장음표시 사용
4쪽
6쪽
Aurelii Prudentii vita per Ald. Manusium. In Corp. Poet.
Christ. Venet. ni'. Ald. a. 150 l. 4. Repet. IVeii Z. in ed. vano v. a. 1613. p. XXVII. - Herm. Tulichius: vita Prud., ante ed. Perist. Itymni X. Lips. ap. LOlter. a. 1513. 4. - Io. Pet. Ludwl Ict.: dissertat. de vita Aur. Prudentii. Viteberg. a. 1642. 4., repet. in Opusc. Miscellata. II. p. 494. Halae 1710. 8. - Iean te Clerquevio de Prudelice avec la criti quo des ses ou 'rages. Amstelo d. 1689: D. Clericus unpartheii scho Nachri cliten ciniger Κirehen 'litor undΚetκer. Halle 1721. p. 338. - Steph. Chumiliorce vita Prud. . In ed. Paris. 1687. 4. et Londin. 1824. 8. - Faust. Areualus Tom. I. p. 4 sqq. ed. Roman. 1788. 4. - Ηenim Middeldor et commentat. de Prudentio et theologia Prudentiana pari. I. Vratistav. 1823. 4. Part. II. ibid. 1827. 4. Iterum typis expressa est utraque parti c. in Zoit seliri si nil die histori sche Theologie v. s. W. heratas g gehen Non
D. Chr. Frisse. Illen. Lei pz. 1832. II. pari. II. p. 127. . . I90. Aur. Prudentius Clemensi) natus est, siculi ipse in praesatione carminibus suis praefixa dicit, Constante et Constantino
Flavii praenomen addit Dexter in eliron. ad a. 388. Λrevatus I. p. 74. eum
in ed. Puleano Aur. Clem. Hud. sicut etiam in Colberlin. Paris. 3085. 8086.8087. 8088. extat, es. eund. l. l. et in Florentino quodam see. XV. ivd. Bandinieatal. edd. mss. bibl. Laurent. Florent. II. p. 166. Marei praenomen additum invenerit, poetae nomen sic vult eonstitui: M. Aur. Clem. Prud.: et ad Alexandr. ab Alexandro geniat. dier. I, 9, ubi de Aureliis, qui proprie Aurelia voeabantur, agitur, et ad illum usum Aureliorum genti Marci praenominis tribuendi provocat. Quamvis inversio nominum, quae librarios saepissime ad arbitrium mutavisse et invertisse constat, non prorsus improbanda sit, tamen ob eam, quam Arev. protulit, caussam Marci praenomen Prudentio tribui non potest, quoniam Λureliis etiam Culi. Lucii, sevinti et Titi praenomina data eSSe fasti coss. doeent. d. a. u. c. 50 l. 505. 609. 1143. 1l98 eie. Nostri et He instant edd. praeler Puteanum vulgatum nominum ordinem retinent: Barth. autem id. Ad vers. XXXVII, 13. et Io. Balbus chron. s. v. spera, in ed. WeilE. II. p. 319. Prud. maiorem vocant, ut a Treeensi aliisque ud. not. 57. distinguatur. - CL etiam eap. II. not. 9. 16. Prudentius ed. Obbarius. a
7쪽
imp p. a. CCCXLVII ID in Hispania δὶ . Iuvenis toga virili sumi
rhetorum scholas frequentavit ), sed luxui ac lasciviae dedit
coss. sedem non habuisse Are v. et Middeldorps. l. l. p. 132. allato Petro Mntuano advertentias a la histor. de Mariana II, 4. p. 86 sqq.) bene docuertit Quare ii quoque errant, qui litteras I . C. Prudentii nomini in re et . cdd. et edd. postpositas per Ilir consularis explieant. Indi eant enim I ir. clarissim. I Unomen librarii medii aevi seri ploribus omnibus et saeris et profanis tribuebat d. Sext. nus. l. ih. Mi innieli., nulli. Numant. Iliner. I, l. ib. WPher. Cor Poet. I. alin. p. LXIX , qui illud titulum omnium insigniori aliquo magistra su ne torum eqse een Sel. IVertas dors. ad Poet. Ial. min. V. p. 77., Obbar. ad Boot de cons. plii l. I, l: Anie. Mani. Se v. Booth. V. C. et illustris. Λlii, etiam Pet Mantuanus l. l. IV, 7. , prope Saliam Hispaniae fluvium i. e. Sada. Sang a Si alia, cs. Plin. his t. nal. IV, 20. Po in p. Mel. IlI. l, si . ih. Gro nov.) Prudentita natum esse ex eisdem verbis estici voluerunt. sed verum iiderunt praeter Fabriles. p. 2. I Λ ubert. Miraeus ad Gennad. eata l. de viris illustr. c. II. alui Λ. Chr. Eschen hae h. de poet. Christ. Ienae . t 635., in dissert. academip. 99. , quos recentioreS Omnes sequuntur: es. Daumgar ten-Crus. Compendiu
ier. p. lib. 3b Ald. Manut . . Tulichius, Georg. Fabrie. Corp. poet. ehrist. P. 13.), Lu Osiander. l. l. , Cham illarii. , Quens ted. de patriis illustr. ir. . S. V. Caraara . Arnold. Icirchen- u. Kelae rhistorie I. p. i57. ed. Franeo stiri. . Lobbeus de Seripe eel. II. p.794. Silheri. Ρrud. Feterges finge v. s. m. p. VIII.), Bithr. die eliri Si Die liter nouas p. 4 l. aliique Prudentii urbem patriam Caesaraugustam in die nia quam Peris l. IV, l. 97. nostram appellat: neque prorsus hanc sententiam Λ re improbat, qui allato II enr. Florea. Ilis p. saer. I. cap. IX , 9. Clementum familiam ibidem vixisse enarrat: eamdemque amplectitur Eman. niseus suis Pansaer. XXXI. p. 40. , quia Peris leph. hymnus XI. Valeriano Caesaraugustano opiseopo dedi eatus Sit. Sed nostram Calagurim quoque poeta vocat Peri S l. I, l ili IV. 3l. , qua de ea ussa neque G. L. lib. d. Geburissiadi des Prudent. . in Neue Bibliothek XXVI. p. 475. . neque FloreZ. l. l. XV. p. 328. XXIX. P. 292. , nequini vetus serit. saer. III. 26. p. 3b7. ed. Genev.), neque Tille inunt. histor. ecclos X. p. 560. , neque nod riguer. de Castro bibl.llis P. II. p. 2I5.), neque Bern. Iliane Z. de Eehaxari il. Prud. Turia son. p. 26. , neque I. A. Fahrie. bibl. lalin. IV 2. Tom. III. p. 29 l ., hi h l. med. et in sim . latin. VI. p. 20. , neque Nahmaeher. Antei iung rur krili schen Kenniniss d. lat. Spraehe p. 448. . neque Seliroe h. ebri Sit Hirchen gesth. VII. p. l07. . neque Hamberger. etu veri assige Naehricliten von dvorneli insten Schri si steti. III. p. 14. etc. 1ituperari possunt, qui eadem in uri, Prudentium lueem idisse statuunt. Tarraconem adeo urbem Perist. VI, 1 13. πυ- stram nominat . quid igitur mirum, quod librarii medii aevi ud. not. 8. poetam ibidem ortum existimani Λt - fortasse Romae natus est, quod contra SI min. 1, 36. 192. nostr. popuI. eius ineolas dicit ' Exinde Prudentium urbibus istis addito nostri pronomine se non in eis natum. sed illas eum ad imperium Romanum, tum ad Hispaniam pertinere exprimi voluisse apparet. v d. de hoc prono m. usu Rud di-
man. Institui. gram m. I l. p. 46. nol. 4. ed. Sta libaum. Ita in Shorn. grain m. I t.
g. 358, 3. Baul. dietiona ire erilique III. p. 822. Quod cum Areua l. l. l. iam Senserit, urbem Prudentii patriam Pyrenaeos prope sitam fuisse e Perist. VI, l46: Iovemur omnes Terrarum populi Pyrenaearnm effici putat, sed Vereor, ne haec verba de Hispania universa dicta sint, es. Si l. Ilal. I. 190. Quae eum ita sint, te tam et urbem et Hispaniae regionem utpote poetae patriam constitui posse de Spe O. 4) Praefat. laud. v. 7 sqq. Riseus l. l. Petri Caesaraugustani rhetoris discipulum Prudentium fuisse ex Hieron Imi chron. ad a. 356. colligit.
8쪽
die christi indicaniam Amum sim
poetas iram. I, additam, luci Rude,
vixit.). Tum studium forense exercuit ογ, donec ab imperatore Theodosiori provinciae cuiusdam liispanicae rector bis creatus est Ti. Denique patricius factus esse videtur, sed neque consulatu, ut olim V V. DD. putarunt, poeta honoratus est, neque militari re excelluit ). , , Fine' sub ultimo Deo soli seruiit et annos
6) Ibid. v. 14. et adnotat. no Str. 7) Ibid. v. lii. Tarraconensis provinciae praesidem sive rectorem Prudentium Λreval. quoque facii, I. p. 33. Ud. adnotat. nostram ad i. I. P. 1.8) 1hi d. v. H . Quae verba cum male intellegerent Ald. Manutius et Herm. Τulichius ante oeulos habentes verba Gennad. l. l. : eae quorum loctions libr. c. Sytiam. agnoscitur Milos Palatinus fuisse , poetam sub Honorio imp. egregie militasse halucinati sunt, eidemque scriptori fidem summam tribuunt Petr. Cri
aliique, sed vd. de militiae voce adnot. nostr. p. 2. Cum, quod munus, quo Prudentius lateri imperatoris propior fuerit, intellegendum sit, non salis appareat. Aelius Nebrissens. ad h. l. et Silbert. p. IX. eum de praefectura praetorii diceroslatuerunt, sed illos praesectos eo quidem tempore in Hispania sedem non habuisse Are v. I. p. 30. hene ostendit: Schroeliii. l. I. p. l08.ὶ comitatum indicari vult: Areualo autem iudice aut visaria potostas in Dispania, aut ius comitatus primi ordinis, aut denique honor proximatus simul cum ovocatoria principis seu iussione anxuxta vel iacultate acco nili adcomitatum principis signi lieari potest. Secundus post imperatorem ipsum honor patriciatus suil, neque, cur eum Prudentio non esSe tributum credamus, caussam video: si ipsum non patriciatum honorarium codicillarem , cum quo nomine munus coniunctum non erat, Sed pracsentalem, qui , viris de republica optime meritis tamquam retributio meritorum dabatur, accepisse putamus: cs. Cassiodor. Var. I, 3. VIII, 9. Bethmann-Holi eg. Geriebisversassiing u. Process des sinkenden r6m. Reiciis p. 28. Rein. in Eneyclopaedia ab Ersch. et Grub. ed. s. v. Patricier p. 3b0. Neque huic sententiae, Prudentium in Hispania vixisse, repugnat, quoniam patricii in provinciis saepe habitabant ibique ius exercebant, ud. Dracon. de orig. et iure patric. p. 146. Rein. l. l. - Quae paucis his verbis de vita poetae enarravimus, eum eis, quae a seriptoribus medii aevi traduntur minime conveniunt, quia aut Gennadiuin Sequuntur vii. Honor. Λugustudun. II, 13. Sigeberi. Gemblac. ad a. 393. Vincent. Bellovacens. spee. ii istor. XVIII, 62. , aut quia quodcumque eis placuit, Prudentio ad singunt, ud. Dexter. in eliron. ad a. 388.: Floret Flavius Prud. patre Caesaraugustano, matre Cata ri anu natus Salia cos. Caesaraugustae. Prudonlius Tolodo, Co cuba ne Gosaraugusta in Hispania fregis gubornalis sit duae et habetur orator coleberrimus et poeta miriscus. Anno 400. Γ40. male eoni. Λrev. lpelit Romum: Roma Caesarauxustam rediens ad sedem Caesaraugustanam S. Marius ylonius dierum si illustrium operum post multas P nas cum Omnibus haereticis sui temporis habitas I anquillo moritur. In eod. Vaticano n. 3859. i. c. a) Prudentium cos. ac Theodosii familiarem appellari, secularibus litterisI,VII annis operam dedisse et alia huiuscemodi legi, Λrev. iam indieavit; nos brevem vitam, quae in eod. Λugus lano optimo ci. e. A, es. cap. II. inter Hamarii- geniam ac Psychomachiam a manu Sec. XIII. exarala extat, typis describendam
pug nant f ut μ hoc excitet corda hominum ad tale pugnu etc. celera ad Psrcho machiam spectantia, quae commemorentur, prorsus indigna sunt). Quam poetae
9쪽
LVII natus iam edidisse videtur carmina sex id , quae adhuc DX-
quotidianorum librum unum ii), in quibus poemalis nonnulla insunt ct ad sacrae scripturae explicationem et ad artem dogmaticam
spectantia ia). Secundum carmen ΑΡΟΤΗΕOSIN voeat poeta,
, Quaedam de Prud. narrantur tu eod. Votie. palat. 242. i. e. M aut salsa aut non salis probata. quod Romae litteras didicerit, quod pervenerit ad conSulatum, quod ad ultimum itidem recipiens factus sit Christianus 9 Quo anno Prud. mortuus sit, ab aequalibus non traditur, sed Gisel. p. 500.ed. Wei tr.) et Arev. I. p. 38. eum ante a. 413. diem supremum Obiisse putant, quod lih. II. adv. Symmach. Stiliconis laudes contineat, qui eodem anno proditi nis poenas subierit. Cf. Mid uel dorps. l. l. p. 135. I 0 Praes. laud. vv. 38... 42. ib. adnot. nostr . , qui poetae carmina ita esse ordinanda aperte declarant, ut incipiat cathemor. liber et Apoth osis, IIamartigenia, Psychomachia, contra Symmachum Ithri duo atque περὶ στεφάνων firmni sequantur: quem quidem ordinem eum Λ revalo servavimus, eum edis . Vulgalae aut Aldo Manullo qui hunece defendit: Psych. , Cath. , Peristoph. , Oth. , IIam. et contra Symmach. aut Gise l. ed. II. Cath., Perist. , ., lium ., Psych. etc. Symm. Prudentii poemata collocanti male adstipulentur. 1 e dii tycho d. infra. Il) Continet hic liber, quem edd. rece. quotidianorum inseribunt, hymnos et certis diei horis et eertis diebus canendos: decimus enim in honorem defunctorum, undecimus ad diem Christi natalem, et duodecimus ad sestum Epiphaniae celebrandum tompositi sunt. quorum ultimos libros natos a ceteris separaSSep. 42. significabo. Cum Prudentius et olim et nune a Catholicis magni aestimetur,llice VV., Sed mutati i. e. ex recensione Gregorii IX, Sixti IV, Pii V atque Urbani VIII Pontis. Max., in bretiariis cellam in Morara hieo, ud. Arev. l. l. leguntur cf. Gavantii thesaur. saer. rit. II. p. 295. Λugusti DenkWiurdigkellen aus dereliristi. Archaeo l. V. p. 316. Daniel. thesaur. hvmnol. I. p. ll 9...143. : I. Cati .
I, 1...8. 81...84. 97 ...100. - II. C. II, l .. .X. 482 49. 52. 57. 59.60. 67. 68. - III. C. II, 25. 93. 94. 96...108. - IV. C. IX, 10 ... 2.19...27. lus...il I. cum elau-Εula unicuique Strophae adnexa : secula seculorum, et nova stropha. - V. C. XII,
80. 5...8. 62... 64. 69... 72. , recepit hunc hvmnum Dius V, es. Daniel. p. 127. VII. C. VII, l ...10. et doxologia addita. - VIII. C. VI, 125...152. - IX. C.'
-- Ηue aecedunt hymni X. xv. 117 ...120. 53... 56. 33... 44. 121 ... 40., qui Praesertim post Lutherum in usu fuerunt cs. p. 39. et saepissime rhythmis musicis ne eommodati Sunt, ud. Luc. Lossii psalmod. sacr. veteris eccles. seleel. Viteberg. 595. p. 35 l . . Fr. Bodenschair. norilegium seleel. tantionum Lips. 1603. LaBorde Εssai fur Ia in Isique ancienne et moderne Paris. 1780. I. p. 43. II. p. 129. N. Gerbert. de cantu et musica saera a prim 3 eeel. aetate et c. I Spis San Blasianis, 1774. IlΤom. 4. 1 1mnorum preeumque formulae ad Portensium alumnorum usum. Lips. l777. Friedemant . in praefat. ad libr. - Chortile. Lieder u. Motellenet unii elisi ivr d. GImn. Zu Weilhurg, v. II. Drsis. I. p. II ... VIII.; ct in ,,Bei trageetur Vermiti lung Widerstrehender Ansi cliten liber Versassutag u. Vervallung derGymnas. ' III. p. 138. In Thomasii hymnar. eliam Yv. l ..16. 45... 8. 56...68.
deiunctorum in Italia quoque usitatum suisse opinatur, Sed, num reS ita Se haheal mihi quidem non liquet CL eap. II. not. 33.12) De diserimine inter Prudentianos et recentiores hymnos e celesiaSlicos Ud. infra. - Quae ad S. S. explicandam perlinent, passim indicabimus: ex eis. quae ad artem dogmaticam spectant, doetrina de Trini late C. III, 1. , de Spiritu Slo, quem a Deo et Christo poeta ortum putat C. IV, 14. VI, 5. , praeter caelera e0m' memoranda sunt. Num animae prae existentiam C. X, 165 sqq. Prud. proba Verit, in not. 26. exponemus. Ud. Augusti Benhailrdigkoi en V. p. 286. 296.
eiusque dissert. do audiendis in theologia poetis Ienae, 1809. , et de antiquishruinis cib. 18l0.) quos libellos in spieere mihi non conligit. Munscher. Dogmengeschichle I. p. 50. Gieseler. Eire heu gese hielite I. p. 16.
10쪽
in quo sententiam de trinitate catholicam contra haereticos de sendit δ). Inde enim a v. 1. usque nil v. 176. contra cox, qui patrem passum esse .rmanti ), sic disputat: Pater pati non pol est, quia primum Ioanne auctore v. s. invisibilis est, neque unquam in terra apparuit, sed Filius v. 23. . Per hunc enim Pater, maiestas pura et infinita, hominibus est patefactus et illa Dei manifestatio Verbum λογος, vocatur, quod hominis sormam N. T. induit, vetere autem variis in figuris apparuit 45. . . 72 ). Deinde is tantum spectari potest ac pati, qui nascitur, non innatus Deus, cui principium temporis non est, sed qui super omne tempus 75...1003. Quando igitur passus est Pater 8 Nusquam fuit in terra, sed per Verbum semper adest
120.), idque in auxilium Patris descendit 155.), ut homines
ad eius exemplum mutarentur et Christo consanguineo paullatim accederent v. 163.). Christus enim nostri est mediator et
Dei l74. , per utrum que, per hominem ac Deum cucurrit, Sed
Pater ipse non est sactus caro, caro autem ad imaginem eius sumpta post martyrium ad ipsum adscenditi h). - Deinde uv. 177. . .l3 Inseribitur hoe poema in edd. multis et ab Honorio Augustodun. de gloria
mari. II, l3. de divinitate, neque seriptores veteres Apolli. et Bamartigeniam os de trinitato libros vocare dubitaverunt, ud. Phil. Bergomet S. thron. ad a. 400. IX. p. 22 l.). Λ revalus vero, quia in altero carmine pauca tantum de trinitate legantur. versus istos de trin. Prudentio male adseriptos i es. p. 307. J primum do trinitale librum t) et Apotheosin ipsam secundum e enset, cs. I. p. 42. Singulae et eiusdem carminis et uam artigeniae et Psichomaehiae partes a librariis medii aevi peculiaribus lilialis signantur ud. Trithe incile Seripior. eccleS.I. P. 220. Λrev. I. p. 40.). quos omittendos iudieavimus, es. p. 53.11 Perstringit his versibus Prudentius aut Noetum et Praxeam. Patri passianos vocatos, qui Deum ipsum in terra apparuiSse, paSSum ac mortuum esSe docuerunt suis. de illo Epiph. haer. LVII, i : ἔνα Θεον δοξά o, ἔνα ἐπί ταιιαι κcis οὐκ
itaque post fompus Pater natus et Pater passus, ipso Deus dominus Omnipotens I sitis Christus praedicatur. - eap. 5r duos idem volunt esse, ut idem Pater ac
Filius habesatur. - Male h. Geschichte der Keletereten l. p. 515. Νeander. Λnli-gnosticus p. 48 l. Giescier. Eirehen geschichte I. p. 2lsi. Daumgarten-Crustus Lehrbuch d. ehristi. Dogmen gese hiclite I. p. 200. I l. p. l0l4 sqq. t L. I ange lib. die Beliandi ung derat testen Κirchen - u. Dogmen gese hiclite in Illgen. ZeitSehristi ur die histor. Theol. II. 2. p. 25 sqq. : aut oppugnat Priscillianislas, in Hispania tunc frequentes, qui doliat m Christi esse convertibilem et passibilem docebant. quod dogina in Toletano concilio a. 400. dampnatuni est, cs. J. H. B. Lith kert. de haeresi Priseillianistarum ex sontibus denuo eoll. Hauniae, 1810. , eiuSque censorem in Rbhr. kritische Predigerbibliothek XXIII. p. 69l. 15 Τerluit. l. l. l6: Filius itaqus est, qui ab initio iudicavit. . .*s nim ad
humana semper collegia descendit ab Adam usque ad Patriarchas et Prophetas, invisions, in somnio, in meculo, in aenigmater ita semper estiscebat et Deus in terris cum hominibus non alius conversari poterat, quam sermo, qtii caro erat furua.
16 In resulanda Patri passianorum doetrina Prud. a Tertulliano praeter tetera eo distat, quod ille argumenta e novo testam ., hic e vetere cs. cap. 5. 19. LPro-Verb. 8. I, 6. l2. LGenes. I, 26.J etc. sumpsit, et quod ille de Spiritu saneto planetaeuit, de quo hic mulla disputat, ud. cap. 13. 26. 3l. Sehrdekh. Κirehen gesch. IlI. p. 177. Munsciter. Dogmen geschichte l. p. 428 sqq. Baumgarien-Crus. l. l. Ceterum emanationem filii ex Dei ore, de qua Teri uil. l. l. cap. 8., ud. nos ad
Cathem. IlI, 2. p. 9. pluribus egit, Prudentium quoque probare, ex v. 49. liuo