장음표시 사용
461쪽
ad noctis curriculum conficiendum tota AEquinoctialis coraversione opus est. At in Contrariam partem puncto temporis Sol ortus id emciet, quod erit vicem temporis diurni : sodnullum παραυγασμ iaciet : quia παραυγασμὸ: nihil aliud quam
τωύ φωτος α τιττερι ασta, quae nulla eSSe potest, quum ab horia cite
in tantum circulus ille deprimatur. Nam hic paraugas mos fit tantum sub illis signis, quae propius punctum solstitiale sunt, Geminis et Cancro, et quidem in illis tractibus, in quibus nox longiuscula est, quam sub polo Eclipticae r ut verbi gratia , quibus Tropicus non est pro Arctico, nequct tangit punctum horizontis Aquilonii, illis tantum temporis noctes obscurantur, quantum Tropicus ipse abest a pulsu horizontis septemtrionalis; ut scimus accidere in Scotia, itiqua nostrates milites noctu in excubiis alea ludentes nullum lumen adhibebant solstitiali sidere consecto. Tropicus autem distat ab horiEonte Edinburgi pari. 9, II ' circiter. Tantum igitur mediae noctis tempore Sol ab illorum horietonio
distat in solstitio, ut reliquum noctis παραυταζεσθαι n CESSO sit, et ex horis 6, 23 , duos tantum trientes horae minus iii scrup. sere noctem ObScurari, reliquas autem honas illustrari, καὶ παραυταζεσθαι. Unde habes rationem lucidarum diorum in illis regionibus, a quarum horizonte propius abest
putarunt vix ibi noctem esse. Sed nee caussas omisit diligentissimus scriptor Su'abo, his verbis rem quasi indicans r
δ σi, ἀέρα. HinC ConSequenS ESt, ut quanto remotior sitTropicus ab horiaonte, tanto minus noctes illustrentur: et qui proximo aequinoctialem habitant, tantum abest, ut illis noctis Oxirema illustrentur, ut non prius lucescat, quam Sol ortus Diast th.
462쪽
sit: nulla vero aurora fere, aut crepusculum adparet In re
gionibus, quae intra decimum gradum ab aequinoctiali sunt, cujus rei nulla caussa alia, quam maxima Tropici a Finitore distantia. Quod si nullus in aestate fieri potest, tanto minus fiet, quum Sol erit in altero Tropico : ne forte quis credendum putet Ludovico Cadamusto, qui quum hoc scriberet, id fieri dixit ideo, quod ibi nulli montes sint, qui orienti Soli officiant. Ridicula est ratio, neque digna
Et quoniam quanto. Hactenus duobus validissimis argumentis opinionem de binis horis adscensionalibus expugnavit , priore a varietate adscensionum in eodem loco: posteriore a varietate adscensionum in omni. Nam secundum aut finitorum varietatem, aut poli exaltationem , Cr scunt horaria momenta adscensionum, et quidem Per sequalia incrementa, et decrementa, quae fuit priscorum astronomia. Superest nunc docere quomodo fiant illa incrementa :quae pars obscurissima videtur in hoc auctore, et quidem non bene a nobis hactenus, ab aliis ne minimum quidem percepta. Quia demonstravit non esse binarum horarum Mensiones, superest, ut quot, et quando, et quibus in locis, si non ubique, et quorum signorum adscensioneS,
et quatenus crescant et deerescant. Hoc Vetustatis argu mentum etsi vitiosum, non tamen ingratum studiosis erit, quorum caussa, non invidorum, laboramus. In eorum igitur
463쪽
gratiam haec aperiemus, et rem ab ultima origine revocabimus : veteres igitur illi AEgyptii non aliter obliquarum est rectarum adscensionum rationem putabant quam per aequales progressus : et quamvis ab Hipparcho Et aliis summis artificibus Canones adscensionum obliquarum instituti essent, qui possent frenum huic licentiae imponere, tamen vulgus astronomorum ab illa scabie adhuc ungues continere non potuit, ut opus fuerit Ptolemaeo eorum amentiam castigare, qui eam methodum sequerentur. Nam ejus verba
in eam rem operae est audire: ἡ ἡ πρὸς ὀααλ
Non enim tunc solum obtinebat haec vitiosa methodus, sed etiam temporibus Valentiniani senioris. Tunc enim Paullus
siones Signorum καθ' ὁμαλας αυξο εωοtit in inclinatione AEgyptiaca. Exemplum ejus in diagramma coniecimus : quod quidem duplex est. In priori parte sunt adscensiones aequabiles , ut et reseruntur a Paullo Alexandrino, cui nos horas respondentes adjecimus e regione. In altera parte habes castigatas adscensiones cum horis illarum progressioni congruentibus. Invenies etiam idem exemplum ιαδεω, apud Ptolertiari Scholiasten, quem Paullo Alexandrino vetustiorem iudicamus. In illo igitur exemplo disserentia sive excessus inter adscensionem duorum signorum est grad. 3, aci . Excessus ille est nona pars disserentiae duorum semidiurnorum arcuum maximi et minimi: quae detracta ex triente minimi constituit adscensionem Arietis. Rursus in hac ratione adscensio Leonis ad adscensionem Tauri eam semper rationem habet, quam maxima dies ad minimam.
In exemplo, adscensio Leonis est grad. 35, o . Adscensio Tauri grad. 25, o quae inter se rationem habent, quam septeri ad quinque. Si igitur semicirculus, id est, grad. I 8o dividatur in rationem vii ad v, habebimus pro arcu maximo semidiurno grad. Io5, pro minimo 75. Differentiae utriusque nona pars grad. 3, 2o detracta de triente minimi arcus, hoc
464쪽
est, de gradibus 25, o , dat adscensionem Arietis grad. II, 4O . Addita dat adscensionem Tauri grad. 25, o , nimirum ipsum trientem arcus minimi semidiurni. Ita semper progrediendo per aequales adjectiones graduum 3, uo , tandem adscensio Leonis erit triens arcus semidiurni maximi, nempe grad. 35, o : quemadmodum Taurus erat triens arcus minimi.
Denique adjectis iterum grad. 3, 2O , habebimus adscensionem Virginis grad. 38, 4o . De horis idem facies. Nam
septem sunt maximus arcus semidiurnus, quinque minimus. Nona pars disserentiae utriusque, nempe hor. Ο, I 3 , uo detracta de triente arcus minimi, nempe hora I, 4o , o , dat adscensionem Arietis hor. I, 26 , 4o . Et sane grad. a I, 4O totidem momenta horaria respondent. Manilii methodus, quam esse suam gloriatur, non admodum abludit nostra. Iubet sextam partem arcus maximi diurni poni pro adscensione Leonis, et sic sextam partem arcus minimi diurni pro adscensione Tauri : deinde tertiam partem disserentiae utriusque assumi pro excessu. Eodem utraque methodus recidit : neque indiget exemplo. Nam satis prior nostra viam adllaec munivit. Praeter ignorationem hujus pragmatiae, quam aperte praesert Bonin Ontrius, etiam ausus est dicere Manilium fuisse mathematicorum principem, qui haec arcana carmine heroico complexus sit. Sed et neque constat sibi. Nam quum initio huius pragmatiae Manilium tractare dicat, et quidem vere, de temporibus adscensionum horariis , tamen in progressu expositionis suae, non de adscensionum horariis momentis, sed de longitudinibus dierum explicat: quae est summa Locus hic omnium intricatissimus erat in toto Manilio et propter rem ipsam , et propter menda. Rem ipsam tenemus : propterea minore labore ad sentententiam eruendam opus erit. Menda ope Codicis Gem blacensis puto aut omnia sublata, aut Pauca admodum reli
465쪽
venit omnis ad astrum Hora die hia, mense dies gemel, tinua in anno Mensia, et exactis his sex jam Solibus annus.
Sane hora ter redit in aequinoctiali ut minimum; siquidem eam a planeta dominante accipias. Nam quatenus dicitur prima, secura da, tunc verum fuerit illam redire his tantum: quatenus vero horae sunt cognomines planetarum, tunc in singulis aequinoctialibus horae Planetariae, quae inciderunt in primam, secundam , et tertiam diei, incident quarta vice in a a, 23 et 24 horam aequinoctialis, id est, horas Io, II, 12 noctis. Itaque salsum fuerit horas aequinoctialis bis inritum redire, quum possint quater reverti. Quod si diem tantum artificialem accipimus, ne tunc quidem Semper eadem hora his redire potest in die. Nam sexta et septima Planetaria semel tantum contingent. Si nolumus auctorem nostrum ἀλοτυτε iv, adjuvandus erit interpretatione, et dicendum hoc ut plurimum evenire, ut hora planetaria bis in die, et toties in nocte contingat, rarius autem semel: quod sane verum est. Sed cur haec diverticula quaerimus p Non enim intelligit de hora planetaria, sed de hora, δωδεκαε- Ut enim primus annus, mensis et dies, signo hor scopanti adtribuitur, ita etiam hora. Itaque aliquis natus est hora nona diei temporario, adscendente Leone, die Mercurii. Hora pertinet ad Lunam. Sic Lunae hora intra viginti quatuor horas his redibit ad Leonem. Nam nascente homine hora Lunae adtribuebatur Leoni, hora Saturni Virgini, hora Iovis Librae, et sic deinceps: ergo tertia decima hora a nato
466쪽
homine, redit Lunae hora in Leonem. Tunc dicitur homi
nem natum 'tam Toc vis ess, Σελάψrte δε διεπου e. Omnis enim
dies, id est, seria septimanae, cogito minis est Uni Planetae. Planeta igitur, cuius dies est cognominis, diCitur et M iv toto illo aequinoctiali; caeteri planetae dicuntur Naeire. Ut in exemplo a nobis adducto, seria quarta est Mercurii; hora,
in qua natus homo, Lunae. Ergo natus eSt kμου πολευρ τος, Σελ ivnc διεπουσης. Quam autem VOCamus Septimanam Christiani, ipsi Gentiles vocat,ant ri, ἱπταζωΜοψ, Septiaeonium, praesertim AEgyptii; item θεουe ipsas et mo τω θεῶ,vdicebant, id est, quota feria. Illud autem οὐ in v πολευ τος, ιο δὲ simile est illi in inscriptione veteri: κουρατο-
Venil omnis ad astrum Hora dis his. Ad astrum, Me τοωρ ini που, ζωα . In viginti quatuor horis his redibit ad Hor
Mensa dies semel. Intellige ut horam, ita etiam πρὶ uous2v Δρα Vel πολευω σα est cognominis illi planetae, cujus hora fuerit nascente homine. In nostro exemplo Luna est πο ἷουσα, quia nasCente homine, feria quarta, id est, die Mercurii, hora nona erat hora Lunae: ideo Luna erit κολευουσα illius diei, quae incipit ab hora nona. Nam toto vitae tempore illi homini dies incipiet a nona hora: et primus planeta illius erit Luna, primum signum Leo. Ut autem vi πολευουσα in orbem redeat, hoc est, ut ad signum Horoscopi καὶ riv ωαλιθουτα μέρx revertatur, hoC non Potest fieri, nisi post duodecim hebdomadas, qui sunt plus quam menses duo. Nam octogesimo quinto die ἡ πολῶουσα ἡ ρας hora ad idem signum revertitur. Itaque parum cavisse videtur Manilius. Quum dico redire ad idem signum, non intelligo ad locum Zodiaci, sed seriae. Sive dies Septitonii distribuuntur signis in consequentia, initio ab horoscopi signo iacto, numquam feria adtribuetur illi signo, nisi post duodecies septem dies. Non solum experientia, sed et ratio ita exigit. Diqitigod by Corale
467쪽
Et exactis bis sex jam Solibus annus. h. και ρὶς a duodecim annorum Conversione dicta est, quod unusquisque annus a Consequentia Signorum denominatur: primus a signo horoscopi, secundus ab epanaphora horoscopi, tertius ab apoclimate imi caeli, et sic deinceps. SCAL.
Et quo iam duxi. Hic lemma adpositum erat in vetere Gemblacensi : Quot annos unumquodque signum tribuit, quae est pars doctrinae του περὶ χ Μω, πιττω eaque, ut diximus, haeret methodo Horoscopi. Nam nato homine, quis vitae progressus, et quatenus, investigatur. Progressus vitae in Dod caeteride consideratur, finis vitae in anaphoricis temporibus, quibus τὰ ira βιώσιμα investigabant. Nam quod gradus adscendit signum, tot annos vitae datae hariolantur. Paullus Alexan
meo judicio Trinicus, qui non tot annos illud signum oriri dicit, puta viginti, sed vicesimo anno. Ita enim libro primo: α Debemus ostendere, quoto anno unum quodque signum in genituris oriatur .. Deinde subjicit: α In climate primo, hoc est, Alexandriae, Aries oritur anno vicesimo, Taurus vicesimo quarto, Gemini vicesimo octavo, Cancer tricesimo secundo, Leo tricesimo sexto, Virgo quadragesimo. . Quod est plane exemplum stadiasmi Cnidi a Manilio propositi: si modo gradus geminaveris. Sed imperite το λέ- λαταλει λα'λη Vertit, Leo oritur tricesimo sexto anno: immo triginta sex anilis, ut supra ex Paullo Alexandrino ostcndimus. Sed Disitired by Corale
468쪽
clarius hanc fratrum M veteres Egyptii exposuerunt. Nam thema constituebant omnium regionum. Horos opus erat signum, cui regio subdita est. Quot graduum est quadrans ortivus, id est, ab Horoscopo ad medium caelum, in tot annorum spatium vitam illius gentis extendi posse putabant. Hanc doctrinam τριζωδία, vocabant, item Tetari morion, nempe a quadrante Circuli. Plinius libro septimo, cap. XLIx :α Poscere videtur locus ipse sideralis scientiae sententiam. Epigenes Cori annos impleri negavit posse: Berosus excediCxv M. Durat et ea ratio, quam Petosiris, ac Necepso tradiderunt, et Tetartemorion adpellant, atrium signorum po tione, qua posse in Italiae tractu CHVI annos vitae contingere
adparet. Negavere illi quemquam xc partium exortivam mensuram quod anaphoras vocant) transgredi, et has ipsas incidi occursu maleficorum siderum, aut etiam radiis eorum , Solisque α. Quod dicunt de Italia, non parum discedit ab eorum ratiociniis. Signum, cui subjectum Italia, est Libra, auctoribus illis veteribus, et Manilio. Horoscopante igitur prima parte Librae, prima Cancri culminat, ut ipsorum ratio postulabat, qui omnia ad methodum Horoscopi sui, et praeterea ad aequalem modum dirigebant. Secundum illorum anaphoricas αὐξομευ.σii: Cancer oritur grad. 3 2, 3o , Leo
grad. 37, 3o , Virgo 42, 3o'. Summa gradus is a. 3o . Tot
annorum vita contingere posset in Italia, non autem Iasi, hoc enim potius in Germaniae tractibus contigerit. Sed haec sunt sutilissima. Manilius vero aliam insistit viam, et quidem CauSSam φ-κωτεροψ repetit. Nam vita a Sole et Luna, et Contra mors ox eorum cum maleficis stellis occursu: Mu
res vitae sunt ambo Sol et Luna, eorum et periodos Considerarunt, Solis quidem viginti octo annorum, quam etiam Persae vocant Salcho lai, Lunae autem decem et novem, quam
iidem Persae vocant Salmatii. Et quidem ut Solis quatuor Disitium by Gocrate
469쪽
periodos longissimam vitam praestare aiunt, ita etiam to idem Lunae periodos mediocrem. Ergo Solis saeculum longissimum Cxu annorum, Lunae LxxvI. Et prosecto Latini linam periodum Solis vocant aream vitae. Martialis celebratis natalem suum quinquagesimum septimum
Quinquagesima lilia septimamqt e Hanc vestria sero nunc rogis acerram. Annos addite ter, precor, no enos :Ut nondum nimia piger senecta,
Sed vitae tribus areis Peractis, Lucos Elysiae petam puellae.
Postulat ad quinquagesimum septimum aurium ineuntem addi annos xxvii. Nimirum octogesimo quarto decedere cupit. ΗΘ tempus vocat tres areas vitae. Adparet, quantum Coniectura adsequi licet, unum missum, qui erat septem cursuum in Circo, vocatum fuisse Aream. Nam Area sumitur pro ipso Circi spatio. Claudianus vI Consul. Honorii. Carm. xxvira, Vs. 6I8, ubi vid. nost. leci. ED.
Nec solis hic cursus equis; adsueta quadrigas Cingit rava Tigris. suhitaeque adspectus arenae Dissundit Libyeos aliena valla eruores. Ille et helligeros exercuit area lusus.
Ergo una area viginti octo anni, quatuor areae, longissimus terminus anni cxta. Mediocris terminus quatuor cycli Lunares, anni LxxvI. Peragere unam aream vitae dixerit Mar
tialis , ut Epicrates Comicus de Laide :
Nam metaphora est a stadio, ut illa Martialis a Circo. Sed clarius Alexis:
470쪽
lectione quorumdam librorum etiam scriptorum Martialis, tibi legitur:
nos addite his, precor, novenos.
Ita Lxxv annos optat Vivere : et proinde area erunt xxv
anni, non xxvm; ut adlusio fiat ad viginti quinque missus Circensium. Servius ad illud, Centum quadriiugos : . Unius diei exhibendo Circenses ludos, ut Varro dicit in libris de rebus pop. Roin. olim viginti quinque missus exhibebantur, etc.. Ergo area xxv anni, et omnino curriculum vitae aream vocat idem Martialis :
Per varias artes. Omnis quibus area servit, Ludere quum liceat , currere pigritia est.
Quia igitur vitae modus ex anaphoricis temporibus signorum aestimatus, neque gradus anaphoricos probat Manilius, alias adscensiones signis adtribuit, nempe ἀηοιπορικους χρονους murii: μεγέθους. Ergo methodo eadem utendum, qua supra Manilius colligebat horaria adscensionum tempora. Da igitur sextam partem annorum III, id est, annos I 8, menses 8, adscensioni Leonis, per pricceptum uri, et Ix: itidem sextam partem annorum 76, hoc eSt, annos Ia, menses 8, Tauro, per eadem. Disserentiae utriusque triens sunt anni duo, excessus, nem Po progresSionis, Per praecepta VI, VIII, qui abjectus ex adscensione Tauri, dabit adscensionem Arietis an-DOS IO, menses 8, per praecepta VII, Ix. Habemus igitur et uomu piωσιαου et Manilii, et caussas eorum. Ita studiosi addiscant verum quaerere Per Verum, non per salsum ; numquam enim invenient e multis imponit κα τυφος. Nimio plures sunt, quain vellem. Haec omnia tenebricosa