Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

201쪽

XXI.

Inut. vit. Liui. e. 4: Βῆλος ὁ ἐστι καὶ πρὸς Ἱσοδίκην την Eυ- ρυπτολέμου μεν θυγατέρα του Μεγακλέους. κατα νόμους ὁ α υτ fσυμβιώσασαν ὁ Ελων ἐμπαθέστερον διατεθεὶς καὶ ὁ υσφορqσας αποθανουσqς. εῖ τι δει τεκμαίρεσθαι ταῖς γεγραμμέναις ἐπι παρηγορία

του πένθους ελεγείαις προς αυτόν, ων Παναίτιος ο φιλόσοφος οἴεται ποιητην γεγονέναι τον φυσικον Αρχέλαον. ουκ ἄπο τροπου τοῖς χρο- νοις εἰκαζων.

1qui. vit. Clini. c. 4: Κίμων ό Mιλτιάὁου μητρὸς ην φησι πύλης. γένος Θράττης, θυγατρὸς Oλόρου του βασιλέως, ως εν τοῖς Αρχε -

λαου καὶ Μελανθίου ποιήμασιν εἰς αυτον Κίμωνα γεγραμμένοις ἱστόρηται.

XXII.

i pras 5N im de Merion natura vorsib is eoia seripsisSo, non iani Verarditius arbitror.

202쪽

XXIII.

Aκρον ἰητρον Aκρων', Aκραγαντῖνον πατρος ἄκρον, κρυπτει κρημνος ἄκρος πατρίδος ἀκροτάτης.

IIαυσανίην ἰθτρον επώνυμον, 'Aγχίτου υἱόν, φῶτ υσκληπιάδqν πατρὶς εθρεψε Γέλα

Enipedocles. Ep. I. Diog. Litioiet. VIII 65: Πάλιν δ' υκρωνος et οὐ ἰατρο - τόπον αἰτουντος παρὰ τῆς βουλῆς εἰς κατασκευὴν πατρώου μνήματος διὰ την ἐν τοῖς ἰατροῖς ακρότητα, παρελθὼν ὁ 'Εμπεδοκλῆς ἐκώλυσε, τά τε ἄλλα περὶ ἰσότqτος δt αλεχθεὶς καί τι καὶ τοιουτον ερωτή- σας ' τί δε ἐπιγράUoμεν ἐλε7εων; ἰ tosto Aκρον κτλ. τινὲς ρὲ τὰν δεύτερον στίφον ουτω προφερονται ' ἀκροτάτης κορυφῆς τυμβος οῦ κ ρο ς κα τ ε et ει. τοὐτο τινες Σι μ ων ἱδ ου φασὶν εἶναι. A lite Hesycli. Miles. 24 ubi ἰατρόν). IValet Illiol. III 641 ubi 'Aκραγαντίνου et v. 2κρημνὸς ἄξο) in Sili l. v. υκρων. Sino nuci. Iioni. assert Eust. Od. 163412 ἄκρων ' ἰατρὸν ἄκρον ἀκραγαντίνων. Respicit lilio solet. Plin. Hist.

Nat. XXIX 5. Quae ii arrantur de liuilis epigrairnmatis Origine, It triani ficta sint an re apse acculerant, atra bigi potest: sed ῬIamvis lioc inceriti Ii sit, ipsum tamen παίγνιον liuud diatrie antiquuin, quod aequalis n liquis in Aeronem iecit. - V. 1. ἄκρον , IIonn lori Ox Dntire vi coniectura υκρο nscripsit, at neqiis alias lice nomen Iogitiir, et Aemilis pater Xenon vocabstitur, vi l. Suidas v. υκρων Eu loc. p. 49ὶ .Ep. 2. I log. Ibam t. VIII 60: ἐν δε ὁ Παυσανίας . . . ἐρώμενος αυ- τοὐ, ω δὴ καὶ τῶ περὶ Eύσεως προσπεφώνηκεν Ἐμπεδοκλῆς) . . . αλλὰ και ἐπίγραμμα εἰς αυτον Παυσανίαν) ἐποίqσεν Παυσανίαν κτλ. Adde Anth. Pal. VII 508 tibi Σι μων ὐ δ o u lioe m. sec.. relimia m. pr.ὶ εἰς Παυσανίαν τὸν ἰατρὰν inscribitiir. - V. 1. Παυσανίην ἰητρον Diog , Παυσανίανἰατρόν Antii. Plan. ἰητρον). - Ἀγχίτου Diog. . Ἀγχίτεω Antii. - V. 2. φῶτ' Diog., τόνδ' Antii. - ἔθρεψε Γελα Diog., ἔθαψε πέλας cod. Pal. ,

ἔθαψε κόνις Plata. Si εθα φε veruin, abi uti cartilii in epigraxini natam Empedocli Mistin Simoii illi, nam utrimae superstes suit Pansanias; Κarsten reiecit hanc scripti Irain, Mioniam ii omino in divitem publieo sumtu elatum osso non sit credibile; at suit laic insignis thonor, quo medicium meritissi In I m ne Ivibus sitia oria attini fuisse satis est verisimile, es. Vestem annia de pia lillion. p. 56 seq. Sin ζθρεψε probamus, thoe epioanania siti, scriptii ni sitit

203쪽

Ρ0LTAE ELEGIACI. ος πολλοὐς μογεροῖσι μαραινομένους καμάτοισιν φῶτας ἀπέστρεψεν Περσεφόνης ἀδυτων.

lia Id diIMe statuae, quam mortuo de Intim Pausanias cives dedicaverunt ritaque sivo hane si vo illam lectionam SEquimur, epigramnsi ab Empedocle alionum. Ceteram Ruti qmun videtur carmen esse, quod mystag gomim credula natio et ad levissimas conte turas propensa volΕmpedo Ilvat Simonidi videntur ira Iisse. - V. 3. πολλους, Antii. πλείστους. ibid. μογεροῖσι . . . καματοισιν Diogi, κρυεραῖσι . . . ἡπο νουσοις AnthoI.

- V. 4. Περσεφόνης Diog., Cob et Φερσεφόνης, ut in Anth. eod. Pal. , sed Plan. Περσεφόνας. - ἄδυτων Diog., θαλαμων Antii.

204쪽

XXIV.

DIONYSIUS CHALCUS.

Θεόδωρε δέχου τήνδε προπινομένην την απ' ἐμου ποίησιν. ἐγὼ δ' ἐπιδέξια πέμπω σοὶ πρώτω χαρίτων ἐγκεράσας χάριτας. 469καὶ συ λαβὼν τόδε δῶρον ἀοιδὰς ἀντιπρόπιθι, 1 συμπόσιον κοσμῶν καὶ τὸ σὸν ευ θέμενος.

'Aγγελίας ἀγαθης δευρ' ἴτε πευσόμενοι καὶ κυλίκων ἔριδας διαλυσατε καὶ κατάθεσθετην ξυνεσιν παρ' ἐμοὶ καὶ τάδε μανθάνετε.

Κότταβον ἐνθάδε σοι τρίτον ἱστάναι οἱ δυσέρωτες

Dionysius. De his elegitimini relimitis itisputavit Osann Boitriigogur Littoratur I 76 seqq. - Fr. 1. Athon. XV 669 I : Καὶ ὁ Βημόκριτος, Ἀλλ' ἴνα κἀγώ, φησί, μνημονεύσω τῶν τοὐ χαλκου ποιητου καio ητ ορος is ιονυσίου, . . . , λέξω τι καὶ αυτος ἐκ των ε λεγείων. συδε, ω Θεόδωρε, τοὐτο γάρ σου τὰ κύριον ἄνομα, δέ χο υ κτλ. Vidit Solimsimi aeuser etiam verba ω Θεόδωρε Dionysia esse. Est autem hoc non solun Θxordium elogias spontam stro Eni in Oxorsias est Dion valu elegias, cliri malia novavit, vid. Aute i. XIII 602 C: προτάξας Ἀπόλλων του ἔξαμέτρου το πεντάμετρον, καθάπερ υστερον καὶ Λιονύσιος ὁ 'Aθηναῖος ἐποίησε ὁ ἐπικληθεὶς πιλκους ἐν τοῖς ἐλεγείοις , sed etiam prima haec fuisse videtur elegia, quod v. 3 πρώτω indicat. - V. 3. Conieci σοι πρώτω, χαρίτων ἐγκεράσας κέραμον vel φιάλην, olim existimavi χάριτας χαρίτων tit τα καλὰ τῶν καλῶν, ἐχθροὶ ἐχθρῶν die tum, Selinei-ili xv in Xαρίτων do Graitiis accepit, osann προτέρω Xαρίτων, Hariung προπόλω χαρίτων coni. - V. 4. τόδε Spanhelm, v. τότε. - δῶρον, B δώρoσ'.

Fr. 2. Athon. XU 669 B: καὶ αυτὰς δ' ἐκ τούτων τῶν ἐπῶν dιονυσίου με ινζμένος τινῶν ἐρῶ, λα μη ὁ Ουλπιανὸς βρενθυηταιῶς ἐκ τῶν αποθετων τοῖς Uμηρίδαις μόνος ἀνασπάσας τὰ κοττάβια, αγγελίας κτλ. - V. 1. πευσόμενοι ed. Bas. L. , πεσσόμενοι ΒΡU. - v. 2. διαλύσατε, P διαλύετε. - κατάθεσθε, Β καταθέσθαι. - V. 3. Hariungκαὶ ea νεσιν sori. ea Su. Fr. 3. Athon. XV 668 Et Μνημονεύει τῶν λατάγων και τῶν κοκτάβων καὶ ὁ δαλκους καλούμενος Βιοτύσιος ἐν τοῖς 'Eλεγείοις διὰ τούτων' Rόx x αβον καλ. - V. 1. ιστάναι ed. B . L. , εστάναι BPV,

205쪽

κωρυκον οἱ δε παρόντες ἐνείρετε χεῖρας απαντες ες σφαίρας κυλίκων ' καὶ πριν ἐκεῖνον ἰδεῖν, b ὁμματι βηματίσαισθε τον αἰθερα τον κατα κλίνην, εἰς ὁσον αἱ λάταγες χωρίον ἐκτέταται.

Ῥμνους οἰνοχοεῖν ἐπιδέξια σοί τε καὶ μῖν τόνδε τον αρχαῖον τηλεδαπόν τε φίλον 470 εἰρεσίη γλώσσης ἀποπέμψομεν εἰς μέγαν αἶνον τ δ' ἐπὶ συμποσίου ' δεξιότης τε λόγου 5 Φαίακος Μουσῶν ἐρέτας ἐπὶ σέλματα πέμπει.

Καί τινες οἶνον αγοντες ἐν εἰρεσίη Λιονυσου, συμποσίου ναυται καὶ κυλίκων ἐρέταιο η περὶ τουδε τὀ γαρ φίλον Ουκ ἀπόλωλεν.

εστ αναι A, Hartiing ἰστάναι ' οι interpunxit, Berni arily coni. κο et χαβος εν. σοι τρίτος έ. ον δυσέρ., Emporius τρίποδ ἔστάναι .... προυτίθεμεν. - Βρομίου κωρυκον poeta utrem vini dicors videtur. - V. 4. ἰδεῖν, I ii leo Riripius ἱεῖν, fort. ἔκαστον ῖεῖν. - V. 5. βηματίσαισθε ΛΒ, βο- ματίσασθε PVL. - αἰθέρα, B α fore. - κατὰ κλίνην P. κατακλείνην ΛΠ, κατακλινῆ VL. -- V. G. ἐκτέταται , εκtέτανται B. Hermann coni

κτλ. - V. 1. θνους Οἰνοχοεῖν, Emperius υθλους Οἰνοχοευντ', - επιδέξια, reeuiis επὶ δεξιά et hic et ait in scripseras, nam ex ipso hoc I d-voritio ortum est lutiectivuna επιδέξιος, ne quo vero ab hoc descendit advectimn επιδέξια. Sed noliti contra Inaros quidquam novare. - σοί τε καὶ, σοὶ καὶ BP. - V. 2. τηλεδαπόν τε L, libri τηλέπαδόν τε vel xh- λεπαδόν τε. - V. 4. Conieci olim: τοὐ δ' απὸ tita etiam Emperius συμποσίom δεξιότης δὲ λόγου . . . πέμψει. De Plistocte e vid. Coniment. de Com. Att. Ant. 338 sq. - συμποσίου AB, ξυμποσίου PVL. - V. 5. Φαίακος, Emperius Φαίακας, quod probat Velcher.

Fr. 5. Atlion. X 443 C: U Ποντιανὰς ἔφη πάντων τούτων εἶναι τῶν δεινῶν μητρόπολιν τον οἶνον, δι' ον καὶ τὰς μέθας καὶ τὰς μανίας, ἔτι δὲ καὶ eὰς π&ροινίας γίγνεσθαι' o v τοὐς ἐκπαθῶς μεταλαμβάνοντας ου κακῶς ό Xαλκοῶς επικαλούμενος Αιονύσιος εν τοῖς ἰλε- γ είοις κυλίκων ἐρέτας ἔφθ' Rαί τιν ες κτλ. - V. 1. και τινες P, καὶ τίνες Η, sed V L κῖν τινες, Dindf. coni. καὶ πίον. - V. 3 coniecit Hermann μάρνανται περὶ τουδε' τὰ γὰρ φ. ωκ' ἀπόλωλε, Hai tun re εἴρονται αερὶ κτλ. Dindors plitra excidisse existimat.

206쪽

Eo αυγην Καλλιόπης.

207쪽

XXV.

Οῖδε Συρακοσίους oκτὼ νίκας ἐκράτησανανδρες, οτ' ην τα θεῶν ἐξ ἴσου ἀμφοτέροις.

sὸ τον αγήραντον πόλον αἰθέρος, Ἐλιε, τέμνων, αρ' εἶδες τοιόνδ' ἔμμασι πρόσθε πάθος, μητέρα παρθενικήν τε κόρην δισσους τε συναίμους ἐν ταυτῶ φέγγει μοιραδίω φθιμένους;

Euripides. Fr. 1. Plut. vii. Nie. 17: ὁ μὲν γὰρ Eυριπίδης μετὰ την ητταν αυτῶν και τον Oχεθρον γράφων ἐπική δε ιον ἐποίησεwoῖδ ε Συρ. κτλ. Antea existimabam hoc distichon longioris elegia i carminis esse particulam, sed vertist ipsa arguunt lia eo ex epigran In Rie Rin-pliore esse petita, atquo pigramma etiaIn Hecker esse censet, sed integrum ut vIdetur, comparans de usu vocis ἐπικήδειον alitini Plutarciii locum, quem adscripsi Platon . ep. 6. - V. I. Συρακοσίους, in Συρακουσίους. - ἐκράτησαν, C ἐνίκησαν. Fri 2. Allien. II 61 B: Ἐπαρφίδης Κυριπίδην φησὶ τον ποιητqν ἐπιδηνῆσαι τῆἹκόρω, καὶ γυναικος τινος μεzὰ των τέκνων κατά τους ἀγρους, δso μὲν ἀρρενων τελείων, μιας δε παρθένου φαγουσης θανασίμους μύκητας και ἀποπνιγείσqς μετὰ των τέκνων, ποιῆσαι τουτὶ τὰ ἐπ ίν ραμ μ α' N τον κτλ. - Apparet sola coniectura di elum Eparclaiclem Euripidi hoc epigramma tritavisse, cymoniam similitia linorn quandam cum tragici oratione sibi deprolistulere videbatur. - V. 1. ἀγήραντον VI., ἀγήρατον BCD. - V. 2. ἄμμασι scripsi iam in proe docti, legebatur ὀμματι. - V. 4. μοιραδίω Beo, ut Soph. Oecl. Col. 229, μοιριδιω VL. - Euripulis ex elegia mihi videbatur petitus Versus, vii legitur a p. Stob. I Ι 8: Εὐριπίδου ἐκ Tηλέφου Τόλμ' αεί, καν τι et ρηχυ νέμωσι θεοί. o ς ubi A τολμ, B τολμης, ubi Moinelie olim τολμῶν δεῖ, nune cum Gais. sordio τόλμης δεῖ eorrexit, sed potius scrib. τόλμα αεί: fortasse Ionima ἐκ Τηλέφου pertinet ad LI B, ut ibi seribendum sit: Εὐριπίδου ἐκ '-λέφου 'Συν τοῖσι δεινοῖς αυξεται κλέος βροτοῖς.

Di siligo i by Corale

208쪽

EURIPIDES.

ast δ' ἀείσομαι, ἁ Κλεινίου παῖ 472

ἄρματι πρῶτα δραμεῖν καὶ δευτερα καὶ τρίτατα, βῆναί τ' ἀπονητί, Λιὸς στεφθέντ' ἐλαία 5 κάρυκι βοῶν παραμυναι.

Plui. Demostli. c. 1: ό μεν γράψας τὸ ἐπὶ τῆ νίκη της Dλυμπίασι ιπποδρομίας εἰς Ἀλκιβιαδqν 4κώμιον, εἴτ' Eυριπίδης, ως ο πολὐς κρατεῖ λόγος, εἴθ ἔτερός τις ην, Σόσσιε, φησὶ χρῆναι τῶ ευδαίμονι πρῶτον υπάρξαι τῶν sic LYPa lo, vulgo τηνὶ πόλιν εὐ

At qua haec otiam nune teneo, sed elegiacus vermis Ria Euripide vuletur alienus Esse.

Fr. 3. Pluti Vit. Alc. e. II: αῖ δ' ἴπποτροφίαι περιβόητοι μεν ἐγένοντο καὶ τῶ πλήθει των αρμάτω επτὰ γὰρ ἄλλος οὐδεὶς καθῆκεν υλυμπίασιν ἰδιώτης οὐδε βασιλεύς, μόνος δε ἐκεῖνος' καὶ τὰ νικησαι δε και δεύτερον γενέσθαι καὶ τέταρτον ώς Θουκυδίδης φησίν, o δEvριπίδης τρίτον, υπερβάλλει λαμπρότητι καὶ.δόξη πῆσαν την εν. τούτοις φιλοτιμιαπι λέγει o ὁ Ευριπίδης εν τῶ ασματι ταὐτα ' Σὲ δ' κτλ.Respieu liuo Athion. I 3 Ε: υλκιβιάδης δε ολύμπια νικήσας ἄρματι πρῶτος καὶ δεύτερος καὶ τέταρτος, εἰς ἀς νίκας καὶ Κυριπίδης Jγραψεν

ἐπινίκιον κτλ. - V. 2. ά νικα, ut Xylander AB EF. vulgo ἄνικα. τὰ κάλλιστον scripsi, vulgo κάλλισtoν. - δ' adiae it Iteisite. - λάχεν addidi, similiter Hermanti ἔλαχεν, neque tamen lano emendationes RR-tisfaciunt, fortasse seribendum est καλὼν ουνεκα κάλλιστον Ο μηδεὶς λάrες vel ἔχες)Ἐλλάνων. - V. 3. τρίτατα seripsi, logebatur τρίτα. V. 4. βῆναί τ' ABCDE, vulgo βῆναι δ', Ηartuns: φάμαν τ'. - Αιός Hormann, libri δὶς, Reifico alia τρὶς, at eos, inii Secu Iulii in vel tertiunt

Iocum obtinueriint, item oleaginea corona ornatos suisse non constat nee verari Inile est. - στεφθέντ', libri στεφθέντα, videtur στεφθείς et seri-hendum, nam asyndeton hic alienuuii antea στεφθένrα τ' scripsi, at hoc non satis convenit carminis numeris.

209쪽

Μνῆμα μεν Ελλας απασ' Ευριπίδου, ὀστέα δ' ἴσχει γῆ Μακεδών, τῆ γὰρ δέξατο τέρμα βίου. πατρὶς δ' Ἐλλάδος Ελλάς, 'Aθῆναι ' πλεῖστα δε μουσαις 473

τερψας, εκ πολλῶν καὶ τον ἔπαινον ἔχει.

Titii cydides. Antilol III 45: εἰς τον αυτὸν Ευριπίδηνὶ deinde alani. m. Θουκυδίδου tos ἱστορι κοὐ Ιuan. ἀδέσποτονὶ . Auctor vit. Eurip. p. 135 ed. veste rin.: κενοτάφιον δὲ α utos Ἀθῆν5σι ἐγένετο, ἐφ ου ἐπεγέγραπτο Θουκυδίδου τοὐ ιστοριογράφου ποιήσαντος ὴ Τιμοθέ Ου του μελοποιos' Μνῆμα κτλ. Ea lem Diom. Mag. vit. Eur. p. IV. Tliri vclidiotiam Athen. V 187 IJ tribuit: τὴν 'Aθηναίων πόλιν, Α, ὁ μεν Πίνδαρος Ελλάδος ἔρισμα s.', Θουκυδίδης δ' εν τω εἰς Ευριπίδην ἐπιγράμματι Ἐλλάδος Ἐλλάδα, ulule profecit Eust. Il. 284, 6. Coliticio autem non albiustorico, Sed ab Λ clier liusto Tlhucydido prosectum osse, qui Olyrii p. 89 quaestor fuit Allieni vid. Boeotiti Ooeon. II 1493, postoa Archelamnse contulisso videtur, cf. Marcellin. vit. Thue. p. 192: τέταρτος ἄλλος Θουκυδίδης ποιητής, τῶν δεμων Ἀχερδούσιος, Ου μέμνηται υνδροτίων ἐν τῆ Aτθίδι, λέγων εἶναι uia νυρίστωνος κτλ. - V. 1. μνῆμα, Ansi. μνῶμα. - v. 2. Μακεδών, libri viti. Eiir. Μακεδόνων. - τῆ γὰρ ego et

210쪽

Βάπτεις μ' ἐν θυμέλησο , ἐγω ει σε κυμασι πόντου βαπτίζων ολέσω νάμασι πικροτάτοις.

Zφελεν, ώς αφανής, ουτω φανερώτατος ειναι καιρός, Oς αυξάνεται πλεῖστον απ' ευλαβίης.Ale ibi alios. S inol. Aristi I. III 414: ἐκωμώδουν ὀνομαστὶ τοὐς ἄνδρceς μέχρις Eυπόλιδος ' περιεῖλε As tosto Ἀλκιβιάδης ὁ στρατηγὸς και ρήτωρ. κωμφδηθεὶς γὰρ παρὰ Εὐπόλιδος ἔρριψεν αυτὰν ἐν τῆ θαλάττη ἐν Σικελία συστρατευόμενον εἰπώw βαπτε με ἐν κτλ. Ad te Carni. An. Par. I 540: Βάπτε με σὐ θυμέλαις, εγῶ δέ σε ἀλμυροῖς υδασι

κατακλύσω. Scripsi βάπτεις, Me incho βάπτες. Cona insenticium osse sa. main ite poeta in mare praecipitato iani Eratostlienes docuit, vid. Cie. iid Att. VI I, 14, es. Me inelce Pool. Cona. I p. 119. Epigramina liaiul illi- , te su uicium. Agat thon. Stol). Ecl. Pitys Ι 8. 16 'Aγάθωνος. ita ΗΕ, vulgo ait livorat Si in onidis epigranimati. - V. 1. ώφελεν, A Aφελον. - V. 2.ευλαβίης , VA εὐλαβείης.