장음표시 사용
121쪽
tibi tainen apud illum certa manes retributio , ad quam non infectum reputabitur omne bonum, quod justa ρο perseverantinoi 2ntate concipitur . Haec , Sc alia. quibus . qua in suerit animo sollicitus in his componendis discordiis satis aperte constat, eamdemque sollicitudinem alibi te habuisse de. monstrat . sicuti in epistola ad Udonem , qui Henrico inpense favebat. 6. Quot vero animi aestus , quotve mentis angustias ob Rodulphi in Regem Germaniae electionem pateretur Gre-' gorius, dum bella undique inminere cerneret. ex epistola hoc tempore ad Ugonem Cluniacensem Abbatem scripta his
verbis indicat. Vos autem certa fide , immo γ oratione Dei omnipotentis misericordiam implorate, ut mentes nostras secundum voluntatem juam dirigat , oe in magna te Nestate nos gubernans , ad portum suae pietatis perducat . Tot enim
angustis premimur . tantisque laboribus fatigamur , ut ii . qui nobiscum sunt, non solum pati n/queant, Ied nec etiam videre ρο sint, deinde post alia se tantis undiqne tribulatio. nibus premi addit . ut ; si Moisi . Petro Iunium pondus
imponeret. credo quia illos gravaret, quid ergo de me , qui nihil ad eorum comparationem valeo , stet oec. 7. Interea dum Gregorius de componendis in Germania rebus sollicitus esset, Henricus , ac Rodulphus de Germaniae
Regno contendentes , ad arma confugerunt , ac Henricus ex
Italia in Germaniam cum exercitu prosectus, Rodulphum primo impetu in Saxoniam abire coegit , at is paulo post resumptis viribus Henricum loco cedere compulit. Utrumque praelium fusiori stilo describit Chronographus Magde- burgensis a Mei bomio editus, ac Rodulphi exercitum in fugam conjectum suisse adnotans , subdit . In eadein fuga
capti Burchardus Romanae sedis Archidiaconus. Sigefridurn guntinus ArcBiepiscopus , Adalbertus Gormatientis 'Lscopus oec. De secundo praelio in quo Henriciani victi, fugatiqke sunt, haec narrat. Ex nostris partibus praeter Disopum Magdeburgensem, qui eeeidit in fuga , nemo qui dignus sit nomine periit in illa pugna σc. Factum es hoc prae. Ilium secuUdYm vnno Domini io 7 8. Ieptimo idus Aquili ,
feria tertia . Lorpus vero Archiepiscopi Magde burgensis. Vernerii scilicet. qui in fuga perierat, Magde burgum translatum, in monasterio Sanctae Mariae, quod ipse contruxerat , Iasu CHR.
Bellum in ter Henri. cum, & Rci.
122쪽
rat, honorabiliter tumulatum est, ait idem auctor . De eodem praelio agens Berto idus in chronico Tnter cetera adnotat . Infinita multitudo utrinque occubuit, plures tamen oe exiseeilentiores ex parte Henrici. Henricianae cladis testis extat epistola Saxonum ad Gregorium data, ac in novissima Labis beana editione inserta tOm. 2 . pag. 386.8. Nunc ad alteram synodum transmus ah Gregorio desinente hoC anno, Iertio Lal. Decemb. ut in actis concilii legitur, seu potius I 3. Kal. Decemb. ut apud Paulum Bernrie densem habetur. In qua , ut is auctor subdit. jura-
pertini legati Henrici, Rodu hi , qui ue pro Domino suo, quod nullis dolis eolloquium legatorum I edis Apinolicae
in Neutonico Regno habendum impedient oec. Eademque narrat Berto Idus in chronico. Praeter legatorum juramentum . de non impediendo colloquio ad pacem inter Henricum , & Rodul-phum firmandam , alia plurima ibidem ad utilitatem ecclesiae statuta suerunt capitibus I a. distincta , ac primo raptores. detentoresque honorum ecclesiae excommunicatione plectuntur . Normanni praecipue, qui monasterii Cassinensis praedia, thesaurpsque praedari consueverant, quod tunc factum fuisse auctor chronici Cassinensis narrat, nam cum Rosellanae ecclesiae Episcopus, non parvam pecuniae summam ibidem deposuisset,
Jordanus Capuae Princeps, missis illuc militibus cuncta di .ripuit, quod non solum aegerrime tulit Cregorius , sed in concilio residens. Conpituit, ut si quis Normannorum vel
quorumlibet hominum, praedia , monasteria, pillas poste ponesque nostri monasterii Cassinensis inpaIerit, ct hecundo . oe
terIio admonitus non emendaverit excommunicationi subj ceat, quousque Ialis ciet. Poenam tamen sacrilegii cito eum dedisse subdit. Nam Posquam pecuniam accepit lumen amisit, exi atque Gregorii Papae ad eumdem Jordanum Principem episto. la, qua depraedationem monasterii. & ecclesiae Cassinensis alia. que eidem exprobrat, & ut cito satisfaciat, jubet, ut ibidem videre est , atque Gregorii votis eum satisfecisse , minque
gesta retractasse Indicat auctor Chron. Cassin. lib. 3. 47. Investiturae iterum sub eadem excommunicationis poena, cuilibet prohibitae fuerunt canone secundo; Praebendas aliaveheneficia pretio dari , aut accipere canone 2. & 3. prohibetur , ordinationes vero quaslibet praetio accepto conferre canon quartus velat. Fallae poenitentiae declarantur,
123쪽
cum peccati occasio non relinquitur, aut injuste ablata non restituuntur . Deinde ne decimae ab laicis occupentur, aut Episcopis debitae ab Abbatibus usurpentur , cautum eit . aliaque ibidem pro criminibus vindicandis statuta liant , quae ibidem videri possunt. IO. Inter cetera ibidem in Rom. synodo gesta, haec etiam leguntur. Excommunicatus es CPolitanus Imperator. Id est Nicephorus Botoniates, qui advertus Michaelem . ut an Do proximo diximus , rebellis faetus . imperium invaserat , ab Eo Lma CPolitano Patriarcha qui biennio ante X ephi lino successerat , hoc anno coronatus, cum Michaelem una cum uxore ejus Maria. iu filio Constantino . in monasterium Studii relegasset . ut i tranquillam vitam egit, ultimumque diem , sub Alexio Comne no clausit , ut pluribus Zonaras& Curoo a lates narrant. Cumque Michael Gregorium Pon. tificem inpente coleret, ac communione cum latinis socia. tus esset Niccphorum tyrannum excommunicatione dignum Romana synodus centuit, cum praecipue his sere diebus, ut
narrat audior chronici Cassinensis, Michael Imp. Petro Desi. derio per nuncios dona plurima transmisit . poscens , ut pro se ac liberis . ac pro flatu imperii fui omnipotentis Dei
elementiam assiduis precibus exoraret . Ac Cassinensi monasterio per bullam auream constituit. Utsingulis annis auri libras et . , pallia quatuor . ad congregationis nostrae fusen rationem, attribuit, ait is auctor. II. In hac etiam Romana synodo, decimo Kal. De cemb. habita, ut scribit Berto idus, seu potius in festo omnium Sanctorum . Berengarius Andegavensis canonicus, ut ab
haeresi sua resipiseeret , Onodaliter convenitur, eique induciae usique ad proxime futuram synodum dantur. De gestis cum
Berengario, ejusque retractatione in concilio Romano obta. ta, haec narrat auctor. anonymus ab Chi fletio editus in opus. culo de multiplici condemnatione haeretici Berengarii . Re.
verendi simus Pupa Gregorius heptimus succesor Alexandri iterum ei lem Berengario audientiam in duabus Θnodis generalibus Romae conce fit. Sed cum ine Iectam suam Otholicae fidei contrariam denegare oon posset, iterum sub juramento ecindem abdicare sidem Catholicam profiteri delegit. ILcut in Iuperioribus Conciliis fecit. Tot igitur Conciliis Berengariavam haeresim damnatum percepimus . tum ex fidelium rein Tam. XX. H. in Iulio-
Berengarius Rom synodo fidei profes
124쪽
Iatiove pirorum , qui eisdem Conciliis interfuerunt. tum ex regessis Romanorum Pontificum , tum ex j criptis religiosorum sirorum, qui de his fidelissime scripserant. Nam eadem conoeilia nostris temporibus infra XL. annos celebrata reperiamur quot anni ab exordio Pontificatus Sancti Leonii Papae usquain praesentem annum computantur . qui es ab Incarnat. Do. mini ro78, quo anno Ructor opusculum suum scripsit . Unde G adhue multi pivunt, qui eisdem Conciliis inIersiae, runt , qui ct nobis de eisdem eonciliis Hel fime tesimari sunt. Berengarii consessionem fidei tunc editam ex veteri Codice edidit Mabillonius, his verbis conceptam . Profi eorpanem altaris pos conjecrationem esse verum corpus Christi. quod natum est de virgine. quod possum es in Cruce. quod sedet ad dextram Patris. pinum altaris, postquam consecratum e p., esse verum sanguinem . qui manavit de latere Christi, ct heu ore pronuncio , ita me eorde habere confirmo fle me u*upet Deus . in hce sancta cte. Quae sane fidei
consesso sussiciens suisset , ut ab haeresis suspicione eum liberaret, nisi a Berengario edita foret . qui alias in Galliis sepe . 8c in altera Romana synodo coram Nicolao secundo anno Ios9. errorem suum jam ejuraverat. Hinc factum , si veteratori fides habenda . ut cum consessio tunc a se edita , ac Gregorio oblata, eidem , aliisque . Portu ensi praesertim , &Sutriensi Epit copis satisfecisset, nihil hominus ut idem Berengarius in scriptiuncula a se, cum in Gallias rediisset, edita, & ab Martento & sociis in magna monumentorum
collectione inserta. Nihilhominus . ait, Thebaldus . qui ii teratior diligentia peculiari apud Sanctum Petrum habebatur clericui, fratre quodam qui cognomine Bonadies appellabatur , aliisque compluribur, quorum nomina, O dignitates
non teneo , a Papa petierunt . Obtinueruntque, ut Berengarium cogeret moras in urbe facere, usque ad conventum,
seu ad synodum , qui futurar erat apud eum in quadragesima 'scoporum. Quem etiam frequentiorem numero futuram esse sperabant, quod cum Gregorius jussisset, moram ibidem Berengarius facere vel invitus coactus suit, ac alteram consessionem fidei suae subscribere , qua non solum panem Christi corpus per consecrationem fieri, &vinum sanguinem , dicitur sed ut omnis fallendi via eidem praecluderetur additum est substantialiter converti panem in corpus, vinum in sanguinem
125쪽
cui etsi Berengarius subscripsit, invito tamen, animo, &poenae timore , id se secisse testatur , hinc Pontificis inconstantiam arguit, & consiliarios ejus, qui Berengarii since vitatem suspectam reddiderant, ac ut novam ab eo in futura synodo consessionem exigeret, admonuerant, gravissimis contumeliis afficit, ut anno sequenti dicturi sumus. Interea cum Hugo Cluniacensis Abbas misss in urbem legatis Gre. gorium interrogasset, quid cum Berengario actum esset, Gregorius ab legato suo Ricardo scilicet Cardinali , in Gallias msso, quid in hac causa ab se gestum fuerat, ab eo accepturum
admonuit. De Berengarii unde nobii scripsissis, ait, qui nobis videatur, pel quid dio uerimus . fratres , quor tibi
remittimus eum praedicto Cardinali nostro nunciabunt oec. Cujus causa anno tantum sequenti finita est, ut ibidem di cturi sumus. II. Hugo autem Cluniacensis Ahbas ea apud Gregorium auctoritate & aestimatione erat, ut vix ecclesiasticum in Galliis negotium, absque ejus consilio ageretur, quem etiam
legatis suis socium Gregorius adhibebat. Hinc in epistola ad Ra inerium Aurelianensem Eoi scopum variis criminibus accusatum , ut a synodum se sisteret, jussit. Ibique coram Ie-gatii nostris . inquit, videlicet Hugone Diensi, Hugone Abbate Cluniacensi, nec non Rugerio Subdiacono nosero , de his, ct aliis. quae tibi intentantur , rationem canonice ex ponas ove. Et iterum in epistola ad Hubertum . R Theu Zonem legatos suos in Galliis , ut causam Evetii Dolensis Episcopi, & Manassis Remensis in synodo traetarent, jussit. adjuncto sibi Huone Cluniacensi Abbate. Eamdemque causam Evetii Dolensis Archiepiscopi epistola sequenti retractat, &ut coram legato suo ab Episcopis, tum Galliae , cum Britaniae eadem sopiretur, & duobus Gausredis Comitibus scribens, jussit. Procurantes etiam , ut subdit, ut Aulorum Rex ex sua parte legatum illue dirigat, tam prudentem, quam religiosam personam , quatenus coujs i ta . sublato favore partium . Omnique peryonali acceptione ad efectum justae desinitionis Deo
disponente perveniat. Ac utraqtie epistola undecimo Kal. Junii in Lateranis data. ni Indictione prima , id est hoc anno, quo etiam tempore plerosque primarum etiam sedium Episcopos, ab legato suo Hugone Diensi suspensos , Remense in scilicet, Bilantinum, Senonentem, ac Turonensem, Carnoten.
Hugo Abbas quanti ab G egorio ha. bitii a Lib. F. 2 o. 'Epist. 12. 13.
126쪽
scin , ad piistinum officium restituit, Romanae ecclesiae conis suetudinem sequens, quae, quaedam tolerare , stuaedam etiam diffimulare di cretionis temperantium potius, quam rigorem ca nouum sequentes , quorum causes non sine gravi labore discussimus , ait. Nec multo post Manassi Remensi Archiepiscopo rescribens , qui non nisi Romani Pontificis judicio se subjectum esse gloriabatur, ac judicium Hugonis Diensis
Episcopi , cui Gregorius cam dem causam delegaverat , sese subjicere recusaverat , arguit ostendens . legatos Rom. sedis eos esse non solum, qui ab urbe mittebantur, sed eos etiam quibus Rom. Ponti sex ubique vices suos delegabat, ac in Rom. Pontificis arbitrio esse addebat, 'privilegia olim concessa, vel revocare, vel mutare. Ad id autem, quod depripilegio dicilis , breviter interim respondemur, quod posunt quaedam tu privilegiis, pro re , pro persona , pro tempore , pro loco concedi, quc iterum pro ii dem si necessitas vel utilitas
major exegerit , licenter valeant commutari . Quod exemplo Arelatensis ecclesiae, quae olim in Galliis Primatum habuerat ,
Ig. Concilia autem plurima in Galliis hoc anno ce- Iebrata sui sse scimus . Ex his Burdigalense recensetur ab Amato Cleorensi Episcopo, & S. R. E. legato. vice Domini Gregorii Papae septimi. & Hugone Diensi Episcopo S. R. E. legato , in quo etiam Gozelinus Burdigalensis, cum Episcopis aliquot adsuerunt , ac legatorum sententia Ecclesia Beatae Mariae de Sol aco Abbati S. Crucis Burdigalensis adjudicata est , quam sui juris esse ajebat Arnaldus Treu cardi Abbas ; Rotho magi etiam Humbertus Cardinalis . & S. R. E. legatus synodum cleri ejusdem ecclesiae, & Abbatum celebravit , in qua causa Joannis Rotho magensis Episcopi agitata est , qui ob infirmitatem Episcopali munere peragendo impar erat. Quare se Humbertum legatum misisse ait Gregorius in epistola ad Gulielmum Angliae Regem : Augustodunensis etiam concilii hoc tempore ab Hugone Diensi Episcopo , .R Gregorii Iegato celebrati mentionem habet Manasses iue pistola ad Gregorium Papam , in quo Gregorii decretum , ne quisquam a laicis personis Episcopale ossicium per investituram acciperet, vulgatum fuisse narrat, eaque ut privile. gia sibi ecclesiaeque suae servarentur enixe rogat, de comprO- vincialium suorum adversum se perperam gestis, conqueri
127쪽
tur. Hugo etiam Diensis Episcopus, & in Galliis Gregorii Jasu Cuclegatus, in epistola ad eumdem Pontificem ab Hugone Au. io 78. Flaviacensi in chronico relata, Arvernensis, Burdigalensis,& Pictaviensis concilii non solum meminit , sed etiam Epi- ut supra pa. scoporum Galliae varias ibidem causas pertra Etatas fuisse nar. 363. rat, ex quibus plurimi variis criminibus irretitos fuisse , re sert. De gestis vero in Pietaviensi concilio, quod ad diem decimam octavam Kal. Februarii anni proximi indixerat, eaque de causa Theu sonem monachum ab Gregorio in Gallias missum apud se retinuisse ait, litteris suis certiorem pag. ins. reddidit, in quibus multa incommoda, & pericula ob eam synodum , se tum a Rege Francorum Philippo , cum ab Episcopis factiosis. variorumque criminum reis sustinuisse narrat, quorum nomina. & crimina ibidem recenset, eorumque plurimos judicio Apostolicae sedis remisisse addit , cetera ab Teu-ZOne monacho , qui in urbem cum his litteris redierat , se accepturum ait. Pontificem interea rogat Hugo Diensis ut caute
provideret; Ne diutius tam opprobriose nobis inproperetur , quod Simoniaci . vel quicumque criminos a nobis Iu pensi vel depositi . aut etiam damnati libenter eurrant Romam, tibi deberent sentire ampliorem rigorem iusitiae, inde reportant quasi misericordiam pro voluntate , ct qui antea nee inlepibus praesumpserunt peccare , postmodum exercent amplis
mam negotiationem cum Uyrannide in commi sis sibi ecclestiis cte. Synodum tamen non sine aliquo fructu ibidem , -, seu Pictavis celebrasse adnotat . in qua etiam canones deincem ad ecclesiasticam in clero , monachis disciplinam restaurandam editi vulgati sunt , ut ibidem videre est , I pag. 368. I 4. Hoc etiam tempore ecclesiarum sollicitudinem Gregorii sol- gerens Gregorius Papa ad Danorum , Norvegiorumque Reges licitudo pro
litteras dedit . quibus eos ad catholicam fidem tenendam S δ'' hortatus est, ct cum ob linguarum dissicultatem legatos illuc ta . 'mittere non posset. Rogamus vos. inquit, Hur Regi i Danorum denunciavimus , ut de junioribus , ct nobilibus ter. rae vestrae ad Apostolicam aulam mittatis, quatenus sub alis Apostolorum Petri Pauli Iaerisae divinis legibus diligenter edocti, Apostolicae Sedis ad vos mandata regerre non quasi
128쪽
stulaverat , apud vos non quasi ruder aut ignari. sed lingua ac scientia , moribusque prudenter . digne Deo praedicare ,
emaciter, ipso adjuvante , excolere valeant. Haec , & alia ad Olaum Norvegiae Regem, quem etiam admonet , ne fratribus Regis Danorum opem serat, sed potius curet, ut fratres suos Danorum Rex cum honore reciperet . Ut nec il-
ιοι indigne auuset nec tar, nee Regni flatus labefactetur
aut dignitas. Hactenus ad OIaum Norvegiae Regem Gregorius hoc desinente anno . nempe I 8. Kalen. Januarii, cum jam indictio secunda in cursu esset . I 4. MichaeI autem Imperator adversus quem Nicephorus, & Briennius anno proximo rebellaverant, cum annos sex imperasset, ait Curopalatas Imperio dejectus, ad studii monasterium relegatus est , ubi detonsis capillis, Patriarchae& Metropolitanorum sententia Ephesinus Archiepiscopus electus fuit . in quam urbem semel ingressus, ac inde excedens , in Manuelis monasterio monasticam vitam , suis etiam manibus laborans, usque ad Alexit Comnent Imp. tempore egit. extremumque ibidem diem clausit , ut idem narrat Curopalates. I s. Nicephorus vero Botoniates sub die as. Martii Imperator renunciatus, Imperiali diademate in ecclesiam S. Sophiae ab Cosma Patriarcha in magna hebdomada seria tertia , seu die tertia Aprilis , coronatus est , qui paulo post calcatis ecclesiae legibus Mariam Michaelis Imperatoris adhuc superstitis uxorem duxit, ob quam causam fortasse in synodo Romana, desinente hoc anno celebrata, ab Grego rio Papa excommunicatus suit, uti supra adnotavimus. Filiam vero Roberti Calabriae & Apuliae Ducis, biennio ante Constantino Michaelis filio desponsatam . & ab Graecis Hele. nam dictam , nuptiali abrupto foedere ad patrem remisit , ut pluribus narrat Anna Comnena lib. I.
36. Eriennio pero, inquit, Zonaras, qui adhue in Occidente Orrannidem tenebat , per legatos C aris honorem Boloniates , polluetur , si a 0rrannide absineat, ct ad utoribus , ejus bonorum , quot jam ab illo accepissent, eo minationem . Sed eum ille Imperii cupiditate aestuant non
cederet, immisso adversus eum exercitu, vicit captumque ex coecavit, ac in urbem regiam perduxit. Hic autem Nio
129쪽
cephorus Briennis Dyrachii dux erat, cui urbes aliquot provinciaeque suberant, sicque nullo prohibente Botoniates Imperium solus obtinuit. I7. Hoc etiam anno Tauromenium munitissimum in Sicilia oppidum Rogerius post longam obsidionem coepit, ut narrat Mala terra, qui addit Tun et ensem Caliphum totis viribus Ronerio ne urbem eaperet, restitisse, at longa obsi. dione fatigatus . ac fame coactus tandem se dedidit, ut his versibus idem narrat auctor. Deficit ut panis, popuIur superatur inanis. Sic Comes accitus castro pro pelle potitur Arbore sub Tauri, eurvantur moenia Tauri Ita Rugerius reliqua quae in Sicilia Seracenis hactenus reti. nuerant oppida sensim sibi ibjecit, miserosque ibidem chri. stianos ab Arabum captivitate liberavit. JESU CHRISTI AN. io 79. GREGORI SEPrUMI PAPIE AN. 7.
I. Unam . vel duas etiam, ut adnotat Mansius. Gre. gorius Papa septimus synodos hoc anno in Lateranis cele. hravit, primam die undecima Februarii, alteram infra hebdomadam Pentecostes , ac duae ibidem causae agitatae sunt . Prima de componendis in Germania rebus, helloque, quod Henricus, & Rodulphus de Germaniae Regno contendentes susceperant, sopiendo ', questio altera in eadem synodo, vel si mavis in secunda agitata, de Berengario, ejus lue haeresi fuit, ut Paulus Beri rediensis in vita Gregorii. 3c concili acta reserunt. Anno ab Incarnatiores Domini Io 9. mense Febr.
Indict. a. Pontisicatus vero Domini Gregorii Papae Ieptimi legati Regis Rodulphi super Henricum proclamaverunt quod nulli loto, nullique per onae parcens, regiones transalpinarcontereret, o conculcaret, & nemini debitum honorem , vel reverentiam deserret, quin tamquam vilis, mancipia , non modo
Sacerdotes . sed etiam Episcopi . o Archiepiscopi caperesur. vinculisque manciparentur , partim. que jam trucidarentur . Deincreperunt ergo quamplures Concilii, in illius Orannidem gladium lasu CHR.
AN. IO79. Taurome nium a Rogerio captum a Malat. lib. I. 7.18. apud
Ital. tom. F. Gregorius* nodum in urisbe celebrat. Labb.lom. I p. φ79. apud
130쪽
GermaniaeEpist. de lega. tione missa .
I 18 HIs TORI Adium Apostolicum debere evaginari l. Sed Gregorius sententiam ferre distulit, ac Petro Albanensi, cognomento Igneo, & Alim anno Pataviensi Episcopis legatis suis in Germaniam missis scripsit, ut semoto omni partium studio rem diligentius examinarent. ac ad se deferrent, ut justum tandem judicium proferre posset, ut is auctor narrat: cumque synodo adessent legati Henrici , & Rodulphi, utriusque partis legati juraverunt, se infra terminum ascen sionis Domini, conventui in Germania coram Apostolicae Sed is legatis indicto adstituros, ac judicio Apostolicae , edis consensuros, quorum juramenti formulam tum Paulus cum synodi acta reserunt Ioco supracitat O.
a. His Gregorii epistolam datam Archiepiscopis, ct Epi
scopis in Neutonico, atque Saxonico legno commorantibus , eunms etiam majoribus, ct minoribus , qui non sunt excommunicati . subneetit Paulus Bern rediensis . qua ad sedandos tumultus ibidem excitatos oportunum sibi , synodo que congregatae l; visum fuisse ait . legatos pietate , &religione pollentes ab Apostolicae Sed is latere ad eos mittere , qui Religiosos Episcopos . laicos etiam pacis, o ju- sitiae amatores in partibus peliris commorantes ad hoc op idoneos congregarent, qui Domini gratia praeeunte, die, o
loco ab illis statuto , tam ipsi, quam quos ipsi adhuc jungere
debemus , aut pacem componeus, aut peritate praecognita , ID-
per illos, qui junt tanti di sidii causa eanonica in censuram
exerceant oee. Cunctis itaque jubet , ut interea usque ad causae definitionem pacem servarent, nec quisquam ha fienus a se statutis sub anathematis poena contraire praesumeret :Gregorii lea ati in eam rem missi fuerunt, Petrus Albanen-
sis, Igneus etiam dictus , eo quod per ignem Iransiisset, ut supra diximus , quem etiam in hac synodo Albanensem Episcopum creatum fuisse tradit Bertoldus in chronico . legatorum alter Uldaricus Patavinus Episcopus fuit . ut idem Berto idus, & Cardinalis Aragoniensis tradunt. Paulus tamen Bern rediensis Alim annum Palavi ensem dicit. ter ius Aquile jensis Patriarcha, Henricus dictus quem exitum hac habuerint . anno sequenti videbimus; certum tamen est . hoc quoque anno inter Henricum, & Rodulphuin bellum varia sor. tuna instauratum fuisse , ut An ratista Saxo apud Eccardum ,& Chronographus apud Lebnitium narrat. 3. Cum