장음표시 사용
221쪽
ec caesiam transiens , humanis , divinis lue litteris operam dedit.
em docuis tenerum mater Re wensis ecclesia . Ut in carmine eidem post obitum inscripto testati sunt Re .mcntes canonici. Canonicus postea & scholarum magister. seu Maxuorum studiorum Rector, & Cancellarius , ab Gervaso Remensi Archiepiscopo creatus suit, ut in ejus vlla narrat Guiberius Abbas, at cum Gervasio Remensi successis et Manasses , cujus corruptos mores sustinere Bruno non poterat , ipsius vero pro ecclesiastica disciplina tuenda gelum Manastes aegre serret, Cancellarii munus Gode Dido Remensi clerico detulit. Itaque circa an . et O 83 Remis excedens Bru-n O, cum quemdam metui nomivis eremisiam , de vita instituenda consuluisset, ut ait Cui bertus. anno Io 84. Hugonem Gratianopolitanum Episcopum adiit , ac magnae Carthusiae fundamenta posuit . In quam rem extat charta Hugonis I piscopi Gratianopolitani ipso anno scripta presbuteris , &laicis sui Episcopatus. qua jubet ne seminae transeant per terram fratrum Varillusiae , qui Deo placere cupientes, mundum ec turbas fugiebant, & ne quisquam intra terminos ipsorum possellionis. piscationem , aut venationem exerceat, &sua animalia pascenda dc ducat. Diatum mense Julii . an
is. Etenim de Brunonis & sex ejus sociorum adventu caelitus praemonitus Hugo Episcopus, eximiae pietatis vir eo demam antissime excepit, dc asperrimos Carthusae montes ad hibitan-d im concessit. Quo cum se contulissent generosi Christi milites, paulo ante festum saneti Joannis Baptistae, extructo mox in honorem Dei parae Virginis oratorio, in separatis cellis, vel potius cavernis & speluncis habitare , & coeleste invitam a Rere coeperunt , Brunone magistro ac duce , qui identidem in alium locum maxime horridum secedere consueverat. Haec initia, & cunabula suere sacrae illius domus, quae a situ Carthusia dicta est, ceteri sque ejusdem familiae locis nomen dedit, & ideo major, seu prima nuncupatur. I 6. Quanam autem de causa, praeter corruplos Manassis Epit copi mores, invisamque ejus dominationem , Rrun O
io eremum secesserit, ipse apcrit in epistola ad Radulphum E e a Viri.
Qua de causa tuerin, o iii eromum se. cciscrit .
222쪽
jasu Cua. Viridem Remensem praepositum, quam ex Calabria scripsit.
u. io 84. ut eum ad exequendum monasticae vitae conceptum olim propositum adhortaretur. Reminiscitur, inquit, dilectio tua, quod cum ego, ct tu, Fulcius AEgonocuus quadam die sis uel falsemus in hortulo a acenti Domui Adc. ubi tunc hos itabar. de follis oblectationibus oe perituris mundi oriusdipitiis, necnou de terennis gloriae gaudiis aliquamdiu , ut opinor , tractaremus : unde divino amore ferventer. pro ins-mus, vovimus Spiritui Sancto, in proximo fugitiva saeculi
relinquere , cterna captare . necnon monachicum habiIum. recipere, quod in vicino peractum ellet, nisi tune Fulcius Romam abiisset, ad redituis peragenda dis utimus: quo
moram facieule, alii que interpententibus causis , divinus amor elanguit, refrigIit animus . si porque evanuit . ergas, pereu, ι aristine, nisi a tanti debili nexibus te citius expedire , ne pro tam gradi tamque diuturno mendacii crimine iram incurras potintis mi , propter hoc cruciatus imma Bes c. Aliam secessus Brunonis caulam attulere scriptores plurimi, nimirum Brimo ne in dum in scholis Parisiis vers, Mobili. hi retur, prodigio redivivi canonici, qui se damnatum dixerat It pra. perterritum, in eremum secessiisse, & adjunctis sibi sociis Cartu siensium ordinem instituisse : eaque historia variis su-hinde audia circumstantiis , ab sancto Antonino, Gersonio aliisque praesaris viris probata, ac posteris tradita, miruin
non est ab ejusdem ordinis alumnis admissam ac totis viris Annal. Car. hus Vindicatam fuisse , ut apud Benedictum Trombium An. Ibus. tom. a. nalium Chariusianorum editorem videre est : multa tamen La*uo,opcra ad eam historiam evertendam congesta sunt, ab Launo j O prae ι' p ceteris collecta, & vulgata , quae ibidem videri possunt. Britho Be. 37. Benedicti nam autem regulam . quatenus Anachor ned ictinari , tarum serebat institutum suis monachis ab Brunone propore sella sui, si tam su i sse assirmat Mabillonius. Hinc Guigo quintus Caintrao t. thusiae prior statuta sua ad mentem bene ditanae regulae di-. πνοι tib. gessit , ut probat Chariusiae Portarum antiquus Codex, in
quo statuta illa hunc praeserunt titulum. Statuta Guigo vir Chariusiae prioris, ct aliorum Patrum juxta regulam S. 2Benedicti . His adde, quod Paschalis secundus Papa Lanuino Squit Iaci post sanctum Brunonem priori indulget, ut in quadam ecclesia, juris eremi, quae apud Squillacum sita erat, monasterium constituat. Ut fratres austeritatem eremi ferre
223쪽
nyn pativtes, juxta B. Benedicti regulam illic pessist omπi- lusu Ci L. potensi Deo deservire. Quin etiam Eugenius tertius in pri' io 8 i.
vilegio Cariusiae Montis Dei concesso statuit. Ut ordo monasteus fecundum B. Benedina regulum, normam quoque m Iu-
stitutiones fratrum Carthusiensium perpetuis ibi temporibus
observetur , eosdemque pauperes primitus appellatos fuisse demonstrat Ducangius in verbo Pauper . it 8. Ab romana expeditione in Apuliam cum Grego' abiam,rio Papa reversus Robertus. ut cladem anno proXim O ab bellum in ii. Bolia mundo filio suo acceptam repararet, Bugarium . &Gil- lyrico peontidam filios in Illyricum misit, iisque praecepit, ut Aulonem qui ur, Occuparent, eoque advenientes Bulonem, & Bruttio tum aggressi obtinuerunt. Robertus vero se filiis paulo post cum classe sua Buthroto conjunxit . Alexius vero Imp. ut tantum a se repelleret hostem , ah Venetis, eo jam tempore in mari Jonio, totoque Archipelago virtute viribusque praecia ris , auxilium petiit , pecunias ad instruendam classem ,
militumque stipendia, largi De pollicens , ait Anna Comnena , deinde die xius Venetis conjunctus , in hostem classem
immisit , nec certamen Robertus recusavit . Sed potius ultro J'φ' occurrere , accersereque perieulum generositate sua dignum , credidit, at semel & iterum a Veneris victus, animo tamen nequaquam concidit, quin praelio instaurato victor evasit, quod Venetorum quidem nimiae securitati, quasi jam hostem debellassent, tribuit Anna . eaque victoria crudelissime usus Robertus, m II os eorum qu οι coepit , inhumane cruciapit, deformavitque, quibusdam oeuios eruit, aliis nares abscidit, nonnullis metvus aut pedes, fuere quibus utraque illa demeret. Veneti tamen non multo post cla IIe iterum reparata,
Confertoque σcri presio, illum plane vincunt, multis ex ejus exercitu caesis, pluribus demersis, parumque obfuit quin filium ejus Gidam, seu Gildam. uxorem Gitam caperent. Pro
qua victoria Alexius Imperator , Duci Venetorum dignitatem Protos pali cum annuo censu contulit, multaque dona Venetiarum ecclesiis distribuit, Venetisque privilegia concessit, ut eadem Comnen a pluribus narrat ; De mutuis hinc inde
cladibus , & victoriis Alexit Imperatoris & Roberii duci, -- 'π'
variamque belli ejusdem sortunam versibus suis Celebrat Gu- Murat. ut
224쪽
imagirusn cultu adversus Leonem
I9. Ad lautiae annum pertinere arbitror ait Mali sing. synodum habitam CPoli ab Nicolao Patriarcha , cui adsueru ut praeter Symeonem Herbialymitanum Patriarcham, Archiepiscopi cum Epit copis viginti tres , additis Hegumenis Mona steriorum plane mullis. adstitit quoque Alexius Imperator cum optimatibus. I ii. hac Synodo .discussa fuit causa Leonis Archiepiscopi Chalcedonensis , qui . sacris imaginibus . cultum alabjutum non reIativam . ut vocant , impendendum est e in sua ad Nicolaum Adrianopolitanum epistola contendebat. Quae viri sciat enita sit inmo totius Synodi consensu damnata suit, eamdemque pariter & Leo ipse praesens damnavit, atque in Ecclcsiae communionem ad mi ilus suit. De hoc Leone agit pari lcr Anna Coinnena lib. s. asteritque, illum numquam ex animo sententiam suam retractasse, quin & illam palam deinceps docuisse , donec tandem coacti Eccl siastici principes seu Episcopi in altero concilio damnarunt. &ab Episcopatu depositus exulare jussus suit Sogopolim in Pontum . Synodum hanc Mont fauconius in hibliotheca Cois liniana vulgavit, ejus tamen nulla in novissima etiam conciliorum editione occurrit menti O .ao. IIoc anno in locum Eustrasti Garidae ordinatus est Patriarcha Constantinopolitanus Nicolaus , ill testantur Anna Comne na . Sc Zoiiaras . E friasius Garida , ait hic auctor , cum eam dignitatem , seu Patriarchalem sc-eem Constantinopoli , per annos Ires usurpasset . ob consuisnon satir notam ab Imperosoribus fucra aede Ese deductus, atque in ejus locum fustentis Nicolaus m οπach si dinus grammaticus , qui in Russio virtutis actute una non rudis erat. etsi non exquisite pericus. Itaque non Eustras ct mortuo , ut ait Barcinius, sed amoto Nicolaus luccellit. Hunc Nicolaum indictione septima anni sexics millesimi sexcentesimi nona. gesimi secundi , seu potius quingentesimi 92. thronum Pa triarchalem ascendisse narrat Anna Comne na , qui per annos 27. Patriarchalem sedem relinuit.
ros Hispani. e expeditio , ait Pagius , de qua auctor anonymus fragmenti historiae Francorum a Roberto ad mortem Philippi I. aps t Duchesinium Tom. 4. pag. 88. haec habet: Secundum expeditionem in panos Dux Burgundiovum Hugst, plureI-- que
225쪽
Saraceni j a Goduis excoria perant, loco Milonis reponendus Ramirus at fabula cie genere mortis ejus suspe ita est, ait Pagius obpictis penit, ei que Ducatuis contra eudem praebuit
Saracenos . Guo Duce Hi paniam ingre si captaque una nobilium ejusdem Hi paniae urbium, devastata ex par e inaregione, pluriina onust praeda domum remeant, quam larimis captivis abdonis Oe. Eadcinque expeditio ex Charia ac his ito in probationibus hilloriae Ternocensis relata pag. 33 i. su si ori stilo narratur, ex qua praecipua Pagias reser t. JESU CI IRISTI AN. io 8s. GRazoRII PAR E VII. AN IS . .
r. Cum tir Germania Otto Episcopus Ostiensis Gregorii Conventu, sentcntiam in synodo Romana ad veritis II enricum Imperi , R in sax ,nia, Guibertum Antipapam anno proximo latam in conventu Saxo. &Thuringianico promulgasle t , eidem Sententiae Saxones utpote Ilenrico sς ςbλ l . in sensi libent illime sub Icripserunt, ut narrat Berthoidus in chronico , cumque adversus sententiam in II enricum , Gui-bertum latam ab adversiariis , & Ilenrici fautoribus obiiceretur, inter cetera. VII Papa euin nefYiPerit excominuuiis eare , eo quod expoliatus Reguo Icilicet, nou potuerit vocari. judicori, fidie damnari. At his Saxoncs respondebant, se judi. cium Apollo licae sedis sequi, neque licitum sibi. ejusdem sedis sententias retraetare . Ita ergo Bluto colloquio discessumes ab iuvicem. Uspergensis vero Abbas rem sustus exponens , utriusque partis Episcopos , oc Proceres in Tituringia in loco turbac iterum convenisse narrat , atque ibidem post qua in diu acriterque inter eos disputatum fuit, An IIenr Ieiis tandem electis fiatis ii Ieratis eloquentibus viris Hinc excommuni. Vectione Murensino , Ilenrici partes defendente , illinc cari pozue Gebellardo Salisburgensi Archiepiscopis contra II enricum rixi pro mr '
disputante , di putatio carpta es . Ag irmat Gebebardus pro . V. '
ον cute hoe prius Cpectione, Imperatoreis non injuso ju- 'dici' , tam Fegno , quam cominanione Apostolici sententia priParum . . E cousi a VPecii, dominum suum praejudicium nouminus a Papa , quam a Principibus p κω conIeudit , dum
226쪽
in communionem recepto, alterum super se Regem elevarent. Adjecit etiam idem Mutintivus quod mperator dia jam a Saxonia depulsus , o regnandi copia etiam ab illa dissensione , quae Rudolphum facta prascribitur , noliatus ; nec vocari nec judicari, nee damnari canonice debuisset; hoe Gebeardus improbare nitem , asserit, neminem per hoc divinis absolutum legibus , si far e fua qualibet re Iam ituri fuerit soliatur rquanto minus Rex, qui Saxonia, quae non Dum duntaxat praedi . w, scd Domini sit regnum , qui, Daniele pel ipso Rege Nabuchodonosor sese, cuicunque potuerit, illud: cum etiam ante amissam Saxoniiam , trias ab Alexandro , dehinc ab Hildebrando poesius satisfescere comtempsisset se. 2. In duas itaque partes divisi , duas postmodum *nodos, sive convcntus celebrarunt. Notum es, ait Uspe gensis, quod eamdem sevientiam adversarii Imperatoris tanto
inseqisebantur zelo, ut habito postinodum in Euintillinbuet Concilio, ubi Otto Episcopus Osiensis interfuit legatus ML debrandi P c, ipsam nimium pentilanIes haeresim I pecι- Ionis, ips&mque haeresiarcham appellarens, contra fidem scilicet illum dogmatizasse culpantes , quod quamdiu quis Dirsoliatus sit rebus , dioinis non subjaceiat legibus. Hucusque Uspergensis. De getiis in Quid linburgensi synodo, isti conventu plura ab Usipergensi praetermissa narrat Berto idus . Hem mannus Rex, ait, in uuinteleburg Pascha celebravit . ubio legatus Domini Apostolici, Otto scilicet . in ipsa P0chali hebdomada generalem Onodum Archiepiscopis, Episcopis, Abbatibus jancti Petri fidelibus solemniter celebravit. Interfuit autem huic Θnodo Gebebordus reperendi simus Iuvaniensis Archiepiqe opus. Item venerabilis Harturaus Magdeburgeπ- sis ArchiepiVcopus eum suffraganeis Dir . Item Suffraganei Moguntinae Sedis de Saxonia r nam Girceburgensis, o V Pommatiensis . Augusteusis quoque , o Conflantiensis de Alemannia , quique ipsi canonica nce Date impediti, venire non potuerunt . per legationem suam je Iancto Concilio repraebenta-Perunt , Ieque per omnia ejudem Sst nodi staturis aseus rormanda Perunt. Rex etiam Hermannus eum Dis Principibus eide in Synodo interfuit . Cum ergo omnes juxIa ordinem
Dum eon dissent , prolata sunt in medium decreta Ian. Eorum Patriam de primatu Sedis Moseolicae , quod nulli un-yllam liceat ejus jdidicium retractare. de Usti judicio judi
227쪽
care. Σαρd de totius Θnodi publica professione laudatum
confirmarum es. Et hoc utique contra Henricianos, qui fluetis S. Petri confringere voluerunt , ut excommunicationem ιomini Papae Gregorii fuer Henricum cum illis refractare proumerens. 3. Cumque ut subdit Bertoldus. Euidam Bambergensis elericus nomine Gnibertus Romani Ponti uis primatui derogare solens, in mediam Synodum se contulit, aserens, Romanos Ponti ei hune sibi primatum adscripsisse, non aliunde concessum Θcreditasse, videlicet, ut nullus de eorum judicio iudicare debeat, nec illi alicujus judicio fusaeeant. Evi eum aperte a tota Synodo confutaretur , praecipue tamen a quo am oleo convictus es per illud Evangelicum: Non est discipulus supra magiserum. Cum enim hoc generaIiter in omnibus Ecelestallicis o dinibus observandum deputetur , ne major a minore judicetur : quis hoc Vicario S. Petri denegare potuit , quem omnes Culbolici pro domino ct magistro penerantur 2 In eadem Sst nodo ordinatio I vectionis Moguntini invaboris , ct SNefridi Augustensis, edi Norberti Curiensis: imo omner ordi.
nati sues , o conjecrationes excommunicatorum penitus irritae fodicatae junt juxta decreta M. Patrum Innocentii, Leonis L Pelagii, atque ejus successoris Gregorii f. Vecilo autem Moguntritie sedis in valor, ibidem damnatus , anno proximo, Henrici opera in eam dignitatem & sedem intrusus fuerat , quem clericum Halherstadensis Episcopi fugitivum suisse narrat Berto idus . Gui jamdudum anathematizatur . ais anathematizatis electus , nihilominus eliam ab anathematiza. iis , juxta Pelagium Papam, non consecratur, sed execratases . Qui ad obitum usque in schismate perseveravit. . In eadem Quid litaburgensi synodo . Uvectionis Moguntini sententia damnata est , qua ajebat seculares viros suis rebus expoliatos, ecclesiastico nequaquam subjacere judicio , nec pro excessibus excommunicari posse , deinde cautum ibidem est , ut a proprio Episcopo excommunicatus, nulli bi reciperetur, nisi absolutus ecclesiastico more antea suisset , nec excommunicatus pro sacrilegio ante reconciliationem , Sc restitutionem reconciliaretur. Presbyteris vero, Diaconibus, & Subdiaconibus perpetuam continentiam canon sequens imponit . Laicis pallas , vel vasa sacra tangere, vel decimas ecclesiae debitas sibi vindicare vetatur. Jejunium Tom. XXII. F f vero Jεsu Clin.
228쪽
municationis sententia in schismaticos cum candelis ardentibus 4 SynodusMoαguntina ab schismaticis
et 26 HISTORIA vero tum quadragesimale . cum aestivum in Pentecoste ut observaretur cautum ibidem est , additumque ne in Quadragesimali Jejunio , casicum, aut ova fideles comederent, eodemque synodali judicio ordinatio Gebeardi Constantiensis Episcopi, & cetera etiam ab legato Apostolicae sedis peracta confirmata sunt. Cum quaestio de consanguinitate Regis Herim anni mota ibidem fuisset, se quidem synodi judicium observaturum fore Rex promisit, sed deficientibus accusatoribus causis hujusce cognitionem synodus distulit. s. In sine autem Ssnodi jententia analbematis cum ardentibus caudelis promulgata VI in Guibertum haeresiarcham Sedis Apostolicae perma forem , C, in apostatas S. Petri Hugonem Albam coquominatum , Ioannem Portuensem Episc., Petrum Exc ancellarium . Hi autem pseudo-Cardinales erant Gutherii Antipapae sectatores & acerrimi defensores. Dem in Liema. rum Bremensem , Utonem HildeIbelmensem , Ortonem Ousantiensem , Burcbardum Basileensem . Hazmannum Spireu-sem Episcopos. Item in oecilonem Mogustinum inpatorem , Sige ridum Adigdissensin. Nosbercum Curiensem. In hoc, inquam , ct in omnes eorum complices inemitabilis sententia anathematis promulgata es. Hactenus de rebus tu Synodo gestis Beriholdus, quae , ut ratio illius temporis exigebat, tam ibi, quam in aliis quoque Synodis inculcata, ac repetita luere . 6. Dum haec in Quintilitaburgensi synodo ab Ottone Apostolicae sedis legato , cum ii piscopis ibidem congregatis
agerentur, Schismatici , ut vicem, pro excommunication in eosdem vulgata , redderent Moguntiae congregati, eamdem excommunicationis sententiam in catholicos tulerunt . De hoc conciliabulo Sigebertus ad hunc annum haec habet. Heu
ritus Imperator Moguntiae reeali , ct uodali conoeuru coacts exegit ab omnibus, ut Hilaebrandi depositionem. Guiberti ordinationem jubscripto approbent, cui aliqui manu, ore
I apeπtes, corde tamen Hildebrando adbaerebant . Interfuisse huic spuriae Synodo Legatos tanquam Apostolicae Sed is titulo missos a Guiberto Antipapa, auctor est Dodechinus; praefui&se autem ipsi V vecillonem Moguntinum intrusium: in super& Ulpergensis asserit, eidem Synodo Legatos interfuisse Romanos ex illis , scilicet , qui favebant Henrico , S re-
229쪽
dus hoc anno , post expositam Synodum orthodoxorum haec subjungit : Sed hi omnes adde rii Ecclesiae Dei . excommunicati scilicet in odi nodo OrIbodoxoram . in Ierita hebdomada poli sinisam Synodum suam 'guntis col-ιegerunt , non Synodum , sed conciliabulum, in quo umbra tilem sententiam excommunicationis contra si deler fan Ii Petri
deprompherunt, utpote nequaquam illos excommunicare Paleuis
iei , sed aperti sime δε ipsos a communione Catbolicorum sequestrian es , ut non tantum judicio sanctae Ecclesiae , sed proprio eorum judicio , sicut omnes haeretici, a Catholicis egent separati: sedes quoque Catholicorum Episcoporum videntium teiseraria eupiditate caecati sibi Pindicare nou timuerunt. Haec ipse inter alios Herim anno Metensi , Catholicae communionis Episcopo, & demensori acerrimo Gregorii Papae de quo saepe superius ) licet abienti privato Episicopatus , Imperator mercenarium supposuit Megin hardum. Sed opes Chrissinon audierunt vocem alienorum. V virceburgensem quoque Epit copum, quod faveret Gregorio legitimo Ecclesiae Catho. Iicae Pontifici , in eadem pleu dolynodo condemnatum fuisse . pergensis assirmat, atque in Iocum ejus alium subrogatum ac denique omnes. qui non reciperent Guibertum , eadem poena Moguntinum conventiculum dignos judicavit . 7. De persequutione in Herim annum Metensem Episcopum excitata, deque ejedtione ejus, & reditu audiendus est Hugo Flavia censis monachus coaevus auictor chronici Vir dunensis , qui Gregorii septimi morte narrata, haec subdit.
An. sequenti de persecuti ne Henrici Herimannus Mettiis exiit, ct Sedem Calbedrae ejus GIo abbas Iancti Arno ubi illicite usurpavit. Actum est illic retro Dei judicio, ut cum ad execrarionem ejus chrisma quaereretur, oe allatum esset obryrea ab Herimann confectum, Episcopus Virdunensis nempe Theodoricus II enrici partibus addictus reprobatum chri a , quod janctum erat, projiceret, ct ouato suo, quod ipse con tra jur fui sacriaverat, inde perficeret malonis sacrationem, n e benedictionem patris filius impudens mereretur. Valo tamev. quia patris cubile ascendit, publicam paenitentiam egit. Hein-ricus in loco ejus 'Brunonem quemdam Exepiscopum creaPit. qui postea ab urbe eum dedecore cor ignominio pulsus es, oeyti, Herimannus pos multa ι ab oris oe pisae pericula a suis de Longobardia, quo cum Matbilde morabatur, reprecatus, IV.F f a GUno
nias Metensis Episse. sed e eiectus resti. tui ur.
230쪽
anno egressonii fuc Mettis recipitur , anno ab Incarnaistione Domini Io 89. De Herim anni abdicatione haec quoque Sigeberius in chronico adnotat . Imperasor in Episopum Metensem alterum mercenarium supposuit, sed opes Chrisi
non audierunt Bocem alienorum . Herim anno primum Gaulo Abbas S. Arnulphi Metensis substitutus est, eoque paulo post e vivis erepto Bruno subrogatus fuit, ut lin chronico S. Trudonis lib. 3. Part. a. cap. 2 o. legitur, cujus insolemi iam cum Metenses ferre tron possent, armata manu inde cum dedecore ejecerunt. Itaque Eruno vix elapsus tam h
nore quam nomine Episcopi eo ipsa die penitus ess privatur
o Meten ui , ait is auctor. 8- Moguntinae synodo atteram a Guiberto schismat, eorum Principe in urbe ineunte Januario celebratam addimus, cujus etsi acta perierint , nam omnis plantatio , quam nota plantavit Pater eradicabitur, ejusdem tamen memoria fit in privilegio quod Ravennati ecclesiae Pontificatus sui initio Gui-hertus concelsit, ut scilicet Ravennatensis Archiepiscopus primum locum ante Mediolanensem , & Aquil ejensem Patriarchas in synodis obtineret. Cujus initium hoc est. Clemenst
uis vrer serpus Iervorum Dei , omnibus ecclesiae filiis perpo
tuam in ChrisIo balutem . Postquam vero non suis meritis, trubuendum esse dixit, quod expulsh suerint , qui in Apostolicam sedem iron per ostium ingressi sunt, sed aliunde tam quam sures & latrones ; De multis, inquit, quae in ipso nostri Pontificatus primordio acta sunt in nodo, qaia in pro com-α2ni utilitate masuro imus. eam eirca nonas Januarii cele- ravies, unum propitiante Domino nobis eonee um es illud determinare, quod multoties ventilatum a praedecessoribus προ
ueris, aut pix, out nullo Me sopitum es, illud fidelicet in onodo sedenti jurgium, quod emerserat in er Ravevnatem . Mediolane em Archiepiscopum , unde etiam in ilis ποyrsnnodo Aquilejensis Patriarcha mustabat . Nam ut subdit , i plorum quisque primum sibi Iocum deberi ajebat, & eorum
altercatione exposita , Primatum Ravennatensi ecclesiae, cui hactenus insederat ex auctoritate Joannis Papae Symmachi successoris . Sc alterius Ioannis noni scilicet, praedecessorum suorum , tribuit . ut ibidem videre est. 9. Postquam res in Moguntina synodo gestas narravit Berto idus , funera schismaticorum iu ItaIia, qui urgente Ἀμ