장음표시 사용
11쪽
L,issertatio I. de serina & distributione Ecclesiarum, praesertim quarto Ecclesiae saeculo, ubi de Patria chis, Metropolitis, illorumque jure dc praeroga mvis agitur, IDissertatio II. De serina judiciorum Ecclesiasticorum, ubi de appellationibus adversiis nuperam Christiani Lupi de illis lucubrationem. 9 Dissertatio III. De antiqua infligendae excommunia
Dissertatio IV. de Primatu Romani Pontificis. 3 o Dissertatio V. In qua probatur judicium Romani Pontificis non esse irresermabile. 339 Dissertatio VI. De Concilii generos supra Romanum Pontificem auctoritate. 377 Disertatio VII. in qua probatur Pontificem aut Ecclesiam nullam habere in Reges eorumque bona auistoritatem directam vel inairectam, nec posse Reges ab ipsis ullatenus deponi, aut eorum sub ditos a fide & obedientia eximi. 4 3 3
12쪽
AD LECTOREM. OV A N QV A M sequentes Disertationes non
eo consilio fuerint compositae ut in unum v lumen coirent, nec necessario videantur inter se connexae, nihilominus tamen omnes tantam sibi mutuo lucem asserunt, ut conveniens visum morit eas simul in lucem emitti. Dicturis quippe de Ecclesi mea primum fuit inquirendum quamam olim foret Ecclesiarum forma, a quibus & quomodo re rentur, quod prima Dissertatione praestitum est. Quoniam vero administiatio alicujus secietatis in judiciis praecipue consistit, ideo secunda Dissertatione de forma )udiciorum finetrarimus. Hanc sequitur tertia de antiqua excommunicatione, quae poena est a Judicibus Ecclesiasticis infligenda. His praemii lis Dissertationibus , in quibus antiquae Distiplinae Ecclesiasticae fundamenta exponuntur, Ponti- seis Romani Primatus Dissertatione quarta stabilitur& e plicatur, & in sequentibus quaedam praerogativae ipsi falso tributae excutiuntur. Dissertatione quinta Hii judicium t r. rmabile non esse demonstratur. Sexta ipsum Concilii
generalis judicio subesse ostenditur, nec posic leges a Com
13쪽
eiliis latas infringere. . In septima denique vissimis argiv- ' rmcntis ostenditur, nec Romanos Pontices, nec Ecclesiam habere ullam sive dirererin, sive indire hun in tem-iporalia auctoritatem, nec pose Reges Ecclesiastica auch iritatς de throno dejici , aut illorum iubditos a fide & ob dientia eximi. Hoecsunt generatim argumenta sequentium octo Dissertationum, in quibus praeter ea qine titulus ipse lindicat, multa alia studiose pertractata reperies, quae tibi paragi amorum index exhibeost. Plura nuncin omnes Dis sertationes praeseri nihil opus est, cum sine s serme sint affixa praeloquia, quibus uniuscujusque Diiaertationis uis litas & propositum breviter exponuntur Ne quis vero suspicetur me aliquo in Ecclesiam Romanam odio impulsum, Disici rationes istas in lucem emittere , eonsilii mei ratio reddenda mihi est. Imprimis vero protestor me Sedem Apostolicam, di qui in eas et Innocentium
M. Pontificem venerari , Ecclesiam Romanam ut caeter rum omnium caput , vero de sincero honore prosequi irius communionem quam studiosissime pMum fovere de amplecti . nec unquam me vel latum unguem a debita ipsi obedientia recessurum. Vcrum, tantum abest ut putem Disertationes meas quidquam ejus auctoritatio ere, ut econtra existimem eas hoc praesertim tempore ad adjunge dos ei multorum animos utiles valde ac necessarias re:
Nam quo pacto innumeri pene extorres , qui Dei Optimi Maximi beneficio , secundis Regis Christi mistunt curis, in Gallia ad Ee lesiam cesserunt, RomaniP tutas Prismatum Scauctoritatem agnoscent, nisi hujus potest is in tra justos limites cohibeatur Z quomodo ipsi debitam prinmibunt obedientiam dc reverentiam , si odiosa. de 'gravis
Regibus de populis ostentetur ' Pessimo ei illi de Sedς
Apostolica merentur, qui auctoritatem ejus nimitian e
tollunt, de indebita Romano Pontilici privilinia quMuo
tandem pacto tribuere non verentur. Optime vero hi quidi vib
14쪽
divinum R0mani Pontificis Primatum, & supremam fiuin Ecclesia auctoritatem QEdis rationibus astruentes, quae vel nullo nixa sunt fundamento, i vel Ecclesiarum libertati ,&sacrae Regum aue ritati adversantur, tanquam odiosa de onerosa pontificibus rejiciunt. Hoc consilio Cleri Gallicani anno I 682. congregati Patres, non tam ad libertates sitas propugnandas, o uani ad vindicandam Ecclesiae Romanae
dignitatem, quid de Romani Pontificis potestate sentien
dum esset lemni Decreto anxerunt. . . . I l . a
Quod cum ita sit, nemo reprehendere nos debet obcmisias hoc tempore in lucem lucubrationes, in quibus as serto Romani Pontificis Primatu, & legitima ejus potessate defensa, falsa&adulterina quae ipsi ab aliquibus immerito tribuuntur privilegia injiciuntur & refelluntur. Cum praesertim quotidie in lucem emittantur aliorum Dissertati nes, in quibus stib obtentu defenden ita audu,ritatis Pontisiciae , Ecclesiarum libertates proculcantur, iura Regnorum attentantur, Conciliorum ctiones ludibrio habentur , sacra Episcoporum auctoritas contemnitur,& selida Ecclesiasticie fundamenta convelluntur. Talis est, ut de
Christimat Lupi de appellationibus cre nihil dicam, talis
est, inquam, imprimis tractatus sine auctoris nomine nuper
editus, qui falso titulum praeseri, de Libertatibus Ecclesiae Gallicanae: quo quidem in ere non modo Ecclesiarum nostrarum libertates risu dc nis excipiuntur a sed & Cleri Gallicani Antistibus non uno modo illuditur. Talis etiam Schelestrati Disertatio de Concilio Constantiens, quam sequitur nuperrima ejusdem confirmatio. Quid ergo licebit huiusnodi hominibus Romani Pontificis auctoritatem invidiosam reddere, & nobis non licebit eam ab hujusnodi opprobrio vindicare Ex his abunde, ni fallor, intelligitur quo animo Dissertationes istas in lucem emiserimus, &quanta sit earum hoc praesertim tempore utilitas. Huc accedit injuncta cunctis qui Theologorum albo accensentur,
15쪽
propositionum Cleri Gallicani anno 168r. congregati delendendarum necessitas, ad quas, ut par est, tuendas , Dissertationes istas haud omnino inutiles fore, agnoscentilli qui eas attente perlegerint.. Caeteriun illas ego Dissertationes deDiciplina Ecclesi stica historicas inscripsi, tum ne quempiam titulus isto a rogantior ostenderet, tum etiam quia in his Historicum potius egi ouam di uiatorem. Ham sinit de quibus monitum te volui, Lector crudite, utque ad meas Dissere tiones animo praejudicatis opinionibus libero accedari etiam atque etiam te rogo. Vale.
16쪽
In hoc de Antiqua Ecclesiae Disciplina opere com
DE formis O H ibutione Ecclesiarum quartos se
tim Ecclesiae seculo, tibi de Patriarchis is M tropolitams , illorumque jure ac Iraerogativis agitur.
Traeloquium. ivid. Paragraphus primus, denomine Metropoleos O Metropo
s. II. Denomine Primatis. . s. III. De nomine Archiepisivi. s. DC. Me nomine Exarchi. 3 g. V. SenominePatriarchae. 'VI. An Metropoliti aut triarchica rignitas fuerita Christo sel solis instituta.
17쪽
Itica H uto. Is VIII. Prosinciarum O arce n Gelasiasticarum H ibutio ad formam positici regiminis summatim d scribitur, O praecipuae in mutationes annotantur.
in ea Primatibus. rig. N. De risit utio, o linutibus PQriare tuum.
g. XIL De jure e privilegiis MetropUt norum. 6 g. XIII. De pri legiis arctorum seu patriarcharum.
g. ultimus. In quo Concilii Nico; sextus Canon exponitur , O Provinciarum suburbicariarum limites inquita
forma judiciorum Eceles icorum, ubi de appetam rionibus a resis nuperam Christiani Lu de Hias Dom
g. I. De Canone Concilii Nicaeni. 98s. II. Nostra Canonis Nicaeni expositio confirmiur e s i quentibus Synodorum Decretis. g. III guid is Concilio Sardicens. circa 'sia Ionian cle picorumso tam in novi atatum , ubi can, mediusfin draurit orifate. ' ' io1 .
Iv. uaenam disciplina post Sorirensem S . -
18쪽
fanci fuerit. CAP. H. In quo exfactis Elisinquaefuerisforma diciorum clesiasticorum. g. I. Referuntur is examina turisdictaq* Synodum N
o causa a ru, circa diem Paschae. 1 1 me Fortunato os lici o. . IU
De causis Melitis se Arii. b ibid. causa Athanasi, Marcelli, Eustathis Antiochent, Pauli, Lucii, is aliorum. 16o De Euphratae,ntumini,qaliorumin Occidente depositio
wὸ Eusathii Sebasteni ad Liberium confugio. I 6s De causa Maximi , Neritarit,' O Gre in i Na ann hi , itemque is Meletis, Paulini ac Cyilti cauis.
'quae vulgoprasemntur in judictas quinto Osexto saecul Lais. 73 Decausa Caelestis. 17 causa Apiarii, o dusensime Episcostreum APDa rum cum Zozimo, Bonifacio is Caelestino, circaEpiscoporum appellationes AH Se v causis Viaticanorum Episcoporum agoram P. ut cata.
19쪽
M ad Leonis ct Hiiarii Arela tensis contentu nem.
me nou luscosis Lbrici. . . .. III De causa Eutychis. a Is Me causa Flaviam. 22o ea a Theodoriri. u a a s
XVum, necnon de Eutychianae appellati us libem ad yLeonem, quae monumenta Lupo ob etricanteprodeum in
Decausa amnis gaias necnon de exemplis Diciorum Ecclesiasticorum apud Graecos, que ad Alsionem Oriem talis Ecclesiae. 23 INonnulla judiciorum Ecclesiasticorum in Occia dente exempla cur perstringunt r. 23I
20쪽
CAp. I. De Primatu beati Petriinter Apostolos. 3o
s. I. Utrum is quomodo Primatus sancti Petri possit exscripturis demonstrari. ibid. f. II. Petri Primatus ex veterum testimoniis asseritur. g. III. Ostendisse nihil ob re Petri Primatui , A Wosorum ister se aequalitatem , ubi recentior de Petri di Fausi indγίiduo Primatu frauentia refellitur. 317
CA, . II De Romanae cles primam s. I. Demon stratur Frimatus clesiae Romanaesupra criteras orbis Ecclesias. 3 3II. De Primatu quemambiit Constantinopolita GH sia necnon de Graecorum recentiorum ea de re sententia.
g. III. Sententia semici dinum, Lutheranorum ociis nianorum de Ecclesiae Romanae Primatu refertur: huici bjicituro ossi a Curiatium Theolo rum inios ac demum refertur ac probatur aliorum Theologorum , is p fertim Gadiorum doctrina inter utramque media. 33I
In qua probatur Romani Poetu cis Dicium non esse irre-tormabile. Frael vium.
CAP. I. In quo se itur Romanos Pontifices non e e in judicando infalgulos. 3 g. I. Doretam id ex script ri - . . . . s. II. Idem probatur ex veteris Ecclesiae Hsciplina. 3 35. III. Idem probatur exemptis Romanorum Pontificumqri defacto averitate deviarunt. 3 6 f. IV. Ex recentiorum Pontificumpugnantibu sintersede-Dutioiubas rescitur infassibilitas.