberti Storgae negligentiam in eo patri ostendendo, M litteris meis reddendis, praesertim quum promiserit, se eum, ut primum Ferrariam pervenisset , patri ostensurum . Sed 1brtasse fuit rix nec fuiU id potestatis suae . . Placuit ivid usulam illam, qua mentionem faei C de opusculo ipso pater , etsi i scio multum arriori tribui 1, fructuique suos sibi suaviores videri. Quod rogas ad te saepe scribam, id faciam'. , nee ad me unquam frustra scribes, Ego enim non minorem ex litteris tuis, quam tuaeX meis, laeunditatem capio .: Mittam vero tibi : Propem ,,ut spero , Inveetivas quasdam, quas nupertaco eci in illum insanum Laurentium Vallam, qui patris. mei auetoritatem aspernatur, ac pro nulla habet, in cuius libro de rebus gestis Regis Ferdinandi patris Divi Alphon si plura pro sesto vitia reperi, quam enumerare quisquam possit. Omnes sibi inimi eos esse vult, cum omnibus pugnat, Sed spero eius ignorantiam, quae adhuc latuit, detege, re. Tu vale, meque ama, oc quum ad eum scribis, me fac diligentissime eommendes, meque ab eo litteras eX. peetare significes. Ex Roma.
139쪽
, Edditae lane mihi nuperrime literae tua , quarum i desiderium , δε ea pectarioti mei diu li. temni, l& verisar interdum, pei tuae serano responsionis causa esset tabellionum perfidia, quibus litterae, meae eommissae fuerant . Neptamen me multum fefellit suspicio mea. triam e binis, quas ad te diversis diebus misi, nota intelligo per ruit te. ras tuas, trilsit alteras itamdem ad te ι allatas esseta NM ει peri hospitem tuum Balearem primo ad te i scripsi , nec multo post per tabellarium . . Sed satisi habeo, ἡ modo alterae ad te delatae sint, quae tibi argumento fuerunt perseverantiae mei erga te amoris. Itaque scias hasce tuas tantum mihi iocunditatis attulisse, quantum eae solent, quae diu Dptatae sunt. Nihil enim incumdius esse potuit commemoratione illius nostrae diutum,nae consuetudinis Ρuteolanae, & versificationis suavissimae, qua stans pede in uno plusquam quingentos versus interdum effingebas praesente. Jacobo Curio nostro yiro claro, & tui observantissimo. Nihil praeterea dulcius significatione tui erga me amoris, etsi mihi erat perspectissimus, & luce meridiana, ut dici solet , clarior . Is enim mihi in meis rebus, in quibus de honore, M
de utilitate mea agebatur, experimento notus erat. Sed cupio & per litteras tuas attestatam esse tuam erga me benevolentiam, & caritatem, ac praeterea tuum de
me iudicium apud eos, qui nesciunt, quantum me a mes, quantique me facias. Incredibile est enim quanti
140쪽
existimem tanti viri amorem , quia intelligo propter opinionem, quam de tua virtute, atque singulari iudicio homines susceperunt, mari mo decori mihi esse amici. tiam tuam . Nam qui in clarissimorum hominum , ae Principum gratia conquiescit, is certe probatus, & sp etatus haberi solet. Quapropter scito nihil esse mihi tua in me earitate suavius, nihil eius rei significatione opta. hil iuri Facile. veror patior te in laudandis operibus, &moribus meis nimiam esse, quod his litteris effecisti, quibus tantum . mihi tribuis quantum cuivis eruditissimo,& praestantissimo viro aetatis nostrae tribui liceat. Scio enim, quid sit amor, & quas vites amicitia habeat, ct quam semper in majus se efferat,bsi quid in animo boni eluceat. Sed laudes 'de me tuas non tam benefacti testimonium, quam utiad benefaciendum incitamenis tum accipio, & quasi necessitatem quamdam ad ea me ditanda, agendaque, quae mihi. honorem, & laudem parere Valeant, in quo medius-fidius ieci omnes curas,& cogitationes meas. Nam quod me hortaris, ut proinsequar opus tua diligentia, in eptum , facis amice, &pro ossicio. Tuarum enim partium videtur esse, quem
ad incipiendum opus incisasti ; eumdem ad perficiendum
adhortari. Ego enim etsi i fueram mea sponte facturus, tuo tamen hortatu id ipsum faciam nonnihil obnixius, ne quid de I me, ahentitus esse ε videaris .n Neci mT Bh prullus deterrebit . Atque utinam dignus evadae labor meu
opinione tua, ct Regis, glorial Sed si in ea re expectutioni tuae,.irtasse.& Principis satisfacere non votueret rerum gestarumlmagnitudo, & dignitas i mei tuebitur.
Cuiust enim Regra res gestae'tot' orbe parest, qui In hau nam Reginam obsidione seliberavist d, Μassiliam cepit, Mauritanum. Regem, proelio i fudit . Neapolitanum Regnum subegi ρ Haec pro . dignitate litteris mandareia,ndi ornare non mediocxis, profectu est. ingenii. atque Φ -