Herodoti Historiarum libri 9. recognovit et commentationem de dialecto Herodoti præmisit Guilielmus Dindorfius

4쪽

ΤΟΥ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ ΜΟΥΣΑΙ.

6쪽

RECOGNOVIN

ET CHRONOGRAPHORUM, CASTORIS, ERATOSTHENIS, ETC.

7쪽

GUILIELMUS DINDOR FIUS.

Dialecti Ionicae quattuor species accurate distinxit Herodotus i, i a i , Curicam , Lγdiam, Clitam cum Erylli ima, Samiam. Eas an disputationis de dia lecto Ionica suae sui illamentum secerit Philoxenus a) an non secerit nescimus :qui hodie supersunt grammatici duo hujus dialecti genera distinguere solent,

sive vεω έρα, l αδ et 3), quibus nominibus comprohenduntur quicunque Post

αὶ Philoxeni de dialecto Ionica liber ali lii

tios memoratur ab Elymologici M. conit, itore

asserente praeter argutas de voca hiiliarum qu rundam etymologia opiniones. 3 V. schol. Apollonii Rii. x, tD8r, Elyn . M. P. 8ai, 4o, gram m. in Crameri Ariecit. Oxon.

VOl. I, p. 265, 7, Eustalli. P. I 643, 2; 724, 36, ad Dionys. P. 384. Quattuor species, ut HerOdotus iacit, distinguere vidi tur Grammaticus eodicis Lei densis in a laenisice ad Greg. Cor. p. 629, re ruuασι δὲ αυτης τῆς 'lάδοψ μεταπτω- σεις qirocum comparanda Giogorii Cor. verba P. 49o, ex Ioatine grammatico deseripia, ilοέ, xi δεῖ - fi litv ἀρχαia 'Iὸς μετεπεσε παρὲ τ .v

8쪽

li ilicos veteres lonice scripserunt. Quam parum subtilem distinctionem esse Palet, quum et epici poetae mullis usi sint voca hulis vocabulorumque forinis vel ex aliis dialectis petitis vel propter metri heroici necessitalem inventis, citiae nunquam in communem ullius gentis Ionicae usum sunt receptae, qui autem Pi ier Epicos Ionice scripserunt multis modis ititer se discrepaverint, Prout liuisque vel nativam veterum Ioniam linguam exprimere, vel dialectum epicam cuin delectu quodam imitari, vel ad veterum Allicorum dialectum, quam ex lonica originem duxisse constat, propius accedere Propositum haberet. Cujus discriminis etsi suspicionem aliquam habuerunt unus alterqtie grammaticorum 4), parum tamen fructuosae eorum Observationes Sunt, quae eo sere redeunt ut scriptores dialecto Ionica alios puriore alios minus Pura uso, esse reserant, quibus autem rebus dialecti illius major minorve Puritas censea-lur docere supersedeant. Itaque nihil aliud nobis relinquitur quam ut Ionicorum scriptorum libris qui integri supersunt perdilorumque fragmentis diligenter Pervestigalis, adlii bilisque grammaticorum de s armis Ionicis testimoniis, quas quisque sςriptor leges secutus esse videatur indagare studeamus. Quae res mullis magnis luc implicita est dissici ut alibus. Primo enim scriptorum an liquissimorum, quos cum recentiori hus comparasse ad cognoscenda Ionisi ii in ilia et progressus gravissimi foret momenti, opera interierunt, quae aulem supersunt perexigui am hi ius fragmenta pleraque omnia in linguam vulgarem translata exhibentur ali grammaticis. Deinde scriptorum lonicorum superstitum codices, Iahe jam antiquis temporibus contracta et quo frequentius opera illa describerentur tanto majorem in modum aucta, incredibilem experti suntlii, rariorum et negligentiam et temeritalem. Nam quum librarii Homeri poli simum Atticorumque scriptorum lectioni assueti essent, alii, quo nullum est si ecpientius genus errorum, formis vocabulorum Ionicis Atticas suhstituerunt, alii genuinam antiquiorum codicum lectionem inserendis formis Homericis

i . 679 et 9io, quorum alter Hippocrialem

καvo,v appellatur ab Dionysio Hal. vol. 6, p. 77s, et coiαλεκτου καυυN ω: Ἀφεκῆς Θουκυδίδης a Plioti O Bibl. p. i9, 18. Samia dialectra usum eum esse hariolatur scriptor vitae Herodoti ab Suida excerPlus, non alio, ut videtur, urgumento motus sitiam quod Sami comm raratum esse Constaret Hero lotum. De dialecto Hippo

9쪽

co MMEATATIO DE DIALECTO HERODOTl. iii interpolarunt, alii denique, qui prae ceteris sapere sibi viderentur, obscurum

quendam sensum suum secuti salsaque analogiae specie decepti formas finxerunt quae ipsis quidem viderentur Ionicae, revera autem nemini Glet corum veterum unquam essent auditae. Verum ut in omni literariam genere tanta est vis

veritatis ut quantumvis obscurata tamen exstirpari sun dilus nequeat, ita his minutis quoque in rebus, si quis numerosis quae vel in codicibus relicta sunt vel e grammaticorum libris eruere licet verae rationis vestigiis prudenter uti sciat, tenebrae, quibus haec materia involuta esse vulgo creditur, si non omni, certe maxima ex parte dispelli posse videntur. In quo labore, quod ad Herodotum attinet, post immemorabiles aliorum conatus Primus I Potam viam ingressus est C. L. Struvius, Gymnasii dum viveret Reginioniani doctor, editis Quaestionum de dialecto Herodoti speciminibus tribus a. I 828-i83O, quibus ille pauca tantum quaedam voca hulorum genera, sed eximia et diligentia et perspicacitate tractavit. Hujus igitur viri exemplum secutus ego reliquam Iahoris partem absolvere studui, omisso tamen quem addere facile, sed ab hujus scriptionis consilio alienum erat copiosiore doctrinae apparatu, quem Η. L. Ahrensium expositurum esse speramus, qui in explicandis linguae Graecae dialoclis egregiam operam ponere coepit. Milii enim nihil aliud irimc proposilum fuit quam ut tirones qui ad Herodoti lectionem accederent probabili hujus dialecti scientia imbuerem moneremque ut ab superstitiosa si hi caverent reverentia codicum, quorum auctoritale sola qui regi judicium suum patiuntur perinde faciunt ac si quis tesserarum jactu decernendum esse contendatquihus quoque in loco vocabulorum formis usus esse Putandus sit Herodotus.