Critica Plautina commentationibus grammaticis illustrata [microform] : dissertatio inauguralis...

31쪽

enim nihi citernia BOctaraoni, cturis,cVidit Comprobant, formam verbalem est accentu sententiae intendi m sat 'ε, Draecthri quo ad maiorem vim corroborata est quam illud 38jec igis. V 'Osrict ecct8Mr e. q. s. neque ut illud ad vocem antecedentem inclinatur.

Subilingo etiam Pseud. I 28o vitae uni olvisti edepol 'LVbi quaeritur, nonne similis explicatio adhiberi possit. Quod

enim duo enuntiati voCabulo a sine seiungitur ipsum non obstat, quippe quum Saepe viderimuS, PraeSumptivve quoque collocationis rationem membris quibusdam Praeeuntibus non mutari. Sane hoc Itii ipsius assirmati argumenti constructioni inhaeret atque vel eius subiectum ebo exprimit Tamen exilitatem serbi copulativi nihilominus exhibet. Neque enim verbum proprium est, eum de Subieet v non ut sed nimia Polusciti praedicentur, neque tempus Perfectum sententia insigniatur ' . Et vocula sui omissa sententia nequaquam non intellegitur. IIocostendit Conexus, in quo ebrius Pseudoliis quomodo se inter praeteritum Convivium gesserit refert: abcumueortor, cαdo: neni ludo id fiat Itaque dum enitor, Proae, lam ctene inquincte sectilium. Nimiae stim Olivliati edepol 'i fur Oh αεtim Cctnthcti'M. Commuto ilico pollium, illas poεiec Qua Praeelsorum enuntiatorum continuatione tit si omittitur fastile mente suppletur. Ergo hoe particulii ed si exemphim ita ad priorem formam reduci potest, ut dicatur, ea quae ad explendam sententiam quae affirmetur necessaria sint, hoe quoque loco particulae illi praemitti. Alia exempla, quae ad simplicissimam formam alterius utrius affirmandi generis, amrmationis praesumptae aut OStPOSitae, referri possint, non exstant. Illa exempla sunt Circiter quingenta, reStant quattuor. Quorum numerorum ratio ea est, ut quod ceterorum exemplorum simplici verborum interpunctione ad illa accommodari possit, Probabiliter accommodetur. In hunc modum

iudicandum est de Cist. I, I, 5 sq. quos versus Ritschelius ad Mil. Idos adnotatos in hunc numerum restitui iussit otio illo dixit qui ecundo eosνε trαnquill mctre

nim scitide ecάειο αd te, qua deseriptione de verbis quae Contemplaturi sumus Aristimpcitide eo for dri nihil mutatum est. Verba illius, qui aeeundo Beelim trianquilla mure . ad suam condicionem iocose refert meretri Gyumasium, quae ab altera quam compellii meretrice lepedissime prandio accepta est. Quibus ambiguitas exprimitur, cum ensum et forma sit verbi renis, ut suppleatur 33e, et substantivum ' . Vt haec sententia perseripta apparet, ecmtor praeter eonSuetudinem seeundario amrmati argumenti verbo

Sic distinctum provρrbiimi habemus Gnismictude eadem quae ante apparebat ambiguitate. Et prius quidem quam Gymnasium verba cαεω, ct se addit, ambiguitatem eam ad thim, a quo exemplum SumPSerit, atque ad se aeque spectare vult, deinde planius ad unam se refert. Quod iam ad Eolloentionem Partia Eulae cct3tor attinet, aut verba nitim scitiis cogitatione ita comprehenduntur, ut huic proverbio cαεωr quasi Seeundo eiusdem enuntiati loco postposita videatur, aut, quod forsitan magis PlaCeat, verba cαεfor c Cadeo ab illo proverbio disiuncta intelleguntur, ut quasi recens enuntiatum d te verbis Censum sciuile repetitis mente supplendum vosi ecclεωr praesumptiVeaffirmatum appareatri Ventum sciviso' - ectator OSC. Dentum

32쪽

Quorum versuum alterius sententia Particulam edepol post duas amrmati argumenti voces Hi hcino et pratαε collocatam exhibet, quae collocatio nullo pacto ad aliquam priorum referri potest.

Cum secundarium vocabulum ne pronomen quidem aut Pronominale sit. At non necessarium videtur interpretari, Nicodemum verba Vrbctrice. q. s. uno tenore pronuntiare. Sed si sic inter

τὰ ,εtio verba I hanc e8 8 Contraposuit, ut eXPrimeret, urbanam egestatem aequo iure laboriosam dio Posse orationem suam, quae iam absoluta videliatur, rursus exeipientem etiam addere cum affirmatione d si liq=ιαnto iactis, ut hic verSu ex antecedente in hunc fere modum suppleatur: Lethoi αεαεεo rhαncvrat , 'Pol laborio, bliqviant nictu . Edepol igitur quasi initio resientis nivitiati iam conspioitur. Atque tertium eiusmodi e manus driptis addo locum True 3 T.

Dinarchus adulescens questus, meretrisiem Phronesium, quam vehementer amat, Se non iam revectar m esse, quia non

iam pecuniam habeat, post v 3 3 63 Factum d lictor, quicini rerum Perdidi iocose sic pergit v. sqq.

(od si erem illam Sch. . orum versuum in paenultimo(v. 3 i edepol insolenter quarto affirmati argumenti loco exstat. At v. 3 T q. licet sic distinguere

Iices illam, edepol eruem fαqtie ctrce victitem, Ut tili Iaaim cia dia PQucoc ei. quo significetur, Dinarchum post verba It vo illam vocem interrumpere et Paulli retinere, ut quasi audientium animos eo attentiores reddat ad iocosum quod nuntiaturus est,npocδόκη Tovbel παραeotorum , scilicet se, ut illa muri cisque opulant hereditas nulla ei dira citicoε' sit, ream mervaturum AESse et Parce vieturum, quan figuram signo piod appellamus Getanhengtriehnotare solemus. Post enuntiati autem interruptionem recens quodammodo enuntiatum incipit, ad quod supplendum verba ante imperfecta cogitatione quasi relietuntur It vo illam, ed si immo illiam 8ervem fαqtie scire victitem, ut ... No fere sic: cinn

ε εγανεαm lssben, Gεε . . . . Cuius enuntiati initio Ad o non iam mire collocatum PParet.

Iam audacius procedere licet. Si enim proprietates illas collocandi vel poetae, qui ob vitria metricas neceSsitate quibuS- cum pugnant maximam stollocandi libertatem sibi expetunt, tanta constantia oois circiter is uingentis i Persecuti Sunt, cum quadam

cautione et Suspicione eum unum oeum PectabilimS, quo eueonSuetudo negleota videtur, Ter I eo. PSNon erodidi sed OIta eo inhumretium Ore. ubi ed o tertio affirmati argumenti loco postium verbum equitur. Atque mirum accedit, quod hoc loco simplici transpositione nullaque numeri ostensione acidounnodatio fieri potest: Non ed O erodidi dis inhumcintim Fore 2 . Si autem ad severum ilhini particulas affirmativa edi ed O εσσεω colloCandi usum is unus qui obsistit locus ne mutatis verbis quidem, sed simplici transpositione accommodatur, de illas collocandi lege, ad quam eum ostiam accommodari neceSSE Sit, nullo iure poterit dubitari. Cuius legis universa forma haec Sit: Particulae affirmativae di, edepol, σαεtor, ni Si ab

argumento affirmando absolutae exstant, ut hoc SuP-plendum sit, ipsum quod affirmatur nuntiati argu

i Si exempla circiter viginti, quae in fragmentis Plauti ceterorumque

poetarum scenicorum exstant, omittinins inveniuntur particula ed O exempla Plautina c. trecenta sexaginta, Terentiana c. viginti quinque, particulae Cαεtor Plautina e centum, Terentiana ne decem quidem quinque vel ex . Quos numeros si singulos cum numeris versuum Plautinorum c. viginti milium octingentorum et Terentianorum c. sex milium centum earum scilicet editionum computavi versus, quas supra adhibui, efficitur, si mediam rationem ponamus, particulam edepol apud Plautum c. in sexagesimo quoque versu exstare, apud Terentium c. in ducentesimo quinquagesimo quoque, ec tor apud Plautum e. in centesimo nonagesimo quoque, apud Terentium c. in millesimo quoque.' De compositione Non duo vid. p. do adnot.

33쪽

mentum aut praecedunt aut sequuntur aut ei inseruntur: ubi inseruntur, suo Eedunt aut primariae

eius uni voci aut eiusmodi Vompluribus, quae artius inter se cohaerentes ipsae quoque quoddam unum efficiant singulis modo pronominibus vel vocibus Pronominalibu - atque particulae quidem ipsae quoque quodammodo affirmativae, vel inter tales voces et particulam affirmativam licet intercedere ' . Id certe eonstat omnes illarum particulariun tranSPositiones, quae manuScriptorum librorum fide et illo collocandi usu neglectis fiant, omni fide carere et prorsus reiciendaS ESSP. Restat, ut hini redeamus, unde profecti sumus, ad Trin. v. os . o loco neglecto quem libri manuscripti testentur verborum ordine at tu edepol nullaa creduci Reigius Hermannus Rilachelius hanc maliterunt transpositionem At tibi. va edepol creduct8. Quam mutationem Propterea recusabimus, quod inuSitate particula affirmativa duo intra affirmatum argumentum Secundario adiectivo, quod sententiae negationem exprimat, PHSt- ponitur. Itaque summa probabilitate verSum heredibile dieεε St. t tu ed OVnti a creduct6. retinebimus CL Merc. 3T lv d Ol time lacinium tque αδεterse dorem tibi. Ter I eo. 86 At lis,ectator moremini

quom tque insentam vitaece. q. S.

Illa lex primum quidem ad eos spectat scriptores, quo Supra per RSui: de ceteris seorsum videndum erit. Quod autem si coteras particulas affirmativas attinet, quarum multitudinem collectam circumspicio, iam nunc POSSum PDnere, eas quoque omne3, ne ipsa quidem voce quidem excepta, certis collο- candi legibus, quae ad illam supra expositam referendae sint, teneri. Quae observationes multas novas de arte linguae latinae syntactica quaestiones excitant, quae ad artem criticam, praesertim Plautinam, permultum afferant utilitatis. o quidem libello illam materiam longius tractare mihi non licuit, sed quaestionem hanc persecutus sum ad collocationem ceterarum quoque particularum affirmativarum respiciens, ne mihi timendum esset, ne ceteris quaeStionibus quae exposuissem, praecipuo do tenuitate et licentia pronominum, possent refelli.

Loco seorsum ab iditionibus aut libris scriptis interpretandos aut scribendos tractavi hos:

pag.

Derivationem vocum tite, tete et geminationes tu tu te te 2 sq.tu et te inter se continuata l .

Particularum edepol, eccistor significationem et usum s Sq. 3l. sequentiam bd. Formarum re iam s. in versibus collocationes G. . . T.

Ablativum pendentem a verbis D O, O .lsi. Ita verbum proprium et sententia insignitum o.

Pronominis reflex mge permutatam relationem G. . . d.

Pronominum et adverbiorum pronominalium liberam collocationem H. et quidem: et T. immo s. Particulam ne a negatis verbis seiunctam . Praepositionis eis vim adverbialem d.

34쪽

v ITA ATTOTONIS.

Natus ego sum, Robertus Georgius,uhi insui, die XI m. Octobris M. LIX h. in urbe Graia dena satre Adalberto adhuc SuperStite, matre Maria gente Ni erawichi, quae Mihi iri ima

pueritia erepta est Fidem profiteor ea tholicam. Litterarum elementis studere coepi an iis bergae a. . perrexi Prolini Muibus exornatus eum superiori in inae urbe puerorum scholae adscriptus essem, Mili:- genti SSinae praeparatus dum ad drequentandum gymnasium. Eorum praeceptorum, qui illic me docuerunt, praecipuam habeo gratiam rectori Heveling. Vere tunc anni LXXV h. s. rectore Bonit1io in Tertiam Ireceptus gymnasii merolinensis Zum prouen Moster per eius ordines ascendi ad maturitatis examen intra annos quattuor et dimidium, rectore postea Friderico Hofinania. Mi vir doctissimus summa humanitate

et Iiberalitate 'iani mihi patefecit studii amplitoris, quam gratiam ei debeo sempiternam Illud igitur examen ubi sustinui, in Universitate Frideri casuile lilia Berotinensi nomen dedi die VIII m. Octobrisa LXXIX ordini philosophorum, cui me adiungere usque a principio apud me consteterat. Ibi studia haec mea incepi ibique quadriennio explevi, per quod tempus me docuerunt uv. cc. Althaias, meriastein, Curtius, . Droysen. Giχycki, Huebner, Κie pert, Κirchhoss, Lepsius, Paulsen, Robert, Seherer, Schmidi, Vahlen Zeller Praeterea aditum mihi Aenigne sermiserunt id exercitationes philologicas Muebner et Valileia, theodiscas cheror, philosophicus Paulsen et Zellor Iluebneri societati philologicae Interfui ier aer sex menses Praeceptoribus

mei omnibus gratias ago ex orde, posteriorum in primis Huebnero et 'ali leno, qui id hortatione AEt consilio istudi me praecipue

iuverunt.