장음표시 사용
5쪽
HISTORIA BREVIOR OLAVITRYGGVIDAE;
EX VETERE SERMONE LATINE REDDITA
6쪽
TYPIA EXCUDEBAT S. L. MOLLERUS.
7쪽
AJ Ultima pars historiae, ra postremos annos impθ-rii Hahonis Hakonidae, vulgo Senioris dicti, describentis. Do antiquis illis Codicibus et fragmentis membraneis hujus
historiae, quae adhuc Supersunt, quaeque in edenda hac historia sunt adhibita, adeunda est praelatio Voluminis noni. M Exiguae, quae adhuc supersunt, reliquiae historiae regis Magni Hakonidae, dicti Legum emendato is, quas servarunt duo solia membranea, larma maxima, inter Codd. Collectionis Arnamagnaeanae, in capsula not. num. 325; nam ipse eodex, ad quem haec solia olim pertinuerunt,
jam dudum interiit. Auctor hujus historiae fuit Sturia ordi filius ci 128 19, celeberrimi Snorrii Sturladi ex
fratre nepos. De temporo, quo hanc historiam Sturia compoSuerit, Sequentem conjecturam, quae peregrinationibus Sturiae in Nooegiam maximam partem nititur, an serre libet. Τer in Nooegiam trajecit Sturia: 13 ab adversariis patria Oxcedere coactus, anno 1263; quamdiu ibidem se ea vico continuerit, disertis quidem Verbis notatum non reperimus, sed ex cap. 275 historiae regis Heliconis Senioris concludimus, cum per biennium f1263-4-126 53 in Norvegia versatum esse, eoque tempore
historiam rogis Hahonis conscripsisse; anno 1265 dynastam Birgerem Rotboensem qui obiit 126M convenit, eodemquo anno in Isiandiam rediit Sturi. hist. lib. 10. p. 306-D. 23 Quando iterum in Norvegiam traiecerit, non
expresse scriptum invenio. Sturlaeorum historia LI. c. Var. Iecl. 3. memorat, Sturiam Valiquanto post' co: annum
8쪽
eum duobus Codd. chartaceis: num. 52. Coll. Arna magn. in Folio notato AE, i. e. ossi MoregasenungaJ, et num. 303. A.' M. in 4to notato T, i. e. Tui Noregshonunga J. 33 Particula do Η0ko Habroxa salticincto , satellite et poeta regis Haraldi Pulchriconii, ex eodem Cod. membri, rebus quidem haud dubio aliqua ex parto veritatis sundamento superstructis, Sed majorem in modum exaggerati S. O Membrum histori eum de Olavo Geirstadensi, Ν. R., ex eodem Cod. membr. , quod ad duos fontes referri posse Videtur: a) traditiones, obitu memorati regis haud inferiores; b) ad alias, post obitum demum rogis OIavi Sancti conflataS. D Historia regis Olavi Τryggvii filii primum latino se mone conscripta ab Oddo Snonii filio, olim monacho et sacerdote monasterii Τhingorani in Isiandia. In Isiandicum Sermonem translata putatur a sacerdote Styrmero Polyhistore qui obiit 1245). Ex auctoribus illis, a quibus notitiam de rege Olavo se hausisse latetur Oddus monachus ccap.
76 , Abbas Asgrimus Vosilidii filius obiit 1161, sacerdos Rarnius Bergilioris 1173. Assert Oddus judicium regis Suerreris de Olavo Τryggvii filio scap. 69J, quae verba,
si ab Oddo monacho prosecta, neque a Styrmere addita sunt, ex scripto aliquo historico regis Suerreris scons. Vol. 7. p. 21M excerpta videntur. Quum Vero regem Sue rerem post annum demum 1181 animum ad ros literis consignandas adjecisse putemus, hanc de rego Olavo historiam sub sinem seculi 12i ab Oddo ad umbilicum por- ductam existimamus. Ceterum autographum latinum dudum interiit; versionis istandicae unus tantum superest Codex membraneus, num. 310 in Coll. Arnaemagn. forma dii, sec. 13 in Nooegia exaratus teste Doct. P. A. Munes,
Fornma. 12, 457 , aliquot soliis in principio et sino maneus. Particulam hujus historiae de proelio Suoldraeo edidit O. Verelius, Holiniae 1665, ipsam historiam, secundum
9쪽
undem eod. membr. , I. I. Benhielmius, Upsaliae 1691, in 4to, cum Versione suecica et latina. 6) epitomo historia, Nora egicae capite et calce truncata, ex fragmento cod. membr. in Norvogia scripti cnum. 325, 2, Coll. Arnae magn.J. Nor, egicam originem prodit Orthographia, cujus maxime uotabilia sunt, quod diphthongicii et o frequenter usurpantur pro hodiernis B, β, Ο, O, o, in o: o ex cl derivato); e non solum pro P, sed etiam pro a, ut in alphabeto flavonico. Hanc epitomen nuporedidit cum versione danica P. A. Munes in Samiingertia Zet norat e Foua Sprog υ Historis 2 Vol. p. 273335, Christianiae 1834.7J Carmen, continens seriem regum Νoriogiae ab Haraldo Pulchricomo ad Suerrorem, antea oditum a Ioli. Ericio, a consiliis Conserentiarum, Havn. 1787. Exstat in Cod. Flatoensi, secundum quem a Societato nostra editum ost, et collatum eum duobus exscriptis chartaceis, ex quibus Π exscriptum est in Isiandiae quadrante orientali secundum vetustum apographum; C exscriptum est Anno 1719; D est editio Ericiana. Componondo hoc carmine auctor ignotus antiquitatem generis viri colobo
rimi ot nobilissimi Ionis Lopti silii ctiali 1124, den. 119 D, regis Magni Nudipedis ex filia nepotis, nobilitavit; quam
ob rem a Joh. Ericio appellatur Ionis Loptidae Eneom astes. Vivente adhuc Ione Loplida compositum esse, ex carminis vers. 78. 81. M. apparet; scriptum igitur ostante 1197 et post 1184, quo anno rex Magnus Erlingi filius in proelio Sognensi cecidit. Praeter quam quod in hoc carmine genealogia Ionis Loptidae ab ejusdem aetatis
auctore recensetur, etiam eo idem carmen memorabito
est, quod annos imperii regum Nooeme ab Haraldo Pulia chricomo ad mortem Magni Boni, secundum computandi rationem Saemundi Polyhistoris I 113M, servavit, quam rationem seeuli sunt Oddus monachus in historia Olavi
10쪽
Τ ggvidae et auctor FagursLinnaei. De qua chronologia pauculas adnotatiunculas Subiungam. 1 In universum tenendum cst, auctorem lituus earminis chronologici, ut et Sarmundum polyhistorem, de annis imperii, non successionis, cogitasse; id quod in chronologicis non parvam habet cautionem. Quod quum scriptores seculi 12mi vergentis ot 13ii ineuntis, Saemundum ut antiquissimum
chronologum secuti, non animadvortissent, Sequentes Sec.
13ii scriptores, ad normam Αrii Polyhistoris, computati
nem annorum in ordinem successionis magno studio eo-gere conati sunt, qua re sublata ambiguitate chronologiam certiorem reddiderunt. specialiter de chronologia Encomiasis: quod regi Magno Erlingidae tantum septemdecim annos adsignat, id primo sic intellexeram mma. 12, 1 not. 5). ut si auctor imperium Magni regis non longius quam ad casum Erlingi produxisset. Quae ratio quum Verbis poetae aperte repugnet, tandem sum Suspicatus, hunc locum mendo laborare, et sic haud dubio restituendum esse; nar so larΡ - sun Kristisar -ε ijdn Dotr - Oh sex cpro a sumi 3 konungr; quos raannos numerat ab anno 1161, quo anno Magnus Erlingi filius rex totius Nooegiae creatus est. Nequaquam enim probabile est, annos imperii rogis scriptorem ejusdem
Oddus monachus i in hIsi. Olavi Tryetvidae e. 23ὶ ab initio Haraldi Pulchrieonii ad seeundum annum imperii olavi Trygguidae
adfert enim dἱmidiam atropham 33 siet bar kappeamr - utrhinn rihi Uartan seim - und endr, quam prave Sigvato tribuit a ni orto Haraldi Puleheleomi ad initium imperii Haraldi Severi hundrar .etra tot erit Oh tDeir Betr -ὶ 122 annos numerat, Eneomiastes 124. duorum annorum dἰserImine. Vide de haethronologia doctam adnotationem G. Bernivlvsonii. a me in praes. VOL L propositam. quam mihi tantum non tribui video a viro doetἰssimo IV M Peteraen, in Annalor for nordiak Olosndig-hed id36. pag. 95-96. i nescio quidem, quomodo Fami ex sea depravari Polue Ii: ἱd vero saepissime expertus sum, voculas ok Z et i a librarii, eontandi. Memento, Cod Ieem Flatoensem dueentis