Quaestiones Catullianae

51쪽

HΦ6.10. 10. 8. 4 p. i. ' intorum sistas unas, ni solanius eos risus denotavi qui supersunt, Latinis litteris amissos signi ea AE Sed vereor tamen ut per novem et 'istuagintavemus Heas eri laudatio et vituperatio uiminia sis LQuocirca credibile est unam tantum paginam, h. - ψm versus, periisse Eandem manere amoebaei carmi

is aequabilitatem item ii Meeta quasi invigiis declara5. 5. . . . - VIII. . . L. L 10. 10 8.

i. D L. p. i. . . . i. p. . . i. p. i. i. ω dixerit hie quispiam recepi illo versu eo nurimi, penittis quas tota ment laborant paginarem partitionem perturbari nam humi quoque codicem ad illud anti pum exemplar origine vini reserendum esse,qnod tricesim a quaque pagina Vinius e suctat, eo apparere quod idem atque reliqui codices versuum d inmun Mntraxit. vimini iret attamen plurimis inodisia Masini vivitia redue poritati a st eomsaeviorem quod veri esse duco simillimum Carminis LM versus

a . . , . . .

52쪽

arum timini labetur non habent emi probi cudices, ut assthso Hevnx ah - - - uti di imi riis ieum magis quam n struxit Laelii mius e minis XXIIV veram tertium I -- puer integri, simili illum

ceter i l οὐ ermuni nui mularem kruseiuni quis, ad modum in CalaIli libro Lachmanni dexteritatem sucinain contemnendo remuneratum est, ita timi ad alia ita limi missilex secommodatur. Sis More n is antiquo cossim, ex quo insiti exenii datis, originis, traxerunt, paginis versuum vicenorum quinorum seriptum fuisse diligens macerarum Odisum e sideram -Mouωm ., his, auiam si eras quales sunt 3--ines tres a LMAico Iano excussi, Vindobononsis in phil. 126 a me collatus, quem Ridlicherus meus intui. p. 65 Meuo undeuim recto ascribere Metur, mun

coiberiini, maxima antiquiores, orbonianus, Parisinus

rutini primus Tm et si qui praeterest aetate et bonia iniis allis pro inhaeredunt ineFo enim omnis, si lino, his omninare operiis presuin daciai contri commentis hio illi inquinati sunt libri plerique euenitores, Veluti Mah Minsis 108 in m aptus inreuis atque eodem harenis e miti Odi res cum ii M, Gudii et quos plurimum sibi prosuisse norissimus editor narrat Babinianus 8206 et Parisinus regius alter 7989, in stabilis Male dilaedi - ad Catulli Tilmssique misiuis, 'hisaei, in Issonesis suilla Glaque in Meris

53쪽

eodicibus Parisitio regio primo Monacensibus tribus et Vindobonensi post versum tricesimum primum Interdum elamat Cybalen erat unica custos versus septimus Vestgatque o m. laesus quem dentque sensit iteratur uod reliqui bonae notae odices liariter atque interpolat eum, ut videtur, non repetunt, evidentissimi

erroris emendationem nemo mirabitur. Verum si quaeris qui factum sit ut iste versus ierperam iteraretur, causa erroris satis liquet, modo antiqui exemplaris paginas vicenos quinos versus comprehendisse mihi concedas. Tum enim illa verba Interdum clamat Cybalen erat Nn a custo alterius paginae versu sexto continebantur, ut librarius inde ad primu paginae versum septiinum inter describendum oculis aberrasse cillitque temere repetivisse videatur . Versus vulgatarum editionum tricesimus sextus Coisinuas rimis calcanea Scissa stebant in sinceris libris non invenitur unde colligas afuisse eum ab antiquo illo codice. suo fit ut alteram eius paginam versu vulgatorum librorum quinquagesimqtirimo Ante cum testisque tegit, superino u

νωs inerminatam suisse satis conclusum esse videatur. Porro qui vulgo numeratur versus septuagesimus quintus

eum non habent probi codices: nam quod in uno Corubertino primo inveniri perhibetur, idi falsum esse non stabito. Itaque vorsus vulgatorum exemplarium septuagesimus sextus Grataqω nobatam requies Iaceticae oriam in antiquo codice erat septuagesimus quartus, sive paenultimus paginae tertiae. Post hunc versum eo lices Monacenses, indoibonensis, Sorbonianus addunt crescitque Mammta radis, pro quo in Colbertino

54쪽

primo et primo Thuani codice scriptum extat quae remanis in aevmέne radit. Reliqui sinceri codices liano . si variis complementis, quili, inin istinet is hunemorare. Nam ut quia multa possumus, ita quod certum sit

et ab ipso poeta lacu in si puri

Meri. Qui versus cum niti inus esset parinae tertiae,

corrupta, ut sit, margine inserim detrimntum passime,so videtur. Sed ne libroruin 36 ivido temeta nos atque ex libidine dam asse eommenticios eos esse praeter iusium indiciisque Mus eminem versum milutationem gravemque polumini dicum avitaritati,iu, etiam allae civitates pensivuli M. Et versus quidem 5 qui hic est etiam norimm copiis si mus poporem eunt ne sequa trux ,- -- essemen capiti debentia porro, in erabilis esse videtur propter evit vocabulum postumuiue rores , a me, eodem adeo venus Deo hera lautia uberum est misium acies repetitionis molestia. Magis sibi in hoc genere indulsit Culicis scriptor, sed tamen ut tanta inlantiae expers esset. Atque augetur

haudis suspicio is quod in praecedeme versicula rectatiores et deteriores odire plerique, nec lanienomines, evit nomen turbent eum contrari ordine haeo verba collocanda esse probolum odisum omnium . consensus inmitii A quo ordine, muniis sentes es innienticio versiculo, callide deseiverunt librarii, ut ne idem eodem Ursus loco repeteretur voeabulum. Quod versum 36η- puto ab ipso Dei prosectum inis, in etiam in eo,

55쪽

aliquiit, quo haec sententia non leviter eonfirmetari e ba

baeo sunt

Labbae glossaria haec suppeditant 'πελμα calcamum festim planta πέλε πα-σι--α πτέρνα calae planis ea oneus πιέρνη μα -- Itaque videmus lino vne uni eiacanei, quod et masculion siisse et ne .uum etiam Italarum consuetulis docet dicunt nisi pluraliter ὐ- -- -- - eul σθω -- 4- veniri ante quinum a Chr. n. saeculum Moretum Mu mi longe antiquior tempore scriptum esse eximia a minis elegantia Oeet num Virgili recte ascribatur

56쪽

eum calcane vocabulum usurpasse, novicium illud et νηπι di erim rusticum. Adiectivorum numnunx quae

luino exitus amisti habent ut qua dam antiqua' sunt et lauti, ita longe iura recentia et ab anti a semonis elegantia aliena, ut in multa valeat quod de uno obser- it sellius 3 - ---uin si danu' - ---qus barbar duo an adfereranus. Num prupedariis pedaneos appellant. Praecipue autem substa I - cui a--- eiacanem ad illoriim

talarum genus pertinet 'ad prini os, ut dico

--, ex quiha, sina sunt, oblitteriiserius paullatim et sero. Non inepte Cibalae rimosae alae tribuuntur. M les Alius inlini in aeuo solis et aes 4rdore et per se eredibilo est et ducet, euius auctoritato e ins utitur,a. Fr flumenbactius de gen hum varietate nativa Nihil minus hanc versiculi convenien- m et x oriani in se emi, iue a P. resectus est nihil aliud quam C ad dam iutaieni orat uno exaggerare voluishe existimaverim. Nam in nulla re magis sibi indulgent

57쪽

diceni, a quo nostrorum librorum omnium ortus repete

smi se stativumis Verum Aesoni Lucilii iuua Middilatis Iacobus, homo impriniis eruditus et sollers et de illo mihi praeellare mentiis, in antiquo exemplari, ad quod Gramino nunc mi Morigo rela da est, γέ octonomii denomini versuum scriptam siciis est praes. p. XII s. et passim in amiotatione sua, non nego id Ainnate, sed Gniora argu in desidem. Nam is vitiis

hoc carmen laborat ut monstruo, milia non iis,i versum aliqliem octavum decimum inveniantur, sed aliis locis compluribus deinde quibus vembus lambns 'na iis vi suam inlactare eonaim, mi re non onines cunis isti, diminieratione ita conmiunt ut visa et damna in paginarum aut fines aut principia accurate incidant denilis nonnullis, in vii has lacum, suspiei. Misi emenda

sone reninxeri potest, ad confirmanda, rationes mur sensu utitur. Sic statim post versum 18, quo primam dicis paginam ierminatam fuisse sibi inrsuasit, nom. nulla intereidisse, existiniat. Id saepe si uin esse in paginaram confiniis satis consuM Minato factum sit veli menter dubito. Quae enim uno versiculo praetermisso

iis, Mi leatur vir doctissimus

Impositam et tristi gnato m funere matrem ea nullo propemodum vario assecta, emet integraim et plenam orationem esse arsum H, mori ἐχιά. -- posisam recte defendit osmannus Peerlkampius bibl. criti nov. M. 3 p. 246. Nam eum Iacobus partim eo offensus esset quod alio eiusdem nominis genere id r

58쪽

Lucili iis utitur niti diei v. 588 s. ebile bustis Pera

mora, partiti quod niuiis insolenter dicta ei videretni urbs igni initiosita, iure suo eerthamilius Horatium memoravit Itio neutro lariter ac seminino genere tiromiscue usurpantem, cuius rei, si lius sit, plura asserriliossunt similia alter autem orationis insolenti nulli fortasse poetae facilius condonai potest tuam utili uacius modi verboruit, nitidius saepe consectanti Lucilio, nec sano incommodo Bataviis illa Sulpiciana Cie ad Iam 4 5, 4 oppidum cadarer recordatus est. Sic nihil periisso neque impositam ad matrem pertinere inanifestum arbitror. Matrem autem qui Hecubam, πατρ4ὶς δῆει καὶ τεκνα καὶ ποσις, intellexerunt, Vero indiearunt, si sit servandum est. Sed vereor ne tit,

scribi praestet id quod etiam lacobo in menten, venit, et Niobam poeta significaverit: quas eiusdem Iacobi vivante Worn otii sentisti ost. Itaque nonnisi paullulum ad persectam orationis elegantiam deest, assentirerque Peerrumpi scribendum coniicienti tosti gnat in eis funere masrem, nisi memorabilis emesiani imitatio vel sanem carminis cum Lucilianis versibus similitudo ad aptiorem etiam omendandi viam Wernsdorfium ierduxisse videretur. Nemesianus enim ea novae et a nullo antea. poeta tractatae materiae gloriatione, quam tetigit Iacobus commentationis quam de Manilio scribere instituit pari. 1 p. 14, in 'negeticorum suorum exordio ad conmmilem decantatarum Iabulam enumerationem desalua haec dicit

59쪽

tristem gnatorum funere matrem scribendum existimavit. In proximo versiculo vulgatuni pararamve eo semine dentem iiiiiii quidem prorsus inexplicabile, Seu-ligeri autem n semina verissimum videtur. Θαrsi λsemia dentes simpliciter dicuntur sparsi ut seges indonasceretur, hominum videlicet, quorum commemoration in notissilii sabula non indigenius. Deinde strictim admoneo versus 2 et 24, quibus poeta tractatarum satis sabularum commemorationem concludit, nihil plane continere quod emendationein requirat. qu quid in antiquum iactata est fabula carmen, Fortis ignotas mol ur pectore CuraS, h. e. utcunque ab antiquioribus poetis notae sabulae in carmina coniecta sunt, ego ignotam veritatem canam uti quM ita dici ut adverbii significationem habeat neque omnino inusitatum est et utitur eo ipse eodem modo Lucilius v. 83, ubi poetas finxisse ait prostratum in septem iugera Tityum, sitientem antalum, rota volutum Ixionem, iis quia et interius falsi consortia terrent, h. e. et quo modo cunque in penetradi Tartaro alia monstra terrori esse dicuntur. Sed redeundum est ad istam paginarum dinumerationem, non ut omnia Iacobi argumenta persequar, sed ut quaedam disputem in quibus

confidentius obloquendum te es. . . .

Itaque quem ad modum versura recte emendato Iaennae suspicio removetur, ita letiam alio loco idem Worasdorsus inchoatam a Wesselingio emendationem tam praeclare perfecisse mihi videtur ut admirer Iacobum de omisso versiculo cogitare potuisse Etenim versu 426 M. Lucilius, cui in eo versetur ut apidem molarem praecipuum incendiorum Aetnae alimentui esse de nonstret,

60쪽

Quorum verborum dissoIutionem Iacobus eo explicandam esse censuit ut pus primum versiculum, in sae scillaeti a via, o a veram exei lirum diceret: Dainquani duos potius versus, nisi salior, illa ratio requiriti mihi secus videtur. Nam quae sequiui inuncta super Dolopis, a B M ad vis in relata Dod ut Aenaria HV milie mino es prolando mistum eis Pilia narrat h. n. 2 88, ea ita comparata sunt ut inveniri posse desperem quocum meto coniungantur. Immo nihil dubiis Ma erum demit Wesseli ius essentinuisua, cum vitia sic corrigenda esse putarent δε-- Mi P grasses noris quondam ' --ι-- sit, mor Muisq-μπο- έ ter est. Nisi insidiat aera anduin insis sane nisi recte intelle in Werniaorsius Repente staminam ex Duo enucuisse V

Transeo ad alia, in ilibus vera m mssivis vel perturbationis suspicionem simulque istam paginarum partitionem probabili coniectura ipse infirmare posse mihi