장음표시 사용
31쪽
tismus.) ubi enim fecit, nisi in conseiatione λ Sapientes autem hi: dixit pro Chrysippo, quo modo postea quoq; sapientes pro Socra te. Non omnibus, inquit, farbitrati sunt iidem illi sapientes, eun.
dem cursum in clium patere,) in Tusculana uero: Socrates disse uit, duas esse uias, duplice'; cursiis animorum a corporibus excedentium. di quae sequuntur. Quod autem ipsam quoq: sententiam: sNon esse medicinam morbis recentibus adhibendam,) probabilem esse negant, quia repugnet illi alteri: Principiis obsta , sero medicina paratur, 3 ac propterea ex prsceptis Aristotelis ratione muniendam fuisse aiunt, uereor, ut illis possim concedare. Etenim si Probabile, auctore Aristotele,diciatur illud, quod ab omnibus, aut plerisque, aut certe a sapientibus approbatur, certe & haec quoque iummam probabilitatem habeat . necesse est, quae summorum uirorum Hippocratis, Platonis,& Chusppi auctoeitate firmatur. Quid dixit Hyppocrates Concocta medicari,& mouere, non cruda, neq; in principiis, modo non turgeant. plurinis uero non turgentia Quid Plato in Timaeo: Morbi, nisi periculosissmi sint, medicamentis non sunt irritandi. nec difficile motum pharmacis instigandum. Quid Chrysippus Recentibus tumoribus non sunt admouenda remedia. 4od deinde disertius expli- ε cuit Plinius: Grudum uulnus medentium manus resormidat, deinde patitur, atq; ultro requirit. J Itaque neq; Plutarchus, neq; Sene- ,
ea in Con lationibus suis hanc culpam exhorruerunt,uerum ambo in exordiis eandem sententiam nulla ratione fultam adhibuerunt.P
'tarchiis: IQuando peritissimi medici consertim ingruentibus uitios rum humorum suxionibus non statim medicamenta applicante, sed 'tumorem inde ortum patiuntur foris illitis remediis ipsum ultro cacoctione quadam emolliri. J Scneca: In morbis quoq; nihil cit ma sis periculosiim, nec perniciosum , quam immatura medicina. Ex quibus intelligi licet, & hanc sententiam liuius loci essu maxime propriam,&, quia illi aperte eam quoq; Consolationis sitae in exordio posuerunt, librum hunc uel ex hoc Ciceronis esie, concludi posie, a
quo illi multa etiam alia mutuati sunt. nec Ciceronem tantum , ut
medicum, de ueritate huius propositionis, quam ut oratore, de probabilitate elaborasie. Q'od uero addunt: Sum ageret de conditionibus aetatum, mire se ectutem uituperauit. quod ii fecisset Cicero, de ea re in libro des nectute, quem paullo post scripsit, se excus ilet, ubi ipsam senectu
32쪽
'magnis Iaudibus extulit, e a quattuor illis raceusationibus desinsolet enim Cicero diligenter cauere, ne sibi ipse aduersari quo- . dammodo uideatur. Itaque in libro de amicitia,cum Scipionem in eo telicem celebraret, quod senectutis molestiam minime expertus esset, eis a lienectute moderate egit in hunc modum. Senectus, quan uis
' Non sit grauis, ut memini Catonem anno uno, antequam mortuus
eli, mecum,& cum Scipione disserere,iamen aufert eam uiriditatem, in qua etiam nunc erat Scipio. Iam apparet, quanta cautione cic
ro progrediatur, quam sine dubio non adhibuisset, si quam senectutem maximopere uituperasset, paullo post sine ulla excusatione laudaslat; J aperte confiteor, me huius argumenti uim non perspicere: Si Cicero in Consolatione senectuti male dixisset, post in Catone eam laudans excusationem adhibuisset.J quippe non uideo,quomodo Cato, qui apud Ciceronem senectutem ab illis quattuor criminibus uindicauit, se excusare potuerit, quod Cicero eam in Consolatione vituperasset. Haec .n. dixisse Cato inducitur multis annis antri quam Cicero nasceretur, centum amplius, quam Consolatione, aggrederetur. simul etiam non reperio, quando alias hoc Cicero secarit, ut per antiquas personas rationem suorum factorum , consiliorumve reddiderit. feceritZ immo qua ratione potuerit. squidem Paterculus in primo scripsit: Tragicis non concedendum, ut loca v tera nouis nominibus appellenti nihil enim ex nersona poeta sed omnia sib illorum, qui illo tempore uixerunt, dixerunt. Quod praec pium item ad eos, qui dialogos ueterum personarum i ducunt, est transierendum. Nam quod in Lelio inquit Scipio:) Senectus quanuis non sit grauis, ut memini Catonem anno, antequam mortuus
est, mecum,& cum scipione disserered nihil ad hanc sententiam pertinet. Etenim uterque sermo cum ab eodem Lelio , tum ante ortum
Ciceronis, est celebratus, ita ut nullae ibi partes ipsus esse po- tuerint . Consolationem autem ipse per se tradidit, non per alios attulit. Atqui Ciceronem miserias humanae uits in Consiolatione deplorauisse,& ipse, ut diximus,& uereres alii prodiderunt. inter calamitates uer3 eius incommoda etiam esse ingrauescentis aetatis, liquet ex iocho, quem non Platonis, sed Aeschinis Socratici Diogenes esse ostendis. are ut dubitandum non est,quin Cicero in Consolatio: in senectutis accusationem intulerit, ex auctoritate ipsius , quem imitatus est, Crantoris,sic pro explorato habendum est,non potui .
re Catonem excusationem eiusmodi ρfferre desensionis. Nam si ita
33쪽
etiam L. Crassus in primo de oratore raxionem exposuisse cur tantopere iuris ciuilis professionem,ac scientiam collaudaret couam Cicero consul in oratione pro Murena facete admodum iussisset.
Quidλ si ne fuit quide ulla purgatio necessaria,quia descsio Catoni
accusationis Ciceronis no repugnauitὶ Cicero.naamentatus est miserias senum, quod propter inbecillitatem ea gerere non possensi qu*intelligerent, to uero exculauit eos,quod quanquam uiribus cor Poris carent, tamen ne eas quidem desiderant,quia res suas non u ribus corporis,sed animi administiant.Verum faciamus, ipsum contraria statuisse, nee culpam deprecatum esse, qnoties id ipse tempori seruiens secit QEod Pedianus, & alii meliores interpretes obserua Tunt.quae uero in eiusmodi occasione dicta sunt,quis unquam iudici, ec auctoritatis, non autem caussae iudicauit,& temporis Verum quid ad ea dicam,qui a nonnullis aliis contra illam sententiam afferuntur I unia communi, & praecipua hominis conditione non uteretar.)sic enim illam reprehendunt, quasi communis, & pH cipua conditio simul haerere, atq; in eodem domicilio habitare non possint. quid rationem , atq; auctoritatem oppona quibus allati . amplius quaerere nihil solemus. Rationem hoc modo. Si mors diuela ab homine posset , diis propior habendus esset,quam hominibus,n
ex omni parte hominis nomen ei congrueret, quia communi, di pravcipua hominis conditione non uteretur. idest, si mortalitas e detinim elone,seu natura hominis eximi posset, homo non estct homo, qui cicitur esse animal rationis, mortisq; particeps.quae des nitio est adeo propria speciei humanae,ut in nullam alliam conueniat , communi adeo singulis hominibus,ut cunctos amplectatur,qui ipsa specie co cluduntur, Auctorem uero adhibebo Caesarem.qui sic loquutus ad uer.
bum est, teste Prisciano lib. xvi i. Cum dico, quid est animal ratio'. nate mortale,speciem mihi uolo manifestari,idest hominem, qui qua uis uideatur esse communis omnium hominum , tamen est propria jeciei incorporalis. J A. Lis inde grauis de repetitione historiarum, fabularum , uos ira,& sententiarum insertur , qua in explicanda quoniam isti magnam
orationis suae partem consumpserunt, non erit mirandum , si & nos multa de ea uerba faciemus, eum illustrandae ueritatis gratia necessa,
rio faciamus.Obiicitur ergo, di magni cuiusdam quasi criminis loci ponitur,quod muliae hic tabulae , atq; historiae sint expositet , quae in . prima quoq; Tusculana legantur,atq; ex eo inane imitationis studiu '
34쪽
Escere, concluditur.Quod ut factum confitemur, se rectissime sim
.sse desendimus. Etenim Cicero Consolationem primum,deinde Tu- .sulanam conscripsit,atque utroque in loco quaestionem de contem iii tu mortis explicui cum autem in Consolationem omnia eo perti nentia intulisse tum uero in Tusculana multa repetere opus habui . neq; enim nonnulla priterinittere sine summo quaestionisi eius do erimento,nem noua omnia excogitare sine maximo ingenii peric lo potuit.Quam uero rationem adhibuit nempe quaedam ex Co Glitione decerpsit, sed eorum ordinem immutauit, Nam ibi prima mortem nihil habere mali ostendit ,si animi cum corporibus interimi, deinde plurimiam boni, si post eorum interitum remanerent. atq; ita animorum aeternitate firmata apte ad filiae consecrationem accessiicin Tusculana uero contra. prius animorum immortalitatem. quam mortalitatem induxit,ac iudicia Deorum de morte ibi in principio exposita epilogo reseruauit,atq; ita pro arbitrio suo secit in ceteris,ibi quidem, tanquam orator in sero caussam cum insigni aliqua Grationis amplitudine agens, hic uero, tanquam magister in schola, omnia spiritu aliquanto siimmissiore complectens. . Quod si iustam habet rerum repetitio criminationen certe non Consolationi, in qua memoria est usurpata, sed Tusculanae, in qua est renouata, debetur. Belle enim Lysias cum quidam orationem ab illo scriptam ad se referret,atq; eam sibi primum legenti admirabilem,deinde relegenti Ianiuidam,mollemq; uisam esse allareret, ridens dixit: Quid non ne ea emel tantum apud iudices eras usurus3 quas uero significare uellet,s quid in re uitii resideret, id non in usurpatione, sed in repetitione
iocatum esse. Ceterum historiae suerunt illustria quaedam Graecorum,& Romanorum exempla, qui aut uitam suam contempserunt,aut suorum bitum aequissimo animo tolerarunt, Deciorum nempὰ , Scipionum, Pulvilli, Fabii, Catonis,Socratis,& Theramenis, quae temporibus illisse claritate sua lucebant omnibus,ut nemo, qui illis uteretur, mutuatus esse ab alio iure posse argui uideretur. QuAd si repetita in Tusciliana Catonis ianitudo Coniblationem propterea commentitiam eseonuinceret,et insignis illaThemistoclis memoria semeI in Lucullo, hem in secundo de sinibus userpata fictu csse secudu de oratore probaret. in quo ita scriptum est Ad Themistoclem quidam ductus horiso accessisset dicitur, Aq;:rtem memoriae, quae tum primum proferebatur, pollicitum esse se traditurum. cum ille quaesisset, quidnam
35쪽
illa ars es icere posset, dixisse illum doctorem, ut 'omnia meminis di ei Themistoclem respondisse, gratius sibi illum esse iacturum , si se obliuisci, quae uellet, quam, si meminisse, docuisset. ) Etenim sic postea in Lucullo iterauit: sThemistocles pollicenti cuidam se artem .
ei memoriae, quae tum primum proserebatur, traditurum, respondisse dicitur, obliuisci se malle discere. & secti o dei finibus: Themi. stocles, cum ei Simonides, aut quis alius artem memoriae polliceretur, obliuionis, inquit, mallemo Eadem ratione diictus, cum de consecratione hominum ageret, Herculem, Liberum, Castorem,& PONlucem, Leucotheam, & Romulum Deos ex hominibus consecratos .in Consolatione,& Tusculana commemorauit. qnod idem ante quom in Legibus fecerat, cum candem consecrationis materiam de indur. fria perpoliret, neque disputationem suam ad exitum sine his commode perducere posset. sunt enim hae probationes artis experte, quas oratores dicuntur non inuenire, sed usurpare, ac uarie pro cavs.fae commodo, atq; animi sui iudicio pertractare. t Fabulae autem trita quaedam, ac prope decantata iudicia Deorum de morte fucre, quam ipsi praeclari muneris loco hominibus impertissent. in quibus Argiae sacerdotis filii, Trophonius,N Agamedes, Elysius, ac Silenus praecipue praedicantur ab Herodoto , Aeschine, Sceleris, qui in huius argumenti tractatione uersat; sunt. Quas cui hille contulisset in Contilationem , repetiturus in Tusculana semes quodammodo excusauit, inquiens: sNum etiam rhetorum epilogum desideramuS3 Deorum immortalium iudicia solent in scholis prosco re de morte, nec uero ea singere ipsi, sed Herodoto auctore , alii' pluribus,primum Argiae sacerdotis filii praedicantur. nota fabula est. amare neq; Plutarchus eas in Consolatione sua praeteriit. Hactenus historiarum, fabularumq; repetitionem'reprehensio carere, docuimus. Nunc quoniam imitatione expressas eas est Gobi ctum est , num imitator auctore fuerit inferior. uideamus. In Tusculana dixit: IFertur etiam de Sileno sabclla quaedam,quicum a M, da captus esset, hoc ci muneris pro sua missione dedisse scribitur,docuisse regem,non nasci homini longe optimum esse proximii aute si
primu mori. An uero quisqua deteriora illa putabit,si sunt in Coso: tione perscriptaῖ Sileni q sertur fabula ide certe cofirmat.u c plus a
Mida missione doctrina re' mit. docuit aute regrinunqua nasci Opti' mu esse,sed celeritate mortis proxime accedere.)Ite ibi scriptum estisimile est quiddam in Consolatione Crantoris .est enim, Terinaeus'
36쪽
uendalii Elysium, eum grauiter filii mortem maereret, uenisse.in Psychomantium quirenteis , 'irae fuisset tantae calamitatis causi ic in tabellis treis eiusmodi uersiculos datos. .
Ignaris homines in uita mentibus errant, . . Euthynous potitur fatorum munere,laeto, lito,
Sic fuit utilius siniri ipsim tibiq; . n l In Consolatione uero ut breuius, sic quis dammodo etiam eleg 'iustis Sed Crantor noster patri filii mortem fgerrimu it; renii respo sim ait datum esse in Psychomantio, filio sito, ben beateq; uti Eusq; suturum fuisse, si etiam pater pari ratione fatis concessisset.J Totam autem rem Plutarchus pluribus uerbis in . Consolatisne sua perstadiutus. Eadem ratio reliquorum existimatur, in Vibuν Condblatio certe a Tusculana non superatur. .
Versus porro quosdam ueterum poetarum ex aliis libris hic repe- uias obiiciunt. mirum Quid eniis nonne alios etiam' Cicero alibi sine discrimine repetiuit Etenim sEgregie cordatus homo J nonne in primo de oratore,& prima Tusculana perlegiturλdcc Versus, quos orim Fauni J non ne in Bruto,& primo de diuinatione λ & Quem aiunt populi primarium suisse uirumJ non ne in Fioibus,&Catone -Quare si Nemo me lacrymis decoretJ in Tusculana opportuno ic- pore,& loco adhibuit,cur non in Conislatione quoque oblata occa sone potuerat ulurpasses Ataliter . hic protulit, quam in Tusculana. nam ibi dixit: Priamo hi uitamevitari, ) hic uero: t Priamo ui uitam auferri.J Quid non ne idem .alias hoc quoque secit,& quidem ita,ut dubitari de uitio haud possit 3 Nam in secundo de finibus uersumi phoclis recitauit: s d eiulatu,questuviemitu,referens ad saxum in Tusculana uero secunda: Qui eiulatu , questu , gemitu reserens ad Philoctetam. Neque uero solum hac libertate usus est in alienis, ista etiam in suis.Siquidem in Pisenem dixit: Concedat laurea laudi, ut de Oisciis: Non cedat laurea linguς θ neq; tamen quisquam a thuc fuit,qui propterea ab officiis , ut commentitiis , abstinendum
Iam uero illud etiam uitio uertunt, quod sententias aliquot uet bis pau*Iulum immutatis huς ex aliis Ciceronis sontibus derivarit. ut illud ex oratione pro Archia: Cum ad eum,ueluxi ad agrum optimum cultura, ratio etiam accesserit,coeformatioq; doctrinae.' θ &illud ex Somnio Scipionis: In caelestes ignes,sempiternasq; domos, unde exierat, reuertitJ Vere. poterant autem multo etiam plura,
37쪽
oe mlto illiustriora proferre,quae hic aliis itum in libri aestibio Ebrauit.Uerum ipsum iure hoc quod i suosecisse, si consideretur a tentius, apparebit. Etenim si aliena ad nos traducere nobis licet, cur non multo iustius nostra identidcm usurpares Quaero enim, nascriptor possit pro re nata sua dicta , consiliaq; repetere si nego hunt, auctorem opponam Platonem, qui lepidum sine prouerbium Philobo, de Gorgia celebrauit: ter ea , quae pulchra si hi, dicere, pulchrum eli;) 8e Symmachum, qui dixit: Praestat aures ite rando obtundere,quam reticendo fraudare; testem aut Homerum, de Demosthenem, qui prope putide illud nulla serme coacti necessitate secerunt. Si dabunt, rogabo, num iisdem id plane uerbis complectatur, an aliis si iisdem, orationis inopiam arguam , tetentum tamen arbitrium non reprehendam; si diuersis,quid laboramus , aetantopere angimur γVerum nemineantius litis disceptatore alio uti nisi ipsemet Tul- lio, libet. Velim ergo ipse rogetur , cur in aliis libris non compul- sus hoc frequentarit; neq; enim abnuere potest; loci sunt in promptu omnibus. prosecto se id fecisse respondebit, quia secus agere pon polluerit. neque enim fieri posse, ut in eiusdem caussae,& iret trairati
Ine noua semper argumenta, noua exemp noua uerba,noua orna
menta,& quidem idonea omnia seppetant, cum quae semel sub men tis, styliq. acumen subierint, praestantissima,& maxime illustria sint. Itaque se dixisse iis primo Academicorum: s. Socrates mihi uidetur primus a rebus occultis, &jab ipsa natura inuolutis auocasse phili iamiam,& ad uitam communem adduxisse, ut de uirtutibus. & uia tiis, omninoq; derebus bonisA malis quaereret.) at Tusculana quin ocrates primus philosophiam deuocauit e caeloi, di in urbibus, collocauit,& in domos etiamintroduxit,& eoepit de uita Μ moribus, rebusq; bonisn malis quaerere. Item in secundo de finibus: Ma u ra cupiditatem ingenuit homini ueri inueniendi. quod facillime a paret, eum vacui curis etiam quid in caelo fiat, sciae auemus. verum in prima Tusculana: sQuodq; nunc facimus, cum laxati curis sumus, ut spectare aliqvid uelimus,& dicere.J & primo de os . In primis ho. minis est propria ueri inquisitio. Itaque cum sumus necessiciis negociis, curisq; vacui, tum auemus aliquid uidere , scire, addiscere.
Item pro archia: c Illic ipsi philosephi etiam in illis libellis,quos de
contemnenda gloria scribunt, nomen sium inscribunt. J Tusculana
uero prima: Philosephi non ne in iis ipsis libris , quys scribunt de
38쪽
iantemnenda gloria, sua nomina inscribun EJ, Eodem modo in ora
tu, te post reditum ad Quirites: In ossicio persoluendo dissimila estiatio, de pecunia debita, propterea quod pecuniam qui retinet, nondi Iuit, qui reddidit, non habet, gratiam de qui rettulit, habet, liqui habit, dissolui Q at uero pro Plancio: solstimilis est pecuniae de io, c gratiae. nam qui pecuniam ditatuit, statim non habet id , od reddidit. qui autem debet, is retinet denum. gratiam autem es qui resert,habet,& qui habet, in eo ipso,quod habet, refert.J Qua
iterationem si aut criminosam esse, aut suspectam eius libri, in quo celebrata inet, sdem sacere posse, iudicauisset, nunquam prosecto in animum induxisset, ut in secnndum de ossiciis lil ea in traduceret: Commode quicunque dixit, pecuniam qui habeat, non reddidisse, 'qui reddiderit, non habere. gratiam autem & qui reddiderit,babe re, de qui habeat, rettulisse.J Si ergo sententiarum tuarum repetitio culpam non habet, cur demum huic Contalationi aliquam insimia
Accedit, quod quae in hoc libro allata sunt, aut paribus ut clarioribus orationis luminibus illustrata sunt. Quod de ipsum demonstrare conemur, ne qua in parte huic defuisse caussae uideamur. Lactantius libro primo, cap. xx. dixit: t MaMum Cicero, audaxq; eonsiliusiscepisse Graeciam dicit, quod Cupidinum,& Amorum simulacra in Drinasiis consecrasset. adulatus est uidelicet Attico.) at quanto idε Dic uberius, quantoq; splendidius est complexus 3 Graeciam uero , qtam paullo ante laudibus. ornauimus, hoc loco laudare non possumus, ouae Cupidines,de Amores satis audacter,& temere in Gymn siis, aedibusq; publicis consecrariti quid enim Cupidini, aut Amoriabus cum gymnasiis aut quid ea consecratio uel ad considerandum , uel ad imitandum asserre potuit honestatis,aut boni nihil enim temerarium,nihil insipiens in Deorum consecratione esse debet,nec quod ullam uel leuissimam aut turpitudinis, aut ullius omnino impudensae suspicionem asserat. quales uideri possunt eorum consecrationes, quorum in rebus probitati, pudoriq; contrariis numen osse,potenti rq; creditur. J Item in primo de natura dixit : fAtqui in plerisque ivitatibus intelligi potest, aeuendς uirtutis gratia, aut quo libentius
resp. caussa periculum adiret optimus quisque, uirorum sortium merisoriam honore Deorum immortalium consecratam. J QuidZ num in
Co a blatione expressum hoc puta nus esse deterius Atq; haud scio, vi recte senserint uiri doctissimi, quorum ea fuit opinio, uiros cliros, de
39쪽
ros,& sortes iccirco Deorum immortalium honore consecratos, incitaretur uirtus aerius,& acuerentur uellementius ad obeunda pericula,qui patriae amore, iudioq; tenebantur. uera enim uirtutis merces gloria est. nec quidquam est aliud,quo magis ad recthhoneste sagendum prςstantis animi , homines incendantur. J Eodem modo in Tusculana prima scriptum est : Natura dedit usuram uiata tanqtiam pecuni nulla praestituta die . quid est igitur , quod querare,si repetit,cum uult ea enim conditione acceperas J Quis qui negare possit,quin haec in Conselatione dicta sint ut copiosius,sic
ornatiusλ Natura usuram nobis uitae dedit,tanquam pecuniae, nulla praefinita die. quod si cum libet,sua repetit,ea conditione commodata,ut restituenda sint,cur accusatur aut cur non potius naturae gratias agis,quod,cum citius potuisset,lardius repetierit, quam, cum alia
quando repetierit,iniusta querela in sequeri sullaec autem sententia, reste Plutarchoiuit Euripidis: Res procuramus a Diis nobis creditas, Arbitrio reposcunt illi quas suo. Vnde subiit, sed ieiunius aliquanto,Plutarchus: Vita nobis contigit,
diis eam apud nos, satali necessitate deponentibus, neque certus est
desinitus terminus,ad quem reddendum illud sit depositum. Item in primo de legibus: fAn corporis prauitates,si erunt per insignes,lia μbebunt aliquid ostensionis nimi deformitas non habebitῖθ&in tertio de osticiis: s Turpitudo,si in deformitate corporis habet aliquid os sensionis,quanta illa turpitudo,& sceditas turpiscati animi debet ui' deri λ)Hic ueros i Si corporis prauitatibus uituperatio proposita est, uitiis ipsis,quibus laborat animus,nihil turpitudinis, nihil inure ur in iamiaet Num potuit hiculentiust Rursus in Tusculana: asus adsit, si uesccetur quid,sitie auestatur a corpore. nam listuc nihil intere nosnu magna mercede contingit immanitatis in animo,stuporis in cor pore.JNec uero in Consolatione incommodius: sh si, quatenus holmo doleat,& quod ptudenter a Crantore dictum est , siue seretur pars siqua corporis,siue auestatur, scii sus tamen adesse debet. istuc enim non dolere fieri non potest,quin quemadmodum seritatem corpQris quandam, sic animi stuporem maximum, indiceti Neutro uero in loco sentcntiam Crantoris ad uerbum expressit. nam Graeca uerb/vius sunt apud Plutarchum, hoc ualent: s Esserari enim par est, ibi quidem corpus eiusmodi, hie uero animum. a Pariter in Lucullo illud Homerisu: INon enim est ex saxo sculptus, aut e robore dot i tus, ii
40쪽
tus, habet corpus,habet animum,mouetur mente, mouetur sensibus...ut ei multa uera uideantur ) . Quid num in Consolatione ad animos afficiendos non aptius Certe enim non e marmore sculpti, aut ὸ robore dolati sumus,est in nobis quiddam,quod pietate, missericordiaq; mouetur.J Item in sexto de rep.isIlla diuina uirtus non statuas plumbo inhaerentes,nec triumphos arescentibus laureis, sed, stabiliora quaedam' uiridiora praemiorum genera desidegat.) at quito uberius , atq; ornatius in Consolationeλ staq; tam egregiis, eximiis': factis non insxas plumbo statuas, non arescentes triumphorum coronas fatis diuturna persoluere posse primia iudicatu cu,sed florentiora, stabilioraq; munera quisita sunt, quibus ornarentur ii, qui uirtutem, honestatem, gloriam octo, libidini, uoluptati, uitae de niq; praetulissent. J Item in Tusculana prima dixit ex Apologia Platonis; Necesse est autem sit alterum de duobus , ut aut sensus penutus omnes mors auserat, aut 'in alium quendam locum ex his locis morte migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur, quid lucri est emori sin uerum est, migrationem esse mortem.) di quae sequuntur. .
Hic uero eadem ad uerbum omnia , sed illud ut dissimilius , sic ad Latinae linguae consuetudinem aptius. d s morte sensus extinguitur.3 Quorsum enim illud, si ues) quis Latinorum unquam dixit, sue, sin.J Quaecum ita sint,quid est , quod huic commentario
tam acriter oblatremus, ac tantas propterea tragoedias excitemus , quia nonnullas sententias paullulum immutatas habeat, quas Tusculana quoque contineat cum idem utriusq; uoluminis argumentum,
eadem doctrina,eadem institu tio, eadem imitatio sit , nec Cicero secus facere potuerit,atq; ita se quoque in aliis sapientiae commenta riis gesserit. Iam quod ex eo salsi argumentum eliciunt, quod sententias aliquot attulerit cum Christiana disciplina conuenientes,ueluti, s Animum ad futuram uitam, tanquam ad patriam , euolare , & Praefini. tum a Deo uitae terminum esse, id multis,ut uideo, refelli:aut certe infirmari rationibus potest.Etenim siue Ciceronem ut philosophum, siue ut Platonicum accipiamus,prosecto absurdi nihil faciemus,siquid ipsim Christianae theologiae congruenter protulisse dicemus.Etenim
ut Deus legem Hebraeis dedit,sic philosophiam Grscis ad Christum impertiit, ut Clemens libro primo Stomatum prodidit: Fbilos .phia ,3 inquit principaliter Grscis data fuit,priusquam Dominus. Graecos quoque uocasse 'm ipsa quoque Graecos psdagogi more - O F docebat,