장음표시 사용
11쪽
Alandi genera haec, quae Cicero se ferme in Consolationem eon; cisse denuciauit,hic quoquc aperte adhibita,atq; expressa esse uid
'mus,cur non certum , atq; exploratum hunc illius esse commentarium afferemus usurpata uero omnes intelligent, qui ea sibi sgili tim conquirenda suscipient. Quod si imitator hic ea,quaesicero a ueteribus sempsit et eruere hoc tempore amisiis praesertim,ac iam prorsus.extinctis eorum monumentis nequiuit, num quae ille primus prodidit expiscari sedulitate aliqua ualuit multo minus. Quo modo ergo dicere illud potuit Neque ego auderem hoc ullo pacto primus prodere non enim iam studiose quae laudari possunt appeto, quam reformidare ea soleo,ex quibus possit aliquid uel leuioris culpae redundare. Quod a Cicthone factum Lactantius nutu tantum obscurissimo denotauit.Si
gulari nimirum, uel diuino potius homine nobis opus est , qui tamonge respiciat, ut quae facta sunt, omnia praestanti quadam animi vi, atq; uirtute conspiciat,Qui si suit aliquid unquam, Cres ille Epim
ni desisi fabulis credimus,extitit. Non nostroaum' temporum,non nψstrorum morum,non huis occupatae uitae, non huius imbecillae aetatis est tanta ad praeterita subodoranda sagacitas. clamet, quantum uelit, qui aliquem etiam existere posse Aristotele meliorem contendit. ego praeclare mecum , di cum omnibus actum iri putabo , obscurissima ipsius assequi consilia,decretaque potuero . Iam uero, ut longius orationem meam disputando producam ,
quemadmodum, si quis mihi libros Ciceronis de rep. amissos.offer et, statim ad explorandam ueritatem p rscipue partem illam inquirerem, in qua naturalium tractatio rerum haereret, de qua Atticum apud eum in Bruto sic loquentem uiderem: Tuis de rep. libris nosmetipsi ad rerum naturalium memoriam comprehendendam impulsi, atq. incensi sumus. si non inuenirem, eos statim Ciceronis esse, abnuerem, sic contra hac Contalatione oblata illico deplorationem illam rerum humanarum insgnem requisiui, pro maximo ueriatatis argumento eam ducens, quod multis testimoniis compertam ,
di confirmatam haberem , Etenim in prima Tusculana dixit: Maecquidem uita mors est , quam lamentari possem, Riuberet. A. Satis tu quidem in con latione es lamentatus, quam cnm lego, nihil malo, quam has res relinquere.) &in quarta: sQuid necesse est uitam efficere deplorando miseriorem fecimus hoc in eo libro, in qu*nos motipsos quantum potuimus, consolati sumus. Item s. Augustinus libro.
12쪽
l bro. xix. cap. iiii. de Ciuitate: IVitae huius miserias timentatus est Cicero de morte siliae, sicut potuit. J Vbi uero sumpto in manus libro comperi, scriptorem hunc in ipso statim disputationis exordio
omnium. aetatum, sexuum, & conditionum aerumnas copiose adeo,
ac diserte complecti, ut facile possit, summum omnibus vitae huius fastidiu in excitare, atq. , ut Cicero dixit, mirificum has res resinquendi desiderium commouere, quierit, atq. omnem omnibus de eo dubitationem abiiciendam existimavi. Quae doctrinae laus si recentis huius imitatoris ingenio, iacultatiq. tribuitur, quid aliud, quam Platoni,& Crantori, ac ceteris, qui hoc argumentum antiquitus persequuti sint, praestantissimis uiris homo obscurissimae, ac nobis adhuc incog nitae industris adaequatur ZPossum minora quaedam alia, & quidem non pauca commemorare, quae Cicero se in Consolatione scripsisse, testatus est , hic uero scripta licet animaduertere. ut illud x ii .ad Ait: Quod si me p in per litteras consolatus sum, non me poenitet, quantum profecerim, . moerorem minui,dolorem nec potui, nec, si pollem, vellem. J Etenim in hoc libro idem praecepit: ΓNec uero credi uelim, me, quia dolori nimio repugnem,iccirro dolorem omni ex parte improbare,omnesq.
rillius ex animo fibras euellendas existimare. J & illud in secundo de Diuinatione: Quid ego de Consolatione dicam, quae mihi quidem
ipsi sane aliquantum medetur, ceteris item multum profuturam pu-ici. J in hoc enim: s Neminem puto fore, quem non rationes a n bis tam studiose a sapientum bibris collectae inuent, & delectent. Lodem modo in Tusculana quarta: AEgritudinis sedatio explicata. est in Consolationis libro. quodq; uetat Chrysippus,ad recentes qua tumores animi remedium adhibere, id nos fecimus, naturaeo; iam itulimus,ut magnitudini medicinae doloris magnitudo conceueret. At in hac: sQuanquam recentibus morbis medicinam adhibere uetant sapientes,conemur tamen consulere nobis ipsis. J & post: Hoeautem dolore amicti consolationem a nobis petentes nos met ipsos in dolore uincemus, ac naturae quandam quali uim afferemus.J Et liabro xii. ad Ait: tomnem consolationem uincit dolor. Hic: Sed uincat dolorem coniblatio.J Item ibi: omnia scripta doctissimo rum hominum, quaecunque sunt in eam sententiam, non legi solum , quod ipsim erat sortis aegroti, accipere medicinam,sed in mea etiam scripta transtuli. quod certe afflicti,& fracti animi non fuit.) Hic usim illoc nos in maerore nostro,quod certe smis est fgroti, non so. lum
13쪽
Ium aespere, sed etiam exquirere medicinam. Quibus in sngulis ad ueritatem excutiendam tantum mon emi qnisque constituat,quatum proprium iudicium,& rer ipsa prsscribit. Iam uero cum inlepra rerum a se in Conislatione tractatarum capita aliis in commentariis indicata in hac ipsa inueniuntur,quid aliud quam hoc germanum oput eius esse testantur in prima enim Tuscui lana scripsit, se in Consolatione de animorum immortalitate disse uisse; quod hic cumulatissime permultat paginas expletum es se vidcmus. In xii. uero ad Atticum de conlecranda filia egit, idq; ipsum in Consolatione secisse, Lactantius affirmauit , hic uero multis adeo uerbis est sectum, ut magna extremi operis quasi resionem
obsideat. Eodem in loco se filiae fanum conster re uelle ostendit his ruerbis: si oc inibi debere videor, neq; leuari posse, nisi soluero, aut uidero me posse soluere, idest locum, qualem uolo, inuenero:) Et alio loco: Janum fieri uolo. neq; hoc mihi erui potest. At in hoc libro Tulliam alloquens dixit: Tibi nunquam debitum me perso uisse officium putabo, nisi supremo honore decorauero. Id autcm sicile consequar, cum is locus, quem sibi delui, sempiternam habitu rus sit religionem. Ad extremum ut ibi se filiam scriptis Latinis , Graecisq; celebraturum pollicetur, inquiens: suo, quantum his tem poribns eruditis seri poterit, profecto illam consecrabo omni gene--re monumentorum an omnium ingeniis scriptorum & Graecorum ,
Latinorum; sic in hoc libro se id secisse testatus est, ad eam i quens: sVigebis autem memoria, quandiu monum ta extabunt itu la, quibus eximia consignata sunt tam excelst laudis testimonia,quae sempiterna sorheum praestantissima sint, plane considere debemus . Atque hse quidem ipse Cicero de se. cui insignem profecto iniuria sacranius, si aperte pro laude sua testanai fidem non habeamus. Et tram si M. Scauro quondam uno uerbo obiectum sbi maiestatis crimen inficianti credidit populus Ro. cur M. Tullio caussam prossessionis pluribus asserenti auctoritatem non tribuamus Nunc prodeant ceteri. Lactantius libro primo, cap. xv. inquit ij Tullius in eo libro, in quo se ipsum de morte filiae consolatus est , non dubitauit dicere, Deos, qui publice colerentur, homines esse, de ipse eosdem se colere, uenerariq; testatur. J Animaduertant quaesis diligenter hunc locum omnes. duas ille res in hoc libro sescepisse Ciceronem assirmat, de Deos homines esse asseruisse, di se illos uenerari,ac colere. quarum hic utrisque intra paucos uersis obivit.
14쪽
uidem primum dixit: s Graecia mulios habet factos ex Lominibm
eos. deinde addit: Neque uero hare a me ideo eopiosius disputantur, quod eos temere, neq; satis considerate tam multos consecratos uelim,cum eos ipse quoq; uenerer Deorumq; loco habendos putem. 3 Quid hoe testimonio potest esse diuinius , nisi si a diuino illo, cui omnia perspecta fuerunt , imitatore expressum fuisse , subiiciamus pCum autem idem libro tertio, cap. viii. Consolationem opux non ioculare uocauit, sane ad id,quod hic scriptum est,mentem intendit: si grauioribus ludicra interdum admiscere liceat. de cum D. His ronimus tu Epitaphio Nepotiani dixit: Crantoris uolumen ad confovendum dolorem suum sequutus est Cicero,J sine dubio uerba itula huius libris expressit: Sed ego Crantorem sequor,cuius legi br item illum quidem, sed uere aureum,&, ut Panaetio placuit , aduerbum ediscendum de luctu librum JAn igitur hune tantum sententiarum, dictorumve contextum, taquam aut temere initum, aut sucose nuper ab imitatore coninum 'repudiabimus,& locupletiora ueritatis testimonia, quam cum aliorum,tam ipsius, qui scripsit, Ciceronis desiderabimus aut ipsum ab inseris exploratius, ac solidius uoluntatis suae monumentum missitrum, expectabimus ubi enim in his, posterius priori, ut ille dixit , non conueni iλ quod sequitur non respondet superiori ubi non sic aliud ex alio nectitur, ut non, si ullam litteram moueris , labent mnia3 cum seri ne imitatorum huiusmodi esse monumenta deprelier dantur, ut prius a sua oratione, quam a nostra suspicione damne tua Videte, quantum inter nos, ae licteres illos interpretes Graecos intersit,de quantum consuetudo de spatio maiorum, curriculoq; d sexerit. illi librum Aristotelis amplexi tenuerunt, Iicet auctoritatem ibi prolatam in iis, quos nominauit, libris diserte expressam non i uenerunt,nos eum repellimus, in quo plurima alibi testata,ac denun ciata diserte, ac sine ulli. dubitatione clauduntur. illi libello uno repudiando se dcteriorem Peripateticorum disciplinam effecturos exia minarunt, nos uno adiuulendo Lati e linguae praestantiam pollutu
Neque uerum solum sententiae ab ipso, ut ab aliis significatae bieuerbis sitis insigniter exornatae reperiuntur , sed uerba etiam ipsa, quae usirpata teruntur, membris, aut ambitibus suis apte deuincta. guntur,quae Fragmenta vocamas.Vultis autem,ut rem iterum testimoni
15쪽
mon;is assirmemus procedat primus Cicero, ne forte multitudine aliorum dictorum s c postea obruatur,ut non appareat. Quid ais M. Tulli Ruod factitare Demosthenem obseruaui, ut eademmetuerba, quoties apte caderent, adhiberet, id nunquam in animum qiduxi, ut facerem, quod ea res miram ingenii tenuitatem, de nimiam uerborum inopiam indicaret, quibus ego sic abundavi, ut C. Caesar me copis inuento rem,ac principem bene de nomine,ac dignitate populi.Rom. meritum appellarit..HQuanquam autem de industria ab hoc instituto refugi,tamen cum in Consolatione perbellam quandi sententiam de animis non unde cetera genitis intulisscm,usque adeo illam probaui, ut de eadem re post in prima Tusculana dilceptans iisdem uerbis repctiuerim; quod elegantius , ac rotundius dici non posse censuerim. meq; e Conselatione ipsa sumpsisse testatus sim. Age isitur qno modo loquutus es in Con latione λ Animis aeterna caeli sedes quaerenda,eaq; propria illorum patria. Si quidem animorii nulla in terris origo inueniri potust. nihil est enim in animis mi tum, atq; concretum.J& quae sequuntur. QEo modo uero Tusculana3 Ut illa natura caelestis S terra uaca de humore, sic utriusque harum rerum humanus animus est expers. Sin autem est quinta quaedam natura ab Aristotele inducta, primum haec & Deorum est , & anim rum. Hanc nos sententiam sequuti his ipsis uerbis in Con latione haec expressimus. Animorum nulla in terris origo inueniri potest. nihil est enim in animis mixtum, atq; concretum. & cetera ad uerbum.Quid uultis ampliusῖ Si Cicero in hoc iudicio adcsset,&librum,
hunc suum esse conceptis uerbis iuraret,num certius hoc dicere t
stimonium posset Quid ergo isti contra dicuntλ Hoc ipsum,opinor non Ciceronem, sed imitatorem illum suum diligentem, atq; industrium esiecisse.O re in dignam,& prope in inierauilcm.cum de libro
περι' ερα misees ambigeretur, utrum ne Demetrii esset, ut sereb tur, an alterius, uni Theophil acto nescio quid haesitanter de illo proferenti assensi sumus.Ciceroni sidenter de Consolatione sua testificanti fidem habere nolemus atq; acriter omnia . infirmasse testimonia istimabimus, si, ut tragici argumentum explicare sabulae nesci cntes ad Deum, sic nos ad nouam imitatoris nescio cuius sagacitatem, statertiamq; confugiemus Introducamus ceteros, quando Cicero, ut
uide ,non soluin intestabilis,sed etiam detestabilis factus est. ii Plinius sic scriptum in sua Praefatione reliqui te Cicero in Consiatione siliae, Crantorem, inquit, sequor.'θ s. Hieronrmus in Epit
16쪽
cito: Crantoris uolumen ad confovendum dolorem suum sequutus st Cicero.J Hic uero quemadmodum haec expressitλIHaec autem petie,ut dixi,i multis tractata sunt.Sed ego Crantorem sequor,cuius le' breuem,sed ad uerbum edistendum de luctu librum. J Quid singi otest aptius quid in hoc uel ipse reprehenderet Aristarchus, homo iudicio instructissimus,atq; huiusmodi artificii apud ueteres peritissinus habitus qui notis appositis malos, falso e poetae uersus dispuniit,non uno uerbo uniueiam, ut nostr opus exterminauit.. Citate rursus Lactantium,qui quasi indignatus , quod superioribus dictis sitis habita fides non sit,noua prolaturus accedit. is libro tertio, cap.xix. inquit: Cum Cicero in principio Consolationis dixisset,luedorum scelerum caussa nasci homines, iterauit id ipsum postea,quasi obiurgans sum,qui uitam non esse malis plenam puteid Negabitis,hse ab hoc libro abesse non potestis. Nam in principio haec posita sunt: . Vt quasi luendorum scelerum caussa nasci homines in hanc luce ingredi possis agnoscere.)Inde post deplorationem miseriarum iterata cum prsdicta obiurgatione hoc modo: Redeo ad illud, quod initio dixi, neminem esse,qui spiritum ducat,non miserum, neminem uere felicem, parumq; sapiunt ii,qui hominem luendorum scelerum caussa natum felice aut beatum audent nominare.) Quid ergo dicunt,cum se urgeri hoc tam manifesto dicto conspiciuntZ nempe ad suam, opianor,arcem,perfugiumq; recurrunt. Quod tu a Cicerone factum,nos ab imitatore fictum esse asserimus.Bone Deus, quis unquam aut facilius aut selicius omnia contrariorum argumentorum impedimenta remo
uimc dissipauit Ergo quod Cicero scripsit, id quilibet homo repraesentabit credo.Si quidem ut Herculi exprimendo satis est, siquis cla uam eringat,sie Tullio eiungendo i in clausula , Esse uideatur , adseungat.
Transeamus ad alia.Idem eodem in loco scribit: Minc nata est inepta illa sententia, hanc esse mortem, quam nos uitam putamus , illa uitam,quas nos pro morte timeamus . ita primum bonum esse non nasci, secundum citius mori, quae, ut maioris sit auctoritatis ,Sileno attribuitur. Cicero in Conselatione. Non nasci linquit longe optimii,nec in hos scopulos incidere uitae: proximu aute si natus sis,qua primum mori, & tanquam ex incendio etagere fortunae. J An uero hic ipsa in hoe libro desiderantur non , sed ab imitatore. illo nostro inscrta sunt. Diuinum hominem, . qui tam acute intexere , tam .peri. e contexere, immo uero tam prouidenter omnia retexere didicit.
17쪽
Ia hic, cum eiusmodi sit, usque adeo tamen praeclara bona ista sua
adhuc aut ignorauit, aut neglexit, ut terris se ostendere, ac tantam
uirtutis indolem hominibus patefacere recusarit Videamus autem , quomodo haec interiecerit: Nasci vero non intelligo, quibus expediat. nam in an umnas, miseriasq; ingredientes qnid gratum, quid hilare aspicimus quare potius non offendimur quod primus ille n scentium infantium uagitus, & eiulatus satis declarat. tributus est .n. ab optima parente natura, quae nihil inane solet efferre,ac potius iis rebus, quas efficit, admiranda semper edit uel pietatis, uel iustitis , ueI prudentiae documenta . Ex quo intelligi licet, non nasci longe
optimum esse, nec in hos scopulos incidere uitae, proximum autem, si natus sis, quam primum mori, & , tanquam ex incendio effugere fortunae. sileni quae sertur fabula idem certe confirmat, qui captus a Mida missionem doctrina redemit. docuit autem regem, hunquariasti, optimum est 'sed celeritatem mortis proxime accedere. ideq; Euripidis testimonio poetae sapientissimi comprobatur.) Num potuit elegantiusλ non, equidem arbitror. Qirare Plutarchus, dc Sen ca cum hunc locum legissent, uterque in suam Consolation in consecit. Caeterum haec Sileni fabula ab Aristotele in libro de Anima, quem Eudemum uocauit, exposita pluribus uerbis λ Plutarcho rolata est .min etiam cap. x rii. reprehendens Ciceronem. qui philosophiam uirtutis magistram, & viis parentem uocarat, inseri demum sermone ad illum conuerso: Idem in Consolatione hanc de philosophia sententiam tulisti. Sed nescio qui nos teneat error, aut miserabilis ignoratio ueri.) Hoc uero pariter in hoc libro apte interpositum est ad hune modum. Nam cum de philosophia dicere instituisset: Sed nos philosophia aduersus omnes uel temporum, uel sorti riae, uel naturae insidias muniuit, quae ita fortis est, ut nullius iniuriae' impetum extimescat, ita lenis, & suauis, ut omnes acerbitates facile' mitiget,& molliat, ita demum utilis, & fructuosa, ut totam se ad humanas utilitates liberalissime porrigar,atq; explicet, denique infert:
Nihil accidere ualde graue potest iis, qui spe iam propinqua fui
ri boni recreantur,& aluntur. Sed nescio qui nos teneat error , aut miserabilis ignoratio ueri. non enim tantopere bonis desectamur ,
quam malis affligimur.3 Quid est in his, quod ab ossicio discrepare
cernatur quid est, quod suam vim,& dignitatem non tueatur Rursua libro tertio. cap. xl x. inquit e Quod adeo uero
18쪽
ut idem Tullius in,Consolatione non easdem sedes Incolere iustos, atq; impios νῖ lsauerit. Nec enim omnibus,inquit, iidem illi sapientes arbitrati sunt, eundem cursum in cfum patere. nam uitiis,& sceleribus contaminatos deprimi in tenebras, atq; in
coeno iacere docuerunt,castos autem. animos,puros,integros,incorruptos,bonis etiam studiis, atq; artibus expolitos leni qu am,ac iacili lapsu ad Deos,idest ad naturam sui similem, peritolare. Haec umro non Alum prudenter intexta, sed etiam praetexta ita sunt,ut ad miratione intelligentes assiciant: Nam si quid in hominum animis litetatis,si quid religionis inerit, certe ob hanc potissimum caussame a flagitiis,de facinoribus abstinebunt,quod impios,ac nefarios homines a Deorum concilio,ae societate arceri iudicabunt. Nec enim omnibus iidem illi sapientes arbitrati sunt,eundem cursum in caelum patere.nam uitiisd&e,'r . Idem libro primo, cap .H. ait: s Cicero ἱn eo libro, quo seipsum de morte siliae consolatus est, dixit, Deos, qui duplice colerentur,homines filisseataque intra paucos uersiculos duas res nobis dedit. Nam dum imaginem filis eodem modo se consecraturiam esse prositetur, quo illi a ueteribus sunt consecrati, & illos mortuos esse docuit,originem uanae superstitionis ostendit.Cum uero , inquit, & mares,do
seminas complures ex hominibus in Deorum numero esse uide .mus,de eorum , in urbibus,atq; agris augustissima templa ueneremur sientiamur eorum sapientia quorum ingeniis,& inuentis omnem uitam legibus,& institutis excultam,constitutamque habemus. Num uero haec praeteriit nequaquam, immo uero apposite admindum attulit. Nam postquam homines,&uirtutes merito consecratas, bestias uero,atq; Amores consecrandos non fuisse, ostendit, merse
tam filiae consecrationem illaturus inquit: ΓRiu ergo ad hominum uitam uel ad iuuandam, uel excolenda atq; exornandam aliquid adtulerunt,quiq; uirtutibus,rerumq; gestarum gloria praestiteriint,cos nemo dubitet,iure Deos habitos', diuinoq; cultu auectos esse. Neq; ego ullo pacto auderem hoc primus prodern non enim tam studiose quae laudari possunt,appeto,quam reformidare ea solao , ex quiabus possit aliquid uel leuiorisi culpa: redundare : Cum uero &res, &i seminas complures in Deorum numero esse uideamus. Jquae sequuntur. Num inserere commodius potuit Z ne ipsi quideire uersari credo,dicent secus.
AP uero sint. hare omnia imit toris , quod Lactantii nihil
19쪽
. teriit. an uero illa non erunt auctoris, quod haec a Lactantio pr termissa ad vinxit Tantis enun dulcibus aberrare non possumus,
nee a nobis , sed ab illis ipsis, quos sequimur , rei tam iustae , ac
debitet ratio reposcetur,iure enim fecisse putandi sunt,qui ne quem uirit,aut femina pri clare meritam debito honore spoliaret, fit m moriam sanctam , uenerandamq; esse uoluerunt. nos autem inhiste ageremus, si, quos pari cultu , ueneratio neq; dignos cognouimus , eos pateremur silentio praeteriri. Neq; hoc de te una, mea T ullia,dictum uolumus, cuius extabunt uirtutis, prudentiae, doctrinae, contianentiae ad omnem aeternitatem impressa uestigia, sed de iis omnibus, quos tali honore dignos aut ipsi itissimus, aut futuro tempore posteritas intuebitur. Nunc autem de te loquar, quam non ego amissam, aut mihi penitns ademptam uelim dicere, cum illucescat menti meae quotidie magis praeclarissima nominis tui, tuarumq; uirtutum gloria. uigebis autem memoria. quandiu monumenta extabunt illa,quia bus eximia consignata sunt tam excelsae laudis testimonia. quae sempiterna fore, cum praestantissima sint, plane confidere debemus. Tibi igitur nunquam me debitum persoluisse officium putabo, nisi de me optime meritam, quem eximie coluisti, ac de patria , quam semper ornasti, supremo honore decorauero. Id autem facile consequar , cum is locus , quem tibi desegi, sempiternam habiturus sit religionem. nostra uero, siqua erit ex ea re consolatio , quae magna certe erit, aut si qua laus ex paterna pietate, mihi certe iucundisiima acciderit. nihil enim aliud uel audire, uel memoria repetere libentius possum, quam me in eam, quam summe dilexerim, sumnam: diligendam merito suo censuerim, quam maxime pium,gratumq; esse.Cui praesertim in alienos, quia de se optime erant meriti, tam prolixos
liberalesq; sese,& maiores nostri,& exteri praebuerint. Hse ut dixi ta Lactantio, dum duo stagmenta continuaret,quia caussae sus o seriaiebant, omissa, imitrior sine dubio non finxisset, sed Lactaesio credidisset. quet tamen huic loco aptissima, ac prope necessaria sint. rationem enim reddit, cur ipse ueterum exemplo filiam consecrare statueri t. Vnde sermone ad illa tri conuerse: s Neque hoc de te una, mea Tullia,dictum uolumus, ita post pergit in fragmento a Firmiano citato: s Teq; omnium optimam consecrabo) quod ineptissim secisset,nisi appellationem illam Tulliae praemisisset, Fragmentum inde alterum Lactantius cum tineriqre conisectit ,
scd uulgo imperiectum, atq; mendosum, hoc modo: ἱQuod si ullum
20쪽
inquam animal consecrandum fuit, sicut prosecto fuit, si Cadmi ,
qui Amphitryonis progenies, aut Tyndari in caelum tollenda fama fuit, huic idem honos certe dicandus est. quod quidem factarei. teq; omnium optimam , doctissimamq; approbantibus diis immortali bus ipsis, in eorum cstu locatam ad opinionem omnium mortaliu consecrabo. Quod hie noster cum N persectius,& einendatius adhi- 'hucrit,certe se auctorem, non imitatorem ostendit. sic enim inquit:. Quod si ullum unquam animal consecrandum fuit,qualia multa c5secrauerunt. Aegyptii,quod nullum prosecto suit.J sic uero legenduesse perpetuus ipse disputationis contextus docet. diate hunc loca Prscipue censeo esse notanssum, ut ad detrahendam omnem imita- tori suic auctoritatem aptissimum. Item libro tertio , cap. x x v rit. inquit , M. Tullius in suat Consolatione pugnasse se semper contra fortunam loquitur, eamq; a se esse superatam, cum sortiter inimicorum impetus retudisset , nec tum quidem se ab ea fractum, cum domo pulsus patria caruit. aum autem,cum amiserit carissimam filiam,victurri l. a fortuna tur piter confitetur. Cedo, inquit, en manum tollo ) Hie duo tantum uerba cx oratione Ciceronis allata sunt, reliqua sententia,significata' st,non expressa , dc tamen eam in hoc libro iis uerbis exornatam mi demus,ut a nemine,nisi ab ipse rerum auctore , atq; eloquentiae p/rente editam,ac perpolitam esse, suspicari possimus . inquit enim, Tulliam alloquens: sNosti, quam semper alacri, fortiq; animo cunciis casibus restiterim,ut ne me quidem pulsum patria, omniq; pla ne dignitate spoliatum tam acri impetu frangere,ac deiicere sortuna potuerit. Cum inimicis autem quanta contentione decertauerim, quaeq; mea fuerit in iis refutandis,stangendisq; uirtus,& constantia,
inorunt omnes, qui uarios ciuitatis nolirae casus curiose notauerat.
Cum uero Tullia te mihi extremo loco sortuna ademisset,lum equidem intellexi,quantum illa in rebus posset humanis,quantaq; aduersus me ipsum vi, ac potestate niteretur. itaq; nihil habui, quod diacerem,nisi Cedo, & manum tollo, cum tam graui accepto uulnere.
Ilane dolore perculius, atq; afflictus esse0 Macte uirtute Cicero,qui magis nobiscum loqui posses, ii esses, uersarerisq; nobiscum λ quis
enim tanta ingenii excellentia existeret', qui hanc sententiam uix, ut dixi , indicatam tam acute concipere , tam apte disponere , ac tam ornate exprimere praeter te potuisset scilicet nos
Oob dc prope barbari, qui uocem saepe unam in praeclaris tuis de .