장음표시 사용
51쪽
Moerentes stant circum homines, imaque recondunt Mente sonos, fidum genus, incertique quid optent: Te dulces nolunt moriendo abrumpere VoceS; Protrahere ingente nolunt vivendo dolores.
EN, Thoma, en inhians divino in corpore UlnUS, En crucis et clavi livida signa videt
Credulus hinc Christum agnoscas, dum Vulnera monStrat
Quae digito explores vulnera Christus habet. Hinc tibi, dive, fidem, hinc aliis confirmat et ipse Quod dubites, alios non dubitare sinit.
JANE pater, gemino cernis qui tempora Vultu, Qui finem annorum, principiumque VideS; Tempora proSpicias naScentia, et omine laeto Distinguat faustos candidus ordo dies. Ferratis cohiberioribus tristem intus erynnin, Improba nec poscat civicia arma furor. Incipiat, precor, auspiciis felicibus annus, Et, quibus auspiciis incipit annus, eat.
ITE domum reduces, et gaudia dicite vestra; Omine laetantes sideris te, magi.
52쪽
Vidistis totum implevit qui numine celUm, Inter mugitus hic recubare boum. Vidistis blandum infantem, qui regna reliquit. Ut multa in torris, heu mala multa ferat: humiles animos divini o pignus amoris lQuod Deus hic noster, quis Deus alter aget
DIVINI rediit clarus honoribus En Christus domitis victor ab inseris lDevictoque sepulchro Μ0ssiali egreditur nOVUS. Deceptam rabiem, consilia et dolos Judaeum doleat vulgus inutiles; Quod possint nihil ultra Iraeque et furor impotenM: Si multis laceratus cruciatibUS, Si poteras, Christe, mori, diu
QUEmpaeferebas, horror ubi UUS, Orce, nondum funeribus Saturo Victoriae, quas actitabaS, O ubi sunt, avidum sepulchrum γ
53쪽
Mors et sepulchrum, cedite, cedite, Vinclis solutis; nam moritur modo, Ut vincat, et victor resurgit Ad superos Deus, ut triumphet.
LUX alma et cresso semper Signanda lapillo est. Carole, quae regnis te, tibi regna dedit; Quae non ut Semper patriae agit exul abesses Passa, dedit manibus debita sceptra tuis. Qua scelus extinctum positis civilibus armis, Qua furor et dirus seditioni amor. dato, Dii, sacratam habeant hanc Sque nepotes: Ut suus huic luci sit, date, Semper honOS.
Caroliden lux una dedit, lux reddidit una; Dicite, num majus quid dedit una dios γ
MAX1ΜUs antiquis venisti moenibus hospes Jam tandem, nitidoque graVe in marmore vultus Erigis, O decus, o tanti laus optima tecti lΝoc talis prisco Chaucerus conditur ingens In tumulo pater, aut vario modulamine dulcis Spen SerVS, non arte pares, non divitis haustu Castalis tanto liquidive aspergine fontis.
54쪽
Ipse nova virtute ingentes fortior ausus AggrederiS, Vates, validoque agis impete mirum Certus iter, cursusque novos ultra avia longe Limina musarum, Veterisque cacumina Pindi: Quantus per Graias olim mirabilis urbes Ibat Maeonides, divumque ferebat honorem :Quantus in attonitis volitabat rupibus Orpheus: Ille deum sanctas stirpes et nomina vateSAE ternumque canit decus, antiquosque laboreS, Aut hominum genus, aut dis primordia lucis: Turbatasque domos superis, immissaque bella, Immanes ausus tum victis tartara triste Effugium, torrentesque umbras Stupet undique turba Fulgura verborum et docti miracula cantUS. Tale tuum carmen nobis. Quin pulchra recludis Hortorum spatia, irriguisque ingentia campis Flumina concelebras, primaeVi regna parentis:
At dulcis conjux secta inter lucida florum Mollibus invigilat curis, ubi dives opacat
Umbra toros, myrtusque iret, dubiique rubores Νascuntur violis, et se crocus induit auro. Post autem, rupto fatali foedere, tristis Exilii poenas subeuntes rura peragrant Sola simul trepido greSSU, ambiguique Viarum.
Limina dilectasque domos feralia flammis
Tela nitent circum et saevae formidinis ora: Tam facili polles citharae moderamine, tanto
Numine verborum, VariarUmque Ubere rerUm
55쪽
Ιngeni : ergo animos quaedam divina voluptaSPercipit, aut trepidos sensus perlabitur horror Intimus, aut vero perculsi pectora luctu Solvimur in lacrymas tecum, et misereScimu Ultro. Salve, Sancta mihi Sedes, iique, Unice VateS, Extructumque decus tumuli, et simulacra Verendi IpSa senis, laurique comae, et tu Uneri aUctor Egregii. Tanto signatum nomine marmor Securum decus et seros sibi vindicet annos,
57쪽
DECEPTOS pastor secum meditatus amoreSAd ripam acuit praetereunti aquae; Dumque recensebat salsae periuria nymphae, Lassatum salices sustinuere RPUt. Audierant ephyri vocem gemitusque dolentis, Et moestis venti congemuere Soni : Audierat rivus resonumque ad murmur murmUr, Et questum ad questus ingeminaVit aqua.
Ah miserum Corydonem et durum ante omnia satum lTristibus his lacrymans ingemit ille modis Adspexi vultum lethoque heu sidera iniqua l)Ex illo intuitu quot graviora tulit Nusquam tutus eram Daphnae mihi dulcis imago
Ridentis, dulcis sermo loquenti erat: Seu caneret, blando captus modulamine, quando Tam Uave, Xclamo, tu, Philomela canes lSaepe quidem dixi, Miserebitur illa; sed undo
Tam nostrae fieret rusticitatis amansi Unde urbis splendorem ea Sciret, OpeSque SuperbaSSordibus exiguae posthabuisse casae Credebam tamen ignarus oebarque quod SSet Inter divitias invenienda fides :Quod crassae pOSSent Vestes, victuSque placere Rusticus, atque humili Sub lare eaStu amor. Ea
59쪽
Quid mihi, apollinea cingar quod tempora lauro, Et querulae norim tangere si lyrae 3 Quid prodest, molles numero siquando OVebam, Virgines circum quod maduere genae 3 Ah, nihil est, Corydon, Phoebi cur munera dactes Νec lyra jam decori, nec tibi laurus erit. Est novus est Daphnae felicior ignis ot illi
Dulcior est calamus, callidiorque manUS. Vos tamen hinc comitum par o cariSSima, amici, Quei mecum luctus Sunt, SociuSque dolor,
Parcite vos, quicquid dederint mihi sata serendum, Parcite vos Daphnen insimulare doli.
Si toto vagus orbe feror, comitatur euntem Me mea Sors nulla dissocianda fuga Quamvis inteream, Daphne mutabitur Sque Inteream quamviS, Sque fidelis ero. Siquid adhuc poterunt mollescere corda, ne omniSEx inclementi pectore fugit amor;
Agrestes inter decoret mea funera nymphaS, Membraque supremo det tumulanda rogo. Hoc mihi concedat saltem, non multa roganti,
Nudaque cupressi frondibus Ossa tegat; Relliquias urna positas ubi viderit, Urna, Relliquias fidi, dicat, amanti habeS.