장음표시 사용
21쪽
reserta est.'); liber περὶ στεφανων propter anxium illud mari Pria quam plenissime describendi studium saepe prolixior videtur
esse, in Ham artigenia quoque et Apotheosi scriptorem nonnumquam latius evagatum censebis, in epicis autem poemalis c. Symmacli. ad antiquam poesin prope accedentibus palmam ei dabis, in Psychomachia medius est, ita ut pro ipsius ratione modoque secundas ei deserat grammaticorum consensus. Cum sint, qui Prudentium omni laude mactent et onerent ), rursus alii, qui eum inter pessimos reserant hi), ego quidem a studio et ira alienissimus eum Optimum poetarum christianorum dicere non dubito. Na vos autem, quibus premitur, non tam arti, quam nimio rei christianae studio tribues. Ceterum Prud. poetas veteres fig), Virgilium, Horatium, Iuvenalem, alios saepius ante oculos habuisse constat, quamvis eos non ita imitatus sit expresseritque, quam Iuvencus ac Victorinus.
Dicendi enim genus neque a formissis verbisque β ) comicorum
59 De hymnis Prud. es. Arnold. Κirehen- u. Keleterhis lorie I. lib. IV, 4, 5. IIerdei. Briela rur Besorderung der Numantini VlΙ. p. 28 sqq. Ranahath. christi. Anthologie I. p. 33. Augusti. DenkWiircligkellen aus der christi. Are hau logie V. p. 286. 296. I eyuler. liber das Wesen v. die Antange der christi. Rirehenti eder Franks. a. o. 1835. 4. p. 12., qui V V. I D. morales sententias in illis rarius inveniri bene animadvertunt, quod Bah r. l. l. p. 42. haec dispulans non intellexisse videtur: , , Nehen manehem Erhehenden , vas uiis den ecllen tind Donini en Sion des Dieliters erkennen lassi, sinden siet, Deilich aueli manche gex10hiiliche Gedanken und Vorschristen, die hier nur in ei ne poetiselle Form gebra fit sin d; te denti uberhaupi das irriselle Element naehr aurite triti unu an dessen Stelledas Lied mehr einen dida Llisthen und partinetischen Charaeter anni mnat, ebendarum aucti osters Leinen hohern Aulaeti ung ge innen Lani , sondera siet, metirin dem darstellenden, erina lineiaden und ausrichlenden Tone hilli. Optimus omnium Prudentianorum hImnorum decimus circa erigvias defunctorum habetur, es. Herder. l. l.
60 Benilei. ad Horat. Od. II, 2, i5. Tillemont . memoires eceles. X. p. 562. Adrian. Baillet. les vies des Sa inis l. l. Barth. Ad vers. VIII. 12.6l Gyrald . de poet. lat. dialog. 25. Moreri die liona ire ii istor. V. p. Ill 5. Gih-hon historr os de decline V. p. all. vers. germ. Beria hard I. rom. Lil erat urgesch. p. 3I0. Λd nostram sententiam propius aecedunt Clericus Lebens heschr. ei niger Κ. V. p. 376. Augusti . l. l. V. p. 303. Bahr. p. 44. Discipulis explicari voluerunt Prudentium Ludov. Vives in ep. II. de rat. studii puerilis Opp. Basil. 1555. Fol. p. li . Fabrie. poet. ehrist. praes. 8. Barth. Ad vers. LIII. b. Cellar. disseri. aead. p. 69 l. et Lobeck. protegom. physiologiae gram m. p. IX. ne mox in scholis et Prud. et Sedulius legantur, metuit. Ud. etiam Bahr. p. 10. 62) Cum in adnotalionibus et erilicis et exegeti eis to eos, ubi Prud. veterum poetarum vestigia premit. plures allaturus Sim, paucos tantum hic Subiciam; cs. Calhem. II, 7 l. et Virg. Georg. II. 1lsi. : C. II l. 77. et Virg. ecl. I. 8l.; C. IX, 90.ei Aen. V, 277. Georg. lII, 42l.; ib. 105. et Aen. V. 451. ἰ Apoth. 349. et Georg. II, 8 l . . ih. 1028. et Georg. ΙΙ, 301.; Psych. 19 l. et Hor. Od. I, 8, 7.; ib. 685. et Virg. Aen. VIII. 702.; ih. 798. et Aen. V, 700.; c. Symmach. I. 360. et Virg. Aen. V 247.: ib. II, 646. et Pers. I, 13.; Perist. III, 47. et Virg. Aen. VI, 462.: ib. t 31. let Georg. III 256.: P. XI, i 99. et Georg. II, 462.; et P. XIV, 105. et Georg. II,
464. ete. De Iuvenal. d. p. 145. ete.
63 Uue reseramus necesse est: adsies P. II, 569. . fuant se. S. I, 504. , pol- esse pro posse P. X. 803. Lueret. I. 666.ὶ, utSi e cdd. Potestis legendum est: por
22쪽
veterum ac Lucretii propriis, neque a vocibus aut ab ipso poeta aut ab aequalibus ac patribus ecclesiasticis consectis' ) purum
Plaut. Most. II, 2, 73. Varr. n. R. II, 10.) et cel. Forta S Se areae quoque pro aeris P. X, 52. cum Opi. edd. recipiendum est, eum hiatus, ut not. 72. docebimus, non obstet: peregri autem p. 220. ex antiquissimis membranis eorreximus. Neque construetiones sublimo tollant Ρ. X, 697 . , stare sacrato limins P. X. 351. C. VII, 20. ete . , studiosus cum dativ. p. 2l9. aliaeque, neque grae eis misere innumeri p. 8. etc. desunt. Formae nominum semininorum in is pro os desinentes in qua is sere pagina inveniuntur et praeSertim apud scriptores eius dum ae latis Hispanos in usu fuisse videntur, quod ex Orosio apparet ud. II, 4. II, 9. caedis unius populi tuit, IV, 2 l. VI, 5.16. 17. etc., v d. etiam Auson. Idril. XI. 39. Paulin. Nat. XII, 383. Voss. ad Valer. Flace. III, 216. Cori. ad Lucan. I, 344. Muncker. ad Hygin. sab. 223. Ruddim. instit. graminat. I. p. 314. ed. Stail
hau in. Nos eas. quas Λrev. omnes correxerat, tum tantum recepimuS, eum metrum syllabam brevem poscebat.
de ieiun. 15. , sublimare Λ. 845. En n. ap. Non. II, 775. , supersori e. S. II, 982. Plaut. Stich. IV, 2.l2. aliae. Sertores seriptores omnes verba a veteribus comitis saeta saepissime usurpare ad Boeth. proteg. p. XXII. adnotavimus. 65 Frequentissima sunt nomina in men et amen desinentia, quae, si haec tria exeipias: cantamon c. S. II, 176. P. XIlI, 23. Properi. V ID, 4, 5 l. fragmon C. X, 128. . alio sensu ea voee Virg. Aen. X, 306. uti tuo et inritamen II. 523. Ovid. Mel. XII, 103. , aut Prudentius ipse aut eius aequales composuerunt:
pr. 50. , palpamen u. 303. , peccamera C. IX, 95. etc. , sinuam en Ps. 873. P. VII, 34. Iuvene. evang. liist. I, 87. , speculamen A. 20. , spurcamen C. IX. 56. , sputamen Λ. 676. Λmmian. Marc. XIV, 9. Tertuli. adv. Gnost. 10.), Πω- tamen C. X, 111. et cet. Deinde alia substantiva inveniuntur apud Prud. , a quibus Scriptores veteres abstinuerunt: amasio Ρ. X, 182. Apulei. VII. p. 197. ,
Adiectiva in alia. bilis. entus, eus, osus et Orus desinentia et parti et pia a Prud. , Apuleio ac PD. ΕΕ. Sola usurpata haec Sunt: aurulentus P. XII, 49. . bifestus
P. XII, 60. , bractealis P. X. l025. , bustualis C. IX, 52. Sidon. Apoll. ep.
III, l2. , caelitus P. X, 430. Cyprian. ep. II, 2. , carcerous et carceralis e. S. 492. P. VI, I 6. carneus Ps. 765. etc. August. seriar. 314. Maxi in ian. Pleg. I.
23쪽
apparet, neque raro verbis, quibus optimi scriptores usi sunt, aliam signiscationem tribuit Prudentius ho). Deinde metrum haud
ea bilis P. X, 633. Sidon. ep. VIII, 4. , scorporalis P. V, 358. Gell. N. Λ. XVIII 1. Senec. ep. 53. 4, demutabilis A. 276. Tertuli. de an. 21. , destructilis P. X
588. Salvian. V, 1. , incircumcisus PS. 390. Tertuli. adv. Iud. 2. 3.), incircum seriplus Λ. 863. Tert. adv. Hermog. 38. , incorporatus C. XII, 80. Solin. 22.
i. e. non genitus, A. 895. ih. not. crit., nisi ibidem non gen. restituendum est, v d. Λ. 269. 802.), innatus i. e. non natus, A. 246. Tert. adv. Valent. 15.), impassibilis Λ. 84. Lact. I, 3, sin.), siripiatus P. X, 88. Senec. Hippol. 1183. J , im remotus P. V, 408. , insubiectus H. 699. , in temporalis P. X, 316. Λ pulei. demor. philos . p. 25. , interminus sine termino, C. XII, 39. Apulei. de inundo p. 37. , invisibilis A. 123. Tert. de earn . Chr. 12. , ius catus γ. 885. Vulg. ad Rom. V. l. , liquabilis H. 743. Apul. apol. p. 454. , mammoneus H. 428.), melodus C. IX, 2. Au Son. proseSs. 16. , mensurabilis Λ. 8l7.), miliscus P. VII, 42, V d. p. XV. , monstruosus P. II, 7. . mort scatus C. X, 93. Tertuli. adv. Marc. V, 37. , multinodis C. VII, 139. ib. not. erit. , mundialis C. I, 90. Tertuli. adv. nat. II. 4. 5. de speet. 4.), nozialis C. IX, 18. P. X, 1107. , Oblia vialis C. VI, l6. , obstrangolatus C. VII, 10.), Oecidualis e. S. II, 597. omniformis Ρ. X, 339. Apul. Tris meg. p. 78.), Omnipollens A. pr. 19. , palpo bis lis Η. 87 . , passibilis Λ. 6. Arnob. VII. p. 214. , prosperatus P. X, 365. Tert. apol. 6. , populosus P. VII, 61. Apulei. VIII. p. 203. , romulentus P. III, 199. Mart. Cap. I. p. 19. ed. Grol. , rotatilis epilog. 8, Sidon. ep. II, 9. , russeolus P. XI, 130. , saporus H. 750. ete. Lact. III, 16, 15. , sensualis P. X, 346. Tert. de an. 43. , subternus H. 92 I. ete.) , russsabilis Λ. 838. , terrulentus et adverb. terrulente H. pr. 5. P. V, 195. X. 378. , tripictus λ. 381. , vaporus i P. VI. 115. Λrnob. VI. p. 205. , veniabilis Η. 934. Sidon. ep IX, l. , versicolorus cc. S. II, 56.), discolorus et unicolarus P. X, 302. H. 818. , veternus pro veternosus C. XI, 64. c. S. I, 7. , vians C. V, 65. H. 208. Apul. Me t. VI. p. 184. , visceretis A. 1024. , viliabilis Λ. 1045. II. 214. . Adiungamus haec adverbia : ea aliter Λ. 510. , digestim P. II, 129. , labrilitor A. 519. , obtemperanter P. II. li 2. , et denique haec verba: charaaeare P. X. 537. Λ pie. VI, 9. Barth. Adv. XLV, 19. , confrequentare P. I, 9. ΙScr. ap. Spon. Misceli. erud. antiq. p. 51. , conluminare c. S. II, 830. Apulei. D. Soer. p. l 45. .espigiar C. X, 4. etc. Sidon. ep. VI, i 2. , e bulare Ps. 633.), exsinuaro P. XI, 222. Auson. nos. XIV, 2D frugescere c. S. II, 9l3. Τert. de resurr. 22. ,
inspatiari Λ. 130. , plasmare A. 866. Tert. adv. Iud. 13. 3, prae nuneupare C. VII, 179. , prophetarct P. XIII, 10 l. Tertuli. de resurr. 28. , Pudescit C. II, 26.). res ulpero Ps. pr. 5 l. Tertuli. de ieiun. 5. , resulcare Ρ. V, 144. , Sequestrares i. e. deponere, C. X. 127. Tertuli. de resurr. 26. I arth. ad Stal. III. p. 732. Ob-har. ad Boeth. p. 142. . st mare Ρ. X, l080. subiugare C. VII, 11. Laetant. III, 8, 19. Claudian. VI. Cons. IIonor. 249. Cellar. cur. post. p. 126. , sublidere A. 818. et ustuire P. X, 885. . Sed ob blaterare Ρ. X, 9l3. correximus. 66ὶ C s. arvina C. VII, 9. i. e. nimia ventris cura, sed durum pingue inierculem et viseus ap. Plin. II. 37, 45. . audientis P. X, 954.) i. e. audiendi quid facultas, quae vox apud Ciceronem de Orat. II, 80, 325. auditum. qui oratori tri-huitur, significat, Ud. Meurs. ad Arnob. I, 10: credulitas Λ. 547. Ceil. l. l. p. 268. . iactura A. 792. i. e. ereatura, sed ap. Plin. XXXIV, 14. ratio quid faciendi,vd. Niddet dorys. l. l. p. 453. . Idolis i. e. christianae religioni deditus P. X, 97.: operatis i. e. misericordia p. t 23. , renti inaro P. X. 874. i. e. coniungere, alibi autem Separare notat, v d. Catuli. XXV, 9. Legitur etiam verbum vegetanili activa notione II. 845., sicut ap. Gellium N. A. XVII, 2. , et moderamen ac moderatus passiva, Ud. p. 54., eademque visibilis C. V, 158. A. 78. Neque probari possunt constructiones haec et nemo dies P. X, 744. , rebellis c. Geuit. P. XI, 51.,
24쪽
raro negligitur, quia poeta in arsi v v. maiorem vim accentui quam quantitati tribuit hy), in thesi autem litteras Graecorum vocales haut in t aut in o β'), ω in o corripit hy), diphthongum αι in e commutat 70) et similiter etiam in vocibus latinis rectam prosodiam
derim perfidiae ih. , ac multae aliae. Male autem Gis., et quos adsentientes hac in re habet, Cham ill . atque Areua l. dampnaverunt voces, quas et a poetis et a seriptoribus veteribus Prud. sumpsit: aenipes c. S. I, 35 I. enim apud Ov. ueroid.
Verr. I. 18, 48. leguntur. Verbum dissidii autem, quod lexieographi Prudentio vindicant C. IlI, 148. , neque in edd. neque in edd. reperi, et Vereor, ne Vox latina sit, cum Madvig. ad Cie. de Fin. p. 8I2. eamdem apud Ciceronem non legidemonstraverit. et eum Plaut. Mil. III, 1, 60. Tacit. Anu. II, 86. XI, 30. XII, 2. ib. Doederi. 3 Claudian. h. Gild. 212. edd. omnes discidium praebeant, quam sormam e cd. Neapol. ap. Properi. quoque I, 11, 28. reponendam eeuseo: Tibullicdd. soli I, 5, l. dissid. habent, quod bene correxit Lachmann.67 Huc perlinent verba graeca: allophylus ἀλλοφυλος u. 499. et D. 70. l si- mil. Paulin. ad CSther. 555.J, azymon αζυμον A. 353. DPaulin. ad CIther. 650. l, charisma χαριο ια) Λ. pr. 1 l. c. S. I 046. P. XIII. 6 l. Fortun de divo Mart. IV:0uin et dum Christi charismata senserat et c. I, cyaneus κνώπιος PS. 858., magis μαγεία c. S. I, 89., εοyhω sompici) C. XI, 20. c. S. I, 31. Sealig. legi. Auson. p. 207. ed. 1588. Asclepiades s. σκλ πιάδ ς) P. X, 637. 92 l. hecatombe P. X, ii 51. ob arsin prod.), deinde huc refero verba latina male ob accentum et arsin producta: eadem caceus. plural. Ρ. I, 3. , utraque C. X, 5. P. III, 80. sAuson.
epigr. XCII, 2.: silit utraque, aliud da modo consilium: vd. Senlig. l. l. et Poet. VI, 5. Martian. Capeti. III, 278. ed. Kopp. Serv. ad Virg. Aen. IX, 37.: Pronun- elationis caussa contra usum latinum syllabis nitimis, quibus particulas adiunguntur, accentus tribuitur, ut Musaque illeno cuiquo etc. Grolesend. lat. gram m. II. g. 51. C.J, noverimus p. lli., Sardinia c. S. II, 946., duTtas Ham. praes. 37., margaritum Ps. 873. ΓΛrat. hist. apost. II, 244.: In margaritas u 1 tant contagia porreri, amaragdinus Ps. 862., d libutus Ps. 3l2. . rerimitias Ps.
687., ubi Λrev. l. p. 180. coronatus legi vult: rocidit Λ. 878. Ovid. Met. X. I 80. Heroid. XIV, 46. Claud. h. Gild. 45.) Νum Prudentius eii tis scripserit, dubito: nam II. l0 .: iura evique cum Gise lino facile potest corrigi; e. S. I, 236. optimi edd. aliam lectionem praebent, sicut etiam II. 89. , ubi aut rextra cuique aut dom-tera morti est iidem legunt. De voce cur ud. not. 7 I. 68) Aecentum atque Reuehlinianam pronuntiationem hanc poetae litentiam adiuvisse facile appare hit: energma ἐνέργει. α) A. 33l. . othroux H. 58i . . parvol tus παοάκλητος C. V, I 60. I. G. VOSS. instit. orat. IV, I, 3. beryllus, ta ρυλλος) Ps. 855. I Fortunat. vit. Walala. 46.J, oremus sis γιος) C. V, 89. Ps. 37l. D. 46. saliter Aleim. Λ it. V, 443: Tompore quo vasta I braci versantur PromoI. mathesis soάίληοις e. S. II, 478. , poesis ποὶ οιο c. S. II, 52. Phronosis H. l25. Seren . Samon. de med. 90. hic non pertinet, quod forma φρενῖεις usitatior fuit, quam φρέν σις, Phrenesis apud Iuvenal. Sat. XIV, l36. et Prosper. de ingrat. 610.
Fabrie. commenta r. in post t. christ. p. 7 l. narth. Λdversar. XXXIV, 4. l, Lacedaemon. c. S. II, 217.. horos Perist. X, 52. 457. I, e permutatione vocalis ω in oapud Graecos seriores et Latinos ud. Muret. var. lec t. XVIII, 1. Matthiae gram m. graec. l. p. 36 sqq. , sed Orion et orichalcus hic non pertinere G. F. Grolesend. gramin. lat. l I. g. 26. d. iam docuit.
25쪽
Quodsi eodd. , quotquot ab interpretibus collati sunt, diligen
ter perlustraverimus. eos similibus sere vitiis laborare intellegemus, ut Omnes ex uno eodemque sonte manasse non sine idonea
cauSsa Suspicemur. Attamen loci inveniuntur, ubi libri niti aliquot mire discrepant et ubi, quae in aliis ad marginem scripta sunt, in ipso textu leguntur, ita ut familias codd. statuendas esse facile appareat. Cum enim interpretationes istas in membranis vel antiquissimis inesse negari nequeat, Nicol. Reinsius 7), quem de Prudentio bene meruisse infra demonstrabimus, duas recensiones ab ipso poeta consectas esse opinatus est. Primum autem simile duarum editionum ab ipsis scriptoribus paratarum exemplum apud
veteres non invenitur, cum librorum evulgandorum modus a noStro
longe diversus fuerit, deinde, quam saepe interpolati ac glossematis reserta sint poetarum Romanorum carmina, aliorum praesertim Horatii ac Vergilii vetustissimi cdd. docent. Id vero ex illis variis lectionibus esset malor cod. archetypum scholiis interlinearibus suisse praeditum atque librarios et ea ipsa Prudentii verba et interpretationes istas in alios codd. transtulisse, cum alibi illius noni uterpolatorum librorum intorum generis codices sere ad litteras congruant β), quod variae lectiones Emondani, Puteani,
Guesse, bytani L, palatini, Thuani, Ambrosiam, Oxoniensis,
Rottendorphii I., Vaticanorum a hopy signatorum, aliorumque
Num vetus ille liber archetypus in bibliotheca quadam lateat,
nos fugit: sabulam autem esse censeo, si quis cod. Parisiensemn. 8084. ipsius poetae tempore exaratum opinetur ')r neque Puteanus cd. antiquissimus Sec. VI. et archetypus recte Vocatur, quamvis capitalibus litteris rusticis scriptus sit, quod haec scri-6 CL I. c. Th. Otto: de Iustini Mart. vita et seriptis. Ienae 184l. p. 22. H ildebrandi. in Ialin. Iahrbiicher stir Philologie v. s. m. XXXVIII. p. 3l2.
7 s. ad Cathemerin. X, 9. et ad Psychom. 728. - De vitiis codd. Onan. communibus iam Gisel. ad P. XIV, 130. pauca aduolavit, cf. ed. Weita. II. p. 4 9. 8 Examinavi praeter ceteros eos versus, qui in eodd. Puteano antiquissimosvd. not. 9.I ac Guel serbriano I. sive additi sunt, sive aliter leguntur. Nullus revera est, quem pro interpretalione lectionis vulgatae ab aliis edd. defensae non habeas. Ut enim hoc utar exemplo Cath. I, 26. illud imago, quod in Puteano eod. ita positum metro repugnat. verbum formas hac coniunctione minus usitalum explieat, at simile de Psych. praes. 60. dici potest, ubi in abilis pro inusitato inenarrabili seripsit, hiatumque hoc quidem loco intolerabilem effecit. Con- serri possunt loci haud dissimillimi C. III, 100. X, 9. 130. IX, 3. H. 487. e. S. II, 143. Ceterum in aliis melioris notae edd. eosdem versus in margine legi a variis
26쪽
plura usque ad sec. IX. initium in codd. ipsis, postea in librorummiorum subscriptionibus usitata fuit iu). Cum hoc librorum m torum genere aliud non congruit, quod ad interpolatos codices attinet. Hi enim aeque vetusti ac non corrupti sunt, si fides est tribuenda R. Sinnero aliisque, qui huius familiae principem Bongaraianum ii), a quo IVt annianus non
distat, sec. IX. exaratum censent. Nam parum accurati in codd. aetate constituenda V V. DD. suerunt, ut multos sec. XV. Flo
rentiae ig) scriptos see. X. et XI. adscriberent. Illi libri niti
10 Mabilloni sententia, qui hane seripturam inde a See. I. p. Chr. n. usque Bd V. vel VI. Viguisse contendit, et palimpsestis multis es. Massmann. lib. aurar. p. 37. et dii ebul, r. ad Cic. Orat. fragm. 20. et his praeser im A. Maii verbis ad Cie. de rep. p. 35. ed. Halens. infirma redditur: Sic est illud evitalibus litteris carmen ad Carol. v. bibliis urbani monasterii S. Calisti adglutinatum etc. 1 l) R. Sin ner. t bibl. Bernensis edd. mss. syllabus. Bem. 1770.) Tom. I. p. 167...74. , ut in indice separatim edito lego, nam librum ipsum rarissimum
nactus non sum, ideoque, Dum Widman. quoque cd. Ibi asservetur, nescio. Dem ars. Weit Z. praes. 2. haec adnotat: In eo lacunas satis est vastas obvium reperire. Nam in Cath. hymno XL pro editur saltim usque ad v. 100. , reliqua desunt cum sqq.: et in Per. V. demum incipit v. 539. In Psych. a v. 283. desideransurusque ad v. 5 31., tibi teaitis progreditur ad v. 611., cetera absunt. Lib. II. c. Symm . absunt circiter 348. nimirum a v. 714. ad v. 1062. Sin lare a tem hoc habet atque eximium hie cd., quod siguris illustrata sit Psychom . etc. De gloss. leutonicis, quae veterem esse ed. lariasse arguunt, Ud. not. 4.
censent . quamquam in eius sine haec leguntur: Explieit lib. II. c. Symm. do restituenda ara. Anton. Sinibaldus transscripsit Florentias A. Ni mcccLxxx r. xx. Nov. Similia extant in alio cod. apud Bandin. catal. edd. mss. biblioth. Laurent. Florent. I. p. 720. , qui , ,nitidissimis cum initialibus librorum liti ris aureis Seriptus et varias lectiones non levis momenti praebet M: Plis...ara. Deo semper g ratias. Script. Florent. a salui. MCCCCLXXXIX. et dis xx IV mens. nov. Areualum nonnumquam, quod librarii illi praeler tetera seripturam Longobardieam summo cum arii fieto imitati Sunt, ut edd. sec. XV. a codd. see. X. et XI. distingui sere nequeant, deceptum esse opinor: es. Tros s. praes. ad Tacit. Gemman. p. VI. Vaticanus enim Marietti n. 582 l. i. e. m , quem Arev. sec. X. exaratum iudieat, secundum imaginem cap. Ar. tales, quales deseripsit Blum . . scripturae characteres ostendit. Vatie. Alexandr. n. 348. i. e. o etiam See. IX. dieitur, nec non alius n. 3860. i. e. b insignitus, qui uterque ea Prudentii ea mina, quae medio aevo manibus discipulorum ae clerieorum terebantur, corruptissima exhibet. Eveti. autem codd. IVeisse ibum. svd. inlaal solus aliquotiens ad interpolatorum familiam ire videtur. At codd. illos see. XV. Florentiaoae Romae transscriptos nun nunquam meliores lectiones Praebere. non est, quod mireris, eum eo tempore in Italia litterae quasi renatae sint ae VV. DD. in omnes Europae regiones missi edd. antiquissimos ex eisdem terris Seeum repor-
27쪽
Recensus edd. mss. Aurelii Prudentii, qui in i,iliti oti, eeis Britanniae asservantur: in edit. Londin. a. 1824. Vol. III. p. 15 33 sqq.
Additamentum de edd. Prudentit. Ibid. p. 1537 sqq. Quam magni aestimata sint carmina Prudentiana a veteribus
Christianis, Sidonii Apollinaris i), Alcimi Λviti eorumque omnium
Scriptorum g), qui ea aut laudaverunt aut imitati sunt, testimonia docent. Neque desunt in bibliothecis ced. veteres cum commen
tariis δ , in quibus qui sub Isodiis Magistri nomine seruntur,
Epist. II, 9: Similis scientiae viri, hinc Augustinus, hinc Varro, hinc Horatius, hinc Prudentius lectitabantur. De Alcimo Avito es. p. XI. not. 38. 2 Imitantur et asserunt Prudentii carmina: Leo M. cs. Sermon. l. et Perist. IV, 2I.; sermon. 88. et Perist. II, 437. , Corinus laud. Iustin. II, 40. Psyeh. 285.): Columbanus ud. infra p. 309.), Isidorus Hispalensis ud. infra p. 2I8. et Fabrie. hiblioth. med. et in s. latin. Tom. V. p. 935. , Rabanus Maurus de Sacr. ordin. e. 12., instit. cler. III, 18. , Dungat. diacon. Paris. sec. IX. ud. Biblioth. PP. ΕΕ.max. Lugdun. a. 1677. XIV. p. 220. , Alcumus, qui poetam in sua bibliotheea celeberrima habuit de pontis. et sanctis eccles. Ebor. , opp. I. p. 730. ed. Gai., cs. etiam II eere n. Geschichie der classise hen Literatur lin Mittet alter I. p. 132. . et Perist. III, 2ll. imitatus est spoein. 24 l. et Gregorius Turonensis cf. de glor. martyr. I, 42. et Perist. IX, 47. , Wandassertus martyrol. me tr. Praes. . Lupus Ferrariensis ep. 20.: Aurolius Prudentius apud plerosque u hementissime colebratur , Dudo sec. X. de morib. Normann. I. p. i59. , Gualther. sec. XII. Λlexand. V, 2 l8...222. et multi alii. Narrant Brunonem Othonis I. imperatoris Gemmanorum fratrem Saxoniae ducem Prudentii poemata semper inter manus habuisse, ud. Nother. vit. in ΛΛ. SS. ad d. XI. Octobr., Fahric. ad Calli. XI. p. 336. ap. Meil 2.3) Codices cum gloss. asservantur Valencienni Inum. 2. 13. , sec. X.I. Lovanti n. 234. a, sec. XI., cs. Perl E. Archiv der Geseliscitast fur d. altere deuiselle Gosehielitskunde 1 an nover. l844. VIII. p. 441. 432.J et Guemeristae, ut V. lli. Schoenemann. mihi indicavit, glossao sn Psychomach. sec. XI. Ll2. Gud. 303.', et Sec. XIV. I4. Ms. Λug. 13. 10.4 exaratae. Λreval. quoque e codd.Vatican. 3859. 1715. et 235. sec. XL. explicationes plures excerpsit. De interpretationibus leutonicis, quae insunt in tribus edd. Sangallensibus i n. 292. See. IX., D. 136. Sec.X. n. 134. see. eiusd. J mitemerum Denti malile des Mittelaltera. St. Gallens ait deuische Sprach Schalze. I. p. 254. audire iuvat: , Die 11 and Sehrist n. 292. unter-
28쪽
maxime excellent ). Medio autem aevo inde a sec. XIII. I sycho inachia sere sola, Si paucos καθημ ερινων hymnos fet Diptychoni
gangen. Grasyliat die Glossen der ervbhnten d rei IIandselirinen mit noth an derii gum Prudentius Eu Sammen gestetit und im 2. Ilande seiner Diutisha ab drueheniassen, docti fiat er manche libersehen, manehe salsch viedergegehen u. S. . Granii autem librum non vidi: glossemata leutonica, quae insunt in cod. Guel ser-briano A , infra typis describentur.
43 Iso Magister voeatus monachus Sangallensis sec. IX. floruit, es. Ehkard. do casib. monaster. S. Galli cap. l. 2. in Goldasti libro: rer. alemannie. aliquot Scriptor. I. p. 12.22. Mabillon. ΛΛ.SS. ordin. S. Ben icti XI. p. 50. Fabrie. biblio thee. med. et in fina. lalin. IV. p. o 61 sq. Mulier. praefat. ad edit. Colon .l70 l. p. 2. Cuius monachi explicationes in Prudentii earmina e codd. duobus Iongarsit et Iri anni cud. iniis. not. 11.) Wellet ius primus edidit: sed num codd. isti nomen ipsius Isonis indicent, non dixit. Easdem interpretationes Sangallae collectas esse non nega erim, quoniam in eis quoque verba leutoniea leguntur, qua Melietius vetus germanicae linguae idioma non intellegens in nostrum male trans tulit: quorum glossematum teutonicorum Iso auctor haberi potest, Sed latina, quia in aliis codd. aeque vetu Sti S alibique exaratis similia et aucta inveniuntur, eum ea non setisse, Sed amplisiicasse et quasi in corpus collegisse apparebit. Di
crepant adeo Bongarsianus cyb et Wid mannianus edd. , et alia exempla olibro nostro nato antiquissimo Guelferbulano cis sign. , cuius primis soliis sch lia interlinearia adscripta sunt, haecce depromam:
IV. deinde. B. - 14. Male pertinam pe
v. ll. Ita etiam A. - 13. ErinJ metri eaussa pro exinde .
- 14. Pertinacia malarum rerum se Severantia.
29쪽
excipias, descripta esse videtur, quod ingens eius recentiorum codd.
nite. IV. 14. favorri laus. I. ib. inbustri henedicat. B. sanetificet. LV. 26. leves4 vanas. IV.
28. tortaq. J corona. IV. 31. ne resan nobilis a Deo creata. IV. 43. glutine' de eortice gluten emeitur. IV. 51. ingenuasJ innatas nobiles. IV. 66. mulet J Mutetrale est locus, ubi mulgentur animalia. Mulctrum vero vastulum , in quo mitigentur. IV. 87. SO ... ned. J media die. 9 l. halitusJ spiritus. IV. 93. incitaJ commola. LV. 174. Nem pro ne et est verbum apocopum. IV. 176. havstiGJ potio: abesto, absit.
gelon igneuS. IV. IV. V. 27. sinu ac recessuJ introitu et exitu . IV. 3 l. expedital libera vel parata. LV. 70. Oaecitavit J elevavit. IV. 75. hymnosJ laudes. IV. 82. rotamurJ volvimur. IV. V. V. 3. chaosJ confusio noetis.
- - 5. regiami tuam. 22. olent. l crescentibus.IV
IV. 36. involucrisi ealceamentis , a volvendo. IV. 38. inpotensJ Valde potens. l35. Umbrarum4 desuneiorum IV. Al. sunt lor. II. II. v. 80. I
30쪽
interpolatorum multitudo testatur.): libri enim polemici, Apollieosis, Ilam artigenia et libri contra Symmachum illo tempore, quod catholicorum dogmata non tractabant, sicuti patres ecclesiastici raro describi soliti sunt'.
Haec exempla meam de Isonis commentariis Sententiam confirmabunt, excerpam etiam e nollendorph. I. I0 aliquoi, qui sec. XII. exaratus est: .PEMST. III. v. 13. pyraJ ignis dieitur III. v. 13. Isra ignis dicitur latine, qui
genus: qui ante- antequam Succendatur, etc. quam succendatur, R. rogus vocatur. IV. 19. crepundia monilia, l9. ornamenta crep. sunt: insi- ornamenta , gem- gnia Vel indicia, quae exposimas, insignia vel in- tis insantibus adhibentur: Ie dicia, quae exposi- etili insanities, sed hic protis insantibus adhi- ornamentis ponitur. bentur. IV. localia
Illa autem seliolia in hoc libro mio litteris tam pusillis seripta esse, ut vix legi possint, valde dolendum est. Laudavi in commentario plura. 5 Quam sententiam his tribus potissimis saetis nitor: primum in monasterio S. Μ ichaelis prope Bambergam urbem sito sub abbatibus Vol ramo, Hemmanno a. ll02... 47.), Eberhardo Venioensi, Galateo III. a. 1463...1483. et
sqq. aliud poetae carmen nisi Psychomachiam non esse exaratum bibliothecae eiusdem caenobii catalogus docet, ud. Iach. 4 Dei trage EurΚunst-und Literatu
Geschichte Νiirnherg 18220 Fasc. II. p. 19 sqq. Deinde idem poema ab Ebomharsi Betunensi see. XIII. in carmine, quod Labor intus sive do miseriis scholarum inscribitur et omnes, qui eo tempore in se holis lege hantur, libros versibuseelebrat, hoc modo III, 61. commemoratur: Virtutem prudens Prudentius a mmat in hostes, tuo vitio victo gaudeat, illa doeete es. Polye. Lerseri histor. poet. et poemat. med. aevi p. 829. Denique Vincentius Bellovaconsis see. XIII. in speculo histor. XVIII, 102.) e Psrchomaehia tantum locos excerpit, qui a lectione vulgata non distant. - Quod ad Cathemeri non lirmnos attinet, praesertim quasdam strophas esse descriptas Breviaria docent. cs. p. IV. not. Il ). neque dubito, quin illi et XIII. et XV. sec., quo Gregorius IK., Sixtus IV. aliique pontifices maximi novam hymnorum in officio sacro adhibitorum recensionem paraverunt, ab insciis emendatoribus eorrupti sint, cs. Gavantii thesaur. Sacr. rit.
II. p. 117. Augusti. DenkWurdigkeiten V. p. 32 l. Hodie illi hymni ex Urbani VIII.
reeensione in Breviariis extant, qui eos a. 1629 sqq. denuo emendari iussit, quod Famianus Strada, Tarquinius Gallustius et Hieronymus Petruccius , , Summatum laude Deerunt, ud. Gavant. l. l. p. 295. Sed hi viri IIasmonis aliorumque exemplum, qui textum Gregorianum consecerunt, deSerere nefas existimaverunt, ideoque et versus metri caussa correxerunt nam Iis de parael o et paraclia Ionota eSt - et eos, in quibus sententiae dissicultas quaedam inerat, mutaverunt. Quo saelum est, ut Breviaria illa ad textum poetae a vitiis purgandum magis oti sint, quam prosint: cuius quidem sententiae veritatem haec exempla demonstrahunt. Cathem. II, 67. in Prudentit edd. omnibus Tu reae Eoi sideris scriptum extat, quem v. Breviar. Roman. in Tu vera lua caelestium mutavit: ib. V, l39.140. pro Versibus poetae certatim. . .sacrario in Breviario Morara bico hi inveniuntur: Concentu parili suave sonantibtis Hymnorum modulis Ora r solvimus pib. XII, 61: Videre quod νostquam magi Breviar. Roman. Videre postqvsmillum magi praebet, quod Daniel. I. l. p. 128. omnia commiscentem fugit. Qui plura exempla quaeri volunt, adeant Ios. Mar Thomas ii ii Smnar. Opp., Rom. 747. Τom. II. p. 35I ... 34. Rambae h. Anthologie christi. Geslinge aus alien Iahrhund. d. Κirche Leipa. 18I7. Daniel. l. l. Sed an liquissimis temporibus non eas lanium Cathem. Strophas, quae in breviariis hodie inveniuntur, eSSe caritatas ed. Guel serhytanus I. A.) docet, ubi VII, 20: Fronentur ergo corP. etc. et tres strophas sqq. nolis musicis insignitas vidi. CL etiam p. XII. not. 60.