장음표시 사용
711쪽
De vi oo Diseoporum ad validam ordinat. Discoρι νequiis . 68 eam praxini ab Ecclesia Latina fuisse improbatam .
Quin & s. s. et d.Cυπιs, quantumia Ecclesiam Latinam attinet , probat eRCan. 2o. Synodi I. Tolera, , quod Diae nus quidem non posset chrismare, sed Pr
sister absente Episcopo ; praefore υσο sas tuo fuerit praeceptam . Et quidem hie agi de Chrismationemramentali probat ibid.*. I. Nihil pm de D. Dissertator hine vel
in speciem elicere potest , quo probet numerum trium Episcoporum ad validitatem ordinationis Episeopalis ita ex linit ut e risei requisitum esse, ut Romamn Pontifex posset in eo dispentareinamque dii pentationem, rillo se illi tuente, requisitam . Praeter
quam quod in milibus , quae a positam Christi Domini voluntate dependent, fallaeis sint omnia argumenta a pari quasi quod Christo initiiciente requiritur ad Ual tem unius Sacramenti . illico requisietum existimaretur ad ualorem etiam alterius
Meramenti . Pinecto nisi ei rea lingula ostendatur inititutis Christi , fallaria omnia reputanda iuut argumenta, praelertim
in re trunmi momenti , ubi de valore alienius Sacramenti agitur.
XXX UILI. Itaque , Amplissime Domine , distina hie Dissertati incula Doctoris
Damen , persta firmiter in ea tententia, quam
exposui in Dre Modesiastico . Neque ullam
veri speciem habet opinio cintraria , nullumque reperitur fundamentum, quo Vel apparenter probabilis fiat, aut ut scrupulus ingeratur
de in oliditate .indinationis Episcopalis fame per unam Episcopum hoe praesertim
tempore , quando tanta luee depulis sunt Pseudo- meretales Isidori Mereatoris. Cum enim histe solis Pseudo- Deeretatibus, tamquam primis fundamentis , opinio illa innitatur , nihilque prorsus ex Verbo Dei seu Seripto seu Tradito adserri queat, quo Olten datur , ex Chrilli militutione ad ualorem ordinationis Episcopalis ordinarie requiri tres ut minus Episeopos ,&ex commissione dun taxat Romani Pontificis unum vel duos sulficere , eadem opinio tamquam absurda atque erronea rei iei debet, donee ex LMRipTUR A vel TRADITI NE probetur.
Atque ita etiam Iacobus Piso Mia, per- celebris Canonilia Italac , qui solidissime probat nostram sententiam, idque iisdem fere argumentis, quae a Clara Lupo adserunt.
la dubitatione concludit, CERTUM esse, aο
peratis trium Di 'orum πω fit de formae βι mixti consecrationis D. emalis , que risus aut folemnitas eis d. , e omissio actam inυalidum reddat. Et sub Gnem uum.χα adducit Litteras sive Djploma Pii IU. ubi hie Pontifex aperte pm validis reputat ordinationes Episcopales apud ludo factas ab uno aut duobus tantum Milaopis , etiam sine dispensatione Romani Pontificis , licet eas ut vitiosas habeat & eanoniis bus adversantes t additque Pignatelli num.ΣΙ. e Diploma esse indubitatum atque ab omnibus admissum . Quod autem in Bu Linio illia non inveniatur , mirum non est ; eum huiuimodi Luterae per modum Breiar datae Baliariis inseri ncm consueverint. Coniciem iter nullum prorsus dubium , nullusque scrupulus moverer in Ermi Romano, de suo in vestris Litteris, ei rea valditatem ordinationas Cornelii Stren ii , per istam Episcopum Babudimensem iactaea uti A mincte ab Amplitudine rimi observatum est. uapropter mirari sata non possum. quod Auctor Dissertationis , nec non ip Censor Regius , opiniciem adeo frivolam& prorsus improbabilem non solum publia eo seripto audeant defendere ἔ verum etiam ex tali opinione , in re tanti momenti, non dubitent sub vano praetexm quasi viae tutioris, eum summa eonfidentia huiusmodi dedueere e sectaria, quae possint saltem in-
mutos & simplices pemiciosis scrupulis pe turbare. Dico incauras oe simplices, de quiabus festi & Amplitudo Vestra idem aduertit. Nee dubito Din mecum , Amphisime
Domine, satis intelligaris, quam facile te merarius aliquis seri istarum seminator, subsimili probabilitatis & tutioris uiae praetextu, maligne tentare posset , per multas Eecle fas, etiam aliquas nobis vicinas , simplices& incautos dubitatinuibus atque anxietati et replere . Si nimirum amplectens tamquam magis probabilem opinionem de necessitate trium Episeoporum ad validam Episeopi eonsecrationem ex Christi in i itutione, simul eontenderet saltem veri fimilius esse , quod Romanus Pontifex in illo numero trium Episcoporum , utpote a Christoe , adeoque ex iure Divino, requisito, non possit diis spensare: atque inde ulterius magna conrudentia tamquam iuυictissimis argumentis
sensum asseveraret, O Episcopum, ab unia
712쪽
eo etiam eum duoenotione consecratum ,
probabilius non erue Episcopum ἰ illumque in praxi non pos sine innumeris damnis,
ertirique animarum perieulis, exercere seius
Ordinis premias fune iooer utpote qui co firmabit probabilius inualui , similiterque in lide eonfectabit Sacerdotes qui ab ipso se ordinat. remanebant ptobabilius absque
omni ordinis, qua carent, potestate ἰ pro ponent adorandas hostias probabilius non conis
ferratas itemque conferent in Dibunali Poenitentii in lidas probabilius absolutiones,&e. Considerent illi , quorum intereii , quam periculosum si huiuimodi Quaestiones, at subitantialia Sacramentorum atque animarum salutem pertinentes, ex OpiniOnum probabilitate, dc non ex solidis testimoniis Scriptum Saene, aut Traditionis decidere, prout etiam in presenti maestione advertit praelaudatus Pignatelli. Sed de his nune fortasse plusquam satis. XXXIX. Aa vero dispensatio in Lege Cononica, quae ad ordinationem Episcopalam canonice celebrandam tres ut minus
Episcopos requirit, Romano Pontifici iam olim reservata esset; de hoe, uti iam lupra insinuavi, nullum prorsus exit at velligium in antiquitate. Nam primis Eeelesiae laeulis quod & dudum obtinuit , SS. Pontifices Romani palam profitebantur se contra Sacros Canones, praesertim Nicaenos, nihil dispensatorie agere posse; utpote contra illas Canones Spiritu Dei conditos, Sc t tius mundi reverentia consecratos. Unde ridiculum est, quotiescumque in primis etiam ieculis per unum Episcopum Episcopus fuit ordinatus & pro vero Episcopo agnitus, eam validitatem refundere in dioem sationem aut comm sionem l altem implicisam Romani Pontificis, de qua tune nemo vel somniabat. Sed sola tune neeessitas 3c salus populi exculabat hujusmodi ordinationes: prout &in similibus rebus, etiam quae Sacram ordinationem concemebant, neglecto risore Ca-
nonum , non dubitabant M. Episcopi ea facere, quae fidelium saluti necessaria videbantur. Quin imo existimabant, facturos se contra spiritum Canonum & mentem Ecclesiae , si observato Canonum riLOre ,
nctemitati Ecclesiae & saluti animarum non
Hane porro necessitatem fle exigentiam salutis populi fuisse in Ordinatione Cornelii Steenovit, per solum Eoi scopum Babyloniensem peracta , dubitare non sinunt vestra, Amplissime Domine . iam pridem
mihi nota, erga SS. Canones ae notanter Nieaenos re erentia & mor, prout etiam
summa erga Sedem Apollolicam oblemantia. Sed Sc id satis evincunt tot doctissiunae Lueubrationes ti Scripta, tum ab Rmplitudine Ueitra , tum aliis viris eruditis in lucem edita tinae si legerentur, ut decet, non dubito, quin satis omnibuI appareret, nihil contra Spiritum Ecclesiasticae Dileiplinae, aut SL Cain
nonum, Uel adversus reverentiam Superi
ribus debitam , hae in re a vobis astum fuisse ; sed Vos unice prie oeulis habuisse ,
ne Canonum externo rigore serUato, a sensu & mente Matris Ecclesiae recederetis ,& saluti populi Vobis commissi haud satis
Quin si & Sanctissimo Domino haec omnia,
prout in iisdem vestris Lucubrationibus ex posita sunt Sc probata, e sinceritate exhiaberentur, qua scripta sunt , uix ambigo,
quin videret, sibi in hoc negotio esse tu reptum , & meliora de Vobis de Eeelesiae Velitae statu lentiret. Caeterum Amplitudini Vestrae , & Amplissimis Collegis Vestris, ex animo atque in vileeribus Chri lii exopto Spiritum Prudentiae , Fortitudinis, Sc Charitatis; neque desinam Deum precari , ut per ipsius sanis ctum Auxilium pergatis pascere eum, qui
in Vobix est Gregem Dei, atque cum a paruerit Princeps Pallorum , ab eo perciupiatis immarcessibilem gloriae coronam. Meque precibus vestris enixe commendo , ut Deus non derelinquat me usque in senectam & senium . Saluto ex animo &eum singulari veneratione Illustrissimum Babyloniensem, qui me a paucis diebus urbanissimis litteris dignatus est . Lovanii 4. Junii I723. R erode e . ae Am Ume Domin. A. V. Hiamillimus o demtisimus famulus L. B. VAN-ESPEN.