장음표시 사용
571쪽
DISSERTATIONE ET NOTIS ILLUSTRATA
573쪽
Quaecunque graeci ingenii sigillo notata sunt, sive benignam habuerint sive infestam fortunam, summa nos colere pietate fas est. Itaque juxta Herodoti opus pristino etiamnunc nitore RPlendens laceras fi lualidas lue deponimus Ctesiae reliquias, neque veremur ne vicinia Cnidii adversarii tam miseranda sorte jam profligati Halicarnassenses Musas osseudat. Lector vero no diutius turbetur ista, qua priores Ctesiano ruiti collectiones passim laborant, vitiorum laeditate, maximopere curavimus. Qua in re gratissimum ac idit, ut Praesto nobis adessent auxilia, quae novissimis editoribus tempus denegaverat: Pholium dico et AElianum et Athenaeum et Diodorum et Stephanum Brrantium, a viris: praestantissimis nuper Castigatos emendatosque. Praeterea omissa quaedam supplevimus, alia plenius exhibuimus, totum denique in commodiorem redigere ordinem sumus anti ixi. Quod commentarium attinet, cavendum duximus De Ctesia A in notarum quasi Oceano parvus nataret tigillus, neque Vero etiam negligerentur, quae ad illustrandam scriptoris narrationem accommodate dicta a viris doctis essct viderentur. Eum tamen locum, qui est de tempoi ibus regni Assyriorum, in annotatione intaclum sero reliquimus. Scilicet fructus ex iis, qu .e de hoc capite disputata sunt innumera, in historiam hucusque redundavit, uti nos judicamus, Paene nullus : certe tantum abest ut ad exitum res perducta sit. ut quo majore in diem obnuavis conjecturarum multitudine, tanto incertior circumspicias, in quo possis acquiescere. Aut igitur promus est desperandum, aut nova quaedam disquisitionibus
hisce via patefacienda. Posterius autem in eo maxime Po,itum esse censemus, ut antequam de auctoritate numerorum a certo quodam
scriptore tradito tum foras judicium, rationes indagonlur Sivo leges,
574쪽
clitas in constituendis antiquioris historiae temporibus auctores veleres seculi sint. Id vero non est ejusmodi, ut in annotationis cadat an
gustias. Peculiarem igitur eius rei periculum facturi libellum conscribere aggressi sumus, qui quamVis non proxime pertineat ad fragmenta Ctesiae, haud incommode tamen huic quasi sedi et arci disputationum
chronologicarum subjungi posse videbatur. - Suscepto negotio quOniam magnum rei momentum in eo versabatur, ut fragmenta chronographorum curatius inter se contenderentur, primum quidem Omnia quae ex hoc genus scriptis aetatem tulerunt, colligere et disponere de- Creveramus; mox vero ConSilium mutavimus. Etenim quum fragmentorum pars longe maior non de temporibus rerum sed de rebus ipsis agat, multa in medium pro serenda suissent ab instituto nostro aliena. Quod committere noluimus. Itaque quas integras exhiberemus selegimus Castoris reliquias et chronographias EratoSthenis, eorum autem, quae ex reliquis scriptoribus inservire rebus nostris poterant, in pra missa commentatione suo cuiusque loco mentionem injecimus.
Pari dis mense septembr. MDCCCXLIV. CAROLUS MULLERUS.
LI Png. 1 , not. r. Ctesiam Ephesium Perseillis nuctorem Welchorus De Cyes. 1 om. P. , in eundem osse statuit cum Musare, Ephesio , de quo ita Suidas: Mουσαῖα μου ili τὰ:vQ: κδ αὐτος ' κυκλους δέκα, καὶ εἰ Ευμέψη καὶ 'λτταλ . Vulgo post Περγανι avo i in torpungunt. Mu illum locum censet Borni, ardy. Fortasse ex soquentibus reponendum Περγαμηνὰς ΕὐμέHi καὶ λ αλ . Quamquam tueri licet vulgatam καὶ Cetorum Musaeus hie idem est atque ille, qui scripsit περὶ τελευου et περὶ Θεορω v lv. WHch. P. 321 . Ad eundem reserunt sv. Passov. de Musaeo
ad Lyc. 644 v. Mulier. l. l. p. 3923; alia
ex eodem habes in Stobari Flor. VII, 6 ,το. Comes Natal. V, 4. - Jam igitur κυ-Hoi isti, qui multum vexarunt viros doctos, non diversi fuerint a-ἐvia . CL κὐ
lli Tun explicandum esso suspicetur.
575쪽
Ad mg. ι I, lin. I, Ir. 78 ex servio ad Virg. . . I, 653. Pro vulgata Ctesias in optimo cod. Fuid. esse dicitur Neseientes: sed non est. Qui nuper lectionis vari tatem aecurate enotavit et benigno m cum communicavit Dubuerus bre υ, legi in eo testatur tunesieritus. Fuisse videtur : Cresias et Onesierima. Ad pag. rosi, Ir. 84, lin. v t. Pro
ros not. I. Fragmentis Orsuae ad erServius ad Virgil. Georg. I. r 8a sed . Lion.) : FLolarunt reae Eridanus.J Ubi sit
Eridanus multi errant; imum esse Rhod num mirant Propter multitudinem smagnitudinem , Thesias hune in Media esse, choriritus in Germania, in quo flumine Omn Phaethoni exstinetus est, Ion in Aehaia. Pro Thesias legendum esse Ctesias patet. Similiter Cretias pro Tisias olim legebatur ap. Amm. Marcellin. 3o, 4. Ceterum nuxerunt haec vel ex libro De Fluviis, vel ex Indiei, D. 54, S 19 , ubi de nuvio electrum secum deserente loquens Ctesias eelebrati sabulis Eridani mentionem secerit. Nuin vero id Ctesias dixerit quod assert Scholiasta, dubitari potest. Certe quae deinde
ex Ione citantur, erronea esse Puto. Neque enim de ignoto quodam Peloponnesi rivulo cogitandum, uti visum Κoephio satilonis fragm. p. 98); sed confudit soliol. Eridanum cum Epidano , quem Qv iuri των ἐου Th saliae j πο-
sula est Gerani inter x Ptemtrionalem et Decidentalem plagam, ultra Britanniam Data oreadris et Hiberniam. In hae ratilequum sol in canem est, Permitii dies sinenoetibus esse Heuntur. μwterea miraculia in hae insula femntur, sicut apud Gr coxoesias et Diogenes, uuae Latinos Sammnis
nisus dieit. Haec ex Periplo. Diogenem intellige Antonium Diogenem. do quo Photius cod. I si et Porphyr. Vii. Pyth. P. 8.Pag. 154, GL 2, in loco Suidae verbanx6υλω-c καὶ unus codex Paris. exhilaeti alii duo Pari s. lacunam praebent; alii verba omittunt. Vide Bernhardy. cui complura videntur excidisse. - ui . Pro lu
εις Im,fr. 4. Errasse Tatianum, CI mentem et Eusebiiim in iis quae de Homeri aetate ex Eratosthene asserunt, confirmatiar Vita Homer. ed. Iriarte p. 233, ubi sic :
Apollodoro h. l. tributus 3o44-8oα964 a. C; esse debet 965 a. C.) refragatur ali rum testimoniis sv. Apollod. D. 73, 4 , ex quibus Apollodorus de Homeri aetate idem
statuit, quod h. l. Eratosthenes; recto sin dubio. Νeque tamen propterea auctor Vitae uom. errasse dicendus est. Scilicet annu
965 a. C. est Ephori v. p. ia in , de cujus computo Apollodorum in Chronicis sui monuisse haud temere dixi p. 26 col. a itiit. - γρ. 399, lin. 29. Quae ad fragm.
annotavimus, confirmantur quodammodo verbis Servii ad Virg. I, 273 : Eratosthenes Ascanii, Ameri filii, Romulum Parentem ursis refert. Eadem ex Dionysio Chalcidensi assert Dionys. Hal. Ant. Rom. l. 72. - ρος zor, Ir. 34 sqq. Duae do nem
576쪽
sthene et Alexandro traduntur, non exl Iironographiis Eratosth. , sed ex operet arti in geographico partim philosophi excerpta e sis videntur Uestermanno ad VOMium p. I 49, not. 6, ubi suas vir doctissimus laudat Quaestion. Demosth. P. IV, p. 25. Librum hunc inspicere mihi non licuit, quod doleo. Adρυ. ao4. In fragm. ao Pro ὀκτωκαιδεκαετηρ. Scr. ὀκταετηρ., uti est in latinis.
577쪽
Patriam Ctesias habuit Cnidum sit. Quae urbs
quum Lacedaemoniorum colonia suerit, Plutar-elius vero Ctesiam justo plus qΔαλα- vx se in historiis suis exhibuisse t stetur : suspicio nascitur Cnidiam Nostri similiain cognationis vinculis eum Lacedaemoniis suisse conjunctam. - Patrem Ctesiae Suidas dicit Ctesiarchum, Lucianus et Taetam Ctesioesum: utrainquo nominis formam
proponit Eudoeta. Eligendi itaque data I otestate, ego in his quidem Lueianum sequi quam Suidae me addicere malim. Sed parvi res momenti: majoris iaciendum illud, quod Galenus tradit, scilicet familiam Ctesiae ad celebratam illam pertinuisse gentem Asclepiadarum; cui ut sanguine
seriptor noster junctus erat, ita arte quoque, quam Prositebatur, medica. Nee ignobilem locum inter medicos veterii in occupavit: nam dignum censuit Artaxerxes Memnon, cui regii corporis uram committeret. Atque hoc quidem testatissimum est. Sin quaeras quando munus istud Ctesias susceperit, et quamdiu apud regem Persarum versatus sit, exstant sane de his quoque diserta veterum testimonia, sed ita sunt comparata, ut haud mediocres disti cultates objiciant. Etenim Diodi rus Ctesiam bello captum, verum propter arti medi eae seientiam a rege in gratiam recel, tum esse ademiae septemdecim arinos cum honore apud illum exegisse dieit. Eadem rPi,etit TZetZes ad indens Ctesiam ex eorum numero Iraecoria in suisse, qui socia cum Cyro eontra fratrem arma iunxi sent. Igitur decantato isto ad Cunara praelio in Potestatem regis pervenerit ia. 4 3I. a. Ch. . At refragantur huic sententiae verba Xenophontis
Anab. I, 8, 27. V. D. , qui ipso illo priae lio
Ctesiam in comitatu Artaxerxis suisse vult us Ilieregis curasse affirmat. Νeque minus obstat, quod secundum Diodorum Ctesias historias suas non
ultra annum 398 a. Chr. Ol. 95, 3 deduxerit,
quo ipso tempore in patriam eum abiisse tradit Photius. αὶ Haec quoniam optime inter se conci nunt, non video quomodo TZelgae rationes stare possint, nisi dixeris Ctesiam in Persidem reversum quattuordecim adhue annos ibi degisse, sed hujus spatii res gestas literis non mandasse vel morte impeditum vel aliis motum causis quibusvis. Sed
parum haec se commendant, nec est Cur ΤΣet Eae in gratiam Xenophontem erroris incusemus.
η Duae quum ita sese habeant, Baehrius inquit, multo mihi videtur verisimilius, Ctesiam vel
sponte vel a rege Persarum ipso arcessitum inviis latumque illas in terras prosectum esse multo utique ante istud bellum, quod sat e suit Cyro. Itaque si conjectari liceat, Ctesiae adventum in
578쪽
nolunte twno Peloi,onnesio vigente lue Graecorum eum Persis commercii, onstat enim, antiquissimis Persarum lemi oribus, reges, quum Persa: ipsi artis medicae peritia non excellerent, ad Plios confugisse, quos prae ceteris huic arti de litos
fuisse fama serebat. Nam singulos singulis morbis sin mili mite cori oris partibus illi adhibebant m di eos. Praeter Ierodot. III, I 29 et II, 84, Consulas, si placet, Brissonium de Reg. Pers. Princi p. p. 3osi
Marcell. Hll, 16. At quum it 3ptii medici malerem suam Dario Itystast is, qui pedem aliquando
extorserat, praestarent, iratus rex supplicium sumsit et Laraecum aliquem, Democedem nomine, qui jam antea .apud Polycratem tyrannum iv. Hero-d Ot. II l, i Si conversatus suerat, cujusque forte fortuna ad regem venerat notitia, ad se arcessi jussit. Atque rege soli citra sanato, Summis honoribus muneribusque Graecus medicus est asseclus,
ct quo diutius apud regem remaneret in Persis, summo loco habitus i3 . Inde ab illo temivire .Egyptiorum modicorum in locum apud Persarum reges Successisse videntur Graeci, qui istius artis peritia insignes eo meliori usi sunt conditione, quo magis ah exteris advocati, haud sine summis honoribus praematisve id muneris in sese receperant. Cui rei ea, quae Hippocrati acciderunt, lucu- Ionio sunt testimonio. Simile quoddam in Ctesia,
Hilipocratis Postero, valuisse Censemus. Magna artis medicae peritia inclytus vel ipse opinor ad re- gelu sese consulit, summos honores sortunasque adepturus, vel ab eodem rege est arcessitus, quo egregiam suam illi praestaret operam . .
Haec igitur II ebrius. Cujus viri doctissimi sen. tentiam ambabus amplecterer, nisi tenendum esset, Diodorum ipsius Ctesiae scripta ante oculos habuisse, nec aliunde hausisse videri, quae de satis auctoris quavis occasione de se verba sacere soliti nobis tradidit : deinde vero Ctesiam in pugna ad Eunaxa commissa captum non dici a Diodoro, quamvis Taetam ita verba diis intellexerit. Quare turllo captum, dein captivitate exemtum a rege et ad honores evectum Ctesiam se dixisse mihi persuasum est. Νuni vem ita res se habuerit, an inventum sit scriptor , qui barbarorum regisset viis Graecis suis se purgare voluerit, in medio relinquo. Sin vora habemus, quaeriti in an non in annorum salto in numero Diod rus P cca Verit. a) Adde quae ipso Ctesias sis. 29, s .30, 42,ὶ narrat de
Apollonide Coo. qiii non ita multum ante Ctesiam gub Ar. laxerx imano in aula regia medicus fuerat; quemqu supplicio rex assiae it, quod inim porore rius Amrii rem lia.
Nam si quidem Artaxerxes reae Ctesiam coperit, fieri id non potuit ante an. 4ob. a. Chr. , ita ut non septemdecim, sed septem tantum annos apud eum degere potuisset 4o5-398 . Qua demum oeeasione res acciderit, nescio, nec coniecturas hic accumulare vacat. Reclearnus ad ea, quae firmiori judieio diei queant. Ctesias igitur Λrtaxerxem fratris iaculo saucialum excepit et sanitati rosti iatuit, magnisque ob curationem hanc muneri hus ornatus est iis. 4il. Idem statim post pugnam unaeum Phalino Zacyntilio ad Graecos sese missum dicit, ut arma eos tradere regis nomine j iitreret D. 43J. Mox ubi Tisaphernes duces Graecorum, quos vi superare non poterat, perfidia circum v nerat vinctosque Babylonem duxerat, Ctesias lita valuit apud matrem regis auctoritate usus, multa Clearcho Lacedaemonio humanitatis osse iapraestitit; neque tamen pugionem, quem Postulavit sibi Spartanus. submini Strare ausus est. Itaque non sua, sed carnificis manu Clearchiis occubuit, necive aliud Ctesiae relictum, nisi ut
eum, quem neque vitae servare Potuerat, nec mori , qua decebat, donare voluerat, post supplicium certe tamquam virum diis carissimum repraesentaret iis. 44ὶ. Pul,licis deinde negotiis se immiscuit iis. 29, S 63 . Nemiae in Cypro tum Evagoras, rex Salaminis, totius insulae dominatum affectavit. Inde controversiae ortae cum ceteris Cypri regulis, qui ad intercessionem Artaxerxis confugere. Ecce jam Ctesiam, qui literis ad Evagoratii datis in concordiam disceptantes revocare studet, quem nuntii Evagorie adeunt ad obtinenda regis reSPonsa; quo mox etiam Conon, ut consilia sua regi aperiret probaretque, internuntio et interpreto utitur; quem denique Artaxerxes ad
Cononem proficisci jubet, ut de rebus agendiscum eo Colliniueretur. Sponte sua hoc rex munere
Ctesiam honoravit, ut ipse quidem in historiis suis tradidit. Contra alii narrarunt Ctesiam, quum
arguant, jam non dijudico, quum neque ab illa Ctesias prorsus liber fuisse neque his caruisse videatur. Post haec spartam missus est, ut regis litoras I acedaemoniis recideret. Bona ipsam, de pia in literis his agebatur, parum Pei SP clam habeo; sed quo tune erant Lacedaei nonii erga
Persas animo ri quae subsecutae sunt res gestae satis indicant male cessisse ipLP tinqtie apud I in i daemonios rex tentaverit. 'rte Ctesias in Per-
579쪽
s idem non re itisse, sint relii pium vitiae t in pus vel Lacedaemone vel in Cnido patria exegisse vide
w era Graii, quorum notitia ad nos Pservenit, hoste sunt :
xorsus narrationem de luxit usque ad annum tertium Olvmpiadis nonagesimae quintae a. Chr. V. not. χὶ . Libros comploctebantur viginti tres, ita distributos ut priores tres Assyrior im, qui sequuntur tres Medorum, Postremi septemdecim Persarum historiam continerent. Hujus operis
epitomen tribus libris elaboravit Pamphila sui
a. Is Di CL D. 57-87ὶ, uno libro comprehensa. 3. PERiphus D. 88-9ti, cujus tres laudantur libri. 4. DE MONTI nc siis. 92 4ὶ.Cujus operis citatur liber secundu . 5. DE T Mimnus sis. 9SJ. Hie liber uno loco laudatur a Plutarcho De Fluminibus. Eodem intractatu Plutarchus excitat Ctesiana Ephesium, Perseidis auctorem. Ouare Maussatus ad eundem etiam opus de Fluminibus reserenduim esse censuit. - Sed quum Ephesii opus poeti eum fuisse videatur, atque de fluviis liber optime conveniat
Cnidio rerum naturalium scrutatori, quem de montibus scripsisse constat, non est eur in Mau saci sententiam abeamus. - Laudatur denique Ctesias DE TRInNTIs ΛsIATICIs se. 96, 973; quo tamen titulo non Ilectiliare opus, sed certum quendam Persicorum librum indicat4 censeo. Praeter haec etiam Commenturios ite re medica Ctos iam seripssso ex Galeni loco supra adscripto
not. 1ὶ colligi posse putat Bathrius.
Ex operibus modo recensitis celeberrima erant Persiea. Quae de rebus Λssyriorum, Medomui , Persarum ante Ctesiam tradiderant Dionysius, Charon et Hellanicus, Perpauca erant, Uaque none tanto hausta, sed o rivulis, quos cursus longitudo turbaverat; eaque magis adhuc depravata
noto isto logo graphorum studio, quo peregrina 4 iam domesticis sabulis, genealogiis, chronologiis conjungere, 4ὶ ad Graecorum vivendi, sentiendi
'in Peculiarem lihrum de vita Clesiae Aeripsit Retlig. Halliinu. 1827 . ipio uti mihi non licuit. 4ὶ Ivae reteris lioe cadit in Hellaiticum, qui omnes orbis
terrarum xpntes e Graecis heroibus ortos vel de iis nomina. tos esse statuit, similiter ac in avdaeorum libris laetum vi. demus : sie Persae descendunt a Perseo . Androniae Ia et Persei filio, qui Artoeam terram urbibus frequentavit. l Iollan. D. lbs ὶ Medorum roges originem dimini a Medeae et lasonis silio Polyxeno Pausan. II, 3. 8; Helial . D. 30, quod ad Persiis reseretulum . Belum procul dubio halluit
judicandique rationem accommodare solebant. Quanto meliora his praestiterit Ctesias, qui primus historicorum Graecorum satis diu in Persido versatus est, ut mores Graecanicos in scri-lum do oblivisci, ut linguam et instituta barbarorum penitus cognoscere posset; cui regia aula patebat in regno isto, ubi non forum, sed parietum silentium rerum maximarum testis Est, Plurimaque ex clandestinis Pendent gynaecei et cu-niichorum machinationibus; qui denique et lit-storum terin pomi in memoriam ex regiis comiti 'ntariis φοερθερα te in redintegrare Potuit, ac revera se rod integrasse affirmat Diodor. II, 32, et 22. V. D. 25 et x8ὶ. Νec mirum si Priaeclara hac occasione Ctesias utendum censuit, ut iis, quae hucusquo inter Gramos do in tu rio Asiatico circumferebantur, novam Plane eamque VPro Per. Sicani historiam opponeret. Qua in ro hami minimum stimulasse eum videtur, si lini Paucis ante annis quam ad Persas se contulisset, Herodoti Miisae in publicum prodierant. is enim qua leantiquiore Λsiae historia habet, non e Porsicis, sed e Babyloniis sine dubio et Graecormi in a si a minori traditionibus hauserat. Closias igitur e Persicis sontibus sua depromens omnia, quilin in his plurima aliter ac in II ero loti opere tradita reperiret, tanto acrius iis insistens erroris et mon-daeii Herodotea incusaverit 5 , quanto majorem vidit hujus scriptoris apud Graecos esse sumam
Jam si quaeras num Ctesias sontes suos ea, qua par erat, religione adhibuerit, ost Prose to cur dubitemus : sed quum res dijudieatu sit dissi ei l. lima, faciamus Ctesiam eadem quam in Herodoto agnoscimus sinceritate relata retulisse. Igitur in fidem ipsorum sontium anquirendum foret. Diio in negotio, ubi adire id ausus fueris, ante omnia distinguendum erit inter mythicae aetatis historiam, quae Dbscii rata in rerum gestarum nonnulla.
rum memoriam cum mythologia et religione populi arctissime conjunctam exhibet, atque inter illam aetatem, quae clariore luce assusa accurati rem cognitionem certiusque iudicium admittit.
Quod priorem attinet, deli de historica cogitari nequit; imo popularis traditio, cui vel vetustissimae
orientalium anagraphae nituntur, suas quasdam
leges sequitur, illis quas poeta sibi scribit, quam
580쪽
quibus historicus se addicit, similior . Huc U. e. Pertinet quod quaeculi lite magna et egregia per multorum saeculorum decursum gesta Sunt, ad pauca quaedam celebratorum heroum regumue nomina referri soleant; ex eodemque studio explicandum , quod chronologicas computationes et quae res his astines sunt, a se alienas PME Putent. Hae tum demum instituuntur, quum ex ore populi historiae in scriptorum migrant cominentarios. Λc vel in his orientales auetores chronologiae rati nes aut plane negligere, aut ut reliqua sic etiam
numeros in monstr Osuna exaggerare solent.1 Iis cono sis ubi Assyriaea Ctesiae examinave ris, latendum corte est nihil iis inesse, quod non Ptime concinat eum omnis antiquissimae historiae indole atque cum eo qui proprius est orientalium populorum charactere. Attendas quaeso ad mu- thologi ea illa de semiramidis, thri cetae prosapiae, ortu ot obitu, quae ex religione Asiaticorum aptissime possunt explicari; atque gratias agamus Cimiae spernenti istam seriorum quorundaria scriptorum sapientiam, qua abstersis sabulis suam piandam jejuniorem, sed probabiliorem Semiram in nobis estinxissent. Porro totam Assyriorum historiam apud Ctesiam contineri vides tribus regnis, Nini, Semiramidis et Sardanapalli. Quae inter initia et finem interiecta sunt, nihil aliud
esse videntur quam vasta lacuna, εν am nominibus undique conquisitis explere Studet ant, ut scilic t et traditione sancita relinerent, sinuitque satisfacerent i,opulorum vanitati longam si hi r gum seriem summani lue vetustatem Postulanti. Sed isti regum catalogi perraro antiqui sunt; plerumque seriorem aetatem redolent, quae in adornandis iis operam ponere solebat; unde sit ut novissimi auctoris eatalogus ut plurimum etiam amisplissimus sit. Quamquam igitur Ctesiam in reli- luis plitramis Persicorum annalium narrationem reddidisse lubentissime largior, tamen num regum
qualom dedorit eatalogum squem, paucis additis, habebis sex Elisebio in ex iisdem hauserit, dubitari polost. Quod magis etiam valet de annorum numero . Per quos ΛMyriorum regnum stetisse dicit. Is enim aperte accommodatus est ad Graecoriim systema chronologicum, ut eum insontibus suis Ctesiam reperisse ab omni veri spei te abhorreat. Confirmatur haec suspieio iis quae de regnis regum Medorii in Ctesias tradit. Ibi enim Ctesianos numeros conferre licet cum Herodoteis. Comparatio autem luculentissime docet Ctesianos numeros longe plurimos eosdem esse quos Herodotus lialbet, sed his positos. Idem etiam de nominibus regum, sed minus certo judiciu , statui po-
GEuores co Utes p. ed. Didol; cs. not. ad se. a Sin. Jam quum negari ne Πieat Ctesiam in Med rum regum temporibus constituendis Herodotum ante oculos habuisse, nonne simile quiddam in Λ syriacis locum habuerit 3 Equidem eum Voliteyon ullus dubito; atque Eusebianus regum Assyri rum recensus multa praebet indicia, quorum ope longam istam regum seriem in breviores atque adeo antiquiores dissolvere possis. Sed totum hoc caput quum tribus verbis vix absolveris, a curatius de his agere jam non licet; quare lectorem relego ad ea, quae disseremus in si agmentis chr nologicis. Hoc unum tamen apponi l ermittas. Nempe ex Ctesiae rationibus Assyriorum regnum eversum est anno 884 a. Chr. Aes igitur incidit in Lycurgi epocliam, qualem ex Lacedaemonior Ini ἀναγραῖτα etiam Postea statuet unt Eratosthenes aliique. Νe casu fortuito hoc factum putes. Nam alii exstant scriptores, qui quantistam in numero annomirn, quem Λssyriis tribuunt, a Ctesia plus
minus recedunt, nec eundem annum Lycurgo a signant, in eo tamen inter se consentiunt, quod Assyriorum regnum eodem tempore eversum dicunt, quo Spartanis leges scripserit Lycurgus. Suspicor igitur primum hujus romptui auctorem fuisse Ctesiam nostrum qiχολακωvx, qui quum lin-cedaemone versans historias suas in Ordinem degit, duas hasce principalm Laconicae et Assyriacae historiae epochas consociaverit. Mirum quantum riusmodi synchronismis vetet ira dei cini antur. Sed calculum hunc ab Herculoto at tenuitieSSE, non est quod moneam; neque magis Heli
nico tribui potest, stili plwqiii nusquam in historiis suis Lycurgi mentionem iniecerit iv. uel lan.
. 9 ὶ Quemadmodum Assyriorum et Medorum chroia nologian , sic etiam in Persarum historia regna
Cyri, lambysae et Darii I e suo penu Ctesias
adornavit, non tamen temerarie, s d eo consilio, ut constaret sibi quod adoptaverat sγstema chro- nologicum. Nam salsos esse hos numeros in aprico
Ex modo disputatis intelligitur Herodoteis de
regnis Assyriorum Medorumque numeris majorem me tribuere auctoritatem. Non verissimos eos dico, attamen veris propiores. Nam in universum ex iisdem legibus constituti sunt, ex quihus Ctesiani et reliqui omnes. Missis numeris, revertamur ad res, quas in plurimis secundum Persarum nareationes expositas esse supra concessimus. Quae in his ex aliis scriptorii uis apponi Possunt, maximam I artem spectant Babylonis origines et incrementa. Adversariorum dux praeter Herodotum est RorO-