장음표시 사용
1쪽
2쪽
3쪽
In adornanda hac dition quod ad ordinem poetarum attinet a Sc eidemini Urghii quo dispositione in eo potissimum recessi quod ex poetis elegiacis et
iambicis unam continuam seriem conformavi neque
enim aptum mihi visum est, insignia elegorum Archilochi, iamborum Solonis et Cratetis fragmenta in aliis huius collectionis partibus atque ceteras generum illorum reliquias legi. Recentiorum poetarum fragmenta, quae exstant in Anthologiae Berghiana editione prima et secunda, peculiari libro dero propositum mihi est.
Numeris fragmentorum ubi asteriscus' adiectus est, significatur, fragmenta e coniectura, non Xantiquorum festium auctoritat ei inter cuius reliquias exstant poetae vindicata esse crux ' usurpatur, ubi fragmenta ad certum carmen vel carminum genus X coniectura reseruntur. Uncis indicavi, aut totum cuius numerus uncis circumscriptus est fragmentum vel carmen aut singula verba pro puriis me habere;
uncis inclusi quae verbis traditis addita, undis quae pro Vocibus vel syllabis quas libri xhiboni x
coniecturis incertioribus in textum illata sunt. Littoram H ad significandum asperum quem dicunt spiritum sexto saeculo apud Aeolos et Iones Asiaticos
4쪽
non iam in usu fuisse satis constat. Minus certum videtur, utrum hae gentes spiritum iam inde a noseptimi saeculi omnino non pronuntiaverint an per aliquod temporis spatium tenues soni illius seliquias in earum sermonibus servatae fuerint ei. Curtius Grund g. de grioch Etym. p. 683. Si evers Grundg.
dor honoti k p. 13 l): nam id nemo sanus opinabitur, uno ut ita dicam di spiritum in illis rogionibus xore hominum subit evanuisse. Sed etiamsi statuaurus,
ne in Semonidis quidem Mimnermiquo aut in Alea si
sermone ullum spiritus vestigium superfuisse, tamen non video, cur nobis non concessum sit etiam in poetarum Asiaticorum et in Herodoti exemplaribus, pra0ssertim in editionibus non doctorum tantum virorum
usui destinatis, duas spirituum notas perspicuitatis causa distinguere, si quidem admissa hac distinction0 nullam veteris scriptura litteram mutamus neque ullamo addimus dummodo discant teneantque tirones, aliam osso discriminis rationem in Alcaeo Hipponacte Herodoto, aliam in Alcmane indaro Aeschylo Ceterum otiam is qui litor sonti id certe non negabit, praeferendam esse meam rationem ei qua adhuc fero vale consuetudini, ex qua in Alcaei et Sapphus reliquiis propter Veterum grammaticorum scilicet auctoritatem ubique spiritus lenis ponitur, in poetarum Ionicorum et Herodoti exemplaribus asper a leni distinguitur. De dialoeti seolida barytonesi quae grammatici
Graeci docent, ea hausta esse ex Observationibus aeculo fortio vel quarto non antiquioribus facile apparet. Quatenus autem mutatus hic voces enuntiandi modus
5쪽
PRAEFATIO. et Meister, Grioch Dial. 1 p. 37 sq. saeculo septimo apud Lesbios in sermon hominum nobilium propagatus fuerit, id cognoscere neqhae Veteres illi artis grammati ea magistri potuerunt neque o possumus. Recte do hae ro iudicavit Brumannus Grioch Gramm.'
68. Itaqu0 haud inopi aliquis leaei t Sapphus
oditoribus suaserit, ut in hae obscuritat accentuum notas omnino abiciant. Sed eum plano mihi constet, paucissimis tantum ex iis qui hoc libro utentur talom fragmentorum speciem placituram esse, in hac quoquere perspicuitati consulendum esse ratus praetuli vulgatam honosin, quam etsi non maiore, tamen prorsus eodem iuro atque Aeolicam illam sequi, iudico nobis ii eos. In vocabulorum formis secundum dialectorum di versitatus constituendis alios audaciam, alios inconstantiam meam vituperaturos esse minime me fugit. Sod utut de a se iudicabitur, neglegentiae crimen in me non cadere conseius mihi Sum num quaecunque in toxtu posui, ex diligenti deliberatione prosecta essu pro certo affirmare OSSU m. De sectionis varietat uberius exponere ab huius libri ratione alienum est. Qui accurate scire cupiunt, quas scripturas librorum memoria traditas mutaverim quibusque auctoribus hoc fecerim, poetarum lyricorum editi no Berghianam quartam adeant. Neeessarium famon visum est brevem adnotationem infra subicere, ut et earum mendationum auetores indicarem, quae
apud Bergilium plerumque quia recentiores sunt non
ommemorantur, et eo loco proferrem, ubi vindicia olectionum a me receptarum eXstant sciendum tamen est hunc alterum indie0m minime esse plenum Asterisco'
6쪽
PRAEFATIO. in adnotation seriptura tradita significantur, littera J. annales qui inseribuntur Jahr0sborielit ibo disFortsehristo dor lassisehon iterthumsWissensehaft'. D nonnullis quasestionibus fusius quam hic fieri possest disputandi non deerit Opportunita S.
Bostat ut ex animi sententia maximas gratias agam Augusto ii mann sio, qui collati nos codisium Τh00gnido rum Iordano conlaetas mihi suppeditavit, Art lauro Lud Wiehio, qui libri h00guid si altorius et carminis seudophoeylide loetionoso libro A ab ipso diligentissimo notatas mihi con-eossit, Othoni Honsio, qui odiet Stobasiani Vind0bonensis collationem Meliterianam mecum communicavit, denique Carolo aebor lino et Ernesto Hoffm anno, qui in corrigendi plagulis strenuam mihi operam praestiterunt. II alis Saxonum MDCCCXC. E. Biller.
7쪽
Exomplaribus huius anthologia spe citius divenditis eum non dos eorent empturientes, librarius honestissimus a me petivit, ut gravioribus romodiis in aliud simpus remotis intra paveo menSe quae O- fissima mihi viderontur addorem et demerem atque hoe anno ineunte schedula typis exprimendas operariis traderem Laborem quamvis fastidiosum defroetare nolui, eum praesertim libellum usui commodissimum in Oholis huius anni aestivis adhibiturus essem. Nihil igitur o seriniis mois protuli quod accuratiorem aut narrationem flagitaret aut argumentationem ordinem fragmontorum et positarum ab Hillor institutum servavi; ' non eorrox nisi levia quaedam vitia et aperta. Neque tamen ab animo impetrare potui, novam illam fragmentorum Aeolicorum tonosin ab illor p. V)commendatam ut Servarem. Nam ut oncedam quod vix concedendum est grammati eos antiquos accentum A solidum e sol saeculi quarti vel fortii sermon d0' Cetorum Hille eam fere rationem secutus est quam ego commendaveram Lith centralbi. 1886, 3 p. 1161. 1889, 29p. 985 atque quam etiam nunc maxime probo Spiro quidem Deutsche Liu.-Z0itiing 1891, 11 p. 376 ut elegiarum poetae ab hac anthologia excluderentur, ceteri secundum tempora disponerentur postulavit; sed disticha legiaca ad epodorum taSynarietorum genus pertinent, quam poeseos melicae quasi radicem esse iam antiqui docuerunt Pauly-Wisso a II p. 503 sq.).
8쪽
VI PRAEFATIO. seripsisse, non equidem intellego, cur similem aecentum apud solos iam septimo aequio viguisse Onistere non liceat eorte iam non Viguisse nemodum demonstravit. Iam Sicili ea in atqu0 hymnis Delphicis
repertis quam arte melos apud Graecos coniunetum esset eum ego tu lingua nupse dididimus simulquo grammatioOS antiquos in egent definio do summam subtilitato fidomque praestitisse admirantes cognoVinins ' Quid igitur si hominus oeti audiali quarti
tertiique, quos carminum Aeolidorum melodiis antiquioribus usos esse demonstrare conatus sum hilol. LII 199, ando aediu0ndi rationem, qua illo tempore eotenses utebantur, carminibus Veteribus expressam inveniebant Nam lingua μελος elisee0ntum in arminibus plerisque quasi fundamentum Sse molodia mustea iam antiqui seriptores Oeuerunt. Philodom de musica p. 79 K. Οὐδε τους νέους τοις μέλεσι διαφθείροντας παρέδειξεν τον Ιβυκον καὶ τον Ἀνακρέοντα και του ς μοίους, αλλὰ τοις διανοημασι. και γαρ α Περσαῖος νύματ ελεγε, τούτοις ἔθρυπτεν,ειπερ αρα μέλος δ' ἀκύλουθον ον ποιότητι φωνης accentui pinor αἴτιον οὐ δένα ειναι es ubi plura invonios hilol. III Suppl. p. 122). a igitur
rum non die confirmarunt, sed confirmare potuerunt.
Qua eum ita sint, nihil esse eontendo, cur spretis grammaticorum atque papyrorum Blass. gr. Gr. I 323)φ Cf. Philol. III Supplem. p. 11 sqq. . achemaget, Mus Rhen. I p. 304. Etiam de μ ιν μιν μων μων formisoncliticis quidam homer dubitaverunt qui qua ratione a Babrio poeta efutarentur explicavi in protegomenis abr. p. XLIII.
9쪽
testimoniis vulgatam honosin in fragmontis A se lensibus restituamus.' - rasterea fragmenta qua his annis accesserunt potissima addidi, proqui habui dubia non nulla o pusilla voluti qua Oxstant in texie Mossanon si
Nabot Mus Rhon. XLVII 409 Doni quo adnotatio nem eriticam quoad per temporis locique angustias fieri p0tuit supplevi plura invonios apud Sitglorum Jahresberitat uber die griectistam Lyriher 1888 1891, Borol. 1894, 115 280 Stigior . 1894).Τubinga Id. Ian. MDCCCXCVII.
' Eandem fere sententiam sesso video Sitpleri atque Othonis Homnanti grioch Dial. II p. 30). . acherna gel carminum Homericorum prosodiam pristinam per rhapsodo propagatam esse docuit Bettr. . Lehre v. gr. kZ. p. 34); de accentu Aeolico eandem fore sententiam protulit, quam Brugmann p. 38).
Τabulas stereotypas perlustraviis eorrox a MCMIII muneris Monaesensis officiis distonius. r.
10쪽
2 CL J. 188 8 p. 130. Τh00gn. 603 sq. Callino quidam tribuorunt. II p. 2 Archilochus, cui primus locus tribuendus esse videtur cf. auly-WissoWa I 503.
obloquitur Stigio J. 18944 152 ad Leucotheam rettulit Cr. , ef Od. ε 335.13 CL Somon. 2 p. 17. Stesidiu 23 p. 13.14 Vorsum ad Glaudum roianorum ostium poetareo ab Arehilocho ali sinum esse coniecit Hillor; sed πι-κ0υρους μισθωτοὐς significari es r. 30 probabilius stat igitur Berghii suspieio, cf. r. 1 54. - σκε εστε te .
' Ei coniecturis sententiisque, quas e praefatione Hillerihuc transtuli, Hilleri nomen ascripsi cetera mea sunt. r.