장음표시 사용
361쪽
359 s. so. ACCLAMATIONES GRAECAE .
relinquimus. Sponii vero negligentia imposuit et Fabricio But GP. T. XIII. 504. Ita Fritim modiatim agnoscenti, et Muratorio 1688, 12. Operculi titulum velut integrum danti. Correxit ex autographo hune
autem memores praesertim Grui. 784, 3. et Reines. XIV. 51. p. 75s. tum synonymo OA EI apud naoul - noehetle Durna ris Sri Dans. AυriI. 1824. p. 240. hoe in eadaveribus Aegyptiis condimentorum et arouia tu ui Opo adhue conservatis passim reperiri docentis, utramque formulam, et plerasque, non tamen omnes, etiam reliquarum, ad sacra Isiaca reserimus: ex quihus EI MUIPH eerte ad Christianos quoque transiit. In his tamen longe frequentius reperitur tormula Latinorum saxorum rZΕSES. Attamen apud Murat. 1723. 2. Romae, in vase vitreor
dem in altoro vasor ANIMA DULCIS PIE Z. - quae nota est τυυZESES - dubium est, utrum ad Christianas. an ad Ethnieas semina saeclamationos istae speetenti siquid om in priore vase mulier ornata visitur inter sores, stantibus hie inde geminis Geniis. ωA EI. v. supra. tum G t. 112O, 4. in fine saxi Latini θA ET EI TENEI. O EICA ANATOC. In saxo Graeeo apud Gud. 373, 2. Mur. 1840, 6. 6AP-
rat Marinius. p. 98. IA C. I. AADII. Fabreti. p. 495, 185. in medio Graeeo v
MAINE 'le) Seil. ad latera saxi Latini Lugdunonais, FELICIAE MINNAE IVLIVS PRIMITIVVS CONIUGIi Grut. 424, 5. IIENTAM
MAINE A nu. Sealig. Ind. 16. p. 73. h. n/νx LL is νε dedit. omisso ultimo, quod mihi quidem AA I videtur legendum, collato Fabreti. p. 495. 185. idque pertinere arbitror ad id verborum geuus quorum alia in hoe ipso indiee aliquot reperimus, lexicis incognitar
IPE. Grnt. 42o, 2. in saxo Latino Bellunensi. quod Hostilius quidam Deit Domitiae Severae eoniusti suae, subtexitur I PNIOPI TAI OPACI AG --s N. quae a praecedentihus divulsa Murat. in elasse Christianorum dat 1883, 2. Oravi in eorruptela iacet. ΓPNIGH ex reliquorum analogia explieandum est πηγυM: ex quo ipso vide ne ror- rupium sit TOPIONI illud in ΑΤΥ.M. v. lamen infra. Mur. 1181. I. v. Gregori. ORELL. Grut. 88, 12. in saxo non sopuIerali, sed DEO
362쪽
ssio C. XX. SEPULCRALIA.AMABILI saero, est in summitata Graeeia literis KIPI γυι ω II ut ex Fabrett. Don. Mur. notavi. Hac Mn. Singularis est sequens Grui. 525, 7. minus integre 760, 10. 4869. MATIIP. xAIPED. M.
Romas. ubi manifestum est Caenidem maritum suum Patrein compellare, ut sacerdotem, a quo initiata suerit mysteriis Mithriacis.
s) triginta. Deniqua Mur. 1130, 2. Romae, ex Ligorio, non tamen .suspeelum :
I I Cr. respondet infans mortuus. Male, ut plerumque Graeca. M ratorius vertit: inodiri, salis eu qtioque. Ambiguum est sequens a Nur. I 181, s. Cabilloni, misit Bimardus i
nendum etiravit. Cregori utrum nomen sit υποκοριωτ ον filii desun- et i , an TTIIT I illud, quod supra alligimus, haeremus; item utrum SI ESSES ait, utinam xi,eres. an eorruptum pro ZESES. ORELLIvs.
363쪽
QUAEDAM OB sERVATIONES ET ADVERSARI ΛΕΡIGRAPHICA.
s. a. ACCENTVA IN SAXIS. In Laiitiis Inseripit. impositi diphthongo ΑΕ apud Massi ama. Vor. 153, 3. itein ut syllabae longae notarentur v. eund. p. 171. 3 7, 3. A Smetio et Aldo dati omissi in Grut. 581, 2. 554, 2. 682, 10. 589. 12. 595, 7. CD. et Grui. 256, 3. 332, 5. os, 10. - Adde Marini isti 2. p. 7os et 7 3. q. 2. ADDITIONES IN SAXIS. Saepe epistraphis integris, in primis sepulcralibus. si postea etiam alii sunt in idem monumentum illati. addita quaedam sunt a posterioribus; quod charaeterum digerentia, quo aerius in eisorum, eo etiam peiorum. salis interdum prodit. v. g. Fabreti. p. 15O, . 204. p. 40'I. s. 5. CHRISTIANA monumenta in elasses quo ins suas dispertita nondum quisquam est adgressus. v. Massi Sim. Cr. p. 133. Cis. go silium Gorii de martyrologio lapidario parando in eius dedicat. ac ad maiah. p. 6. et Surmo. T. 3. praef. p. VII. Do eo ore Christianarum Inseriptionum Oliverit ae Passorii ope eolligondo meminit Zaehar. Eae. tit. P. D. Museum Christianum Romae adornandi et exstruendi consilium dat Masse ius altis. Ver. dedicatione ad Benedictum XIV. p. 2.; quae quum primum legerem, statim memor eram Terentiani versus Euri. 2, 5, 84. Dixti putire e n qnam ωidi metius constitiam dari; neque Pnim Racris nostris quidquam timeo, lieet Ponti seiae fidei neseio
quod ingens praesidium inde Massolus speret. sIhi inter atin haec ohservat Massolus: . In illis s Christianis) Daeiana Diaeonissa quae M TAPROPHETAVIT. Spiritus Saneti dona adhue permanentia ostendit . et
Origenis contra C Istim '. 46. de Christianis sanetitato ronspicuis enun- ρ iatuni comprobat. V Est autem hoe admodum sane memorabile:
364쪽
362 C. XXI. HAGENBVCIIII 4872. l. DACIANA. DIACONISSA ll QVR. V. AN. XXXXV. M. IIIa ET FUIT. F. PALMATI. COS il ΕΤ. SOROR VICTORI I. PRESBRIli ΕΤ MvLTA PROPHETAVIT ii cVM. FLACCA. ALUMNA II V. A.
XV. DΕΡ IN. PACE. ΤΗ. ID. AVG pXI- Veronae. Mamii Mias. Veron. p. 179. 2. eis. p. 486. Sed ante omnes plaeebat Malleio alia Mus. Ver. 179, 3. , in qua celebratur Lieinia femina DEO CRISTO
s. 4. COALESCUNT saxa duo, vel plura in unum. Deseriptores duas epigraphas in unam confundendo eontraxisse saepe, monet Reine-sius ad VIII. 32., p. 522. Sed ibidem Reinesius malo eonieeit, in ipso saxo, quod habet VIII. 32., duas diversi temporis epigraphas legi. Coalitiones eiusmodi in inseriptionibus non ex lapidibus, sed ex eodice descriptis saepe observasse se notat Gudius ad 228, 2. Eius generis multa passim observavit v. e. Grui. 450, 1. ivneta tria. Fabr. p. 126, 43. duo iunxit. Mur. 858, 5. insigne exemplumr item Gud. Ind. 22. p. LXVIII., ubi non duae tantum, sed tres in unam eoaluere. V. Oliv. Marm. Pisatir. p. 19. Ex urna et ex diversae urnae opereulo una inscriptio consata a Gorio in mis. Hr. v. Masset Ossa via. Ioll. T. 6. p. 12O Contra una pro duabus vel tribus habita eis. Mur. 950, 6. Grvt. 561, 2. I. 5. CRITICA LAPIDARIA. Saxa ita examinet eriti ea lapidaria, ut inseriptiones salso suspeetas vindicet, salsas item pro veris habitas obelo eonfigatr dubias. quatenus fieri potuerit, ad alteramutratu classem redigere studeat. Primi generis plures fortasse sunt, quam vulgo exist mant: alterius ingens est multitudor tortii laudem generis aliquammul
simo in saxis, Graeeis in pri tuis, nulla adsunt distinetionum signa, ita aliquando nimia sunt. ita, ut non modo post singulas voces, sed post singulas sylla has puncta incisa sint. - Puncta in fine versuum nulla, idque tam usitatum est, ut puncta ibi adpieta, ν iacie interdum indicium praebeant. Habet tamen hoc quoque suas exeeptiones. v. c. Mamarus. Ver. 221, 4. et p. 234. eis. Murat. 242, 5. s. s. DIVISIONES SYLLABARVM in saxis saepissime contra orthographiae regulas fieri solent. eis. Grui. 556, 4. 8O5. 1O. IO46, 3. 865. 5. Mur. 1887, 9. Mass. Mias. Ver. p. 97. med. et 155, 8.
s. s. DIVISIONES EIUSDEM EPIGRAPNAE. ut saxa exstant duarum vel plurium epigrapharum παραHU et positarum. Probequa
365쪽
distinguendarum, ita quoque in iisdem illis saxis interdum, ver etiam in
aliis oecurrunt in duohus lateribus seu παcinanticle positis non dirimenda, sed sensu cohaerentia adeoque coniungenda: quod minus obse vatum ridiculos potest parere errores, dum particula saxi quasi plena assertur, vel etiam explicatur, cuius omnino sensus ex reliqua particula
parallela plenus demum sit. Saxum eiusmodi parallelum, in quo quaedam iungenda ex utroquo Iatere, quaedam dirimenda, quaedam etiam parallelum non habentia, vide in Fabretio p. 616, 156.
Ara HMalitis LPuer ρraetexi cum igneJ tual- Εx Autographo apud Abb. de Bolis. In saxo, quod Fabretius omnium ultimum protulit p. 759 , 649. r
Romae. - duae lineae priores, etsi eorolla intermedia divulsae, sensu ac leetione sunt coniungendae; tertia paralleli nihil habet. Fabrettiani saxi partein sinisteriorem tantum assere ridicule Beland. Fart. p. 669., ae si saxum integrum non esset. Grat. 955, 4. 5. r4875. DIS. MANL. ATTIO SUCCESSO FECIT L. ATTIUS ANICETUS PATRONO BENE DE SEMERENTI
ET VALERIAL SABINAE DONAVAEDICULA DIS . MANL. ATTIO SUCCESSO FECIT OB NIA ROME . CONBENE MERENTIDE SE
vSQvE NOSTRIS IN AGRO P. XIVERUNT INTROITUS PARTE SINIll
- Romae. Vidit sinetius. Unum igitur saxum est versuum undecim, quorum quinque priores divulsim . sex posteriores iunetim legendi sunt rde sexto divulsim aeeepto errasse Sealigerum Ind. 20. H. M. E. explicantem nomini Memoriae Egregiae pro me mo mentiam serorum Mν dem non aequiriar notavi ox Fabretto. - In Spon Miae. p. 1 3. n. XCV. versuum decem tres priores videntur dimidiati Iegendi , ut in Fabr. P. 506. u. 508. versuum triuin duo priores r
366쪽
364 C. XXI. IIAGENBVCHII 876. P. POSTUMIO ET POST IM
Nur. 1476, 6. versus duos priores dimidiatos legit, in Ind. noviluuin; quam bene ipse viderit. Saepe in eadem adversa saxi alicuius Parte duae Pluresve inscriptiones ita poniantur, ut interstinctione lineolae vel ligurae alicuius epigraPliae ipsae dirimantur. v. c. Fabreti. p. 501. XXVI. Gor. nd Don. VII. 118. Mur. 185, 2. 1626, 9. Griit. 987, 7. Mass. Mi M. Ver. 119, 1. Est vero, ubi nulla eiusmodi distinctionis nota expressa est; unde saepe factiun, ut exscriptores unam legi tantum epigra Plien arbitrati, iunxerint dirimenda, diremerint iungenda, Ordin in versuum non retinentes miram obscuritatem induxerint. Luculentum in primis exemplum Murat. 1523, 6. sortasse et in Mur. 220, 2. 1787, 26. 1692, 5. 701, 4. Reines. IX. 70. 76. 77. Spon Misc. 223, 2. 221, 1. 250 , 5. 255 , 4. Fabr. 2, 1. Retues. XVII. 176. collato Fahr. p. 69. 54. Ad Griit. 1055, 9. coli. D n. VII. 12. meretur videri Fabr. Ρ. 755, 61 . Grut. 941, 1 S. coli. Mur. 2085, 6. Griit. 958, 2. Coll. Mur. IIII, 2. et 2086, 4. Grui. 468, 1. Coll. Apiano P. 558. Cet. Saepe fit, ut, si in eadem adversa saxi parte duae epigraphae legan- vir, iuxta invitem Positae, earum uua tantum detur, de altera ne memoretur quidem. Cis. Rein. VIII, 67. collato Don. VII, 57. Rein VIII, 78. eoll. Spon Misc. p. 255. 5. Grui. 575, 8. coli. 576, 6. 577, 3. coli. 578, 6. Fabret t. p. 252, 41. GOP. Or. T. 1. P. 564, ios. Sunt saxa, in quibus dune epigraphae ita sibi ob incent, ut quidam versus praemittatur, nut subiiciatur eontinue legendus sui, ambabus epigraphis. Gor. Etr. T. 1. P. 250, 15. collato Mur. 1594, 7. In GPut. 697, 7. habes epigraphen arbuscula intermedia diremptam, sensu tamen et ieetione conti uuandaui; quam Parte sinistra truncatam ut ineditam protulit Donius, et ex hoc Murat. 1192, 9.
I. 10. DUAE PLURESVE INSCRIPTIONES INTERDUM IN EO
DEM SAXO. diversi etiam temporis . Grut. 1, 1. Triplex inscriptio in eadem columna est apud Grui. 15ὶ, 4. 5. 6. Adde 84, 6. 7. 8. 856, 1. 1019, 8. Fabret t. p. 507. R. Gor. ori T. s. p. 16ὶ, 114. 167. 15O. Reines. p. 155. item p. 522, ad VIII. 52. . ubi ex Griit. tria exemplacitat 171 , 7. 646. 1O. 751 . 7., de ipso tamen saxo, ad quod haec adnotavit, egregie falsus. Cfr. et Spon Misc. 278, 5. Don. III, 67. Saepe antiquiori epigraphae addita alia ita, ut saxum superne re-
contiore in situ erecto, inferne antiquiorem, sed situ opposito, sistat. Ita inversum Regillae saxum accepit superne memoriam iuilliariam Maxeu-tio imperante apud Fahreti. P. 412, 555. et 556. r
367쪽
cRITICAE OBSERVATIONES. 3654877. DONINO ast NOSTRO MANENTIO
s 2. 5. 398. 2. 415, 4. Idem saxum ex una Deie ethnicam, ex altora Christianam epigraphen habet ap. Fabreri. p. 28. LVII. et 585. XCI. Mur. 1849, 10.
s. 41. DVO SAXA DIVERSA, IN QVIRUS EADEM EPIGRA PIlR
CD. Fabr. p. 712. 334, 535. it. p. 279. et 487. Mur. 1385, 4. Grut. 99. s. Mami Ver. iu. T. a. p. 34 . Mur. 1982, 5. Oliv. ad Pisiaur. p. 191, 142 et I 45. Gud. Ind. 21. p. XLVII, h. In uno saxo eadem inseriptio his inelsa, eviusmodi inseriptiones Mall. Mias. Her. 12o, 6. 25, 5. ι rontes voeat. Eius generis sunt eliam Grut. 6O8, 5. 39. 6. 79O, 8. Mur. 1652, 5. Masset Mus. Ver. 507, 5. Rei D. 1, 5, 38 et 116. Gud. 31, 6. Ad privs genus pertinent Crui. 555, 2 et 5. 49o, Io et 11. item GO, 5. eollato Don. p. 29, 94. Duo lapides, alter sex, alter quinque tantum versuum. Genevae exstant, eadeui epigraphe, in utroque do laetilius datis a Iulio Beoeeho Val. Basso vitanis Gonavensibus, ut diversis in locis, ulli laetis ipsi erant. erecti suisse videantur. Quid ain lapidos duobus in locis exstare dicuntur diversis: ex quo noti statim roncludendum, duos esse lapides eadem epigraphe; quia unius tantum lapidis loeus potuit dixerse tradi, aut per errorem tradentis alium loeum, atque alii tradunt: aut per lapidis ipsius translationem Detum, ut alii priorem , alii posteriorem eidem lapidi locum adsignent.
g. 12. EDITORES INSCRIPTIONUM . . Qui antiquum monumentum ah ex omplari unico primus ornit ne profert. satis Cautum et ei eum pectum se praestari vix potest: is enim quid posteritati omni logendum sit. imperat ac iuhel. V Mass. Praefat. ad Complex. CassiOd. p. 46. Priorum oditorum textus ne in inelius quidem, sine indieio, quid mutatum sit, mutari debet.
368쪽
Qui doctorum Ithris suis saxa intexuerunt, interdum eam tantum partem saxi adducunt, quae ad argumentum, quod tractabant, antis esset, omissis reliquis r unde alii post eos fragmenta illa verius, quam integros lapides, pro integris ada Inpserunte idque in Panvinianis saepeaeeidisse observavi. Editores magni seu elassici saepe censurae subiiciuntur loco eorum, quorum fidem in colleetionibus suis erant secuti. Ita tensuram Massetivexare Gruterum pro Pan vines monet Mur. 20 , S. Eduntur saxa interdum ex αυτοφιs, interdum ex apographis ali rumque libris posterioribus. Editiones autem primarias, sive ubi saxum
Primum est editum, consulendi Provinciam negligere minime debet, qui vel in singulos titulos commentari, vel sparsos hie illic in syntagina unum compingere velit. Sic ex Maaeochio, Apiano, Aldo, Sinetio saepe corrigendus Gruterus; ex Donio ae Gorio Muratorius.
s. 13. ERASA IAM OLIM IN SAXIS. Consulto erasa sunt pa
sim nomina Caligulae, Neronis, Domitiani, Commodi, Oliv. M. Pis. P. 77. Getae, Caraealtae, Massi Mus. Ver. P. H5.ὶ Heliogabali, Galerii Maximiani Mass. Mus. Ver. p. 105. Iuliani Zach. Exc. ni. p. 50, 6.ὶ Erasis alia iam olim superducta. v. Gud. p. 206. eleganti id exemplo
docentem IAVR. ANTONINO COMMODO cuius noliten hie erasum.
II. COS. tet. v. etia in Fabreti. Col. Tria. p. 56. 58. Grui. 1095, 1. V. 7. 8.Gor. Etr. 2. p. 385, 15. Bertoli A. d'A. p. 182. Erasionem tamen inscriptiones quaedam Domitiani v. c. et Getae evaserunt. v. Oliv. ad Pisaiar. P. 2D2. Nam Mus. Ver. P. 105. - Εrasum D. M. a Christianis altera ethnici lapidis parte usuris. v. Mur. 1958, 2.
I. 14. ERRATA FABRILIA. Locus elassicus est apud Sidonium
Apollinarem LM. 5. 0. 12. P. 206. Sav.: . Carmeu hoc sane quod consequetur, nocte proxima seci, non expolitum eredor - - quod peto, ut tabulae quantulumcunque est, celeriter indatur. Sed vide, ut vitium nota laetat in marmore lapidieida; quod iactum sive ab industria, seu Per iniuriam, mihi magis, quam quadratario lector adscribet.' - Ahexscriptoribus retinenda quum sint, et sic notanda, haud raro ab aut qui oribus praesertim editoribus corrigebantur. Interdum erasa sunt. Masset Mus. Ver. P. 103. Lapidarii provinciarum imperitiores lapidariis Romae et in Italia. - Nonnisi urgente quadam necessitate ineessendi sunt marmorarii: nam fabri, an exseri Ptores et typographi ipsi errarint, dubium saepe . Quum in saxis semel inelsa deleri commode non possent, necessitas hine marmorariis imposita, nunc extra seriem versuum quid addendi Massi Misa. Ver. 85, 6.ὶ nunc inter versus interponendi Mur. 1951, 6.
Nass. 146, 1. Κeast. Antiqq. -H. p. 244. vel versibus ipsis interserendii Mur. 114ὶ, 7. Tel etiam superponendi Fabr. p. 195, 454. vel inferius
369쪽
suhiiciendi Gret. 856, 12. Muet. 1922, 5. tum superpositum. tum subieetnm in Rein. XX. 42. p. 908. . vel inrbato quamvis ordine vero vocum adi ieiendi seu postponendi salve. 29, 6. 588, 4. 8M. 4.ὶ Hane marmorariorum tonsuetudinem notavit aliquoties Reines ius, exemplis tamen usus et nisus, quae nimia eius audacia ipsi suppeditabat. saxa violenter tractanti. v. C. pag. 528.
I. 15. FIGURAE INSCRIPTIONIBUS ADPICTAE. Coxnomina
interdum liguris istis Oeessionem dedere et nominar v. Massi Miau. Var. 72, 1. Ver. inustr. T. I. p. so4. nee non Osicia varia et artes. Fabr. P. 274. saepe meri sunt lusus marmorariorum. Fabr. p. 581. Bertoli A.
din. p. 71., qui in explieandis gallis gallinaeeis pugnantibus ludere videtur. Sie Maran. Taur. T. 2. p. 25, it. p. 1 . de delphinis in saxis su- nereis; sortasse et de rota T. 2. p. 102. Sie e trivio petitae nimis ingeniose et subtiliter explicantur. Omissae sine ullo indieio ab exseriptoribus et editoribus v. Bertoli A. d A. p. 155, 55. Mur. 79, 2. et 1145. 5. eollato Vignotio, unde Muratorius dedit, Inse. sel. p. 193 - 97. Εleganti exemplo docet Κoolius ad Gud. 22, 5. neglectam ab exseripiore auris humanae figuram Isidis inseriptioni appositam in causa fuisse, quo minus inseriptio ipsa vito intelligeretur. Sie ex siguris Christianum titulum esse, qui absque figuris esset, ethnicus videretur et ut ethnicus . Grutero datus est, ex Massi AM. Cati. I. P. 49. notandum ad Grut 813, s. adde Mur. 182o, 7.
s. 16. FRAGMENTA INSCRIPTIONUM. Ne sordoant: ns temere
suppleantur ; qua remanserunt forma exhibeantur ἔ aecurate adiimhrentur laeunae; versuum in primis ordo serveturr maximas enim ut disseultates Parit, summasque perluctationes inducit versuum ordo non servatus in Inser. duabus pluribusve in eodem saxo paralipte positis, similis ealamitas tandum epigraphieum promit, si mutatis vorsuum ordinibus, quasi integra et continua dantur, quae in saxis fracta ruptaque sunt: vide exemplum in Mur. 436, 2. eoll. seu Mur. 76ὶ, 5. seu GPut. 498, 5. Item Grui. 421. S. solo. 5. Adde omnino saxit Peria. animari. p. 75. desom, 5. commentantis. In fragmentis quibusdam Operam ponere multam . est ingenium suum torquere si otio abuti. Hene saeiunt, veramque temporis pretiosissimi rationem habent, qui serio cogitant, tu quibus sit desudandum, et a quihus sit abstinendum.
s. 17. GRAECA IN SAXIS LATINIS. Inioedum in saxis Latitiis
literae forma Graeea scriptae v. e. D pro R. Mur. 14o2, 5. Gor. Gr. T. s. p. 452. n. 19. , ubi praeter P etiam Λ pro L hahet. eis. Grut. 912. 1., Uai T. fortasse non tam pro G.; quam pro P. et Pro R. secundum ne inestum ibi allatum. Π seu si Graecum pro Ε aP. Fabreti. p. 546. P. et Mur. 1487, 3.; quae fortasse causa, eur in saxis Latinis, omissa lineola transversa toties II pro Ε legatur v. Fabr. p. 397. Mur. 1512. s. o. v. Zachar. Marm. Sal. m. p. XI. X. Pro CII in MOSAIDI Nue.
370쪽
SAI , 5. Cis. Mur. 1907, 8. de Π pro P. v. Gud. 518. 13. C. Pro S. Mur. 1861. 3. Interdum in saxis Latinis vox quaedam, sui gnoine Graeea Graceo acribitur. v. Fabreit. p. 277, 168. Reines. XVII .. 145. Mur, 1 7. 2 MI4 . 9. 122O , 9 653, s. 165' , 7. 1662, 2. 1938. s. s965, 9. 827, 6.
Interdum integra saxa Latina elementis Graecis seripta, et Graeea Latinis. v. Fabr. 59o, 249. seqq. p. 465. XIX. sso et sos. Mur. 2045. 7. Masr. SigL Gr. p. 49. Lupi Epitaphdum Seserae, passim. In sadem epigrapho alia Graeee, alia Latine seribuntur. v. Murat. 855, 2. Inseriptio parte priore Graeea, posteriore Lalitia est in Fabr. 746.545. Item Oudend. Deseri leg. PMensr. p. 55. 68. Griit. 671, 14. 35O. 5. 21, 12. 177 , 6. 4ω , 2. 665 , 8. Spon aliae. p. 333, 57. Grui. 368, 8. Mur. 12o6, 1. e. 18. LOCA SAXORVM. a) Quanti reserat luterdum, vera sax rum loca seire, illustri exemplo docemur ex Grut. 177, 4. Item 22. 5.595. 2. 467. s. 7s8. 10.bi IBIDEM de locis saxorum malo intelleetum . ineredibiles saepe erroris peperit. Sie Guichen onus Augustae Taurinorum ponit saxum Geu . 275, 4. voe. ibidem ad Cordubam referri non animadvertens, seda niun. 2. ad 4. transiliens. v. Pliii. a Turro Mona et ei. Antia p. 269. de morierio duo Gruteri saxa Aquileiensis 56, 13 et 16. Viennam Allo- . brogum transferente, quia uidem Grutori lippis oeulis inspexerit. Sieuidem Maiae Ant. Cati. se . p. 92. D. X. et XI. D D ad Lugdunum, de quo praeeesserat p. 92. n. IX. et de quo deinde statian sequitur. p. 92. n. XII. tibi pro Lugduni ponendum sui et Ibidem, si eiusdem Lugduni saxa n. IX. X. XI. et XII. darentur. aed ad Viennam referri debet p. 91. D. VIII. latam. Ita loca lapidum latorum Mallei intelligenda videbis, etiam si
P. 92. D. XI. eonseras Quin p. 95. n. XXV. Sic saepius erratum a Grutero . et ab omnibus sere. e Nimis saepe loeorum saxa taeent Panvinius . Fabretius et Gudius. idque in primis observatur in iis, quae ex Schedis sunt petita. Maximi autem refert ubique, ut sciamus prima via morum loca , seu quibus locis effossa primum sint; quo quidem saxa e Primo loco alio transportata pervenerint, et ubi nune speetentur, se ire utile esse dixit Maneius Miai. r. Praef. p. 5. Idem vero, utide saxa in Museum Veronense pervenerint, saepe tacet. Oudendorpiuin contra laudanda diligentia in Moeripe. g. Papenhr. eurate disserere, ubi lapides eruti, et primum fuerint, quo deinde et ad quos pervenerint, Don sine voluptate testimus f. d) Quum Olimeriana marmora Pisaurensia cum Muratorianis conser- rem, observavi, quae Peregrinorum nomine suffixa ab Oliverio p. 61 - 65.
Eandam laude ut merentur et marinius et Vermigliolius in inserιpti. Perusinis. Nais xligentiorain ea in ra videti fuisse Μ reeisiuiu, euius pro instituta taceri quidem poterant saxorum i ea, ne tu quam vera debebatil.