장음표시 사용
11쪽
ciatus,& Ioannes Cruceus τωνάμων legant contra fidem archetypi MChirius, ut vocant, Fortii natianus aliam facti speciem ποῦατυρου n
bis propoluit. 9lii res insuper huiusmodi qiuestiones ab Alexandro
Apurocliseo dinumerantur in Prooemio suorum problematurii: atque hαc, inquam , exempla itini notionis vocabuli ἀπορον, cum simpliciter valerid , quod nullo pactoc reue achnodum potest expediri,quvnota est,& peruulgata vocabuli significatio ia verbo μωρὰω, quo utitur Cicero ad Atticum libro septimo; vitae ατroe a penes eumdem auctorem: alterius notionis, hoc est, cum secum habet coniuncti Hri , ac copulatum sopo -κόν, exemplum sunratii rex Gelli j controuersia,atque adeo ex omni proloquio, ut dixi, quoniam ea, sicut Eustrathrus Aristotelis interpres affirmat, sui sponte cognita sunt, & in com-n'. iam imitu , conceptu l; vertantur, itaq; inde monstrabilia censenturia
nec vita eqplicatione prorsus indigent,ac proeterea ἀναπόδεικτο, κώάυταπις α nuncii pantur, liquidem ut est apud Aristotelem primo Topicorum, ubi de veris, & primis demonstrationibus loquitur) μήπετε ων, ἀλλα δἰ αὐτων ε οι ποῦν πω, . quoniam igitiir in qnaesti ne tacti'; aptus iudicum numerus non conuenerat, res expeditis sino erat, neque dubitari poterat, quid in ea saetilpecie ltatui oporteret; itaq; recte controuetitam illam ex genere δεωρων vocat Gellius , cam Id videlicet alciuit meoλ-τικον, quena admodum illud tunc ascimile intelligendum est, licet hoc ibi non exprimatur, res enim ipsa niam se ito docet, hoe genus illic signiscari. Tu lomniasti duas itainum so mas lub uno genere τασὶ ε otae comprehensas , cam tamen uti inri-hani verba unum tantiim designensi ut rem inruentibus perspicuE patet, Petrusq; Mosellanus ad illum locum non obseure indicat lac de
ἄπορον qtudem voce tot dixi si e s his ficiat. Iam ut hoc etiam addam i, quod tamen huic displitationi minimὸ conuenit, sed te praeeuntem se quor, ne quicquam δε ταφωνιτον praetermittam unum, idemq; verbum contrariam quandoque comprehendere sententiam luperuaca
neum prorsus fuerit exemplis demonstrate, cum sit in promptu Lucretia tui in fungi vel te magistro.
At facere, σ*ngi nisi corpus, nulla potest rex. Necnon Virgilianum resignare , vi quibusdam placere video, nam ego quidem longe aliter sentio. Dat somnos, adimus, ct lumina morte resignat. Sic ferme dilatii in videri potest, Sallustio de Beub Iugurestino. Dum ipse ad imperandum Tisiliis vocaretur. Qua voce M. Tullius, Z Aiaphenus Iurish. eadem notione usi suisse videntur, si Alciati senten- Uam sequi volumus, nam Duarenus aliter omnino existimat, quod uum puto et sic etiam , Victorio teste semel tantum usurpauit Varii ro De Ie
12쪽
damno, & incommodo; item Iustinus, & Arnobius verbum recludere pro operire, obaesum quoque tom macrum , tam etiam pingue dicimus,'& vesicum salem vocat Lucretius ex edendi intentione. aliis ter Lucilius vescum appellat, cum edendi fastidio, & principium pro fine, emptorem pro νenditore, locatorem pro conductore,creditum pro de bito quandoq; luma adnotat idem Alciatus Parerg. lib. s. sic Intempesti ua conuiuia dicita ei levidentur, qtiet alibi temperiiua nuncupantur: lic penes Cretcos' πράττειν δεπι, τουπα χευ , ruribtq; πασχειν άντι τοῦ πραννειν quandoq; usurpari adnotatum eli: s ed haec iam prs terrenis ut admonui) disputantur, cana απορον contrario sedisti per se non accipiatur,sed appositione vocis moλWαικον in aliam notionem traleat: Hoc posito cuncta deinde recte procedunt,ac quamquam in eo fortasse se salius suissem, illud certe bono rure me tueri posset, de quo nos ad monet Antonius Pinus in suis ad locum Quintiliani Conamentariis,intellectum videlicet illorum verborum obscurum, atque impeditum omnino esse, mendiq; suspicione contextum non carere: sed enim aut ea, quam si peritis expoliti,vera illius loci sententia est , aut certe haud procul a vero. In eo porris,quod ex tuo lientu Iuliani locum interpretaris,nihilo te perspicaciorem praebes: qui censeas controuertiam, quae controuersiς nomen mereatur,in Vtramqι partem declamari Oportere.
Ego existimabam nee talor; controuersum Θεμα statim esse, liciq;
ac quippiam non ceres , ac determinath proponitur, sed declamaturo cultas praebetur,ut alterutram,vel, li malit,utramq; partem oratione' exequatur, cuius generis sunt Quintilians Declamationes: neque Senera patet aliter sentit hac de re in Prooemio sitatum Controuersiarum, quem ego auctorum sequutus sui,clim illa scriberem, pr sertim Rodolpho Agricola iii sane mentem eius verba illic interpretante, nam quod tu Prooemium Suasoriarum dicas, non intelligo, cum liber ille non modo prooemio caleat, sed primatri Suasoriam ακεφαλοτου, praesesera atque ita etiam utitur Gellius dictione hac ut sutilis admodum, &ridicula appareat interpretatio tua ad iociim Rhetoris Iuliani; in ea quidem celte non parum confirmatur Ciceronis testii tronio prima Tusculana , . Quia disertus esse possem, si contra ista dicerem: videlicet dilestus essem absque controuet lia, h6c est, in re, in qua licet cuilibet est ediserto , cum ea dubitatione careat. Ouidius quoque libro s. stiust,
Et tamen est aliquis, qui vulnera cruda retractet, soluat oe iii more, ora disserta meos . In causa βcili quemuis licet esse disertum. Sie adoleaeentulus ille eloquenti et vites ei dit in argumento pertra
13쪽
c AssERTIONI stando,in quo insantissimus qui'; disertus esse potuisset,quo etiam nomine Iulius Asticanus Iulii Oratoris nepos Vareni causam agens 1
Passieno Crispo notatus olim fuit hoc sermone, Bene, mehercule,bene, sed quo tam bene, cum id causa non exigeret e)Latet autem iocus, ut tu quoque meo admonitu diuinasti,in duobus illis verbis,' Sine controuersa,quae cum valeant in communi sermone, Plan8, Cert8, Proculdubio. ιολοιγομενωe, ea Iulianus aliter accepit,sic autem consuevimus interdum urbanitatis gratia sermonem torquere, atque in ambiguo ludere Θαράχροσδοκιαν, figura Plauto valde usitata; accepit, inquam, in eam mentem, quam ego suo loco demonstraui, non quomodo
ipse tibi salsb persuasisti, nam, quamuis reus ad supplicium non deposceretur, potuisset nihilominus adolescens ille disertus haberi, si aptε.
ac copiose partes , se susceptas absoluisset; alioquin sateri oporteret in genere praesertim Demonstrativo,cum quis simpliciter laudatur,aue vituperatur, diserto esse cuiquam non licere, itaq; Thucidides in Ora tione funebri a Pericle habita, Demosthenes in Oratione itidem sun bri, si modo ipsum ea auctorem agnoscit, certe Isocrates in Helen comto,in sane bona, magnaq; Panegyrici parte,in Panathenaico, quem non ad iudiciorum certamen , sed ad voluptatem aurium scripsis te ait Cicero, Aristides praeterea, Dio Chrysostomus, Themisthius Euphrades,Gregorius Naetianzenus,veteres ite Latini,M. Cato,Galba,Scipio, Gracchi ,Porcina, Craisus, quorum operam versatam suille scribit Pon cius Latro in eo genere forensis exercitationis,quς caneret laudes egre pias summorum hominum, atque animos inflammaret Pop. Rom. ad imitandum ; recentiores quoque, Plinius videlicet, Mamertinus, Pacatus, Natarius, Ausonius, c teri eloquentiae laude spoliabuntur, quo, quta dici potest absurdius, & a rei veritate alienius tamen cons quens esset, si tua sententia obtineret, eos omnes, quos modo nomina. ui,infantissimos esse,& pene elingues, proptereaquod controuersia coruerunt ; quamobrem sileri debemus, eloquentiae ostentandae locum
etiam mille in parte illa quaestionis exponenda, quam Neapolitanus adolescens arripuerat, quemadmodum etiam in simplici narratione ingeni j,ac facundiae vires expromere licet, sicut Ciceronis, Caesaris, Sal. iustis, Uiiij, atque aliorum multorum exemplo facillime perspicitur: itaq; non iccirco adolescens ille ner contemptum sine controuersia disertus nuncupari debuit, quia scilicet contradictione caruerit,sed quia in re plana,atq; aperta versatiis fuerit, ubi facundiae vim, ac facultatem exerere facillimum fuit.& cuilibet vel mediocriter eloquenti diserto este licuit,quae res laudem non habet,eam saltem,quam auditores ex cohorte illius adolescentis sibi persuaserant: ac sane Quintiliani declamatio 3 61. quae idem Θερα propositum habet, damnatumq; ad mortem
14쪽
tem deposcit, pluribus argumentis consulari potest, ac longe, lateq; pilentem campum praebet in contrariam partem excurrendi, cuius nonnullam imaginem resert Plini j controuerita, de qua is cum Aristone agit libro S. Epistolarum,qua cum quaestione,& controitersia licet conseras hunc Ciceronis locum ex s. Epist. ad Atticum . Meditare adi er-Ds Brutum causam meam, si sec causa est, contra quaru nibit dici potest, prs sertim cum integram rem, O causam reliquerιm. Huiusmodi fereqtiaestiones ridiculas vocat Plato in Euthydemo,illas alteras αἰφύκτα ε ωτήματα in Theeteto . Quod deinde assirmas quaestionem illam fuisse μονομερον, nullo magis acuto gladio tuum iugulum te peti ille intelliges, ii,quae proprie ειονομερουe quςstio , Rhetoribus dicatur, probe tenueris: id autem docebit te idem ille,quem vocant Chirius Fortunatianus, ius verba subiicio. μονομεὶθ e est,csem exprima parte tantum cousat, nec quicquam ex secunda asserri potest; νt sunt laci communes, verbi gyratia, Leno, qua parte venturos ad se adolescentes sciebat, nocte foueam ficit ocrustam; ea iuuenesperieruui; accusatur , quod causam mortis pro Iluerit: bla enim Lenoni nulla defensio est. tu μοννε ουν interpretaris controuersiam, ubi nullo proponente contradicitur, Fortunatianus, ubi contradici non potest,ut sunt loci communes: utri nunc magis credemus 3 Ego quidem nil prorsiis dubito, quin tu haec, miliomare pro ista tua exquisita eruditione, qua omnes Italos te superare iactas, iuxta mecum intelligas, tametsi verbo contra obnixe aduerseris, ut tuo exulcerato animo morem geras. Cςterum nullio commodius tibi siu
cessisset, si me de eo tantuin reprehendisses, quod discipuli faetiimpr eptori tribuerim, quamquam ne hoc quidem ita concesserim, ut verisimile suis Ie negem, illud e Iuliani ore prim iam prosectit ira, deinde ab eius allecta illi alteri declamandum suis Iepropositum e sic Pompeius ore Scipionis in Senatu loquebatur,cdm is assirmabat Pompeium in animo habere Reip. non deeile, si Senatus sequeretum, si cunctaretur, atque ageret lenius, nequicquam eius auxilium, si postea vellet, imploraturumia. Hec Scipionis oratio sinquit Caesar) quod S
natus in ribe habebatur , Pompeiusis aderat; ex φstus ore Pompei, mitti
videbatur. Sed haec non sunt tanta,Vt chartae iactitrain facere velim in eis vel defendedis,vel emendandis. eiusdem etiam generis est id,quod ais, απορον duobus modis capi serrim tuis verbis vivira, quasi vero minus redhδ loquutus fuerim , quomodo enim aliter interpreter, esim de me agas,cuius verba singula iri statera auraria pendis Sed potes certὰ meis verbis uti,Villiomare, neq; vereri debes, ne non Latinὲ loquaris,
nam S Capere pro Sumere , & Duobus mutis pro Dupliciter diui- sim, quim coniunctim usurpari solere notissimum est, idq; ego pluribus exemplis propositis liquido demonstrare possum,si libeat,sed no-
15쪽
t . A s s E R et I Ο Η I s, io eorum appositione studiosum lectorem in re manifesta diutius de tinere; tantum dico, Bud quin,Erasmum,Gazam,Victori itin, Muretum, Iunium, Alciatum, Maioragium, Lipsum, Nannium, Mercurialem, Drtisium, Glielinum, Modium, alios etiam , quos consulto praetereo, . ita tape locutos fuisse: sed audi quaeso,quid contra tibi veri ssime obiicere possum: ait tu. Vam huiusmodi est,νt quamquam parum consi tat, item απορορ Uu ἀσυς roesiit,tamen in utramque partem ex preceptis a m agitari potest. Huiusmodi est , ut agitari potest. dixistem ego a mea Grammatica doctus Huiusmodi est, νt parum consistat,uel, νt,quamquam parum consistat, agitari tamen possit. nunc tu magnus Latinitatis alteriator, emendatiq; sermonis in alio sagax indagator haud veritus es Priasciano caput, ut vulgo dicitur, suste confringere, quomodo etiam goris te in peroratione istius praeclari operis, cum ais. Nunc cum viri docti, presertim Traualpini, non bomines, sed cercopitheci tibi videntur, noli moleste ferre, & reliqu . sed haec errata vel properantiae tuae, qua in hac praeclara censura te usum fuisse affirmas,vel scriptori librario li- benter condono,& alioquin indignum iudico, ut huiusmodi peccatorum in hac disputatione ratio habeatur: nam docti etiam viri, cuiusmodi non es tu, nec tui similes, dumta Xat erranti manu ,oculoq; , non animo, soloecismos interdum admisisse deprehenduntur , atque ipse quidem Cicero, ut notat Pedianus, in prima contra Verrem actione , huic vitio obnoxius censeri Dotest . sic te , quamus ineruditissimus sis, hallucinabudus,& somniculosus, non ignorantia ,sed securitate quadaistis,atque aliis multis locis peccass e crediderim: itaque huiusmodi lapsiones tibi non imputo , vultius enim haec, veluti crimina reprehendi, qua in committi arbitror, quae dum mihi exprobras, minutissimum te, ac vilem aliquem compitalicis magistellum esse haud dubie ostendis. Vides hinc iam , Villiomare , quam ex voto tibi cesserit iste tuus primus assaltus , etsi, ut in causa lia periore, multum tibi de meo iure concesserim quam me comprelleris, ac stegeris, ut insolenter admodum siue tu, Due alius tibi geminus gloriaris egregia illa epistola in Fabium Paulinum, facile cognoscis, quod nHil id apertius adhuc intelliges, si, quae sequuntur,diligenter considerabis; interim autem bone tibi habent principia, strenue tibi praelusio acta est. Porrhnon est, quod huius, atque aliorum capitum prolixitatem excusem , quand quidem, ut ait Seneca, pluribus verbis opuλ st,ut quaestionem solvas, quim Vt proponas.
16쪽
UOT V a s s E s pceana canere pro victoria,quam tibi fingis de Gel. lij loco, nisi iterum Martis aleam experiri uolutiles. Ego inibi sum , ut declarem, cur a Theognide arcus dictus fuerit φορμιγξ α . - λα, idque ostendo a lyrς forma arcus sermς simili,ac prope pari: eatri
apertis verbis describo ex Germanico Arati interprete addito insuper Philostrati testimonio,vi res melius innotescat, idemq; Vetere prouerbio confirmo, ac, quantum possum, utriusque instrumenti similitudinem Patefacio; addoq; cornua de lyra quandoq; usurpari conlueui Dέ e, unde etiam curua dicta suerit ab Horatio; postremo auctarij loco Antonini Liberalis verba produco: haec summa est,& ἀνακεφαλαίω- σιρ illius capitis. tu fingis me colligere similitudinem lyrae cum arcu 1 materia, inq; eo perbelle,sessiuEq; tibi iocari videris: vis dicam; ineptissimus es, plansum non seres: deinde aliud entymema comminisceris, quod nihi numquam in mentem venisset annum integrum cogitanti: arcus es ex cornu, ergo cornua babet: non te Ramus, non ollatus, non Taleus, sat scio, istam logicam docuissent, tantum abest, Vt eam ex A ristotele hauseris, nolo hic exagitare tuam inscitiam ne dicam, an impudentiam Z qui ea mihi tribuas,quar nuquam scripsi, numquam somniaui, an potes negare haec mea esse illic concepta verbata secus fomnia, O similitudine cornua ipsa referre videtur, que cum lyra quoque imite tur , de ea etiam cornua non absurdὰ dicta sunt: quocirca syllogismur conficere debueras ex proniiciato Euclidis τατῶ - ἰσαεςιν ἰσα; hoc pacto; Quae rem eamdem similitudine referunt, inter se similia sunt, Arcus, & lyra cornua bouum , seu caprarum similitudine reserunt, Ergo arcus,& lyra inter se similes sunt, ut si dicerem, Yuo Villiomarus,& quidam, quem modo nominare nolo, Gallico canterio similes sunt, ergo Yuo Villiomarus,5 quidam,quem modo
nominare nolo, inter se similes sunt. Scaliger certe , & quilibet alius bonis literis vel mediocriter tinctus haud aliter collegerit. Sed tu vel logices imperitia, vel maledicendi studio haec non astequeris. Redeo ad syllogismum ; eius prius lemma patet Euclidis,atque adeo comuni Omnium sententia, posterioris priorem partem constitui prouerbio ς αἰξ καθ' ἱαυθῆς τα κερατα, posteriorem Manilij testimonio confirmaui, Et stra deductis per coelum cornibus inter Ddera conspicitur . necnon Horatij auctoritat . . Te canam magni Iouis, o Deorum
Nuncium; curusq; lyrae parentem,
17쪽
t. Vtramque Germanici, ac Philostrati verbis numiui, quibus omnibus abunde conficitur, quod offendendum initio mihi proposueram; haec tu μωeocrope conuellere debueras, harumq; rationum robur infit gere, si mentem habui sies; sed expecto quia sis responsurus ex tua logica; nam mea certe illam rationem argumentandi non agnoscinunum
tamen abs te interim scire vellem, unde nam collegeris, existimasse me tantam similitudinem intercedere inter arcum & lyra, ut ille semper cum temper dico, intelligo arcum vel tensum, vel porreetiinia paeu/γξ α carne vocari possita, nam hoc ego nec dixi unquam, nec vero sotiani aui; profer tabulas, recita verba egregio sane artificio docti nomen aucuparis; abi hinc cum isto tuo tam insigni mendacio; ego inscitiam, & vanitatem tua ita detexiste contentus, epiphonematis illis, quae tu passim adhibes magno apparatu , libenter abstinebo, ut, quanam fieri potest, tui dissimilis appaream : volo autem appingere lyrae sormam ex bovum cornibus confeste,& arcum sinuatum, quein ego semper animo gessi, cum illa scribebam,ut utriusque inter se comsormitatem expressius intuearis.
Sed quid tamen interim vetat lyram formare persimilein cornibus patuli bovis, quo sane modo arcum cessantem commodissime representaret neque enim semper eamdem prorsus figuram ipsam retinuisse credibile est; demum quaero ex te, quem Mirati sumus unicum magistrum, Summum Grammaticum, optimum Poetar
Omnes soluere polle quaestiones, cur censeas lunatum potius arcum , quam porrectum φορόαγγα αχορ- δον 1 Theognide nunctipari, cum sagitta, quae , iaculatore adhibetur, arcuiq; imponitur, neruos ipsos appositissime referre videatur, queuis Menelaus quispiam arcum intenaeret, maior omnino similitudo inter
18쪽
LIBER PRIMUs. se ter utrumque instrumentum dignosceretur, nam certὸ illud Demet rita ηἰ τοῦ πω τοξα βαλλοντoe, quod te in hanc illexit fraudem,non designat necestario arcum inflexum, idq; non antea verum elle per uinces, quam uniuersum Theognidis locum produxeris : itaque interim tam liberum mihi est modeste. negare, quim tibi confidenter alleret Strabo sane cum ponti Euxini figuram describeret, ne lectoris an in . si suspensiim haberet, diserte locutus est dicens εἰκαζουσι πινευς
π περιμετρου ταυτους δε τεταμενω σκυθικῶ τοξοε quod Ammianus
quoque Marcellinus obseruauit libro a 2. vi rem totam certius Oculis subiiceret: nunc in Theognidis obscuro sermone coniecturis uti necesse est, atq; ego quidem ad veritate propius accessisse videri deberemis ;omnino enim verisimilius est arcu cessantem φόρμιγγα ac IDν nun cupari, quam sinuatum,& ad seriendum intentum, ob sagittas videlicet, quae in arcu lunato neruos representarent: quod autem de Men
lao dixi, est huiusmodi. Menelaus sagittariorum ex Armenia equitum dux, atque imperator sortissimus tria simul eodem tempore tela arcui aptasse sertur, unaq; iaculatione usus tria quaepiam peti ille ictu
non fallente; auctor Zosimus ad finem libri secundi: eae sagittae valdὸ proxime accederent similitudine ad fides lyrae; itaque iure quaeri potest,cur arcum intentum,& ad imulandum paratum potius, quina cessantem,& porrectum φορμικγα αχορδον vocaverit Graecus poeta Ihunc tu nodum summo isto tuo, subtiliq; iudicio nullo negocio , saticio, nobis explicabis.
VI o a quid possit odium, temeritas, contradicendi studium, et
ego Plinii famae consultum volo,tu contra inscitiae notam non ipsi modo, verum etiam multae, ex illitaeo; eruditionis homini Iulio Solino aspergere non vereris, magis id adeo ut mihi obtrectes, quam vi Mureta sententiae ex animo faueas. Doceo ego ex Solino gerina num sensum verborum Plinii manente vulgata scriptura, ita ut res omni
prorsus dissicultate careat, curq: ille tunc Aristotelem ducem sequi noluerit, probabilem sane causam affero, qua in re non mehercule ira agis necelse fuit ad suas te me Plinio scribenti,quam te excerpta vid ille , quς undiq; ad ipsum afferebantur, ut in ordinem ab eo digererentur. Hic tecum paucis agam, Villiomare; Iulius Solinus de bonaso loques affirmat ipsum cum in sugam vertitur proluuio citi ventris finium egerere per longitudinem trium iugerum per longas aspergines, quo dicto Plinii mentem interpretari voluiste constat; Yuo Villiomarus id negat ex Mureti sententia, iadicent studiosi viri magis credendum sit. B a at nouum '
19쪽
at noluim inquisὶ videri non debet Plinium in reddendo Aristotele, aut Theophrasto quandoq; peccare; fateor; sed manifesta, ac meridiana luce clariora elle oportet, quibus suntinos viros erroris conuincere nitimur; itaque ostendendum tibi est compertioribus argumentis id nunc Plinio arci dille, quod γενικωρ, νῖκαθολου pronunciasti, nam ego quidem sedulo,ac constanter nego; inficiationisq; auctorem Solinum laudo, in quo nec fidem, nee diligentiam, qubd ad hanc rem pertinet, deesse intelliges, si ad te paululum redire volueris: neque ver5 est,qudii veteribus scriptoribus loquendi normam praefinias; ij etenim suo arbitratu sermonis sormas variare sibi licere volunt, unde tu scribendi leges deinde sumas, non illis vicissim praucribas; atque ego
quidem exopto huius militari negligentiam portus, quam tuam o sciaram diligentiam . . De Moronia vero quhil addis, non erat tuum dissimulate id te a Camerte homine Italo admonitum adnotalle , qnamquam debueras potius ipsius consilium amplecti, quo Solino patrocinatur aduersus quorumdam reprehensionem, quam sedulo eidem obtrectandi ansam perquirere, sed tu hunc morbum habes neque
elegantem, Vr arbitror, neque urbanum . Memineris autem quod επινικιον cecineris diatriba nona ad caput nonum libri lecundi me rum Locorum controuersorum,'&quam de me contemptim locutuς
fueris, propterea qu5d morigeram, Giganticidam, Celeripedem, Ede-ricomum Catullo tribuerim , quae sunt Mureti verba in Galliambo; tu nunc Archi magister, literatorum coryphqe διωκομενον apo se penes Antonium Liberalem reperisti, cum id extet in Antigoni Congerie Mirabilium Auscultationum : sed quis iste Antonius λ an , quaeso, Antoninum intelligis, quem ego suo nomine appello ex inscriptione impresserum codicum an alium quempiam auctorem designas tibi uni cognitum, teris omnibus hactenus inauditum 3 erubuisti; sed pergam ulterius, ut istum tuum insolentem fastum magis adhuc contera . Si tibi dixero, me, postquam libros Locorum controuers. diuulgaui, ad ora mei codicis locum Antigoni ex Aristotele castigasse, no credes: at narro tibi, ita, ut tu deinde castigandum admonuisti, emendari de- here vidisse etiam Hiietolinum Martellium Episcopum Glandatensem λὰ quidem ingenio homine eleganti, & rerunt, literaruinq; veterum
perdoctum, quod plures ab eo scripti libri manifestb declarant;quamquam subdubitare interdum mihi contingit μονωτror ne, an vero μα-νmnoe illic legi debeat ob codicum Aristotelis varietatem; & alioquin Ioannes ille Camers,qui tibi rerum,quas huic capiti conlignasti. memoriam resticauit, μονα-De legisse videtur,quomodo etiam vertit Theodorus Gaza apud Aristotelem De historia animal tu libro nono, accion in bin voce hac concipienda discrepant vetera exemplaria ,
20쪽
sed in bonas quoq; appellando n6 consentiunt, cum alicubi a xσσοαβοννασο e alicubi scriptum reperiatur,ut tradit Conradus Gesiae rus in capite huic animali dicato ; neque vero valde tuto possit quispiam pronunciare de veritate scriptura: istiusmodi peregrinarum vocum .
quae non ita crebro occurrunt in bonis auctoribus, velut etiam accidit
in loco Theophrasti De stirpiu historia libro primo super voce LVγον,
quam docti quidam viri in YIτον conuertendam elle putant. sic Tacito Rhesivoris, qui suit Rex Thraciae, Dioni Poeσκι ποριο, Volteio Rhascupolis, Suetonio Tbrascypolis nuncupatur; idem iudicium de Monte Abnoba, quem alis Arnobam, Anmbam ali , alij Arbouam, Pto- Iempis Αννο ον vocant; neque dissimilis est ratio in τα Psittacen Plinii libro I o. quod sittacen, siue macen per simplex t en unciari volunt Barbarus, & Gelenius: teli genus, quod bebra dicitur Vesetio, ut hactenus excuti codices praeserunt, alicubi beba, brebra alibi exaratum spectatur. Tace igitur salvete,&,cum te imparem congrestui sentias. noli pertinaciter obluctari, ne una, eademq; opera famς, dignitatiiq; periculum subeas; deniq; ναυρων, δαεικε. Non exprobro hic Marco Antonio Mureto plagium in castigatione Plinis codicis,quam integram de Gesnero haulit, nam crebro fit, ut imprudentes in eadem in
C A P V T I I I I. MIROR impudentiam tuam Villio mare; tune hic plagis me
insimulare pergis, &isto tuo ad calumniam exercitato ore meum inuentum Iosepho Scaligero allerere audes, qui de hac re nihil quicquato prorsus cogitauit dolet tibi, quod Plutarchi scripturam optimo sensu retinuerim, Sigontiq; iudicium firmissimis rationibus improbaueri .; hoc tu in homine Italo ferre non potes, ad Gallum
transtulisti,qui tamen se Verona oriundum facit; sed siue Gallus, siue Italus ille sit, videamus quid ego, quid ille loquatur. De Plutarchiloco in Coriolano mihi non conuenit Cum Sigonio, ego etenim receptam scripturam Σῖμαρ tueor, ille restituit contra fidem vulgatorum codicum: doceo deinde, cur ita malim ipsiusmet Plutarchivsus testimonio , quod Macrobii auctoritati oppono; idemq; ratione firmo, ut omnibus videre in promptu est ; deniq; addo Festi Pompeii verba in eamdem sententiam: haec tu rectissime dici intelligebas, nihil habebas , quod eis obiiceres; plana Omnia, certa, manifesta, ipsa veri. rate veriora; quid faceres homo omnium Italo nomini insensissimus 3 quomodo istud virus expromeresὶ occurrit tibi statim tuus Scaliger homo eruditus, fateor, eruditorum prince ,&,ut vos eum appellare consueuistis,