Critica Plautina commentationibus grammaticis illustrata [microform] : dissertatio inauguralis...

11쪽

POScit quamquam Ironomine reti servato liatum emeti Ad quem defendendum, ut recte ait Brixius i , ne illa quidem lege

Fleckeiseniana opus est Nam post reaesuram Irincipalem Septenariorum troeliuicorum in codicibus tam saepe et certo ille traditus est, ut non sit itique negandus' e atque uellerus, qui negat, eorum exemplorum quae exponit multitudine ipsam sententiam ei tontrariam probavit Quod autem hoc hiatu verba grammatice cohaerentia dirimuntur, ne id quidem, nisi aliud quidquam incoederet, mit schelio satis causae esse debuit, cur quidquam vellet unitare siquidem, quod Concedit' , caesura principali ipsa hiatus excusatur Licet vero Plautus hiatuum non impatiens sit, tamen apud tum non tanta eorum licentia obServatur, ut manusi riptorum vestigia, quibus deleri videantur, neglegere liceat. ACcedit quod Bothii emendatio simplicior est, quam ut incognita aeuusn probaliter releiatur Nam suffixum se erexigua syllaba enuntiatum auget Sed quaerendum est, quod maximi est homenti num sillius simplicis tu loco Iuto

substitui possit, atque subtilius quaeritur, num tute, nisi eandem vim exhibeat quam simplex si tamen Mententiae mPtum Mit. Adhibetur autem simplex tu aut abundanter aut serSonitrum distinctioni Quarum significationum priorem hoc loco Senteum tiae satis fuisse iam supra doCui, sed, etsi vox negativa millim

pellitatam disertius notari iovi neceSSarim videtur negandum. Quod ut tonionstrotur haud opus est conexum Sententiarum spectare. Nam in ipsa tali onirapositione Non redibile dioe mal tu nulla edepol creditu semper fieri Potest, ut respondens PerSonix appellatam quam non credere iubeat, simul intento, quodammodo ab aliis distinguere, Nun credere Velit, quo contumacius Significet, appellatam fersonam sibi ton credere

pretationum nimirum illa. quia simplicior est, magi Placet, Sed quis contenderit confidenter poetam simul hoc alterum sum Scriberet non eogitasse et exprimere voluisse

i l. l. adnot. ad h. v.

' vid collectionem apud Spengelium Plaut. p. li sqq.3 Prosod Plaut (ed Berol. a. 186s p. 5 2 sqq. proli Trin. p. XCII sqq.

Neque igitur hoc loco cognosci potest, utrum fuse, Si Poneremus, idem esset quod fu abundanter an distinguendi causa

appositum Quod dieri omnino rutrumque posse ruitschelius

quidem non videtur dubitasse, cum apud eum Praeter locoS, quibus rivsm pro acuto uti restituerit, Mi exstant, quibus illud

omni distinctione careat. Quod alterum saucis declaretur

exemplis Men. is interrogat Messenio servus Erotium meretricem, quae neque eum neque Menaeelimum eriam eiu novit,

tamen hunc, ubi primum aspexit, familiariter appellavit. Duam interrogationem libri scripti sic produnt rhisti tino hominiιmno uetati Pronomen reti non aeui in promptu est Ritschesius autem ut liuium violent secutus Tothium tute pro tu posuit Most 3IT adulescens Callidamates, qui irae ebrietate stares vix potest, Melphium meretrisiem balbutiens Interrogat.mquid tibi ideor mα -- - mcidero Cui illium Ritscheliussi respondentem facit v. 32o Sen ei istoc modo ille Orctfuε, ubi odices tit omittunt IIoe quoque losio personarum distinctio improbatur De quo pronominis qui usu disertium musquam quoad ictam ruitschelius exposuit Eiusdem vero Sententiam, quam deprehendimus, Iule nonnumquam aecentu Carere, hodie nequaquam emortua videtur. Miserte sane probatum id nusquam

consisti mecum Sc loquor adnotat, vocem vometrasti comicoS saepe Ioline Jesondere Mervortiebung exstare, credendum FSt,

loquem3 , quod exemplum eiusdem generi 3Ste pronomen rutcnon acutum putare. contra docet IIoltχius ' haec: Vt maior etiam reis addatur his pronominibus rise personalibus suffixa eis adduntur bes te fera quamquam acutum tute ab acut tu non discernit Atque Vahlenum in scholis Terentianis ' memini

diserte io saepius dicere, In pronomine tute Semper quandam gravitatem inesSe, qua sententia si non amplius hoc Certe Significatur, numquam illud pro pronomine et non acuto SubStitui.

Neque desunt, qui vocem compositam reus idela valere atquei ed Berol. a. ISTO.' Syntaxis priscorum scriptorum latinorum usque ad Terentium vol. I

12쪽

corium et ferat s adnotat, tute Pronomen, ciuod in illo versu teste Gepperto codex A praebeat V sua sententia falsum PSSe se non arbitrari pronomine titte unquam aliud quidquam significari nisita elabi. Atque Brixius' versui Pl. Mil. Is oui homo fmvis mem viam n 8 P. Loquere lepide et commode hane notam adiungit, numerum Prioris versus partis insolenter exilem et infirmum esse, quapropter RitSchelius tite Pro tu scripserit, Sed Pronomen fuse numquam eandem vim linbere suam implex fis e. q. s. Eodem loco ti xtu Loren Zius liquot anuis ante' stis posuerat nulla dubitatione. Sed idem vir doctus secundo anno post illam Brixit editionem e l. Pseud. v. T23 C. Dones P. Tvle. U. Epo P. I 8u inq/ιαm, i quidem hoc elee cvul(sio R. seu BC , ubi appellata persona distinguitur et utenumero non obstat, Suffixum te non modo propter odisiis A diverSam lectionem reieeit Iun ratione e PSum quo tu fuse et acutum ti distinguere demonstrat ). Atque etiam Ssingius eadem ut videtur sententia Commotus ad Curu i v. 36 I itcthellus Onεbricito, hic mihi in tres his, esto edom sic Ss. , ubi ut Supra Personae diStinguuntur et numerus itis tolerat, de discrepantiis manuscriptorum si iudicat Tu recte P . Ex his efficitur, de pronominis sti, propria significatione virorum doctorum Sententias perlonge inter se distare. Sed ut RitSChelius nemo eorum quos Commemoravi Suam Sententium explicatius probavit. Neque ad hunc Trinuntini versum, ubi sibi Constans priuiomen tute recusavit, uellerus uberiora adiunxit.

i Prosod Plaut. ed Berol. a. I 86s P. IT.' G.-L. sane talem versum ino legerunt: Vt enim hi mihi, ulandum

3 ed Lips. a. ISi append erit. p. l 2. Lod Mil. Berol. a. 8 6. si ib. adnot. erit p. 2T 'Tu ne Flecheisen fur Tute mas uel sic hersalse ist, Mi solio die nocti nichi eniχisserte o BCD abwoichendeLesun de A eigi'. ' Quid Lorengius arbitretur, ubi Pseud. v. lo8s R. Memia tin ille tibi me cludum dicere pronomen tute quod Ritschelius ipse numero tamen non inepte interposuit, gang unpassenil significat adnot. erit p. 28o , non liquet. Plaut cona. d. Ilaun. vol. ID IST Curcul comment. p. boo.

i ta Mihi quidem, qui hunc dubium locum propius Spectandum proposuerim, hanc quaestionem non licet praetermittere. Eadem vero eo minus inutilis apparet, Si cogitatur, quam Saepe apud Plautum ostensio redeat compositi si te pro simplici fit hiatus delendi ausa sciscendi neque haec ommutandi ratio viris criticis displicuit. Velut Spengelius, qui nequaquam acerrima severitate in hiatus invehitur, in libro illo qui inscribitur T. Maecius Plautus P. q. s. p. 22 quinque versus Plautinos exponit, quorum hiatus non in principali caesura exstante pronomine tis pro si adhiliit aut delet aut deleri posse saltem non negat. Quales mutationes ibi eis adnumerat, quas heine gemalisamen Hersielliingen appellat. Altera ex parta uellero sententiam ilhim non probanti vel laeuit sustixum se illo Poenuli tost quem supra attuli seorsum, ut ei videbatur, ab optimi codicis A testimonio repudiandunt. Sequar autem eam diSPutandi rationem, ut quaeram, num in exemplis vosiis ut omnibus vis ti olhafri tu iγεε deprehendatur, quippe qua quaeStione simul de ceteris quae eidem pronomini vindicantur significationibus iudicetur, cum illa, ut propius postea videbimus, ita Personarum distinctionem amplectatur, ut putare abundanter vocem ut poni non liceat. In hac vero disceptatione praetermittam eo locOS, qui nihil valeant ad summam eius confirmandam aut improbandam, eo inquam, quibus editores tis aut nulla aut dubia librorum Scriptorum fide posuerint i atque eos, quibus qui traditur conexus propriae illius significationi plane dignoscendae non sufficiat' Quibuscum separo retiam duo locos, quibuS Om

' Sunt hi Ioel: Pl Epid. iii q. civi nitante Olem Occmum et ... Mecim domum ne inhil tute in pristinum . . . . . desunt quaedam Fragm. Afran. 6 sq. nudi tertius ti Tute, en si cU. . quαm diluculo, quorum verborum distributio et interpunctio Ribbeckii ost.

13쪽

posituni tis sententia incertunt reddit qui loci larius illustrandividentur. Prior quidem invenitur Plaut. Capt. o I sq. Philocrates et qui antea eius fuerat servus Tyndarus, qui bello rapti Hegionis servi facti sunt, clandestino consilio vestes et nomina inter se commutaverunt. Et Philocrates Hegione Eonoedente ad suum patrem quasi ad patrem illius cum mandatis rediturusillum interrogat tiniquid citius se citra nflari Continuantur verba haec T. Me hi dolere et tile udacter dicito, Idnitare, inter no Fν ε insenio citi digeordobili

(Verba Me, inter Flech ut interpolationem uncis inclusit i . Quorum VerSuum riuuini, qualem quidem ex codicibus sumpSerim, vix aliter interpretabimur atque ita ut verba, hic Bolare pendeant a verbis ex antecedente Philocratis interrogatione supplendis Nuntiari volo, deinde ab eis, quae coniunetionem et sequantur iste u iacter dicito, quae subiungantur constructiones obliquae infinitivorum inter no Iti 3 eett. pendeant D. Sed offenditur, si spectatur amplior Conexus. Nam mandatum prioribus illis verbis expressum eisdem fere verbis ille iam v. si dedit Me hie olere es eroistitem ei Bire vi homini timo e. q. S. Se dicito , quae repeti post recentem adhortationem v do sq. NinnqMid alius se Patri tinflari non probabile videtur. Quae offensio exstincta videtur, si tit in duo pronomina dissolvimus et v te se hic octiere citi ueterdieitos . Nam si hoc loco rum Tyndarus iterum de ero Suo Esimul de se ipso donnui renuntiare iubetur, intellegenuiS, Philocratem' illa verba sua eo consilio repetere, quo diSertiuSi es Brixit d. Capt. III Lips. a. I 8 6 id, dy8 sq. et ad eund append. it. p. sa.' Madvigius, qui in illa interpretatione acquiescebat vid. Adversaria Critiea' vol. II Emendationes Latinae avn. a. Si p. 6 sic interpunxit Meraio alere, et a Pronomina tu et te inter se continuare nequaquam dubitabatur, quod docent multa exempla. f. Aul. 5d Quid M te Oluce eniatu evoco Capt. 6 Sequere tuta te tit omiti cim e. q. s. Most I 68 Quid tu te eaeoram, moria

ipsorum utriusque Condieionem aequam exhibeat. Eadsemque repetitione distinctius orationis ProgreSSus notatur, nam adhue

de uno se ille locutus est, dehinc de ipsis ambobus loquitur. Neque inepta sunt quae supplentur hic citere, quia servitus absenti illi minime finita est, sed in quoddam tempus tantummodo interrupta. Sed utut de hae interpretatione iudicatur, certe compositi tit exemplum de dubium est, ut iure secludi videatur. - Alter loeus est Ter. h. 25 sq. Demipho senex iratus adstante in occulto Geta servo de filio suo loquitur, respondet eontumaciter Phormio parasitus D. ratis hidem cum tiaeor hoc jεtim Prohibebo domo.O Dαfαε ρει h. 'tile idem mel, feceris.(Ttis niss. tiri Vmps. Deinde dicit Demipho v. 2 sq. Itonera ctrct, Fcicer me coorεum omniet, ii Oeliae Quo tenore vix dubium est, qui Phormio verbis suis id exprimat, quod quosdam Donatus intellegere adnotat, ut Senex potius exeat quam eiciat filium'. Neque aliud intellegere Eugraphius videtur, cum interpretatur IIo ipsum tu recte feceris'. Nam ubi verba idom Fcteor ad sententiam domo istium Prohibere spectant, nihil aliud significant nisi j3tim quoque domo Dilium Prohibere, ut una cum antecedente praedicato idem obiectum intellegatur. At Phormio cum dicit tita idem mella Fecseris, exprimere vult iste meliu domo te rohibe83 , ut novum obiectum te supplendum sit. Quod videtur durius neque probabiliter retinetur, si pronomine rus in tu se dissecto, quod librarium perfacile effugere poterat, haec fit aptior forma sententiae Tu es idem mella Feceris h. e. otionem domo prohibendi moliti libi ' btierta' , qua ratione quod desideratur obiectum restituitur atque idem cicer dumtaxat pro praedicato domo Prohibere substituitur. Certe hoc quoque loe eompositum fuse infirmum est

iureque Praetermittitur. Venio iam ad vocis ut certa exempla. In quorum primis eo pono locos, quibus cum pronomine illo in eodem enuntiato

coniunctum jεε ψε- traditur, velut l. Capt. 58I

14쪽

dula fuse Pae me in Potri nee tibi qui viro 'in f, Omnia indeniri imilia , o . Cuiusmodi locis de significatione duraelhε nihil exploratur. Nam quia liae pronomine Oε ad secundam verbi finiti personam apposito satis indicatur, incertum est an vim tute habeat simplicis iti, quod illi non raro adiungitur' . Sed propter eandem ambiguitatem haec exempla nihil valent ad illam vim improbandam, sed ubi certius probatum erit, ipsa potius illustrabuntur. Cetera sunt Cure. 25 Tule mae i vidisomnict8ti, ad me reser8. Mero. 8I Ttile heri bava mihi, irra8ti. Ter Andr. Is Tvlemae his rebν Fnem promere 3 ti, Pater. 5 sq. D. Concedαε:ad deaeferom is M. Delircise non Iule maey se eone dia . Eun. 8s3 In curioεcendia tute mae, ire . Addo fr. Enu praetexta Bene

Existit nunc quaestio, quo indicio significatio G εἰθει

cognoscatur. Quod ut inveniamus eontemplandum Propono

exemplum, in quo haec vis manifesta est, Mil. Illi, ubi Pyrgopolinici respondet Palaestrio, qui ab illo ad concubinam eius

mandatum accepit: ita Potitiεtisti m ut tile de , fucim rem tile vαε f(quiam ut ute deci R. qua in ei e . cum tute de et . Plane intellegitur, duo illa subiecta iste sententia acui . . Personam Pronomine tute bis significatam ab altera vel, cum unum Palaestrionem contrapositum cogitari ne tuaquam neceSSE Sit,

quodam modo ab aliis quibuscumque distingui, tui ad concubinam adeant et militis rem agant, quae distinctio verbosius Sic exprimi poterat: ticini tit lite de , non liu (αdecto, tu tetra rem tute αραε, non liti (αρα . In Si igitur prο- nominis ut longius persequendo ad perspiciendam vim duεelb8t Prius opus erit videre, num appellata Persona Sententiae tenore insigniatur. Quod ut quoque eorum quo infra Percensebimus locorum liqueat, tantum ipsius textus aut interpretationis adscribam, quantum ad distinctionem appellatae Per-

' Exempla haec laudo Asin. 5o2 sq. Atque etiam tu quoque Pse ceti. in Pol rederes nunc quod fera. Mil. id ut tu ipse iis dissere cellam. Most 63. Tu ipsus die modo. Rud. 23 Ita mora hinc ornvium mittiam,

tu ipsus ut te non notieris.

ui sonae illustrandam satis videbitur. - hoe est insigne pronominis quoque, quod Sententia acuatur, tu deest illius signisi rationis proprium. Proprietas autem huius exempli ea est, quod Pyrgopolini de monetur, ne, quod Suum sit fasiere alios ivboat suo to eo, ut illa explicatio quam ilhistranda simplici personarum distinotioni adhibui unis sie amplificanda sit: vom

non liti tu lo eo cisti . Ita nimirum distingui non potuit, nisi, quod Palaestri facere iubetur, per ipsum Pyrgopolini rem flori potuit. Habemus igitur hanc universam interpretationem, signifieatione si el63 exprimi, ea, quae de appellata PerSona

Praedic ntur, tuam tuam Per alluit fieri posSint, nonnisi per unam eandemque appellatam fieri. Iam videbimus, num haec in episera omnia Pronominis ut exPmPla Conveniat.

Illius quidem primi exempli etiam id proprium est, quod

verbis praediCatis dire et sere sitiones Corpori exprimuntur.

Quibus ad distinctum sui3iectum ut relatis significatur, ut appellatus Pyrgopolinistes actiones adeundi et agendi non alium efficere iubeat, sed efficiat suo corpore. Cuiusmodi actiones iussu aut permissu non ad alium transferri posito rus saepissimpnegatur. Idemque valet ad corporis statum velut ure sTufe ih γὰρ, ρε ἰαν,8 DCES Cereum, ubi per negationem interpretari licet Non litim tu lo eo tibi verum 33 labra. Si vero enuntiata ille tibi Ptiaer m

in duobus illis de appellata persona praedicantur eo disertius ad eandem relata apparent, biod additis pronominibus tibi et

tuom, quibus eadem Persona quae subiecto significetur, mutuarehitio Phinius notatur. Propterea haec exempla primum colligo:

15쪽

Ceteri loci, quibiis litelle rati ir appellati iii Personti iii isticiendam corporis actionem aut Patiendum corporis Statum non ad alium transferre, quamvis possit, hi sunt Mil. 362. Seoledrus ad Palaestrionem, Cui e PerSuadere non PoSSe cognoSCit, Philocomasium in proxima aede esse Hερ. hi intro stiles nommo tam mihi nil redi postulo. b. 2is. Acrotei utium ad Milphidippam quae quod militem Pyrgopolinicem eonvenerit

Trin. 385 sq. Philto Lysiteli filio permisit, ut amisi sui sororem

praedicato notio animi exprimitur Ter Nec Boi cs I. Sostrata, quae Pamphilinii filium suspieari putat ob PStu more uxorsem n e bSCeSSiSSe, maesto huic: ut eoipiam illius reducenda faciat, promittit, e Cum Patre u abituram esse. Quae Clementia illum Commovet, non EonSOlntiar. titi in fortunctfuc ceteris uiri rebu3, ,h8que u=δα

in oe potis s.fus mss. re se inibi Actionem in cininitim insicondi sane nemo esse Cisendam ad alium transferre Ibotest. Sed id ipsum illa interrogatione quodammodo affirmatur Mixerat Pamphilus omnia

16쪽

sibi opportlina Ss praeter iiiinui reni. In tu Sostrata illi iis sollicitudinis intellegit esse causam itaque monet tamquam haec: otio Viem/m Orfuncte lucte de 3ε χε, α MOMOm Oli strvρctiaclyTibi mai pendum mi. Non citi O8 incommodiam MPm ... in ninitim induce Posi' Ad hae exempla separatim addo Bacch. 63 sqq.oui tibi non meretriotim lictrum erct Athenis cula, o sitigetim hctherem remo nisi latim tali quαm Omαni Mem sibi Occipere frete mure et mi irra con8ultum incile'(ttit nass. tit OR R. Ipsam notionem animi quae in verbo iamcire deprehenditur, fieri non potest ut quisquam ad alium iussu aut permissu transferat. Sed odem verbo notio amicaPetiam utendae hoc loo signifieatur. Ita tu nulla difficultate sic interprethbimur nisi M3tim illisve quom ess m in G33em ibi, non Permittere mihi, edoce erea tu ip3 utilTalis autem translationis negatio iam non apta videtur Poen. IV, 2, 33i . Colloquuntur inter se duo Servi quorum eum, qui domini sui iussu domum Properat, altPr remornriconatur. Cui ille iocosam hane condiei amni fert, qua manere velit: Ut enim, ubi mihi evulan in it, stiles corium Miser BInepte, inquam, hane distinctionem cogitabinnis V enim

non liticis loco corium Myerrat. Quem enim Eogitet ille, quem innocentem appellatus servus suo loCo iubere verberandum SP

praebere possit At significationem tu L 3 tamen aptam intellegemus ea adhibita interpretatione ilian qui P Pelletur. Omneatur, ut, ubi alteri vapulividum sit, ultro . e. non alius denuina hortatu Suo in liuisu verberandum se exhibeat. lneo explicatio ab illa pronominis titε tu PSe univPrsu nou b-scedit nam hac suo in SignifiCntur, Praedientiam non Per aliam atque Per subiecitim PerSonam fieri, qui navis oSSit, Sed non iam exprimitur, Praedicatum fieri alius Corpore, Sed non alius auctoritate Muc incertum est num revocemus D Men 688 sq.i es. p. istri ibid. etiam adnot. . ' de p. I s.

o Ctilfr Orcte ut cir 3 Tufe, rhod me Stultati. Nam quamvis apta sit ad hane sententiam interpretatio non ollactuctore, tamen idem exprimitur ipso adverbio lsro, ut dubium sit, num idem vox tis significet. Lueuienter vero appellatae personae auctoritiis distinguitur, ubi Statu corporis Praedicatur, et illud quidem a rebus, non a personis locis his Most l68 Quid tu te Ceornαε, morsiti l idia quom l id infeε. h. e. otii fu i id clia 38 αlla re, quom Per te, ii re non

fortiisse abruptum est. Eodem denique refero Ter. t. 3T . Syrus Clitiphoneni modo serupulosissime ertiorem festit quam

difficilem rem gereret. l. ανdohia. S. Vide se. l. itfiniet mirctbere. Tti fomes mss. Qua gravi affirmatione Clitipho quasi dicit, impulsore admirationis illi certe non opus fore, ubi, quod imperavisset, peri Cerit. Sequuntur locri quibus subtilior illa quae significatione duεolhε efficitur distinctio haud tam exhibet aliarum perSonarum Secretionem quam eius quae appellatur illustriorem descriptionem. Quale exemplum est Mil. 2so Palaestrioni narravit Sceledrus,

se Philocomasium cum adulescent auSEulantem SPEXiSSE, Cum

in proximae aedis impluvium despexisset. Ille vero simulan Sedubitare exclamat Quod mo, Sceledre, celacra is nilla FSo. Pol pro eos eidi P. Tulin L e. Domes, hi oculi meis.

17쪽

IIo loco ut sceledrus ad personae sitae notatu Domes Suppl. eidi apponit his oculi me , clunila luunt ConSentuueum St, non alienis oculis eum vidisse, et illud quidem ut CCuratiore ipsius descriptione eis, quae de se praedic averit, maiorem

fidem faciat, itidem in interrogatione Titsin', si Tun O8 f intellegimus, quasi idem deprehendimus Irin si se octilias, qua

dicendi ubertate vehementia admirationis et dubitationis augetur. IIae distinctione Palaestrio sane Suspii ionem X Primore Non potest, ne Sceledrus suo loco eximem videndi emuere ullum iusserit, quod inSanum est, sed ne ab lio visa ompererit. Tali igitur stite convenienter universae significationis re ethεfexplicationi exprimitur, appellatam personam flectinii Ctionis Praedicatae non Per alium excipere, quamvis possit Ilue fere interpretatio a Prinnian tu idem, ubi ut Supra Pro ut fere Substitu potest tui oculis, Ocommodatur ad hos locros Poen ios Sq. qui furem cutα3, Fredere Ocit 3, tute inq)ecte retiri in lenoni daret. Trin. llis q. ρ36. Irin inicisti Lyrum. Et ut idem milest licet. - tuis umbi/ε Ter Andr hi Nun ce=ιερε αceret, Flium nisi ei, et elidem cie eello Tvle dc lam eius es, hiaciti ie3. Nec T8i sq. mihi iam, cirr 3 On tela non fit e ludum citidiati, Deracto re nititu meu tit it, Ochρε - tuo ore Mil. 66 sq. Pleusicles adulescens vehementissime senis PeripleComen venustos mores miratus est. Ceil tria mi hominρ3 timchctico confeci ci in setis moribν3. Respondet ille cum gravitate tile me tig αἰρctre cicium 33 α αἰρεcentem mordi 8. Huc addi posSunt vel omphira eorum XemPlorum, quae dudum traicii tui, in quibus praedicatum verbum audiendi PSt. - fu nictnu Ampli Tob sq. oti P qtii . te tidie tis urbem Dictae cim VPuctricte 3e rmemque feretrem utile se demas ). Bacch. Is Irii 3s unde illium tim(re ceriδρε,

nisi quod tute illi dederis Ter. h. t Tufacto intristi tibi

Aliis locis vis tiι ψεε eo proliatur, piod id, plod appellata PerSonix aperte vel ieculte Sibi denegavit aut denegare videtur' CL ib. v. dici, ubi Mercurius eandem rem gestam Sosiae narrat Et Ustis In hitrua obtrunciacit rebem I erelam in Proesti ae praeeipue v. 252, ubi Sosia ad spectatores gloriose refert OSMS Iit Impiatruo rectem Derelam fili Ple sic GZ.-L. v mSS. Obtruricατα,αnu, quo loco PSud verbis re Pte mctnu abundanter illustratur.

aut debebat, ad eandem refertur, cui rationi vim illam reflexi-Vnm eruptam SSe in promptu est. Vehit Ampli is sqq.Sosia Amphitruonem, qui uxorem suam Pateram ab PS ex bello allatam, priusquam ilhim Eonvenerit. OSSidere SummOPEre miratur seque decipere putat, Sinnitationi ipsum arguit: Me cvict8, qui stile bractei cicinctiiumratio ita ela Praeci currialitasque hinc Pαferctin ut eaeem tiratque ecim IIui de set vo8te rurενε θευηαεfi Uictricii m.

Bacch. T M'. EP σε quidem tile erro8ti, quom Pαrtim immer3fi mpliter. Capt. 82 T. Propterect α γαfrem hinc cimis Tyri strum . . vinctus se e8. Mil. II 5 sq. Cum cautior servus Pallaestri Pleusiclem ad uti scentem, sui ipsoritin astutiae felicona eventum prope abesse dixit, monuerit, ne Periculum Summum esse oblivisentur ubi fraus appropinquet ad finem, hic illinii monet, quasi vires non sufficere existimet, eum ipsum

ερ ιρα. Porro diungo eum Trinummi versum, qui ino inepte sint v 2i in steteris manusi riptis post eum traditur, ii Rit-SChelio ut manifestum interpretamentum omittiti u . Stasimus il uidit Lesbonicum, quod quam eouniam quondam temere Pro ignoto aduleSCente spopondisset ei ipsi solvenda fuerit. L. Nempe quα8 SQ. in Urctehi morum v onili S. Immo quo de8poni inqΗito, ii uc On3ionP Proni per stile arctoli 3 lactili le8UPrite, usem tib88 osses ille item stis A, tu BC . Sequitur Ter. u. 36s Chaeream adulesi sentem, i pii lepidam Thaidis meretricis DCillam, quam semel Conspexit, adeo mare OePit, ut eunusilii cuiusdam, quem illo dono missum iri et illius ancillae UODServum fore Comperit, fortunae invident interrogat Parmeno Quid 8 nunc ni Fortunosti Foε ib. ob sq. Thraso miles laudat parasitum Gnathonem ob callidum consilium, quod sibi in mentem non venerit. Quam huidem defendit ille: idiotilum: NON 6nim coctifurctge oesertim ii Idem hoc Iules meliu quαnto inclen SP3 Thriagos r. Caesi. Stat B sqq. mihi obrio i Dormitum ut rem quisquct ni ucidet et i mo dormieero, Tvle idem ubieris verrecti 3 Denique addo Trin. Is sqq. Megaronides

18쪽

senex, ciuilis fidei quidam adulescens mandatus est, insimulatur, quod ossicio defuerit. Ei rei Percto itare te tiercit liquctrisOαequiuε, i Si qui Probiorem cicer POεερε, non si In cindem

famiam. Ea vero Compositi rufo exempla, in quibus vis illa percipiatur, nondum abSoluta sunt. Iam pectemus Men. llo Sq. Menaechmus domo egrediens uxorem inius alloquitur, nicita, ni stili ε 3, ni indomit in O3qtie ninhi, otio ob odio ideo rase, stile tibi odio hesbραε-di hctbem mss. hctbem feni R. . iiii in Sententi quae exhibetur distinctio non pertinet ad enuntiatorum otio bis odionideαε ρεε et iste tibi illa hαθεαε Sulliecta, quiPPe Iuue eadem sint se sti), sed ad voces iro tibi. Cui distinctioni dis solbstaptissimum SSe ConSpicuum St. Nam vim reflexivam Casui obliquo euiuslibet pronominis Personalis Subiungere Solemus, ubi

effectus praedicati odio hαθραε ad subiectum tu referatur. Iosiquidem loco seri non exstat, at si pronomen ut idem est quod , ψεε nihil desideratur. Nam satis nota Si illa relationum Permutatio, qua Pronomen j3 a caSu pronoselinis obliquo quodammodo disiuni tum ad subieetum aECommodatur '), ita transpositione sententiae non noeetur. CuiuSmodi eiera exempla sunt: Mil. 28 sq. Palaestrio recusat, ne faciinu impudieum audiat, quod Sceledrus ei narrare se parat. Ttile ei olitibi ii Mihi ne ilia et cir nolo Pers. 5T Sq. Toxilus Dordalo lenoni suadet, ut aedes Sua quantum PosSit ferro muniat, quo futuro quo virgo quaedam si empsisset allexerit amicos arcieat ne, i ferro ctimeris, Ferrect tibi ut inpinpidiisαε φοεδαε conpedia tibi tis R. rus tibi nass. . Ter. d.

688 sq. Aeschinum adulescentem, qui civitatis lege neglecitaliberam virginem vitiavit, Micio senex obiurgat, quod ad id tempus indiligens amori tantum studuerit: t Poεtqucim id eoenit,

CL Capt. 3TI sq. Tule tibi tuopte inpenio Prodecesurimum, ii

titioni ere illisen fera is ut ferri decet. Neque quidquam mutatur, ubi Cum Pnsu obli suo eiusdem pronominis praepositio Coniungitur, sive haec eum auteCedit sive sequitur. Adhaerens sequitur evni Epid. 65 Qtiod Onias, id lucisti fασεαε vfecte tim

Hae sunt omnia pronominis stis certa exempla quae inveni. De quibus quae exposui ita in PauCa Conferantur, ut dicam, in eorum nullo significationein v elh3 probabiliter negari. Quorum exemplorum multitudo eum Satis magna et varia Sit, dubitare licet an illa signis i ratio pronomini Compositi tute pro-Pria et genuina Sit qua negatur, hoe aut Pro Pronomine tu abundanter Posito aut Pro eodem Orsonarum Simpliei Contrapositione acuto usurpari. Igitur dubium illud, ubi tit eum vocibus Oε i vel tilfro 2 Coniungitur evanescit, ut etiam eiS locis vis si ethε subesse videatur, quamvis abundet. - Quibus absolutis respiciendum videtur ad id ex quo extimii exemplum. Sed etiam prius quaeramus, nonne quod de Suffixo se conetu-Simus magis confirmare Possimus, eum illiu pronomini uecusativum et ablativum et SpectamuS. Nam ho quoque, quippe

qui cum eodem suffixo compositi videantur x vim reflexivam

i cf. sup P. LSq.' cf. sup P. 2 Sq. p Videantur' inquam. Nam probabile videtur, pronomen tute ex tutualtero pronomine attenuato ut tete ex geminato accusativo vel ablativo feexortum esse sis meme Priscian XII, p. 5b2, t. , me , ut suffixum te non semper idem sit. Qua ratione ita personarum illa distinctio pronomine con-

19쪽

exhibere sit spicabit nur Ititsi helius ipse exilitate ni horia in pronominum negat ni non Plane distinguit vina dunttaxat distinctivam et reflexiva in Cuni Nov. Ex C. Philat i p. t adnotat, formam rectes es in Cere eine Sehes fuli ibare egris icho orsiar-hung - ib. p. 52 'die illilharsi Verstat hung simplicis e. Contrarium videtur Benileius Putasse, sui Cas. I. Sine nicthole cim rem me of lim ubi ste uni P intentione Curet, non dubitaret et scribere D, quod rursus Nitschelius improbat i). Quae huc pertinent exemplii, Si inCerta Sechiduntur ), PuriCa

qui ni sunm nil liunt speetare possit, tamen ad ipsum Epidi(um respicere. Cui rationi signifientio , ψ3tim aptissima est. Sequitur Ter. h. 6 T

loco in Pronomen fete, quod Subieetum est Construsitionis obliquae, vis te Oεtin convenit. Etenim id quod appellain Persona aliis permisisse visu est ut sibi alienum ad eum ipsam refertur. Similiter inierpretaberis Ad 32 sq. Cisr, εχ ρεδρε, ut ei Dictreo secit Atit teste remum ti Poture tyNe uim Oh3equi.

iunctim ueminato expriineretur ut eodem seiunetim repetit fortissima demon

stratio exprimitur Men 6b3 sq. M. Don si P. Tu tu seces, tu u m. Tit. tu . I in offerri nocturem, rei tu tu tuti ly usque, tit tibi vel limina doloris acerbitas Catuli. e. lol, Questico qui leni fortun mihi te te fistulit Oxum. Aliud formis pronominis tu noli bellabis sitffixum nusquam certo traditur. Mere Ida. - temet R. crete piare te C: de teph vid. Ritschel. Nov. Excere. Plaut Oed Lips. n. I 86s p. 28sq.

- ad Ter Eun. Ill. o. 2. Item se Bacch. v. 32 formMe te nictrem3Piccirier ad Ter Ilec. III, , 33 ubi tamen deficiente conexu nihil dopronominis te vi effiei potest.' I. l. p. 36 adnot. In eodicibus pro tete traditur te r. Att. 3T2. Dubio illii restituitur

ib. io ut hinc cum citre tete uti Rilit, ut hic comPOrtet havm,SS. , r. Pompon. I ii eis et Ribb. et tubis3. . Incertum est, quia amplior conexus deest, D. Ait dei tete me huic Oaecte Ohnoaelum.

Denique uno loco exhibetur et ablativus, p. 82. Epidicus in summo discrimine versans se ipse appellat, i quid in feles Maelitas, h3um 'tu6 3. Distinguit se ab aliis, a quibus auxilium frustra Peteret, atque interlii elatio in t Ogo poscitur i). Semper igitur pronomini alterius Personae, Sit suffigatur, eundem illam vim reflexivam subesse vidimus. Redeamus iam ad dis reptationis nostra Caput, adversum Trin. 6o6, quem eum Bothi illa quae videbatur speeiosa

mutatione repeto

IIo loeo Sententiai Simplo Pronomon tu non Cuium Supra demonstravi Satis esse ne tumen improbandum videri, Pronomine intento appellatum Personam ab aliis uti Crediturae sint distingui. Nunc per eam ilia sim modo tibSolvinari Commentation 'in Ponere ieet, neutra ratione CompoSitum ut PoSSe

substitui. Jam videamus, uni signifieatio tu j36 Pta Sit, qua interpretaremur isti Pa si Urρ σε. Pia non St. Uno enim ratione fieret disti notio, quam vix aliter interpretareris quam ut Callicles, quod ipse non eredat, aliis Credendum Permittat. At Stasimi quid interest, alii praeter Calliolem redant necne Neque talis distin dii perspioitur in verSu Se silente, suo Stasimus illam dehortationem tamquam illustrat St. Si hoc non crρ orse Mero Quid St. m nihili Pendere.

Restat igitur, ut Bothii scripturam improbemus '). Sed putaverit quispiam, littorum ti post tu in codi Cibus

traditam si non suffixi te a vestigium alius Oet S SSE, ure hiatus evanuerit. Atqui host responsum re nullo creduct tam

absolutum et dilui idum est, ut nihil desideretur. Quid autem, si de augenda vi affirmativa stogitennis En igitur exempla Siei reumspicimus, in quibus V o intra idem enuntiatum alia, Partieulas affirmativas sequatur, non aliis illam postpositam invenimus misi i articulis , qti idem et quidem Affir-D Ritsehelius Nov. Exo. l. p. 2s adnot. ad ili. v. ( te hier mi besti innateste logischerruorvorhebun des PronominalbegrisD'. ' CL Bacch. id, ubi Lydo, qui Pistoclerum Bacchidem amare contendit.

inter alia respondentur jευε neque incit nec tia Cre QS.

20쪽

mandi formilla qui chm o semel Certo truditur, Pers. 5 6 videm ei Pol libet citat, quisqui res mss. e. A, E quidemed o R. . iii locus si cum his si utilis Comitositionis equidem

ecctεωr exeniplis Confertur Amph. 6s Dividum Pectator ob se. q. s. h. ido quidem erctator no et te min. Men 658 Sq. Equidem ectator sti m nec chlia mycem Orct nec sectilium i mqt iam feri tim, effligitur neutram hanc formulam exhiberi nisi Positam viate argumentum fili mandum liuod dubito unnon fortuitum sit, eum exiliores formulae titilem edepol et quidem ecα3tor eadem Constantia in med in sententia exhibeantur.

PCO Or coli se Biro tibi P. q. s. II in si ad illum Trinuunni loCum PSPii imus, etiam priusquam de inserendo quidem aut equidem cogitetur, si quid in manuscriptis uuitandum est, multo apparet probetibilius unam litteram ct prave in textum irrepsisSequam longiorem vocem qui leni vel qui em ita excidisse, ut una littera crelinqueretur. Quid igitur Cum hanc servamus formiim VerSuS Non Pedi se feρε , At tu edepol nullia creduct8, tolerabimusne hiatumst Quae interrogatio mutata Condi Uione

nequct ita in SupervaCanea est. Illud quidem tenendum est, quod Supra monui, intum septenarii caesura ipsa excusari atque quod sententia tali hiatu quodanmiodo disset etur ipsum sati CauSue non SSe cur deleatur. Tamen altera ex parte a transpoSitione nullu3 o qua versus sit Non credibile dioec o Afri utiliuεed o creduαε, non omni probabilitas videtur abiudicanda Nam haec ratio duritiae evitandae adeo simplex est ut Plauto. Si PraetermiSerit, quaedam neglegentia numeri obicienda videatur. Eademque transpositione distin otio sententiue aecentuum magis accommodatur ad numerum, eum quae eius graviSSimn Vox St, nulluε, si simul fortiore ictu versus insigniatur. Poetam autem

' Vocum qui leni et e Pol idem saltem ordo servatur Most IOSI Nam illo quidem haut duo neνα

hiatum, ubi etiam lia asii edente utilitate evitare POSSet, neglexiSSe aut logicum CCentum, ubi etiam evanesstente hiatu Posset, Cum numeri ai Centu non onSootasse, saltem dubitare licet. Itaquo ex loetione tradita, etsi ob illas dumtaxat proprietates mutandam PSSP negetur, tamen non onme dubiunt evanescete nisi demonstratur, Plautuni collocandi paruisse necessitati Quam necessitatem serim vox multa moli AExhibet Sed Auid do partioula affirmativa ed Ol, cuius matura ab illo voeabulo plane diversa

est Illa russeri iliquid id ripsanc sententiam laeta exprimit

enuntiati liniorem gravitatem propiusque aecedit ad vim interiectionum Atque si Ribbooki,i hoc redere licet, quod vitisetur, Composita partistula duo ipsani interieotionem ob continos Ni

autem intei iPotione non in quemlibet enuntiati tostum inseruntur, sed Anam maxime ex nuntiati tria otii in xi Odero quaSi iniendiant, suspieari istebit, idem vel iniit in Collo datione partistulae ec o delirehendi posse, SuSPiciari, in fliani, unu NSu Contemplatio in rite tamen Contrari uni doOeat sed iam aliter do hostque ni discrepiamus loCo Certius iudi Cari non Possit, ite ressarium

quaestionem subiungere. In sillo quidem enuntiato id primum quaeritur, num Iure eum ReiZio II rin anno Ritsoholio 'Pol tertio loco in quartum repriniatur, sed nisi iudicio dubitationem

admittere volumus, non utis erit explorare, num tinni in aliis exemplis edepol quarto nuntiati loco inveniature sed num qua ratio huist voCi collocandae subsit Nam lex tintum Eollocandi, itia: iratione Mititur, Mortam rem Pndandi dat fac ultat in ipsam autem rationi in non intellegimus, nisi omnos Collocrationis formas Contemplamur et Inter me Comparamus atque quo Iudicium nOStrum, qualecumque erit, Inagi Stabiliatur simul umbo de eis io booes edi ,σαεfor tructabuntur, Suarum ColloCatio, tum itidem ut illa Cum vocetula se coinpositae I atque ipsae quoque deorum invo rationibus derivatne sint, non posses divPrsa esse ' .

Boitriige u Lehro vo de luteiniselion artihella' ed Lips. a. 86s p. 26 sq.' vid. Ribb. l. l. ' Frequenti usu sane illae particulae adeo detritae erant, ut deos invocari non iam sentiretur. Vel Mercurius in Ampliitruono, ubi simulatione abiecta iam Iovem appellat, orba sua si affirmat v. lo sq. Ed O ne illis rebo te clat ver re, si nes, in te iramphitruonem mciliceMe qum