De Ephetis Atheniensivm Ivdicibvs Dissertatio

11쪽

Ieges de eaedibus tantum quod non omnes tulit, commode Ephetas, caedibus inquirendis positos,dici potest constituisse, h. e. in formam meliorem eorum iudicia redegisse. Neque minus in eo horum iudicum grauitati videtur, auctoritatique conssiluisse, quod, cum in caeteris i dictis fere omnibus sedere possent iudices triginta annos nati ut disis te docet iusiurandum, quod exigebatur ab Heliastis vid. Peti LL. Atep. 3io. in hoc Ephetarum nemini id concederetur, nisi qui qui

magesimum aetatis suae annum exegisset. Denique haud scio an omnium maxime augustiorem hunc Ephetarum ordinem , grauioremque reddiderit hoc, quod eorum electionem non caecae cuidam sertium sortunae, sed constanti sapientum hominum consilio et iudicis .eommiserit. Cum enim Ephetas iudices eos esse vellet Dracon, qui nullius neque odio in iudicando , neque gratiae subscriberent, qui nuulius neque precibus, neque gratia , neque auctoritate , nullis denique minis a fidei suae religionisque officio dimoueri se, depellique paterentur, quid tandem fuisses, in quo magis consilium thum posset, pr dentiamque aliis probare, quam si Ephetas ita creari vellet, ut eorum optio non dubiae, saepe etiam infelici sortium sortunae, sed Virorum prudentum fidei videretur, diligentiaeque ε) permissa. In aliis enim iudieiis sedisse iudices non sententiis electos, sed sorte captos vel locus Demosthenis ostendit qui est in orat. I. contra Aristogitonem p. q9

Et quamuis nemo Veterum, quod ego quidem scio, diserte tradat, consilium, quo non nisi qui aetatis suae annum superassent quinquagesimum in Eph tarum foris sedere possent, id fuisse Draconis, tamen cum Ephetarum iudiacium, in causa Demophoontis non nisi ex tempore constitiatum, Draconis demum aetate floruisse dicunt auctores, vetitatis specie ita moueor, ut non temere me putem, Planeque inepte confirmaturum , Draconem, quemadmodum aliis, sic hac re etiam Ephetarum consilium grauius reddidisse. un

12쪽

eumscribanti Suidas enim, qui ex auctore nefario quo , ordinem Ephetarum ex LXXX. Viris composirum fuisse commemorat, hic non est audiendus; neque i ex suo id ingenio finxerit, eius auctoritas taniata esse debet, ut eam potius, quam aliorum sequendam arbitremur. Sigonium nescio, quae Veterum auctoritas mouerit, ut Ephetas conssia tutos fuisse diceret ex centum Atheniensibus,totidemque Argivis, qui alibi eorum numerum non nisi quinquaginta et uno cohibitum doceat atque circumscriptum Pollux, cuius sententiam plerique et Ueterum et recentiorum tuentur, horum iudicum numerum ex optimis quibusque electorum quinquamia et uno definit et terminat. Quid ρ quod ipse lὶ Demosthenes, cuius auctoritas omnium maxima nobis dein, et grauissima esse, eundem, quem Pollux, Ephetarum numerum filisse diserte tradit. Sed quo liberius Potuimus, certiusque, auctoribus Ueleribus,numerum horum iudicum definire, eo timidius audemus, religiosusque certi quid pronunciare de ratione, qua sint lecti. Tantum es, de ea re apud Auctores silentium. Carolus Sigonius , vir, quemam modum de Romana, ita de Graeca, et Atheniensum inprimis republiaca optime meritus, modum eligendorum Ephetarum inuenisse sbi est visus in verbis quibusdam Scholiastae ad Aristophanis Plutum. Ita lib. III. c. 3. in libro de republica Atheniensium condito Vir ille magnus disputat: Lemo vero eam habuit vim, ut neminem , nisi aetate et vita spectata admitteret, Aquidem Suidas nisi quinquaginta annos natus et moribus probatismis legi negat potuisse et praeterea fortitionem adis

ctam haberet, quod ex verbis quibusdam, quae apud Pluti extant inter

metem mihi facile persuaserim, cum inquit, ex Angulis tribulus viros quinque Abseriore; sumptos, atque ex iis unum sorte ad iudicandum p Atum esse, neque enim lectio cum sertitione coniuncta in alios potes iud

res conuenise quam in uberas. Haec Summus ille Vir. Qui, quamuis Aristophanis locum ex Pluto non diserte ostenderit, tamen,quoniamin. tota illa fabula non potui deprehendere, cui melius possint, accur B tiusque h ' λαι- αι,.. . nisi sorte scribendi Iapsis hie acciderit, et pro Π legendum sit N numero rotundo. Meursus in L L Att. Lib. III. α 4. pro . stabendum censet e i Lib. de Republ. Athen. lib. L c. 3. v in eodem libro III. c. 3.η in lege quadam, quae est in orati adu. Maeartatum p. 666. ννωνι ν οἱ τι--αοντα - ωι ira enim nullum est dubium quin eleganter emendarit Petit: pro inepto σπω et versu uno interiecto, προ- ντα m

13쪽

tiusque verba dolii viri applicari, nullum-dubium, quin in animo habuerit illum, qui est v. 27 . En tibi ipsa graeca verba: τοῖς

et item alterum, quod commode Ephetarum numero videatur et rati ni conuellire, tamen, quo accuratius Verba haec, consiliumque Enarra toris consulero , eo minus animus inclinat ut credam, totum hunc l cum ad hanc rem nostram pertinere. Numerum Ephetarum circum

seriptum fuisse et definitum quinquaginta et uno ipse concedit Sig

nius. Sed qua tandem ratione ex Scholiastae verbis numerus is poterit constitui et terminari y Fac ex singulis tribubus, quae erant decem, fuisse electos quinque Viros, summam eorum conficies quinquaginta.

Finge porro ex illis quinque Viris, de singulis tribubus sumptis, unum serte suisse ad iudicandum positum, quot erunt iudices p ipsi quinquaginta opinor. Qui vero sic Z quoniam, qui ex illis quinque viris, ex

unaquaque tribu lectis sorte capiebatur, in numero illo iudicum qui quagenario comprehensus est atque inclusiis. Summa igitur omnium iudicum prodit omnino quinquaginta. Quid Z quini ipsa Enarratoris verba sententiam Sigonii interpretationemque non admittunt. Vuli enim Scholiastes, ex illis quinque Viris, de singulis tribubus captis, ne unum fuisse constitutum, qui iudicaret. In quo neminem esse arbitror, quin intelligat, non unum fuisse ad iudicandum sorte postum, quae est Sigonii sententia, sed decem. In unaquaque enim Tribu comstituebantur quinque Viri, adeo Vt summa eorum prodiret quinquaginta. Iam vero, ex singulo numero quinquenario qui aequabat ni merum X. tribuum creabatur unus, adeo ut sorte creati essent decem. Consilium autem Enarratoris in loco adducto est hoc, ut exponat nobis et explicet morem iudicum eligendorum, qui in iudicia, quae erant decem, sua quaeque littera insignita, ita mittebantur, ut, non quod quisque eonun sibi optaret, sed quod sortium semina daret, in eo sederuli et tu licandi prouinciam acciperet. Cui v. c. littera A obtigerat, is in iudicium, A notatum, abibat, et sc porro usque ad litteram Κ. Vide eum ibi pluribus in hanc rem disputantem, cons. Κust. ad h. l. Quod autem idem Vir magnus vult, Ephetas ex Decem tribubus ita fuisse

optatos , ut ex singulis quinque Viri caperentur, in eo videat ut temporum ratio satis conueniat atque consentiat. Ephetarum enim cium

14쪽

esum dicit ipse Demophoontis tempore esse constitutum, diuque ante Solonis Praeturam floruisse. Iam vero, nisi graecarum litterarum e pertes dici nos, haberique velimus,concedamus necesse est Solonis tempore, non in decem suisse , sed in quatuor tantum tribus populum descriptum, eamque distributionem in decem demum esse prosectam a Clisthene 'ὶ post eiectos Pisistratidas. In tanta autem monumentorum, quae modum Ephetarum eligendorum diserte doceant, inopia, quando nihil certi equidem possum affirmare, malo,me hanc rem Plane ignorare, ingenue fiteri, quam ambitiose ea, et temere effundere, quibus ipse Vereriun auctoritas refrigatur.

f. VI.

- Ephetae autem, quamquam interdum etiam sederunt inter caedis voluntariae reos, tamen plerumque et tantum quod non semper qua suerunt de eaedibus iis, quae temere fuerint, et praeter voluntatem commissae Helladius p. a3. Edit. Μeur. Ἀρεοπαγῖτα -- ἄντ' οἱ τον δε-ιον ς ονον Ηλοντες. οἱ δὲ π

ἐσιν Pollux autem huius mutationis auctorem edit non Clisth nem, sed Alcmaeonem Lib. VIII. CIX. seg. IIo. Non itaque video, qui bus rationibus ductus Sigonius contendere potuerit, Ephetas ex X. tribumbus fuisse electos; nisi quis existimare velit, Sigonium ira hoc dixisse. opo. steriora tempora innuerit, in quibus destriptio populi in decem tribus salta esset. Vbb. Emmium perspexi cum Sigonio in hac re conspirare amico et sentire. De Ephetarum enim optione in Descripti Atheniens reipubI.' ita disputat. Designabantur Ephetae sic: Legebantur ex qualibet tribu qui- ni viri, quam maxime graues, aetate quinquagenarii, aus maiores: et bis per sorum designanis addebatur νωι, ut essent omares ros, quot sate dixi, LI. . ad quos is Tribunali sedentes Arctonium, βω-U Rex, causaι latroducebar. ac Pot: Archaeolog. Gram. P. I tDies Zec by Ooste

15쪽

εδμα OI 'Eφέται τοῖς πια σἰ- φον- δικα μυρις ConfPollux lib. VII. Sect. lχs. Quamnis autem Ephetae caedi inquirendae, eiusque poenis repetundis constituti fuerint, tamen et quaestionem habuisse videntur de iis, qui insidiarum retia aliorum vitae,et laqueos P suerint. Videat. Harpocr. in Brὶ Παλλαδεω.

In Tribunalibus autem Ephetis assignandis auctores non consenis tire videntur. Pollux loco saepius a nobis laudato, Ephetas dicit in quinque iudiciis sedisse, εδἰκαζον δὲ σῶς ειν era adem λα-μέτρου ἐν τοῖσ2τμε δεατ ριοις. Reliqui autem sere omnes, qui quidem huius rei mentionem faciunt, potestitem Ephetarum in iudiciis de caede pronunciandi paullo angustius circumscribunt, adeo ut in quatuor tantum Tribunalibus hanc quaestionem exercere eos potuisse contendant. Ha pocr. Σφμα ΔημοσΘενης ἐν τῶ κατ' Αρποκρατους. οἱ δααζοντες τὰς

Potest, mea quidem sententia, cum aliis conciliari Pollux ut optiine cum iis consentire videatur. I llux enim, cum Ephetas in quinque Tribunalibus sedisse dicit, nullum est dubium, quin id de temporibus intelligendum esse velit iis, quibus concessum erat his iudicibus etiam

in Areopago de caede iudicia habere. Non enim temere contendere me puto, ante Solonis tempora Ephetas potestatem habuisse etiam de caede voluntaria in Areopago decernendi. Neque vero quis ita omnium rerum ignarum me existimet, ut Areopagitas nesciam propter tristem suam, austeramque iudicandi seueritatem antiquissimis iam temporibus foris etiam insignem quandam gloriam sibi,auctoritatemque conciliasse. Apud Paussaniam Messen. c. s. Messenii dicuntur, quo tempore summa reipublicae apud Arestontes esset perpetuos, eo adegisse Lacedaemonios ante bellum ad arbitrium vel Argivorum, vel Amphictyonum vel denique Areopagitarum, οτιτας φαυκας, addit Pausanias, o δι-- ριον τῖτο εδοκει διμιζω ἐκ παλαῖ. Concedimus igitur et damus libenter, ante Solonis Praeturam quaestionem de caede voluntaria pertinuisse ad Areopagum; at iidem illi contendimus,in eodem iudicio ante Solonem Ephetassedisse,et causas de caede voluntaria interdum eorum fidei fuisse,prudentiaeque commissas. Atque hic quidem profecto longe absum ut dubitem, quin rem narem miram multis , insolenterque quodammodo disputare videar: quos etiam velim atque etiam ro

16쪽

gatos, ut iudicitam contineant, neque pinu deme seuere pronuncient,

tiasse ostenderint, et tanquam vanas illas conuicerint,profecto non intercedam, quo minus hanc meam sententiam contemnendam, planeque reiiciendam arbitrentur. Ac primo quidem, ante Solonem Ephetas inter caedis voluntariae reos etiam in Areopago sedisse, non absurde, ut mi hi quidem videtur, et inepte colligi potest ex eo, quod, auctore Pl tarcho, non defuerint, qui propterea Draconiis aetate Senatum Areopa. oticum fuisse negarent, quod de iudiciis, caedi inquirendae constitutis, nunquam cum Areopagitis, semper autem cum Ephetis colloquererire.' Quae quidem ratio quamquam non satis grauis videtur atisque apta ad efficiendum quod debe tamen, nisi haec res fuisset monumentorum a ctoritate ita confirmata, ut non in dubium posse disceptationemque V eari, hi homines profecto mihi non videntur tam parum cauti fuisse, musteque suae tam male consuluisse, ut eo argumento ad confirma dam sintentiam, stabiliendamque uterentur suam. Quid ergo p erunt forte qui dicent, tune in defendenda tua, corroborandaque sententia ad horum hominum auctoritatem confugis, quos ab ipso Plutarcho victos constat et refutatos his verbis: οσα α τιμοι ἔσαν η Σολ- τα ἐμπίμους - , πλὴν ο-- παγου, ε οσοι ἐκ τῶν ε--, ἡ ἐκ urorare. ηιαταδικαHAτες ες, τῖ Nonne hic diserte dicuntur Areopagitae ante Solonem fiuste constituti Z audio. nonne iidem de caedibus, auctore Plutarcho, iudicarunt λ iudiearint sane, neque negare

id umquam sum ausis. Quid autem p infringitne hic Plutarchi locus meam sententiam p mihi quidem non videtur. Neque enim is sum, qui, cum Ephetis ante Solonem in Areopago de caedibus etiam voluntariis iudieandi potestatem fuisse permissam statuam, hoc ita dictum velim, ut omnem omnino quaestionem de caede Draconem Areopagitis ademis se contendam, Ephetarumque iudicio et cognitioni detulisse, quae est sententia magni cuiusdam '' viri; sed potius Draconem arbitrer Areo-

3 3 pagitis

' Cuius quidem rei exemplum est in Iege quadam a Dracone lata, a Demosthene autem in orat. adii. Aristocr. p. 43 . exposita. Est autem haec

Sam. Petit. ad LL. Att. p. 2 3. eum hune ipsum mutvehi loeum adduxisset paullo post ita disserit. Ante Draconis, Arequis vi caede 3 ma

17쪽

pagitis,quoniam multis 'in aliis eos intelli rei atque iis satis grauibus euris

districtos esse, n otiisque distentos,quaestionem de caedibus h. e. mol stissimam sere prouinciam, si non plane ademisse, cum Ephetis certe qui eadem iudicia exercerent, communicasse, et hac ratione magnam partem oneri quod illi sustinebant,in hos transtillisse.Solon autem, cum Senatum Areopagiticum auctiim omni ratione cuperet atque ornatum, Ephetarum de caedibus decernendi ius angustioribus paullo limitibus circumscripsit, adeo,ut iudicia de caede voluntaria ad Areopagitarum,illa autem de caede' fortuita ad Ephetarum cognitionem pertinerent, neque his in Areopago, sed in reliquis tantum quatuor iudiciis, ter caedis,temere commissa re postea sedere liceret, cum paene ludibrio essent, omnisque eorum dignitas pristina, auctoritasque evanesceret. Neque aliud,siquid video, v

luit Pollux eum deAreopagitis et Ephetis disputaret,Eφε α τονιών

δὲ καυγελώθη το τῶν 'πετοῖο Διοκηρια, h. e. Solon autem Ephetis qui antea de caedibus in quinque Tribunalibus decreuerant addidit Senatum Areopagiticum, quae res secit, ut breui Ephetarum iudicium esset nullum.Et haec quidem mea est de Pollucis loco, et quinque Tribunalibus,ab eo Ephetis assignatis, sententia, quam tum demum non vanam putabo, planeque ineptam, si viris iis, qui in hac humanitatis parte diutius sint, feliciusque verseti,non omnino displicuisse eam intellexero.

Neque vero is sum, qui certa esse et fixa audeam contendere quae dita iam, praesertim in tanto de ea re apud Auctores silentio,sed qui, ut homunculus Vnus e multis, non vltra progrediar, quam ut versimilia sequa et

quae reddiaerunt, ut ex laudata Soloviis lege eonfiat, neque enim tantum es a Dr conis Praetura ad Mam Solonis interuatam, is superesse non potuerint, suos scribente lem Silone, sui antequam Draco leges ferret, ab Areopagitarum se . natu eaedis damnati fuerant. Draeo vero, Ephreis consitutis, omne abrogauis imperium, nee issi quamdiu Legibus Draeonis serit Respubliea, de eaede iudicia

Draeonis tempore quaestiones de caede voluntaria pertinuisse ad cognitio nem Ephetarum, perspexisse mihi videor ex Draeonis lege, quam, quoniam Paullo ante ex Demosthenis oratione adu. Aristocr. p. 434. attulimus . non . est quare hic iterum ambitiose transferamus. . Digitigod by Corale

18쪽

o is

quae veritatis aliqua specie valde abblandiuntur , mirificeque sese mihi probant. Sed ex quo, tanquam diuerticulo, oratio est digressa mea, in

id reuertatur. In eo eramus, ut contenderemus, Pollucem, Videri iulum quidem in tradendo numero Tribunalium eorum, in quibus Ephetae sederint, ab aliis auctoribus discrepare, re autem ipsa, si componer tur diligenter et compararetur, optime cum iis consentire: Quod qua ratione commodissime fieri possit, an grauiter satis disputauerimus, minime nostrum est interpretari. Reliquos autem Scriptores omnes,si ab P Helladio recedere velis, in Tribunalibus nominandis Ephetisque tribuendis quam amicissime conspirare diximus. s. VIII. Posteaquam ex Veterum monumentis docuimus,quot,et quaeTrib nalia Ephetis fuerint assignata, age de cuiusque origine et ratione, an- tum quidem institutum nostrum patitur, susus paullo accuratiusque Esputabimus. Quoniam autem Ephetis, qui Draconis temporibus ad quintum Tribunal, caedi cognoscendae positum, Areopagum puta, P tuerat aditus, interdimis is fuit a Solone et quasi praeclusus,non est quare eo iudicio hoc loco utamur; sed orationem nostram ad exponendam rationem eorum conseremus, in quibus Ephetas semper sedisse, una omnium fere et confinitiem auctorum vox affirmat. De Palladii amrem origine, quando multi multa dixerunt, ne quis ambitu intelligendi ductos magis, quam rei necessitate coactos disputasse nos dicat, in ea exponenda ita versabimur, ut neque putide tractata haec res, neque nὐgligenter relicta a nobis esse videatur. Palladii originem, pra ter multos alios, nobis tradit Harpocrat. in επὶ na αδ-, quem locum, quoniam supra adduximus, hic consilio praetermittimus, ne otio cuia quam videamur, et litteris abuti. In hoc iudicium postulabantur ca dis praeter voluntatem comissae rei. Hesych. επὶ Παλλαδω. ενθα ἐδααζον οἱ Σφήταν τοῖς -ουσίων φοιαν δικαζομένοις. Eustat. ad OAσα A. eἱ δε διμι ριον χορῶσιν 'AΘηνησιν επω μου τῆς Παλλαδος Ἀρι φανης, αὐον κ-ω σε τέκνον ' o-- ρινετο,

quis non videt temere eta, et sine ulla causa omissisin iudicium εἰ ἐπι ne τἀνιών. Harpocr. τοῦ επι προτανεμ, ινι - τουτο-conL Demost.

in orati Aristocrat. P. 439.

19쪽

νἰαν ε- ακουσίους φονους ω ripisov. quem locum ingenue debere mefiteor Henr Valesio, qui euin adducit in . obseruationibus ad Harpocr. Harpocration .cvmἰoccasionem' nos i origin que docuit , age Demosthenem, qui, quo saepius in foro est, causisque Versatus, eo m lius poterix, d moti que consultus. respondere, eum igitur excitabiamus ita, B quμ. μω iudicii fuerit ratio ,iquis in eo obtinuerit mohsum nobi, exponati toudiamus ipsum de ea re dicentem in Orati adu.

ῶIν-86γειν, εως - Lar πώ τις - εν γενει τῶ -ossiores. πιν-ωαὶ o mcειν διὸ eo, eτιν ἔν τροπον ' ον ἄν τυχ', αλλα κρηκ Θαρθηνοι , κρου αλλαττα δὴ ειρηκεν In .quo non dubito, quin quisque accuratiorem paullo huius iudicii cogniti nem desuleraturus, satisfactum sibi, cupiditatique suae a Demosthenis copia esse , diligentiaque fateatur. Neque profecto est,.quod quis de Demosthene conqueri possit, nisi vero illud, quod morem in hoc iudicio maxime usitatum non attigerit. Qui enim ex huius i idiςii tanquam certamine victores abibant, ii, caesis prius victimis tu

iurandum praestabant, quo Deos testabantur, iudices in hac causa pro fide constantitaque secundum se pronuntiasse , quod ni ita esset, omnes Dii Deaeque grauissime in se, familiamque animaduerterent suam. Μο-ris huius mentio fit apud Aesellinem in Orati de filia legatione p. as8. η 'D Em εικοτως οἱ πατέρες εμ, εν ταῖς. φον-- δικαις M tax ομδω -τερξαν, περινοντες τὰ τομα, τους vacia ις τῆ.σθοι , κρου τουτο υνών πατράν Mo DN MΗ- - κρη ,τα σωμα. φίζεσΘ τῶν , οσω την-ηνεγκαν ἀυτω , M. ψευδες μηδὲ, ειρmcn . ει δε ρι--τε αυτον εἴνα -αcr. κρου την οἰώαν τήν αυτου ' τοῖς δὲ - ευχεσθαι πολλοι ἀγαθά enoe . In hoc autem Tribunali, quamuis uno omnes auctores ore confirment ca dis sortuitae reos respondisse, tamen de iis quoque'. ibi quaestionem fuisse habitam, qui aliis, insidiarum laqueis,.mortem struxerint, Harpocrati in επὶ docet. Neque vero equidem facile affirmaue

20쪽

assicinarini, in eo iudicio etiam eos Mifuisse , qui volunt Hae eaedis reietant, quod vult Perigonius, Vir Sumnus, in animadu. ad Ael. V. H. U. Is. et quem in eam rem adducit ex Isocrati adu. Callimachum I eum, is mihi quidem huc referendus minime videtur.

f. IX.

Seeundum Tribunal, in quo Ephetae inter caedis reos sederunt, dicunt omnes fuisse in Delphinio; cuius quidem iudicii originem nos, rationemque doceat Pollux lib. VIII.Sect. iis. ἐπὶ ρει inre τοῦ AI G,λώνεταν δὲ 'Ληου,-ι ein pnis Me plis. n μαυτῶ πρωτος Θηρους, ἀφοσιουμος ο αγος τῶν υ τ'αυτῶ - ρο αεν- ληη G, κώφ των Παλ-λτία ἡς ομολάγει νώνάπα-νοι , δικαιος δὴ ἔφη' τῖτο δε iuxae . Auctor vero Etymologici huius i dieii originem repetendam scribit ex eo , quod Cretenses, importunis quondam tempestatis iniquae fluctibus iamti, ab Apolline autem, inmlphinis formam mutato, seruati, et Athenas transducti, Apollini Delphinio, dignas gratias persoluturi, fanum nomine Delptunii insignitum exstruxerint. vid. in Δελφοιος. In hoc iridicio omnium primum emam stam dixisse Theseum affirmat Pausanias in Atticis cap. XXIIX. Σπι-n V σις Meει πνων, εργανα α φονον συνώ δε--φομμένοις. οπολ πι κώ- παρανομος, αλτέφυγεν, οτε Ita misi Hrαναώντα, M. τους παῖδας --ε. προτερον δὲ, πρ, η λεσάς ἀφει- Θ 1, 3 Θεφ'--φλγειν κτεἰναντα, ἡ κατὰ ταυτὰ απολήσκειν μένοντα. Quod Pausanias dicit, antequam Theseus in hoc Tribunali iudicum sententiis esset, suffragiisque absolutus, homicidae necessitatem fuisse impositam aut sugiendi aut poenam vita luendi, in eo Vereo ut

omnes auctoritatem eius sequendam arbitrentur. Oresten enim manifestae caedis , atque eius voluntariae reum, tamen iudicum calculis fuisse liberatum, quis in antiquitatis memoria tam parum est versatus

ut nesciat 3 Atqui multo ante id esse in Areopago sectum, quam Delphinium exstrueretur , iudiciumque Orestis occasonem praebuisse Atheniensibus Delphinii eondendi, diserte docet Demosthenes in laudata saepe orati adu. Aristocr. p. 439. V ou δὲ ἔτερον προς τῆνας δι--