장음표시 사용
11쪽
fero Tiberi haesit. Italiam ceteram adeo non peruasit , ut quaeri ..i quo gens su Vsa sir, x diuersissimo ab hac sermone. Volsei. inquam, Osci , Etrusci, samnites, Bruth,Apuli, culiares de sui indolis linguas usurparunt:quas diu aucto etiam imperio,
tenuerunt. Nam Romanis etsi arma inseris finitimis aciis ci ra fuit:no etiam mores,sacra, linguam. quin contra,aliquamdiu arcuisseista videntur, es communicari ea cum aliis recu-
ita, . . e. sasse. Certe ut beneficium induissire, x venit ad eam rem opus ., ri ac permissu Liuius clare suggeri lib. XL. ci Osea, aut in Oic : Graeca eorum lingua eo anno tentibus permissum, vipublice id accipio descriptis decretisque publicis Lat me loquerentur, se contuque Latine mendendi in esset. Hoc narrat sub annum ex illa. bis DLXXiis. Vt videatur etiam tunc,post Punica bella finibit, valde auctis, haud valde auxisse lingua. At mox tinnacsum: dc diu coercita,velut rupto obiice, se effudit. Occasione quidem re caussa duplici. Missu primit in coloniarum deinde, Com- inunione ciuitatis. Nam de coloniis,cum Romani eas spargor. i. -- reia firmado imperio,per omnes gentesmecessario una etiam linguam. qilia numerosi isti coloni: &aequabant plerumque aut superabant ciuium veterum partem. Ita si commercia aut colloquia futura inter eos: alteros in alicrorum linguam migrare paullatim iacccssum erat.& quos potius,quam qui victi lingenium & natura ipsa ita seri, ut sectant se omnia ad mores cultumque victoris.& inprimis sermo. cuius lenis & lenta . . mutatiograuis nemini, curiosis nonnullis suauis. Discendi enim speciem habet, dc sciendi. Haec ratio incredibile quam citd, tu in late,diffuderit Romanum hunc sermonem:& srue . . pisera semina eius iecerit per orbem terrae. Non aliter quam .si Graecos olim, hac ipsi via, propagasse obseruo suum. Coloniis enim interspersis Asiam illam totam minorem implerunt
scientiae & linguae: inde Rhodum,Cyprum, insulasque finitimas. sed de loca mox sita longii is, Siciliam, Italiam ora enim Q, L 44 illa maris quς magna Graecia dicta, habuit & linguam quin Massiliensium opera Galliam ipsam ,& Hispaniam per Em- potienses. Denique in Syria, α Orientis magni parte, imo
'ties, inus apud ipsos Parthos, ' auctores mihi, valuisse & increbuissem ς' - hune sermonem. Iarn caulla altera, Communio ciuitatis. Romani
12쪽
inani videlicet paullatim munes magis &. benigni Us4llud arri δε, in grande suae urbis,non sollim cum adsitis gentibus communi carunt Emiscis, bris,Samnitibus aliisque talorum: sic cum dissitis nec pudori iis, non dicam Graecos & palliatos, ' sed barbaros & braccatos miscere sua: togae. Res clara. At donati eo iure: quomodo uti frui honeste eo poter ut, consilentia linguae' quomodo ciues Romani haberi & c: se ri, nisi ut Romahe intellegerent sonarent: , Quina conς- scisse id,non turpe lum,sed periculo iunctum: ut exstent empla, ob unam hanc noxam, ademptae ciuitatis. Claudiui certe Imperator, Splendidum virum Graeciaquep uinciaepem, verum Latini sermonis ignarum, non modo albo iudicum erasiti r sed etiam in peregrinitatem re git. Iamoue Romani honorcin i, Dum agi palam censebant,in hodore suae linguae. 'hanckM Haee', gatis quid in gentium exterarum permissiim in curia, ni per interpretem, loqui: iisque Latine semper responsa data. Pri inus Molon Rhetor in Senatu auditus gentis suae lin a, cir ca annum Vrbis DCLXxII. Idque seruatum nn stia, ait Valerius, sed num in Graecia O A'.qu ilicet Latina 'voco honos per omnes gentes venerab ilior dissundiretur. Quin ian Praesides prouinciarum aut Praetores , nisi Latine ius dicet φα&quidquid publice gestum,elatum calingua. Adeo ut Tiberius Imperator Suetonio scriptum militem Graece testimonium interrogatum,nisi Latiner pondere metuerit. Bene igitur & vere Augustinus, de hac Romanorumvi ipse interpretatur, an , . tib xiribitione: Datam opera, ut ciuitas imperiosa non solum iugum, rumetiam linguam suam domitis gentibi per pace societas, s corri se gi velitan ociatu,aut certὸ, 'eciem ocietatis imponeret. nius benescentiam id accipit. &, meo animo, in Italiae laudi - .bus iure ponit, quod tot populo u discordes ferasque linguas se
monis commercio contraxerit ad coi quia, ω humanitatem lamini. Praeclarum enim reuera donum, & exitu Vtile, qtui . scumque tandem id finia Romanis Separatio illa linguaruin, . gentem a gente sparat:&,ut vetus quispiam scripsi es t la- ' squendi varietas, ut externus alieno non sit seminis fice. Ita sparsa
igitur,bono generis humani, haec lingua:. tam longe, latὸ, Plutarchus Laipserit mne re omine suo a Myso . Pauca,
13쪽
sed notanda eius verba, in Q stipitibus Platonicis . Sed sparsa tamen versus Occidentena Septeistrionesti; naa- quia Graeci &Orientales, haud aeque iaciles dere αfasces submittere sermoni, quem prae suo putabant parum . cultum. At Asri,Galli,Hispani,Pannbni ,Britanni,auidὸ arrupuerunt : de inducto novo, paullatim abolitum luerunt vel rem sei monem. De Afris, Apuleius in Floridis index:& Augustinus Cyprianus,nostrique illi proceres,qui plebem insacris conuentibus allocuti sunt Latine . Conciones nonne e comis stant3 De Gallis, & quidem iaminde ab Augusti aeuo, Strabo: quis nerat dicendos ultra Barbaros,
r mi, mine sermon ulpur meminerint. Et Velleius,de Pannoniis: ' ' Omnibuὸ Pannoniis non ciplina tantum , d linguae quoque πο- tilia Romanae. Nec ambigam etiam de Britannis,cx a acito, quii de Agricola eo una Praesside: Iam vero Principum bos liberalibus, artibus erudire, ingenia Tirit annorum diu Gasiorum aute erre. 't qui modo bustuam Romanam a urbant, eloquevtiam con pisce reui. Itaque ex fide,Iuuenalis:
Ga is causicos docuit facunda Britannos. . Qui idem,etsi per Satyricum risum ostendit de Thule. Atque . haec, Lipsi diffusio Romanae linguae . de qui ego satis ivse, ut
mut is causas hinc peterem confiasae Pronunciationis. Haec enim:.-- prima veraque occaso. quod sparsa lingua pergentes tam varias,variauit ipsa: nec patrium illum colorem diu tenuit, aut succum. Vites arboresque translatae degenerant: cur non de cino' Aquae insonte suo aliter,aliter in rivis sapiunt sermonem tu ubique indolem suam seruare vis Z Non potuit. dccolorem , ut ita dicam, saporemque mutauit transfusus in toe gentium canales. Ipsos Italos abisse in pronunciando a ger- .m. De manitate illa Cicero fatetur, quae in Romanis: Praenestinos' Plautus is ridet verba quaedam vitioseesserentes: in nobis basebaris
14쪽
batis horum nihil sit in iaminde sub initia. pi pro cisti. re in pronunciandi lineam si iter numquam instititnuς:
A magis ab ea excidimus, post mixtionem dc in si xum tot gentium barbararum. Gothi, Hunni,Vandali,inserti obi,. nec vitium aliquod sermoni secerit haec contages P magnum . praesertim cum non perambularinthaec loca, sed insederint δ' & ut Romani, arma sua patiter intulerint, mores; litiguam
Hoc modo interfuit, quod mansio eorum minus diu inrita. Itaque non Pronunciatio tantii in per eos corrupta sonii e t
verborum, sed ipsa verba,&facta ex varia illa fece ni istella i.
quaedam &noua lingua. Hinc Italica ista originem suani ha- c. .. - 'buit, hinc Gallica & Hispana: in quibus Latij vestigia clara vides & semen prisci ortus. Igitur Festus iure scripsit: Latinet qui a Latiis metum est: quae locutio adeo vi versa, mi vix Vn eius nutri /olii. - pars maneat in notitia. Ego hic interpellans, H6cne Festus in quam, & iamtum illo aeuo ita dcsita prisca lingua Θ vix, lurci 'te fides. Mihi hoc fidum,inquit.&ante mille annos in usu & ι. . o. . vita fuisse Italicum hunc sermonem scio, languido aut emo tuo Latino. Argumentum mihi ex narratione, quae in Histo ria Miscella, te rebus sub Mauricio Imperatore gestis. Ait: iuexercitu ci is animaus cecidisset,clamante quodam TORNA TORNA M FRATER , uniuersis rapti in ullam versas ambiguo go vocu. Ae noscis clare Italici sinum in iis verbis. Et alterum firmius,in instrumento quod Lutetiae in Bibliotheca regis adseruatur Transactio eo continetur Stephani tutoris cum Gratiano pupillo, scripta anno Iustinianaei imperi j trigesinooctauo; descripta hac vulgare lingua. At si sermo ipse Romanus periit: M se qui ambiges de seno id est, de re fragili ac flexili, & ad Om- -- Miso, nem occasionem facta frangi. Sed enim sermonem e libris iterum instaurauimus. Ita sed qua arte istum Z non enim scribitur aut pingitur: nec hauriri eum fas nisi a vivi voce. Quid verba facio ξ sponsione prouoco, Ni tam corrupta hodierna pronunciatio istast, ut siquis e veteribus Togatis illi prodeat 5 nos audiat: non audiat, & vix verbum capiat e denis meis verbis. Sed exspatior sortasse. rcm nunc aggredior, & calcare incipiam has spinas. Tu penulam mihi,Lips, das 3 Quid risisti. ἡ . itar inquam. Vt scrio Grammaticum agam, ait: & ca me Velem
15쪽
is. Det RE C x h p R O N V. C I AT.. ' lem in has punci ras Nana, ne hesei Aetlcrum Grammai corun ille mos, penula vestiri. Martianus Capella docte &scitὸ ingeri qui libri ut.initiis Grammaticam uam, in Sena imis eorum in esum descritalipeni latam. Augustiiraus 1. Conses 'sionum ab hac ipsa caussa, minutos istos Magistros dixit ' - dula s. G, siuum nutitorii magi Ir 'rum audi. at res bri eodem pultiere hominem ctimantem, Finebat Homeri , dcc xj;-AL pilain apud magiis pris os, Advocati es causa uni aci res prodibant in hac veste. Tacitus,sive Quinctilianus, in co De Caussis corruptae eloquentiae: Gantum hi m t u puta ' Est a Noto. ulenti eattub se penula istas, quibus agrini ων ut in usi cum
Anemtis inore nunc ari vult', angustaca veste. Verba' eius libro i3.
nondum dicta. Sed pergisne coleri hoc pedet
C A p v T a I I i. vroηuncisim neratis Unita: diuisa: quo dicendo, ambio ordo. b clementer nos volo Lips ait,& nu simu -ques lentio aliquo interposito, sic coepit. Age,age . sperno iam carceres,&serio in edior in ludicrum hunc Circum. Vcre ludicrum. Grammaticum enim sacrum ordior: dc fio,cum Aristophanam Socrate, . Me quidem di s inm. iudice ista nugae: sed tamen dissiciles subtilesque nugae. de be-
utarii, ne ille in hac re, . . Fro, te exili negocium
Ei di um pueris putes: Z egressisti orarduus.
sed de nugae fortasse utiles: si id saltem pervinci possit, ut non in lucem Dium ista veniant, sed in lam. Dignitas certe de splendor
16쪽
splondor per ea concilietur Latinae linguae. Sed Deus & pa tum hoc viderint: tu Praetor mappam mihi iam misisti. PRO S μὰν NVNCi Wio Lipsi,de qui agimus, a me definitur recta tima merborum expressiopersitabas, litterasque. Rectam, capio eam,quae antiqua. Valet quidem in omni re Fabianum illud, vetera maiessas auaedam in , Ut sic dixerim,rebito commendat: hic maxime,ubi nihil tenes,nisi tenes priscum usum. Ratio aut acumen quid te adiuuent iaceant in hac parte necessum est.&frustra aliquis a se sapiat in linguae, quae peregrina tota & alie-ma. in qua una veri viabolim tritam viam vidisse. Tu adu cita
dimou us si in Italica hac praeter ipsis Italos, praesipias aliquid aut praecipias; risum nobis iure debeas. pariter Barbari i si in
Latina. Dixi per Dabas litteroque: ut duplicem eam ostende rem, ELEMENTAREM & ACCENTVALEM. illam appello, in notu ipsis laterarum exprimendis cernitur. Hanc, qme in siribis apto tono ac modulo attollandissiue deprimendis. In his enim duo bus tota Pronunciatio posita. Ordiar ab Elementari igitur, ν ---.& decursa ea transibo ad Accentus. Elementa siue Litterae etsi
Priscianus distinguit, &illa propriὸ dici de sono litterarum vult,has de figuris siue notis. viginti tria Latinis. Ea diuisa in
duas classes, Vocalium & Consonarum. quibus addo & te tiam Diphthongorum,quae ex Vocalibus miliae. Omnes eas, o . certe plerasque,aut male a nobis esserri aut mutile, hoc doce bo. Tu attende. ego de Vocalibus vocalis primum ero: quae quinque sunt, A. E. I. O V.C A P v T v. Vocales omnes tatAu Pluri onae. Eaedem modusi quantita ancipites: ideoque olim Pronunciatu discriptu distincta Gemin tio earum quatu3 Apex, qualisῖEAR v M omnium Latinis plus uno sonus. Priscianus d nos aut plures cuique tribuit, ex enunciatione, ex flatu, ex accentu. Tu eum vide. nam ego cur subtilia illa persequar, sine bono ullo usii 3 Sonos eos tantum exigam, qui in naturit '' ipsa litterae & insolitarib eius proprioque estatu insunt. Talis, . 'c minimum utque vocali duplea. Ego interrupi,DuplexneZmquam
17쪽
inquam. at nobis, mi Murete, simplex. Quiesce,inquitdudies. imo non duplex mod0, sed quibusdam triplex quadruple que. sed minim dira duplex. Cum enim Vocales omnes ancipites sint Latinis de quantitate loquorὶ & modo longae ea modbbreues: curae inprimis habuerunt prisci, ut sono ipsis distinguerent, quantae illatain quaque dictione. Ex ipso iu-
Gisis, tuis quam enunciatu colligebas, , an I, longum in Tata, in Sinis i' dicerem: o,an v, in Topulus,m Utem.&Leymus,praeterito tem pore esterrem, an praesenti. Decore, imo utiliter. nam hodie quae confusio.turbela Z Omnium pariter idem sonus,btouium longarumque . adeoque Vocalem unam non discernitimus,ut nec eam a Bi uocali. Itaque iure ambiguitatibus scatet de sordet hic noster sermo prae antiquo. Nec cura iis solum
'haec in enunciando: etiam in scribendo fuit. Aliter omnino Vocales longas pingere soliti, aliter contractas. Nam has solitarias poneKat ad exemplum hodiornum villas geminabant, ut duplicatione ipsa duplicem & productum in iis ostenderent illum sonum. Hunc usu nascriptores prisci mihi firmant, ut Victorinus Aser: Naevii O Liuim, cum longas dabastriben-L6set,dura vocales ponebant. Quinctilianus: qui mansisse id ad Attium vult, his verbis. Vpque ad Attium G ultra porrecto
recalibi cripsere. At Terentius Scaurus Attium ipsum auctorem facere eius inuenti videtur: ut censeo, falso.
Attii,inquit eminatis vocalibinscribi natura longawDubas' το- luit: clim alioqui adiecto vel sublato apice longitudinis vel breuitati cnota 'possit ostendi. Qui bene tamen de Apice monet. quem se-
cuta aetas, Ut compendi faceret, usurpauit pro geminatione.' Apicem appello, lineam transuersam quam siverticere voca bus
Accentu hoc modo. A. E. U. v. Nam, I, consulibo misi: quae: V. ' sola nec geminata olim,nec apicata, ut dicam infra. Haec linea est,quam Graeci dixere τί semis. Quinctilianus de ea su-ν phi se & coiri inio te: Vt longis si abis omnibus apponere apicem inepti sz , is simum eIi,quia plurimae, natuesipia verbi quod scribitur, patent: sic interim nec essurium clim eadem littera alium atque atrum intellinum f prout correpta vel producta Alfacit. t Malus utrum arboremsignia s- hominem non bonum,apice distinguitur. palus aliud priore tib l ne alivdsequenti In cat. Et cum eadem littera nominatiuo
18쪽
L A T I N AE L I N G V AR a' caseu braus,abtinuo longa est; virum quamur, plerum tu c notam neud sumus. Atque ut geminatio dudum, sic Apex iste nunc prorsus aboluit maiorum aeuo in tam crebro v su, ut Isidor, sautumet habitum eum inter legitimas ipsas litteras, his vcmbis. Inter duras titterarum, in Apψces veteres duxere. Is autem linea iacenssuper litteram,aequaliter ducta. Nos utimur,sed longe aliorsum, & N. vel M. litterae velut suppositicium eum, compendiaria quadam scriptura, habemus. Quod tamen haud nouit ij plane inuenti videtur. si quidem inpii sciscitam tibiis hic apex occasionem erroneae isti Vcripturae pia buit, uo tiens,Totiens, Icta mira, Formon tu, quonsus: cum scilicet inuenissent, Goties,Vicesimus Formsus. Haec Via Uersede Vocalibus, earumque sono: singulas nunc mihi vide.
Vocales primos lemu naturae exprimere: in plurimum, maestos.
temidorus ita batus. A,litterae reminus fomu, Cra di Exilis. Iu Cresso,duplex ea scripta: saepe cum flatu interpopto.
TQv E agmen mihi totum, A, ducet. iure. Cur enim non ea princeps, quae Naturae ductu, Nincti Infantes vide: per hanc vagiunt. Pueros: per hanc babant,lalunt,tatant. Viros, minas: praecipuos adsectu scis runt per istam . Gaudent Θbalia, audies . Dolentἶ H , ab, ingeminabunt. Nec dissimilis obseruatio spermitte mihi Luri ..... sam paullum curam in Vocalium caeteris. E quibus, E, pari- .iiam ρὸνο tergaudij dolorisque index. illius, cum Eu, Euge, fuste, Euare dicimus: istius, cum He, Hei, Heu, Heiulare. Sicut O item vos. s. M. laeto exclamamus,& Ohe saturos ac bene habitos, & Ouamus exsultantes. contra O, & Oh nos miseros, ellam audies in dolo-At, I, in admirationem valet,cum II ad nouitatem itera- I, I
mus, itemque Io ad triumphum. V, maeroris tantum notaru est: ab eaque Hu, Hui,& mulare. Cum tamen attendis; magis eli ut inaestificae omnes sint, & dolor in iis praeualcat, sicut in A ,- a. . omni vita. Ideis bene& perite de interpretatione earum ' Ar
titterarum qua voca es, metua ac turbes significant. . Sed nussis C , deliciis,
19쪽
deliciis, redeo ad meas spinas. A, igitur litterae PronunciatibiW duplex, Crassa&Lenis. Illa, cum longa: haec, cum breuiata. rinis λ --i Lenem sic efferes: ore diducto aruvontulo, b 'ensa modiceliu-gua. rec dentibus affulsά. Ita dicςs, o Facio, Aago: sicut audis, α paullum modo attenuatius subtiliusqtie quam vulgo. At Crassam incrassabis pariter . et seres eam s ritu lento cin hau Iρ maut aeque malido,ore modice aperto, o presim cmcv ide rotundo. denique in longa caenunciatio long or, de velut A A geminat Sic dices, rabum, V ari,aaraui,Datum. Sic distingues νωι ivit. lum in naui aut in pometo,ab homine ci alo: sic Anum ebriam ab sano obscaeno: sic Lingua tibi secernetur e LM a . Haec interGerma- ' Sueuorum io sua lingua ctiam hodie, ut audio, pronunciatio de scriptura est:barc veterum fuit quam Lucillitis,&ij qui F Apices praetulerunt, elicere conati frustra. Nam illius vessu apud Victorinum sunt,e IX. Satyrar. . A risum est,hinc incipiam, cui quae nomina abbossint. 'Deinde:
A,primum longa oe breui si aba: nos tamen divum i γ
Am ἄφες Graeci ut faciunt. .. Damnat ecce mani ito hanc in scriptura geminati emi sediri, si Mi nec Apices , Ut videtur, agnoscit, Damnat tamen ita,ut non .
omnes iudici illi fueritat audientes. Nam etiam post, in libri
& lapidibus haec scriptura. C. NuMON ivs. VAALA apud Ho- Iralium in manu scriptis est, itemque in Numis:& Aletrii Egia in lapide, L. BEm iENvs. L. F. vAARVs. Ab hac ratione in lFas his& monumentis passim est SERvILIvs. AHALA. an re-2cte, de an non verius Ala, frustia litigant viri docti. Ego eox ,δυ-t imoneo. ala fuisse olim, ex ratione geminandi, quam dixi:& s tuni solitum interponi saepe, ad sustentandum, siue etiain molliendum. Simile est,quod 'Mese,pro 31e, antiqui Littera tores notant, & Mebecum, atque etiam D. intersia, Mericum. 1 Nec ab alio fonte Prebendo, Velamens, cum vera sint Preendo, lVe enicinemque Milii hodie,quod Mi, & Mu antiquis. Aha- .lam quidem quod Alam valere, Cicero ostendit Hai e in Orata store ad Brutum: momodo noster Axi a malim Nesur. nam in Serui-
20쪽
Seruilios adoptione Brutus transtatus. Ala suctus est , msifugaliturae vastioruZDe primo clemento eius ii duplici sono,satis.
me' rogat α prensat . cuius eminciatio certo duplex Reue 1 hoe est arbitrario quadruplex. In Exilein & Pinguem ea di uita, ut vocales omnes: sed, nisi fallor, luplex iterum in illa so 'ibuαnus,& in ista. Acute haec indagem & obseruitem fortasse: . quid refert,si vere Z Primum igitur,E,pinguis enunciata ut E Eduplex: en unciata, sed & scripta. In Nummis legimus, FAV--τα
sTus. FZELIX. in lapide: BAsILICAM. CALECANDAM. sEEDEs. o Quae autem haec pronunciatio λ me iudice, illa quae apud '
' Gallos iri pletisque Latinis vocibus haesit. Mis, Rei dicunt, .Etiam nos pro Melle,Felle: psis verbis priscis,& fortasse germano sono. Nam olim fuit Meet, Feel. Inscriptura tamen peccarunt Galli: etiam isto, quod extenderunt, ut solet vulgus, ad sillaba, bre- G. bal iniriues. Nam Bieu, a Bene, habet hanc stirpem. Quae costuptaenunciatio tamen iam olim: ut discas e tipide enim uero scul- t. . M. ptores illi aut marmorarij plerumque imperiti,& ideo in scri--- plura sonum attendentes modo & exprimentes. qui in hae
Gr. quod non aliudquam crasso enunciatu I ene. Simile in baltem, S IrsTIA. HIILLA s. quod accipio, Sestia Hellis'. Hic prior sonus ut videtur non enim adfirmem prorsus; in E longa, quem efformabis, ore primum siemicluso; dein aperto, cum istarentiore spiritu, labiu productis modice, anu u nonnulli linguae ad primoresistites. Alter in eidem,non productus arqiiὸsea ina- Emma. gis latus, de ad, A, tenue nonnihil inclinans. quem exprimes, Vis iis
aperto magis ore, lentos serti statu, linguae subleuia O Iastiri
leuiter, necultam in partem mota. Denique verbo uno Lipsi , ii senat hoc E. Latum lita appellare malim, quam Pingue aut Crassumi idem quod Eta Graecum. Firma ac certa haec pronunciatio, supra primam illam, cui primus auctorego: ὶ ebque stabilitor Ausonius: