Anthologia latina, passages from the Latin poets, selected and arranged with notes

281쪽

LUCANUS. 26 IDeplorat Libycis perituram Scipio terris Insui tam sobolem Maior Carthaginis hostis,

Non servitur maeret Cato sata nepotis. Solum t0 Consul depulsis primo tyrannis Brute, pia inter gaudentem vidimus umbras. Abruptis Catilina mina fractisque cateniSEXsultat Mariique truces, nudique Cethegi. Vidi ogo lautantes, popularia nomina, DruSΟM; Legibus immodicos, ausosque ingenti Gracchos Aetornis chalybum nodis, o carcere Ditis Constrictae plausere manuS, campOSque piorum Poscit turba nocens. Regni possessor inertis Pallonios aperit Sedes, bruptaque Saxa Asperat, et durum inclis adamanta, paratque Potinam victori Roser haec solatia tecum, O iuvenis, placido manes patremque domumque EXSpectare sinu, regnique in parte Serena Pompeio servare locum Nec gloria parvae Sollicitet vita veniet, quae miSceat omneSHora duces Properate mori, magnoque Superbi Quamvis e parvis animo descendite bustis, Et Romanorum manes calcate deorum.

Quem tumulum Nili, quem Thybridis adluat unda,

Quaeritur, et ducibus tantum de funere pugna eSLTu satum ne quaere tuum cognOSeere Pareae, Me reticente, dabunt tibi cortior omnia utes Ipse canet Siculis genitor Pompeius in arvis. Lib. I. v. 775-814.

282쪽

26 ANTHOLOGIA LATINA .

CLXXXV.

The Portenta seen on thema of the Datile of

Pharsalia. UID mirum, populos, quos lux eXtremn

Lymphato trepidasse metu 3 praesaga

malorum

Si data mons homini est Tyriis qui Gadibus hospes

Adiacot Armeniumque bibit Romanus Araxen, Sub quocumque die, quocumque est Sidere mundi, Maeret, et ignorat caussas, animumque dolentem Corripit, Emathiis quid perdat neSeiu urviS. Euganeo, Si vera fide memorantibuS, augur Collo sedens, Aponus terris ubi fumiser exit, Atquo Antonore disporgitur unda Timavi, Venit summa dios geritur res maxima, diXit: Impia concurrunt Pompeii et Caesaris armas Seu tonitrus ac tela Iovi praesaga notaVit, Asthora seu totum discordi obsistero caelo Perspexitque polos seu lumen in aethere maestum Solis in obscuro pugnam pallore notaVit. Dissimilem corte cunctis, quo eXplicat, egit Thessalicum natura diom : Si cuncta perito Augure mens hominum caeli nΟVa Signa notaSSet, Spectari toto potuit Pharsalia mundo. summos hominum, quorum Fortuna per Orbem Signa dedit, quorum satis caelum omne vaeavit lHaec et apud seras gente populOSque nepotum, Sive sua tantum venient in Saecula fama,

283쪽

LUCANUS. 263 Sive aliquid magnis nostri quoquo cura laboris Nominibus prodesso potest, cum bolla legentur, Spesque metusque Simul, perituraque Otia moVebunt: Adtonitiquo omnos veluti venientia sata Non transmissa legent, et adhuc tibi, Magne, saVebunt.. Lib. Vii. V. 185-213. CLXXXVI.

Omnia ademit a dieS. UNC omno Latinum Fabula nomen erit Gabios Veiosque a Coramque

Pulvor vix tectae poterunt monstrare ruinae, Albanosque patres LaurentinoSque penateSNus vacuum, quod non habitet, nisi nocte coacta, Invitus, queStusque Numam iussiSSe, Senuior. Non aetas haec carpsit edax, monimentaque rerum Putria dostituit crimen civile idemus, Tot vacuas urbes Generis quo turba redacta StHumani Toto populi qui nascimur orbe, Noe muros implere ViriS, nec ΡΟSSumu agrOS. Urbs nos una capit Vincto fossore coluntur Hesperiae Segetes stat tectis putris avitis In nullos ruitura domus : nulloque frequentem Civo suo Romam sed mundi saece repletum, Cladis eo dedimus, ne tanto in corpore bellum

284쪽

264 ANTHOLOGIAE LATINA . Iam posset civit gori Pharsalia tanti Caussa mali. Cedant seralia nomina Cannae, Et damnata diu Romanis Allia fastis.

Tempora SignRVit leviorum Roma malorum Hunc voluit nescire diem. Pro tristia fata Aera peStiferum tractu, morbosque fluenteS, Insanamque famem, permiSSasque ignibus UrbeS, Moeniaque in praeceps laturos plena tremoreSHi possent eXplere viri, quos undique traXit In miseram Fortuna necem, dum munera longi Explicat eripiens aevi, populoSque dueeSque Constituit campis per quo tibi, Roma, ruenti OStendat, quam magna cadas Quo latius orbem Possedit, citius per prospera sata cucurrit. Omno tibiisllumasentes dodit omnibus annis: Te geminum Titan procedere vidit in aXem. Haud multum terrae spatium reStabat Eoae, Ut tibi nox, tibi tota dios, tibi curreret aether, Omniaque errantes stellae Romana Viderent. Sod rutro tua sata tulit, par omnibus anniSEmathias funesta dies. Hac luco cruenta Effectum, ut Latio non horroat India fasces, Nec vetitos errare Dahas in moenia ducat,

Sarmaticumque premat succinctu con Sul aratrum.

Quod semper saovas debet tibi Parthia poenas, Quod fugiens civit nefas, redituraque numquam Libortas, ultra Tigrim Rhenumque receSSit. Ah l totius nobis iugulo quaeSita Vagatur, Germanum Scythicumque bonum, noc respicit ultra Au Soniam : Vellem, populi incognitu noStriS.

285쪽

LUCANUS. 265Vulturis ut primum lasvo sundata volatu Romulus infami complevit moenia luco, Usque ad Thessalicas ServiSSes, Roma, ruinaS. D. V. 391-439.

CLXXXVII.

Thes8aly. HESSALIA infelix, quo tanto crimine tollus

Lassisti superos, ut te tot mortibu unum, Tot scolorum fatis promerent 3 Quod sussicit asevum Immomor ut dono bselli tibi damna vetustas 3 Quae seges infecta surget non decolor horbassQuo non Romanos violabis omere mane 7 Ante novae Venient aetes, Scelerique secundo Praestabis nondum Siccocho Sanguine eumpOS.

Omnia maiorum vertamus busta licebit, Et stantes tumulos, et qui radice Vetusta Effudore suas, Vietis compagibUS, urna :Plus cinorum Haemoniae Sulcis telluris aratur, Pluraque ruricolis feriuntur dentibus Ssa. Nullus ab Emathio seligasset litore funsem Navita, nec terram quiSquam moViSSet urator, Romani bustum populi sugerentque coloni Umbrarum campo gregibus dumeta carerent: Nullusque auderet pecori permittere pastor Vellere surgentem de nostris Ossibus herbam; Ac velut impatiens hominum, si solis iniqui Limite, Vel glacie, nuda utque ignota iacereS,

286쪽

266 ANTHOLOGIAE LATINA . Si non prima nefas belli, sed Sola tulisses. supseri liceat terra Odi SSe nocenteS. Quid totum premitis, quid totum absolvitis orbem Hosperia clades, et flebilis unda Pachyni, Et Mutina, et Leucas puros secere Philippos. Ib. V. 847-872.

CLXXXVIII.

The sotheosis of Pompta.

non in Pharia manes iacuero favilla,

Nec cinis exiguus tantam compescuit umbram Prosiluit busto, semiustaque membra relinquens Degeneremque rogum, Sequitur convexa Tonantis. Qua niger astriferis connectitur axibus aer ;Quaque patet terras inter lunaeque meatuS,Somidoi manus habitant, quos ignea virtuSInnocuos vita patientes aetheris imi Fecit, et aeternos animam collegit in orbes. Non illuc auro poSiti, nec ture Sepulti P0rvoniunt Illi postquam Se lumine vero Inplevit, stellaSque Vaga miratur, et nStra Fixa polis, vidit quanta Sub nocte iaceret Nostra dies, risitque sui ludibria trunci. Hinc super Emathiae campos, et Signa cruenti CaesariS, ae SparSus Volitavit in aequore claSSes Et scolorum vindex in Sancto pectore Bruti Sqdit, et invicti posuit Se mente Catonis.

287쪽

LUCANUS. 267

CLXXXIX.

O tamen a LMagni pervenit gratiuMum braSOmne quod in superos audet convicia vulgUS, Pompeiumque deis obicit, quam pauca Catonis Verba, Sed a pleno venientia pectore Veri. Civis obit, inquit, Multo maioribus impar Nosse modum iuris, sed in hoc tamen utilis aevo, Cui non ulla fuit iusti reverentia Salva Libertate potens, et sotu plebe parata

Privatus servire sibi, reetorque SenntUS,

Sed regnantis, orat Nil belli iure poposcit: Quaequo dari voluit, voluit Sibi posse negari.

Immodicas possedit opes, Sed plura retentis Intulit invasit serrum, Θd ponere norat. Praetulit arma togae: Sed pacem armatu amaVit. Iuvit sumta ducem, iuvit dimissa poteStas. Casta domus, luxuque curenS, Corruptaque num

Fortuna domini. Clarum o venerabile nomen Gentibus, et multum nostrae quod proderat urbi. Olim ora fidos, Sulla Marioque receptiS,Libortatis obit Pompeio rebv ademto, Nunc se ficta porit Non iam regnare pudebit: Nec color imperii, nec frons erit ulla SenatuS. solix, cui summa dies fuit obvia victo,

288쪽

268 ANTHOLOGIAE LATINA . Et cui quaserendos Pharium colus obtulit enses

Forsitan in socer potuiSSet Vivere regno. Seire mori, Sor prima ViriS, Sed proxima cogi. Et mihi si satis aliena in iura enimUS, Fac talem, Fortuna, Iubam non deprecor hosti Servari, dum me Serve eerVie reeiSa. ID. v. 186-214.

CXC.

Caton Mare through Libya .

E, deo plenus, tacita quem mente gerebat, Effudit dignas adytis e poetore Oee : Quid quaseri, Labions iub0 An libor in armis Occubuisse Velim potius, quam regna videre 3 An sit vita nihil, sed longa 3 an difforat aetas 3 An noceat vis ulla bono Fortunaque perdat OppoSita virtute minas 3 laudandaque volle

Sit Satis, et numquam successu crescat honeStum ΘScimus, et haec nobis non altius inseret Ammon. Haeremus cuncti SuperiS temploque taeente, Nil facimus non sponte dei nec vocibus ullis Numen eget dixitque semel naScentibus auetor Quidquid sciro licet sterilesne elegit harenaS, Ut caneret paucis, merSitque hoc pulvere Verum Estne dui sedes, nisi terra, et pontUS, Puer, Et caelum, et virtus Superos quid quaerimus ultra3 Iuppiter St, quodcumque vides, quocumqUe min

289쪽

LUCANUS. 269 Sortilegis egeant dubii, semperque suturis

Casibus ancipite : me non oracula Certum,

Sed mors cortu facit Pavido sortiquo cadendum est: Hoc satis ost dixisso Iovom. Sic illo profatus Servataquo fide tompli, discedit ab aris, Non exploratum populis Ammona relinquenS. Ipse manu Sua pila gerit praecedit antisti Militis ora pedes : monstrat tolerare aporeS, Non tubodi et nulla vehitur cervice Supinus Carpontoque sedens Somni parcissimus ipse est, Ultimus haustor aquae. Cum tandem fonte reperto Indiga cogatur latices potare iuVentUS, Stat, dum lixa bibat veris magna paratur Fama bonis, et Si Successu nuda remoto Inspicitur virtus, quidquid laudamus in ullo Maiorum, sortuna fuit Quis Marte Secundo, Quis tantum meruit populorum Sanguine nomen ΤHunc ego per Syrtes Libyaeque extrema triumphum Ducere maluerim, quam ter Capitolia curru Scandere Pompeii, quam frangere colla Iugurthae. D. V. 504-600.

290쪽

a o ANTHOLOGIA LATINA .

P. PAPINIUS STATIUS.

Silvarum. Lib. II. i. O Glaucias the Free an of Aledius Melior. UOD tibi praerepti Melior, Solamen

alumni, Improbus ante rogos et adhuc vivente

favilla ordiari abruptis setiamnunc fl0bilo venis

Vulnus hiat, magnaeque patet via lubrica plagae. Quum iam egomet cantus et verba medentia saevus Consero, tu planctus lamentaque sortia maVis, Odistique cholyn surdaque RVErteri nure. IntempeSta can citius me tigris abactis Fotibus orbatiquo velint audire leones. Nec si tergeminum Sicula de virgine carmen Affluat, aut silvis chelys intellecta serisque, Mulceat insanos gemitus Stat pectore domons Luctus, et admoto latrant praecordia tactu. V. I-13.

. . . . .

Fas mihi sanctorum venia dixiSSe parentum, Tuque, oro, natura, Sinas, cui prima per orbem Iura animis Sancire datum non omnia Sanguis Proximus aut serie generis demissa propago