장음표시 사용
2쪽
E et v s quaestio est, quam exercitationis hujus Chronologicae gratia proponimus; quae Chronologorum ita exercuit ingenia , ut LXX. diversas sententias Ricciolius Chr. Res lib.VH. cap. I. numeret ; post quem Tourneminius suam addidit, Souciet, aliique suam . Nos hoc argumentum aggressi, ne celebrem apud Historicos quoque Ecclesiasticos quaestionem negligeremus, nostram addidimus, ab Orbe Condito ad AEram vulgarem annorum 423 f., quae ab aliis Chronologorum quos legimus discrepat. Ut eam explicemus pra mittimus nonnulla , quae in decidenda hac quaestione ita serva da nobis proposuimus, ut Αxiomatum quorumdam loco habe
II. Primo : Divinarum litterarum effata ita spectari oportere , vel in historicis hisce rebus Cronoligicisque, ducimus, ut nu tum earum , aut significationem aliquam pluris faciamus, quam externorum Scriptorum testimonia omnia disertissimis concepta verbis , & ceterorum consensu probata: Cui Divinae litterae favere magis videntur,is Scriptorum horum maxime probatur.Secun do : Uerba ipsa , atque sententias ita accipimus, ut accipi ab hominibus vulgo in plana, atque obvia significatione, ct in ejusdem Λ a Scris
3쪽
Scripturae aliis locis extra controversiam positis, solent; putamusque, ut in proverbio est , σκαφηυ , σκαφην dici; nisi contrarium evidens ratio aliqua , aut PP. consensus evincat. Qui quidem Patres, ubi LXX. lectionem habent a Uulgata, di Hebraico fonte diversam, atque illam illi opinionis suae ducem habuisse
videntur ; minus apud nos, qui Vulgatam convenientem Hebrabco textui sequimur, auctoritatis habent . Tertio : Cum aliquando Scriptura nude, Shistorice,& fuse , suo loco rem narret, aliquando alibi idem brevius indicet, vel ad alium locum alludat non ex hoc altero loco explicandus est ille primus , sed contra alter e primo; atque hic maxime spectandus , considerandusque est . Quarto : Etsi non ignoremus, Catholicos etiam multos concedere, librariorum vitio in numeris quos Vulgata retinuit, nonnullos aliquando errores irrepsisse; Nos tamen , ubi praesertim Vulgatae Hebraicus textus concordat; hanc nobis numeros immutandi licentiam non sumimus , ct malumus rem quoquo modo , si potest , numeris illis retentis explicare vel Heterodoxo-Tum nonnullorum exemplo : ex quibus Usserius in Chr. Regum Haebratorum constituenda Nostris aliquibus succenset, quod aliter fecerint gravi , G prudenti abutensis illa praemonitione prius non expensa ; quae nimirum est ad II. Par. XVI. ρα 3- Isa es pericula flutio, quia si in uno loco Scripturae corruptionem esset
faneamur,de omnibus aliis locis dubitabimus,an corruptio ibi sit icut dicis Augustinus Ge. . Quo quidem Canone quantum Oneris
imposuerimus nobis non ignoramus. Quinto : Morem scripto rum sive populorum maxime spectandum esse censemus. Quare cum non unum , sed plura exempla , quae certa sunt, occurrant in Genealogiis Hebraeorum , in quibus capita nonnulIa omittuntur; hunc morem fuisse ita eas texendi colligimus, ut non omnia capita recenserentur . Quare argumentum ab eis ductum ad brevitatem temporis demonstrandam, minus idoneum censemus: Sexto : Saepius nonnisi conjecturas expectandas a nobis praemonemus 3 conjecturis tamen sua vis inest, quando ad systema unum stabiliendum afferuntur multa, Sineo multa alias expIbcatu difficilia commode locum suum sortiuntur. Ac quemadmodum in vulgari structorum artificio , quo plurimae partes ejusdem operis seorsum perficiuntur ac poliuntur , si eas postea compin
4쪽
gendo, videas aptari mutuo, di cohaerere; non dubitas, quin fit ille proprius locus singularum ; cum fieri vix possit ut omnes, fi ve etiam multae extra locum suum positae, sibi adaptentur, de mutuo conveniant: ita de hoc quasi Chronologico artificio pronunciandum est, si partes multae eum locum sortiantur, quem, aliis non repugnantibus, possint obtinere .
' . . De L G H. PDate ἰIII. mpus omne a Mundo condito ad aeram vulgarem con I sueto more dividimus in atates sex;primamque facimus a Mundo condito ad diluvium , annorum 36s6. , Alteram a ditu vio ad vocationem Abrahae annorum 4s ; tertiam ad exodum AEnnorum συ ; quartam ad templum fundatum anno quarto Sa lomonis annorum 48o; quintam ad templum iterum fundatum anno secundo Darii Hystaspis annorum 4 , ultimam ad rer/m
IV. Primarum duarum intervallum commune nobis est eum multis ; Nam primae quidem suppeditat genesis Patriar charum cap. Genes R., & annus diluvii anno 6oo. vitae, Noe ut Gem VII habetur ; Alterius vero cum genesis Patriarcharum cap. Gen. n. tum vocatio Abrahae,quae describitur eap. XII. Animadvertimus tamen nonnulla in utraque aetate, quae item ani madverterunt summi Chronologi . Primo scilicet; discrepantiam genesis Patriarcharum ecp. V. G M. Gen. haberi praecipue inter Hebraeos codices, Graecos, & Samaritanos. Nos hic, ubi He braeis codicibus concortat vulgata quas haec re prssentat, rario nes sequimur; a qua anni fiunt ab Orbe condito ad Diluvius ε16s6; cum Graeci codices exhibeant 2241, Samaritani 13o . Novimus esse ex Catholicis nonnullos, qui Graecos in hac anno
5쪽
rum computatione sequantur ; ex quibus est Riceiolpus lib.s'.
Chron. res cap. I , Morinus exereis. 7. Τ urnem inius&c. In Rietactolio displicent tum modi tres, quos proposuit utriusque editi nis conciliandae si dicatur Adam bis genuisse filium nomine Seth, ct posteriorem post centum annos, idque exemplum imitari v luisse Posteros ; si dicatur Adam anno I 3 o. coepisse filios gignere ,
centesimo anno post, excellentissimum horum ; vel post centum illos annos filium ceteris in haereditate praetulerit &Seth appella verit ; tum ejus pronunciatum , si conciliari non possint, sequendam LXX. editionem. Tourne minii ratio ineundae concordiae; ut in Hebraico textu, ubi desunt centenarii illi numeri, suba diendos Scriptor voluerit, quemadmodum numerus major aliquando sublicetur , cum jam semel expressus est; praeterquam- quod non conciliatio est sententiae unius cum altera , sed pro Septuaginta decretoria sententia ; omnibus aptari non facile potest; cum aliquando in Hebraeo centenarius exprimatur; &illa omiseso sieri soleat, cum necessario supplendus est; Cur autem ante Centenarium Patris annum nasci filius non potuit e V. Secundo et Cum ita anni exprimantur ut menses, diesque
qui ve I illis annis abundant vel deficiunt, nulli umquam occurrant, suspicatus est Petavius, ita exprimi hujusmodi tempora , ut de minutioribus intervallis incerti simus, etsi Chron ologorum mos inva Iuit, ut anni omnes habeantur pro compIetis . Non jure Usserium putamus insimulasse summum Chron ologum , quasi ita facti Calculi eertitudinem infirmet , imo ad sacrarum litterarum majestatem quamdam pertinere putamus, ut tantum tradat, quantum ad praecavendos nimios errores satis sit, nec aberrare longius patiatur; nimiam etiam retundere voluisse hominum c
riositatem e quod ex aliis conjicimus,in quibus hoc plane modo se gerere eaedem sacrae litterae videntur . Cui rem si milem facit Catholica Ecclesia in temporibus partiendis, definiendoque, pro temporum vicissitudine , noctis, S diei intervallo, quin Astr
numicos apices anxie persequatur.Qui in Patriarcharum ποῖογον οι
subtilitatem illam admittit Usserius, in vitae annis designandis aet-hibitam negat; licet ita de ipsorum aetate tota nos doctos velle videatur Scriptura, ac de aetate qua filios genuerunt. Aliud est quod incertos nos faciat; an in genealogia texenda, more Haebreis
6쪽
eommuni, sint aliqua capita omissa. Itaque qui temporum majus aliquod intervallum ex Scriptura repudiari putant, probabilem quidem rem dicunt, quaeque a Chronologis admitti solet; non tamen vere ex Scripturi ipsa demonstrare possunt.Tertio: Arphaxad natum posuimus hiennio post Diluvium ; quod locus qui id significare videtur, vix explicari aliter possit, nudeque hist rice rem narret; alter quo genuisse dicitur Noe auno soo. Sem Cam , &Japhet, commodam, Susitatam explicationem admittat ; non temporis, quo sunt geniti, in his nominandis ordinem se vari. Quarto : Atque eadem ratione utimur in Cainano interkrendo inter Arphaxad, ct Sale, quod Lucae locus nisi Cainan hie admittatur, expediri aliter non possit , quam si concedamus, aut negligentia Scriptorum, aut alia quacumque de causa continere aliquid , quod non est verum, cum positive affirmat, quod isti negant: contra,admisso Cainane, Genesis, & Paralipomenon locis eraplicatio tribuitur, quae usitata est, di multum sane probabilis; g nitum aliquem diei ab eo, qui non pater, sed avus sit, omissis capitibus nonnullis in genealogiis texendis. Cetera commodius Opi
nor tabula nostra repraesentabit .
7쪽
479. Adam creatus Sop. Seth nascitur ex Adamo ann. aso ci I4. Enos nascitur ex Seth ann. aos Q8o4. Cainan nascitur ex Enos ann. 9 874. Malaeel nascitur exCainan ann. γο cos 39. Iared nascitur ex Malaeet ann. 6s is . . IIo I. Henoch nascitur ex Iared ann. Isa OII σα Mathusalem nascitur ex Henoch an. 5s I3s 3. Lamech nascitur ex Mathusalem an. x8 8J Noe nascitur ex Lamech ann. 18α s
II. r Gen. v.III. A Vixit autem Adam Isci. annis & genuit .... vocavitque nomen ejus Seth o. Vixit quoque Seth Ios. annis S genuit Enos D s. is vixit vero Enos so. annis S genuit Cainan ,,. Q 11. ,, vixit quoque Cainan o. annis , S genuit Μalaeel ,, . s rs. is vixit autem Μalaeet 6s. annis S genuit Iared is .co rg. vixitque Iared Isa. annis S genuit Henoch D .c73 ar. Porro Henoch vixit εν. annis & genuit Μathusalam se. 8 as. is vixit quoque Mathusala 287. annis & genit Lamech M. 93 28. is vixit autem Lamech Iga. annis S genuit filium vocavitque no
ctoa Gen.VII. xl. ,, Anno sexcentesimo ritae Noe mense secundo, ar. die mensis rupti sunt omnea sontea abyssi magnae &c. is
8쪽
A diludiis ad Abrahae vocationem anπ. 4s T. A. P. I.
Arphaxad nascita η biennio post diluvium c ib
co Gen.XI. Io. ,, is Sem erat Ioo. aanorum, quando genuit Arphaxad biennio tost diluvium M. ucae III. 36. ,, Rii fuit Arphaxad , qui fuit Cainan , qui fuit Sale is . Gen .XΙ. I a. In vers LXX. de iraeio ut moris est centenario numero . Gen.M. I . , Porro At pnaxad vixit is . annis S genuit S le,,. 43 24. M Sale quoque vicit 3 o. annis S genuit Heber ,, . O 36. is vixit autem Heber 34. annis , Sc genuit Pnaleg ,,. Q r8. vixit quoque Pnaleg Io. annis Sc genuit Reu a, . 73 ao. vixit autem Reu 32. annis , Sc genuit Sarug M. ε) 21. vixit vero Sarug 3 o. annis , Sc genuit Nactor is a s) a .is vixit autem Nachor a s. annis, Sc genuit Thare M . Oo v. uleis Et facti sunt dies Thare vos. annorum & mortuus est in Hamran,. XII, 1. ., Dixit autem Dominus ad Abram ; egredere de ter ratua ... 7s. annoruin erat Abraham cum egrederetur de Har- M Diqiligod by Corale
9쪽
VI. Tatis seeundae finem S Tertiae initium taeimus anno
I a Thare et os .sive eo mortuo. Abrahami vero anni, s .ex loco Gen. n, A H. quod eorum iocorum planissimus hie sensus videatur, cui favet S. Stephanus AH. VII. ; nihil vero contrarium occurrat, quam locus Gen. XL. et s. a Petavio objectus , quo Thare anno o. genuisse dicitur Abraham , di Nachor, & Aram ;qui qaidem superius alteri loco aIIatam explicationem recipit, quoniam tres illi simul eodem anno Patris G. nati esse non ponsunt: unus igitur tantum, neque is primus qui nominatur, Ortus eo anno fuerit .
VII. Tertiam haneRtatem productiorε facimus annis 2Is,quam vulgusChronologorum,quod hie maxime canonem illum nostrum secundo loco positum servamus, in Exodi loco explicando , quo
mansisse in inrapto dicuntur filii Israel annis 43o. Itaque maluimus inoptum, AEgyptum interpetrari, & filios Israel fraeI, idest Iacobi filios & posteros, in eo quidem loco, qui historicus
est,& rem nude & historice narrat. Paulus ad Galat. III i . alludit ad Deum Genes m. I 3. qui nobis favet: itaque non est ad illum pervertendum vel explicandum hic adhibendus. Nihil occurrit etiam, quod contra planissimam illius loci significationem, nos urgeat,qui Uulgatam cum Hebraeo fonte convenientem, non LXX, in quos sorte glossema irrepsit ante PP. aetatem, nobis sequendam proposuimus. Genealogias enim quale argumentum essent , supra diximus: & possemus etiam, si vellemus, genealogiis genealogias sopponere praesertim Iosue . itaque annnos 43o numeramus ab in gressu Israelis in regiptum, post annos 2 Is., ex quo Abraham vo Catus est Patre mortuo . Quae quidem sententia est Nicolai Abraha-mi,fuitque postea Isaaei Uossii, Murne minii; in quibus etsi inductum retatis hujus tantum intervallum probamus, argumenta νtamen, quae ad confirmandum asserunt, non omnia Probamus. atatem hanc tertiam exhibebit tabula nostra .
10쪽
A. P. I. a s 92. Vocatio Abrahae anno 7s. 26 I . Abrahae centenario nascitur Isae. ci 26 7. Isaacci sexagenario nascitur Iacob α 2761. Jacobo a. pr. nascitur Ioseph 3 28o7. Iacob cum tota familia ingreditur 3 AEgyptum an. ι o'
2ri4. . . . . Iacob moritur ca postquam in gressus est AEgyptum a . I p.
s . a, . . . . Cum centum esset annorum r has quῆppe aetate patris natus est Isaac D. 16. M Sexagenarius erat Isae, qnando nati sunt ei parvuli is . s. Iacob Pharaoni ,, respondit dies peregrinationis meae 3 O. annorum sunt is . M. de Iosepho,, go. autem annorum erat, quando stetit iaconspectu regis Pharaonis. 3 I. M trcns elis sistrantibertatis an ris . . . eoeperunt venire 7. anni inopiae M . II. Cum Iacob vocatur in Rhyptum is adi.uc enim quinque anni residui sunt famis ,, . ad Gen .XLVII. ag. is vixit in Kgypto decem & septem annis O Las. Μortuus est expletis centum decem vitae snae annis ,, O Nam mortuus annorum I O. anno P. I. 3277. Exod.XIII. 4o. IIabitatio autem filiorum Israel, qua manserunt in AEgypto, fuit quadringentorum triginta annorum e quibus expletis, eadem die egressus est omnis exercitus Do