The poetical works, Latin and English, of Vincent Bourne

211쪽

FLUXUS AET REFLUXUS MARIS, ETC. 195

Quaesitumque decus meritis, et digna tropaea Impetit abrumpen Sermonem, dum premit intus Reliquias odii, taciteque loquacia Verba. Zoilus aspexit si forte poemata Garthi, O quantum ingenium t exclamat; sed dicitur ille Quam saepe innuptae ludunt hac voce puellae Quamque pia insidias gauden praeteXere lingUa, Caelia praefatur l Mihi non infamia curae est; Mene mOVet, quoniam est huic major turba procorum, Pulchrior haec, aut est quia ditior is honor uni-Cuique suus verum laudaret Si quis amicae Fulgente oculos, tum protinus illari sed olim Diceret esse probam tum suspirabit, At at tu Nunquid de puero audisti cubito prope Stantem Tangens. Sunt etiam haec vetulis monosyllaba cordi, Sed mea labellas musa indignatur anileS.

Cantabrigiae, in Comitiis prioribus 17l7-l8.

FLUXUS ET REFLUXUS ARIS PEΝDEΝΤ AB ACTIONIBUS SOLIS ET LUNAE.

QUID regat alterno aestus, qua vi alta tumescant AEquora, et elatis insurgant fluctibus Undae Humida quid jubeat retro Sublapsa referri Regna cano, pelagoque Volan do vela patenti.

212쪽

196 FLUXUM ET REFLUXUS MARIS, ETC.

Principio solem, et terras, praeclaraque coeli Lumina, Surgentemque in menstrua cornua lunam

Vis infusa regit, coitusque immensa cupido Molem agit, et magno mundi Se corpore miScet. AEtheris hinc ignes labuntur, et errat in Orbes QuiSque suos, Phoebi arbitrio, qui sidera certo Circumagit gyro, Sese XSors ipse movendi: Hinc celeri circum vertigine Cynthia rapta Volvitur, et varias splendoris lubrica formas Induit, Ora modis ostentans candida miris. Quae quoniam terra propius vaga lumine lustrat, Essicit, ut cupide sursum magis omnia tendant Surgere, dilectumque parent accedere ad orbem. At leni imperio Phoebes parere re USant Educti caelo montes, nullisque trahuntur Ιllecebris, solido vires dum corpore incunt. Mollis aquae citius cedit natura, mariSque Agnoscit dominama fluctus simul illa volentes Ad sese vocat, atque imo ciet aequora fundo, Attollens liquidam molem camposque natanteS. Ac velut incensa ingenti magnetis amore Ardet acUS, properatque coire, alitque, tremenSque Νititur ad lapidis latus, et nova vincula sentit; Haud aliter lunae observans iter, altius undaSErigit, assurgitque fretiiserventibu sequor. Nec mora, nec requieS; qua Se fert Cynthia, ponti Insequitur cumulu come una, et gibbus aquarum. Cum primum nostro vasti regina profundi

Incumbit pelago, tumidique ad littora fluctus

Νota ruunt, parte ex alia retinacula solvit

213쪽

Oceani, pontoque omnes effundit habenas Subsidunt humiles undae, refugaeque reCUmbunt. Nec nihil interea, qui lucida tela diei Spargit, et aspectat terra Sol arduu omneS,Emotam turba Tethyn agitatque tumentem. Cynthia cum fratris radiis obnoxia pleno Orbe coit, seu cum praeacutis cornibus ibit, Cernere erit magno marmor trepidare tumultu At si dilectae lampas Phoebea sororis Dimidiam partem candenti lumine tingit; Paulatim sese tollens, mare tardiu aeStum Provolvet segnem : in jam pervenit uterque, Qua Libra sequato discrimine dividit orbem, Continuo ad caelum convexo gurgite fertur Ardua congeries pelagi, et ad Spumea creScunt Cum sonituri nullo tantum se turbine Nereus Jactat, et ipsa suas mirantur Caerula ireS. Scilicet has leges natura, et foedera lunae Imposuit, Solemque dedit, qui tempore certo Et premeret, maris et monte educeret altoS. Ni saceret, late circum se immobilis humor Sterneret in morem Stagni, obSCoenaeque paludiS. Jam, jam nulla mora est ratibus nunc Anglica claSSis, Aurarumque leves animas, et flamina captanS, Jura dat oceano littusque assectat Eoum, Indiam in Europam portansu nunc labitur alveo Insolito Ganges Thamesisque it turbidus auro. Cantabrigiae, in Comitiis prioribus, l719-20. a

214쪽

DUΜ patrios alii laetantur volvere fastos, Auctoremque suae venerandum exquirere gentis, Νos hominum communem investigare parentem

Quid vetat, infantisque exordia pandere mundissΑt quis tarn stulte sapiens, qui finxerit orbis

Hanc laciem plusquam veterem, aeternamque teneri

Foedere materiem satali 3 quando decora Tota juventute exultat natura Vigetque. Spectemus Solema quis Solis, origine nulla, FUlgere perpetuos, ut Vestae, dixerit ignes 3 quo praedones referunt dum furta cometae

Ignea, diffundit radios dum prodigus ipse, Olim deficeret lucis lux ipsa parentem Nec nos, ut vetus it de ranis fabula Phoebo

Uxoris sobolisque invidissemus honorem: Nos Orbo, nos heu L quereremur celibe Phoebo. Quin dum plus terris, quam redditUr, Xit aquarum, Cur non a1ades siccae eptunus arescit 3 Cur non exussit sitientes Sirius agros, Nec pandit tellus Erebum rimosa profundum γQuid, cum sol proprio remeante orbe planetas Attrahit, inque vicem attrahitur; si aeterna fuisset Vis utrisque olim, cur non amplexibus haerent

215쪽

Μarsque Venusque ruit Saturnus cum Jove ' cur

Mundus in immanem confunditur ignis acervum Sed neque crediderim tibi, Luna, aeterna fuiSSe

Cornua, qua Sese jactant aetate priores Arcades, aeternos se dicere parciu RUSi. Νec tantum genti affectes ascribere honorem, Cambro-Britanne, tuae ; Sati est, quod mille virorum Sanguine unctorum percurrere nomina poSSiS,

Quod tibi nescio quis memoretur Regulu auctor. Nec nos siqua fides, siqua est reverentia fastis)Longo intervallo communi a stirpe remoti, Stirps sibi inflatam confessa coelitu auram. At quibus haec hominum rerumque aeterna figura Creditur, in labyrinthaeis ambagibus errant. Si non, quod dicta est aeterna, aliunde recepit Materies, Deus est Deu eSt, quodcunque Videmus Νec soli AEgypto divi nascuntur in hortis. Quod si materies divino e numine manet,

Cur Deus ultro perficeret, quem non regit, Orbem γAn vero invitus 3 quis erat qui cogere posset Nempe peregit opus, nullo cogente, coactus Hinc sine principio mundus, sine fine movetur lIncassum cupiunt rationem eludere verbis, Arbitrioque negant divini numinis orbem In nihil e nihilo productum, OSSe reVerti; Instat summa dies et ineluctabile tempUS, Cernere cum fuerit confectam aetate parentem

216쪽

200 ET A ΗΜΕΡΟΝ. Dejectare caput naturam, et cedere morti: Testari ex ipso primordia fine videtur. Et non vitalis sensim vaneSeere UndUS. Sic ubi perfecit divina Daedalus arte Automaton faber, appendit cum mobile pondus, Aptavitque rotis axes, mandata lacessit Singula par placido SyStema tenore moVetur At cum nativa pondus libratile terras Attigerit gravitate, retardat machina curSUS, Principiumque brevis motus confessa quiescit. Cantabrigiae, in Comitiis posterioribus 1715-16.

PRINCIPIUΜ rerum, caeli, terraeque mariSque, Nascentem e nihilo mundum, artificemque JehOVam, Magnum opuS, aggredior tenui celebrare Camoena. Ante mare, et terraS, Superique palatia caeli, Omnia erant tenebrae, chaos omnia cum Deus inquit, Fiat lux. V Verbum omnipotens nox protin US atra

Audiit, inque suas fugit tremebunda latebras Stipatique ignes radiantia tela diei Misere, et risit diffuso lumine munduS. Sic primus fulgere dies incepit, et orbem

Describens, alios latuit renovandus in OrtUS.

217쪽

'ETA ΗΜΕΡΟΝ. 20 lΑngelicus circum plauSu choru Omni Ovabat, Caelesti auratae sonuerunt pollice chordae, Et celebrant cantus magni natalia mundi.

Continuo tenues aura Super omni numen,

Late firmamentum ingens, expandit ut illic

SUSpensae a terris undae, gelidique Volarent Imbres, et gravidae maturo fulmine nubeS, Degeneresque hominum motura tonitrua mente :Imperiumque dedit ventis, motusque ciere Iussit ne nimio langueSceret aura calore, Colligeretve simul diros immota apore ;Ne vitae fons ipse per aegros Spargeret artuSPurpurea peSteS, et certae Semina mortiS.

Obductas sed adhuc celabant aequora terraS, Omnia pontus erant jussit cum cedere fluctus Omnipotens opifex, undisque immensa profunda Porrexit jussa subito, velut agmine sacto, Conglomerantur aquaeu madidum caput exerit undis Fundus, et in valles hinc se submittit apertaS, Aerios illinc tollens ad sidera monteS. Inclusus saevit minitanti murmure pontUS, Attollitque iras, et monte Volvit aquarum. Frustra perpetua naturae providu auctor OppoSuit moles, atque insuperabile littus. Sed sparsim latis errabant flumina campiS,Manabant gelidi vario sinuamine fonteS, Dulci per pronas trepidante murmUre ripa ;Ne sitiens terra informes aperiret hiatuS, Ne sterilis foret, atque ignavae Campu arenae.

218쪽

202 'ET A ΗΜΕΡΟΝ. Ecce jubente Deo, flores et gramina terrae Induitur acies rident vernantia prata, Arvaque parturiunt nullos eXperta labores. En l rosa purpureos aperit formoS coloreS, Virgineos pandunt et candida lilia vultus; Exultat tellus, variaque ornata Corona Ridet, et ambrosios circum diffundit odores.

Scandunt Umbrosa Suprema caelamina SylVae, MontiSque ascensum Superant, funeSta VPreSSUS, Et quercus tectis, et inUS RVibUS aptae.

Interea Zephyri et spirantes molliter aurae Ludunt dum rivi serpunt ad margini oraS, Pinguia qui circum glebis alimenta ministrant. Tunc hilares primum rubuerunt vitibuS UVaeri Tempora tunc diversa anni confusa videre :Quicquid frugiferis profert autumnus in horis, Quicquid promittunt renovati tempora VeriS, FructuSque, et flores, fructus spes pulchra futuri,

Sic ubi disposuit terras animantibu aptaS, In caelis proprio candentem lumine solem Fixit, et alterius pallentem lumine lunam. Auricomum Solem Stadium decurrere jussit Longius, ast illam breviores flectere gyros Metiri ut spatium possent et menSiS, et anni, Et pulchra informes variarent luce tenebraS. Ecce L iterum terrae pariunt, et US per agrOS Undique depascunt virides animantia CampOS. Reptilium innumerae gentes, quas fertile verbum

219쪽

'EΣΑ ΗΜΕΡΟΝ. 203Produxit, vitam accipiunt initumque movendi. Immane surgunt tigres, rabidique leones, Cornigerique boves, distentaque lacte capella. Ecce P novis tremulum diverberat aera pennis Alituum genus, et multo super aethera plaUSuFertur, et undantes implet concentibu auraS.Νec suus interea deerat vagus incola ponto Errabat multus passim per caerula piscis AEquorari prae reliquis ingens balaena, tyrannus Oceani, vastam molem laSciva per undas

Provolvit, liquidi terrorque et gloria regni. Sanctior his, et qui dominari in aetera pOSSet, Tandem natus homo est; propriaeque huic indidit

aurae

Particulam, imperium huic ingens, sedesque beatas Indulsit rerum Genitor, Sacrosque laboreSQuos jam inierat, laudans, ' Absolvimus,' inquit, magnum Opus hinc tempus tuus hinc exordia

Sumat

Computus, et pulchro diStinguat saecula gyro.

220쪽

AD TEMPUS

QUI silentem praecipita S Ugam, Caecoque praetervolVeris impetu, UrgenSque curSUm, nec morari Scis, Deus, aut potis es reverti; Tu Sede celsus dum revolubilem Torques laborem, dura necessitas Auriga in aeterno recUrSUS Flectit equos volucremque currum Te saeculorum oblivia te breves Sequuntur anni, te fuga mensium Velociorum, te dierum Versicolor comitatur ordo;

Tecum alta Virtus laurigeram sedet Decora frontem, et filia Veritas, Cui vultus immortale fulgens Purpureo radiatur igne :Injuriosa ne citus orbita

Verta columnam, quam tenuis labor Struxit amoenae parce UrrU, Parce gravi metuende falce.