Antonii Bononiae Beccatelli cognomento Panhormitae Epistolarum libri 5. Eiusdem orationes 2. Carmina praeterea quaedam quae ex multis ab eo scriptis adhuc colligi potuere

323쪽

QUM praecedunt iam pra, o subduxeramus, cum n bis no nulla eiusdem tonij carmina ab amet eo, et docto virosunt transmissa quae ne desderaretursuperioribus adiunge re libuit.Tu boni consilem uale. Epigramma in laudem Et ita, de quo memonte in epistola ad Cremonam,quae inclit. Quod uersus. πc fA. i 3.. Elysa auricomas inter celeberrima nymphas, Quis ualeat laudes enumerare tuas pColla nives,& labra rosas,& lumina uincunt Sidera: ita Helene,nuda Diana Dca es. Cum loqueris,pulchro manat tibi nectar ab ore, Dignaq; coelicolum sunt tua uerba choro. Quid loquar artifices digitos quid pensaZquid artes Et quibus euitas otia mille modos e Inter opus tantum dulcc O dulcissima cantas, Et cantu ignorans pectora dura seris: Nam saltu licet ipsa lirae, licet ipsa choraeae, Sis decus,ad inyasos rara uocata Uenis. At si quando uenis paulum cessura labori, Te charites sociant,te comitatur amor. Quocunq; incedis, spirant uiolaes rosaeq;,

324쪽

ANT: PANHOR. Incedis noctu,nox st& illa dies. Quicquid habent omnes diui, livae'q decoriS, Quiςquid habent laudis,m quoq: laudis habes. Hoc etiam felix,quod formosissima pulchro Scilicet,& casto casta puella places.

Ipsa puellarum decus es,decus ille virorum, Clari ambo,claris moribus ambo pares. Ambos, oro,Deus longa uos seruet in annΟS, Saepius et timidos iungat utrunq; Venus.

Epigramma de quo meminit in Epistola ar Cambiu, quae incipit. Superioribus dieb. c. DI. s 3. Hic Ducis Anguigeri dantur secreta tabellis,

Quisquis es,a nostro limine verte pedem. Flecte aciem,noli nudam spectare Dianam: Nec strepe,non atris Luna laborat equis.

Epigramma de quo meminit in epiriola ad Ferulf,

num,qua incipit. Dum expectool. 3. Deliciar domini iacet hoc Iolia sepulchro, Concipis ex tumulo quam breuis illa fuit. Corpore munda,leuis,tum rerum sedula custos: Quare illam extremo hoc munere donat herus Gvarinus ad Panhormicam.

Musarum decus Antoni per secula salue,

325쪽

CARMINA νιν Theocritum antiquum Siculae telluris alumnum Effingis, propria reuocans dulcedine vatem.

Sicelides latio per se dabit Aetna Camoenas. Responso Panhormitae.

Quantum Romulidae sanctum videre Catonem, Quantum Cepheni volitantem Persea coelo, Alcidem Thebae pacantem viribus orbem, Tantum laeta suum uidit Verona Guarinum. J Petrum Ynon.

Scilicet Hetrusci sunt inclyta gesta senatus, Et sunt Anguigeri sortia facta Ducis. Sunt & Aragonei praelustria praelia Regis, Foemina Parthenope mascula bella gerit. Nec minus Ausonias armis Mars esserat oras, Cogitur atq; armis gens peregrina suis .

Magna quidem sunt haec,& magno digna poeta, D nas percupida posteritate legi. Quaeq; ego praetulerim nugis,quaeq; ilicet ausin suo graui composuisse pede.

Si nescis is sum,qui Virgilios,& Homeros Malim,quam Gallos,Calimacosq; sequi. Quanuis hi Ueneres,quanius hi bella reponant, Attamen auctori gloria cuiq; sua est. In pretio eli pulchre teneros qui Ileuit amoro,

326쪽

ANT. PANHOR. In pretio pulchre est arma, virumq; canens. Ds Xeris,ergo canas Martemq:, Ducesq: Senatus, Sive canas Regem,belligeramq; nurum.

Uerum qualis erit dulcis clangitio uati Qualia dic sodes praemia Regis erunt Aut nulla,aut certe quam parua simillima nullis, Cum quibus haud chartas,quas perarabis, emas. Vsq; adeo nostra sub tempestate tyranni Pro nihilo sancti carmina uatis habent. Sit licet Aeneas Rex,sit Rex alter Achilles, Si caret historico uate,peribit uter . Illi raucescant citharae,sors areat illi, Quicunq; ingrati Principis arma canit. Et me destituant musae,me pulcher Apollo Non amet, indigni si Ducis acta feram. At tu Principibus qui iucundissimus extas

Petre,fac ingenio par mihi munus eat. Tunc mea masna nouos,largos, Reges 4 Ducesu:

Euehet ad .eros lauta Thalia Deos. L. Lamotam quod Elegiae lachronis

Bononia resularie recedere.

Desine me placida uerbis abducere terra, Desine me domina dissociare mea. Vera mones,fateor:pulchres adducis Ulissem Fortiter aequoreas deseruiste Deas:

Fugerit & flentem Dux ut Troianus Elysam ,

327쪽

Multa licet surdo spondeat illa proco.

Addis ad haec etiam,quae non ornatius ipse

Tullius,aut grauius scripserit ipse Plato: Deniq; quod possit firmos mutare Epycuros. Aut si quid toto firmius orbe fuit.

Me quoq; mutaras:& cor qui laeserat ignis Extingui gelidis est mihi uisus aquis . Antiquam & patriam,qua colles inter amoenos Exiguus Rhenus pinguia culta secat: Et te prisca domus,Siculas quae estundis in urbes

Progeniem nostram linquere mentis erat.

Iam suberant animo praeclari Caesaris acta, Quae modo militia,quae modo pace gerit. Tunc & Mecoenas obuersabatur ocellis, Quem Diis pers milem secula nostra serunt. Tum simul heroos versus meditabar, & ignes Atq: elegos animo deseruisse putans. Sensi amor sensus nostros,nostraeq; puellae Detulit,heu frustra nitimur in uetitum. Flens Elegia uenit,sc nostra puella uocatur, Tum primum nostros uigit amica lares. Cratia magna tibi si Lamoia,tu facis ad me, Tu facis ad thalamos tuerit illa meos. Bella prius fuerat,bella superabat et omnes Tum facie, i se uincere uisa mihi est. Induit ad uires vultus Elegia Dearum,

Sive tuos Iuno,sive Diana tuos. - . . .

328쪽

ANT. PANHOR.

Facta est splendidior,sacta est renitentior dis

Arrisi paries adueniente Dea. Sicut eram monitu flexusq;, & certus eundi, Astitit,& nostro tabuit illa simLNon potuit primo,quanuis bis terq;,iterumq:, Atq; iterum fuerit nixa puella loqui. Pro uerbis lachrimae, lachrimae pro voce fuerunt: Quale Dei magni pondus habent lachrimae. Nam me flexere,quamquam potuere quadrigas Solis,& irati sistere tela Iovis. Mens mihi mutata est,heroum gesta valete, Meccenasq; tua cum probitate vale. Vos quoq; grandisoni longe procul ite cothurni, Possidet ingenii ius Elesia mei. Vtq; elegi imselles nobis line fine manerent, . Lux mea de tali carmine nomen habet. Qui potuit primum dominae contemnere fletus, Quisq; ruit,vere saxeus ille fuit. Ferreus Aeneas,de tygride natus Vliues, Durus Virgilius,durus Homerus erat. Scilicet humano,molliq; ex sanguine natus Non hominum mouear luctibus,& crucier Qui tribuit lachrimas homini Deus, inde fatetur Eglachrimis quod vel mollia corda dedit. Desine me placida verbis abducere terra, Desine me domina dissociare mea. I Postquam mens rediit nymphae, sic pauca locuta eit,

329쪽

Pauca solet semper,semper honesti loqui. I, si certa tuos persuadet causa recessus. Sed me post abitum mox obiisse puta.

Si steteris uiuam,sin ibis luce relin auar,

Iura meae vitae,iuraq; mortis habes.

Vix dum finierat tum,cum mollissimus inquam, Crede mihi,nil est quod vereare necem: Enecor ipse prius,certe prius enecer optem, Quam tibi vel minimi causa doloris eam. LaetUS agam tecum,sne te mihi nulla futura est, Si qua futura tamen,moesta futura dies. Tu mini tu certe iucunda,& sola voluptas, Tu mihi delicium,tu mihi dulce decus. Tu das ingenio vires,tu suggeris oestrum, E t vates vatem religiosa colis. Desine me placida verbis abducere terra, Desine me domina dissociare mea. Iamq; oculis nymphae tristis decederat humor, Praestiterat dictis credula nympha fidem: Inq; meos vultus nitidos erexit ocellos, O oculos oculis sidera vita meis.

Dicite Dii vestrum cui desunt lumina,cecidFurata est oculos nostra Elegia Deis. Illic insidias,illic sua tela Cupido, Luxurians illic retia tendit Amor. Isox mea candenti circundat colla lacerto, i , Et sua coniungit mollia labra meis:

330쪽

Quicquiὰ olent uiolae,spirant opobalsama quicquid , .

Tale quid ex bucca noster olebat amor. Iam modo non Arabes mercator,nec petat Indos, Hic quid in Eoo littore quaerat,habet. Linquat apis flores,os fugat di huius, ab inde Mella nec hyblaeis deteriora dabit. Desine me placida verbis abducere terra, Desine me domina dissociare mea. Non hac una Venus,non unus in urbe Cupido.

Sunt centum,non hac unus in urbe Deus.

Hac & si innumeri sunt urbe Deiq; Deaes, Sola mihi facie bella Elegia placet:

Atq; adeo mihi grata est,quantum non grata Catullo Lesbia,nec Gallo grata Lycoris erat. Su ni hic praeterea veteres, fidis sodales: Sanctius hic meus est,hic Farasella meus. Desine me placida verbis abducere terra, Desne me domina dissociare mea.