De Ephetis Atheniensivm Ivdicibvs Dissertatio

31쪽

sunt placandi, aut unius, qui prohibet redire in patriam homicidam, valebis auctoritas.' ' Hunc nobis sere sensum legis exhibuit Petitus, et qui eum re- ligiose est soeutusPotr. in Archaeolog. Graec. p. I9I. Sed ut dicam, quod sentio,' non sitis adeommodata haec legis interpretatio mihi quidem videtur et apta ad mentem auctoris : ' Qui parum profecto imprudentibus ho- cidis, iii morimi tamen gratiam leges dicantur latae quam humacnissimae, his igitur parum prospexisset, si eorum reditum in patriam , ab unius hominis duri, et in remittendis commissis diffieilis lubidine penit re voluisset. Sed melius profecto, sapientiusque horum saluti cotisuluit legislator, qui his homicidis; per Unius amii spatium praeclusam, in patriam essitum rarescidit, si homicida aliquem ex propinquis occis placasset.' Docet id diserte lex,quae est iii orat. Demosth. adu. Aristocr.v. R. quam, quoniam paullo ante laudauimus, non est ut iterum adducamus Confirmat Vlpianus in Midiana p. 36o.' εἰ τα, συγγενων τῶν τy ανηρημειου, ειτα δειλος ἐμιτ ει, καταλυσαι ο φο- τον ἀκασιον δράσας. Ex quo utroque loco, mea quidem sententia seleest clarius, non fuisse imprudenti homicidae interclusum in patriam reditum, si aliquem ex cognatis occis placasset. Quod quo diligentius considero eo magis animus inclinat ut putem haec verba ita latine

esse reddenda : Si semicidam oportet suis facere patri. si ' est..-ut fp tri, aut stilis, et hi satisfieri sibi sunt passi ) omnium potius, qui Dis placati, quam unius, qui reritum Hobibere conatur, valebit aactoritas. Non enim insolens hoc Graecis puto, inustatumque esse, ut ante osaepesibintellectum velint ριαλι v. Euripid. Hecub. V. 498. ' P . ΦΚ , φῶ, Γέρων μεν ἀμ ομως μοι Θαων Uη, et ιν αἰσχραὶ περιπεσειν h. e. millies mortem oppetere mallem, quam etc. Eodem modo τὸ

ραλον subaudiendum esse ante το ἡ quisque videt in hoc Homerico Βουλομι- έγω λαοv σοον εμμενα1, η ἀπολεσθ'. Sed de hoc loquendi more et Graecis et Latinis ustato egit Iensius in Oct. Lucian. p. 279. Quae sequuntur in hac lege verba

vltimas syllabas eenset inducendas, cui subscribo. h) Demostli. in Alidiana p. 39I-ώ-- μι τοῦς ἀκουσίωε ἀπο πινύππι --

32쪽

sensum vult Petit. ad Lia Attic. pag. sar. esse hunc : Sa quis e gnatis, quorum ius et fas esset mist tamen , Ephetae hae de re cognoserent, et bomisi e gratiam facerent, F ita videretur. quorum cognitioni et iudicio interesse poterant, A vesient illius, qui rasus fuerat, mratores ad decem usque: qui quidem sensus , quomodo ex Graecis elici possit, hebetior sum , quam qui Videre i Possim.. Verba enim haec, γνῶσι δ εφέται mea quidem sententia sicut indicant,

iis fuisse permissum misatem homicidae reditum concedendi, sed volunt hoc, et fi Ephetae iudicarint caedem fortuito fuisse commissam. Neque

est in his verbis αειδοσις, quam Grammatici vocant, coniungenda enim cum praecedentibus, ad eaque esse reserenda docet particula A sed in his εσω Θαν. Quare ego verba ita interpretarer: tem nemo cognatorum adpi, cui scit. homicidam satisfacere oportet eaedem homicidia fortuito commiserit, eamque talem iudicarint Ephetae. M t Grem , s velint , mratores qui scit. rem cognoscant et homicidae veniam dent. Ultima legis verba, τουτοις δε ia πεντωνσαεις - ρεωλον, Wolfius interpretatur, ab his autem 'quinquaginta et unus ex optimatibus deligantur. At in Animaduersonibus ad

h. l. legendum censet, τέτους δε etc. quae quidem lectio, si admittitur, sensum longe alium, atque priori illi plane contrarium exhibet, hiscoriales deligantur a quinquaginta et uno Ephetis; cum altera illa indicet, a Curiacibus elecitis fuisse quinquaginta et unum Ephetas. Ego,

qui Wolfit emendationem, et receptae lectionis . interpretationem quemadmodum non omnino 'probo, ita etiam reprehendere non .au-

deo, Datiuum ita h. l. esse positum arbitrer, ut indicet, horum Phrat rum auctoritate, consilio et iussu esse eligendos Ephetas. Frequens enim est is, et apud Graecos , et Latinos Datiui usus , ut doceat, in cuius usum, vel commodum, vel gratiam, vel honorem denique aliquid fiat. Vid. elegantissimus Perigon. ad Ael. V. H. lib. II. c. 2o. et lib. VII. c. 8. Vide igitur, an non rectius latine redderentur verba, horum Phratorum iussu et auctoritate quinquaginta et unus eligantur ex optimis quibusque.

g. XV. Atque hic quidem finem Commentationi imponere constitumram , cum dissicilis quaedam , neque ab ullo , quod ego scio, non dicam expedita sed ne mota quidem, quaestio mihi suboriretur, cum D 3 quae, Corale

33쪽

quaeritia, quamdiu nomen Epbetarum , iudiciaque florueris. Quam

quidem quaestionem non ita propono, ut eius difficultatem tollere me posse credam; quod quidem nemo opinor, seuere a me exiget , qui cogitat, ne Meursium quidem, at quantum Virum i certum aliquod potuisse tempus constituere , in quo Areopagitarum auctoritas fuerit sublata sed ut sorte unum aliquem eruditorum excitem, cuius doctrina meae, forsitan etiam aliorum, huius rei cognoscendae cupiditati si

tisfaciat. Ego quidem, etsi praeclare scio, illo Solonis consilio, quo

Senatum Areopagiticum Ephetis adiunxerit, iisque cognitionem,quam antea habuerant, quaestionemque de caede voluntaria ademerit, eorum auctoritatem valde k concussam esse atque labefactatam; tamen non eo inclino ut contendam, tempore Solonis Ephetas ita iacuisse, ut omni

omnino essent de caedibus decernendi iure priuati, sed putem hanc prouinciam eos ad id tempus obtinuisse, quo, uti omnis Graecia, sic Athenienses etiam Romanorum arbitrio se, legibusque subiicerent. Tunc enim temporis Areopagus, Heliaea, iudicium in Delphinio, et Senatus Quingentorum cessauit, omnisque Atheniensis reipublicae administratio ab Romanarum legum auctoritate pependit. Quod diserte tradit sua aetate accidisse Theodoretus , quem sub utroque Theod so vixisse didunt, lib. IX. Therapeut. αρο- ριεν παρ Λεινα v. 'Ἀρειος πάγος, κm 'H εἰα,-το , υμ ηεουλη. Quem locum liberaliter fateor me dehere Meu sto, qui eum laudat in Areopago. Theodoretus, quamquam non dicit, Ephetas tunc temporis desisse in iudiciis suis quaestiones de caede exercere, tamen, quando iudicium, in Delphinio dictum, hane sonu-

nam habuisse tradit, in eoque una omnium, et consentiens vox Ephetas, neque ullos alios iudices sedisse confirmat, parum abest, quin asilamare audeam, hoc ipse tempore dignitatem Ephetarum fuisse, auctori-.tatemque sublatam.